ναι στη συναισθηματικη πεινα?

Ειχα αυτη την κουλη ιδεα χτες...
Μηπως τελικα ο στοχος που μερικοι-ες βαζουμε να καταφερουμε να μην τρωμε ποτε χωρις να πειναμε, να μην τρωμε ποτε οταν νιωθουμε καταπιεση, ειναι ανεφικτος και τελικα λαθος?

Τωρα τελευταια ειναι φορες που αντιλαμβανομαι οτι θελω κατι να τσιμπησω οχι επειδη πειναω, αλλα απλα ειτε επειδη θελω... κατι συγκεκριμενο που υπαρχει στο σπιτι, ειτε επειδη κατι με εχει πιεσει ψυχολογικα.

Να πουμε ναι σε αυτο αλλα με μετρο?
Δηλαδη, μηπως αντι να πιεζομαστε και να ζοριζομαστε στο επακρο για να ΜΗ φαμε, να τρωγαμε ενα μικρο σνακ? Κατι που να μας ευχαριστει γευστικα αλλα να μη μας βγαζει τελειως off

τι λετε?

Βασικα πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια ρε συ! Δεν μπορει καθε φορα που εισαι αγχωμενος η στεναχωρημενος να τρως...

Η ερώτησή μου είναι: Μπορούμε να σταματήσουμε στο ένα? Και μάλιστα μικρό..., χμ...., not my case. Όταν μέσω της τροφής καλύπτουμε άλλες ανάγκες, έχουμε την τάση να γινόμαστε αυτοκαταστροφικοί. Όταν μας κυριεύει η αυτολύπηση για τα κακώς κείμενα της ζωής μας, δε νομίζω πως διαθέτουμε την ψυχραιμία και τη σύνεση να περιοριστούμε στο ένα και να τηρήσουμε το μέτρο.

εγω παντως χθες που εγραψα εδω οτι εχω νευρα κ οτι θα σαβουρωσω , εφαγα πολυ λιγοτερο απ ο,τι περιμενα...
ετσι οπως το ειδα γραμμενο μου φανηκε τοσο γελοιο.......
(αλλα τυροπιτα εφαγα,ε?)

Αχ, τι μου κάνετε, τυρόπιτες βλέπω, λαχανοντολμάδες βλέπω, αυτά μου κάνετε και τώρα πάω να φάω!

Μα ειπε η κοπελα ενα σνακ οχι μια γαβαθα

Quote:

---

Originally posted by penelope1985
Βασικα πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια ρε συ! Δεν μπορει καθε φορα που εισαι αγχωμενος η στεναχωρημενος να τρως...

---

συμφωνω.

αλλο ηταν το point μου.

λοιπον, για αρχη, δε βλεπω κανεναν να τρωει ΜΟΝΟ οταν πραγματικα πειναει. Δηλαδη ουτε αυτους που δεν εχουν καποια διατροφικη διαταραχη.

Δευτερον, οταν μιας πιανει πληξη ή μοναξια, καταπιεση κλπ και μας μπαινει η σκατοιδεα να φαμε για να αισθανθουμε μια στιγμη ειρηνης? απολαυσης?
ειναι καλο να το καταπνιγουμε?
δηλαδη μεσα στην ηδη υπαρχουσα πιεση, να προσθετουμε κι αλλη?
ή μηπως αυτος ο στοχος ειναι καταδικασμενος να αποτυχει?

δεν ξερω, αναρωτιεμαι μηπως δεν κοιταμε στο σωστο δρομο?!

Quote:

---

Originally posted by click

Quote:

---

Originally posted by penelope1985
Βασικα πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια ρε συ! Δεν μπορει καθε φορα που εισαι αγχωμενος η στεναχωρημενος να τρως...

---

συμφωνω.

αλλο ηταν το point μου.

λοιπον, για αρχη, δε βλεπω κανεναν να τρωει ΜΟΝΟ οταν πραγματικα πειναει. Δηλαδη ουτε αυτους που δεν εχουν καποια διατροφικη διαταραχη.

Δευτερον, οταν μιας πιανει πληξη ή μοναξια, καταπιεση κλπ και μας μπαινει η σκατοιδεα να φαμε για να αισθανθουμε μια στιγμη ειρηνης? απολαυσης?
ειναι καλο να το καταπνιγουμε?
δηλαδη μεσα στην ηδη υπαρχουσα πιεση, να προσθετουμε κι αλλη?
ή μηπως αυτος ο στοχος ειναι καταδικασμενος να αποτυχει?

δεν ξερω, αναρωτιεμαι μηπως δεν κοιταμε στο σωστο δρομο?!

---

παλιοτερα καθε φορα που αισθανομουν αγχωμενη ή λυπημενη κατεφευγα στο φαγητο. ηταν μια παρηγορια για μενα, με ηρεμουσε, με εκανε να αισθανομαι ωραια. δεν θεωρω ομως οτι αυτο ειναι σωστο. με εκανε φυσικα να νιωθω καλα. προσορινα. σαν τα ναρκωτικα. ηταν η ευκολη λυση, κατι που μου προσεφερε ευχαριστηση. το ζητουμενο στην ζωη δεν ειναι να κρυβομαστε απο τα προβληματα μας, απο τα συναισθηματα μας. πλεον πιστευω οτι αν εχω αγχος, ειμαι πιεσμενη ή λυπημενη, καλυτερα να σκεφτω για ποιον λογο ειμαι ετσι και να προσπαθησω να λυσω το προβλημα μου με μια εσωτερικη συζητηση παρα να το καταπνιξω τρωγοντας. θελω να αντιμετωπιζω τα συναισθηματα μου, να παλευω με τους δαιμονες μου, με την σκοτεινη πλευρα του χαρακτηρα μου και οχι να καταλαγιαζω για λιγο τις εσωτερικες αναταραχες μου με φαγητο ή οτιδηποτε αλλο.

το να τρωει καποιος οταν δεν αισθανεται καλα ψυχολογικα ειναι σαν να δινεις ενα γλειφιτζουρι σε ενα 5χρονο καθε φορα που βαζει τα κλαματα. καλυτερα δεν θα ηταν να συζητησεις μαζι με το 5χρονο για ποιον λογο κλαιει, ωστε να το βοηθησεις να καταλαβει οτι για μερικα πραγματα στην ζωη δεν αξιζει να κλαιμε ή να το βοηθησεις να λυσει ο,τι το στεναχωρει?

Ωραια τα λες, λογικα ακουγονται και εγω αυτο σκεφτομουν μεχρι πριν καποιες μερες.

Ωστοσο, για σκεψου και το αλλο.
Ο ναρκωμανης πρεπει να κοψει μαχαιρι τα ναρκωτικα.
Ο αλκοολικος μαχαιρι το αλκοολ.
Ο καπνιστης μαχαιρι το τσιγαρο.
Και παει λεγοντας.

Ο διατροφικα διαταραγμενος (αχαχαχαχααχχαχα τι ειπα παλι!!!!) δεν μπορει ο κακομοιρης να κοψει μαχαιρι το φαγητο, θα πεθανει!!!
Αρα μηηηηπως δεν πρεπει να το μεγαλοποιουμε και τοσο?
Δηλαδη σε μια απλη λιγουριτσα της στιγμης, που παθαινει ο καθενας, και αυτοι που ΔΕΝ εχουν διαταραχη προσληψης τροφης, αν πεις ναι, σημαινει αποτυχια? Χρειαζεται τιμωρια? Αυτομαστιγωμα? Απογοητευση? Τυψεις?

Να ξεκαθαρισω, δεν αναφερομαι σε υπερφαγικο ή βουλιμικο επεισοδιο. Αλλα στο οτι μπορει καμμια φορα να φας χωρις να πεινας. Τοσο τραγικο ειναι?

click, παραδεχομαι οτι υπερεβαλα λιγο. απλα σκεφτομουν τα υπερφαγικα επεισοδια. το να τσιμπισεις κατι χωρις να πεινας δεν ειναι κακο. αρκει αυτο το κατι να ειναι σε μικρη ποσοτητα. ;)

Παιδια εχετε παρατηρησει εσεις ποτε το παθαινετε αυτο με τις λιγουρες ή τα υπερφαγικα? Γιατι εγω εκατσα κ το εψαξα κ το παιθαινω 2-3 μερες πριν αδιαθετησω.. Εχω απιστευτη ορεξη κ θελω συνεχεια κατι να τσιμπολογαω. Δεν εχει να κανει με ψυχολογικα αιτια αγχος ή βαρεμαρα.. Απλα θελω να νιωσω τη γευση ενος συγκεκριμενου φαγητου ακομη κ αν ειμαι χορτατη. Κ αυτο δεν το αποδιδω σε διατροφικη διαταραχη. Πιστευω οτι ειναι φυσιολογικο αυτο για μια γυναικα κ δεν νομιζω οτι ειναι δικαιολογια το ''περιμενω να αδιαθετησω αρα θελω να φαω το συμπαν''. Τουλαχιστον σε εμενα πιστευω οτι οντως ο οργανισμος χρειαζεται παραπανω θερμιδες για να αντεπεξελθει στη διαδικασια.

Quote:

---

Originally posted by eleutheria
Παιδια εχετε παρατηρησει εσεις ποτε το παθαινετε αυτο με τις λιγουρες ή τα υπερφαγικα? Γιατι εγω εκατσα κ το εψαξα κ το παιθαινω 2-3 μερες πριν αδιαθετησω.. Εχω απιστευτη ορεξη κ θελω συνεχεια κατι να τσιμπολογαω. Δεν εχει να κανει με ψυχολογικα αιτια αγχος ή βαρεμαρα.. Απλα θελω να νιωσω τη γευση ενος συγκεκριμενου φαγητου ακομη κ αν ειμαι χορτατη.

---

κι εγω 2-3 μερες πριν την περιοδο οπως ειπες. αυτο δε με προβληματιζει ιδιαιτερα.

πιο πολυ με προβληματιζει η συναισθηματικη πεινα που με πιανει οταν βαριεμαι και νιωθω μοναξια.

Πολλοι ανθρωποι τρωνε απο ανια η βαρεμαρα(του εαυτου μου συμπεριλαμβανομενου) και απο μοναξια.Αλλα επειδη ΟΛΟΙ οι ανθρωποι νοιωθουν ετσι ΟΛΟΙ τσιμπολογανε.Το ζητημα δεν ειναι να αισθανεται καποιος ασχημα για τα τσιμπολογηματα νομιζω.Θεμα μπαινει αν παρραλληλα με τα τσιμπολογηματα καταναλωνεται μεγαλη ποσοτητα φαγητου.

Αν το φαγητο ειναι ο τροπος που διαχειριζεται καποιος ενα δυσκολο συναισθημα οπως γραφτηκε παραπανω, εγω προσωπικα δε θα το μετακινουσα μεχρι το ατομο να βρει μια εναλλακτικη.. Το θεμα σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι να αναγνωρισεις υπερφαγικα που πυροδοτουνται απο ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ λογους και κορυφωνονται απο συναισθηματικους (υπογλυκαιμιες, διαταραχες σεροτονινης κτλ)

δηλ για να καταλάβω, μπορεί ένα υπερφαγικό επεισόδιο να προκληθεί απο βιολογικούς λόγους?
νόμιζα μόνο από συναισθηματικούς ..

Ενα υπερφαγικο μπορει να ξεκινησει απο βιολογικους λογους και μετα να μπει το συναισθημα και να παρει μεγαλυτερες διαστασεις.. Να σου δωσω ενα παραδειγμα.. Ενας ανθρωπος κανει μια υπογλυκαιμια, το καταλαβαινει και αρχιζει το γευμα του. Εκτος ΔΠΤ θα μπορεσει να αντιστοιχισει την πεινα του με την ποσοτητα τροφης που αναλογει. Ενας ανθρωπος σε ΔΠΤ δεν μπορει να το κανει.. Ξερω πολλους ανθρωπους που νιωθουν ενοχικα και που τολμανε να πεινανε (ενω δε θα επρεπε γτ ειναι υπερβαροι και δεν εχουν τετοιο δικαιωμα). Εκει χανεται ο ελεγχος και εξελισσεται ενα υπερφαγικο

ναι ναι κατάλαβα πού το πας.
πάντως στην ουσία όπως λες κι εσύ οι ψυχολογικοί λόγοι είναι αυτοί που "τρέφουν" το υπερφαγικό επεισόδιο, εάν δεν υπήρχαν οι ψυχολογικοί λόγοι, η περίπτωση που αναφέρεις θα ήταν ένα κανονικό γεύμα που θα ανέβαζε τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα καταπραύνοντας το αίσθημα της πείνας και προσφέροντας κάποια/αρκετά/πολλά θρεπτικά συστατικά

και ένας άνθρωπος με ΔΠΤ τελικά ρε παιδιά μπορεί να ξεπεράσει μόνος του αυτή του τη διαταραχή, ή θέλει ψυχοθεραπεία, ψυχανάλυση και δεν ξέρω και γω τί άλλο? ιδού η ερώτηση...
τί θέλει, θέλει δουλειά με τον εαυτό μας, τι θέλει γμτ?

Τα συναισθηματα θα το κανουν υπερφαγικο...Η βιολογικη αναγκη το κανει γευμα. Η τροφη θα ειναι παντα εκει Νινα...Στις δυσκολες στιγμες παντα θα ειναι εκει για καποιον που περασε απο ΔΠΤ για να ακουμπησει το συναισθημα του. Η φωνουλα απλα θα γινεται ολο και πιο σιγανη και ηπια..Το θεμα ειναι να γινεται συνειδητα.. Να ξερεις οτι ακουμπας συναισθημα και να μην αρχιζει το αυτοκατηγορω και το μαστιγωμα του περιορισμου σαν αντισταθμιστικο μετρο.. Οσο για τη θεραπεια δε μπορω να σου απαντησω γενικα...Εμενα με βοηθησε..

Quote:

---

Originally posted by click
Ο διατροφικα διαταραγμενος (αχαχαχαχααχχαχα τι ειπα παλι!!!!) δεν μπορει ο κακομοιρης να κοψει μαχαιρι το φαγητο, θα πεθανει!!!
Αρα μηηηηπως δεν πρεπει να το μεγαλοποιουμε και τοσο?
Δηλαδη σε μια απλη λιγουριτσα της στιγμης, που παθαινει ο καθενας, και αυτοι που ΔΕΝ εχουν διαταραχη προσληψης τροφης, αν πεις ναι, σημαινει αποτυχια? Χρειαζεται τιμωρια? Αυτομαστιγωμα? Απογοητευση? Τυψεις?

Να ξεκαθαρισω, δεν αναφερομαι σε υπερφαγικο ή βουλιμικο επεισοδιο. Αλλα στο οτι μπορει καμμια φορα να φας χωρις να πεινας. Τοσο τραγικο ειναι?

---

μάλλον έχεις δίκιο κλικ, δεν πρέπει να το βλέπουμε σαν κάτι τόσο τραγικό, κακό στην ψυχολογία μας κάνουμε με αυτόν τον τρόπο και σαμποτάρουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας.

ίσως πρέπει να προσπαθούμε να έχουμε επίγνωση ότι τρώμε χωρίς να πεινάμε για τον χ-ψ λόγο, και βεβαίως τσιμπάμε κάτι μικρό και δεν τρώμε τον κόσμο όλο... ουφ

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Η τροφη θα ειναι παντα εκει Νινα...Στις δυσκολες στιγμες παντα θα ειναι εκει για καποιον που περασε απο ΔΠΤ για να ακουμπησει το συναισθημα του. Η φωνουλα απλα θα γινεται ολο και πιο σιγανη και ηπια..Το θεμα ειναι να γινεται συνειδητα.. Να ξερεις οτι ακουμπας συναισθημα και να μην αρχιζει το αυτοκατηγορω και το μαστιγωμα του περιορισμου σαν αντισταθμιστικο μετρο..

---

μου φαίνεται ότι τα λες πολύ σωστά, να έχουμε επίγνωση του τί κάνουμε και να μην κατηγορούμε τον εαυτό μας..
και τελικά ρε παιδιά όταν υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε πολύ μεγάλη στέρηση, μοιραίο είναι ότι θα ξεσπάσει αργά ή γρήγορα, και δυστυχώς η στέρηση και η υπερπροσπάθεια φτάνει για να ξεσπάσουμε στο φαγητό

η δίαιτα για να πετύχει όταν ολη μας την ζωή έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε κ να τρεφόμαστε λάθος θέλει πολύ μεγάλο αγώνα και πείσμα.από την άλλη η στέρηση κ η κούραση κ η υπερβολική προσπάθεια μας οδηγεί ακριβώς σε αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε.στο μόνο που έχω καταλήξει είναι οτι τελικά πρέπει να κάνουμε πιο ενδιαφέρουσα την ζωή μας να την εμπλουτίσουμε με πολλές ασχολίες ώστε να μην περιμένουμε από το φαί να μας γεμίζει τα κενά κ παράλληλα να μη μας φαίνεται κ τόσο δύσκολο

Quote:

---

Originally posted by bouliana
η δίαιτα για να πετύχει όταν ολη μας την ζωή έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε κ να τρεφόμαστε λάθος θέλει πολύ μεγάλο αγώνα και πείσμα.από την άλλη η στέρηση κ η κούραση κ η υπερβολική προσπάθεια μας οδηγεί ακριβώς σε αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε.στο μόνο που έχω καταλήξει είναι οτι τελικά πρέπει να κάνουμε πιο ενδιαφέρουσα την ζωή μας να την εμπλουτίσουμε με πολλές ασχολίες ώστε να μην περιμένουμε από το φαί να μας γεμίζει τα κενά κ παράλληλα να μη μας φαίνεται κ τόσο δύσκολο

---

καλά, κι αυτό που είπες είναι μεγάλη αλήθεια... ειδικά εάν οι ασχολίες μας είναι εκτός σπιτιού. η μόνη φορά που έχασα βάρος στη ζωή μου χωρίς καμία μα καμία προσπάθεια (χωρίς καν να το καταλάβω για την ακρίβεια !) ήταν πριν παντρευτώ, όπου δούλευα και έκανα ένα μεταπτυχιακό τα απογεύματα

Απλά έλειπα όλη την ημέρα απο το σπίτι... δεν υπάρχει καλύτερο παιδιά. Αφήστε που τα 2 αυτά χρόνια του μεταπτυχιακού ήταν τα καλύτερα και πιο ξένοιαστα της ζωής μου (τα θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία ώρες ώρες), φοβερή παρέα στο μεταπτυχιακό, όλο βόλτες, εργασίες σε σπίτια, γέλια χαμός, αχ!!

τώρα είμαι συνεχώς στο σπίτι με τα παιδιά, και το μυαλό μου όλο στο φαηγτό γυρίζει:thumbdown:

μπορουμε να ελεγχουμε τι κανουμε και γιατι, αλλα ποσο κραταει αυτο?
σε αυτο το τοπικ συναισθηματική vs πραγματικής πείνας μιλαει ακριβως για αυτο το θεμα.
και εκει που εχω ενθουσιαστει και για λιγες μερες οντως το βλεπω σαν μεθοδο, δηλαδη μολις μου ερχεται η ιδεα να φαω, σκεφτομαι αν ειναι σωματικη η συναισθηματικη η πεινα.
μετα βλεπω την απαντηση του Νικου, οτι δεν πιανει για καιρο η μεθοδος και μου γινεται η καρδια περιβολι.
Τελικα, οντως δεν πιανει για καιρο.
Απο ενα σημειο και μετα, λες οκ, ναι θα φαω χωρις να πειναω, ελεος...

στο διαστημα της διαιτας, ειδικα τον τελευταιο μηνα, εχω φαει αρκετες φορες χωρις να πειναω πραγματικα. τις περισσοτερες ηταν επειδη υπηρχε στο σπιτι κατι που μου αρεσε και δεν ηθελα να αντισταθω. κανα δυο φορες ηταν απο κακη διαθεση, πληξη, μοναξια και απογοητευση.
παρολαυτα η απωλεια συνεχιζεται κανονικα.

τι να συμπερανω? οτι κανω ακομα λαθος?
ο στοχος ειναι να τρωμε μονο οταν πειναμε?
αν δεν το λυσουμε αυτο, θα γινουμε μονιμα θυματα του φαινομενου γιο-γιο???

να βρουμε εναλλακτικες.. ωραιο ακουγεται :starhit:
ειναι οντως εφικτο?
γιατι δε βλεπω να το εχει καταφερει κανεις? μηπως απλα δε γινεται?

συγνωμη που λεω συνεχεια τα ιδια και τα ιδια...

Quote:

---

Originally posted by click

Quote:

---

Originally posted by penelope1985
Βασικα πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια ρε συ! Δεν μπορει καθε φορα που εισαι αγχωμενος η στεναχωρημενος να τρως...

---

συμφωνω.

αλλο ηταν το point μου.

λοιπον, για αρχη, δε βλεπω κανεναν να τρωει ΜΟΝΟ οταν πραγματικα πειναει. Δηλαδη ουτε αυτους που δεν εχουν καποια διατροφικη διαταραχη.

Δευτερον, οταν μιας πιανει πληξη ή μοναξια, καταπιεση κλπ και μας μπαινει η σκατοιδεα να φαμε για να αισθανθουμε μια στιγμη ειρηνης? απολαυσης?
ειναι καλο να το καταπνιγουμε?
δηλαδη μεσα στην ηδη υπαρχουσα πιεση, να προσθετουμε κι αλλη?
ή μηπως αυτος ο στοχος ειναι καταδικασμενος να αποτυχει?

δεν ξερω, αναρωτιεμαι μηπως δεν κοιταμε στο σωστο δρομο?!

---

ε αμα ηταν ετσι να καπνιζαμε,
να περναμε ναρκωτικα
να διαιωνιζαμε τις εξαρτησεις μας καθενας...
ετσι δεν πας μπροστα τον εαυτο σου αλλα τον κρατας στασιμο.
το θεμα ειναι να γινομαστε καλυτεροι,
αν εσυ πιστευεις οτι ετσι θα εισαι καλυτερη τοτε καντο κ μην ακους κανενα.
προσωπικα πιστευω οτι αυτο θα με εριχνε πιο κατω κ απο τον πατο.
επισης το που κοιταει κανεις δεν ειναι το μοναδικο κριτηριο,
παιζει ρολο αν φορας γυαλια,
αν δεν καλοβλεπεις με τον ηλιο,
αν εχεις κριθαρακι κ σε τσουζει (οχι δεν αστειευομαι απλα να ελαφρυνει το κλιμα...)
αν τα καλοσκεφτεις ολα αυτα το τι χρωμα γυαλια φοραμε κ βλεπουμε καθοριζει κ την διαθεση μας στην πορεια.
αυτο που τωρα σου φαινεται αγγαρεια ισως αυριο σου φαινεται υπεροχο κ μοναδικο.
αλλα αν δε δοκιμασεις να μην ενδωσεις δε θα το μαθεις ποτε.
κ με μια φορα δεν καταφερνεις τιποτε, τα αποτελεσματα φαινονται σε βαθος χρονου.

οσο για τη σχεση που εχουν αλλοι δηθεν νορμαλ με το φαγητο δε με ενδιαφερει γιατι δεν θεωρω οτι εγω ειμαι οι αλλοι.
εγω ειμαι εγω κ αφουγκραζομαι τον εαυτο μου κ προχωρω.
δες το εγωιστικα, περιποιησου τον εαυτο σου,
αν εχεις αναγκη 1 σνακ ή 100 καντο
να αδειασεις ομως το ψυγειο χαλαρωνοντας τις αμυνες σου σιγουρα δεν το εχεις αναγκη κ αυτο θα δειχνει οτι δεν εισαι στο σωστο δρομο.
Κανεις δεν εμαθε χωρις να παθει, ωραιο θεμα για συζητηση αλλα την απαντηση θα την βρεις μεσα σου κ δοκιμαζοντας (κ συχνα χανοντας)

Quote:

---

Originally posted by koralaki

Quote:

---

Originally posted by click

Quote:

---

Originally posted by penelope1985
Βασικα πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια ρε συ! Δεν μπορει καθε φορα που εισαι αγχωμενος η στεναχωρημενος να τρως...

---

συμφωνω.

αλλο ηταν το point μου.

λοιπον, για αρχη, δε βλεπω κανεναν να τρωει ΜΟΝΟ οταν πραγματικα πειναει. Δηλαδη ουτε αυτους που δεν εχουν καποια διατροφικη διαταραχη.

Δευτερον, οταν μιας πιανει πληξη ή μοναξια, καταπιεση κλπ και μας μπαινει η σκατοιδεα να φαμε για να αισθανθουμε μια στιγμη ειρηνης? απολαυσης?
ειναι καλο να το καταπνιγουμε?
δηλαδη μεσα στην ηδη υπαρχουσα πιεση, να προσθετουμε κι αλλη?
ή μηπως αυτος ο στοχος ειναι καταδικασμενος να αποτυχει?

δεν ξερω, αναρωτιεμαι μηπως δεν κοιταμε στο σωστο δρομο?!

---

ε αμα ηταν ετσι να καπνιζαμε,
να περναμε ναρκωτικα
να διαιωνιζαμε τις εξαρτησεις μας καθενας...
ετσι δεν πας μπροστα τον εαυτο σου αλλα τον κρατας στασιμο.
το θεμα ειναι να γινομαστε καλυτεροι,
αν εσυ πιστευεις οτι ετσι θα εισαι καλυτερη τοτε καντο κ μην ακους κανενα.
προσωπικα πιστευω οτι αυτο θα με εριχνε πιο κατω κ απο τον πατο.
επισης το που κοιταει κανεις δεν ειναι το μοναδικο κριτηριο,
παιζει ρολο αν φορας γυαλια,
αν δεν καλοβλεπεις με τον ηλιο,
αν εχεις κριθαρακι κ σε τσουζει (οχι δεν αστειευομαι απλα να ελαφρυνει το κλιμα...)
αν τα καλοσκεφτεις ολα αυτα το τι χρωμα γυαλια φοραμε κ βλεπουμε καθοριζει κ την διαθεση μας στην πορεια.
αυτο που τωρα σου φαινεται αγγαρεια ισως αυριο σου φαινεται υπεροχο κ μοναδικο.
αλλα αν δε δοκιμασεις να μην ενδωσεις δε θα το μαθεις ποτε.
κ με μια φορα δεν καταφερνεις τιποτε, τα αποτελεσματα φαινονται σε βαθος χρονου.

οσο για τη σχεση που εχουν αλλοι δηθεν νορμαλ με το φαγητο δε με ενδιαφερει γιατι δεν θεωρω οτι εγω ειμαι οι αλλοι.
εγω ειμαι εγω κ αφουγκραζομαι τον εαυτο μου κ προχωρω.
δες το εγωιστικα, περιποιησου τον εαυτο σου,
αν εχεις αναγκη 1 σνακ ή 100 καντο
να αδειασεις ομως το ψυγειο χαλαρωνοντας τις αμυνες σου σιγουρα δεν το εχεις αναγκη κ αυτο θα δειχνει οτι δεν εισαι στο σωστο δρομο.
Κανεις δεν εμαθε χωρις να παθει, ωραιο θεμα για συζητηση αλλα την απαντηση θα την βρεις μεσα σου κ δοκιμαζοντας (κ συχνα χανοντας)

---

διαβασες ολα τα ποστς?

διαβασα μεχρι εκει που σχολιασα,
εσυ το διαβασες ολο το δικο μου? σαν πουλ γρηγορα απαντησες.
κοιτα αν εχεις παρωπιδες ή θες να σου απαντησω αυτο που θες νακουσεις δε παιζει να γινει
γιατι οσα ποστ κ να διαβασω οσα εγραψα ισχυουν...
τωρα αν το πηρες οτι παρεξηγησα οσα ειπες δεν ξερω, αλλωστε απλα σου μετεφερα τις σκεψεις μου με αφορμη το θεμα που ανοιξες.

Quote:

---

Originally posted by koralaki
διαβασα μεχρι εκει που σχολιασα,
εσυ το διαβασες ολο το δικο μου? σαν πουλ γρηγορα απαντησες.
κοιτα αν εχεις παρωπιδες ή θες να σου απαντησω αυτο που θες νακουσεις δε παιζει να γινει
γιατι οσα ποστ κ να διαβασω οσα εγραψα ισχυουν...
τωρα αν το πηρες οτι παρεξηγησα οσα ειπες δεν ξερω, αλλωστε απλα σου μετεφερα τις σκεψεις μου με αφορμη το θεμα που ανοιξες.

---

σιγα, πως κανεις ετσι????
σε ρωτησα αν τα διαβασες ολα γιατι αυτα που ανεφερες περι εξαρτησεων και αδειασματος ψυγειου, ειναι ηδη απαντημενα. ελεος με το παραμικρο

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Τα συναισθηματα θα το κανουν υπερφαγικο...Η βιολογικη αναγκη το κανει γευμα. Η τροφη θα ειναι παντα εκει Νινα...Στις δυσκολες στιγμες παντα θα ειναι εκει για καποιον που περασε απο ΔΠΤ για να ακουμπησει το συναισθημα του. Η φωνουλα απλα θα γινεται ολο και πιο σιγανη και ηπια..Το θεμα ειναι να γινεται συνειδητα.. Να ξερεις οτι ακουμπας συναισθημα και να μην αρχιζει το αυτοκατηγορω και το μαστιγωμα του περιορισμου σαν αντισταθμιστικο μετρο.. Οσο για τη θεραπεια δε μπορω να σου απαντησω γενικα...Εμενα με βοηθησε..

---

απλα απιστευτα ολα τα μηνυματα σου σαυτο το θεμα κ ειδικα αυτο...:thumbup:
κ νομιζω εισαι κ αντρας αν θυμαμαι καλα?
τελικα οι ανδρες με καταλαβαινουν περισσοτερο,
συμπεριλαμβανομενου κ του δικο υμου,
τυχαιο? δε νομιζω! :smilegrin:

Quote:

---

Originally posted by click

Quote:

---

Originally posted by koralaki
διαβασα μεχρι εκει που σχολιασα,
εσυ το διαβασες ολο το δικο μου? σαν πουλ γρηγορα απαντησες.
κοιτα αν εχεις παρωπιδες ή θες να σου απαντησω αυτο που θες νακουσεις δε παιζει να γινει
γιατι οσα ποστ κ να διαβασω οσα εγραψα ισχυουν...
τωρα αν το πηρες οτι παρεξηγησα οσα ειπες δεν ξερω, αλλωστε απλα σου μετεφερα τις σκεψεις μου με αφορμη το θεμα που ανοιξες.

---

σιγα, πως κανεις ετσι????
σε ρωτησα αν τα διαβασες ολα γιατι αυτα που ανεφερες περι εξαρτησεων και αδειασματος ψυγειου, ειναι ηδη απαντημενα. ελεος με το παραμικρο

---

μα το θεμα ειναι αν εχει απαντηθει κατι? δηλαδη απο τις απαντησεις εσυ πηρες την απαντηση σου?
το αδυνατισμα ειναι διαρκης αναζητηση
αλλα νομιζω οτι χρειαζεται κ πολυ εσωτερικη δουλεια,
δεν θα βρεις κανενα μαγικο ξυλαρακι στο φορουμ...εκει θελω να καταληξω.
Κ το πως κανω ετσι που λες, δεν νομιζω οτι εκαα τιπτοε φοβερο,
απλα σχολιασα αυτο που ειπες οτι μηπως δεν βλεπουμε στη σωστη κατευθυνση
κ προσπαθω να σου εξηγησω οτι ισως προσπαθεις να βρεις αλλοθι...
το εχω κανει αυτο επανειλλημενα κ συγχωρα με, εσυ δεν εισαι εγω, αλλα καταθετω την εμπειρια μου μηπως κ συμβαδιζουμε κ βοηθηθεις.
απλα οχι αλλοθι...

Quote:

---

Originally posted by koralaki

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Τα συναισθηματα θα το κανουν υπερφαγικο...Η βιολογικη αναγκη το κανει γευμα. Η τροφη θα ειναι παντα εκει Νινα...Στις δυσκολες στιγμες παντα θα ειναι εκει για καποιον που περασε απο ΔΠΤ για να ακουμπησει το συναισθημα του. Η φωνουλα απλα θα γινεται ολο και πιο σιγανη και ηπια..Το θεμα ειναι να γινεται συνειδητα.. Να ξερεις οτι ακουμπας συναισθημα και να μην αρχιζει το αυτοκατηγορω και το μαστιγωμα του περιορισμου σαν αντισταθμιστικο μετρο.. Οσο για τη θεραπεια δε μπορω να σου απαντησω γενικα...Εμενα με βοηθησε..

---

απλα απιστευτα ολα τα μηνυματα σου σαυτο το θεμα κ ειδικα αυτο...:thumbup:
κ νομιζω εισαι κ αντρας αν θυμαμαι καλα?
τελικα οι ανδρες με καταλαβαινουν περισσοτερο,
συμπεριλαμβανομενου κ του δικο υμου,
τυχαιο? δε νομιζω! :smilegrin:

---

Σε ευχαριστω πολυ κοραλακι αλλα.....
πραγματικα ευχομαι να μη σε καταλαβαινα αν αυτο σημαινε οτι θα γλυτωνα απο ολα οσα εχω περασει στο παρελθον. Ο μονος λογος που μπορω να σε καταλαβω ειναι οτι εχω περασει απο την κολαση που πολυ περιγραφουν...Και ειλικρινα δεν εννοω ουτε πολλα κιλα, ουτε το πολυ φαγητο..Αυτα ηταν το μονο ευκολο να χειριστω. Εννοω τη ντροπη, την απογοητευση και ολα τα αλλα χαριτωμενα συναισθηματα που εχει ενας ανθρωπος σε ΔΠΤ. Εισαι πολυ τυχερη που εχεις ενα συντροφο διπλα σου που σε καταλαβαινει.. Ακομα και στην ψυχοθεραπεια, η σχεση ειναι θεραπευτικη...οχι ο θεραπευτης. Το να μαθαινουμε να δημιουργουμε σχεσεις υγιεις, με ορια ειναι αυτο που θα μας παει παρακατω..Αλλα και γι αυτους που νομιζουν ή πραγματικα εχουν διπλα τους καποιον χωρις κατανοηση, μην προσπαθειτε να τον αλλαξετε...Η δικη σας μετακινηση ειναι αρκετη για την αλλαγη του

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Εισαι πολυ τυχερη που εχεις ενα συντροφο διπλα σου που σε καταλαβαινει.. Ακομα και στην ψυχοθεραπεια, η σχεση ειναι θεραπευτικη...οχι ο θεραπευτης. Το να μαθαινουμε να δημιουργουμε σχεσεις υγιεις, με ορια ειναι αυτο που θα μας παει παρακατω..Αλλα και γι αυτους που νομιζουν ή πραγματικα εχουν διπλα τους καποιον χωρις κατανοηση, μην προσπαθειτε να τον αλλαξετε...Η δικη σας μετακινηση ειναι αρκετη για την αλλαγη του

---

χα! Τρανό παράδειγμα ο άντρας μου: δε μπορεί να καταλάβει πώς γίνεται και ενώ θέλω να φτιάξω τη σχέση μου με το φαγητό και να χάσω βάρος, δεν τα καταφέρνω. Σου λέει είσαι έξυπνη, μορφωμένη, έχεις καταφέρει τόσα στη ζωή σου, αυτό δε μπορείς να κάνεις που στο κάτω κάτω της γραφής είναι το φυσιολογικό? Και ασφαλώς εγώ τα ακούω αυτά σαν τ ε λ ε ί ω ς ά σ χ ε τ α επειχειρήματα, τί δουλειά έχουν η εξυπνάδα και οι σπουδές με τη ΔΠΤ?

Αλλά νομίζω ότι είναι απόλυτα αναμενόμενο που δε μπορεί να το καταλάβει, δεδομένου ότι ο ίδιος ανέκαθεν είχε, έχει και πάντα θα έχει απόλυτα υγιή σχέση με την κατανάλωση τροφής. Πραγματικά δεν περιμένω να το καταλάβει.. Μόνη μου πρέπει να βρω την άκρη, ή με συνοδοιπόρους εσάς!

Νινα μου ειναι πολυ συνηθισμενη κατασταση αυτη που περιγραφεις..Θελει ομως ιδιαιτερη προσοχη στο πως ερμηνευουμε αυτα που λενε οι αλλοι.. Ολοι εντος των ΔΠΤ αντιλαμβανομαστε τα πραγματα μεσα απο το πρισμα της διαταραχης.. Προσεξε να εισαι σιγουρη οτι αυτα που καταλαβαινεις ειναι και αυτα που εννοει ο αντρας σου.. Ξεφυγαμε ομως απο το θεμα και σκεφτομαι να κανω καινουριο..

Quote:

---

Originally posted by click

συμφωνω.

αλλο ηταν το point μου.

λοιπον, για αρχη, δε βλεπω κανεναν να τρωει ΜΟΝΟ οταν πραγματικα πειναει. Δηλαδη ουτε αυτους που δεν εχουν καποια διατροφικη διαταραχη.

Δευτερον, οταν μιας πιανει πληξη ή μοναξια, καταπιεση κλπ και μας μπαινει η σκατοιδεα να φαμε για να αισθανθουμε μια στιγμη ειρηνης? απολαυσης?
ειναι καλο να το καταπνιγουμε?
δηλαδη μεσα στην ηδη υπαρχουσα πιεση, να προσθετουμε κι αλλη?
ή μηπως αυτος ο στοχος ειναι καταδικασμενος να αποτυχει?

δεν ξερω, αναρωτιεμαι μηπως δεν κοιταμε στο σωστο δρομο?!

---

ΚΛΙΚ μου οπως σωστα ειπες ουτε αυτοι που δεν εχουν ΔΠΤ ειναι παντα στο να μη τσιμπανε.Π.χ.η ψυχολογος Μπεκ που εχει γραψει το βιβλιο η ψυχολογια της διαιτας ενω λεει μεσα να μην τρωμε ποτε ορθιοι παρακατω ομολογει οτι ενω μαγειρευει τσιμπολογα ορθια λεγοντας για τον εαυτο της..''κανεις δεν ειναι τελειος''.Οποτε νομιζω αυτο που ρωτας θα μπορουσε να απαντηθει οτι εφοσον καποιος προσεχει οταν ψιλοτρωει χωρις να πειναει κ δεν τρωει τον αμπακο αλλα κανα φρουτο η καροτο η γιαουρτι ας το φαει το ρημαδι γιατι αρκετα εχουμε μη κολησουμε και σε αυτο.Εξ αλλου διαταραχη ειναι οταν τρως χωρις να πεινας μεγαλες και παχυντικες ποσοτητες χωρις συνειδητοποιηση.Αλλιως ολος ο πλανητης θα ηταν διαταραγμενος.Αν δεν καταλαβα καλα αυτο που σε προβληματιζει πες μου.Παντως νομιζω οτι για να χανεις κιλα προσεχεις τι τρως ακομα και αν το κανεις χωρις να πεινας οπω ς λες.Το θεμα ειναι οτι κανεις δεν ειναι τελειος

απλα απιστευτα ολα τα μηνυματα σου σαυτο το θεμα κ ειδικα αυτο...:thumbup:
κ νομιζω εισαι κ αντρας αν θυμαμαι καλα?
τελικα οι ανδρες με καταλαβαινουν περισσοτερο,
συμπεριλαμβανομενου κ του δικο υμου,
τυχαιο? δε νομιζω! :smilegrin: [/quote]Γεια σου ρε Κοραλια φεμινιστρια!

Quote:

---

Originally posted by lessing
ΚΛΙΚ μου οπως σωστα ειπες ουτε αυτοι που δεν εχουν ΔΠΤ ειναι παντα στο να μη τσιμπανε.Π.χ.η ψυχολογος Μπεκ που εχει γραψει το βιβλιο η ψυχολογια της διαιτας ενω λεει μεσα να μην τρωμε ποτε ορθιοι παρακατω ομολογει οτι ενω μαγειρευει τσιμπολογα ορθια λεγοντας για τον εαυτο της..''κανεις δεν ειναι τελειος''.Οποτε νομιζω αυτο που ρωτας θα μπορουσε να απαντηθει οτι εφοσον καποιος προσεχει οταν ψιλοτρωει χωρις να πειναει κ δεν τρωει τον αμπακο αλλα κανα φρουτο η καροτο η γιαουρτι ας το φαει το ρημαδι γιατι αρκετα εχουμε μη κολησουμε και σε αυτο.Εξ αλλου διαταραχη ειναι οταν τρως χωρις να πεινας μεγαλες και παχυντικες ποσοτητες χωρις συνειδητοποιηση.Αλλιως ολος ο πλανητης θα ηταν διαταραγμενος.Αν δεν καταλαβα καλα αυτο που σε προβληματιζει πες μου.Παντως νομιζω οτι για να χανεις κιλα προσεχεις τι τρως ακομα και αν το κανεις χωρις να πεινας οπω ς λες.Το θεμα ειναι οτι κανεις δεν ειναι τελειος

---

σωστο και ξεαγχωτικο!:smilegrin:

αυτο παλι το να μην τρωμε ορθιοι, παλι καλα που μου το θυμισες. κι αυτο υπερβολη δεν ειναι ρε συ?
ορθιοι να αδειαζουμε το ψυγειο ή την κατσαρολα και τα ντουλαπια, ειναι θεμα.
αλλα οχι το ορθιοι γενικως.
φαντασου να ειχε διαταραχη προσληψης τροφης οποιος τρωει σουβλακι, χοτ ντογκ, τυροπιτα κλπ ορθιος
ολοι διαταραγμενοι θα ημασταν.

λιγο χωρο να αναπνευσουμε..........

Quote:

---

Originally posted by lessing

Quote:

---

Originally posted by click

συμφωνω.

αλλο ηταν το point μου.

λοιπον, για αρχη, δε βλεπω κανεναν να τρωει ΜΟΝΟ οταν πραγματικα πειναει. Δηλαδη ουτε αυτους που δεν εχουν καποια διατροφικη διαταραχη.

Δευτερον, οταν μιας πιανει πληξη ή μοναξια, καταπιεση κλπ και μας μπαινει η σκατοιδεα να φαμε για να αισθανθουμε μια στιγμη ειρηνης? απολαυσης?
ειναι καλο να το καταπνιγουμε?
δηλαδη μεσα στην ηδη υπαρχουσα πιεση, να προσθετουμε κι αλλη?
ή μηπως αυτος ο στοχος ειναι καταδικασμενος να αποτυχει?

δεν ξερω, αναρωτιεμαι μηπως δεν κοιταμε στο σωστο δρομο?!

---

ΚΛΙΚ μου οπως σωστα ειπες ουτε αυτοι που δεν εχουν ΔΠΤ ειναι παντα στο να μη τσιμπανε.Π.χ.η ψυχολογος Μπεκ που εχει γραψει το βιβλιο η ψυχολογια της διαιτας ενω λεει μεσα να μην τρωμε ποτε ορθιοι παρακατω ομολογει οτι ενω μαγειρευει τσιμπολογα ορθια λεγοντας για τον εαυτο της..''κανεις δεν ειναι τελειος''.Οποτε νομιζω αυτο που ρωτας θα μπορουσε να απαντηθει οτι εφοσον καποιος προσεχει οταν ψιλοτρωει χωρις να πειναει κ δεν τρωει τον αμπακο αλλα κανα φρουτο η καροτο η γιαουρτι ας το φαει το ρημαδι γιατι αρκετα εχουμε μη κολησουμε και σε αυτο.Εξ αλλου διαταραχη ειναι οταν τρως χωρις να πεινας μεγαλες και παχυντικες ποσοτητες χωρις συνειδητοποιηση.Αλλιως ολος ο πλανητης θα ηταν διαταραγμενος.Αν δεν καταλαβα καλα αυτο που σε προβληματιζει πες μου.Παντως νομιζω οτι για να χανεις κιλα προσεχεις τι τρως ακομα και αν το κανεις χωρις να πεινας οπω ς λες.Το θεμα ειναι οτι κανεις δεν ειναι τελειος

---

Καλη μου lessing θα διαφωνησω και δεν το θελω... χαχαχα
Για μενα διαταραχη ειναι οταν καποιος τρωει και μετα νιωθει τις ενοχες..Δεν εχει να κανει με το ειδος της τροφης..Να σου θυμισω τα υποκειμενικα υπερφαγικα που γινονται στην ανορεξια..Οι ανθρωποι τρωνε 1μιση καροτο παραπανω και κανουν εμετο.. Οσο για τη συνειδητοποιηση εχει να κανει με την αποσυνδεση που εξυπηρετει η τροφη..Οταν αισθανεσαι οτι οπου να'ναι θα εκραγεις, κανεις ενα βουλιμικο (οχι εσυ, γενικα μιλαω) και κατεβαζεις το γενικο..Αποσυνδεεσαι.. Αν ειναι να μην αποσυνδεθεις, δεν υπαρχει λογος να το κανεις...Και τελος, ολος ο πλανητης ειναι διαταραγμενος.. Αν μεινουμε στη στενη ερμηνεια του ορου, τοτε ναι ολος ο πλανητης ειναι διαταραγμενος... Δεν ειναι ομως ο πλανητης που κλαιει πριν απο μια εξοδο γτ δεν του αρεσει κανενα ρουχο, ουτε που αδυνατει να συσχετιστει με αλλους ανθρωπους, ουτε που βιωνει την υπερτατη ελλειψη ενδιαφεροντος για σεξ, ουτε που κανει σχεδον ασιτιες για τιμωρια σε ενα ντονατ ή 20 ντονατ που εφαγε, κτλ κτλ κτλ..Νομιζω καταλαβαινεις που το παω..

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Για μενα διαταραχη ειναι οταν καποιος τρωει και μετα νιωθει τις ενοχες..Δεν εχει να κανει με το ειδος της τροφης..Να σου θυμισω τα υποκειμενικα υπερφαγικα που γινονται στην ανορεξια..Οι ανθρωποι τρωνε 1μιση καροτο παραπανω και κανουν εμετο.. Οσο για τη συνειδητοποιηση εχει να κανει με την αποσυνδεση που εξυπηρετει η τροφη..Οταν αισθανεσαι οτι οπου να'ναι θα εκραγεις, κανεις ενα βουλιμικο (οχι εσυ, γενικα μιλαω) και κατεβαζεις το γενικο..Αποσυνδεεσαι.. Αν ειναι να μην αποσυνδεθεις, δεν υπαρχει λογος να το κανεις...

---

πολυ σωστο
αποψε τρωγομουν ηθελα να φαω απο στεναχωρια
τελικα εφαγα εξτρα απο τις προβλεπομενες θερμιδες
1 φακελο σουπα κνορ κ βραστα κολοκυθια,
συνολο 100 θερμιδες παραπανω.

κ μετα ενιωθα απιστευτες τυψεις που χαλασα για αλλη μια φορα τις ηδη υψηλες θερμιδες μου (1850),
δηλαδη δεν πεινουσα για να φαω αλλα καθαρα ψυχολογικο...
εφταιγε βεβαια κ η ζαχαρη που εφαγα σημερα μαζεμενη σε δημητριακα κ σοκολατα (χαλια διατροφη)

στο ψητο ομως:
λιγο πριν φαω το "εξτρα" που σας ειπα
καπνισα,
3ο τσιγαρο φετος μεσα σε 3 μηνες...ενω τοχω κοψει 2 χρονια!

για 3η φορα καταλαβα οτι δεν μου προσφερει κατι να το ξαναρχισω
παρα μονο βρωμα κ βαρος στο κεφαλι κ το λαιμο,
κ ετσι αποφασισα να φαω να ηρεμησω.
Ομως προβληματιζομουν με την ιδεα να φαω για να ξεδωσω.
Θα ειχα τυψεις μετα κ μπορει να εκανα βουλιμικο,
ετσι επελεξα τις τροφες που σας ειπα.
τωρα απλα λεω, ναι εφαγες παραπανω, βουλωσε το τωρα κ αντε για υπνο χωρις καθολου τυψεις!
κ διαιτα εκανες κ εφαγες εσκασες κ δεν καπνισες κι αλλο...

κι ομως εχω τυψεις, τις ιδιες τυψεις που ειχα με 3000 θερμιδες πανω οταν αδειαζα το ψυγειο,
ξερω ακουγεται ηλιθιο αλλα απλα ετσι μου συμβαινει...

που εΚαλη μου lessing θα διαφωνησω και δεν το θελω... χαχαχα
Για μενα διαταραχη ειναι οταν καποιος τρωει και μετα νιωθει τις ενοχες.. [/quote]Γιατι οχι οι διαφωνιες προαγουν τη σκεψη χα χα Λοιπον για μενα δεν ειναι αυτο διαταραχη διοτι στην δυτικη κουλτουρα ΟΛΟΙ τρωνε και μετα νιωθουν ενοχες.Εκτος αν μιλησουμε για ομαδικη κοινωνικη παρακρουση οπου μια ολοκληρη κοινωνια τρωει ενοχικα με το θερμιδομετρητη στο χερι,οπου περιοδικα ασχολουνται με το ποιοι ''διασημοι''κανουν διαιτα και πως,αν παχυναν η αδυνατισαν!Αν κ αυτο απτεται της κοινωνιολογιας.
Διαταραχη π.χ.για μενα ειναι οταν καποιος τρωει πολυ και δεν τον ενδιαφερει,ειναι απαθης.Επισης διαταραχη ειναι οταν ολη η δυτικη κοινωνια αδυνατει να φιλτραρει αυτα που της πασαρουν και θελουν να ειναι ασχετα με το σωματοτυπο τους λεπτοι-ουτε καν κανονικοι αλλα λεπτοι επειδη τα περιοδικα πασαρουν αυτο το προτυπο αυτο που βολευει τη βιομηχανια της μοδας1)γιατι ξοδευουν λιγοτερα μετρα υφασμα2)γιατι τα ρουχα πεφτουν πανω σε σωματα-κινουμενες κρεμαστρες που εξυπηρετουν τις αναγκες μιας κολεξιον και καλα κανουν αλλα μεχρι εκει-οχι να συνεχιζεται το πασαρισμα και στη ζωη!Για μενα ειναι αδιανοητη αυτη η ''προβατοποιηση''του κοσμου.Διαβασα οτι οταν το μοντελο Τουιγκι(κλαρακι)εκανε καριερα ολες οι γυναικες προσπαθουσαν να τις μοιασουν με διαιτες λιμοκτονιας.Ε αυτο για μενα λεγεται ΚΑΤΑΝΤΙΑ ,διαταραχη πες το οπως θες.

Quote:

---

Originally posted by lessing
που εΚαλη μου lessing θα διαφωνησω και δεν το θελω... χαχαχα
Για μενα διαταραχη ειναι οταν καποιος τρωει και μετα νιωθει τις ενοχες..

---

Γιατι οχι οι διαφωνιες προαγουν τη σκεψη χα χα Λοιπον για μενα δεν ειναι αυτο διαταραχη διοτι στην δυτικη κουλτουρα ΟΛΟΙ τρωνε και μετα νιωθουν ενοχες.Εκτος αν μιλησουμε για ομαδικη κοινωνικη παρακρουση οπου μια ολοκληρη κοινωνια τρωει ενοχικα με το θερμιδομετρητη στο χερι,οπου περιοδικα ασχολουνται με το ποιοι ''διασημοι''κανουν διαιτα και πως,αν παχυναν η αδυνατισαν!Αν κ αυτο απτεται της κοινωνιολογιας.
οΔιαταραχη για μενα ειναι οταν καποιος τρωει πολυ και δεν τον ενδιαφερει,ειναι απαθης.Επισης διαταραχη ειναι οταν ολη η δυτικη κοινωνια αδυνατει να φιλτραρει αυτα που της πασαρουν και θελουν να ειναι ασχετα με το σωματοτυπο τους λεπτοι-ουτε καν κανονικοι αλλα λεπτοι επειδη τα περιοδικα πασαρουν αυτο το προτυπο αυτο που βολευει τη βιομηχανια της μοδας1)γιατι ξοδευουν λιγοτερα μετρα υφασμα2)γιατι τα ρουχα πεφτουν πανω σε σωματα-κινουμενες κρεμαστρες που εξυπηρετουν τις αναγκες μιας κολεξιον και καλα κανουν αλλα μεχρι εκει-οχι να συνεχιζεται το πασαρισμα και στη ζωη! [/quote]

Συμφωνω απολυτα οτι απο τις διαφωνιες μαθαινουμε περισσοτερα.. Οσο για τον ορισμο της διαταραχης, προσωπικα δεν ξερω πολλους ανθρωπους σε ΔΠΤ που τρωνε και δεν εχουν καμια ενοχη μετα το υπερφαγικο τους. Οσο για την κοινωνιολογικη διασταση νομιζω οτι λεμε ακριβως το ιδιο.. Οτι η συντριπτικη πλειοψηφια εχει θεματα με την σχεση της με την τροφη..Εκει που διαφοροποιουμαστε ειναι το μεγεθος που μπορει να παρει μια τετοια ενοχη και αυτα που μπορει να καταφερει.. Μπορεις να το ονομασεις ΜΜΕ, κοινωνικη παρακρουση, οπως θελεις..Παραμενουν ομως λυπημενοι ανθρωποι που υποφερουν

Καλη μου lessing θα διαφωνησω και δεν το θελω... χαχαχα
Για μενα διαταραχη ειναι οταν καποιος τρωει και μετα νιωθει τις ενοχες..Δεν εχει να κανει με το ειδος της τροφης..Να σου θυμισω τα υποκειμενικα υπερφαγικα που γινονται στην ανορεξια..Οι ανθρωποι τρωνε 1μιση καροτο παραπανω και κανουν εμετο.. [/quote]Μου αρεσει να διαφωνουμε χε χε χε.Μιλωντας αποκλειστικα για παχυσαρκια θα σου πω οτι αν φαω εναμισυ καροτο μονο παραπανω θα κανω παρτυ!;)