Καλημέρα,
υπάρχει κάποιος-κάποια που να έχει διαγνώσει γιατρός ότι πάσχει από άτυπη κατάθλιψη?
Printable View
Καλημέρα,
υπάρχει κάποιος-κάποια που να έχει διαγνώσει γιατρός ότι πάσχει από άτυπη κατάθλιψη?
Δεν μου εχουν διαγνωσει αλλα μπορω να σε θοηθησω γιατι ασχολουμαι με την ψυχιατρικη.Ατυπη θεωρειται καθε καταθλιπτικομορφη κατασταση που δεν περιλαμβανει τα συνιθισμενα συμπτωματα.Π.χ.η καταθλιψη μπορει να θεωρηθει ατυπη αν κοιμασαι πολυ αν αλλαξουν οι συνηθειες σου φαγητου η κοινωνικωτητας(ταση να κλεινεσαι μεσα)αν αισθανεσαι απογοητευση κ αξιολογεις τον εαυτο σου ως αναξιο αν δεν εχεις την ορεξη που ειχες παλια για τη ζωη κοινως.Ειναι πολυ συνηθισμενη διαταραχη διαθεσης.Ρωτα με συγκεκριμενα οτι θες.Για αρχη σου λεω να εκτιθεσαι στο φως να βγαινεις εξω εστω πιεζοντας τον εαυτο σου κ να αυξησεις τις ενδορφινες με γυμναστικη.Αν ο ειδικος που σε ειδε σου εδωσε αντικαταθλιπτικα μη φοβηθεις να τα παρεις καθως θα σε θοηθησουν σημαντικα.
σχετικα με τα αντικαταθλιπτικα εχω μια απορια...
δεν θα πρεπει αν ειναι η εσχατη λυση κ οχι η πρωτη?
δλδ, το θεμα ειναι να καταπολεμησουμε το αποτελεσμα η τις αιτιες?
θεωρωντας-ασχετη ουσα- οτι η καταθλιψη (κανονικη η ατυπη) ειναι αποτελεσμα καποιων προβληματων κ την βαρυτητας που δινουμε σ αυτα-καλως η κακως- ,το θεμα δε θα ηταν να προσπαθουμε να αλλαξουμε οπτικη γωνια κ οχι να καταφυγουμε στ φαρμακα?
Ναι βεβαιως το κανεις παραλληλα .Βεβαια η καταθλιψη ειναι πολυπαραγοντικη π.χ.Ενας συνταξιουχος η ενας χρονια ανεργος στατιστικα εχει πιθανοτητες να παθει καταθλιψη.Ο καθενας μπορει να δοκιμασει να αλλαξει οπτικη καθως συχνα ειναι η ερμηνεια που δινουμε εμεις στα γεγονοτα που μας κανουν να ''πεφτουμε''ψυχολογικα κ οχι τα γεγονοτα σαν αυτα.Αλλα σε περιπτωση που σε καποιον εχει γινει συσταση απο γιατρο για φαρμακο κ αν προσπαθει μονος του χωρις να εχει δει διαφορά σε 2 μηνες καλο ειναι να μην υπαρχουν δισταγμοι ως προς τη ληψη καθως θα μειωσει το χρονο μη-ιασης.Εννοειται οτι το φαρμακο δεν ειναι πανακεια κυταμε κ τι ειναι αυτο που μας κανει στην καθημερινοτητα να αισθανομαστε εγκλωβισμο η ελλειψη ελπιδας.Πολλες φορες αλλαζοντας δραστικα τις συνθηκες μειωνεται κ η δυσθυμια.Παντως οι στατιστικες δειχνουν οτι αν επαναλαμβανονται τα επεισοδια καλο κανει η χρηση φαρμακων.Το λεω διοτι υπαρχει ταμπου ως προς το θεμα ανευ λογου.
πραγματι υπαρχει ταμπου αλλα η αφορμηση της ερωτησης μου δεν εναι τα ταμπου αλλα το αν η ευκολη καταφυγη ειναι τελικα λυση η επιδεινωση του προβλήματος.
ευκολη καταφυγη: η συσταση φαρμακου χωρις προηγουμενη η παραλληλη προσπαθεια αλλαγης οπτικης.
(οσο για το ταμπου,,πραγματι, ολοι εχουν αποψη (και) για τα αντικαταθλιπτικα !
οσο ευκολα τα δινουν καποιοι γιατροι, τοσο αρνητικοι ειναι μερικοι ασχετοι...
μα αυτο ειπα.
ναι, ειπα εγω οτι ειπες κατι διαφορετικο?
ερωτηση εκανα κ λεω οτι σε καποια σημεια συμφωνω μαζι σου.
δν μου έχουν διαγνώσει αλλά έχω σιγουρα και όχι μόνο τα συμπτώματα που λέει η lessing αλλά ίσως και κάτι πιο "βαρυ"..οπότε θα παρακολουθήσω με χαρά τυχόν συμβουλές μήπως καταλάβω κάτι παραπάνω κ βοηθηθώ..
(Αλεξανδρίτα κλείνεις 2 μήνες ΧΩΡΙΣ! δν είναι αμελητέο, όλα θα φτιάξουν σιγά σιγά..)
εξακολουθω να νιωθω απαισια ομως... παρα πολυ χαλια ψυχολογικα.
11/11/2010 εχω ραντεβου με ψυχιατρο. δεν παει αλλο. μιλησαμε και στο τηλ σημερα,μου ακουστηκε πολυ συμπαθητικος.ειδικευεται στις διατροφικες διαταραχες και μου τον εχουν συστησει αρκετα ατομα.
ευχομαι να ειναι τοσο καλος οσο εχω ακουσει.
εχω ολα τα συμπτωματα της ατυπης καταθλιψης,αλλα δεν μπορω να ειμαι κ σιγουρη.εχω διαβασει οτι συνδεεται και με βουλιμια.
εαν κρίνω απο εμένα συνδέεται κ με βουλιμία και με ανορεξία.Κατάλαβα οτι καταπίνω φαγητό για να καταπιώ στην πραγαματικότητα συναισθήματα, μοναξιά, θλίψη.Όπως επίσης κ το στάδιο ανορεξίας που πέρασα δν είχε καμία σχέση με πρότυπα και δίαιτες αλλά ήταν ένας τρόπος να με τιμωρήσω κ να εκδηλώσω την κακή μου ψυχολογία..Μακάρι να είχα κ εγώ τη δυνατότητα να πάω σε κάποιον ειδικό να μιλήσω ειλικρινά.Τώρα για τους εμετούς, λογικό να μην "πετάς" γιατί η αιτία είναι αλλού ..αλλά κ πάλι πιστεύω γιατί έχουν παρα πολλά κοινά οι περιπτώσεις μας οτι οτιδήποτε προσπαθούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την κατάσταση σιγά σιγά θα φέρει αποτελέσματα..
ναι το σκεφτομαι και αυτο Ροζ,οτι θα φυγουν ενα σωρο λεφτα παλι.απο οτι εχει πει στην αδερφη μου θα χρειαστουν 2 χρονια ψυχοθεραπειας και θα με βλεπει τουλαχιστον μια φορα στις 15 μερες.βουνο μου φαινεται ολο αυτο και δεν ξερω κατα ποσο θα δω διαφορα,δεν ξερω αν κανω καλα και οσο το σκεφτομαι νιωθω ακομα χειροτερα...νιωθω τυψεις,χαλαω μονιμως πολλα λεφτα χωρις να τα εχω βγαλει εγω και αντι να ειμαι ικανοποιημενη με ολα οσα μου εχουν δοθει στη ζωη απλοχερα και στην ουσια απο καθαρη τυχη εγω τα καταστρεφω ολα με αυτη την συμπεριφορα,ολο προβληματα δημιουργω στους γονεις μου.μου ικανοποιουν ολα μου τα καπριτσια και εγω για ευχαριστω ξεσπαω και πανω τους.και ειμαι και πιο δυστυχισμενη απο ποτε.αυτα σκεφτομαι και λεω μηπως να το παλεψω μονη μου αλλα δεν αντεχω αλλο...δεν ξερω τι να του πω.οτι κατα βαση δεν εχω κανενα προβλημα και τα δημιουργει ολα το ηλιθιο μυαλο μου?νομιζω οτι εχω αρχισει να τα χανω,εχω γινει τελειως παραλογη,δεν με αντεχω αλλο.θελω να εξαφανιστω,να κοιμηθω και να μην ξυπνησω ποτε.
Επ μη μιλας ετσι για τον εαυτο σου.Αυτο το 2 χρονια δεν το καταλαβαινω.Αφου δεν σε εχει δει πως το προδικαζει;
μωρε Αλεξανδρίτα ακριβώς έτσι νιώθω κ εγώ.Και σκέψου οτι παράλληλα με το όλο πρόβλημα, παράτησα και όλη μου τη ζωή, τα άφησα πίσω όλα, απο τη μια θέλω να βγάινω κ απο την άλλη βλέπω τις φίλες μου που προχωράνε κ εξελλίσονται και πέφτω ακόμα πιο πολύ..Δεν ξέρω..δεν αντέχω να με τιμωρήσω άλλο για κάποια πράγματα που δν πηγαν καλά, θα ήθελα να βρω τη δύναμη να τα αλλάξω όλα έστω κ τώρα αλλά δεν μπορώ.Και το αστείο είναι οτι κάποτε ήμουν τρομερά χαρούμενη και ενθουσιώδης, ούτε που κατάλαβα πως έγινα έτσι..Όσο για τους γονείς, εγώ τους έχω απογοητεύσει σε όλα τα επίπεδα, δν το λένε αλλά το ξέρω, μα ξέρω και οτι δν τους είδα ποτέ ξανά τόσο ανήσυχους όσο τον χειμώνα που με έβλεπαν να εξαυλώνομαι και επίσης ξέρω οτι την πραγματική μου δυστυχία την ξέρω ΜΟΝΟ εγώ και εαν δν θελήσω να με βοηθήσω για εμένα και μόνο , δν θα αλλάξει τίποτα.Προσωπικά μου φαίνεται αδύνατο να ξαναγίνω κάποτε όπως ήμουν, ούτε θυμάμαι πια, συνήθησα να είμαι θλιμμένη και δυστυχισμένη, αλλά προσπαθώ να βλέπω τα χειρότερα και να μην με πιέζω να παραστήσω την σούπερ χαρούμενη, οκ μάλλον θα συνεχίσω να ζω έτσι και πρέπει να το πάρω απόφαση.Λυπάμαι που το λέω, αλλά παρότι είμαι κατά των φαρμάκων, πλεον θα έπαιρνα χωρίς δευτερη συζήτηση..οτιδήποτε.Μην λες οτι είναι μάταιο, μάταιο ήταν αυτό που κάναμε τόσο καιρό, μπορεί να μην χρειαστεί κ τόσος καιρός θεραπεία ..στην τελική άλλοι πάνε για ψίλου πήδημα σε ψυχολόγους, οκ καλό το ιντερνετ αλλά δεν υποκαθιστά τον γιατρό σε καμία περίπτωση.Εμένα μέχρι κ η γυναικολόγος μου είπε να πάω σε ψυχολόγο, η οποία δν ξέρει τίποτα για βουλιμία κτλ.φαντάσου..
Η ''συμβουλη'' για ολους μας ουτως η αλλως ειναι να μην κλεινομαστε να ειμαστε με κοσμο με τον οποιο αισθανομαστε καλα να κανουμε πραγματα και να μην δισταζουμε να ζηταμε βοηθειαQuote:
Originally posted by POZ
δν μου έχουν διαγνώσει αλλά έχω σιγουρα και όχι μόνο τα συμπτώματα που λέει η lessing αλλά ίσως και κάτι πιο "βαρυ"..οπότε θα παρακολουθήσω με χαρά τυχόν συμβουλές μήπως καταλάβω κάτι παραπάνω κ βοηθηθώ..
(Αλεξανδρίτα κλείνεις 2 μήνες ΧΩΡΙΣ! δν είναι αμελητέο, όλα θα φτιάξουν σιγά σιγά..)
δεν το προδικασε,απλως ειπε οτι αυτες οι διαταραχες ειναι επιμονες και συνηθως χρειαζονται 2 χρονια ψυχοθεραπειας... δεν ειπε σιγουρα και για μενα οτι θα μου παρει τοσο.Quote:
Originally posted by lessing
Επ μη μιλας ετσι για τον εαυτο σου.Αυτο το 2 χρονια δεν το καταλαβαινω.Αφου δεν σε εχει δει πως το προδικαζει;
αχ lessing μου αυτη τη στιγμη νιωθω πολυ ασχημα που ειμαι εγω.
Καλα ελα τωρα να μας πας μια βολτα με το SMART:wink1:Quote:
Originally posted by smart
ναι, ειπα εγω οτι ειπες κατι διαφορετικο?
ερωτηση εκανα κ λεω οτι σε καποια σημεια συμφωνω μαζι σου.
και οταν δεν υπαρχει κανεις να σε κανει να νιωθεις καλα τι γινεται?Quote:
Originally posted by lessing
Η ''συμβουλη'' για ολους μας ουτως η αλλως ειναι να μην κλεινομαστε να ειμαστε με κοσμο με τον οποιο αισθανομαστε καλα να κανουμε πραγματα και να μην δισταζουμε να ζηταμε βοηθειαQuote:
Originally posted by POZ
δν μου έχουν διαγνώσει αλλά έχω σιγουρα και όχι μόνο τα συμπτώματα που λέει η lessing αλλά ίσως και κάτι πιο "βαρυ"..οπότε θα παρακολουθήσω με χαρά τυχόν συμβουλές μήπως καταλάβω κάτι παραπάνω κ βοηθηθώ..
(Αλεξανδρίτα κλείνεις 2 μήνες ΧΩΡΙΣ! δν είναι αμελητέο, όλα θα φτιάξουν σιγά σιγά..)
ακριβώς τα αντιθετα απο όσα κάνω δηλαδή..Quote:
Originally posted by lessing
Η ''συμβουλη'' για ολους μας ουτως η αλλως ειναι να μην κλεινομαστε να ειμαστε με κοσμο με τον οποιο αισθανομαστε καλα να κανουμε πραγματα και να μην δισταζουμε να ζηταμε βοηθειαQuote:
Originally posted by POZ
δν μου έχουν διαγνώσει αλλά έχω σιγουρα και όχι μόνο τα συμπτώματα που λέει η lessing αλλά ίσως και κάτι πιο "βαρυ"..οπότε θα παρακολουθήσω με χαρά τυχόν συμβουλές μήπως καταλάβω κάτι παραπάνω κ βοηθηθώ..
(Αλεξανδρίτα κλείνεις 2 μήνες ΧΩΡΙΣ! δν είναι αμελητέο, όλα θα φτιάξουν σιγά σιγά..)
ΚΑΙ αυτό.Πλεον δεν περνάω καλά ούτε γελάω με τους φίλους μου.Αυτοί δν έχουν αλλάξει , εγώ άλλαξα σταδιακά και δν με γεμίζει τίποτα πλεον.Προσπαθώ να βγάινω αλλά κάθε φορά γυρίζω σπίτι χειρότερα και έχω φοβηθεί πλεον για τι και κάθε έξοδος συνοδευόταν με βουλιμικό και δν αντέχω άλλο.Quote:
Originally posted by alexandrita
και οταν δεν υπαρχει κανεις να σε κανει να νιωθεις καλα τι γινεται?Quote:
Originally posted by lessing
Η ''συμβουλη'' για ολους μας ουτως η αλλως ειναι να μην κλεινομαστε να ειμαστε με κοσμο με τον οποιο αισθανομαστε καλα να κανουμε πραγματα και να μην δισταζουμε να ζηταμε βοηθειαQuote:
Originally posted by POZ
δν μου έχουν διαγνώσει αλλά έχω σιγουρα και όχι μόνο τα συμπτώματα που λέει η lessing αλλά ίσως και κάτι πιο "βαρυ"..οπότε θα παρακολουθήσω με χαρά τυχόν συμβουλές μήπως καταλάβω κάτι παραπάνω κ βοηθηθώ..
(Αλεξανδρίτα κλείνεις 2 μήνες ΧΩΡΙΣ! δν είναι αμελητέο, όλα θα φτιάξουν σιγά σιγά..)
Καταλαβαινω πολυ καλα αυτο που λες αλλα αν εχεις μεγαλες προσδοκιες απο την εξοδο μετα θα ξεσπας.Θα σου φανει περιεργο αλλα το διαφορετικο πρισμα ειναι το εξης: ο.κ.βγηκα δεν περασα σουπερ καλα ΑΛΛΑ δεν εμεινα σπιτι στα ιδια γνωστα.Το γεγονος οτι ετοιμαστηκα ντυθηκα και ΒΓΗΚΑ ειναι σπουδαιο κ μπραβο μου.Συνηθως οταν βγαινουμε θελουμε να περασουμε καλα κ αυτο ειναι μια παγιδα.Οταν βγαινεις για να δεις μια ταινια αλλες φορες σου αρεσει κ αλλες οχι κ το θεωρεις φυσικο.Το ιδιο ειναι κ με την εξοδο.
Ολοι αισθανομαστε ετσι συχνα γιατι ειναι ανθρωπινο.Τι εισαι εσυ το σουπερ τερας; Αλλιμονο!Καλο θα ειναι να δεις μερικους ''ψυ'' πριν καταληξεις μην πας κατευθειαν σε εναν εκτος αν απο την αρχη ''κλικάρεις''.Να εισαι μαλακη με τον εαυτο σου.Δεν εφταιξες σε κατι.Quote:
Originally posted by alexandrita
δεν το προδικασε,απλως ειπε οτι αυτες οι διαταραχες ειναι επιμονες και συνηθως χρειαζονται 2 χρονια ψυχοθεραπειας... δεν ειπε σιγουρα και για μενα οτι θα μου παρει τοσο.Quote:
Originally posted by lessing
Επ μη μιλας ετσι για τον εαυτο σου.Αυτο το 2 χρονια δεν το καταλαβαινω.Αφου δεν σε εχει δει πως το προδικαζει;
αχ lessing μου αυτη τη στιγμη νιωθω πολυ ασχημα που ειμαι εγω.
Να αυτο τωρα ειναι δικη σου παρερμηνεια.Τι θα πει εξελλισονται κ προχωρανε;Που ξερεις τι γινεται μεσα τους;Που ξερεις τι πιστευουν οι ιδιες για τον εαυτο τους;Quote:
Originally posted by POZ
μωρε Αλεξανδρίτα ακριβώς έτσι νιώθω κ εγώ.Και σκέψου οτι παράλληλα με το όλο πρόβλημα, παράτησα και όλη μου τη ζωή, τα άφησα πίσω όλα, απο τη μια θέλω να βγάινω κ απο την άλλη βλέπω τις φίλες μου που προχωράνε κ εξελλίσονται και πέφτω ακόμα πιο πολύ..
Οταν δεν υπαρχει κανεις να σε κανει να νοιωσεις καλα θα το ζητησεις απτον εαυτο σου να κανεις κατι απλο που σε ηρεμει:love:
ΡΟΖ υπαρχουν κεντρα βοηθειας που μπορεις να πας δωρεαν.
Θα σου επαιρνε λιγο το βαρος αν συζητουσες με τους γονεις σου;Αν αυτοι ανησυχουν για σενα σ εσυ για αυτους δε θα ηταν ανακουφιστικο να τα πειτε;
εχεις δικιο lessing,οι μεγαλες προσδοκιες φερνουν και τις μεγαλυτερες απογοητευσεις... εκει την παταμε οι περισσοτεροι...
το προβλημα ειναι οτι στις περισσοτερες μορφες της καταθλιψης (και αλλων διαταραχων) δεν εχεις πια ρεαλιστικη εικονα πραγματικοτητας ουτε διαθεση για προσπαθεια ουτε ενεργεια ουτε τιποτα. εισαι στο πατωμα.Quote:
Originally posted by smart
σχετικα με τα αντικαταθλιπτικα εχω μια απορια...
δεν θα πρεπει αν ειναι η εσχατη λυση κ οχι η πρωτη?
δλδ, το θεμα ειναι να καταπολεμησουμε το αποτελεσμα η τις αιτιες?
θεωρωντας-ασχετη ουσα- οτι η καταθλιψη (κανονικη η ατυπη) ειναι αποτελεσμα καποιων προβληματων κ την βαρυτητας που δινουμε σ αυτα-καλως η κακως- ,το θεμα δε θα ηταν να προσπαθουμε να αλλαξουμε οπτικη γωνια κ οχι να καταφυγουμε στ φαρμακα?
ετσι, πως θα παλεψεις για να σηκωθεις?
αυτο το ελαχιστο πραγμα κανουν τα φαρμακα.
για ενα μικρο χρονικο διαστημα, προσωρινα παντα.
αν δεν προσπαθησεις και τα περιμενεις ολα απο τα φαρμακα, το ενα χαπι θα γινει 2, τα 2 θα γινουν 3, θα προστεθει δευτερο αντικαταθλιπτικο συν ηρεμιστικο και γινεσαι τζανκι.
και απο κει που ειχες δεκα προβληματα, εχεις εικοσι.
αυτο ειναι και το προβλημα με τα αντικαταθλιπτικα και τους ψυχιατρους. η καταχρηση
μπραβο αλεξανδριτα για το μεγαλο βημα.
ΡΟΖουλα και στα δικα σου!
καλα ξυπνητουρια!
Υ.Γ. 1 συνεδρια καθε 15 μερες λιγο δεν ειναι για αρχη? περιεργο που δε σου ειπε 1 καθε βδομαδα.
θα σου προτεινα να πας πρωτα 5-6 φορες και ΜΕΤΑ να αποφασισεις αν θα παρεις φαρμακα.
και επισης, οταν σου πει ποιο προτεινει να παρεις, μπες στο ιντερνετ και ψαξε αναλυτικα για αυτο;)
Ευχαριστω click!το post σου μου δινει την πεποιθηση οτι πηρα σωστη αποφαση με τον ψυχιατρο,τους ψυχολογους αλλωστε τους ειχα αποκλεισει,δεν τους εχω σε εκτιμηση για καποιον λογο (ανεξηγητο)... επισκεφτεσαι κι εσυ ψυχιατρο?
τον πηρα σημερα τηλεφωνο και η αληθεια ειναι οτι ηθελα να κλεισω ραντεβου και σημερα αν γινοταν αλλα δυστυχως λειπει στο εξωτερικο και πρεπει να περιμενω μεχρι την αλλη πεμπτη...
μιλησαμε ομως περιπου 20 λεπτα στο τηλεφωνο...
μπορει να με βλεπει και πιο συχνα δεν ξερω,θα δειξει....
δεν επισκεπτομαι ψυχιατρο, ψυχολογο επισκεπτομαι.Quote:
Originally posted by alexandrita
Ευχαριστω click!το post σου μου δινει την πεποιθηση οτι πηρα σωστη αποφαση με τον ψυχιατρο,τους ψυχολογους αλλωστε τους ειχα αποκλεισει,δεν τους εχω σε εκτιμηση για καποιον λογο (ανεξηγητο)... επισκεφτεσαι κι εσυ ψυχιατρο?
τον πηρα σημερα τηλεφωνο και η αληθεια ειναι οτι ηθελα να κλεισω ραντεβου και σημερα αν γινοταν αλλα δυστυχως λειπει στο εξωτερικο και πρεπει να περιμενω μεχρι την αλλη πεμπτη...
μιλησαμε ομως περιπου 20 λεπτα στο τηλεφωνο...
μπορει να με βλεπει και πιο συχνα δεν ξερω,θα δειξει....
τους ψυχιατρους τους φοβομουν και τους φοβαμαι ακομα, λογω καταχρησης συνταγογραφησης και για αλλους λογους που δεν εμπιστευομαι γιατρους γενικα.
η ψυχοθεραπεια βοηθαει ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ αρκει να πεσεις στο καταλληλο ατομο και να εχεις ενα παραθυρακι ανοιχτο για να δεχτεις βοηθεια
μακαρι να με βοηθησει και μενα... δεν ξερεις ποσο το χρειαζομαι.
θελω το 2011 να με βρει ανανεωμενη και χαρουμενη,ετσι για αλλαγη...
αν θελεις διαβασε και αυτο το θεματακι
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...id=2726&page=1
μεχρι το σημειο που το αρμεγει η νεβερμορ, νομιζω ειχε αρκετο ενδιαφερον περι ψυχοθεραπειας
Βγες για τη διαδικασια για την προετοιμασια για την εξοδο για να μη μεινεις μεσα(εννοω επειδη εχεις την ταση να απομονωνεσαι-εκτος αν εισαι συγγραφεας):starhit:Αυτο απαντα στη σελ.1. Τωρα αν εισαι τυχερη κ πεσεις σε καλο ψυχιατρο η καλο ψυχολογο σουπερ! Ο ψυχολογος δεν μπορει να σου γραψει φαρμακα κ ο ψυχιατρος καλο θα ειναι να μην θεωρει τα φαρμακα πανακεια(Ναι!υπαρχουν και τετοιοι!):thumbup:
lessing πολύ σωστά τα λες, μου κάνει καλό να τα διαβάζω μπας κ ξυπνήσω γιατί όταν μου τα λέω εγώ..Γίνεται τόσο σταδιακά και ύπουλα η φθορά που αν ήξερα πριν 2 χρόνια που θα φτάσω θα πήγαινα σε ειδικό απο τον πρώτο μήνα.Αλλά νόμιζα οτι είναι παρωδικό κ όλα θα αλλάξουν μαγικά και ακόμα το νομίζω καμιά φορά, μαζί με τον απόλυτο μηδενισμό κ την παραίτηση που με χαρακτηρίζει τους τελευτ. μήνες.Ίσως είμαι υπερβολική , αλλά όντως έχω παρατήσει τα πάντα κ το μόνο που μου έχει απομείνει είναι η ταμπέλα της αυτοκαταστροφικής εξυπνάδας μου.. και δυστυχώς είμαι σε μια ηλικία δημιουργική και μπορώ να δω την πρόοδο των φίλων μου(σε όλα τα επίπεδα), ξέρω πως όλα είναι στο χχέρι μου και δν είμαι δα και μελλοθάνατη αλλά η παθητικότητα και η ματαιότητα πάντα υπερτερούν κ με νικάνε.Κατάπτωση, κατάθλιψη, όλα μαζί.Και κατα βάθος, ξέρω πολύ καλά οτι η σιγουριά της μιζέριας κ του τίποτα ,μου έχει γίνει τρόπος ζωής πλέον, συνήθησα, βολεύτικα και φοβάμαι να ξαναβιώσω συναισθήματα, να ξανατολμήσω, να ξαναζήσω.Απλά αρκούμαι στο να νοσταλγώ, λες κ είμαι 80 χρονών.
Πάντως θα πιεστώ κ άλλο να βγαίνω, έχεις δίκιο, μπορεί να μην αλλάξει κάτι αλλά τουλάχιστον θα ξέρω οτι προσπάθησα κάπως να με βοηθήσω.
Αφου θα πιεστεις να βγαινεις κλεισε κ ενα ραντεβου σε ειδικο χωρις χρεωση στα κεντρα που σου ειπα.Θα εχεις ενα οπλο παραπανω.Μη συνηθιζεις.Υπαρχει το κομματι μεσα σου που ενοχλειται κ θελει να δρασει γιατι να μην το βοηθησεις με ολους τους τροπους;Δεν φταις εσυ αν εχεις καταθλιψη και απο τη στιγμη που θεραπευεται μπορεις καλιστα να βοηθησεις τον εαυτο σου με πραξεις και με φαρμακα αν χρειαστεις.Μονη σου ειπες οτι αν ηξερες στην αρχη τι εκταση θα ειχε παρει θα ειχες δρασει νωριτερα.Και εννοειται μην κρινεις κ συγκρινεις τον εαυτο σου με αλλους δεν εχει νοημα 1 γιατι ο καθενας εχει τη δικη του πορεια 2γιατι εκτος αν ο αλλος σου ανοιξει την καρδια του,αυτο που θα βλεπεις θα ειναι μια βιτρινα η ενας τροπος να αντιμετωπισει καποιος τον κοσμο -αλλο τι δειχνει καποιος κ αλλο τι ειναι βαθεια μεσα του-Παντως κλεισε αυτο το ραντεβου :thumbup:Quote:
Originally posted by POZ
lessing πολύ σωστά τα λες, μου κάνει καλό να τα διαβάζω μπας κ ξυπνήσω γιατί όταν μου τα λέω εγώ..Γίνεται τόσο σταδιακά και ύπουλα η φθορά που αν ήξερα πριν 2 χρόνια που θα φτάσω θα πήγαινα σε ειδικό απο τον πρώτο μήνα.Αλλά νόμιζα οτι είναι παρωδικό κ όλα θα αλλάξουν μαγικά και ακόμα το νομίζω καμιά φορά, μαζί με τον απόλυτο μηδενισμό κ την παραίτηση που με χαρακτηρίζει τους τελευτ. μήνες.Ίσως είμαι υπερβολική , αλλά όντως έχω παρατήσει τα πάντα κ το μόνο που μου έχει απομείνει είναι η ταμπέλα της αυτοκαταστροφικής εξυπνάδας μου.. και δυστυχώς είμαι σε μια ηλικία δημιουργική και μπορώ να δω την πρόοδο των φίλων μου(σε όλα τα επίπεδα), ξέρω πως όλα είναι στο χχέρι μου και δν είμαι δα και μελλοθάνατη αλλά η παθητικότητα και η ματαιότητα πάντα υπερτερούν κ με νικάνε.Κατάπτωση, κατάθλιψη, όλα μαζί.Και κατα βάθος, ξέρω πολύ καλά οτι η σιγουριά της μιζέριας κ του τίποτα ,μου έχει γίνει τρόπος ζωής πλέον, συνήθησα, βολεύτικα και φοβάμαι να ξαναβιώσω συναισθήματα, να ξανατολμήσω, να ξαναζήσω.Απλά αρκούμαι στο να νοσταλγώ, λες κ είμαι 80 χρονών.
Πάντως θα πιεστώ κ άλλο να βγαίνω, έχεις δίκιο, μπορεί να μην αλλάξει κάτι αλλά τουλάχιστον θα ξέρω οτι προσπάθησα κάπως να με βοηθήσω.
Υ.Γ:Τωρα λοιπον ειναι η ευκαιρια να χπησιμοποιησεις την εξυπναδα σου δημιουργικαQuote:
Originally posted by POZ
lessing πολύ σωστά τα λες, μου κάνει καλό να τα διαβάζω μπας κ ξυπνήσω γιατί όταν μου τα λέω εγώ..Γίνεται τόσο σταδιακά και ύπουλα η φθορά που αν ήξερα πριν 2 χρόνια που θα φτάσω θα πήγαινα σε ειδικό απο τον πρώτο μήνα.Αλλά νόμιζα οτι είναι παρωδικό κ όλα θα αλλάξουν μαγικά και ακόμα το νομίζω καμιά φορά, μαζί με τον απόλυτο μηδενισμό κ την παραίτηση που με χαρακτηρίζει τους τελευτ. μήνες.Ίσως είμαι υπερβολική , αλλά όντως έχω παρατήσει τα πάντα κ το μόνο που μου έχει απομείνει είναι η ταμπέλα της αυτοκαταστροφικής εξυπνάδας μου.
δε χωραμε ρε ολες με το smart!!Quote:
Originally posted by lessing
Καλα ελα τωρα να μας πας μια βολτα με το SMART:wink1:Quote:
Originally posted by smart
ναι, ειπα εγω οτι ειπες κατι διαφορετικο?
ερωτηση εκανα κ λεω οτι σε καποια σημεια συμφωνω μαζι σου.
θα παρω το μεγαλο ;)
ΠΕΡΙΜΕΝΩ!!!:thumbup:Quote:
Originally posted by smart
δε χωραμε ρε ολες με το smart!!Quote:
Originally posted by lessing
Καλα ελα τωρα να μας πας μια βολτα με το SMART:wink1:Quote:
Originally posted by smart
ναι, ειπα εγω οτι ειπες κατι διαφορετικο?
ερωτηση εκανα κ λεω οτι σε καποια σημεια συμφωνω μαζι σου.
θα παρω το μεγαλο ;)