Γιατί δεν ακούμε τον σοφό εαυτό μας και πως μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό;

Διαβάζω διάφορα θέματα που ανεβάζουν φίλοι μας εδώ, για τα προβλήματα τους , τους αγώνες που δίνουν η που δεν δίνουν, για τις δύσκολες ώρες που περάνε, για …για… και τότε αρχίζουμε και καταβάλουμε μια προσπάθεια να τους κάνουμε να συνειδητοποιήσουν κάποια πράγματα τα οποία η τους διαφεύγουν η κάπου έχουν μπερδευτεί . Μετατρεπόμενοι έτσι σε μέντορες η μικρούς ψυχολόγους στους φίλους μας όταν στην αμέσως προηγούμενη ενότητα ήμασταν εμείς που χρειαζόμασταν υποστήριξη .
Βρω μπελάς λέω , η ο γιαλός είναι στραβός η στραβά αρμενίζουμε δηλαδή αφού τις έχουμε τις απαντήσεις αφού όταν επρόκειτο για ένα πρόβλημα του άλλου το διακρίνουμε με μεγάλη ευκολία και πολλές φορές κατέχουμε και τους τρόπους αντιμετώπισης πως γίνετε όταν μιλάμε για τον ίδιο μας τον εαυτό, όταν βιώνουμε το ίδιο ακριβός πρόβλημα ( απλά το ντεκόρ είναι διαφορετικό) του οποίου ξέρουμε από πού προέρχεται και πως αντιμετωπίζεται τότε τα χάνουμε, μπερδέυουμετ ο δρόμο και πνιγόμαστε σε μια σταγόνα νερό ;
Θα θελα να συζητήσουμε ακριβώς αυτό το θέμα ,καθώς ανέκαθεν πίστευα ότι ο καλύτερος ψυχολόγος η ψυχίατρος του κόσμου για τον καθένα μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός

δεν αμφιβάλλω...όμως οταν με βασανιζει κατι πως ειναι δυνατον να δω το ίδιο εύκολα,με την ιδια ψυχραιμια, με την ιδια αποσταση το προβλημα μου με το προβλημα ενος καλου μου φιλου?

δεν ειναι καθολου απλο κ ειναι κ μεχρι ενος σημειου κ αναμενομενο.

Θα μπορουσαμε να πουμε πολλα αλλα ας πουμε μονο την σοφη παροιμια που ισχυει πανω-κατω για ολους.
\"Ο Μανωλης με τα λογια χτιζει ανωγια και κατωγια\".

ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΠΟΙΟ ΩΜΟ ΤΡΟΠΟ, ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΑ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ;

Ναι, αυτο το παρατηρω κα εγω.Ατομα που πασχουν πχ απ βαρια καταθλιψη και να ειναι ετοιμα να κρεμαστουν απο τον πολυελαιο , να λενε στον αλλο \"μην απελπιζεσαι, βγες εξω να χαρεις την ζωη σου,δεν ειναι ολα ασχημα\".

Εκει ακουγεται μια φωνη απο το πουθενα \"Ναι ρε Καρνταση!Για πες, αυτο πως θα γινει, ή μαλλον εσυ ΠΩΣ το κανεις??\"

.

Μια μικρη σκεψη ειναι οτι αυτο το σκηνικο θυμιζει τα βιβλια του στυλ \"πως να γινετε εκκατομυριουχος ευκολα και γρηγορα\" με τον σαφως οχι εκκατομυριουχο συγγραφεα του βιβλιου-εκτος αν ελπιζει να γινει μονο αυτος απο τις πωλησεις βεβαια- , δηλαδη του αλλα λεμε, αλλα σκεφτομαστε και αλλα κανουμε τελικα.

Για να πω ομως κατι μιας και δεν εχω πει τιποτα στην ουσια ακομα, αυτο ισως να συμβαινει επειδη καποιοι θελουν να ευχαριστησουν τον αλλο και να τον κανουν να νοιωσει ομορφα και ωραια ή η β περιπτωση , να φανουν οτι γνωριζουν κατι και εστω ..να προσπαθησουν να βοηθησουν.
.



Σχετικα με αυτο που λεει ο τιτλος αυτου του θεματος , μια απαντηση θα μπορουσε να ειναι επειδη εχουμε προβλημα με τον ηχο...
χουμορ ε?

Οχι..

\"Σοβαρα\" μιλαω.

Αν δεχτουμε το γεγονος οτι ολοι μας εχουμε 2 εαυτους , εναν κακο που σε μια διαιτα πχ μας λεει \"ελα μωρε, τι ειναι μια τουρτιτσα, γιαμ γιαμ, αυριο κανεις διαιτα, σιγααα...\" και εναν καλο που στην ιδια περιπτωση μας λεει \"ειπαμε θα κανεις διαιτα και τελος!Εκανες τοση προσπαθεια , τωρα θα τα εγκαταλειψεις?Δεν ειναι μονο θεμα εμφανισης ειναι και θεμα υγειας!Κοψε λοιπον τα γλυκα και τις αηδιες για λιγο διαστημα και δεν θα το μετανοιωσεις\"

τοτε ο κακος ειναι στο volume 80/100 της εσωτερικης εντασης της φωνης , ενω ο καλος με παρασιτα και σαν βουβος αγγιζει δεν αγγιζει ενα 20/100, οποτε εμεις δινουμε σημασια σε αυτο που ακουμε πιο καθαρα μονο.


Μια αλλη λιγοτερη ατυχης προσεγγιση του κακου/καλου εαυτου μας θα ειναι ο \"δεν μπορεις να το κανεις και το ξερεις..\"/\"Μπορεις να το κανεις!δεν εχεις λογο να φοβασαι τιποτα!\"


Οποτε σαν τελικο συμπερασμα οπως το βλεπω απο την ταπεινη μου σκοπια, πρεπει απλα να δυναμωσουμε την εσωτερικη σοφη μας φωνουλα οπως και να χτισουμε ισχυρα πιστευω και πεποιθησεις για να αντλει υλικο να μας \"λεει\", και να παμε στο mute την αλλη.


Πως γινεται αυτο?

Στο επομενο επεισοδιο..

Ο φόβος είναι ο παντοτινός συνοδοιπόρος της αναλήθειας, ίσως επειδή νιώθουμε το συναίσθημα
του φόβου να μην \"βλέπουμε\" καθαρά, και απαντήσεις που ειδη ξέρουμε να μην πιάνουν σε εμάς τους ίδιους..

και...ακομα..οταν μοιραζομαστε ενα θεμα σε ανθρωπους που εχουν την υπομονη το ενδιαφερον και την αγαπη αν θες να μας ακουσουν νιωθουμε πολυ λιγοτερο μονοι..
ανεξαρτητα απο τις συμβουλες εν τελει η την ενθαρυνση που θα παρουμε...

ακομα κ ενα ωχ ρε φιλε εκανες μ....α απο εναν καλο φιλο μας ανακουφιζει...ακομα κι αν το \'\'ξερουμε\'\' ηδη....

Δεν ξερω ρε παιδια σε μια περιοδο βαριας καταθλιψης(εκλαιγα απο το πρωι ως το βραδυ κ ειχα συνεχεια τασεις αυτοκτονιας)που δεν ειχα καθολου χρηματα για ειδικο προσπαθουσα με νυχια κ με δοντια να κανω κατι.ετσι μπροστα στον καθρεφτη αποφασισα να παιξω τον ψυχολογο κ τον ασθενη.Απτη μια ημουν εγω η \'αρρωστη\' κ απτην αλλη ο εαυτος γιατρος.Ηταν καταπληκτικο πως σε κλασματα δευτερολεπτου αλλαζα μορφη,στησιμο,σκεψη..καταλα βαινα τι ειχα,με συμβουλευα σαν να ειμαι αλλη.ολα αυτα δε βρισκονται μεσα μας?ειναι ολα κομματια μας κ επιλεγουμε με ποια ζουμε?

Και επειδή η αμέσως επόμενη ερώτηση που έρχεται είναι πως θα ακούμε τους άλλους όταν δεν ακούμε τον καλό εαυτό μας όπως λέει τόσο ωραία και ο Boltseed η αρνούμαστε να βλέπουμε τον ψυχολόγο εαυτό μας στον καθρέπτη όπως περιγραφεί η agh.
Αφού δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας , δεν τον εμπιστευόμαστε τον θεωρούμε ανάξιο και αδύνατο, πως είναι δυνατόν να ακούσουμε και να ενεργοποιηθούμε από τις συμβουλές των άλλων .
Απλά αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι να ξεχνιόμαστε για λίγο από την κουβέντα αλλά το να ξεχνάς δεν είναι λύση και η λύση είναι να επιλέγεις να αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις .( προσωπικές απόψεις λέω εεε για να μην ξεχνιόμαστε, απλά αυτά κουβεντιάζω με τον καλό εαυτό μου και ο άλλος ο κακός με κοιτάει με μισό μάτι … )
Το αποδέχομαι υπάρχει μια απέραντη διάσταση μεταξύ λόγου και πράξεων αλλά υπάρχει και ένας μαθηματικός τύπος που πάντοτε ισχύ , όσο μια σκέψεις παραμένει ενεργεί και καλλιεργείται στο μυαλό μας , τόσο η επιθυμία και η θελήσει μας γιγαντώνεται μεσα μας με συνέπια να μην αργήσει να εξωτερικευτεί και να γίνει πραγματικότητα

Έχει γράφει και μια μαλακιά βιβλίο που αναλύει το φαινόμενο που αναφέρω \'\'το Μυστικό\'\' είναι και best seler τλπ βλακείες … προτιμάω τον Αλχημιστή του Παολ Κοεν

Όποιος έχει \'\'κολπάκια\'\' μικρά η μεγάλα που λειτούργησαν η λειτουργούν ακόμα ας τα καταθέσει να τα μοιραστούμε όλοι μαζί ποιος ξέρει μπορεί κάτι να μείνει στο τέλος.

προσωπικα πιστευω πως οταν γεννιομαστε ειμαστε ενα αγραφο βιβλιο.Εκει αρχιζουν ολα.ιδεες που σφηνονονται κ ορια που τοποθετουναι σχετικα με το ποιοι ειμαστε,τι μπορουμε να κανουμε.Αρχιζουμε να αυτοπροσδιοριζομαστε.Πολλ� �ς φορες αυτα τα ορια ειναι πολυ μικροτερα απο τις δυνατοτητες μας κ ενω μπορουμε πιστευουμε οτι δε μπορουμε.Ειναι παραλογισμος ,να ξερουμε τις λυσεις,να ξερουμε τον τροπο αλλα να πιστευουμε πως δε μπορουμε.κ εκει σταματανε ολα..η ξεκιναει ενα ταξιδι ακολουθοντας το καλεσμα της αληθειας,μιας φωνης μεσα μας που θελει να αποκαλυψει το ψεμα του αυτοπροσδιορισμου.

Quote:

---

Originally posted by agh
..καταλαβαινα τι ειχα,με συμβουλευα σαν να ειμαι αλλη.ολα αυτα δε βρισκονται μεσα μας?ειναι ολα κομματια μας κ επιλεγουμε με ποια ζουμε?

---

μ αρεσε πολυ το ερώτημα σου...ναι νομιζω ειμαστε πολλα κομματια μαζι, αλλα διαφερουμε στη ποσο εχουμε απο το ένα, ποσο απο το άλλο κ μαλλον επιλεγουμε συνειδητα ή οχι ποια κραταμε κ με ποια πορευομαστε.

οταν εχουμε μαθει με συγκεκριμενο τροπο κ κομματια ειναι δυσκολο να μαθουμε με αλλα, ακομα κ αν αυτα τα κομμάτια με τα οποια λειτουργουμε μας δυσκολευουν.

ειναι τοσο ισχυρο το οτι δεν αξιζω(χωρις αποδειξεις αλλα απο αυτοεπιβεβαιωσεις)που πλεον αρχιζω κ παραταω τα οπλα(εχω κανει μεγαλη προσπαθεια-μπορει λαθος)κ μετα απο τοσους κυκλους αρχιζω να το περνω αποφαση οτι ετσι θα ειναι.θα μου δινω κουραγιο,θα πιστευω οτι αυτη τη φορα θα τα καταφερω κ παλι θα κανω τον ιδιο κυκλο.παρολα αυτα θελω πολυ να ακουω καινουρια πραγματα κ με ενδιαφερει πολυ το ερωτημα του thessalo \'πως μπορουμε να το αλλαξουμε αυτο?\'

Γλυκιά μου θα ακούς τον καλό σου εαυτό που θα σου μιλάει μπροστά στο καθρέφτη. Δεν σε ξέρω μα από αυτά που γράφεις δείχνεις πόσο σπουδαίος άνθρωπος είσαι. Προσωπικά θα ήθελα να σε γνωρίσω και σου εκφράσω από κοντά τον θαυμασμό μου. Δες τον εαυτό σου με τα μάτια μου δες το και θα μαγευτείς από την ομορφιά που κρύβεις μέσα σου. Σπάσε τα περιθώρια που σου υπαγορεύουν αυτές τις αρνητικές σκέψεις , κανε πράγματα στα οποία είσαι καλή και δεν χρειάζεσαι επιβεβαίωση , βάλε στο καθρεφτάκι τής ψύχη σου και άλλα προσωπάκια που θα σου υπενθυμίσουν όσες φορές το ξεχνάς πόσο μοναδική είσαι και πόσο ανεπανάληπτη :) Στο κάτω κάτω θα μπορούσα να σου τηλεφωνήσω κάθε πρωί και να στο θυμίσω ...:)

thessalo δε μπορεις να φανταστεις πως νιωθω..δε μπορω να το περιγραψω..σαν να μου κανεις ενεσεις ευχαριστησης..Σαν να υπαρχουν χιλιαδες περιστερια μεσα μου κ να φτερουγιζουν..Σ ευχαριστω παρα πολυ για τα υπεροχα λογια σου ακομα κ αν δεν τα πιστευω.Εχω προσπαθησει παρα πολυ κ πιο πολυ μονη μου,βιβλια,διαλογισμο,\'δικ� �ς μου εφευρεσεις\'..Μια φορα που εφτασα να δω τον εαυτο μου μεσα απο διαλογισμο δεν αντεξα να τον ξεσκεπασω γιατι ειχα την αισθηση οτι κρυβοταν ενα εκτρωμα..

κ το \'\'το ημερολογιο ενος μαγου\'\' του παουλο κουελο ειναι πολυ καλο.

αν ηταν ετσι δεν 8α υπιρχε ο κλαδος την ψυχολογιας.ορισμενα 8εματα δεν μπορει ο εαυτος μας να τα κατανοησει και γιαυτο χριαζονται αυτποι οι αν8ρωποι να μας βοη8ανε.

περα απο του οτι δεν ειναι κανεις σε θεση να βοηθα τον εαυτο μου με τον καλυτερο τροπο ανα πάσα στιγμη, εχεις σκεφτει πως αν πεις: \"αξιζω\" ή κάτι άλλο θετικο για τον εαυτο σου τί συνεπειες μπορει να εχει αυτο για σένα? ή τι ευθύνες?

Γιατί γλυκιά μου τι σε σπρώχνει σε αυτήν τη σκέψη, που οφείλεται αυτή η αμφισβήτηση ;

Αυτά που λέω, εσύ επέλεξες να μην τα πιστέψεις, εγώ όμως απλά σου γράφω ότι νιώθω και εισπράττω από αυτά που εσύ γράφεις.

Και γω σε\'υχαριστώ για όσα γράφεις , μα περισσότερα για όσα διδάσκεις με τον αγώνα σου.

Ασε Σοφια μου μου χε τυχει καποτε να καθαρισει εντελως το μυαλο μου,να νιωσω αδεια απο αρνητισμο κ τρομαξα \'κ τωρα τι κανω?\' \'πως ζω?\'\'δεν ξερω\'.Αν ψαξω πολυ μεσα μου το εχω συνηθισει,μπορει κ να με βολευει.Ειμαι σιγουρη πως χρειαζομαι πολυ ψυχοθεραπεια συν τη δικη μου προσπαθεια αλλιως δε γινεται τιποτα αλλα αυτη την περιοδο ειναι αδυνατο οικονομικα.Η πρωτη μου εγνοια ειναι να μπορεσω να αυξησω το εισοδημα μου για να αρχισω.Εντομεταξυ ουτε καν φορολογικη δεν κανω να νπορεσω να παρω δανειο.

thessalo μπορει να οφειλεται στο οτι απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ακουγα κ δεχομουνα συνεχεια υποτιμηση,χαρακτηρισμους ακραιους που λογικα ειναι αδυνατο να τους αξιζει ενα παιδακι αλλα παραλογα οι ιδιοι οι γονεις που σ αγαπανε πιο πολυ απ ολους σε χαρακτηριζουν ετσι οποτε τι να περιμενεις απ τους αλλους...Παραλογη κ ανωριμη σκεψη αλλα μπορει καπου να στεκεται κ να ειναι ισχυρη χωρις καν να μπορω να την εντοπισω.Παρολα αυτα προσπαθω να δυναμωνω τη λογικη.

Πριν μερικά χρόνια έτυχε να ακούσω για την συμβουλευτική φιλοσοφία, Αμερικανοί ψυχολόγοι από συνεδριάσεις αντιλήφθηκαν ότι πολλά προβλήματα τα οποία μέχρι τότε ήταν ενταγμένα στις ψυχολογικές δυσλειτουργίες προερχόντουσαν απλά από την έλλειψη π.χ. στόχων (...και τώρα που πάμε...), από την έλλειψη εναλλακτικών σεναρίων, από το ότι δεν είχαν μια φιλοσοφική αντίληψη της ζωής, η φιλοσοφικής ομπρελάς.
Η απουσία αυτής της φιλοσοφική βάση στην οποία μπορούσαν να αναλύσουν τα καθημερινά θέματα, είχε ως συνέπεια δραματικές ψυχοσωματικές επιπτώσεις , με αποτέλεσμα και η ψυχολογική αλλά και η φαρμακευτική υποστήριξη όχι μόνο δεν βοηθούσαν αλλά περιέπλεκαν παραπάνω τα πράγματα .

Με αφορμή την agh ( και όχι μόνο το εχω διαπιστώσει και σε άλλους) που αναρωτιέται πως ζω και τώρα τι κάνω , κατευθείαν το μυαλό μου πήγε εκεί.
( Υπάρχει και ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο \'\' Πλάτων αντί για Προζακ\'\')


Προσωπικά άρχισα να νιώσω ελεύθερος και καλά όταν υιοθέτησα κάποιες σταθερές του τύπου, Η ζωή είναι και όμορφή αλλά πολλές φορές και πολύ δύσκολη και θέλει αγώνα αγώνα αγώνα . Η το να δουλεύεις δεν είναι δυστυχία αλλά μια ευκαιρία για να διαπρεψεις και να δημιουργείς. ( είμαι λίγο τεμπελακος και επιλεκτικός )

Quote:

---

Originally posted by agh
........απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ακουγα κ δεχομουνα συνεχεια υποτιμηση,χαρακτηρισμους ακραιους που λογικα ειναι αδυνατο να τους αξιζει ενα παιδακι αλλα παραλογα οι ιδιοι οι γονεις που σ αγαπανε πιο πολυ απ ολους σε χαρακτηριζουν ετσι οποτε τι να περιμενεις απ τους αλλους...

---

Λογικο δεν ειναι να αναπτυσσεις την αποψη για τον εαυτο σου, που νιωθεις οτι υπάρχει για σενα στο πρωτο περιβάλλον που μεγαλώνεις κ αναπτύσσεσαι?Δλδ στο οικογενειακο περιβάλλον?

Στο σπίτι μου, ποτέ δεν υπήρχε κάποιος ενθαρρυντικος χαρακτηρισμος του ενος προς τον άλλο, πχ της μαμας μου προς τον πατέρα μου, αντιστροφα, αλλα κ προς εμας τα παιδια. Βγαινοντας σιγα σιγα κ πηγαινοντας σχολειο, σιγά σιγά ακουγα διαφορα θετικά πραγματα κ για μενα. Θυμαμαι ακομα την εκπληξη που ενιωθα, αλλα κ την τάση αμφισβήτησης (βρε μηπως με δουλεύουν?)....ακομα κ τώρα καθε φορά που μου λένε κάτι ομορφο κοκκινιζω, χαμογελώ κ εκπλησσομαι....Ισως οχι τοσο οσο παλια, αλλα κουβαλω αποχρωσεις των ιδιων συναισθηματων....

Aν δεχτουμε πως υπαρχει μεσα μας ο σοφος εαυτος κ ο αλλος που τον αναιρει ισως θα πρεπει γενικοτερα να τον δινουμε πιο πολυ σημασια κ οσο κ αν μας ελκει ο αλλος ξεροντας καταβαθος οτι ο σοφος εχει δικιο να τον ενισχυουμε συνεχεια εστω τις φορες που βγαινει πιο πολυ στην επιφανεια ετσι θα μας \'επισκεπτεται\' ολο κ πιο συχνα.Οπως γινεται σε ολους τους τομεις αναλογα που επενδυουμε εχουμε κ τους αναλογους καρπους.Αρκει μια ματια να μας ριξει ο σοφος κ θα πρεπει να πιασουμε το βλεμμα του να τον κοιταξουμε βαθια κ να τον παρουμε αγκαλια κ οχι να τον αφησουμε μονο στη γωνια για να μας κοιταζει ολο κ πιο σπανια.

κατι αλλο που θα μπορουσα να σκεφτω πιο πρακτικο ειναι να σημειωνουμε καθε πραξη η αποφαση μας κ διπλα σ αυτη το ποσοστο του \'σοφου\' η του \'αλλου\' εαυτου που χρησιμοποιησαμε κ το αποτελεσμα που ειχε.ετσι μπορει να συνηδειτοποιησουμε πιο ευκολο ποιος εχει δικιο κ ποιος οχι γιατι οταν φοβομαστε-μπερδευομαστε κ ακολουθουμε τον \'αλλο\' πιστευουμε καταβαθος οτι ο \'αλλος\' εχει δικιο.

Quote:

---

Originally posted by agh
κατι αλλο που θα μπορουσα να σκεφτω πιο πρακτικο ειναι να σημειωνουμε καθε πραξη η αποφαση μας κ διπλα σ αυτη το ποσοστο του \'σοφου\' η του \'αλλου\' εαυτου που χρησιμοποιησαμε κ το αποτελεσμα που ειχε.ετσι μπορει να συνηδειτοποιησουμε πιο ευκολο ποιος εχει δικιο κ ποιος οχι γιατι οταν φοβομαστε-μπερδευομαστε κ ακολουθουμε τον \'αλλο\' πιστευουμε καταβαθος οτι ο \'αλλος\' εχει δικιο.

---

Eμμ πολύ καλή ιδέα δηλαδή για να το τεστάρω εδώ επί τόπου ... ο σοφός εαυτός μου λέει εε το έχεις παρακάνει με το ίντερνετ, έχεις ένα βουνό με εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιήσεις και οι προθεσμίες τρέχουν και μετά θα αρχίσεις να σκέπτεσαι ότι ίσως δεν είσαι αρκετά γρήγορος η αρκετά ικανός μήπως δεν μου ταιριάζει αυτή η δουλεία , μήπως ...μήπως...

Ο άλλος απαντάει : Μα είμαι κουρασμένος και θέλω να ξεκουραστώ λίγο μόνο λίγο

Ο σοφος ξανά : όσο αναβαλλεις να αντιμετωπίσεις τα πράγματα τόσο πιο πολύ προσπάθεια και ενέργεια θα καταβάλλεις όταν τελικά θα είσαι στο παρά 1 και τότε αγχωμένος και κατατρεγμένος θα πέσεις με τα μούτρα στις εκκρεμότητες αγνοώντας την κούραση την αϋπνία την σωματική και ψυχικη υπερκόπωση, βρίζοντας και λέγοντας πόσο άχρηστος είμαι και μετά πάλι την άλλη μέρα λόγο ξανά υπερκοπώσεις θα χαζεύω στο ίντερνετ με συνέπεια να νιώσεις πάλι τύψεις γι\' αυτό που κάνεις.
Βλέπεις τι κανείς στην εαυτό σου, καταλαβαίνεις ότι σπαταλάς την μπαταριά σου και όταν κάποια στιγμή όταν πραγματικά θα πρέπει να τα δώσεις όλα , τότε θα κλατάρεις με απρόβλεπτες συνέπειες ...Απλά άκουσέ με, είμαι σύμμαχος σου, γιατί πάντα σου μιλάω μα έχεις μάθει να με αγνοείς, να μην με ακούς, ενώ είναι τόσο απλό....

Ε ρε πούστη μου κοίτα τι κάνω στον εαυτό μου...

* agh σ\' ευχαριστώ σου λέει ο καλός μου εαυτός :)

Α και σήμερα θα τον ακούσω τέλος ! Πάω

Τι εγινε thessalo τον ακουσες τελικα?Παντως παρα πολυ καλη ιδεα να γραφαμε ολοι σε μια σελιδα τα λογια του ενος κ του αλλου κ να παρακινουμαστε για το δρομο του \'σοφου΄!Εμενα τουλαχιστον μου εδωσες πολυ δυναμη να το κανω κ ν ασχοληθω με το διαλογο που κανουν.Αυριο δινω για διπλωμα και

\'σοφος\' \'Αν εισαι τυχερη θα το παρεις σου λειπει λιγη εξασκηση ακομα,αν ειχες χρονο θα το εδινες την αλλη βδομαδα αφου δε γινεται κανε οτι μπορεις κ τουλαχιστον θα εχεις μια πρωτη εμπειρια\'

\'αλλος\' \'Δε θα το παρεις γιατι δεν αξιζεις,το τιμονι ειναι σαν τη ζωη κ πρεπει να φτυσεις αιμα για να τα βγαλεις περα,εισαι ανασφαλης,δε μπορεις,θα τα χασεις,τζαμπα πας να δωσεις.Μηπως να μην πας καθολου?

\'σοφος\' \'Λες χαζομαρες,δε διαφερεις σε τιποτα απ τους αλλους κ κανε οτι μπορεις γι αυτα που ξερεις\'


θα παω κ ας λυποθυμησω απ το αγχος κ θα σας πω μετα τι ποσοστο απ τον καθενα χρησιμοποιησα στην εξεταση!

κ τωρα φευγω για μαθημα!