γεια σας και απο μενα...

καλησπερα σε ολους...ειμαι η αντα 35χρ παντρεμενη με δυο παιδια...απο μικρη ημουν πολυ ψηλη και υπερβαρη..παντα εχανα 5-10 κιλα τα επαιρνα παλι πισω...μετα τις εγκυμοσυνες εφτασα 147 κιλα με 1,80 υψος..κανοντας διατροφη εφτασα 123 και τωρα εχω κολλησει...ειναι 2 μερες τωρα που εχω ξεκινησει την dukan διαιτα και εχω χασει ενα κιλο..αισθανομαι οτι αυτη τη φορα θα τα καταφερω...παντα ειχα αυτο το προβλημα...ολη μου τη ζωη ακουγα..εισαι κουκλα εχεις ωραιο προσωπο εισαι ψηλη αλλα........πρεπει να χασεις κιλα...πλεον δεν αντεχω αλλο να εχω αυτο το μειονεκτημα...οχι για τους αλλους..μιλαω για τον εαυτο μου...γενικα δεν το δειχνω αυτο στους αλλους..δειχνω παντα οτι ειμαι ανετη χαρουμενη..ποτε δεν εμεινα μονη μου παρα τα κιλα μου..παντα ειχα συντροφο..αλλα μεσα μου.....με πειραζει πολυ......:-( μακαρι να συνεχισω και να χασω τα κιλα....πιστευω οτι ειναι η τελευταια μου ευκαιρια....να στε καλα ολοι και καλο μας κουραγιο...

Γειά σου,migg!Καλώς σε βρίσκουμε!
Καλή δύναμη στην προσπάθεια σου και σ'ό,τι άλλο επιχειρείς!
Αν μου επιτρέπεις μια επισήμανση,μη βαφτίζεις αυτό του το εγχείρημα
"τελευταία σου ευκαιρία".Το επιφορτίζεις με βάρος,που δε χρειάζεσαι!
Κάνε αυτό που είναι καλό για σένα,για τους δικούς σου σημαντικούς λόγους,
όσο μπορείς δούλεψε τα σκοτεινά σου κομμάτια,που βρίσκεις απέναντι σου
και μην επαναλαμβάνεις πρακτικές,που έδειξαν να μη λειτουργούν βοηθητικά.

Kαλέ,τι μ'έπιασε και σε βομβαρδίζω με προστακτικές;
ʼσε με να λέω εγώ...Εσύ ξέρεις καλύτερα τι χρειάζεσαι!Φιλάκιαααα

να σαι καλα nadine...καλως σας βρηκα...κοιτα...επειδη γενικα ειμαι κοινωνικη και μιλαω με κοσμο και ο κοινωνικος και φιλικος περιγυρος ξερουν για τις αποπειρες μου και λοιπα ολοι μα ολοι μου λενε οτι χωρις χειρουργικη επεμβαση δεν προκειται να χασω τα κιλα μου επειδη ειναι πολλα...τελευταια μου ευκαιρια εννοω οτι αν δεν τα καταφερω και τωρα...ισως να κοιταξω το χειρουργειο...ισως..δεν ξερω..θα δειξει.....η αληθεια ειναι οτι εχω κουραστει και πρεπει οπωσδηποτε να απαλλαγω απο το βαρος αυτο....

:)Καταλαβαίνω τι λες,πολύ καλά μάλιστα!
Έχεις αναρρωτηθεί ποτέ γιατί τόσο καιρό δεν απαλλάσσεσαι από το βάρος αυτό;
Πού σε εξυπηρετεί να το διατηρείς;Τι ρισκάρεις να κληθείς ν'αντιμετωπίσεις χωρίς την προστασία του;

Καλός ορισες migg. Αχ και νάξερες πόσο πολύ σε καταλαβαίνω σαυτο που σε απασχολεί. Σου εύχομαι ολόψυχα να καταφέρεις να φτάσεις στο στόχο σου χωρίς να χρειαστεί να υποβληθείς σε οπιαδήποτε επέμβαση... Αμμα τα κατάφερες από τα 147 στα 123, γιατί να μην τα καταφέρεις και μέχρι τα 100? και μετά μέχρι τα 80? θα τα καταφέρεις φτάνει να πιστέψεις σε σένα και να μην το βάζεις κάτω!
Εμείς εδώ είμαστε σε ότι μας χρειαστείς!

να σαι καλα polinaki..ναι εχω απαντηση...το φαι για μενα μαλλον οχι το φαι..δεν τρωω ποσοτητες φαγητου..τρωω απιστευτα μεγαλες ποσοτητες γλυκων...ειναι σαν ηρεμιστικο για μενα..ειναι απολαυση...ειμαι εξαρτημενη απλα και αυτο προσπαθω τωρα να καταπολεμησω...ειμαι γεματη απο αγαπη απο την οικογενεια απο ολα...δεν εχω παραπονο απο τη ζωη μου..και ομως γουσταρω να κανω αυτο...αυτο ειναι που με κραταει μακρια απο το ιδανικο μου βαρος....:-(

Kαλως ηλθες migg!
Καλη αρχη και καλες κατηφορες σου ευχομαι! Ολα να πανε οπως τα θελεις!

σε ευχαριστω πολυ..να σαι καλα...καλως σας βρηκα..

Quote:

---

Originally posted by NADINE
:)Καταλαβαίνω τι λες,πολύ καλά μάλιστα!
Έχεις αναρρωτηθεί ποτέ γιατί τόσο καιρό δεν απαλλάσσεσαι από το βάρος αυτό;
Πού σε εξυπηρετεί να το διατηρείς;Τι ρισκάρεις να κληθείς ν'αντιμετωπίσεις χωρίς την προστασία του;

---

migg καλη επιτυχια! κι εγω παρομοια ιστορια με τη δικη σου εχω... τωρα θελω να ξανα-χασω τα 40 κιλα που ξανα-εβαλα με τις εγκυμοσυνες μου (τα οποια τα ειχα χασει παλιοτερα σε διαστημα 1 ετους)

Νadine, αυτο που γραφεις το εχω ξαναδιαβασει και ξαναδιαβασει και στο φορουμ και αλλου...
και εχω καθισει και το εχω σκεφτει, ναι το εχω σκεφτει.

Αλλα σε τι μπορει βρε παιδια να μας εξυπηρετει το να διατηρουμε τα κιλα μας? Για πειτε μου μερικους λογους γιατι οσο και να το σκεφτω δε μπορω να βρω κανεναν, οχι για εμενα προσωπικα, αλλα και γενικοτερα δε μπορω να σκεφτω ενα λογο που μπορει ενδομυχα-υποσυνειδητα κοκ να κανει καποιον να μη θελει ουσιαστικα να χασει το περιττο βαρος του. Δεν ξερω, ειναι κατι που δεν το καταλαβαινω και δε μου κολλαει... δηλ σε τι μπορει να μας προστατευει το περιττο βαρος μας? ρωταω μηπως και μου δωσετε κανενα εναυσμα να σκεφτω κατι που δε μου εχει περασει απο το μυαλο

Quote:

---

Originally posted by doreta

Quote:

---

Originally posted by NADINE
:)Καταλαβαίνω τι λες,πολύ καλά μάλιστα!
Έχεις αναρρωτηθεί ποτέ γιατί τόσο καιρό δεν απαλλάσσεσαι από το βάρος αυτό;
Πού σε εξυπηρετεί να το διατηρείς;Τι ρισκάρεις να κληθείς ν'αντιμετωπίσεις χωρίς την προστασία του;

---

migg καλη επιτυχια! κι εγω παρομοια ιστορια με τη δικη σου εχω... τωρα θελω να ξανα-χασω τα 40 κιλα που ξανα-εβαλα με τις εγκυμοσυνες μου (τα οποια τα ειχα χασει παλιοτερα σε διαστημα 1 ετους)

Νadine, αυτο που γραφεις το εχω ξαναδιαβασει και ξαναδιαβασει και στο φορουμ και αλλου...
και εχω καθισει και το εχω σκεφτει, ναι το εχω σκεφτει.

Αλλα σε τι μπορει βρε παιδια να μας εξυπηρετει το να διατηρουμε τα κιλα μας? Για πειτε μου μερικους λογους γιατι οσο και να το σκεφτω δε μπορω να βρω κανεναν, οχι για εμενα προσωπικα, αλλα και γενικοτερα δε μπορω να σκεφτω ενα λογο που μπορει ενδομυχα-υποσυνειδητα κοκ να κανει καποιον να μη θελει ουσιαστικα να χασει το περιττο βαρος του. Δεν ξερω, ειναι κατι που δεν το καταλαβαινω και δε μου κολλαει... δηλ σε τι μπορει να μας προστατευει το περιττο βαρος μας? ρωταω μηπως και μου δωσετε κανενα εναυσμα να σκεφτω κατι που δε μου εχει περασει απο το μυαλο

---

παραδειγμα...οσο εχεις το βαρος εχεις κατι να κατηγορεις τον εαυτο σου και απασχολει τη σκεψη σου για να μην κοιταξεις πιο βαθεια αυτα που πραγματικα σε πληγωνουν-θυμωνουν κτλ

αλλο παραδειγμα... μια σεξουαλικα κακοποιημενη γυναικα (οχι ολες) παιρνει πολυ βαρος για να γινει αποκρουστικη και να μην την προσεγγιζουν αντρες ερωτικα.να μην αναβιωσει το τραυμα της

κτλ κτλ κτλ

καλο κουραγιο και σε σενα doretta..ειλικρινα δεν το εχω σκεφτει...μιλαω για τον εαυτο μου ..κουραζομαι και παρασυρομαι ευκολα..κανω αγωνα αυτη τη στιγμη με τον εαυτο μου να κρατηθει....χτες το βραδυ ημουν ετοιμη να εγκαταλειψω κρατηθηκα με το ζορι..ολο το βραδυ ημουν στο φορουμ για να ξεχαστω...

migg μου αυτό το παθαίνω και εγώ.....δεν μπορώ να συνεχίσω, όχι τόσο στο οτι κουράζομαι, αλλά στο οτι δεν εχω κανέναν να με στηρίζει και καταφεύγω στο ψηγείο..... γιαυτό και κατέληξα στο ότι θα πάω για 2 χειρουργίο μήπως αυτή την φορά γίνει κάτι.

οκ spaceride ναι μου εδωσες 2 λογους που μπορει να παιζουν, δεκτοι!

migg εγω τρωω τα βραδυα πριν πεσω για υπνο, το βρισκω σα χαλαρωση . δε νομιζω οτι σε εμένα παιζει αλλος λογος που με κραταει στα κιλα. ισα ισα που οταν ειχα αδυνατισει παλιοτερα ενιωθα σουπερ! απλα ειμαι επιρρεπης στο φαγητο, και μαλιστα τις βραδυνες ωρες

polinaki..εχω ανθρωπους που με στηριζουν απλα οπως λεει και η doretta το βραδυ που ησυχαζουν ολοι βρισκω καταφυγιο και ηρεμια στα γλυκα....:-(

polinaki μακαρι να πανε ολα καλα με την εγχειρηση σου...μακαρι να μουν δυνατη και εγω και να την εκανα αλλα......

αυτό με την βραδινή καταδρομή στο ψυγείο την ειχα και εγώ παλιά, μέχρι που έβαλα δακτυλίδι και ξεκίνησα τους εμετούς..... ε καί τότε σιγά σιγά σταμάτησα και τις καταδρομές. εκτώς που αν με πιάσει κρίση που τότε δεν με σταματά κανεις...

Quote:

---

Originally posted by migg
polinaki μακαρι να πανε ολα καλα με την εγχειρηση σου...μακαρι να μουν δυνατη και εγω και να την εκανα αλλα......

---

εγω παντως θα το σκεφτομουν καποια στιγμη για επεμβαση εαν εβλεπα οτι δε μπορουσα με τιποτα να χασω μονη μου...

να σας πω ομως και κατι λιγο κουλο που εχω σκεφτει: αν εχεις κανει επεμβαση και εκ των πραγματων δε μπορεις να φας μεγαλη ποσοτητα, αλλα σε καποια φαση κρισης ας το πουμε, θελεις να φας για να ξεδωσεις, η εισαι σε καποιο τραπεζι και θελεις να φας απ ολα τα εδεσματα, η η η...
τοτε τι γινεται, ποσο δυστυχισμενος εισαι οταν θες να φας και δε μπορεις? γιατι προσωπικα δε νομιζω ποτε να ξεπερασω τη λαιμαργια μου. παλια που ειχα χασει 40 κιλα, την περιοδο που τα διατηρουσα μερικες φορες ετρωγα παρα πολυ, απλα μετα τις επομενες μερες προσεχα επισης παρα πολυ. ποτε δεν καταφερα να βγαλω απο τη ζωη μου την υπερφαγια...

η μηπως εαν κανεις επεμβαση επειδη δεν εχει μεγαλη χωρητικοτητα το στομαχι σου σιγα-σιγα αραγε περιοριζονται και αυτες οι κρισεις ? :wow:

Ντορέτα μου να σου απαντήσω από την πείρα που έχω από την πρώτη επέμβαση που έκανα, η οποία είναι το δακτυλίδι. Οι κρίσεις είναι μέσα στο μυαλό, και δυστυχώς οι ενχειρήσεις γίνονται μόνο στα στομάχια. ΄Δεν μπορείς να φας. Εγώ από αυτές τις κρίσεις κατάντησα βουλημηκή... δλδ να λέω φάε πωλίνα μου και μετά βγάλτα... που έτσι και αλιώς το δακτιλίδι δεν με άφηνε να τα πάρω κάτω και τα έκανα εμετο. τώρα τελευταία που το περιόρισα κάπως το θέμα με τους εμετούς, άμμα βρεθώ σε ενα τραπέζι παράδειγμα, συνήθως βάζω από όλα όσα θέλω να φάω, τα δοκιμάζω ελάχιστα, και μετά αποφασίζω πιο θα φάω μέχρι να χορτάσω. και νιώθω ευχαριστημένη και που έφαγα έστο και μισή μπουκίτσα από όλα, και που δεν τα ευγαλα μετά.
Τώρα όσον αφορά το μανίκι και το by pass δεν μπορώ να σου απαντήσω. Θα μπορώ όμως σε μερικούς μήνες, αφου σε 2 βδομάδες μπαίνω χειρουργείο

Quote:

---

Originally posted by spaceride

Quote:

---

Originally posted by doreta

Quote:

---

Originally posted by NADINE
:)Καταλαβαίνω τι λες,πολύ καλά μάλιστα!
Έχεις αναρρωτηθεί ποτέ γιατί τόσο καιρό δεν απαλλάσσεσαι από το βάρος αυτό;
Πού σε εξυπηρετεί να το διατηρείς;Τι ρισκάρεις να κληθείς ν'αντιμετωπίσεις χωρίς την προστασία του;

---

migg καλη επιτυχια! κι εγω παρομοια ιστορια με τη δικη σου εχω... τωρα θελω να ξανα-χασω τα 40 κιλα που ξανα-εβαλα με τις εγκυμοσυνες μου (τα οποια τα ειχα χασει παλιοτερα σε διαστημα 1 ετους)

Νadine, αυτο που γραφεις το εχω ξαναδιαβασει και ξαναδιαβασει και στο φορουμ και αλλου...
και εχω καθισει και το εχω σκεφτει, ναι το εχω σκεφτει.

Αλλα σε τι μπορει βρε παιδια να μας εξυπηρετει το να διατηρουμε τα κιλα μας? Για πειτε μου μερικους λογους γιατι οσο και να το σκεφτω δε μπορω να βρω κανεναν, οχι για εμενα προσωπικα, αλλα και γενικοτερα δε μπορω να σκεφτω ενα λογο που μπορει ενδομυχα-υποσυνειδητα κοκ να κανει καποιον να μη θελει ουσιαστικα να χασει το περιττο βαρος του. Δεν ξερω, ειναι κατι που δεν το καταλαβαινω και δε μου κολλαει... δηλ σε τι μπορει να μας προστατευει το περιττο βαρος μας? ρωταω μηπως και μου δωσετε κανενα εναυσμα να σκεφτω κατι που δε μου εχει περασει απο το μυαλο

---

παραδειγμα...οσο εχεις το βαρος εχεις κατι να κατηγορεις τον εαυτο σου και απασχολει τη σκεψη σου για να μην κοιταξεις πιο βαθεια αυτα που πραγματικα σε πληγωνουν-θυμωνουν κτλ

αλλο παραδειγμα... μια σεξουαλικα κακοποιημενη γυναικα (οχι ολες) παιρνει πολυ βαρος για να γινει αποκρουστικη και να μην την προσεγγιζουν αντρες ερωτικα.να μην αναβιωσει το τραυμα της

κτλ κτλ κτλ

---

Παραδειγμα:βαζοντας τα κιλα μπροστα εχεις δικαιολογια για πραγματα που φοβασαι να κανεις-οχι εσυ-η ακομα μπορει κ να φοβασαι να επιτυχεις κ να βαζεις τα κιλα μπροστα σαν δικαιολογια-πληγωμα απο σχεσεις βαζεις κιλα για να τις αποφυγεις-εσωτερικο παιδι ισχυρο που δε θελει να παρει την ευθυνη-παχουλο παιδακι που αρνειται να μεγαλωσει-κ.λ.π.

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983
Ντορέτα μου να σου απαντήσω από την πείρα που έχω από την πρώτη επέμβαση που έκανα, η οποία είναι το δακτυλίδι. Οι κρίσεις είναι μέσα στο μυαλό, και δυστυχώς οι ενχειρήσεις γίνονται μόνο στα στομάχια. ΄Δεν μπορείς να φας. Εγώ από αυτές τις κρίσεις κατάντησα βουλημηκή... δλδ να λέω φάε πωλίνα μου και μετά βγάλτα... που έτσι και αλιώς το δακτιλίδι δεν με άφηνε να τα πάρω κάτω και τα έκανα εμετο. τώρα τελευταία που το περιόρισα κάπως το θέμα με τους εμετούς, άμμα βρεθώ σε ενα τραπέζι παράδειγμα, συνήθως βάζω από όλα όσα θέλω να φάω, τα δοκιμάζω ελάχιστα, και μετά αποφασίζω πιο θα φάω μέχρι να χορτάσω. και νιώθω ευχαριστημένη και που έφαγα έστο και μισή μπουκίτσα από όλα, και που δεν τα ευγαλα μετά.
Τώρα όσον αφορά το μανίκι και το by pass δεν μπορώ να σου απαντήσω. Θα μπορώ όμως σε μερικούς μήνες, αφου σε 2 βδομάδες μπαίνω χειρουργείο

---

καλη επιτυχια σου ευχομαι!
κι εγω πιστευω οτι αν εκανα καποια επεμβαση που περιοριζει τη χωρητικοτητα του στομαχου, τελικα βουλιμικη θα γινομουν, ειμαι σχεδον σιγουρη. ειμαι λαιμαργη και ξεσπαω και στο φαγητο.

για μενα θεωρω ενας ειναι ο δρομος: εαν καταφερω να χασω τα κιλα (το δυσκολο κομματι), μετα θα μου ειναι πιο ευκολο να τα διατηρησω (πιο ευκολο κομματι). και να σου πω γιατι: παλια που ειχα χασει 40 κιλα (πως το εκανα γμτ μου και δεν το παιρνω αποφαση να το ξανακανω, πρεπει να μου βαλει γερο χερι καποιος μου φαινεται), μετα μου αρεσε τοσο πολυ η εμφανιση μου, που ακομη και αν ετρωγα παρα πολυ, μετα τις επομενες μερες προσεχα παρα πολυ και ετσι επανερχομουν, γιατι το ειχα εννοια να μην τα ξαναπαρω! και 1-2 κιλα να εβαζα θυμαμαι ποσο στεναχωριομουνα γιατι φοβομουνα μην παρω την ανιουσα, και τα εδιωχνα αμεσως παλι! ετσι πηγε η κατασταση για 3 χρονια, με σταθερο βαρος στα +/- 3 κιλα περιπου.
ε, μετα ηρθαν οι εγκυμοσυνες μου και εφτασα παλι εκει που ημουνα

καλημέρα ντορετα μου. Πόσα παιδάκια έχεις? Δεν προσπαθούσες μετά τις εγκυμοσύνες σου να χάσεις τα κιλά που έπερνες?

polinaki, εχω 2 παιδακια, 3 και 1 ετους. εσύ?

λοιπον να το πληρες ιστορικο μου:
απο παιδακι 6 ετων παντα παχουλο. με τις πανελληνιες εφτασα τα 90+ κιλα, και μεχρι που τελειωσα τη σχολη μου ήμουν χασε 10, παρε 10 η 15, κοκ. οποτε επαιζα στα 90-100 κιλα. Η ψυχολογια μου χαλια, αφου ουτε να παω στη σχολη δεν ειχα διαθεση και την ειχα παρατησει και επι 2 χρονια, σχεδον ειχα καταθλιψη απο τα πολλα κιλα, με επηρεαζε παρα πολυ. Ευτυχως ειχα το αγορι μου (σημερινο αντρα μου) και με στηριζε παρα πολυ! Ειδαλλως μονη μου δεν ξερω πως θα ημουν, πραγματικα.
Στα 25 μου εκανα διαιτα μονη μου επι 1 χρονο (επειδη μου τα ειπε εξω απο τα δοντια μια βραδια ο αδερφος μου, γιατι το αγορι μου με πηγαινε πολυ λαου λαου, δε με πιεζε ποτε), και απο τα 100 πηγα στα 60, και διατηρηθηκα εκει για 3 χρονια. ημουν πολυ καλα, αλλος ανθρωπος, δε μπορω να σου περιγραψω το ποσο ειχα αλλαξει οχι μονο σωματικα αλλα και ψυχολογικα! αλλος ανθρωπος!!

μετα με την 1η εγκυμοσυνη πηρα 35 κιλα, εχασα τα 5 με τον τοκετο (!), και μετα εχασα αλλα 15 μονη μου και διατηρηθηκα στα 75 κιλα για 1,5 χρονο, μεχρι που ηρθε η 2η εγκυμοσυνη και πηρα αλλα 30 κιλα, και εχω μεινει εκτοτε στα 96 κιλα περιπου....

βασικα πιστευω οτι για μενα το μεγαλο προβλημα ειναι το να χασω τα κιλα, μετα η διατηρηση ειναι πιο ευκολη, εκτος εαν μου τυχουν σοβαρα προβληματα (χτυπα ξυλο) και το ριξω στο φαι...

Εγώ 'εχω ένα παιδάκι σχεδόν 2 ετών. αφού τα κατάφερες μια φορά ντορέτα μου, θα τα καταφέρεις ξανά. πίσμα και προσπάθεια θέλει.
εγώ πάντα ήμουν έτσι. τελευταία φορά που΄είδα το 99 στην ζυγαριά ήταν στα 12 μου. ότι και να έκανα δεν έχανα. αντε 5-10 κιλά και νατα πάλι πάνω μετά. γιαυτό κατέφυγα στις επεμβάσεις.
Ομως μην τα βάζεις κάτω. οι επεμβάσεις είναι η τελευταία λύση και πρέπει να είσαι πρόθυμη να αλλάξεις πολλά. αφου μπορείς και διατυρείσε άμμα τα χάσεις τότε βάζε μικρούς στόχους. δλδ τώρα είσαι 96
βάλε στόχο τα 80
φτάσε στα 80, κάνε συντήρηση 3-4 μήνες, και μετά πάλι στόχος τα 70 και πάλι τα ίδια
έτσι δεν θα σου φένονται βουμό τα 30 κιλά που θες να χάσεις

πωλινα μου! εχεις απολυτο δικιο, δεν πρεπει να σκεφτομαι τον συνολικο αριθμο των κιλων γιατι αυτο με ριχνει, το ξερω!
πες μου, πως γινεται ενας ανθρωπος που εχει χασει τοσα κιλα στο παρελθον να μην το πιστευει πραγματικα μεσα του οτι μπορει να το ξανακανει, ειναι ηλιθιο αν κατσεις και το καλοσκεφτεις!

Και τοτε δεν το πιστευα, αλλα τελικα τα εχασα... Ακομα θυμαμαι αρκετα πραγματα απο το διαλογο που ειχα με τον αδερφο μου εκεινο το βραδυ, επι 1 ωρα με εψελνε και αλλαζα δωματιο και με επαιρνε απο πισω και συνεχιζε να μου τα χωνει.

Αδερφος: γιατι δεν κανεις διαιτα?
Εγω: γιατι δε μπορω
Αδερφος: γιατι δε μπορεις?
Εγω: γιατι δε μπορω να αδυνατισω, αφου μολις χανω λιγα μετα τα ξαναπαιρνω
Αδερφος: ε αμα λες εσυ η ιδια στον εαυτο σου οτι δε μπορεις, ε τοτε δε θα μπορέσεις. Για όλους ισχυει αυτο, εγώ εάν έλεγα οτι δε θα περνούσα στο πανεπιστήμιο, θα περναγα? Οχι, δε θα πέρναγα. Εσύ, όταν μπήκες στο Πολυτεχνειο και με υποτροφία κιολας, τι πιστευες, οτι δε θα περασεις?
Εγω: οχι, πιστευα οτι θα περασω.
Και τότε οντως συνειδητοποιησα οτι πραγματικα δεν το διαννοούμουν οταν εδινα πανελληνιες οτι δε θα περνούσα, ημουν σιγουρη οτι θα ειχα επιτυχια. Και εγραφα και κατι χαρτακια στο γραφειο μου (στα γερμανικα για να μην καταλαβαινουν οι αλλοι στο σπιτι τι εγραφα μιας και δεν ηξεραν γερμανικα) οτι θα διαπρεψω. Και τελικα οντως διεπρεψα, με υποτροφια περασα, 3η στη σχολη μου.

Και αφου περασαν ολα αυτα σε 1 δευτερολεπτο απο το μυαλο μου, μετά ερχεται η κρισιμη ερωτηση η δικη μου:
Εγω: δηλ εσύ πιστευεις οτι μπορω να αδυνατισω?
Αδερφος: ασφαλώς. Μπορεις να πας 60 κιλα. Να κάνεις δίαιτα Ντορέττα, τι σαχλά είναι αυτά!

Ε απο την αλλη μέρα, χωρις βέβαια να πιστευω οτι μπορω να παω 60 κιλα, και για να ειμαι πιο ακριβης χωρις να εχω αγχος ποσα θα χασω κοκ, ξεκινησα να τρωω πιο μαζεμενα. Ηταν Μάιος, μου ειχαν πάρει και οι γονεις καινουριο αυτοκινητακι και πηγαινα και βολτιτσες, πηγα και πηρα μερικα καινουρια ρουχαλακια και εφτιαξε λιγο η διαθεση μου, και μεχρι το Νοεμβριο χωρις να μετραω θερμιδες κοκ εφτασα τα 80 κιλα. Μετα αρχισα να μετραω και θρεμιδες, και μεχρι τον Απριλιο εφτασα τα 59 κιλα.

Τι τα γραφω ολα αυτα θα μου πεις, για να μπαινω να τα διαβαζω, το κερατό μου ! Πρεπει να εξαγριωθω με τον εαυτό μου, αλλιως δε γινεται

Είδες Ντορέτα μου, πρέπει να πιστέψεις σε σένα.... απλά νομίζω σε παίρνει από κάτω και το ότι έφτασες ναι μια φορά στα 60, τα ξαναπήρες πίσω μετά από εγκυμοσύνες, και ίσως υποσυνήθητα σκευτεσε τι θα γίνει αν κάνω τόσο κόπο, τα χάσω και μετά ξαναμπουν στον τσακ μπαμ?
Ε μην το σκεύτεσε!!! εσυ προσπάθα για σένα, και σου είνα μικρούς στόχους και θα τα καταφέρεις. πρεπει να πιστέψεις σε σένα.

ετσι θελει..πιστη και υπομονη...και εγω ολη μου τη ζωη χοντρουλα..θυμαμαι πεμπτη δημοτικου ημουν 1,65 και 60 κιλα...με πολυ αυστηρη διαιτα στα 19 εφτασα τα 90 αλλα..σε πεντε εξι μηνες τα ξαναπηρα παλι....μετα τις εγκυμοσυνες εφτασα τα 147 ειδα τον εαυτο μου και τρομαξα...ξεκινησα διατροφη σιγα σιγα εχω φτασει τα 121 αλλα εχω φτασει σε τελμα..μεγαλο......