Printable View
Kαποτε τον μισουσα,τον απεφευγα και τον κατηγορουσα γι'αυτο που εδειχνε και το αμφισβητουσα.
Πως δεν ειμαι ετσι οπως δειχνει..
Αλλα γιναμε φιλοι πια..
Κοιταω με θαρρος και βλεπω κατι που μου αρεσει,κατι για το οποιο παλεψα και δικαιωθηκα, οσο δυσκολο κ αν ηταν..
Οσο κ αν οταν με εβλεπα μπροστα του ελεγα πως δε θα τα καταφερω..
alicesante,
τρομερο το post σου... το διαβασα αμετρητες φορες,βρηκες το ευαισθητο σημειο μου!!!
"Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που μ'εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω
δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο,είναι όμοιος εγώ..." Φ.Δεληβοριας
ειμαι εξαρτημενη με τους καθρεφτες...
εχουν μια μαγεια και δεν μπορω να τους αντισταθω... κατοπτρα επιπεδα,κατοπτρα κοιλα και κυρτα...ειδωλα αντεστραμμενα και ορθα,πραγματικα και φανταστικα... η μηπως ειδωλα και πλανη?
ειδωλα παραμορφωμένα όπως στις φαντασιώσεις,
μεγεθυμένα όπως στις εμμονές μας.
ειναι μυστηριοι οι καθρεφτες... αντανακλουν καποιες φορες το εξωτερικο μας ειδωλο και καποιες αλλες την ψυχολογια μας...
μας αποκαλυπτουν πολλα για εμας,ξεδιπλωνεται το ειναι μας μπροστα τους... ειναι μια σχεση εντονη και αμφιδρομη...
δεν παιζουν μαζι μας...δεν εχουν στοχο να μας ξεγελασουν η να μας κοροιδεψουν. το μυαλο μας παιζει μαζι τους... αλλες φορες βλεπουμε ο,τι λαχταρουμε και αλλες ο,τι απεχθανομαστε...
AliceSante... ωραίο το κείμενό σου... ωραίο και το blog σου.... γράφεις πολύ όμορφα.
καθρέφτη, καθρεφτάκι μου.....ποιο άραγε είν'ταληθινό απ'όσα είδα μέσα σου ως τώρα; είμαι η ομορφότερη σ'ολόκληρη τη χώρα ή μοιάζω με χοντρή σκιά που κλαίγοντας έπεσε απάνω σου με φόρα;
Πόσο ταυτίζομαι με αυτά που διαβάζω... Πόσο διαταραγμένη εικόνα είχα κι έχω για τον εαυτό μου...
τι ομορφα που γραφετε alexandrita και AliceSante :starhit:
ο καθρεπτης εχει οση αξια εμεις του δινουμε
Καλημερα
Alexandrita και σε εμένα άγγιξες ευαίσθητη χορδή... Δεληβοριάς = Λατρεία....
Ο καθρέφτης είναι ένα μεγάλο ψέμα... Μέσα μας μόνο θα βρούμε τί αξίζουμε και στα μάτια αυτών που μας αγαπάνε πραγματικά...
ρε δε γ@μιετ@ι κ ο καθρεφτης λεω εγω....
ε μα!!!
υποστηριζοντας πως εχεις επιγνωση της δυναμης του καθρεφτη, της παραμορφωσης του ειδωλου μεσα σε κ απο αυτον, την αβεβαιοτητα για το ποιο ακριβως ειδωλο βλεπεις εσυ μεσα σ αυτον, αυτο που θες, αυτο που φοβασαι ή αυτο που ειναι, κ αν ισχυει το τελευταιο, αυτο που ειναι εξω σου ή μεσα σου...
πώς εισαι τοσο σίγουρη για το τι ειναι παθητικο και τι ενεργητικο?
ΑχαχαχαχαQuote:
Originally posted by smart
ρε δε γ@μιετ@ι κ ο καθρεφτης λεω εγω....
Το κειμενο περι καθρεφτη ειναι ωραιο αλλα ο καθρεφτης ειναι απλα ενας καθρεφτης.Βαλε στην θεση της λεξης ''καθρεφτης'' μια αλλη λεξη οποιαδηποτε κ δες τη βγαινει.
και για να επαναλαβω του φιλοσοφου:Δεν ειναι τα πραγματα αλλα η ερμηνεια που εμεις τους δινουμε.
δεν ειπα οτι ειπες το αντιθετο... απλα συνεχιζω τη συζητηση κ θετω θεματα για προβληματισμο...Quote:
Originally posted by AliceSante
Δεν είμαι...απλά οι καθρέφτες από οποιαδήποτε οπτική, δεν είναι από τα πράγματα που με αφήνουν αδιάφρη. Μακάρι να μπορόυσα κι εγώ να πω και να υποστηρίξω "σε όποιον αρέσω" και να μην μου κάνει αίσθηση καμία γνώμη παρά μόνο αυτή που έχω εγώ για τον εαυτό μου. Ο "καθρέφτης" είναι ένα ερέθισμα , το οποίο εγώ προσωπικά το αντιλαμβάνομαι όπως ακριβώς περιγράφω , με επηρεάζει,με κρίνει, άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά. Και το μόνο που σου είπα είναι απλά πως θα ήθελα κι εγώ να τον είχα στο μυαλό μου σαν μία έννοια και όχι σαν κάποιον που καθημερινά με παρατηρεί, με κρίνει , με ψυχολογεί, με ελέγχει.
θεωρεις οτι η σταση σου απενατνι στον καθρεφτη ειναι παθητικη η ενεργητικη?
ωραιος ο προβληματισμος.
και υποκειμενικο το πως το βλεπουμε.
πχ εμενα μου φαινεται παθητικη η σταση της Alice
αντιθετως, θελει κοτσια και ενεργο ρολο να δινεις στα αψυχα αντικειμενα τη θεση που αξιζουν και οχι να τους μεταθετεις δικες σου ευθυνες
Καλημερα:starhit:
θελω να πω οτι οσο κανεις ασχολειται με το πως θα μεταθεσει τις ευθυνες του στους αλλους, σε αψυχα αντικειμενα αλλα και σε εμψυχα,... μενει σε μια αδρανεια, μια εντελως παθητικη σταση που ισως το μονο δημιουργικο που μπορει να αποφερει ειναι η αναδειξη καλλιτεχνικης φυσης.Quote:
Originally posted by AliceSante
Καλημέρα click...
με τον όρο καθρέφτη δεν εννοώ αυτόν καθαυτόν μόνο αλλά τον παραλληλίζω και με τη σκέψη ή τα λόγια και τα μάτια των άλλων. Έτσι όπως το λες θα σου πω πως έχεις δίκιο , μπορείς όμως να γίνεις πιο αναλυτική?
Απο κει και περα, κατι ουσιαστικα δημιουργικο και παραγωγικο μεσα στη ζωη του, δεν μπορει να φερει.
Κραταει τα παντα στασιμα, βυθιζεται στη μοιρολατρεια
Δεν ειναι παραλογο και σιγουρα ουτε πρωτοτυπο να κραταει αυτη η σταση για χρονια, μπορει να κρατησει και μια ζωη.
Και σε μενα χρονια κρατησε.
Αμα και οταν θελησεις να βγεις απο αυτην, θα βγεις.
Απλα σταματας τις υπεκφυγες :starhit:
εννοω υπεκφυγες του τυπου "φταιει η κοινωνια, ο κοσμος, το περιβαλλον, η νεα ταξη πραγματων, τα ΜΜΕ, η κακη μου τυχη, οι κυβερνησεις,..."Quote:
Originally posted by AliceSante
Τι θεωρείς πως υπεκφεύγω?
Εσένα τι σε ώθησε να αλλάξεις στάση και ποιο ήταν το πρώτο σου βήμα?
και ναι παιζουν κι αυτα ολα το ρολο τους.
αλλα αν ο δικος μας ρολος στη ζωη μας ειναι ΕΝΕΡΓΟΣ μπορει να τα επισκιασει ολα και να ξεφυγουμε ή απλα να μην τα αφηνουμε ολα αυτα να μας αγγιζουν πιο πολυ αποσο χρειαζεται.
Με ωθησε ο πατος που χρειαστηκε να αντιμετωπισω, τα χρονια που εχασα.
Βρηκα τα κομματια του παζλ που ελειπαν.
Αρχισα να ζηταω διακριτικα βοηθεια, και μετα ολο και πιο εντονα.
Και σιγα-σιγα τα καταφερνω.
ωραια, ξεκινα απο απλα πραγματα.
μικρα και ΔΗΘΕΝ ασημαντα.
πχ. ενα που μου ηρθε στο μυαλο.
μας συστηθηκες ως βουλιμικη, σωστα?
στο τικερακι σου ομως αντι να μετρας μερες που δεν κανεις εμετο, μετρας απωλεια βαρους.
μηπως -λεω μηπως- ειναι υπεκφυγη αυτο?
Τι θελεις πιο πολυ?
Να ξεφυγεις απο τη βουλιμια, τους εμετους?
Ή να ασχολεισαι με τον αριθμο των κιλων και το "ιδανικο" οπως το οριζεις?
Ο στοχος ποιος ειναι?
μα το απαντησες ηδηQuote:
Originally posted by AliceSante
Χμμμμ..... εμένα μια ζωή ο εφιάλτης μου ήταν τα κιλά. Από την κούνια μου ανασφαλής. Θεωρούσα πως αν τα χάσω θα αλλάξει η ζωή μου. Μία περίοδο είχα φτάσει 49 , όχι με εμετούς , αλλά από την πολλή δουλειά. Ένιωθα να πετάω. Λίγο έμειναν, γιατί δεν τα έχασα σωστά.
Τώρα στον εφιάλτη προστέθηκαν οι κρίσεις υπερφαγίας, δεν θα έκανα εμετό αν δεν υπάρχαν αυτές. Δεν κάνω αν τρώω φυσιολογικά. Πέρυσι που είχα τις ίδιες κρίσεις έλεγα πως φταίνε τα lasix, τα έκοψα, αλλά οι κρίσεις παραμένουν.
Δεν μπορώ να διαχειριστώ τα αρνητικά συναισθήματα. Αυτό είναι φάουλ.
Ουσιαστηκά αυτό που πρέπει να κάνω πρώτα είναι να φτιάξω τη διατροφή μου, γιατί είμαι ή του ύψους ή του βάθους. Υπάρχουν μέρες- εβδομάδες που τη βγάζω μόνο με καφέ, αλλά μετά ....το χάος. Παλιοκατάσταση.
Ξέρεις που μπορεί να οφείλονται οι κρίσεις???
να βλεπεις? σε ρωτησα για το στοχο σου?Quote:
Δεν μπορώ να διαχειριστώ τα αρνητικά συναισθήματα.
και μου απαντησες περι διατροφης, κιλων, υπερφαγικων,..
ενα κοριτσι που θα ζηλευες τι θα αντιπροσωπευε?
εναν συγκεκριμενο αριθμο στη ζυγαρια?
ειναι αυτο πανακεια για ευτυχια?
επισης, γιατι οταν κανεις υπερφαγικα πρεπει να τα κανεις εμετο?
η συνεπεια του υπερφαγικου, δεν ειναι συγκεκριμενη?
οταν την αποφευγεις μεσω εμετου, τι κερδιζεις?
εννοω τι ουσιαστικο κερδιζεις.
πας μπροστα? βελτιωνεσαι?
περνας καλυτερα?
για ποιες ακριβως κρισεις ρωτας?
για αυτες που τρως η για αυτες που τη βγαζεις μονο με καφε?
Καλημέρα και απο μένα!
συγγνώμη για την εισβολη στη συζητηση σας αλλά αντιμετωπίζοντας το ιδιο περιπου προβλημα θεωρω οτι οι κρισεις υπερφαγιας οφειλονται σε γενικες γραμμες σε δυο λογους
α)σε ασχημη ψυχολογικη κατασταση
στην περιπτωση μου,το αισθημα της απογοητευσης και του κενου με οδηγει στην υπερφαγια.
απογοητευση γιατι δεν μπορω να ειμαι τοσο αδυνατη οσο επιθυμω και κενο διοτι εχω χασει τον ερωτα και μαζι καθε ορεξη για ζωη...
αλλους τους ωθει σε υπερφαγια κάποιο άλλο αρνητικό συναίσθημα πχ ανια....
β)στις περιοδους ανορεξιας
φυσικη αντιδραση του οργανισμου μετα απο περιοδο στερησης να αποζητα υδατανθρακες με μανια
ισως το πρωτο βημα για τη σωτηρια ειναι η αποδοχη του εαυτου μας...
αλλα μονο εσυ θα μπορεσεις να αναλυσεις τους λογους που στρεφεσαι στο φαγητο...
Οκ.
Αρα δεν εχει νοημα να κουβεντιαζουμε πως θα ξεπερασεις τη βουλιμια. Δε θελεις καθολου να την ξεπερασεις. Την εχεις απενοχοποιησει.
Ηταν πολυ ενδιαφερουσα η συζητηση μας παρολαυτα.
Καλη τυχη :starhit:
ο εμετος απαλυνει τον πονο,κατευναζει τις τυψεις,σε ξελαφρωνει.εντελως προσκαιρα φυσικα...δεν έχεις επιλογες μετα από βουλιμικό δυστυχώς...Quote:
επισης, γιατι οταν κανεις υπερφαγικα πρεπει να τα κανεις εμετο?
η συνεπεια του υπερφαγικου, δεν ειναι συγκεκριμενη?
οταν την αποφευγεις μεσω εμετου, τι κερδιζεις?
εννοω τι ουσιαστικο κερδιζεις.
πας μπροστα? βελτιωνεσαι?
περνας καλυτερα?
δηλαδη αμα μετα απο καθε υπερφαγικο κανω κι εγω εμετο θα μου απαλυνει τον πονο? θα κατευνασει τις τυψεις μου? θα με ξαλαφρωσει? εστω και προσκαιρα οπως λες.Quote:
Originally posted by alexandrita
ο εμετος απαλυνει τον πονο,κατευναζει τις τυψεις,σε ξελαφρωνει.εντελως προσκαιρα φυσικα...δεν έχεις επιλογες μετα από βουλιμικό δυστυχώς...Quote:
επισης, γιατι οταν κανεις υπερφαγικα πρεπει να τα κανεις εμετο?
η συνεπεια του υπερφαγικου, δεν ειναι συγκεκριμενη?
οταν την αποφευγεις μεσω εμετου, τι κερδιζεις?
εννοω τι ουσιαστικο κερδιζεις.
πας μπροστα? βελτιωνεσαι?
περνας καλυτερα?
δεν ειρωνευομαι, σοβαρα ρωταω αλεξανδριτα
αν ειχες περασει απο το σταδιο της ανορεξιας ειναι αρκετα πιθανο.
το ξέρω οτι δεν ειρωνεύεσαι :)
ηθελα να καταληξω οτι τον εμετο τον προσωποποιεις εσυ.
δεν εχει προσωπο, δεν ειναι οντοτητα, δεν κανει πραγματα, δεν εχει ιδιοτητες.
τον προκαλεις εσυ για να μη δεχτεις τη συνεπεια του υπερφαγικου. για να "απαλυνεις τον πονο εστω και προσκαιρα" οπως ειπες.
αν ο εμετος ειχε φυσικη υποσταση και ιδιοτητες, το αποτελεσμα του θα ηταν ιδιο σε ολους.
ασχετως αν περασαν απο ανορεξια ή οχι.
εξαλλου παρα πολλοι βουλιμικοι δεν εχουν περασει απο ανορεξια και παρολαυτα απενοχοποιουν τον εμετο και μιλουν για αυτον σα να ειναι κατι που δεν προκαλουν οι ιδιοι.
σα να εχει ενα ρολο ανεξαρτητο μεσα στη ζωη, δικη του βουληση.
καταλαβες τι εννοω?
ναι καταλαβαινω!!!!!! και συμφωνω,αλλα δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις ιδιες.
πολλοι τον αντιμετωπιζουν ετσι οπως λες...
προσωπικα ειχα συναισθηση οτι το προκαλω η ιδια και το εκανα μονο και μονο για να μην εχει καμια επιπτωση στο σωμα μου η καταναλωση τροφης.μη σοκαριστεις,αλλα μερικες φορες ενιωθα και καποιο ειδος περηφανειας που καταφερα να βγαλω το πεπονι και το γιαουρτι που ειχα φαει.
δε σοκαρομαι, να εισαι σιγουρη :starhit:
δεν ειμαι ισιγουρη οτι εχεις καταλαβει τι εννοει η κλικ!!Quote:
Originally posted by AliceSante
Θα ζήλευα ένα συγκεκριμένο αριθμό στη συγαριά σε συνδυασμό με την εικόνα ενός υγιούς προσώπου,γιατί επιφανειακά θα υποδήλωνε μία ισορροπία που εγώ δεν έχω.Quote:
Originally posted by click
μα το απαντησες ηδηQuote:
Originally posted by AliceSante
Χμμμμ..... εμένα μια ζωή ο εφιάλτης μου ήταν τα κιλά. Από την κούνια μου ανασφαλής. Θεωρούσα πως αν τα χάσω θα αλλάξει η ζωή μου. Μία περίοδο είχα φτάσει 49 , όχι με εμετούς , αλλά από την πολλή δουλειά. Ένιωθα να πετάω. Λίγο έμειναν, γιατί δεν τα έχασα σωστά.
Τώρα στον εφιάλτη προστέθηκαν οι κρίσεις υπερφαγίας, δεν θα έκανα εμετό αν δεν υπάρχαν αυτές. Δεν κάνω αν τρώω φυσιολογικά. Πέρυσι που είχα τις ίδιες κρίσεις έλεγα πως φταίνε τα lasix, τα έκοψα, αλλά οι κρίσεις παραμένουν.
Δεν μπορώ να διαχειριστώ τα αρνητικά συναισθήματα. Αυτό είναι φάουλ.
Ουσιαστηκά αυτό που πρέπει να κάνω πρώτα είναι να φτιάξω τη διατροφή μου, γιατί είμαι ή του ύψους ή του βάθους. Υπάρχουν μέρες- εβδομάδες που τη βγάζω μόνο με καφέ, αλλά μετά ....το χάος. Παλιοκατάσταση.
Ξέρεις που μπορεί να οφείλονται οι κρίσεις???
να βλεπεις? σε ρωτησα για το στοχο σου?Quote:
Δεν μπορώ να διαχειριστώ τα αρνητικά συναισθήματα.
και μου απαντησες περι διατροφης, κιλων, υπερφαγικων,..
ενα κοριτσι που θα ζηλευες τι θα αντιπροσωπευε?
εναν συγκεκριμενο αριθμο στη ζυγαρια?
ειναι αυτο πανακεια για ευτυχια?
επισης, γιατι οταν κανεις υπερφαγικα πρεπει να τα κανεις εμετο?
η συνεπεια του υπερφαγικου, δεν ειναι συγκεκριμενη?
οταν την αποφευγεις μεσω εμετου, τι κερδιζεις?
εννοω τι ουσιαστικο κερδιζεις.
πας μπροστα? βελτιωνεσαι?
περνας καλυτερα?
Δεν πάω μπροστά,ούτε περνάω καλά, αντιθέτως. Πέρα από τον πονόκοιλο, εκείνη τι στιγμή νιώθω πως αναιρώ κάτι κακό που έκανα, το παίρνω πίσω. Αλλά μετά νιώθω περισσότερη αηδία.
Την επόμενη φορά είναι σαν να τα ξεχνάω όλα.
εγω στο οραμα σου εντοπιζω το προβλημα.
δλδ αμα ηταν αλλος ο αρθιθμος στη ζυγαρια θα σημαινε ντε κ καλα οτι δεν εχεις ισορροπια?
τα φυσιολογικα πλαισια βαρους μπορει να κυμαινονται αναμεσα σε 8-10 κιλα.
αν δεν εισαι στο κατωτατο αλλα εστω στο μεσο δε θα ειχες ισορροπια?
Οταν ειμαι φτιαγμενη κ περιποιημενη με κυταζω με ικανοποιηση οταν ειμαι χυμα με τις πιτζαμες, ανακατεμενα μαλλια,κ.λ.π. δε με ενοχλει με βλεπω με συμπαθεια γιατι ειναι μια οικεια εικονα.Καμμια φορα κυταζω προφιλ κ σκεφτομαι οτι θα μπορουσε η μυτη μου να αλλαξει σχημα αλλα μετα το ξεχναω.Quote:
Originally posted by AliceSante
Lessing κλημέρα...
εσύ τι σκέφτεσαι μπροστά του?
Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη και βλέπω.... βλέπω ένα άτομο που δεν είμαι εγώ..... έχει τα μάτια μου... τα χείλια μου.... αλλά είναι τόσο μελανχολικό το βλέμμα του..... τόσο σκοτεινό...... Σαν συννεφιασμένο ουρανό του χειμώνα..... Δεν είμαι εγώ αυτή που με κοιτάζει μέσα από τον καθρέφτη.....
εγώ είχα πάντα φωτεινά μάτια..... χαμογελο σχηματισμένο στα χείλια μου..... όμορφο λαμπερό πρόσωπο..... πού πήγα... που είμαι... γιατί δεν με βλέπω.... γιατί δεν με βρίσκω....
Βλέπω τις φωτογραφίες μου που έχω στολισμένες.... σε τίποτα δεν μοιάζει η κοπέλλα στις φοτογραφίες με την κοπέλλα στον καθρέφτη.... σε τίποτα......
Αυτή την κοπέλλα ψάχνω.... μήπως την είδε κανείς? :(:(:(:(:(
την ειδα,κι ας μην την ξερω,ειναι παγιδευμενη αλλα θα βρει το δρομο της.
δεν αναγνωριζει τον εαυτο της στον καθρεφτη, αλλα μπορει να τον δει μεσα απο τα ματια του παιδιου της.
δε μπορω να σκεφτω κανενα καλυτερο κινητρο απο τη μητροτητα Πωλίνα...εχουμε την ιδια ηλικια και θαυμαζω το γεγονος οτι εισαι μητερα...
υγ.
μην το λες αυτο,δεν εισαι καταδικασμενη να ζεις σε ενα σωμα που δε θελεις.ειναι βαρια κουβεντα,σκεψου αλλους που εχουν κινητικα προβληματα ή ατομα με ειδικες αναγκες...
δεν ξερω την ιστορια σου ακριβως αλλα πιστευω οτι ειναι στο χερι σου!!!!
κιομως δεν το θέλω πια αυτό το σώμα.... τόσα χρόνια το αγαπούσα, το περιπηόμουνα.... έκανα τα πάντα για να το βελτιώσω.... κιόμως δεν εχει αλλάξει..... τώρα πια το έχα βαρεθεί... με έχει κουράσει.... δεν μπορώ να κάνω πράγματα που θέλω να κάνω.... δεν με βοηθάει..... δεν μπορώ να παίξω με το μωρό μου..... το πηγαίνω στο πάρκο και μου λέει ελα μαμα και δεν μπορώ να πάω να τρέξω μαζί του, να παίξουμε..... δεν αντέχω άλλο έτσι.....
αχ αυτά που γράφετε για τους καθρεύτες είναι πολύ συνγκλονιστικά.κάποιος πρέπει να πάρει κάποια από τα καλύτερα ποστ εδώ μέσα κ να τα κάνει βιβλίο.
alisante κ όλες, πρέπει να καταλάβουμε οτι για να κόψουμε τους εμετούς πρέπει να βγάλουμε από το μυαλό μας οτι πρέπει ταυτόχρονα να χάσουμε κ κιλά.τόσα χρόνια παλεύω με αυτό το πράμα κ ποτέ δεν το κατάφερα.όταν το πήρα απόφαση οτι με ενδιαφέρει να κόψω πρώτα τους εμετούς κ μετά ίσως να αρχίσω να προσπαθώ να χάσω κ κιλά,κατάφερα να κόψω τους εμετούς παίρνοντας δύο κιλά.τα έχασα εύκολα.
σκεψεις απειρες μπροστα στον καθρεφτη που ξαφνικα εγινε παλι εχθρος...
συναισθηματα λιγα, τα περισσοτερα θαμμενα, οσα αφηνω να νιωσω ειναι γεματα απογοητευση κ μισος προς εμενα που με εκανα παλι ετσι, σαν τον πρωην εαυτο μου ξεχειλωμενο ετοιμο να σκασει απο το πολυ φαγητο...
Σκέφτομαι πως γίνεται να με βλέπω χοντρή ενώ η ζυγαριά λέει άλλα, και 46 κιλά πάλι με έβλεπα χοντρή...
53 τώρα με βλέπω ... δεν θέλω να με βλέπω :( (ύψος 1,71)
Είναι παράλογο, δεν είμαι καλά.. =/