Επεμβασεις παχυσαρκιας:μονοδρομος???

ανοιγω αυτο το τοπικ και θελω τη γνωμη σας πανω στο θεμα που με εχει τρελανει τον τελευταιο καιρο.Διαβαζοντας και βλεποντας ντοκιμαντερ στο ιντερνετ,εχω παρατηρησει οτι οι περισσοτεροι γιατροι,αλλα και ειδικοι στο χωρο της παχυσαρκιας θεωρουν ωσ μονη λυση τις επεμβασεις(για ατομα με πολλα παραπανω κιλα)Επισης ωσ μελος και σε αλλα φορουμ παρατηρω οτι οταν καποιος ξεκιναει με διαιτα ολοι του ευχονται καλη τυχη,αλλα περιμενουν οτι δε θα τα καταφερει και αργα η γρηγορα θα στραφει σε μια επεμβαση για να σωθει.Ειδικα τα ατομα που εχουν χειρουργηθει,λενε οτι κατεληξαν εκει μετα απο πολλες αποτυχημενες προσπαθειες και οτι δυστυχως η μονη λυση ειναι το χειρουργειο.Ειναι τελικα αδυνατον να καταπολεμηθει η παχυσαρκια με φυσικα μεσα?Παω καλα μεχρι στιγμης,αλλα ολα αυτα που ακουω με φοβιζουν μηπως ειναι οντως αδυνατο.Εσεις τι πιστευετε?

Ντινούλα μου, αν και με ήδη ένα βαριατρικό χειρουργείο στο ενεργητικό μου, και οδεύω για το δεύτερο, δεν νομίζω αυτό να ισχύει. όλα εξαρτώνται από το άτομο και την θέληση αλλά και την στύρηξη που έχει. Μια θεία μου είχε φτάσει στα 140-145 κιλά, και μια μέρα αποφάσισε να αρχίσει δίαιτα. σε ενάμιση χρόνο είχε γίνει 65 και είχε κάνει και την πλαστική στην κοιλιά και τα πόδια. κιόλα αυτά χωρίς χειρουργείο. τώρα, μετά από 10 χρόνια, ακόμα διατειρίτε σαυτά τα κιλά. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.

Τις προάλλες, δεν ξέρω αν το είδες, μπήκε κοπέλλα και ανέφερε πως είχε φτάσει 198 κιλά και με δίαιτα και περπάτημα έπεσε κάπου 165 αν θυμάμε καλά και συνεχίζει. Αφού τα πάς τόσο καλά όσο λές με την διατροφή σου μην ακούς τί λένε.

Στο χέρι σου είναι να αποδείξεις ότι μπορείς και χωρίς να παρέμβεις στο σώμα σου. Μην φοβάσε, μην απογοητεύεσε, και όλα θα σου παν καλά. Φτάνει να βλαίπεις μόνο τον στόχο σου και όχι τρυγύρω τί γίνετε.

Σου εύχομαι πραγματικά να τα πας καλά, και είμαι σίγουρη θα τα πας. ηδη δεν είσαι μακρια από το δυψήφιο!!! Σε βλέπω το πάσχα να μας λες ότι πια η ζυγαριά δείχνει μόνο 2 ψυφία!!!!

Μονόδρομος δεν υπάρχει για τίποτα.Καθένας είναι ξεχωριστή περίπτωση.Κάτι που δεν καταφέρνει ένας ή και η πλειονότητα, δε σημαίνει ότι μπορεί να μην αποδώσει σε σένα.

Συμφωνω με τα παιδια.Εισαι πολυ κοντα στο 2ψηφιο...Αν το βαλεις στο μυαλο σου μπορεις να τα καταφερεις
και εχω πολλα παραδειγματα που το εχουν κανει πραξη.
Απλα μην βαζεις μεγαλους στοχους.Μικρα μικρα βηματα μεχρι την επιτυχια.

Καλή μου, μονόδρομοι δεν υπάρχουν. Εξαρτάται από την δύναμη ψυχική και σωματική που έχει ο καθένας, το ιστορικό του, τις ιδιαιτερότητές του.. Μη μασας! (κυριολεκτικά και μεταφορικά!)

ΥΓ: σου γράφω επειδή πολλές φορές με ρωτούν αν έχω κάνει επέμβαση. και δεν ισχύει! ;)

καλή συνέχεια στην πορεία σου!!

Μαρουλαααααααααααααααααακ ι! Ποτε πηγες 73 κιλα ρε συ! Μπραβο σου!

Νομιζω οτι αυτο που ξεχνουν ολοι οταν σκεφτονται τις επεμβασεις ειναι οτι μετα πρεπει να κανεις διαιτα για να χασεις τα κιλα... Δεν χανεις τπτ απο την επεμβαση... ΟΚ σου χωριζουν το στομαχι στα δυο... αλλα εσυ πεινας... παλι πρεπει να μειωσεις τις ποσοτητες και μαλιστα δραματικα...

Ntinoula στο γυμναστηριο που πηγαινα υπηρχαν ατομα που ξεκινησαν γυμναστηριο μονο κ μονο για να μπορεσουν να χασουν λιγα κιλα ωστε να επιτρεπεται αν χειρουργηθουν...
οποτε μιλαμε για αρκετα κιλα οπως καταλαβαινεις!!
αυτα τα ατομα, οταν ειδαν πως αποδιδει η ασκηση, εγινα ακομη πιο προσεκτικοι κ με τη διατροφη τους..
κ τελικα , οταν ειδαν οτι μπορει να γινει κ αλλιως, αποφασισαν οτι δε χρειαζονται χειρουργειο..
(τωρα τα ατομα αυτα ειναι σε κιλα περιπου 80 για να καταλαβεις)
:)
τα παραπανω μπορει να μην ισχυουν για ολους, γιατι οπως αναφερθηκε ο καθενας εχει το δικο του ιστορικο..
αποδεικνυει ομως οτι η επεμβαση δεν ειναι μονοδρομος:)
καλη επιτυχια στον αγωνα σου :)

Ντινούλα, ό,τι κι αν λέμε εμείς θεωρητικά,το ζωντανό παράδειγμα της esceden απαντά στον προβληματισμό σου!
Καλή δύναμη όποιο δρόμο κι αν τελικά επιλέξεις για να πετύχεις το ποθούμενο!Μην έχεις πάντως την εντύπωση
πως το δίλημμα είναι είτε Γολγοθάς είτε χαλαρή βόλτα,όπου άλλος τραβά κουπί!Η ουσιαστική σου συνδρομή απαιτείται
και στα δύο σενάρια.Ζύγισε τα όλα και πορεύσου ανάλογα με αυτό που θεωρείς πως είναι βοηθητικότερο για σένα!

Ναι συμφωνω κι εγω μιας και η Πωλινα αναφερθηκε στην δικη μου περιπτωση και τα 198 μου κιλα στην ζυγαρια του Ευαγγελισμου.Ολα ειναι θεμα μυαλου και ψυχολογιας ...το να σου χωρισουν απλως το στομαχι δεν λεει τιποτα απο μονο του,τα γλυκα "κατεβαινουν"¨χωρις ιδιαιτερο κοπο και προσφερουν τριπλασιες θερμιδες σε σχεση με τα γευματα...οπως επισης εχω ακουσει για ατομα που σιγα σιγα ξαναπηραν τα περισσοτερα κιλα τους...οποτε το κουβαρι το ξεμπλεκουμε μονοι μας αν θελουμε...ΑΝ θελουμε...κι οπως ειπα και πριν για μενα ειναι ολα στο μυαλο ....:)

Morticia μολις τωρα ειδα καλη μου τα κιλα σου και την απωλεια.Πραγματικα αξιεπαινο,θαυμαζω το κουραγιο σου.Παντως δε σκεφτομαι καθολου την επεμβαση,απλα δεν καταλαβαινα γιατι επιμενει τοσος κοσμος στις επεμβασεις(καθαρα ακαδημαικο ενδιαφερον,χεχεχε).Οσο για το πασχα...στοχος τα 95!

δεν υπαρχει το ανεφικτο...το βλεπω πανω μου πρωτα πρωτα ....

ωστοσο υπαρχουν περιπτωσεις οπου οι συμβατικες μεθοδοι-διατροφη, ασκηση- δεν απεδωσαν κ γι αυτο κατεφυγαν στην επεμβαση.
οπως ειπωθηκε παραπανω δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις ιδιες.. το οτι κατι εχει αποτελεσμα σε καποιον, δε σημαινει οτι εχει σε ολους.
θα μπορουσαμε να πουμε οτι η επεμβαση πρεπει να ειναι το τελευταιο καταφυγιο, οταν καθε αλλη μεθοδος δεν εχει αποτελεσματα.

Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια και θα προσθέσω το εξής:
Ότι και αν επιλέξεις να κάνεις, από τη στιγμή που θα αποφέρει αποτελέσματα, θα πεις τι καλά που έκανες και ακολούθησες αυτό το δρόμο.
Αν επιλέξεις συμβατικές μεθόδους, θα πεις τι καλά που δεν υποβλήθηκα στις ταλαιπωρίες και τα έξοδα του χειρουργείου.
Αν επιλέξεις επέμβαση, θα πεις τι καλά που έκανα και έλαβα βοήθεια, από τη στιγμή που μου προσφέρεται.
Απαραίτητη προυπόθεση, βέβαια, το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Καλή μου δεν έχουν όλοι τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις! Εγώ είμαι ένας ανθρωπος που απογοητευεται εύκολα και ξαναγυρναω στην αρχη γιατί στην ουσία δεν έχω λύσει το προβλημά μου. Για μένα ναι το χειρουργειο είναι μονόδρομος γιατί εχουν αρχίσει τα προβλήματα υγείας και ψυχολογικά δεν θα άντεχα άλλη μια αποτυχία. Αλλά και πάλι θα ζητήσω βοήθεια γιατι αυτό που με ώθησε σε αυτα τα κιλα(120) δεν ήταν μόνο η αγάπη μου για το φαγητό!
Αλλα αυτή είναι η δική μου περίπτωση. Ξέρω και εγώ περιπτώσεις ανθρώπων που έχασαν πολλα κιλά και άλλαξαν τρόπο ζωης και έχουν διατηρήσει το βάρος τους.
Για εμένα μην χάσεις το κουράγιο σου και μην απογοητευεσαι. Κοίτα να είσαι καλα ψυχολογικά και όλα θα έρθουν!!

και βεβαια δεν ειναι μονοδρομος, κι εμενα μου ειχε πει ενας μλκ γιατρος να κανω επεμβαση γιατι δεν θα μπορω να χασω τα κιλα χωρις καν να δοκιμασει να δει αν χανω, ηταν καθαρα για να ματσωθει για αυτο κι εγω τον εγραψα πηγα σε διαιτολογο και απο 142,3 εχω φτασει εδω που ειμαι και συνεχιζω

εισαι φωτεινο παραδειγμα θελησης και αποφασιστικοτητας!

Εγώ ανήκω στο κλαμπ αυτών που μετά από αρκετές πετυχημένες προσπάθειες δίαιτας και άσκησης, και μετά από ισάριθμα πισωγυρίσματα γιογιό, κατάφερα και ακούμπησα το μαγικό βάρος των 125 κιλών και πάρα πολλά συνοδά νοσήματα μέχρι να πάρω την απόφαση που για μένα ήταν μονόδρομος πια. Ωστόσο, θεωρώ υποχρέωση να αναφέρω σε όποιον έχει να χάσει κάποια κιλά, να το παλέψει όσο μπορεί. Η επέμβαση δεν είναι η "εύκολη" λύση, είναι η ύστατη λύση όταν έχουν αποτύχει όλα τα άλλα. Μετά την επέμβαση, συνεχίζουν οι διατροφικοί κανόνες ...

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
ανοιγω αυτο το τοπικ και θελω τη γνωμη σας πανω στο θεμα που με εχει τρελανει τον τελευταιο καιρο.Διαβαζοντας και βλεποντας ντοκιμαντερ στο ιντερνετ,εχω παρατηρησει οτι οι περισσοτεροι γιατροι,αλλα και ειδικοι στο χωρο της παχυσαρκιας θεωρουν ωσ μονη λυση τις επεμβασεις(για ατομα με πολλα παραπανω κιλα)Επισης ωσ μελος και σε αλλα φορουμ παρατηρω οτι οταν καποιος ξεκιναει με διαιτα ολοι του ευχονται καλη τυχη,αλλα περιμενουν οτι δε θα τα καταφερει και αργα η γρηγορα θα στραφει σε μια επεμβαση για να σωθει.Ειδικα τα ατομα που εχουν χειρουργηθει,λενε οτι κατεληξαν εκει μετα απο πολλες αποτυχημενες προσπαθειες και οτι δυστυχως η μονη λυση ειναι το χειρουργειο.Ειναι τελικα αδυνατον να καταπολεμηθει η παχυσαρκια με φυσικα μεσα?Παω καλα μεχρι στιγμης,αλλα ολα αυτα που ακουω με φοβιζουν μηπως ειναι οντως αδυνατο.Εσεις τι πιστευετε?

---

Η παχυσαρκία καταπολεμάται με φυσικά μέσα αποτελεσματικότατα εδώ και δεκαετίες , δυστυχώς όμως θέλει και συμμετοχή από την μεριά του παχύσαρκού για να γίνει κάτι τέτοιο. Επίσης και μετά από μία εγχείρηση παχυσαρκίας ο ασθενής μπορεί πάλι να βάλει βάρος, δεν κάνει την εγχείρηση και ξενοιάζει για πάντα για το βάρος του, οπότε οι αλλαγές στην διατροφή είναι μονόδρομος αν θέλει κάποιος να έχει μόνιμα αποτελέσματα.

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Quote:

---

Originally posted by ntinoula
ανοιγω αυτο το τοπικ και θελω τη γνωμη σας πανω στο θεμα που με εχει τρελανει τον τελευταιο καιρο.Διαβαζοντας και βλεποντας ντοκιμαντερ στο ιντερνετ,εχω παρατηρησει οτι οι περισσοτεροι γιατροι,αλλα και ειδικοι στο χωρο της παχυσαρκιας θεωρουν ωσ μονη λυση τις επεμβασεις(για ατομα με πολλα παραπανω κιλα)Επισης ωσ μελος και σε αλλα φορουμ παρατηρω οτι οταν καποιος ξεκιναει με διαιτα ολοι του ευχονται καλη τυχη,αλλα περιμενουν οτι δε θα τα καταφερει και αργα η γρηγορα θα στραφει σε μια επεμβαση για να σωθει.Ειδικα τα ατομα που εχουν χειρουργηθει,λενε οτι κατεληξαν εκει μετα απο πολλες αποτυχημενες προσπαθειες και οτι δυστυχως η μονη λυση ειναι το χειρουργειο.Ειναι τελικα αδυνατον να καταπολεμηθει η παχυσαρκια με φυσικα μεσα?Παω καλα μεχρι στιγμης,αλλα ολα αυτα που ακουω με φοβιζουν μηπως ειναι οντως αδυνατο.Εσεις τι πιστευετε?

---

Η παχυσαρκία καταπολεμάται με φυσικά μέσα αποτελεσματικότατα εδώ και δεκαετίες , δυστυχώς όμως θέλει και συμμετοχή από την μεριά του παχύσαρκού για να γίνει κάτι τέτοιο. Επίσης και μετά από μία εγχείρηση παχυσαρκίας ο ασθενής μπορεί πάλι να βάλει βάρος, δεν κάνει την εγχείρηση και ξενοιάζει για πάντα για το βάρος του, οπότε οι αλλαγές στην διατροφή είναι μονόδρομος αν θέλει κάποιος να έχει μόνιμα αποτελέσματα.

---

Ανδρέα, όντας παχύσαρκη και με ένα βαριατρικό στο ενεργητικό μου, και οδεύω τώρα για το δεύτερο, μπορώ να πω με σιγουριά πως όχι μόνο μετά το χειρουργείο χρειάζετε και η συμμετοχή του ασθενή όχι 100% αλλά 10000%, αλλά και το ότι μετά από ένα βαριατρικό δεν συνχωρούντε κάπιες καταστάσεις που υπό κανονική δίαιτα θα συνχωρούνταν. Για όσους νομίζουν πως τα βαριατρικά είναι η εύκολη λύση κάνουν λάθος. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δύσκολο είναι για κάπιον να κοιμηθεί, και να ξυπνήσει και να πρέπει να έχει γυρίσει 180 μοίρες τις διατροφικές συνήθειες που τόσα χρόνια είχε.

Τα χειρουργεία είναι εργαλεία.Το θέμα είναι να έχεις το σωστό εργαλείο βάση του ιατρικού και διατροφικού ιστορικού που θα σου δώσει την καλύτερη ποιότητα ζωής,με τη λιγότερη δυνατή συμμετοχή από μέρους του ασθενή και να τον βοηθάει να μην βάλει βάρος .
Κατά τα φαινόμενα,το πλέον αναποτελεσματικό είναι ο δακτύλιος,ή μάλλον ταιριάζει σε πολύ λίγους ασθενείς.
Η σληβ είναι ένα καλό εργαλείο,για 'ευφυής ' ανθρώπους,εφόσον δεν τρώνε πολλά γλυκά και δεν τσιμπολογάνε διαρκώς.
Επόμενο βήμα η παράκμψη μακράς έλικας,σε κάποιυς έχει παρόμοια αποτελέσματα με τη σληβ και τελευταία η 'φερράρι', η χολοπαγκρεατική εκτροπή με παράκαμψη.Το πάρτυ του παχύσαρκου...:)

Quote:

---

Originally posted by stelios
Τα χειρουργεία είναι εργαλεία.Το θέμα είναι να έχεις το σωστό εργαλείο βάση του ιατρικού και διατροφικού ιστορικού που θα σου δώσει την καλύτερη ποιότητα ζωής,με τη λιγότερη δυνατή συμμετοχή από μέρους του ασθενή

---

Αυτο που λες μηπως ειναι λιγο αντιφατικο;Πως γινεται να εχει καποιος την καλυτερη ποιοτητα ζωης χωρις ο ιδιος να συμμετεχει;

Για το μυαλό του παχύσαρκου τι είναι το καλύτερο;να τρώει όσο θέλει χωρίς να παχαίνει :lol:
Με το δακτύλιο δεν γίνεται γιατί έχει πολλές φορές 'παράπλευρες απώλειες':πνιξίματα,άμα φας λίγο παραπάνω σου κάθεται και έχεις παλινδρόμηση νομίζω,εμετούς,σφίξε,ξέσφι� �ε να βρεις την ιδανική ρύθμιση,γλιστρύματα κοκ.
Με τη σληβ δεν έχεις τέτοια,τρως,χορταίνεις γρήγορα και έχεις και μειωμένη όρεξη που στο δακτύλιο δεν υπάρχει.Ο δακτύλιος περιορίζει εκείνητη στιγμή τον όγκο της πρσλαμβανόμενης τροφής αν αυτή δεν είναι μαλακιά.
Με τη σληβ τπ ολού πολύ να σου φύγει κανένα αμάσητο και να το βγάλεις και τέλος.Θεέλι προσοχή με γλυκά και υδατάνθρακες,λιγότερο απ'ότι στο δακτύλιο όμως.
Με τις παρακάμψεις,πάρτυ.Τρως,έχε� �ς κορεσμό,αλλά ακαι τις παρασπονδίες που θα κάνεις(σε λογικά πλαίσια)τις στέλνει στο έντερο και μετά..τουαλέτα.Ειδικότερα με τη χολοπαγκρεατική.
Έχεις όμως τα συμπληρώματα εφ όρου ζωής και αν είσαι γκαντεμόσαυρος και κατεβάζεις και αμάσητα σωρηδόν και συχνά,ο ειλεός παραμονεύει.Και σε μεγάλο ποσοστό σε οδηγεί στο χειρουργείο για διόρθωση(όχι του αρχικού χειρουργείου αλλά του ειλεού)
Εγώ πχ δεν πρσπάθησα ποτέ(κακώς,θα είχα χάσει ακόμη 10 κιλά,επαναπαύθηκα στις δάφνες του χειρουργείου).
Αν προσπαθήσω όμως ελάχιστα(να περιορίσω τα γλυκά πχ)το αποτέλεσμα είναι άμμεσο.Πιάνει τόπο.
Δεν είναι πιότητα ζωής να έχεις καλή πρόσληψη τροφής,χωρίς τα παραπάνω συμπτώματα,να χάνεις κιλά και να προσέξεις λίγο(αναλόγως την επέμβαση) να μην τα ξκαναπάρεις;:duh:
Το χειρουργείο κάνει αυτό που από μόνοι μας δεν καταφέραμε.Μα περιορίζει,μας φρενάρει αναλόγως το φρένο που έχει.
ʼλλο έχει δισκόφρενα και άλλο τακάκια ποδηλάτου:bigsmile:
Φυσκιά αν έχεις ποδήλατο,δεν χρειάζεσαι φρένα φορτηγου,για αυτό κάθε επέμβαση έχει τον ασθενή της και ήταν λάθος που κάποτε όλοι έλεγαν 'θα κάνω δακτύλιο' και τώρα τελευταία 'θα κάνω σληβ'
Είναι θέμα πόσο γνώστης είναι ο γιατρός,έντιμος με τον ασθενή και κατά πόσον ξέριε να την κάνει σωστά.Είναι παζλ και λεπτή ισορροπία.

Δε θα έλεγα σε καμία περίπτωση ότι οι βαριατρικές επεμβάσεις συνιστούν μονόδρομο. Όμως δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι έχουν βοηθήσει πολλούς ανθρώπους να βρουν λύση στο πρόβλημά τους. Εξάλλου αν ήταν εφικτό για όλους μας να χάσουμε τα κιλά μόνοι μας δε θα υπήρχε λόγος ύπαρξης τέτοιων χειρουργείων.
Ντινούλα χάνεις κιλά μόνη σου? Αυτό μόνο έχει σημασία. Γιατί να σε αγχώνουν και να σε φοβίζουν οι επεμβάσεις όταν εσύ τα καταφέρνεις περίφημα και μόνη σου?
Οι επεμβάσεις αυτές είναι στην ουσία ένας τρόπος να παρεμβαίνουμε στο σώμα μας και να το αναγκάζουμε να κάνει αυτό που το μυαλό μας δε μπορεί. Για το λόγο αυτό δεν είναι τυχαίο ότι οι πλέον αποτελεσματικές μέθοδοι είναι οι δυσαπορροφητικές.

οκ αλλα δεν νομιζω οτι η ποιοτητα της ζωης μας καθοριζεται απο το να κοψουμε το υπερβολικο φαγητο μονο.Αν ηταν ετσι ολοι οι λεπτοι θα ειχαν ποιοτητα ζωης αλλα που!δεν το βλεπω!

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μονόδρομος για όλους εμάς που επί σειρά ετών προσπαθούμε με κάθε τρόπο να χάσουμε κιλά , και τα χρόνια περνανε , και αποτέλεσμα δε βλέπουμε , τα χάνουμε τα ξαναπαίρνουμε και πολλές φορές παίρνουμε και πιο πολλά από ότι χάσαμε , σε όλους εμάς που οι δίαιτες , διατροφές , διαιτολόγοι , κλπ δε μπορούν να μας βοηθήσουν , η επέμβαση είναι μονόδρομος .τι άλλο να περιμένει κανείς όταν επί 20 χρόνια (δική μου περίπτωση) πολεμά να χάσει βάρος και μένει στα ιδία η και ανεβαίνει σε κιλά ? τι άλλο να περιμένει ? τα κάθε μορφής χάπια που βγήκαν δε βοηθανε (αυτά που κόβουν την όρεξη η αυτά που κάνουν το λίπος λάδι και σε πηγαίνουν στην τουαλέτα ) και μερικά από αυτά ιδικά της όρεξης από ότι φάνηκε κανανε και ζημιά ,και τα έχουν αποσύρει .Ναι χειρουργείο λοιπόν μετά από μακροχρόνιες και συνειδητές αποτυχημένες προσπάθειες αδυνατίσματος με φυσικούς τρόπους . (που και εδώ που τα λέμε πόσο φυσικό είναι όταν επί σειρά ετών με διατροφές-δίαιτες σκαμπανεβάζεις κιλά φαινόμενο γιο ? γιο και παίρνεις και διάφορα βοηθητικά όπως χάπια για όρεξη η μετατροπή λίπους σε λάδι ) ο μεταβολισμός σου πάει βόλτα τρελαίνεται .

Quote:

---

Originally posted by lessing
οκ αλλα δεν νομιζω οτι η ποιοτητα της ζωης μας καθοριζεται απο το να κοψουμε το υπερβολικο φαγητο μονο.Αν ηταν ετσι ολοι οι λεπτοι θα ειχαν ποιοτητα ζωης αλλα που!δεν το βλεπω!

---

Εννοώ ποιότητα ζωής(σε πρόσληψη τροφής και όχι μόνο)μετά από βαριατρικό χειρουργείο.
Γιατί το ζητούμενο είναι αυτό:να μπορείς να έχει ικανοποιητική πρόσληψη τροφής χωρίς άλλα παρατράγουδα(εμετούς κτλ)και ταυτόχρονα να χάνεις και μετά όταν σταθεροποιηθείς να μην βάλεις ή να είναι αμελητέο.

Όταν έχεις κάνει άπειρες προσπάθειες να χάσεις κιλά , έχεις δοκιμάσει τα πάντα επί σειρά ετών, και δε μπορείς να τα καταφέρεις να έχεις αποτέλεσμα ,και μάλιστα τα κιλά ανεβαίνουν τότε είναι η ώρα του χειρουργείου , η σωστή επιλογή γιατρού και επέμβασης θα σε κάνει να έχεις ένα μόνιμο-καθημερινό σύμμαχο στη μάχη του φαγητού.

Το λάθος δεν είναι να κάνεις βαριατρικο χειρουργείο , το λάθος είναι να μη κάνεις τίποτε (διατροφή εφ?ορου ζωής αν μπορείς , η βαριατρικο χειρουργείο αν δε μπορείς να κάνεις διατροφή) και να κινδυνεύεις με τα παραπανίσια κιλά να κάνεις αναγκαστικά άλλα χειρουργεία από τα δεκάδες συνωδά νοσήματα που φέρνει η παχυσαρκία . :wink2:

Θέλω να πιστεύω οτι δεν είναι μονοδρομος, θεωρητικά με το ΒΜΙ μου στο 44.1 όταν ξεκίνησα πρέπει να κάνω χειρουργείο... αν πάντως και αυτή η δίαιτα/διατροφή(3η στη ζωή μου) δε δώσει αποτέλεσμα δεν έχω άλλη επιλογή μιας και ο ορισμός της τρέλας σύμφωνα με τον Αϊνστάιν είναι να κάνεις ξανά και ξανά το ίδιο πράμα και να περιμένεις διαφορετική έκβαση... 3 strikes, out και πάμε για μαχαίρι.

Έχω την πεποίθηση όμως οτι δε θα φτάσω εκεί.

Η τρίτη προσπάθεια σίγουρα δεν είναι κριτήριο για επέμβαση. Το ΒΜΙ από μόνο του επίσης δεν είναι κριτήριο για επέμβαση. Η επέμβαση γίνεται μονόδρομος μετά την 1.256η νέα αποτυχία, όταν φτάνει η στιγμή που και μόνο η σκέψη για μια νέα προσπάθεια προσθέτει κιλά στη ζυγαριά - το έζησα κι αυτό...
Την ώρα που έχεις την πεποίθηση ότι δεν θα φτάσεις εκεί, πάντα υπάρχει ελπίδα ότι θα τα καταφέρεις. Μην πιστεύεις όμως τόσο δογματικά ότι η επέμβαση ταιριάζει στους αποτυχημένους. Η αποτυχία συνυπάρχει στην ανθρώπινη φύση και η επέμβαση είναι ένα ακόμη εργαλείο που μπορεί να μας βοηθήσει στη μάχη μας - ή και όχι.

Μίλησα για αποτυχημένη προσπάθεια αυστηρά, δε μίλησα σε καμία περίπτωση για αποτυχημένους ανθρώπους ούτε και το υπαινίχθην. Πραγματικά ζητώ συγνώμη αν έτσι φάνηκε μιας και φαντάζομαι τα μέλη της παρέας εδώ που έχουν κάνει ή σκέφτονται μελλοντικά μια βαριατρική επεμβαση θα είναι αρκετά.

Πάντως σε όλες τις κλινικές μελέτες για βαριατρικές επεμβάσεις που έχω διαβάσει και είναι πολλές μιας και λόγω της ιδιότητας μου και τοπυ χαρακτήρα μου δε μπορώ να είμαι ανενημέρωτος σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο είναι το ΒΜΙ

Όσον αφορά τον αριθμό των προσπαθειών κάθε δική μου προσπάθεια κρατά σχεδόν ένα χρόνο και ενδιάμεσα μεσολαβαί άλλος ένας κατάχρησης και ενοχικών αισθημάτων, αν ω μη γένοιτο πάλι κάτι στραβώσει πόσα χρόνια να χάσω; Enough is enough

http://www.docman.gr/Documents/Tag(5874).aspx

Ενδείξεις για Βαριατρική Χειρουργική:
Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) - (Βάρος σε Κg: Ύψος σε μέτρα) >/ 40 Κg/m2 ή ΔΜΣ >/ 35 Κg/m2 με σημαντικές συνυπάρχουσες νοσηρές καταστάσεις σχετιζόμενες με την παχυσαρκία.
Ηλικία μέχρι 16 και 65 ετών Αποδεκτοί χειρουργικοί κίνδυνοι
Στοιχειοθετημένη αποτυχία μη χειρουργικών προσεγγίσεων για μακροχρόνια απώλεια βάρους
Ψυχολογικά ισορροπημένος ασθενής με ρεαλιστικές προσδοκίες
Ασθενής με επαρκή πληροφόρηση και κίνητρα
Δέσμευση για παρατεταμένες μεταβολές του τρόπου ζωής
Επίλυση προβλημάτων καταχρήσεως ουσιών ή οινοπνεύματος
Απουσία ενεργού σχιζοφρένειας και μη θεραπευομένης σοβαρής καταθλίψεως.

Ευτυχώς, το θεσμικό πλαίσιο βάζει πολλά πράγματα στη θέση τους. Το ΒΜΙ είναι ένα από τα κριτήρια, αλλά συνυπολογίζονται και οι πολλαπλές αποτυχίες, η επίλυση διαφόρων ψυχολογικών κλπ προβλημάτων, οι ρεαλιστικές προσδοκίες, η σωστή ενημέρωση, και προπάντων η δέσμευση ότι ο τρόπος ζωής θα πρέπει να αλλάξει. Αυτά, πολλοί ιδιώτες γιατροί τα παραλείπουν στην ενημέρωση, ή πάντως δεν τα τονίζουν όσο θα έπρεπε.

Καλησπέρα σας!!!! Είναι το τρίτο μου σχόλιο σε συζητήσεις, είμαι καινούρια.. και μάλιστα αυτή την ερώτηση έκανα σε μία άλλη δημοσίευση....
Είμαι 160 κιλά και δεν θέλω να φτάσω σε σημείο χειρουργείου, θέλω να τα καταφέρω μόνη μου. Τον Ιανουάριο 2010 είχα ξεκινήσει διατροφή, έβλεπα διαφορά και τον Μάιο έμαθα ότι ένα πολύ πολύ πολύ αγαπημένο μου, λατρεμένο μου άτομο έχει καρκίνο και από τότε παλεύω μαζί του για να νικήσουμε τον καρκίνο και έχω αφήσει εμένα στην άκρη, αλλά σκέφτηκα αυτές τις μέρες ότι μπορώ να τα κάνω και τα δύο μαζί. Να πηγαίνω για χημειοθεραπεία μαζί με το άτομο, και όσο αυτό θα παλεύει τον καρκίνο του να παλεύω κι εγώ τον "δικό μου καρκίνο"....
Οπότε σκέφτομαι να κόψω τα γλυκά... πού είναι η καταστροφή μου... τουλάχιστον αρχικά σταδιακά και όχι μαχαίρι.... τώρα αν θα τα καταφέρω αυτή την στιγμή, ή θα μου πάρει λίγος χρόνος δεν ξέρω... αλλά αυτή την φορά είμαι πεπεισμένη ότι θα τα καταφέρω!!!
πάντως από'σας διάβασα για την κοπέλα με τα 198 κιλά που με διατροφή και περπάτημα έπεσε στα 165 χωρίς χειρουργείο και θαυμάζω την δύναμη της!!!!!! μου έδωσε και'μένα δύναμη!!!!!
ευχαριστώ και όλους σας και τον δημιουργό αυτού του φόρουμ γιατί δεν νιώθω μόνη, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό!!!!! :)

Καλύ επιτυχία στην νέα σου προσπάθεια,αλλά όπως θα ξέρεις ο δρόμος είναι δύσκολος και τις περισσότερες φορές χωρίς αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά,καθώς ο οργανισμός ταμπουρώνεται και δεν πέφτει ο δμσ.Εκεί είναι τότε που επεμβαίνει η χειρουργική..

Quote:

---

Originally posted by bigWildrose
Καλησπέρα σας!!!! Είναι το τρίτο μου σχόλιο σε συζητήσεις, είμαι καινούρια.. και μάλιστα αυτή την ερώτηση έκανα σε μία άλλη δημοσίευση....
Είμαι 160 κιλά και δεν θέλω να φτάσω σε σημείο χειρουργείου, θέλω να τα καταφέρω μόνη μου. Τον Ιανουάριο 2010 είχα ξεκινήσει διατροφή, έβλεπα διαφορά και τον Μάιο έμαθα ότι ένα πολύ πολύ πολύ αγαπημένο μου, λατρεμένο μου άτομο έχει καρκίνο και από τότε παλεύω μαζί του για να νικήσουμε τον καρκίνο και έχω αφήσει εμένα στην άκρη, αλλά σκέφτηκα αυτές τις μέρες ότι μπορώ να τα κάνω και τα δύο μαζί. Να πηγαίνω για χημειοθεραπεία μαζί με το άτομο, και όσο αυτό θα παλεύει τον καρκίνο του να παλεύω κι εγώ τον "δικό μου καρκίνο"....
Οπότε σκέφτομαι να κόψω τα γλυκά... πού είναι η καταστροφή μου... τουλάχιστον αρχικά σταδιακά και όχι μαχαίρι.... τώρα αν θα τα καταφέρω αυτή την στιγμή, ή θα μου πάρει λίγος χρόνος δεν ξέρω... αλλά αυτή την φορά είμαι πεπεισμένη ότι θα τα καταφέρω!!!
πάντως από'σας διάβασα για την κοπέλα με τα 198 κιλά που με διατροφή και περπάτημα έπεσε στα 165 χωρίς χειρουργείο και θαυμάζω την δύναμη της!!!!!! μου έδωσε και'μένα δύναμη!!!!!
ευχαριστώ και όλους σας και τον δημιουργό αυτού του φόρουμ γιατί δεν νιώθω μόνη, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό!!!!! :)

---

Μπραβο σου για την αποφαση!Αν νοιωθεις οτι μπορεις κ εισαι πεπεισμενη ετσι θα γινει!Η αρχη με τα γλυκα ηδη ειναι πολυ θετικη!!:thumbup:

Κάποτε διάβασα σε αυτό το φόρουμ κάτι που έγραψε κάποιο μέλος και μου φάνηκε πολύ σωστό, το γράφω ξανά, κάποιος που είναι πάρα πολλά κιλά ,ας γράψει μια μακρινή ημερομηνία σε κάποιο ημερολόγιο ίσως και 1,5-2 χρόνια μετά από τη στιγμή που θα αποφασίσει να κάνει κάτι για τα κιλά του μέσω διατροφής ,ας κάνει φιλότιμες προσπάθειες να πετυχή κάποιο στόχο ,αν δει ότι τα καταφέρνει ακόμη και αν είναι μακριά από το στόχο του ,ας συνεχίσει της προσπάθειες να τον πιάσει, αν όμως δει ότι δε καταφέρνει με τίποτε να φτάσει έστω και σε κάποια μικρή απώλεια κιλών , και οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό , η αν βλέπει ότι χάνει κιλά αλλά τα ξαναπαίρνει πίσω και πάλι το ίδιο να επαναλαμβάνεται πολλές φόρες και η ημερομηνία που είχε δώσει στον εαυτό του πέρασε ,τότε μάλλον έφτασε η ώρα της ιατρικής ,κατανοούμε όλοι ότι μιλάμε για υψηλα bmi 40-45 και πιο επάνω .
Σίγουρα ένα χειρουργείο δεν είναι απλή απόφαση αλλά τελικά τι είναι πιο σωστό να μένουμε πολλά χρόνια σε ένα επικίνδυνο βάρος η να προχωρουμε σε μια επέμβαση ?

Ξέρουμε όλοι μας σε αυτό το φόρουμ ότι είναι πολύ δύσκολο κάποιος που μια ζωή τρώει oλλα τα απαγορευμένα και τα τρώει και σε μεγάλες ποσότητες ,είναι όχι ακατόρθωτο ,αλλά παρά πολύ δύσκολο να τα κόψει και να πειθαρχήσει σε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του , διαβάζοντας όλους εσάς αλλά και παίρνοντας σαν παράδειγμα και εμένα , πάντα υπάρχει μια δικαιολογία που λέμε στον εαυτό μας, να φάει ακόμη μια φορά κάτι που δε πρέπει (άγχος κούραση δουλεία λύπη χαρά βαρεμάρα κλπ) τουλάχιστον 3 φόρες έχασα αρκετά κιλά , την 1η φορά 40κιλα τη 2η φορά 35κιλα την 3η φορά 30κιλα ,αλλά όλες της φόρες τα ξαναέβαλα ,υπήρξαν και παρά πολλές φόρες που μείονα το βάρος μου10-15 κιλά ,αλλά επίσης πάλι μια από τα ιδία ,τα έβαζα ξανά και ξανά , πλέον δε μπορώ ούτε να αρχίσω ένα πρόγραμμα διατροφής ακόμη και κάποιο πολύ ελαστικό .
όσους βλέπω γύρο μου φίλοι ,γνωστοί ,φίλοι γνωστών, μέχρι στιγμής κανείς δε κατάφερε να μειώσει 50-60-70 κιλά το βάρος του και να το διατηρήσει .
πόσο μάλλον κάποιος που έχει και περισσότερα κιλά να χάσει !

Νομιζω DOIL πως η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη οπως και καθε ανθρωπος.Αυτο που βρηκα εγω πολυ ενδιαφερον ειναι αυτο που εγραψες στο θεμα SLEEVE για το οτι δλδ.εχουμε απειρες καταγραφες για το τι γινεται πριν τις εγχειρησεις αλλα οχι μετα,το πως ειναι η καθημερινοτητα καθως καποιος ζει με το κομμενο στομαχι για παντα.Και αυτο που εγραψες ειναι πολυ σημαντικο.Πως επηρρεαζεται η ζωη μετα;

καλωσηρθες bigWildrose !
πολυ χαρηκα για το τοσο συνειδητοποιημενο και αισιοδοξο μηνυμα σου!
καλη αρχη :)

Καλησπέρα και από εδώ!!! Πραγματικά θεωρώ πως όλα είναι θέμα θέλησης και ψυχολογίας..... Στην περίπτωσή μου πχ χάνω κιλά όταν είμαι στα καλά μου, ενώ παίρνω πάρα πολύ εύκολα σε χάλια διάθεση...

Έχω 2 γνωστές μου: η μια έβαλε μπαλονάκι, έχασε πάρα πολλά κιλά στην αρχή (ήταν αν θυμάμαι καλά περίπου 150 κιλά) και έφτασε μέχρι 90... μετά άρχισε το θεματάκι που είπαν κ παραπάνω, δηλαδή βρήκε τη λύση πως χάνει κ άρχισε να τρώει ένα σωρό φαγητά (μικρά σε ποσότητα μεν αλλά με πολλές θερμίδες) με αποτέλεσμα πλέον να είναι σταθερή 90-100 και να μη μπορεί να πέσει...

Η δεύτερη γνωστή μου έβαλε δαχτυλίδι, 160 κιλά αυτή. Την παρούσα φάση είναι στα 85, έχει σφίξει τέρμα το δαχτυλίδι της, δεν τρώει σχεδόν τίποτα και δε μπορεί να χάσει....

Όλα πάνε με την περίπτωση, με τη θέληση και την οργάνωση.

Καλή συνέχεια σου εύχομαι και καλά αποτελέσματα σε όποια πορεία και αν ακολουθήσεις

Δεν πάνε όλα με τη θέληση και την οργάνωση.Η επέμβαση είναι βοήθημα και με τα κιλά που λες,οι γνωστές σου επέλεξαν ή τους πάσαραν λάθος βοήθημα....

Μπαλονάκι; Για 150 κιλά; Απορώ πώς τα κατάφερε και έχασε 60 κιλά, μέσα στους ελάχιστους μήνες ζωής που έχει το μπαλονάκι. Γιατί προφανώς αυτός που της το έβαλε θα όφειλε να της έχει εξηγήσει ότι το μπαλονάκι δεν "ζει" πάνω από 6 μήνες. Αν σταθεροποιήθηκε τελικά στα 90-100, σίγουρα είναι επιτυχία της μεθόδου και όχι αποτυχία.
Τώρα για την άλλη περίπτωση, που 160 κιλά της προτάθηκε δακτυλίδι, πιστεύω πως το ότι έφτασε ήδη στα 85 πρέπει να το θεωρήσει μεγάλη επιτυχία της επέμβασης. Αν συνεχίζει να το έχει σφιγμένο τέρμα και να μην τρώει τίποτα, προφανώς θα έχει περάσει ήδη στην ανορεξία. Οι επεμβάσεις δεν μας οδηγούν στα "μαγικά" νούμερα των 45-50 κιλών, μας κατευθύνουν απλώς στο σημείο που ο οργανισμός θα βρει την ισορροπία που τόσο στερήθηκε. Αν αυτή η ισορροπία είναι στα 90 ή στα 85 κιλά, τότε εκεί θα σταματήσει η προσπάθεια.
Η θέληση και η οργάνωση βοηθούν στις μη επεμβατικές προσπάθειες. Η επέμβαση είναι απλά ένα βοήθημα, και η λάθος επιλογή του σωστού εργαλείου δυσκολεύει την προσπάθεια. Μπορείς να προσπαθήσεις να καθαρίσεις πατάτες με ξίφος, αλλά με έναν πατατοκαθαριστή θα έχεις καλύτερα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει ένα εργαλείο για όλες τις περιπτώσεις - όσο κι αν προσπάθησαν να περάσουν παλιότερα το δακτύλιο και τώρα τη σληβ σαν την τέλεια λύση για όλους. Η θέληση και η οργάνωση θα πρέπει να κατευθυνθούν στη σωστή επιλογή γιατρού καταρχήν, και κατά δεύτερον στη σωστή επιλογή επέμβασης που υπεύθυνος να προτείνει είναι ο γιατρός.