Quote:
Originally posted by Lef
προσπαθω παντα για τους αλλους και μενα οχι. Βαρεθηκα να ακουω τα προβληματα τους και να μη λεω τα δικα μου.
Τους ακουω, αλλα εμενα ποιος θα ακουσει? Περιμενω, ισως καποτε, μου πουνε , μιλα! Εκτος, αν πιο πριν το διεκδικησω μονος εγω για μενα. Γιατι αντι να βασιζομαι σε μια αμφιβολη φιλοτιμια και ευαισθησια του αλλου, μπορω να βασιστω στον σεβασμο που τρεφω για τον εαυτο μου και τις αναγκες του.
Βαρεθηκα να κυνηγαω τον κοσμο για να μου δωσει λιγη φιλια ρε.
Βαρεθηκα να κυνηγαω λιγη φιλια. Απλα θα εκδηλωσω την καλη μου θεληση, θα δειξω την προθεση μου και την πορτα μου θα κρατω ΑΝΟΙΧΤΗ. Θα εχω υπομονη, θα περιμενω. Αρκει να μπορω τη μοναξια, οταν κανενας αξιος φιλος δεν θα ειναι εκει. Αρκει να αντεχω, να μην ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ απο τον ιδιο μου τον φοβο να υποχωρω σε αθλια κυνηγητα.
βαρεθηκα επισης να λεω δεν πειραζει γιατι συνηθως δεν πειραζει = δεν ΣΕ πειραζε + ΜΕ πειραζει.
Βαρεθηκα να μην ΕΚΦΡΑΖΩ τα αληθινα μου λογια, και στη θεση τους να βαζω αυτα που πιστευω οτι δεν θα σε απομακρυνουν. Οτι δεν θα ενοχλησουν, οτι δεν θα δυσαρεστησουν.
βαρεθηκα τις φορες που εχω αναγκη την παρεα και αναγκη των αλλων παραπανω απο οσο αυτοι τη δικια μου.
Καποιες φορες μπορει να χρειαζομαι εγω πιο πολυ τον αλλον, τους αλλους και αλλοτε εκεινοι εμενα. Ισως αυτο στο οποιο υστερω να ειναι το ποσο ευκολα βρισκω καταφυγιο στον αλλον παρα σε εμενα, στο ποσο αντεχω τη μοναξια προκειμενου να αφησω και σε κεινον το χωρο και το χρονο να φροντισει για τη σχεση και να μην τρεχω μονο εγω.
βαρεθηκα επισης να δινω πολλα ωστε να περιμενω πολλα, γιατι δε το κανω απευθειας σε μενα τοτε?
Δινω για να λαβω.... ειναι ανθρωπινο. Μα οταν συγκαλυπτει αλλα πραγματα γινεται πιεστικο. Αν θελω να λαβω, το ζητω. Κι αν θελω να δωσω, δινω. Οχι υπερβολικα, μα οσο επιθυμω... γιατι δεν ειναι αναγκη να \"εξασφαλισω\" την δικη σου δοτικοτητα! Απλα την αξιζω, απλα θελεις να με στηριξεις, απλα και φυσικα σε μια σχεση ποτε δινει ο ενας και ποτε ο αλλος.
θα αρχισω να δινω αγαπη και αξια στον εαυτο μου και οχι να περιμενω να τα βρω στα ματια των αλλων.
Ηδη εχεις αρχισει... ισχυρος απολογισμος, ωφελιμη συνειδητοποιηση. Ειμαστε διπλα σου! Μου θυμιζεις δρομους που εχω διαβει, κι ακομα διαβαινω:) Κουραγιο!