Η ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ, ΓΑΜΟ & ΠΑΙΔΙ

Καλημέρα!!
Σας γράφω για να μου πείτε τις δικές σας εμπειρίες και απόψεις για το θέμα αυτό.
Γνωρίστηκα με τον άντρα μου το 2001, παντρευτήκαμε το 2006 και αμέσως έμεινα έγκυος στο γιο μου.
Οφείλω να ομολογήσω ότι από την αρχή της σχέσης μας δεν ήταν ακριβώς ο πρίγκηπας στο άσπρο άλογο. Ήταν, όμως, αρκετά τρυφερός, όπως ήθελα και περνάγαμε αρκετά καλά μαζι. Στο κρεβάτι, δε, ταιριάζαμε - και ταιριάζουμε - τέλεια!!
Η αλήθεια είναι ότι τσακωνόμασταν αρκετά και τσακωνόμαστε ακόμα, αλλά, είναι πλέον θέμα συνήθειας.
Το πρόβλημα που βλέπω είναι ότι πλέον η τρυφερότητα που θυμόμουνα έχει κάνει φτερά. Έχουν μείνει οι καυγάδες που περιλαμβάνουν και λίγες αισχρολογίες, εκείνος ασχολείται πολύ με τον υπολογιστή, για να ασχοληθεί με το παιδί συνήθως θέλει λίγο κράξιμο πριν κλπ
Μου λείπει, όμως, αυτό το κάτι που υπήρχε... Πλέον δεν προτείνει να βγούμε οι δυο μας, δεν τον νοιάζουν οι διακοπές, και λόγω οικονομικών δυσχεριών πάμε μόνο στο χωριό του, όπου εγώ ασχολούμαι περισσότερο με το παιδί κι αυτός γυρίζει. Επίσης, αν το παιδί κοιμηθεί νωρίς και μπορούμε να το αφήσουμε στην πεθερά μου, πολλές φορές δεν θέλει να βγοόυμε μαζί για μπύρα, αλλά μόνος του.
Να προσθέσω ότι διακρίνω και μία ζήλια απέναντι στο παιδί, του οποίου οι ανάγκες εννοείται προηγούνται από τις δικές του.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Ουσιαστικά θέλω τη σχέση μου να είναι λίγο όπως ήτανε, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω και πως.
Να κανονίσω να βγούμε οι δυο μας, ή να πάμε κάπου Σαββατοκύριακο;
Να προσπαθήσω να τον κάνω λίγο να ζηλέψει;
Καμία ιδέα; Καμία παρόμοια εμπειρία;
please, help!!

Marnek, σίγουρα ένα μωρό έχει πολλές και σημαντικές ανάγκες. Ανάγκη όμως από φροντίδα έχει και η σχέση ενός ζευγαριού. Μήπως απορροφήθηκες υπερβολικά από τό ρόλο της μητέρας και ο σύντροφος νιώθει ότι μπήκε στο περιθώριο;

Από την άλλη, είχες ανοίξει παλιότερα ένα θέμα για τον ηλεκτρονικό τζόγο, να υποθέσω ότι συνεχίζεται;

ΑΝΤΡΕΣ μια ζωη θα ειναι ζωα......(υπαρχουν και εξαιρεσεις φυσικα αλλα ελαχιστες)....
εγω δεν εχω ουτε γαμο ουτε παιδι,το μονο που ειχα κοντινο στο δικο σου ηταν 6.5 χρονια σχεσης με συχνη συγκατοικηση...οταν επαψε πια καποιο διαστημα να μου δινει την σημασια του και να αδιαφορει εντελως για την παρουσια μου,επειδη δεν ειχα την δυναμη να τον χωρισω, απλα βρηκα αλλον..
Εσυ ομως εχεις κ ενα παιδι και ειναι ακομα η αρχη...Ας κανεις μια προσπαθεια να το σκεσετε μαζι ενα σκ,μια εκδρομουλα κατι,χωρις το παιδι(αν ειναι εφικτο βεβαια).Παιζουν ρολο πολλοι παραγοντες για να σου δωσουμε συμβουλες...αν με ρωτουσες εμενα τι θα εκανα μπορω να σου πω,αλλα εσυ εισαι διαφορετικη απο εμενα...Οντως ειναι ενα δυσκολο κομματι αυτο....

Quote:

---

Originally posted by pennoula_v
ΑΝΤΡΕΣ μια ζωη θα ειναι ζωα......(υπαρχουν και εξαιρεσεις φυσικα αλλα ελαχιστες)....

---

Ωραία αντίληψη, βρε ...
Άμα δεν είναι συνεργάσιμος και δεν θέλει να προσπαθήσει για την σχέση σκουρα τα πράγαματα...
Και συ να προσπαθήσεις ,με ένα κουπί η βάρκα θα κάνει σβούρες . Εγώ προσωπικά δεν είμαι της φιλοσοφίας να κάνεις κολπάκια να ζηλέψει , θέλω ξεκάθαρα πράγματα με κουράζουν αυτού του είδους τα παιχνίδια .
Όσο για τους λογούς για το όποιο ένα ζευγάρι φτάνει σε αυτό το σημείο θα μπορούσα να σου αραδιάσω ένα σορό, από την σχέση των γωνίων του μέχρι τους στόχους και το τι αναζητεί από τη ζωή του .
Πες και άλλα για να αποκτήσω καλύτερη εικόνα άμα θες να μιλάμε πιο συγκεκριμένα .

χε χε χε...περιμενω να ερθει αυτος που θα με κανει να πισστεψω το αντιθετο........μαλλον θα περιμενω πολυ.....

Όσο θα αντιλαμβάνεσαι έτσι τα πράγματα θα αναζητάς ακόμα και σε αυτούς τους ελάχιστους που αναγνωρίζεις ότι υπάρχουν τα κακώς κείμενα όποτε θα επιβεβαιώνεις τον εαυτό σου.
Τα πιστευω μας είναι ο κόσμος μας . Και δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από κει. Άμα θες να αλλάξεις τον κόσμο σου, και αντί να περιμένεις ξεκίνα με μια αλλαγή των πιστεύω σου.
Και τότε ξαναμιλάμε !

Quote:

---

Originally posted by Marnek

please, help!!

---

Η αγάπη ( όπως όλα τα προϊόντα έχουν ημερομηνία λήξης ) ανάλογα όμως με τα συντηρητικά που χρειάζεται να μπαίνουν υπάρχει και μεγαλύτερη διάρκεια σ αυτή.

Στην περίπτωσή σας βλέπω ότι δεν υπάρχουν καθόλου (συντηρητικά) πλην του \"κρεβατιού\" που ταιριάζετε τέλεια, όπως λες, αλλά αυτό δεν είναι λόγος διατήρησης της σχέσης (γάμος) αυτής.

Η κατάσταση φθείρει και εσένα αλλά και το παιδάκι σου το οποίο μεγαλώνει σε αρρωστημένη κατάσταση, τώρα που είναι μικρούλι δεν καταλαβαίνει και πολλά αλλά όσο μεγαλώνει θα έχει πρόβλημα και ίσως γίνει η αιτία για να καταστραφεί, αμέτρητα παραδείγματα στην κοινωνία.

Χωρίστε τα τσανάκια σας, αν είναι δυνατόν με πολιτισμένο τρόπο, αν πάλι αυτό δεν είναι δυνατόν, με κάθε τρόπο μακριά αλλά μη ποτίσεις δηλητήριο το παιδάκι σου για τον πατέρα του, και προσπάθησε να έχει επαφή μαζί του όποια και αν είναι η μετά σχέση μεταξύ σας.

Πάντως δρόμο και μη κοιτάς πίσω….η υπόλοιπη ζωή είναι μπροστά σου, δεν θα αλλάξει τίποτε όσο μένεις μαζί του.

Καλή δύναμη............................

Quote:

---

Originally posted by marina38
Marnek, σίγουρα ένα μωρό έχει πολλές και σημαντικές ανάγκες. Ανάγκη όμως από φροντίδα έχει και η σχέση ενός ζευγαριού. Μήπως απορροφήθηκες υπερβολικά από τό ρόλο της μητέρας και ο σύντροφος νιώθει ότι μπήκε στο περιθώριο;

Από την άλλη, είχες ανοίξει παλιότερα ένα θέμα για τον ηλεκτρονικό τζόγο, να υποθέσω ότι συνεχίζεται;

---

Καλησπέρα marina
Η αλήθεια είναι οτι το μωρό έχει τρομερές ανάγκες αλλά γνωρίζω και περιπτώσεις που η σχέση του ζευγαριού δεν έχει μπει στο περιθώριο.
Το πρόβλημα με τον τζόγο έχει προσωρινά διακοπεί με μάλλον μαγικό τρόπο. Θα θεωρήσω γουρλίδικο το site γιατί εκεί κοντά που έθεσα το θέμα σταμάτησε και ο τζόγος.
Εντάξει, όχι 100%, αλλά σταμάτησαν τα μεγάλα ποσά και το πόκερ που εμένα με ενοχλούσε. Τώρα έχει μετατραπεί σε ένα διαδικτυακό - τζάμπα - παιχνίδι και σε στοίχημα κάποιες φορές.

Ektor
η αλήθεια είναι ότι έχουμε και τις καλές στιγμές μας... Διαφωνούμε σε διάφορα πράγματα, αλλά, δεν αποποιούμε κι εγώ τις ευθύνες μου, ο καυγάς χρειάζεται δύο και δεν φημίζομαι για... την υπομονή μου.

Η αλήθεια είναι οτι, φυσικά, έχω σκεφτεί το διαζύγιο, αλλά δε νιωθω έτοιμη ακόμα. Πείτε με μ..., αλλά θέλω να κάνω ένα αδελφάκι στο γιο μου προ τέτοιων αποφάσεων, γιατί δε θέλω να μείνει μόνος εξ\' αιτίας μου...
Τώρα, η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα ο γάμος μου να γυρίσει έστω και λίγο στις παλιές, καλές μέρες και επειδή δε βλέπω πολύ διάθεση από τον σύζυγο για αγκαλίτσες και φιλάκια, προσπαθώ να σκεφτώ κάποιο τρόπο να... αποκτήσει τη διάθεση!!

Quote:

---

Originally posted by Thessalo
Πες και άλλα για να αποκτήσω καλύτερη εικόνα άμα θες να μιλάμε πιο συγκεκριμένα .

---

Τι εννοείς, Thessalo, και άλλα; Όχι ότι δεν έχω τι να πω, αντίθετα, έχω πολλά για αυτό ρωτάω τι ακριβώς εννοείς...

Quote:

---

Originally posted by Marnek


Ektor
η αλήθεια είναι ότι έχουμε και τις καλές στιγμές μας... Διαφωνούμε σε διάφορα πράγματα, αλλά, δεν αποποιούμε κι εγώ τις ευθύνες μου, ο καυγάς χρειάζεται δύο και δεν φημίζομαι για... την υπομονή μου.

Η αλήθεια είναι οτι, φυσικά, έχω σκεφτεί το διαζύγιο, αλλά δε νιωθω έτοιμη ακόμα. Πείτε με μ..., αλλά θέλω να κάνω ένα αδελφάκι στο γιο μου προ τέτοιων αποφάσεων, γιατί δε θέλω να μείνει μόνος εξ\' αιτίας μου...
Τώρα, η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα ο γάμος μου να γυρίσει έστω και λίγο στις παλιές, καλές μέρες και επειδή δε βλέπω πολύ διάθεση από τον σύζυγο για αγκαλίτσες και φιλάκια, προσπαθώ να σκεφτώ κάποιο τρόπο να... αποκτήσει τη διάθεση!!

---

Εφ όσον ήδη σε έχει απασχολήσει το διαζύγιο δεν νομίζω να είναι η καλύτερη λύση να κάνεις και άλλο παιδάκι (αδελφάκι του γιου σου) με τον νυν σύζυγό σου, είσαι νέα ακόμη και μπορείς εφ όσον προχωρήσεις στην λύση του γάμου σου να βρεις κάποιον που θα σε γεμίζει και θα τον γεμίζεις και να κάνετε και άλλα παιδάκια εφ όσον το θέλετε, η ζωή συνεχίζεται και μη ξεχνάς κάθε άνθρωπος ανήκει στον εαυτό του.

Καλές οι προσπάθειες αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει βελτίωση των σχέσεων, εκτός σπανιότατων περιπτώσεων, απλά ο χρόνος περνά και το πρόβλημα γίνεται χρόνιο και σε τρώει όπως ο σκώρος τα μάλλινα ρούχα.

Βρες όμως κάποιον που θα σέβεται και θα εκτιμά τη \"Γυναίκα\" πραγματικά και υπάρχουν σίγουρα πολλοί που ξεχωρίζουν απ το σύνολο των γουρουνοειδών....

Τα άλλα τα ξέρεις εσύ πιό καλά...ελπίζω να μπορέσεις να βρείς το δρόμο σου...προς το ανοιχτό μέλλον.

Quote:

---

Originally posted by MarnekΤι εννοείς, Thessalo, και άλλα; Όχι ότι δεν έχω τι να πω, αντίθετα, έχω πολλά για αυτό ρωτάω τι ακριβώς εννοείς...

---

Tha sou grapsw analytika, mwlis mporesw :)

Τα παιδιά είναι καλό, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα, να έπονται μιας ικανοποιητικής σχέσης μεταξύ δύο ανθρώπων. Επίσης, η ψυχική τους υγεία εξαρτάται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την ψυχική ευεξία κάθε γονέα και την καλή μεταξύ τους σχέση, παρά από ένα αδελφάκι.

Αντί να έχεις λοιπόν σαν στόχο να κάνεις ένα παιδί ακόμα, μήπως θα ήταν καλύτερα να δεις αν μπορεί να βελτιωθεί η σχέση σου με το σύζυγο και ταυτόχρονα να ασχοληθείς με τον εαυτό σου; Ούτε η σχέση σας θα διορθωθεί αυτόματα με ένα ακόμα μωρό ούτε το τυχόν διαζύγιο θα γίνει ευκολότερο. Και βέβαια τα δύο παιδιά δεν θα νιώθουν καλύτερα μόνο και μόνο επειδή είναι δύο!

Είναι θετικό ότι έχει σταματήσει να παίζει με μεγάλα ποσά. Αλλά αν εκείνος είναι κολλημένος με τον υπολογιστή και εσύ με το μωρό, η μεταξύ σας επικοινωνία δεν θα αποκατασταθεί.

Θα πρότεινα να ξεκινήσεις με το να σκεφτείς αν αυτόν τον άνθρωπο πραγματικά τον θέλεις και γιατί. Και αν κρίνεις πως πέρα από την οικογένεια που έχετε, ταιριάζετε σαν άνθρωποι, αν σαν σύντροφοι μπορείτε να περνάτε καλά, αν έχετε περισσότερα κοινά από διαφορές, κάνε μια προσπάθεια. Συζητώντας μαζί του και εξηγώντας πόσο ενδιαφέρεσαι για εκείνον και τη σχέση σας, δείχνοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον προς εκείνον και βλέποντας αν υπάρχει ανάλογη επιθυμία και ανταπόκριση.

Σκέψου και τι θέλεις από μια σχέση γενικά και πώς προσπαθείς να το πετύχεις. Για παράδειγμα, οι αγκαλίτσες και τα φιλάκια δεν μπορεί να υπάρχουν συνεχώς σε μια σχέση καθημερινότητας με ποικίλες υποχρεώσεις, αλλά αν απουσιάζουν εντελώς δεν υπάρχει και σχέση. Δεν μπορείς όμως να τα διεκδικείς με καυγάδες ή προβάλλοντας απαιτήσεις και παράπονα. Απλά κάνεις αυτό που σου βγαίνει και βλέπεις αν βγαίνει και στον σύντροφο - συνολικά, όχι κάθε ώρα και στιγμή που εσύ τυχαίνει να έχεις τη διάθεση.

Quote:

---

Originally posted by marina38


Ούτε η σχέση σας θα διορθωθεί αυτόματα με ένα ακόμα μωρό ούτε το τυχόν διαζύγιο θα γίνει ευκολότερο.


Σκέψου και τι θέλεις από μια σχέση γενικά και πώς προσπαθείς να το πετύχεις. Για παράδειγμα, οι αγκαλίτσες και τα φιλάκια δεν μπορεί να υπάρχουν συνεχώς σε μια σχέση καθημερινότητας με ποικίλες υποχρεώσεις, αλλά αν απουσιάζουν εντελώς δεν υπάρχει και σχέση. Δεν μπορείς όμως να τα διεκδικείς με καυγάδες ή προβάλλοντας απαιτήσεις και παράπονα. Απλά κάνεις αυτό που σου βγαίνει και βλέπεις αν βγαίνει και στον σύντροφο - συνολικά, όχι κάθε ώρα και στιγμή που εσύ τυχαίνει να έχεις τη διάθεση.

---

Να σου πω συνονόματη!!
Όσον αφορά στο πόσο φτιάχνει μια σχέση με δεύτερο παιδί, το πιο πιθανό είναι να χαλάσει, γιατί δυο παιδιά αποροφούν ακόμα περισσότερο τους γονείς.

Τώρα, όσον αφορά τη δεύτερη παράγραφο... να σου πω την αλήθεια δεν τα είχα σκεφτεί πολύ όλα αυτά!!
Πες με χαζή, άμα θες, πες με όπως θες, αλλά δεν τα είχα σκεφτεί όλα όσα θα έπρεπε να σκεφτώ!!
Θα επανέλθω κάποια στιγμή με νεότερα!!
Και θα προσπαθήσω τώρα που θα πάμε διακοπές να χαλαρώσουμε λίγο και να τα βρούμε... ίσως!!

Έχω ξεχάσει να πω και για μια συνήθεια του άντρα μου που στην αρχή είχε πλάκα, αλλά τώρα έχει καταντήσει λίγο εκνευριστική. Του αρέσει να πειράζει τον κόσμο, με πρώτη φυσικά, εμένα. Πολλοί από τους καυγάδες μας προέρχονται από αυτό, μιας κι εγώ όταν δεν είμαι στα κέφια μου αρπάζομαι γρήγορα κι εκείνος δεν ξέρει πότε να σταματήσει. Επίσης, με ενοχλεί ότι πειράζει και τον πατέρα μου με τον ίδιο τρόπο που, ε, δεν έχουν την ίδια ηλικία...

Marnek
ειναι σαφες οτι πασχετε απο επικοινωνια.
Με τα οσα γραφεις δειχνεις οτι ο καθεις εχει εφησυχαστει στο γαμο που κανατε και πλεον η ζωη σας θα κυλαει ετσι ροδινα η και οχι.
Βρισκω λαθη στην σταση του συζυγου σου αλλα με τα λιγα που εχεις γραψει βλεπω και καποια δικα σου.


Καταρχην θα πρεπει να αποκαταστησετε την χαμενη αμφιπλευρη επικοινωνια.
Ισως ενα ταξιδακι να βοηθαγε αλλα οχι απαραιτητα.
Νομιζω οτι και ενα καφεδακι σε ενα ησυχο μερος θα εκανε την ιδια δουλεια.
Το ζητουμενο ειναι αν θελετε οντως να μιλησετε με ειλικρινεια με κοινο στοχο να σωσετε την σχεση σας.
Αν υπαρχει αυτη η ταση τοτε αν και δυσκολα θα βρεθει η ακρη γιατι τα παντα ειναι ζητημα θελησης.

Κανονισε λοιπον να βρεθειτε σε ενα ηρεμο χωρο και βαλε τα προβληματα επι ταπητος.
Μην χαριστεις σε τιποτα και βαλε κατω ολα τα ζητηματα σε οτι σε ενοχλει.
Οι αγκαλιτσες και τα φιλακια που αναφερεις προκυπτουν οταν υπαρχει μια καλη επικοινωνια που οπως γραφεις στην δικη σας περιπτωση εχει χαθει.
Εχεις ενα καλο προηγουμενο, το οτι εκοψε το τζογο οπως εγραψες.
Χρειαζεται να πας και παραπερα ομως την συζητηση ανοιγωντας την καρδια σου σε οτι σκεφτεσαι.
Σκεψου οτι μιλας στον ανθρωπο που σε αγαπαει αρα πρεπει να απαιτεις και κατανοηση απο μεριας του.
Μην κρατας κλειστα χαρτια (με την εννοια οτι λες τα μισα απο οσα σκεφτεσαι) αλλα βγαλε τα εσωψυχα σου φορα παρτιδα. Για οτι σκεφτεσαι δεν εχεις να νιωθεις σε κατι ενοχη, αυτο που νιωθεις αυτο πρεπει να και να βγαλεις προς τα εξω.
Σε καμια περιπτωση δεν εχεις να χασεις, αντιθετα μπορεις να σωσεις την σχεση σου.
Τελος θα σου πω οτι συνηθως οι σχεσεις χαλανε οχι γιατι ανθρωποι δεν ταιριαζουν αλα γιατι δεν τολμανε να μιλησουν οποτε τα υπολοιπα τα βγαζει ο καθενας απο το μυαλο του.
Μην αφησεις λοιπον ουτε το μυαλο το δικο σου αλα ουτε και τον αντρα σου να βγαζει ο καθενας τα δικα του ισως αυθαιρετα συμπερασματα.



Καλη δυναμη γιατι θα την χρειαστεις....

Quote:

---

Originally posted by krino
Marnek
ειναι σαφες οτι πασχετε απο επικοινωνια.

Βρισκω λαθη στην σταση του συζυγου σου αλλα με τα λιγα που εχεις γραψει βλεπω και καποια δικα σου.


Κανονισε λοιπον να βρεθειτε σε ενα ηρεμο χωρο και βαλε τα προβληματα επι ταπητος.
Μην χαριστεις σε τιποτα και βαλε κατω ολα τα ζητηματα σε οτι σε ενοχλει.

Χρειαζεται να πας και παραπερα ομως την συζητηση ανοιγωντας την καρδια σου σε οτι σκεφτεσαι.

---

Krino
να σου πω.
Εννοείται ότι δεν ρίχνω όλα τα σφάλματα στον άντρα μου. Αναγνωρίζω ότι είμαι κι εγώ πολύ νευρική, σε πολλά πράγματα πολύ απόλυτη κλπ.

Το πρόβλημα είναι ότι εμένα μ\' αρέσουν οι συζητήσεις, αλλά του άντρα μου όχι. Δεν ξέρω αν είσαι άντρας ή γυναίκα, αλλά έχω δει - και από ότι λέμε με τις φίλες μου - ότι οι άντρες μας κοιτάνε λες και ήμαστε από τον Άρη όταν αναλύουμε πολύ τα πράγματα.
Δηλαδή, ο άντρας μου λέει: \"Είμαστε παντρεμένοι, έχουμε το παιδί μας, αγαπιόμαστε, τι άλλο θέλουμε\". Αν πάω να αναλύσω πολλά ή θα βαρεθεί ή θα πει \"ναι, ναι\" για να με ξεφορτωθεί...
Δηλαδή, δεν είναι πολύ υπέρ της κουβέντας και της ανάλυσης... Εγώ από την άλλη είμαι. Άλλο ένα σημείο διαφορετικότητας.

ειμαι αντρας αλλα δεν εχει σημασια, ουτε πιστευω στις στατιστικες οτι οι αντρες κανουν ετσι και οι γυναικες αλλιως.
Καταλαβα οτι ο αντρας σου δεν ειναι και πολυ της αναλυσης αλλα δεν ειπα να το ριξετε στην φιλοσοφια.
Απο την αλλη αν δεν δεχεται να κουβεντιασει (οχι να αναλυσεται) τι συμβαινει με την ζωη σας τοτε σορρυ αλλα εισαι με λαθος ανθρωπο.


Εδω θα πρεπει να σταθμισεις καποια πραγματα, αν καταληξεις οτι τα σημεια διαφορετικοτητας σας ειναι σχετικα πολλα η και λιγα αλλα σημαντικα ετσι ωστε να σου αφηνουν κενα, πιστευω οτι θα πρεπει να αναρωτηθεις πολλα για το μελλον σας και την κοινη ζωη σας.

krino exeis u2u