Καλησπέρα παίδες. Είπα να πω και εγώ την ιστορία μου σιγά σιγά περισσότερο για παρέα και αν πάρω και καμιά συμβουλή καλά είναι.
Που λέτε είμαι 129 κιλά και ύψος 1,84. Πριν τρία χρόνια κατάφερα και έπεισα τον εαυτό μου να κάνει δίαιτα. Είμουν τότε ακριβώς όσα είναι και τώρα. Μετά λοιπόν μια τραυματική εμπειρία (να πηγαίνω για ρούχα και να μην βρίσκω τίποτα) γυρνάω σπίτι με άπειρα νεύρα και ξεκινάω. Ιανουάριος αυτό. Ξεκίνησα γυμναστικές, διατροφές και γενικά πρόσεχα πολύ το τί έκανα. Πήρα και μια άδεια από τη δουλειά για να ξεκινήσω απερίσπαστος. Μέχρι το Πάσχα είχα καταφέρει και είχα χάσει 28 κιλά (είχα πάει 101 δλδ). Έλα όμως που μπήκε η άνοιξη και άρχισαν οι έξοδοι και τα μεσημεριανά ουζάκια και τα φαγητά μετά τη θάλασσα το καλοκαίρι. Αποτέλεσμα ένα χρόνο μετά να είμαι ακριβώς τα ίδια με πριν.
Τώρα σκέφτομαι να κάνω κάποια επέμβαση. Μάλλον τη γαστρική πτύχωση. Πήγα για ενημέρωση στον Σκρέκα, καλά μου τα είπε αλλά η τιμή αλμυρή για μένα. Προσπαθώ να ξαναρχίσω τη γυμναστική σιγά σιγά μπας και γίνει τίποτα αλλά και πάλι φοβάμαι ότι θα παρασυρθώ και άντε πάλι από την αρχή.
Αυτά τα κιλά όμως πρέπει να φύγουν με κάποιο τρόπο. Μακάρι να ήξερα ποιον. Το να πάω σε διαιτολόγο είναι λίγο δύσκολο. Εργάζομαι πλέον δύο δουλειές και γενικότερα τα γεύματα που προτείνουν δεν μου ταιριάζουν και πολύ.
Θα μου πείτε...γιατί ρε φιλαράκι μας τα λες όλα αυτά. Σήμερα λοιπόν είναι Δευτέρα 10 Ιανουαρίου. Έχει γενέθλια η μητέρα μου. Το μεγάλο της όνειρο ένα...να χάσω εγώ κιλά. Αυτή παρά τα χρονάκια της έχει καταφέρει και διατηρήσει ένα αρκετά καλό και γυμνασμένο κορμί. 57 ετών, 1.70 ύψος και 58 κιλά. Πάει τα γυμναστήρια της ακόμα και τώρα, πάει τους χορούς της και γενικά κινείται. Έχει μια τρέλα με το βάρος γενικά. Όχι λόγω εμφάνισης κυρίως λόγω υγείας. Είναι και τόσα αυτά που ακούει στην τηλεόραση για τους παχύσαρκους όπως εγώ καλή ώρα...
Αυτό λοιπόν που ήθελα ήταν μια επικοινωνία. Να μιλήσω λίγο με ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα. Γιατί κακά τα ψέμματα. Η παχυσαρκία είναι ένα πρόβλημα με πολλές προεκτάσεις. κοινωνικές και ψυχολογικές (και φυσικά και υγείας). Με εκνευρίζει που από ένα αθλητικό παιδί (μπάσκετ σε ομάδα πολλά χρόνια) που πήγαινα στον γύρο της Αθήνας και τον έβγαζα χωρίς να κάνω καμία στάση για ξεκούραση, έχω γίνει ένας ενήλικας που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του και κουράζεται να πάει ένα χιλιόμετρο πιο κάτω. Η να μπαίνεις να πάρεις ρούχα και να μετράς τα x που πρέπει να έχει το ρούχο πάνω του.
Σήμερα λοιπόν και λόγω των γενεθλίων της μητέρας μου είπα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου αλλά και σε αυτήν και να ξεκινήσω πάλι την δίαιτα. Θα κοιτάω, έτσι σαν μορφή επικοινωνίας, να ανανεώνω αυτό το τόπικ με την "πρόοδό" μου. Αν απαντήσει κανείς και πιάσουμε κουβέντα έχει καλώς. Απλά ήθελα κάπου να τα πω αυτά και να τα γράψω.
Σε όσους κάνουν την προσπαθειά τους και αυτοί εύχομαι καλή τύχη. Σε όσους δεν ξεκίνησαν ακόμα, μακάρι να μπορέσουν να το πάρουν απόφαση και να απαλλαγούν από αυτά τα περιττα κιλά.
ʼντε να δούμε...