Τι σκεφτεστε?

Πολλες φορες αναρωτιεμαι.

Ενα ατομο που πασχει απο νευρικη ανορεξια, τι σκεφτεται οταν βλεπει περιπτωσεις που τα κοριτσια με την ιδια διαταραχη πεθαναν?
Αρθρα, φωτογραφιες, ρεπορταζ κλπ

Ή εδω, δημοσιευσεις -εστω αυτες τις απειροελαχιστες- απο κοριτσια που ξεπερασαν τη νευρικη ανορεξια.

Θα ηθελα πολυ να απαντησει καποια που περασε απο εκεινο το σταδιο αλλα το ξεπερασε και τωρα τα θυμαται με καθαρο μυαλο.

Τι σκεφτοσασταν?

-Ευτυχως εγω δεν ειμαι ετσι, καμμια σχεση, εγω ειμαι χοντρη, εχω χοντρα ποδια (βλεποντας φωτο)

-Α εγω δεν εχω νευρικη ανορεξια. Τρωω παρα πολυ, σαν κτηνος. (Διαβαζοντας ενα αρθρο)

Τετοιες περιπου ειναι οι σκεψεις?
Ή απλα αποφευγατε οποιαδηποτε αναμιξη με αυτη τη διαταραχη?

Λοιπόν ...αν και είμαι στα όρια μεταξύ βουλιμίας και ανορεξίας και ποτέ το βάρος μου δεν έπεσε επικύνδινα πολύ (βέβαια στα 45 μου είχε σταματήσει η περίοδος) έβλεπα το σώμα μου αδύνατο αλλά χαιρόμουν ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ. Έβλεπα ότι είχα γίνει ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΙ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΑ αλλά το χαιρόμουν. Ήμουν επιτέλους ΑΔΥΝΑΤΗ, ΕΙΧΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΝΑΝ ΣΤΟΧΟ ΖΩΗΣ, ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΑ. ΗΜΟΥΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ. ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΚΙΛΑ. ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΕ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΟΥΣΚΩΝΑ ΣΑΝ ΠΑΓΩΝΙ.

Ολα τα άλλα ήταν απλές οδοντόκρεμες .... ποτέ δεν κατάλαβα ότι ήμουν στην πραγματικότητα ανορεξική τότε ... καιρό αργότερα όταν βασανίστηκα από βουλιμίες και άρχισα να ψάχνομαι ψυχολογικά κατάλαβα ότι έχω νεύρωση η οποία τότε θα μπορούσε να αποδειχτεί επικύνδινη. Η ανορεξία ήταν για τους άλλους .... ΈΓΩ ΑΠΛΑ ΕΚΑΝΑ ΔΙΑΙΤΑ ΚΑΙ ... ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΕΜΕΤΟΥΣ... ψυχικά αντέδρασα και πέρασα στην βουλιμία (στην αρχή εμετούς - μετά καθαρτικά) και στην υπερφαγία. Ακόμα βασανίζομαι .... και μάλλον για πολύ καιρό ακόμα με αυτή την νεύρωση του βάρους.

δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω σωστά, πάντως κάποια στιγμή πέρυσι είχαν ανησυχήσει οι δικοί μου ότι είμαι ανορεξική και ακόμα κι εγώ το φοβόμουν γιατί όσο αδυνάτιζα και όσο έπεφτε η ζυγαριά ένιωθα περήφανη, δυνατή, ότι αξίζω πλέον περισσότερα..και αν δεν είχα σταματήσει πετώντας τη ζυγαριά δεν ξέρω πού θα είχα φτάσει. και τώρα που κάνω δίαιτα για να χάσω 4 με 5 κιλά αν και δεν ζυγίζομαι για να μην πανικοβάλλομαι και για να είμαι όσο πιο ήρεμη γίνεται, μου αρέσει να βλέπω τη φάτσα μου ρουφηγμένη και τα χέρια μου με πεταγμένες φλέβες από παντού ,να νιώθω τα κόκαλα από τα γόνατά μου να ακουμπάνε και να με πονάνε οταν ξαπλώνω στο πλάι, τη σπονδυλική μου στήλη όλο και πιο έντονα και όταν ακουμπάω τα πλευρά μου να μπορώ να τα μετρήσω. είναι άρρωστο. λέω μόλις τα χάσω τα κιλά θα σταματήσω αλλά δεν ξέρω αν όλο αυτό το πράγμα που ζω με οδηγήσει πράγματι κάποτε στην ανορεξία.

αν καταλαβα καλα, αποφευγετε καθε συνδεση του εαυτου σας με τη διαταραχη οποτε δεν προχωρατε καν σε συγκρισεις με αλλες ανορεξικες??

δηλαδη αμα βλεπετε κατι σαν αυτο
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...d.php?tid=2952

δεν κανετε καμμια συγκριση με την προσωπικη σας περιπτωση?

δεν έχω φτάσει να δείχνω όπως η συγκεκριμένη κοπέλα, βέβαια ίσως να μην απέχω και τόσο πολύ όσο νομίζω καθώς απ' ότι φαίνεται έχω διαστρεβλωμένη άποψη του εαυτού μου. έχω ψάξει ποια ειναι τα συμπτώματα της ανορεξίας και σε πολλά σημεία μοιάζω, παλιότερα φοβόμουν ,μέχρι και νερό να πιω...τώρα πίνω νερό με τους κουβάδες το έλυσα αυτό το ζήτημα αλλά το μυαλό μου είναι κολλημένο, εθισμένο, και αναγνωρίζω ότι πρέπει σύντομα να κάνω κάτι. θα πάω σε κάποιον ειδικό να μιλήσω για το θέμα μου, πάει πλέον πολύς καιρός που ξεκίνησε όλο αυτό το πανηγύρι και θέλω να τελειώσει. και οι περίεργες και αυτοκαταστροφικές μου σκέψεις να φύγουν..έχω σταματήσει πια να είμαι λειτουργική.....

μπραβο σταρακι! κανε μια αρχη να το αντιμετωπισεις :thumbup:

Θα συμφωνήσω με την tato , κάπως έτσι και εγώ.Γίνεται σταδιακά βέβαια και αυτός που πάσχει εγκλωβίζεται πολύ ύπουλα μέσα στην εικόνα του-δεν ξυπνάει ένα πρωί ελλιποβαρής.Πολλά απο την περσινή χρονιά τα έχω διαγράψει αλλά θυμάμαι οτι όταν με κοιταζαν στον δρόμο ντρεπόμουν, ένιωθα άσχημη, αντιθηλυκή, ανύπαρκτη, κακομοίρα..Φορούσα φαρδιά ρούχα για να εξαλλείψω κάθε πιθανότητα καμπύλης στο σώμα μου, όταν έβγαινα βράδυ φορούσα πάντα ζακετάκι απο πάνω γιατί ντρεπόμουν να φαίνονται τα κόκαλα στους ώμους μου και άλλα τέτοια που δν θέλω να πολυθυμάμαι.Αυτά έξω.Γιατί όταν έμενα μονη στο σπίτι και έβλεπα τα κοκαλα μου στον καθρέφτη, ένιωθα πάλι ασφαλής , ήρεμη και ευτυχισμένη.Βέβαι και καταλάβαινα οτι δν είμαι καλά,΄δν είναι μονο τα κιλά, είναι οτι οταν αδυνατίσεις παρα πολύ, τα πάντα στο σώμα και την ψυχή υπολειτουργούν, αλλά είναι σαν νεύρωση, σαν εμμονή, και εγώ προσωπικά με αυτόν τον τρόπο(ασυνείδητα βέβαια), ούρλιαζα τη δυστυχιά που είχα μαζέψει τα 3 τελευτ. χρόνια.Ηξερα οτι είμαι ανορεξική, είχα διαβασει παρα πολλά, είχα δει βιντεάκια, αλλά η εκδοχή του να πεθάνω απο αυτό ,μάλλον με ανακούφιζε παρά με τρόμαζε..

Quote:

---

Originally posted by tato
Λοιπόν ...αν και είμαι στα όρια μεταξύ βουλιμίας και ανορεξίας και ποτέ το βάρος μου δεν έπεσε επικύνδινα πολύ (βέβαια στα 45 μου είχε σταματήσει η περίοδος) έβλεπα το σώμα μου αδύνατο αλλά χαιρόμουν ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ. Έβλεπα ότι είχα γίνει ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΙ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΑ αλλά το χαιρόμουν. Ήμουν επιτέλους ΑΔΥΝΑΤΗ, ΕΙΧΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΝΑΝ ΣΤΟΧΟ ΖΩΗΣ, ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΑ. ΗΜΟΥΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ. ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΚΙΛΑ. ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΕ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΟΥΣΚΩΝΑ ΣΑΝ ΠΑΓΩΝΙ.

Ολα τα άλλα ήταν απλές οδοντόκρεμες .... ποτέ δεν κατάλαβα ότι ήμουν στην πραγματικότητα ανορεξική τότε ... καιρό αργότερα όταν βασανίστηκα από βουλιμίες και άρχισα να ψάχνομαι ψυχολογικά κατάλαβα ότι έχω νεύρωση η οποία τότε θα μπορούσε να αποδειχτεί επικύνδινη. Η ανορεξία ήταν για τους άλλους .... ΈΓΩ ΑΠΛΑ ΕΚΑΝΑ ΔΙΑΙΤΑ ΚΑΙ ... ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΕΜΕΤΟΥΣ... ψυχικά αντέδρασα και πέρασα στην βουλιμία (στην αρχή εμετούς - μετά καθαρτικά) και στην υπερφαγία. Ακόμα βασανίζομαι .... και μάλλον για πολύ καιρό ακόμα με αυτή την νεύρωση του βάρους.

---

Συμφωνω απολυτως.Ακριβως ιδια ιστορια.Μονο που εξακολουθω να μην εχω περιοδο.Και πολυ φοβαμαι οτι δεν θα ερθει ποτε.

εγω παλι οταν ειμαι μεταξυ 48-50 το πολυ νιωθω πολυ καλα με την εμφανιση μου και με τον εαυτο μου,φαινομαι αδυνατη ΑΛΛΑ ΚΑΙ υγιης!πιο κατω με τιποτα φυσικα!!

παντα ειμαι βεβαια μεταξυ υπερφαγιας και διαιτας,τιποτα πιο ακραιο και δυστηχως το "ιδανικο" δεν εχω καταφερει να το διατηρησω ποτε...

στα κιλα που ειμαι τωρα εχω αρχισει να μου αρεσω και παλι,βλεπω ατελειες φυσικα,που ομως δεν κανω κατι για να τις διορθωσω(βλεπε γυμναστικη) αλλα δε νιωθω χοντρη, ξερω οτι δεν ειμαι!
βεβαια στα 57 κιλα ενιωθα και χοντρη και μπαζο και δεν ηθελα να κυκλοφορω πουθενα...

σκεφτομαι για ακομη μια φορα να αλλαξω τους στοχους μου,να τρωω 1300-1400 θερμιδες κατι σαν ψιλοσυντηρηση απο τωρα αλλα φοβαμαι κιολας μηπως ο εαυτος μου προσπαθει να με κοροιδεψει και το ριξω παλι στην υπερφαγια...

tato η μητροτητα δεν σε εχει βοηθησει καθολου να ξεπερασεις τη νευρωση με τα κιλα?

η absolute μοιαζει να ειναι αυτο που περιγραφετε σαν ζωντανο παραδειγμα.

παντως ησασταν σαφεστατες και ευχαριστω για τις απαντησεις.

κι ενα τραγουδι αφιερωμενο
λογω του βιντεο κλιπ και των στιχων...
http://www.youtube.com/watch?v=eAfyFTzZDMM

οχι ρε click... 3 κοπελες που ξερω και ειναι 1.60-1.63 ειναι ολες κατω απο 47-50 κιλα οποτε δεν ειναι υπερβολικο αυτο που θελει η absolute.

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
οχι ρε click... 3 κοπελες που ξερω και ειναι 1.60-1.63 ειναι ολες κατω απο 47-50 κιλα οποτε δεν ειναι υπερβολικο αυτο που θελει η absolute.

---

δεν εννοουσα αριθμητικα.

click μπορεις να μου πεις απο που το εβγαλες το συμπερασμα σου??

και τι εννοεις οχι αριθμιτικα??

εχω ξεκινησει 10 φορες να απαντησω και ολο τα σβηνω γιατι φαινεσαι εξω φρενων παλι και αν κανεις κανενα ξεσπασμα οπως την αλλη φορα, βλεπω τις κοκκινες να πεφτουν βροχη.

δεν το ειπα για να σε προσβαλλω, αν ετσι το εξελαβες.

δεν το εξελαβα καπως, απλα ζητησα να μου το εξηγησεις,με επιχειρηματα,κανονικα...

εξω φρενων ειχα γινει τοτε απο αλλο λογο, ασχετα πως εξελιχθηκε..

γιατι πιστευεις οτι ειμαι "εξω φρενων παλι"??

Quote:

---

Originally posted by absolute
click μπορεις να μου πεις απο που το εβγαλες το συμπερασμα σου??

και τι εννοεις οχι αριθμιτικα??

---

φαινεσαι θυμωμενη

δεν πειραζει,καλα ειμαι(προς το παρον)...γραψε οτι νομιζεις, δε σκοπευω να μπω σε διαδικασια να αποδειξω κατι,ουτε να γινουμε παλι:cul:.......

θελω να μου εξηγησεις συγκεκριμενα:
1.γιατι ο στοχος μου δεν σου φαινεται "υγιης"
2.γιατι το κολλημα μου με τα γραμμαρια και τα κιλα σου φαινεται περιεργο(οι περισσοτεροι εδω μεσα εχουν ενα κολλημα με τα κιλα τους και αυτοι με τα πολλα και με τα λιγα)
3.τι ακριβως εννοεις με το "οχι αριθμιτικα"

ασχετο (ή μήπως σχετικό?)
εχθρος του καλου δεν ειναι το καλυτερο?

Quote:

---

Originally posted by absolute
δεν πειραζει,καλα ειμαι(προς το παρον)...γραψε οτι νομιζεις, δε σκοπευω να μπω σε διαδικασια να αποδειξω κατι,ουτε να γινουμε παλι:cul:.......

θελω να μου εξηγησεις συγκεκριμενα:
1.γιατι ο στοχος μου δεν σου φαινεται "υγιης"
2.γιατι το κολλημα μου με τα γραμμαρια και τα κιλα σου φαινεται περιεργο(οι περισσοτεροι εδω μεσα εχουν ενα κολλημα με τα κιλα τους και αυτοι με τα πολλα και με τα λιγα)
3.τι ακριβως εννοεις με το "οχι αριθμιτικα"

---

3. εννοουσα οτι δε μου λενε και πολλα οι αριθμοι, μονο λιγα βασικα πραγματα. απο κει και περα τον τροπο οπτικης εννοουσα. το "εγω απλα ειμαι σε διαιτα γιατι τη χρειαζομαι, αλλα ειναι πολυ υγιης ο στοχος μου"

2. περιεργο καθολου.

1. ο στοχος των κιλων μαλλον εννοεις.

να σου πω, ξεκινωντας απο αυτο το τοπικ. ειναι στην ενοτητα της ανορεξιας, μιλαει για την ανορεξια, και ζηταει απαντησεις απο ανορεκτικες και πρωην ανορεκτικες για τον τροπο που εβλεπαν τα πραγματα.

μπαινεις και απαντας για τα κιλα σου, τη διαιτα σου, τις θερμιδες,...

Quote:

---

Originally posted by absolute
εγω παλι οταν ειμαι μεταξυ 48-50 το πολυ νιωθω πολυ καλα με την εμφανιση μου και με τον εαυτο μου,φαινομαι αδυνατη ΑΛΛΑ ΚΑΙ υγιης!πιο κατω με τιποτα φυσικα!!

παντα ειμαι βεβαια μεταξυ υπερφαγιας και διαιτας,τιποτα πιο ακραιο και δυστηχως το "ιδανικο" δεν εχω καταφερει να το διατηρησω ποτε...

στα κιλα που ειμαι τωρα εχω αρχισει να μου αρεσω και παλι,βλεπω ατελειες φυσικα,που ομως δεν κανω κατι για να τις διορθωσω(βλεπε γυμναστικη) αλλα δε νιωθω χοντρη, ξερω οτι δεν ειμαι!
βεβαια στα 57 κιλα ενιωθα και χοντρη και μπαζο και δεν ηθελα να κυκλοφορω πουθενα...

σκεφτομαι για ακομη μια φορα να αλλαξω τους στοχους μου,να τρωω 1300-1400 θερμιδες κατι σαν ψιλοσυντηρηση απο τωρα αλλα φοβαμαι κιολας μηπως ο εαυτος μου προσπαθει να με κοροιδεψει και το ριξω παλι στην υπερφαγια...

---

σου φαινεται φυσιολογικο?
ενω τονιζεις ξανα και ξανα οτι τα κιλα σου ειναι λιγα, οτι φορας xs, αλλα οτι εισαι σκετο λιπος λογω ελλειψης γυμναστικης, ειναι φυσιολογικο να μπαινεις σε τοπικ για την ανορεξια και να λες ξανα για τα κιλα και τις θερμιδες σου?
οχι οτι στην παχυσαρκια ειναι απολυτα ταιριαστο, αλλα εδω ειχε να κανει με εντελως αλλο πραγμα και μου φανηκε σα να ενιωσες την αναγκη να δηλωσεις για αλλη μια φορα οτι χρειαζεσαι αδυνατισμα!
Γ Ι Α Τ Ι ?

απλα θα σου πω οτι εχω μια πολυ συγκεκριμενη εικονα απο την εποχη που ειχα καταφερει να εχω αυτα τα κιλα(γυρω στα 48) και μου αρεσα παρα πολυ!γι αυτο και θελω να γινω ετσι ξανα και να το κρατησω φυσικα!

το αν ειναι φυσιολογικο ή υπερβολικο,δεν ξερω,θα σε γελασω...εγω πιστευω ειναι υπερβολικο αλλα σε σχετικα φυσιολογικα πλαισια.

επισης οταν εφτιαξα το θεμα "νεο ξεκινημα" ουτε που προσεξα σε ποια ενοτητα το εβαλα,πιθανον διαβαζα κατι απο την ενοτητα παχυσαρκια και πατησα "new topic",βγηκε αυτοματα,δεν εκανα επιλογη σε καποια κατηγορια.
Γενικα διαβαζω κυριως τα σημερινα μνμτα,την παχυσαρκια δηλ.αφου ολοι εκει γραφουμε βασικα.

Η αληθεια ειναι οτι δε νιωθω χοντρη,ουτε αδυνατη,προσπαθω ομως να βελτιωσω το σωμα μου οσο γινεται και επειδη βαριεμαι τη γυμναστικη το εχω ριξει στη διαιτα.και η ηλικια μου δεν μου επιτρεπει να μην προσεχω γιατι παιρνω κιλα για την πλακα.

Αυτα τα ολιγα.....:starhit::starhit::starhit:

Ρε κορίτσια ήμαρτον!!!

Η ανορεξία σαν νεύρωση ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΚΙΛΑ. Είναι η συμπεριφορά απέναντι στην τροφή δηλ. μειωμένη τροφή - δίαιατες - εμετούς - εμμονή με το βάρος - άσχημη αντίληψη για το σώμα μας. Ανορεκτική μπορεί να ξεκινήσει να είναι και μια κοπέλα 100 κιλών.

Όταν η ανορεξία φτάνει στα άκρα μιλάμε για τις εικόνες που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Για εμένα αυτές οι ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑ ΚΑΛΟ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΝ. Η ανορεξία δεν σημαίνει ότι θα σε οδηγήσει στην εντατική σόνι και καλά. Εξάλλου οι ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑΝ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΕΝΑΛΛΑΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΣΣΟΝΤΑΙ.

Για να απαντήσω στην alexandrita ... όχι δεν με βοήθησε το παιδί. Ιδιαίτερα τον πρώτο χρόνο που έμεινα στο σπίτι ήταν κόλλαση ο ψυχισμός σου και συνεχώς έβαζα και έβγαζα κιλά με τεράστια κατάθλιψη. Και τώρα κάνω το ίδιο αλλά είμαι ελάχιστα καλύτερα ψυχολογικά, δηλαδή εάν και έχω βάλει βάρος το αποδέχομαι πιο εύκολα.

Γλυκό μου staraki σε ένιωσα μέχρι τα βάθυ της ψυχής μου!!! Αυτή η αρρωστημένη ευδαιμονία, ο έρωτας με τα κοκκαλιασμένα μέλη .... οι φλέβες που πετάγονται .... και τα κόκκαλα της λεκάνης όταν ξάπλωνα..... Τα έχω νίωσει τόσο απόλυτα .... έπαιρνα τόση χαρά .... και μετά έκριβα και εγώ τους κοκκαλιασμένους όμους και το στήθος μου και φόραγα παράλληλα ότι πιο φαρδύ υπήρχε για να μην βλέπουν καθόλου καμπύλες!!!

Καλημέρα και από μένα.
Εδώ και 6 μήνες όπως ξέρετε είμαι στη διαδικασία ανάρρωσης από την ανορεξία. Στην αρχή όταν απλά είχα αδυνατίσει και ήμουν απλά 4-5 κάτω του κανονικού δεν έδινα σημασία σε σχόλια τύπου είσαι πολύ αδύνατη. Είχαν μεν αρχίσει να προεξεχουν τα κόκκαλα αλλά τότε δεν με ενοχλούσε ή μάλλον δεν έβλεπα ή δεν ήθελα να δω την πραγματικότητα. Θυμάμαι μάλσιτα που έβλεπα στην τηλεόραση αδύνατα μοντέλα και τα κραζα ως ανορεξικά. Δεν έβλεπα τα χάλια μου το ζώον.
ΌΤαν πλέον άρχισα να αδυνατίζω επικίνδυνα τότε άρχισα να συνειδητοποιώ το μαύρο μου το χάλι. Κοίταζα το σώμα μου στον καθρέφτη και έβλεπα το μαύρο μου το χάλι. ¨ομως είχα ήδη πέσει στην παγίδα και τότε είχα παγιδευτεί σε επικίνδυνα μονοπάτια. Πολλές φορές ήθελα να βγω από το λήθαργο μου αλλά χάζευα παλιές μου φωτογραφίες από οταν ήμουν 100 κιλά και αυτομάτως το μυαλό μου με πρόδιδε ξανά.
Το ότι αδυνάτιζα γέμιζε τα υπόλοιπα κενά μου. Ηταν ο στόχος μου που είχε επιτευχθεί σε σχέση με τα άλλα μου σχέδια και όνειρα που είχαν μείνει ανεκπλήρωτα.
Τώρα αισθάνομαι καλά για πρώτη φορα είμαι τόσο πολύ συνειδητοποιημένη. Βλεπω την εικόνα μου στον καθρέφτη και για πρώτη φορά δεν είμαι περήφανη δεν αντέχω να βλέπω άλλο ένα καχεκτικό κορίτσι.
Ναι δε θα το κρύψω ακόμα τρέμω, υπάρχουν ακόμα μέρες που φοβάμαι, που νομίζω ότι δε θα απαλλαγώ ποτέ από αυτόν τον αρρωστημένο φόβο της ζυγαριάς και των κιλών θέλω όμως τόσο πολύ να ξανααγαπήσω τον ευατό μου και το ορκίζομαι ότι θα το παλέψω.

Τατο μου επιτρέπεις καλή μου να σου κάνω μια αδιάκριτη ερώτηση την οποία αν θες μου απαντάς.
Γράφεις ότι κάποια στιγμή είχες χάσει την περίοδο σου. Αν επιτρέπεται αυτό έγινε πριν ή μετά την εγκυμοσύνη σου? Έχω χάσει την περίοδο μου φυσικά εδώ και χρόνια. Ευλεπιστώ βέβαια ότι σύντομα τώρα που βάζω κιλά και είμαι σε πρόγραμμα να επανέλθει αλλά καμιά φορά με πιάνει τρόμος και άγχος ότι με όλα τα κακά που έκανα στον ευατό μου δε θα μπορέσω να κάνω ποτέ παιδιά και αυτό είναι κάτι που με αγχώνει και με πικραίνει.

Κοριτσια Γεια σας, στην ιδια ακριβως κατασταση ειμαι και εγω, μετα από μεγάλο διάστημα που έκανα διαιτα εχασα ΄κιλα ενω πάντα ειχα κανονικό βάρος και σταμάτησε η περίοδος.. Δεν ξέρω τι να κάνω.. Τώρα τρωω κανονικά αλλά παιρνω τα κιλά αργά και σταθερα.. Οτι χειρότερο για μια γυναίκα να μην έχει περίδο..

Οτι χειρότερο για μια γυναίκα να μην έχει περίδο..

Επειδή παντα περνούσα άσχημα στην περίοδο με φοβερους πόνους κτλ δεν περίμενα ποτέ ότι θα το πω αλλά μου χει λείψει. Είναι ένας καημός αυτός. Απο τη μεριά μου έχω κάνει πλέον τα πάντα η λογική λεει ότι αργά η γρήγορα θα ρθει αλλά καμιά φορά με κυριεύει το άγχος με πιάνουν μαύρε σκέψεις κοκ. Εσυ Magdalena μου για πες μου έχεις κάνει κάτι ιδιαίτερο, σου χει συστήσει κάτι ο γιατρός σου και αν επιτρέπεται σε ποια κιλά έχασες την περίοδο και πόσα είσαι τώρα;

Quote:

---

Originally posted by mariafc
Καλημέρα και από μένα.
Εδώ και 6 μήνες όπως ξέρετε είμαι στη διαδικασία ανάρρωσης από την ανορεξία. Στην αρχή όταν απλά είχα αδυνατίσει και ήμουν απλά 4-5 κάτω του κανονικού δεν έδινα σημασία σε σχόλια τύπου είσαι πολύ αδύνατη. Είχαν μεν αρχίσει να προεξεχουν τα κόκκαλα αλλά τότε δεν με ενοχλούσε ή μάλλον δεν έβλεπα ή δεν ήθελα να δω την πραγματικότητα. Θυμάμαι μάλσιτα που έβλεπα στην τηλεόραση αδύνατα μοντέλα και τα κραζα ως ανορεξικά. Δεν έβλεπα τα χάλια μου το ζώον.
ΌΤαν πλέον άρχισα να αδυνατίζω επικίνδυνα τότε άρχισα να συνειδητοποιώ το μαύρο μου το χάλι. Κοίταζα το σώμα μου στον καθρέφτη και έβλεπα το μαύρο μου το χάλι. ¨ομως είχα ήδη πέσει στην παγίδα και τότε είχα παγιδευτεί σε επικίνδυνα μονοπάτια. Πολλές φορές ήθελα να βγω από το λήθαργο μου αλλά χάζευα παλιές μου φωτογραφίες από οταν ήμουν 100 κιλά και αυτομάτως το μυαλό μου με πρόδιδε ξανά.
Το ότι αδυνάτιζα γέμιζε τα υπόλοιπα κενά μου. Ηταν ο στόχος μου που είχε επιτευχθεί σε σχέση με τα άλλα μου σχέδια και όνειρα που είχαν μείνει ανεκπλήρωτα.
Τώρα αισθάνομαι καλά για πρώτη φορα είμαι τόσο πολύ συνειδητοποιημένη. Βλεπω την εικόνα μου στον καθρέφτη και για πρώτη φορά δεν είμαι περήφανη δεν αντέχω να βλέπω άλλο ένα καχεκτικό κορίτσι.
Ναι δε θα το κρύψω ακόμα τρέμω, υπάρχουν ακόμα μέρες που φοβάμαι, που νομίζω ότι δε θα απαλλαγώ ποτέ από αυτόν τον αρρωστημένο φόβο της ζυγαριάς και των κιλών θέλω όμως τόσο πολύ να ξανααγαπήσω τον ευατό μου και το ορκίζομαι ότι θα το παλέψω.

Τατο μου επιτρέπεις καλή μου να σου κάνω μια αδιάκριτη ερώτηση την οποία αν θες μου απαντάς.
Γράφεις ότι κάποια στιγμή είχες χάσει την περίοδο σου. Αν επιτρέπεται αυτό έγινε πριν ή μετά την εγκυμοσύνη σου? Έχω χάσει την περίοδο μου φυσικά εδώ και χρόνια. Ευλεπιστώ βέβαια ότι σύντομα τώρα που βάζω κιλά και είμαι σε πρόγραμμα να επανέλθει αλλά καμιά φορά με πιάνει τρόμος και άγχος ότι με όλα τα κακά που έκανα στον ευατό μου δε θα μπορέσω να κάνω ποτέ παιδιά και αυτό είναι κάτι που με αγχώνει και με πικραίνει.

---

Δεν είναι καθόλου αδιάκριτη η ερώτησή σου. Ήταν πριν μείνω έγκυος (δύο χρόνια πιο πριν). Μετά πέρασα στο αντίπαλο στατόπεδο ... τη βουλιμία .... την οποία την κρατάω μέχρι σήμερα! Η περίοδος επανήλθε όταν έβαλα κιλά. Όμως μετά την εγκυμοσύνη που έβαλα με το ζόρι 9 κιλά γιατί πρόσεχα πολύ (8 και 9ο μήνα δεν έβαλα καθόλου βάρος) δεν ξανάρθε πια περίοδος. Αφού ο γιός μου έκλεισε τους 10 μήνες και αφού είχα ήδη βάλει 2 κιλά και είχα φτάσει τα 50 με υπερφαγικά επεισόδια, πήγα στον ενδοκρινολόγο μου και μου ξεκίνησε για 3 μήνες αντισυληπτικά για να επανέλθει ο κύκλος (αυτό μετά από πολλές εξετάσεις). Τώρα είναι ο πρώτος μήνας (από τότε έχω βάλει άλλα 2 κιλά) που περιμένω να έρθει περίοδος χωρίς χάπια .... θα δούμε!

Σε ευχαριστώ παρα πολύ για την απάντηση σου. Συγνώμη και πάλι για την αδιακρισία μου αλλα επειδή για μένα το θέμα περιόδου είναι μια ανοιχτή πληγή με ενδιέφερε να δω αν κάποια που είχε διατροφικά προβλήματα αντιμετώπισε και προβλήματα στη σύλληψη. Με έκανες να αναθαρρήσω λιγάκι πάνω σε αυτό το θέμα γιατί με πλήγωνε η ιδέα ότι απο δικές μου βλακείες δε θα μπορούσα ποτέ να απολαύσω τη μητρότητα. Δεν ξέρω βέβαια μπορεί να μη γίνει ποτέ για άλλυς λόγους αυτά τα πράγματα δε ρυθμίζονται απλά ελπίζω ότι δεν έκανα στον ευατό μου τόσο ανεπανόρθωτο κακό για να αξίζω μια τέτοια τιμωρία. Μακάρι να χω καλά νέα από αυτό το μέτωπο σύντομα. Θα ήταν για μένα η απόλυτη λύτρωση. Τώρα που τρέφομαι κανονικά ήδη νιώθω διαφορετικά, μια σχετική κάθαρση αλλά μου λείπει αυτό για να νιώσω ότι πετυχα ολική επαναφορά.
Μέσα από την καρδιά μου σου εύχομαι και εσύ να το αποκαταστήσεις αυτό το θεμα. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω τα χαρμόσυνα νέα.

καλημέρα γλυκιά μου Mariafc, όλα ξεκίνησαν αρχές Μαίου που μας πέρασε, ξεκίνησα μια εξαντλητική διαιτα παραλείποντας γευματα και τρώγοντας όλο και λογότερο μέρα με τη μέρα.. Παρόλο αυτα η περίοδος δεν με εγκατέλειψε αμέσως,, Θυμάμαι την τελευταία φορά που είχα κανονική περίοδο πεινούσα υπερβολικά και όμως δεν έτρωγα.. πίστευα ότι θα παχύνω.. Η περίοδος μου σταμάτησε όταν 'εφτασα στα 49 κιλά, πάντα ήμουν 53-54 κιλά και ύψος 1,65, μετά τα 46 κιλά σταμάτησα να ζυγίζομαι, τώρα έχω 2 μήνες που τρώω κανονικά και το βάρος μου ακόμα δεν είναι κανονικό.. Από το Σεπτέμβριο που είχα μια μικρή ροή αίματος που δεν ήταν κατα τη γνώμη μου κανονική περίοδος δεν έχω ξαναδεί ουτε σταγόνα μέχρι σήμερα.. Και το χειρότερο είναι ότι είμαι λογοδοσμένη και θα αρραβωνιαστώ σύντομα και ούτε οι γονείς μου ουτε οι γονείς του ξέρουν για το προβλημά μου, ο ΄φίλος μου που του το έχω πεί μου δίνει κουράγιο ευτυχως και λεει πως θα το αντιμετωπίσουμε... Συγνώμη αν σε κουρασα.. Εχεις παρόμοιο προβλημα και πιστευω να με καταλαβαινεις.. Η γυναικολόγος δεν μου δίνει χάπια μου έχει πει να τρώω κανονικά και γενικά να τρέφομαι σωστα, να πάρω βάρος και μετά βλέπουμε,

Ουσιαστικά η τελευταία μου κανονική περίοδος ήταν στης 14 Ιουνίου και στης 13 Σεπτεμβρίου είδα κάτι σαν αίμα περιοδου που είχε διάρκεια 5 μέρες όσο ακριβώς μου κρατούσε.. Ασε που περνούν σκέψεις από το μυαλό μου ότι δεν θα μου ξαναέρθει ποτέ, αλλα κρίμα δεν είναι από τα 24 να μην έχω ξανα ??

Magdalena γλυκιά μου καθόλου δε με κούρασες. Μην το ξαναπείς. Ίσα ίσα εμένα να συγχωρήσεις για την αδιακρισία μου. Σε καταλαβαίνω απόλυτα κούκλα μου. Μοιράζομαι τους ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες με σένα. Τρέμω στην ιδέα ότι στα 26 μου δε θα ξαναεμφανιστεί ποτέ η περίοδος και όλο αυτό από το δικό μου το ξερό κεφάλι. Οι γυναικολόγοι που έχω επισκεφτεί ήταν όλοι καθησυχαστικοί βέβαια δεν τους είπα ποτε στο 100% όλη μου την ιστορία αλλά τελοσπάντων και εμένα μου είπαν οτι με σωστή διατροφή και αύξηση του σωματικού μου βάρους θα επανέλθει. Εγώ την περίοδο την έχασα΄στα 56 κιλά!!! Σε κανονικά κιλά για το ύψος μου (1,66). Μόνο που η δική μου περίπτωση έχει ότι στο μεταξύ εγώ είχα χάσει και 40 κιλά (υπήρξα παχύσαρκη). Τον επόμενο μήνα συμπληρώνονται 3 χρόνια. Παλιότερα ξυπνούσα και κοιμόμουνα με αυτόν τον καημό και όσο δεν έβλεπα και περίοδο βυθιζόμουν σαν από αντίδραση στην ανορεξία.
Τους τελευταίους 7 μήνες τρώω πλέον κανονικά οι μέρες ανορεξίας είναι πλέον παρελθόν. Έχουν μείνει μόνο οι φόβοι και τα κόμπλεξ. Το βάρος μου δεν είναι ακόμα αυτό που πρεπει αλλά τουλάχιστον έχω την ελπίδα ότι τώρα που συμμορφώθηκα θα φτιάξει ο μεταβολισμός μου ως ένα βαθμό και θα συνέλθει ο οργανισμός μου.
Δεν ξέρω αν θα άντεχα ψυχολογικά αν δε μου ξαναρχόταν η περίοδος. Τουλάχιστον τώρα ελπίζω.
Αν δεν είμαι και πάλι αδιάκριτη να σε ρωτήσω τι διαιτολόγιο ακολουθείς; Πως είναι για παράδειγμα μια τυπική σου μέρα και πόσα κιλά βάζεις την εβδομάδα για παράδειγμα. Πηγαίνεις σε διαιτολόγο.
Συγνώμη για τις πολλές ερωτήσεις μου αλλά είσαι η μοναδική κοπέλα αυτή τη στιγμή στο φόρουμ που οι περιπτώσεις μας είναι αρκετά κοντινές και θα με ενδιέφερε να δω τη δική σου αντιμετώπιση στα πράγματα. και πάλι ελπίζω να μην είμαι αδιάκριτη.
Και μέσα από την καρδιά μου σου εύχομαι να σαι ευτυχισμένη με τον αρραβωνιαστικό και σύντομα όλα να είναι ένα μακρινό παρελθόν.
Πρέπει να παλέψουμε με τους δαίμονες μας και να τους νικήσουμε. Δε σου κρύβω ότι καμιά φορά πιστεύω ότι δε θα ξεπεράσω τους φόβους μου αλλά σίγουρα το θέλω πολύ και το προσπαθώ.

Ο μεταβολισμός μου ευτυχώς έφτιαξε τώρα τελευταία αλλά η αλήθεια είναι ότι αντιμετώπισα σοβαρό πρόβλημα με τη δυσκοιλιότητα.. Μέχρι τώρα δεν έχω επισκεφτεί διαιτολόγο απλά τρώω κανονικά ιδιαιτέρως φρούτα και λαχανικά!
Τώρα που έχω αμμηνόροια ο οργανισμός μου ζηταει γάλα. ενώ πάντα επινα 1 ποτήρι την ημέρα τώρα θέλω να πίνω περισσότερο. Σου συμβαίνει και σε έσενα κάτι παρόμοιο? Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου και δεν γίνεσαι καθόλου αδιάκριτη... Θα νικήσουμε κοπέλα μου, με λίγο υπομονή..
Τώρα όσο για το τρώω όλη την ημέρα ξεκινάω με ενα ποτήρι γάλα και μία φέτα ψωμί με μέλι, 1 κριτσινι ολικής, μεσημέρι κανονικό φαγητό, ότι έχουμε, 1 μήλο, απόγευμα 1 μπανάνα και για το βράδυ 1 αβγό βραστό και μετά ενα γιαούρτι ή τυροπιτάκια ή ένα κομμάτι χορτόπιτα ή σούπες..

πωπω ρε φιλενάδα τι είπες τώρα. Δυσκοιλιότητα. Καλά εγώ είχα θέμα από μωρό. Με την ανορεξία φυσικά επιδεινώθηκε. Μπορεί να κανα και μια βδομάδα να πάω τουάλετα ή να χρειαζόταν να πάρω φάρμακα. Ξεκινώντας το διαιτολόγιο όμως φτιάχτηκε το θέμα και πήγαινα σχεδόν καθημερινά. Εδώ και δύο βδομάδες όμως ψέμματα τρεις δεν ξέρω τι συμβαίνει και έχω πάλι φοβερό πρόβλημα. Τώρα πάλι έχω 4 ολόκληρες μέρες να πάω και φυσικά εχω αγχωθεί και επιδεινώνω το πρόβλημα συν το τεράστιο φούσκωμα που αισθάνομαι.
Είμαι και αρρωστοφοβική και μου μπαίνουν ένα σωρό σκέψεις πάλι και την βλέπω την τουαλέτα με το κυάλι. Εχω σκιστεί στα φρούτα και τα λαχανικά αλλά προκοπή δε βλέπω. Εσύ πως το αντιμετωπιζεις?

Μπορεί να περνούσαν και 3 μέρες στην δική μου περίπτωση και να μην πήγαινα, δεν πήρα φάρμακα ή κατι βοηθητικό για τη δυσκοίλιότητα απλα βελτίωσα τη διατροφή μου, έτρωγα αχλάδια ή δαμάσκηνα, έτρωγα μπάμιες που ενεργοποιούν το μεταβολισμό και έφτιαξε από μόνο του.. Περίοδο όμως δεν βλέπω και ανησυχώ, κάθε μήνα υποκρίνομαι ότι έχω περίοδο.. καταλαβαίνεις πως νιώθω..

Κάποιος από τους γυναικολόγους που έχεις επισκεφτεί σου είχε πεί κάτι συγκεκριμένο, δηλαδή πόσο καιρό θέλει ο οργανισμός να συνέλθει από την ανορεξία για να επανέλθει η περίοδος??

οχι άλλωστε στους γιατρούς δεν έλεγα ακριβώς ότι έχω ανορεξία το περιόριζα στο κακή διατροφή και απώλεια βάρους. Μου είπαν όμως ότι διαφέρει από οργανισμό σε οργανισμό. Από τη στιγμή που τρέφομαι σωστά λεει με τον καιρό θα έρθει. Το πότε εξαρτάται. Σε αλλες λέει κάνει 2-3 μήνες σε άλλους 7 ή και παραπάνω.
Το γαμωτο είναι ότι τώρα που φαγα το γαιδαρο με εχει πιάσει η ανυπομονησία.

Τα ίδια λέει και η γιατρός μου.. Κάνε υπομονή κοριτσάκι μου και θα έρθει.. Ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά αν δεν έχουμε αγχος τότε δεν πιέζουμε τα πράγματα και θα έρθει αργά ή γρήγορα...
Έχουμε κοινα και θα ήθελα να μιλάμε

Καλημέρα κούκλα μου. Και εγώ θα ήθελα να συνεχιστεί η επικοινωνία μας. Να παίρνουμε κουράγιο η μία από την άλλη. Εμένα αυτό το φόρουμ με έχει βοηθήσει πολύ δε σου κρύβω. ʼσχετα αν συμφωνώ ή όχι με όλες τις απόψεις των υπόλοιπων μελών αισθάνομαι ελεύθερη κατά κάποιο τρόπο. Μοιράζομαι πράγματα και σκέψεις που δεν τα είχα μοιραστεί με κανέναν και επιτέλους αισθάνομαι ότι έχω βρει άτομα τα οποία μπορούν να με καταλάβουν. Μπορεί να μην έχουν να μου δώσουν πάντα τη λύση αλλά ξέρω ότι δε θα με κρίνουν και θα με αποπάρουν. Τόσο καιρό πάλευα μόνη κατά κάποιο τρόπο εναντίον των φόβων μου.
Λιγο πιο κάτω σε αλλο τόπικ μπορείς να διαβάσεις τη δική μου ιστορία.
Θα μου άρεσε λοιπόν να συνεχιστεί η επικοινωνία μας. Από το λίγο που έχουμε μιλήσει μου αρέσει πολύ όπως γράφεις. Φαίνεσαι μια τόσο γλυκιά κοπέλα.
Αχ αχ τι κάναμε και που πήγαμε και μπλέξαμε. Ελπίζω σύντομα όλα να είναι ενα μακρινό παρελθόν και να μην πέσουμε ποτέ ξανά στην ίδια παγίδα.

Καλημέρα κοπέλα μου, μακάρι όλα να είνα ένα μακρινό παρελθόν, δεν ξέρεις πόσο το θέλω.. και για τισ δυο μας
Και εμένα με βοηθαει η επικοινωνία μαζί σου και μου φαινεσαι γλυκιά και πολύ συμπαθητική κοπέλα..
Για να δούμε θα έρθει καποια στιγμή η περίοδος?
Όλεσ οι ημέρες τωρα είναι ίδιες, η περίοδος μας έκανε να νιώθουμε γυναίκες.. Ασε που φοβάμαι και την οστεοπόρωση..

και εγώ τη φοβάμαι γιατί έχει και η μητέρα μου. Ελπίζω να με σώσει ότι όλη μου τη ζωή τρώω με τα μανίας γλακτοκομικά προιόντα αν και εντάξει στο δίλημμα οστεοπόρωση ή περιόδος ας πάθω οστεοπόρωση αρκεί να ξανάρθει η περίοδος. Δεν ξέρω αν σκέφτομαι σωστά ή λάθος αλλά θεωρώ ότι μόνο αν ξανάρθει η περίοδος θα λυτρωθώ ολοκληρωτικά.
Φοβάμαι μήπως τώρα που τρώω κανονικά και συνεχίζω μην βλέπω προκοπή απογοητευτώ.
Εν τω μεταξύ όσο δεν έρχεται αν και δεν έχω σχέση αυτή την περίοδο τόσο με πιάνει το μητρικό αίσθημα. Βλέπω και φίλες μου που τώρα περιμένουν το πρώτο τους παιδί και σκίζεται η καρδιά μου.

Μαράκι και εγώ το ίδιο νιώθω, βλέπω την ξαδέρφη μου που γέννησε τώρα το πρώτο της παιδί και σκέφτομαι εγώ θα βρεθώ στην ίδια θέση, θα κάνω ποτέ παιδί??