ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΕΡΑ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΩΡΑ

ΓΕΙΑ ΚΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ...ΕΙΜΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΔΩ, ΕΛΠΙΖΩ ΠΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ... ΕΙΜΑΙ 1,68 ΚΑΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΑΠΟ 48-51 ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥ ΒΑΡΟΣ(ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ) ΠΗΓΑ 44!...ΜΕ ΠΡΟΛΑΒΑΝΕ... ΟΜΩΣ Η "ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΟΡΕΞΙΑ " ΜΟΥ ΜΕΤΑΤΡΑΠΗΚΕ ΣΕ ΒΟΥΛΙΜΙΑ.. ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΕΜΕΤΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΥΠΕΡΦΑΓΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ...ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ 51 ΚΙΛΑ ΑΛΛΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΕΤΣΙ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΩ... ΑΠΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ... ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΤΙ ΤΡΩΩ(Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΝΟΜΙΖΩ ΒΟΗΘΑΕΙ)..

ellso, καλησπέρα και καλως ήρθες!!:love:
Αρχικά όταν λες "φυσιολογικό βάρος" εννοείς αυτό που θεωρείς εσύ φυσιολογικό ε..
γιατί για το ύψος σου τα κιλά που έχεις είναι παρα πολύ λίγα!!
Ελπίζω να μη προσπαθείς να χάσεις κι άλλο γιατί όπως είπες "σε προλάβανε", οπότε καταλαβαίνεις τον κίνδυνο...
Απο τη μία βέβαια σε καταλαβαίνω οτι λόγω του μπαλέτου θέλεις να είσαι όσο πιο αδύνατη γίνεται.
Απο την άλλη πρόσεξε αρχικά την υγεία σου.
Τι σε πιέζει (απο ψυχολογικής άποψης) και κάνεις υπερφαγικά?

ευχαριστώ!:)
Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη τι φταίει, γι'αυτό και δε μπορώ να το αντιμετωπίσω (πιστεύω)... Οι έννοιες είναι πολλές... Δίνω πανελλήνιες, πρέπει να σκεφτώ τι θα κάνω με το μπαλέτο, γιατί αυτό θέλω να ακολουθήσω κατά κύριο λόγο και, πιέζομαι αρκετά. Ίσως ευθύνεται κατά ένα μέρος και το γεγονός ότι μετά την απόλυτη αδυναμία μου σταμάτησε η περίοδος κι ακόμα δεν έχει επιστρέψει...:$...Ναι φταίει κι αυτό...ε?..:/

Γενικά απ'οτι κατάλαβα πιέζεσαι απο παντού...
Είναι πολύ ωραίο που θέλεις να ακολουθήσεις το μπαλέτο(πήγαινα κ εγω παλια γι'αυτό εν μερη σε καταλαβαίνω).
Γενικά η γνώμη μου (ταπεινή:saint2: ) θα ήταν να έχεις σταθερή διατροφή(όσο κι αν τρώς).
Απλά τα υπερφαγικά δε μας βοηθάνε να λειτουργήσουμε καλά στο πρόγραμμά μας. και το δικό σου είναι αρκετά φορτωμένο..
Έτσι όσο πιο σταθερή διατροφή έχεις τόσο καλύτερη θα είναι η απόδωσή σου σε αυτά που έχεις να κάνεις και θα έχεις λιγότερα σκαμπανεβάσματα.
βεβαια όλα αυτά τα λεω απο τη δικιά μου πείρα..

ΝΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ:smilegrin:
ΠΩ ΤΑ ΒΑΖΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΒΑΡΟΥΣ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΩ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΕ ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΑ...ΑΥΤΟ , ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΤΩΡΑ ΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΩ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΟΥ... ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ (ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ) ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΓΙΑΤΙ ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠ ΕΞΩ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ!! ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ-ΦΙΛΗ ΜΟΥ- ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΕΕΙ "ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΤΡΩΣ? ΑΦΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ!...ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΛΛΟΥ...ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ...ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ...

:) χε... ναι!
βασικά δε είχα ανορεξια-βουλιμία..και ούτε είμαι αδύνατη τώρα..
το θεμα μου είναι τα υπερφαγικά που κάνω και χαλάω τη δίαιτα :/

Αλλά πιστευω εδω θα βρείς άτομα που θα σε καταλάβουν, είτε έχουμε ανορεξία είτε βουλιμία είτε οτιδήποτε άλλο είναι διαταραχή και αρχικά χρειαζόμαστε μια συμπαράσταση, να νιώθουμε οτι υπάρχει και καποιος άλλος που συμπάσχει.

Η φίλη σου είναι πολύ ψυχρή... ντρόπή!
Οι γονείς σου ξέρουν οτι τώρα είσαι πιεσμένη και δε μπορείς σταθεροποιήσεις το φαγητό? θέλω να πω δεν υπάρχει κάποιος άλλος δίπλα σου να σε καθησυχάσει?

ΑΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ...ΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΨΥΧΡΗ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΡΩΤΑΕΙ ΕΜΕΝΑ ΑΝ ΕΧΑΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ Η ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΥ ΤΗΣ ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ ΠΕΡΙΟΔΟΣ...:-/...

ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ... Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕ ΑΡΚΕΤΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΛΟΓΟ Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ... ΟΠΟΤΕ ΤΩΡΑ ΠΑΛΕΥΩ ΜΟΝΗ...:flaming:
ΚΙ ΟΤΑΝ ΠΑΩ ΝΑ ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕ Μ ΑΦΗΝΕΙ:regan:

ΕΣΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΙ ΤΡΩΣ? ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΙΧΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΠΟΛΥ- ΑΡΧΙΚΑ- ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΕΔΩ ΤΙ ΤΡΩΩ...

H "φίλη" σου σε ζηλεύει :bigsmile:
Μήπως ο ψυχολόγος είπε αυτό στη μαμά σου για να μη σε φορτώσουν άλλο , μη σε αγχώσουν με αυτό το πρόβλημα?
Αν κατάλαβα είχες φτάσει στο τσάκ πριν την ανορεξία και μετά πήγατε σε ψυχολόγο? πήγαίνεις και σε διατροφολόγο?(πολλές ερωτήσεις...:) )

Η αλήθεια είναι πάντως οτι κ γω αν ήθελα να μιλήσω σε κάποιον για τα θέματα της διατροφής μου και δε μπορούσα, θα ήταν πολύ αρνητικό! Γιατί δεν έχεις και σε κάποιον να μιλήσεις.. που να τα πείς!
Αλλά επειδή το λέει ο ψυχολόγος οτι δε πρέπει να ασχολείται με το θέμα συτό η μαμά σου, δε σημαίνει οτι παύει να είναι μητέρα σου, υπάρχει και αυτή η σχέση και δε σταματάει εξαιτίας των κιλών-διατροφής-ψυχολογου-κλπ. Δηλαδή αν ήσουν απελπισμένη θα άκουγε τον ψυχολόγο? :/ ίσως αν της μιλήσεις?

Εγώ συνήθως γράφω μόνη μου (δλδ όχι εδω) αλλά εχει τύχει αρκετες φορές να γράψω και εδω. Αλλά επειδή καποια περίοδο σκεφτόμουν συνεχεια τι θα φαω και οτι πρέπει να το γραψω στο φόρουμ και μου έγινε άγχος, τότε σταματησα να γράφω.. Τα γράφω τώρα στο ημερολόγιό μου(σπίτι εννοώ) και προσπαθώ να κοντρολάρω τα υπερφαγικά. Τουλάχιστον πλέον έχω καταλάβει πότε με πιάνει για υπερφαγικό(παλια δε καταλαβαινα) και προσπαθώ να φάω κάτι πιο υγειηνό ή κάτι σε μικρότερη μερίδα-θερμίδες κυρίως..
Να το αποφύγω τελείως και να μη κάνω ποτέ ξανα είναι ακόμη΄δύσκολο!

(άσχετο αλλά είναι καλύτερα αν γράφεις με μικρά:blush: )

Ίσως..:P
Ναι ίσως γι'αυτό αλλά η μαμά μου ειλικρινά δεν το συζητάει...
Ναι ήμουν στο τσακ και με προλάβανε, αλλά νομίζω το χειριστήκαμε λάθος... Πήγαμε πρώτα σε διαιτολόγο με αποτέλεσμα να την αντιμετωπίζω σαν τον "εχθρό" που θέλει να με παχύνει... Μετά από καιρό πήγαμε και στον ψυχολόγο... Και μετά βέβαια άλλαξα και διατροφολόγο γιατί η αίσθηση ότι αυτή θέλει να με παχύνει απλά μου είχε κολλήσει..

Όντως δεν έχω κανέναν να μιλήσω γιατί, λόγω του ότι και τώρα δεν είμαι πάνω από τα φυσιολογικά κιλά κανείς από τους φίλους μου δε με παίρνει στα σοβαρά... Ίσα ίσα με δουλεύουν κι από πάνω..Ναι, η μαμά μου ξέρω ότι με αγαπάει και με νοιάζεται αλλά ήταν πάντα ένας πολύ λογικός άνθρωπος και η "παράνοιά μου" την έχει φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση... Κάποιες στιγμές που έχω υπάρξει εξαιρετικά απελπισμένη προσπαθεί να με ηρεμήσει αλλά βέβαια δηλώνει την αδυναμία της και μου ζητάει να κάνω υπομονή μέχρι να με βοηθήσουν οι ειδικοί... Οπότε δεν ξέρω...

Κι εγώ έγραφα μόνη μου αλλά από ένα σημείο και μετά σταμάτησε να βοηθάει... Όντως το να τα γράφω εδώ είναι μάλλον πιο αγχωτικό αλλά τη στιγμή που θα θέλω να "ξεσπάσω" πιστεύω θα το σκεφτώ πολύ περισσότερο δεδομένου ότι κάποιοι θα το δουν... Ελπίζω να βοηθήσει, τι να πω.

Ναι ξέρω, κι εγώ στην αρχή υποσχόμουν στον εαυτό μου κάθε φορά ότι ήταν η τελευταία που ορμάω στο φαγητό και τρώω σαν να μην υπάρχει αύριο και μετά πάλι τα ίδια... Εσένα πότε σε πιάνει? Όταν πιέζεσαι?

Όταν λές οτι σε δουλεύουν οι φίλοι σου?δλδ?
Εμένα με πιάνει όταν πιέζομαι σίγουρα! Γενικά όταν μαλώσω με κάποιον απο την οικογένειά μου (κυρίως σε αυτό).
Όταν νευριάσω με κάποιον, όταν τσακωθώ πχ με την αδερφή μου, τη μαμά μου..
όταν θα πάει η αδερφή μου να κάνει διάδρομο την ώρα που θέλω εγω:mad: εκεί τα παίρνω πολύ άσχημα, αλλά δε λέω τπτ... αλλά τεσπα κρατιέμαι και στο φαγητό, θα φαω κάτι πιο ελαφρύ.
Γενικά το πρόβλημα το έχω με την οικογένειά μου, με εκνευρίζουν ολοι τους!(μην αρχίσω γιατί δε θα σταματάω :bigsmile: )

Το μόνο κίνητρο είναι να βρίσκομαι συχνά έξω. αλλά απο την άλλη δεν έχω φίλες(ούτε το επιδιώκω, και με τις παλιες έχω χαθεί) και έτσι τον ελευθερο χρόνο είμαι μεσα..
Αν κατάλαβα , δεν καταλαβαίνεις πότε σε πιάνει?

Όταν τους λέω με θλίψη ότι έχω πάρει κιλά ή ότι με πιάνει βουλιμία και τρώω τα πάντα μου λένε ότι έχω κάλο στον εγκέφαλο γι' αυτό έχω πάρει κιλά... Ελάχιστες είναι αυτές που καταλαβαίνουν ή τουλάχιστον προσποιούνται ότι καταλαβαίνουν..

Πωπω κατάλαβα... Γενικά είναι πιεστικοί και εριστικοί μαζί σου?

Εμένα δεν έχω προσδιορίσει ακριβώς 100% πότε με πιάνει... Σίγουρα αν με πιέσουν ή με εκνευρίσουν οι δικοί μου για κάτι, ή άμα αισθάνομαι ότι δεν τα πάω αρκετά καλά στο μπαλέτο... Εντωμεταξύ πλέον στο μπαλέτο επειδή ακόμα δε μπορώ να συνηθίσω τον εαυτό μου σε αυτά τα κιλά φοράω φαρδιές μπλούζες... Τώρα λοιπόν με πιέζει και η δασκάλα να τις βγάλω! Σκέψου, προχθές την είδα στον ύπνο μου να μου φωνάζει "Γδύσου"...:regan:

Όντως πιστεύω η καλύτερη λύση είναι να βγαίνουμε έξω... Αλλά κι εγώ δεν έχω πολλές φίλες πρώτον και είμαι και πολύ κουρασμένη δεύτερον... Οπότε... Μέσα και μάσα.. Α νομίζω πάντως ότι και ο υπολογιστής (άμα βλέπω ταινίες) με οδηγεί σε κρίσεις... Εσύ έχεις παρατηρήσει κάτι τέτοιο?

Δε ξέρω τι συμβαίνει με τους γονείς μου. :-/ μέχρι να τελειώσω το λύκειο τα πηγαίναμε "ανησυχητικά" καλά.. απο κει και μετά μου σπάνε τα νευρα που υπάρχουν..(ξέρω είμαι άδικη και κάποια μέρα θα πάρω ότι έδωσα, δλδ τίποτα, απλά δε μπορώ να το εξηγήσω ακόμη )

Πάντως δύσκολο να βρείς φίλους να συζητάνε τετοια πράγματα.. ή θα το πάρουν στη πλάκα όπως είπες, ή θα σε κάνουν στην άκρη γιατί θα σε περάσουν για άρρωστη. (όχι μόνο για διατροφικές διαταραχές αλλά και για διάφορα ψυχολογικά)

Όταν λές κρίση? εννοείς κρίσεις πανικού? δεν έχω πάντως, αν και έχω διαβάσει τι είναι , δε το εχω νιώσει ποτέ...

Σε καταλαβαίνω για το μπαλέτο... εγώ θυμάμαι φορούσα μια φόρμα ολόσωμη (που τη διπλωνα απο πάνω λίγο) και απο μέσα κορμακι, καλσόν για να ιδρώνω πιο πολύ :-/ και μας ζύγιζε η δασκάλα...(εκεί με έπιανε κατάθλιψη όσο κι αν ήμουν)

Όχι δεν είσαι άδικη, πιστεύω μια φάση είναι και κάποια στιγμή στο μέλλον θα τα ξαναβρείτε...

Α, κρίση εννοώ υπερφαγίας... Η απόλυτη μανία...:$

Σας ζύγιζαν?Πού έκανες χορό? Εμάς ούτε καν... Μόνο σε κάποιες κοπέλες τους λένε κατάμουτρα ότι "η σκηνή παχαίνει και τα κουστούμια δε βοηθούν οπότε μάλλον κάτι πρέπει να κάνεις.."

χορό έκανα στα τρίκαλα(απο εδω είμαι):lol: εντάξει δασκάλα δεν είχαμε την ιδιοκτήτρια έφερνε άλλες απο Αθήνα γιατί αυτή ήταν για να "κακά"...

Με τον υπολογιστή πιο παλιά.. το πάθαινα, αλλά τότε ήταν μια φάση που ήμουν σχεδόν όλη μέρα στο σπίτι χωρίς να κάνω τίποτα, οπότε δεν ήταν θέμα υπολογιστή ή ταινίας ήταν οτι είχα αποκοπεί απο τους πάντες..
Πάντως με σκέτη ταινία υπο φυσιολογικές συνθήκες δε θα με πιάσει, με έχει πιάσει μόνο όταν με επηρεάζουν κάποιες ταινίες ψυχολογικά, πχ αν με ρίξουν αν με απογοητευσουν μετά παω σαν υπνοτισμένη να φαω κάτι..(όχι συχνά όμως).

ααα οκ...κι εγώ έτσι σαν υπνωτισμένη που λες το κάνω όποτε το κάνω... Ή μερικές φορές όταν ξυπνάω από το μεσημεριανό ύπνο..(Είναι που πέφτει το ζάχαρο, γι΄αυτό νομίζω....). Αλλά πλέον έχω απαγορεύσει οτιδήποτε είναι γλυκό ή παχυντικό και τέτοια να μπαίνει στο σπίτι..(πράγμα σχετικά εύκολο αν σκεφτείς ότι έτσι κι αλλιώς δεν κάναμε ποτέ υπερβολές με το φαγητό)-(ως τώρα δλδ):saint:

Πριν απο αρκετό καιρό έμπαινε εδώ,μια κοπέλα που είχε όμοιο πρόβλημα με σένα.Ήταν χορεύτρια κι είχε θέμα με ΔΠΤ.Ενδεχομένως να μπορέσω να σου στείλω κάποια στοιχεία επικοινωνίας μέσω u2u αν επιθυμείς...

Ναι αυτό θα βοηθούσε πολύ,ευχαριστώ!Θα μπω το βράδυ να μου στείλεις,οκ?

ellso εσυ βλεπεις καποιο ειδικο -ψυχολογο-ψυχιατρο η μονο η μαμα σου; Πιστευεις οτι θα σε βοηθουσε να δεις ενα ψυχολογο ;

Ναι βλέπω και εγώ και οι 2 μου γονείς... Ακόμα είμαι στην αρχή αλλά πιστεύω βοηθάει... Ήδη διαπίστωσα ότι για παράδειγμα τον τελευταίο χρόνο έχω "χάσει" γύρω στα 4 κοντινά μου άτομα πράγμα που φαντάζομαι δικαιολογεί εν μέρει την αφόρητη μοναξιά που αισθάνομαι ορισμένες φορές που απλά θέλω να κάτσω μέσα(κάτι που οδηγεί σε ξεσπάσματα...)