Βοήθεια !!

Καλησπέρα,καλώς σας βρήκα.Βρίσκομαι εδώ μέσα,εκλιπαρόντας να με βοηθήσετε.Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν εφιάλτης,βουτηγμένη στη κατάθλιψη για διαφόρους λόγους,προσπάθησα να το αντιμετωπίσω με ψυχολόγο αλλά από ένα σημείο και μετά δεν ήθελα και δεν είχα τη δυνατότητα να συνεχίσω.Το αποτέλεσμα ήταν να πάρω 20 κιλά από χρήση αντικαταθλιπτικών αλλά και από την κατάθλιψη γενικά.Παλεύω καιρό να κάνω προσπάθεια να τα χάσω,όλη τη μέρα μπορώ να κρατηθώ και να μη φάω τίποτα,όμως μέσα σε μία στιγμή μπορεί να χαλάσω την προσπάθεια κάποιων ημερών,δεν μπορώ να κρατηθώ.Έχω απελπιστεί,έχω χάσει τον εαυτό μου,το μυαλό μου,τα κιλά αυτά είναι εφιάλτης και πλέον ο μεταβολισμός μου δεν συνεργάζεται.Και σε διαιτολόγο που πήγα δεν μπορώ να κρατήσω τη δίαιτα.Βοηθήστε με,αν δεν χάσω αυτά τα κιλά θα με "σκοτώσει" η κατάθλιψη.Βοηθήστε με.

Μαρία Μαρία σου έστειλα u2u πάνω δεξιά.

Καλώς ήρθες Μαρία!:grin:
Αυτό που μπορώ να σου πω για αρχή είναι προσπάθησε να μην κάνεις αρνητικές σκέψεις και σκέψου τι σε κάνει χαρούμενη. Για τα κιλά πολλοί έχουν παραπανήσια και σκέψου ότι δεν είσαι μόνη σου σε αυτό. Αν θέλεις μπορείς να συμμετέχεις σε αυτό το forum και πιστεύω θα παίρνεις δύναμη διαβάζοντας και των άλλων τις εμπειρίες.:grin:

Μαρία, λυπάμαι πραγματικά που νιώθεις έτσι. Νιώθω οτι δύσκολα μπορούμε να σε βοηθήσουμε με τη κατάθλιψη, αν θες τη γνώμη μου έκανες λάθος που σταμάτησες τις επισκέψεις στο ψυχολόγο.

Όσον αφορά την απώλεια βάρους λές οτι κρατιέσαι όλη μέρα και στο τέλος ξεσπάς. Ε λογικό δεν είναι όταν δε τρώς τπτ κάποια στιγμή να ξεσπάσεις; Πρέπει να τρώς προσεκτικά και ισορροπημένα όλα σου τα γεύματα κανονικά και σιγά σιγά θα το χάσεις το βάρος, η λύσηδεν είναι η νηστεία. Μy 2c.

Έχω υποστεί μεγάλη απόρριψη από τα κιλά μου και να φανταστείς είμαι 181,θα μπορούσε να πει κανείς πως το ύψος μου τα "καμουφλάρει",όμως οι προσβολές που έχω ακούσει από άνδρες δεν περιγράφονται.Μου έχουν δημιουργήσει φοβερό κόμπλεξ και υποσυνείδητα ίσως να αντιδρώ και να παθαίνω τα επεισόδια υπερφαγίας μετά από 2-3 μέρες δίαιτας.Και άντε πάλι από την αρχή.Πως θα χάσω τα 20 κιλά που πήρα;

Πωπω δηλαδή έλεος για 20 κιλά κάνουν έτσι; Ουστ. Θα βρεις τον κατάλληλο πάντως για σένα, και άλλες κοπέλες εδώ τα ίδια προβλήματα είχαν, και τελικά βρήκαν τον κατάλληλο... Αλλά για 20 κιλά ρε γαμώτο;; Τι να πω κι εγώ που είμαι 40??????????? Έλεος. Λοιπόν κάνε αυτό που σου λέει ο Φιλιπάρας, είναι πολύ σωστό, να μην κάνεις νηστείες, να τρως ισορροπημένα όλη μέρα, ξεσπάς λόγω της κατάθλιψης και όχι εξαιτίας των αντρών, καιρός να το σταματήσεις αυτό. Σου χω στείλει 2 u2u. Δες τα φιλάκια.

Με την κατάθλιψη παιδιά μπορώ να τα βγάλω πέρα,είναι όμως τα κιλά που δεν τη βοηθούν καθόλου.Δεν θέλω πια να παίρνω φάρμακα,αρνούμαι.Έχω 8 μήνες να τα πάρω και είδα πολύ μεγάλη βελτίωση μέσα μου γιατί ήρθα αντιμέτωπη με τα προβλήματα μου,έμαθα να τα διαχειρίζομαι.Τα κιλά είναι που με πληγώνουν,ναι Χριστιάνα μου,για τα κιλά με απορρίπτουν,μου το λένε και με θράσος μάλιστα.Ευχαριστώ που με ακούτε....και σας ευχαριστώ για τα μηνύματα στη θυρίδα μου.

Αν έχεις ακόμα κατάθλιψη κάνε αυτό που σου είπα! Καλή επιτυχία!

Κόντεψα να λαλήσω με τα φάρμακα....αλήθεια σας λέω....

Δεν χανεις τίποτα αφού δεν αξίζουν αν συμπεριφέρονται έτσι. Αν θες να χάσεις κιλά κάντο για σένα και όχι για τους άντρες και μόλις χάσεις να δεις ουρά απ'έξω. Δε ξέρω πως είσαι και πως συμπεριφέρεσαι αλλά ότι νιώθει ο άνθρωπος το βγάζει στο σώμα του το πιστεύω αυτό. Θα νιώσεις πάρα πολύ καλά με τον εαυτό σου όταν πετύχεις τον στόχο σου και θα έχεις πιο πολλή αυτοπεποίθηση. Όσον αφορά την κατάθλιψη καλό θα είναι να πας σε ψυχολόγο αλλά αν δεν μπορείς ίσως αν έχεις κολλητή να σε βοηθήσει για να μιλάς να ξεσπάς. Μικρά βήματα τη φορά και θα τα καταφέρεις όλα πίστεψέ με.
Ένα κιλό την εβδομάδα βάλε ως στόχο και σιγά σιγά θα δεις αποτέλεσμα!

Θέλω μια γρήγορη δίαιτα,δεν είναι σωστό αυτό που ζητάω,αλλά έστω να χάσω γρήγορα μερικά κιλά,να δω τη ζυγαριά μου να κατεβαίνει για να έχω ένα ενθαρρυντικό λόγο να συνεχίσω..........μπορεί κανείς να μου πει;Σας παρακαλώ.

Καλύτερα να επισκεφτείς έναν διατροφολόγο. Έτσι κι αλλιώς αν ξεκινήσεις σωστή διατροφή στις αρχές θα χάσεις αρκετά κιλά. Μην μπεις στην παγίδα των γρήγορων διαίτων θα τα ξαναπάρεις μετά και θα είσαι χειρότερα.

Το ξέρω πως δεν είναι σωστό,αυτή τη στιγμή όμως το βλέπω σωτήριο

αυτο το να "κρατιεσαι" ειναι καταστροφικο.
για τις γρηγορες διαιτες που λες, αν περιηγηθεις λιγο στο φορουμ θα δεις οτι εχουν καψει κοσμο και κοσμακη.
χανεις 20 παιρνεις 40.

γιατι δε δοκιμαζεις να βρεις εναν τροπο διατροφης που να μπορεις να συνεχισεις για παντα?
κατι που να μην ειναι βασανιστικο.
απλα υγειες

οσο για την καταθλιψη, επειδη ειμαι παθουσα, μην την υποτιμας.......

Για αρχή για να μπεις στο κλίμα... θα σου πρότεινα να πίνεις τουλάχιστον 8 ποτήρια νερό την ημέρα και να κόψεις το βραδυνό. Αν πεινάσεις το βράδυ πιες γάλα. Αυτά για αρχή και απλώς συνέχισε να τρως ότι τρως. Και μετά προχώρα σε δεύτερο βήμα. Υπομονή θέλει.

Έχω κάνει πολλές προσπάθειες και με διατροφή και με νορμάλ διαιτολόγιο και με νηστεία,όμως ο μεταβολισμός μου είναι καταστραμμένος,δεν συνεργάζεται πια.Δεν υποτιμώ την κατάθλιψη Click,έμαθα όμως να ζω μαζί της.Είναι διπολική η δική μου κατάσταση,ή του ύψους ή του βάθους δηλαδή,μια μέρα τρελή αισιοδοξία και την επόμενη μαυρίλα.Όμως πίστεψε με,πια δεν με ενοχλεί...ενοχλεί ίσως το περιβάλλον μου που βλέπουν μούτρα,όμως δεν έχω λόγο να δείχνω κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά νιώθω εκείνη τη στιγμή

γιατι συμβιβαστηκες?

Δεν συμβιβάστηκα,δεν θέλω απλώς άλλη χημεία στο σώμα μου.Προτιμώ να βιώνω τα συναισθήματα μου και όχι να είμαι ένα κουρδιστό ανθρωπάκι κατευθυνόμενο από επίδραση lithium

ο πρωτος τροπος αντιμετωπισης καταθλιψης ειναι η ψυχοθεραπεια. αν η κατασταση ειναι σοβαρη και το κρινει ο ειδικος μπορει να χορηγηθουν και φαρμακα για ενα διαστημα.

αυτο δε σημαινει οτι η καταθλιψη αντιμετωπιζεται με χημεια. να μην παραπληροφορουμε επειδη μιλαμε και δημοσια, κριμα ειναι

Κανα αγοράκι εδώ δεν βρίσκεται ρε παιδιά; Χιχιχι

Η κατάθλιψη δεν αντιμετωπίζεται μόνο με φάρμακα,συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Μιλάω πάντα σε προσωπικό επίπεδο,εγώ αισθάνθηκα ότι δεν θέλω άλλο να παίρνω φάρμακα γιατί η περίπτωση μου θεωρήθηκε ότι έπρεπε να αντιμετωπιστεί μ'αυτό τον τρόπο,δηλαδή με φάρμακα.Τα έπαιρνα ένα χρόνο,τόσο τα άντεξα.Και πίστεψε με,αισθάνομαι καλύτερα χωρίς αυτά,είδα πράγματα και συναισθήματα που πριν,ως "ντομπαρισμένη" δεν τα διέκρινα.Προσπαθώ να σας δώσω να καταλάβετε εδώ,ότι είναι τα κιλά μου πια που με κρατούν εγκλωβισμένη σε δυσάρεστα συναισθήματα.Δεν είμαι κατά της ψυχοθεραπείας και της φαρμακευτικής αγωγής,το διευκρινίσω,εμένα δεν μου ταιριάζει

δυστυχως ο τροπος να συνειδητοποιησουμε οτι το προβλημα ειμαστε εμεις, η αντιμετωπιση μας, η συμπεριφορα μας, η ευθυνοφοβια μας και οχι σκετα τα κιλα(Αλλωστε δεν ηρθαν απο μονα τους, κανεις δε μας ταιζει με το ζορι :) ) ειναι ο δυκολος τροπος.
τα χανεις και μετα το συνειδητοποιεις.

Μα σου λέει η κοπέλα ότι τα κιλά τα πήρε με φάρμακα! Είναι αποδεδειγμένο ότι αυξάνουν το βάρος και τα αντικαταθλιπτικά, και το λίθιο!
Αλλά αυτά τα "μούτρα" κι εγώ δεν τα μπορώ καθόλου ρε γαμώτο. Τα χω ζήσει από το συγγενικό μου περιβάλλον, και άμα τους πεις και κάτι, θα σου πουν εγώ; Όχι εγώ δεν έχω τίποτα!

:starhit:
καλε δεν ειμαστε καλα που θα κατσεις να σκασεις μωρε μαρια!
αν και ειμαι καινουργια στο site σε διαβεβαιω πως το εχω δει το εργο, απο 126 κιλα εφτασα στα 74 γνωριζω τον super γκομενο ο οποιος ειναι φετες, τρωει και δεν παχαινει και με θεωρουσε και αδυνατη!!! αφου τον ετρεχα σε οφθαλμιατρο μην εχει καταραχτη και δεν το εχει παρει ειδηση, αφου εφερνε 1 τουρτα την ημερα στο σπιτι γιατι επρεπε λεει να παρω κιλα!! παρολιγο να παω φυλακη!!!:shocked2:
ειμαστε 4 χρονια μαζι και παρολο που πηρα τα 10κιλα πισω εχω αρχισει και προσπαθω να τα χασω.
αυτο που προσπαθω να σου πω ειναι πως δεν πρεπει να απογοητευεσαι με τον καθε παπαρα, σημασια εχει να εισαι εσυ καλα!
νομιζω η λυση ειναι να βρεις κινητρο αλλιως δεν γινεται. μπορει να ειναι ενα φουστανι, ενας γκομενος, ακομα και να μπεις στο ματι της αντιπαθητικης θειας που σε καθε γαμο και κηδεια σου ευχεται και στα δικα σου και σε κοιταει λες και εισαι κουταβι που το πατησε νταλικα :sniffle::sniffle::sniffle:
δες ψυχολογο για αρχη, και μπορεις σιγουρα να χρησιμοποιησεις και φαρμακευτικα σκευασματα ασφαλη για να σου δωσουν μια ωθηση και να σου ανεβει η ψυχολογια, απλα ειμαστε πολλοι δεν εισαι μονη σου και τελικα ειναι ωραια αυτη η παρεα....
ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΑΜΕ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΘΕΡΜΙΔΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΩΛΟΖΥΓΑΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΣΕΙ ΗΔΗ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ
:tumble::tumble::tumble::tumble::tumble::tumble:

Υπάρχουν αντικαταθλιπτικά που σου κόβουν την όρεξη,αλλά ακόμη και αυτά από ένα σημείο και μετά δεν αποδίδουν και πέφτεις στην ίδια κατάσταση.Τέλος πάντων,το θέμα μας δεν είναι τα φαρμακα,είναι επιλογή του καθενός η λήψη τους ή όχι.Εμένα μου έβαλαν κιλά και δεν θέλω ποτέ πια να ξαναπάρω,όχι γι'αυτό το λόγο,απλώς δεν θα θέλω πια,τόσο κακό είναι;Γιατί θα πρέπει να κάνω ξανά μέρος της ζωής μου;Είμαι καταθλιπτική,ωραία,όμως πλέον έχω αποδεχτεί αυτή την κατάσταση,ζω μ'αυτό και δεν είμαι πάντα τόσο χάλια.Πιστέψτε με,τα κιλά μου με κάνουν πολύ πιο χάλια

mariamaria72 , ειναι φαυλος κυκλος ........ Εχω διπολική καταθλιψη ,κληρονομια απο επιλοχια καταθλιψη ........ Χρονια κατασταση ......Περσι εκανα και ενα σοβαρο επισοδειο ,με αποτελεσμα να με πλακωσουν στα χαπια και να παρω βαρος περισσοτερο απο αυτο που ειχα ......... Πριν 11/2μηνα και εχωντας φτασει αισιως τα 94 κιλα ,χρειαστηκε να κανω γενικες εξετασεις, οπου τα αποτελεσματα δεν ηταν καθολου καλα ......Ξαφνιαστηκα και φοβηθηκα γιατι η ηλικια μου δεν ενδεικνυοταν για τετοια αποτελεσματα ....... Ο παθολογος ,αμεσως μου εκοψε μαχαιρι τα παντα .Με αφησε να τρωω μονο ψητο κρεας και ψαρι και λαχανικα...... "Ο φόβος φυλάει τα έρμαια" το έχεις ακουσει?
Συνεργαστηκα απολυτα , γιατι ηταν πλεον θεμα υγειας ....... (λες και 94 κιλα δεν ηταν προβλημα )..........Απο την πρωτη εβδομαδα ενοιωσα καλα .........Ξεφουσκωσα , δεν ηταν τοσο το βαρος που ειχα χασει αλλα οτι ενοιωθα πιο αναλαφρη ......... mariamaria72 η πρωτη εβδομάδα ηταν το προβλημα και αυτο γιατι δεν ειχα χασει ακομα βαρος .......... Απο τη 2η εβδομαδα αρχισα να νοιωθω ακομα καλυτερα ........ ενοιωσα την αναγκη να χασω τα πρωτα κιλα γρηγορα (το καταλαβαινω αυτο το συναισθημα .....) Ανορθοξο μεν αλλα ηταν αναγκη για μενα επιτακτικη αναγκη ....... Ξεκινησα πρωτενεικη διατροφη (προς Θεου δεν σε παροτρυνω ) μειωσα την φαρμακευτικη αγωγη (δεν τη σταματησα --- η διπολικη καταθλιψη ,θελει χρονια ψυχοθεραπεια να βρεις τα βαθυτερα αιτια , δεν εξαφανιζεται ως δια μαγειας )........ Αρχισα να χανω βαρος και να φτιαχνει η διαθεση μου ...... Μια διαθεση που ουτε με φαρμακευτικη αγωγη δεν ειχα ......... Τωρα που γραφω ειμαι σχεδον 7 κιλα κατω , δεν ειναι πολλα ,Αλλα νοιωθω θεα πιστεψε με ........Ειχα χρονια να νοιωσω ετσι ...........Η αυτοπεποιθηση μου εχει εκτοξευθει στα υψη και τιποτα δεν με πτοει .... Την άλλη εβδομαδα εχω ραντεβου με το γιατρο μου και θα κανω μια συζητηση αν "πρεπει" να κοψω τελειως τη αγωγη (δεν παιρνω λιθιο ........δεν το συμπαθησα ποτε μου , γιατι απαγορευει τον καφε)......... Αν μου πει οχι θα συνεχισω να παιρνω ελαφρα αγωγη , απο τη στιγμη που εχω διπολικη καταθλιψη αλλα ταυτοχρονα ομως θα το δουλευω............. Ολα αυτα στα γραφω οχι για να σου πω την ιστορια μου αλλα για να σου πω οτι οι πρωτες μερες ειναι ζορι......
Δυσκολες το κατανοω αλλα θελει πεισμα ........ Αν σου ελεγαν οτι εξαρταται η ζωη σου mariamaria72 δεν θα ξεκινουσες διατροφη ? Δεν χρειαζεται να σου πουν κατι τετοιο για να ξεκινησεις ...... Μια εβδομαδα ειναι το ζορι να προσαρμοστει ο οργανισμος στα νεα δεδομενα ........
Οπως ειπε η chocolate προσπαθησε να πινεις πολυ νερο , βοηθαει να μην πεινας και ταυτοχρονα βοηθα στην απωλεια βαρους................... Διατροφη ξερεις καλυτερα τι σου κανει καλο. ολοι μας οσοι εχουμε βαρος ξερουμε καλυτερα τι πρεπει να τρωμε ........ Πεισμα θελει mariamaria72 και υπομονη λιγες μερες .........Θα συμφωνησω με το Φιλιππα οτι πολυ κακος αφηνεις ολη μερα τον εαυτος σου νηστικο , ειναι φυσικο μετα να ξεσπας ......... Εγω ειχα ξεκινησει με ενα καλο πρωινο ..... Για πρωτη φορα δοκιμασα κουακερ (δεν ηταν τοσο ασχημο οσο φανταζομουν ) και με κρατουσε αρκετες ωρες ......... Προσπαθησε να τρως κατι υγειηνο και μικρο καθε 3 ωρες για να κανει καυσεις ο οργανισμος σου ......... Οταν χασεις τα δυο πρωτα κιλα ,ακομα και υγρα να ειναι θα φτιαξει η διαθεση σου ,πιστεψε με ....... Μην αφηνεις να σε παιρνει απο κατω ....... Η ζωη θελει αγωνα ..........

μαρακι μου και γω 20 κιλα παραπανω εχω....δεν νομιζω να ειναι και τοσο τραγικο....ολα ειναι θεμα μυαλου....εσυ το χεις μεγαλωποιησει τοσο...απο οσο καταλαβαινω μολις δεις οτι χανεις λιγο τρομοκρατεισαι οτι "σπαει το τοιχος που σε προστατευε" και γυρνας πισω εκει που νιωθεις ασφαλεια...το χω περασει και γω το ξεπερασα αλλα δυστυχως επαναπαυτηκα και τα ξαναπηρα...
θελει υπομονη και να δεις τι σε βοηθαει...π.χ. αλλοι νιωθουν οτι πρεπει να ζυγιζονται καθε μερα για να εχουν τον ελεγχο οπως εγω...αλλοι χρειαζονται μια φορα τη βδομαδα γιατι αν δουν οτι καποια μερα πηραν τους χαλαει το ρυθμο...
εγω αυτο που θα σου λεγα ειναι να περιορισεις το βραδυνο φαγητο για αρχη και να δεις την διαφορα που θα χεις...
πας και σχολειο και δραστικες αλλαγες δεν ειναι καταλληλες για τον οργανισμο σου...
και μην ξεχνας σε οποιον αρεσουμε...εχω ακουσει και γω τα χιλια μυρια...αλλα μαθε να χειριζεσαι αυτο που λενε "οτι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο"
οτι χρειαστεις να ξερεις οτι εμεις ειμαστε εδω να σε στηριξουμε....

Έλα ρε παιδιά δεν το πιστεύω, στα 70 κιλά και έχετε ακούσει τα χίλια μύρια; Ποιός π... ή π... τα λέει; Έλεος δηλαδή μην τρελαθούμε τελείως! Δηλαδή εγώ ειμαι τυχερή που δεν ακούω στα 93 κιλά;;;

Κορίτσια σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμπαράσταση....θα ξεκινήσω από την Τρίτη μία πρωτεινική δίαιτα και δεν θα το βάλω κάτω.Οι υδατάνθρακες μπλοκάρουν εντελώς το μεταβολισμό μου.

Pennou μου δεν είμαι μαθήτρια....μια ταλαιπωρημένη 38άρα είμαι:)

:thumbup:

Quote:

---

Originally posted by marzipan8
:starhit:
καλε δεν ειμαστε καλα που θα κατσεις να σκασεις μωρε μαρια!
αν και ειμαι καινουργια στο site σε διαβεβαιω πως το εχω δει το εργο, απο 126 κιλα εφτασα στα 74 γνωριζω τον super γκομενο ο οποιος ειναι φετες, τρωει και δεν παχαινει και με θεωρουσε και αδυνατη!!! αφου τον ετρεχα σε οφθαλμιατρο μην εχει καταραχτη και δεν το εχει παρει ειδηση, αφου εφερνε 1 τουρτα την ημερα στο σπιτι γιατι επρεπε λεει να παρω κιλα!! παρολιγο να παω φυλακη!!!:shocked2:
ειμαστε 4 χρονια μαζι και παρολο που πηρα τα 10κιλα πισω εχω αρχισει και προσπαθω να τα χασω.
αυτο που προσπαθω να σου πω ειναι πως δεν πρεπει να απογοητευεσαι με τον καθε παπαρα, σημασια εχει να εισαι εσυ καλα!
νομιζω η λυση ειναι να βρεις κινητρο αλλιως δεν γινεται. μπορει να ειναι ενα φουστανι, ενας γκομενος, ακομα και να μπεις στο ματι της αντιπαθητικης θειας που σε καθε γαμο και κηδεια σου ευχεται και στα δικα σου και σε κοιταει λες και εισαι κουταβι που το πατησε νταλικα :sniffle::sniffle::sniffle:
δες ψυχολογο για αρχη, και μπορεις σιγουρα να χρησιμοποιησεις και φαρμακευτικα σκευασματα ασφαλη για να σου δωσουν μια ωθηση και να σου ανεβει η ψυχολογια, απλα ειμαστε πολλοι δεν εισαι μονη σου και τελικα ειναι ωραια αυτη η παρεα....
ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΑΜΕ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΘΕΡΜΙΔΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΩΛΟΖΥΓΑΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΣΕΙ ΗΔΗ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ
:tumble::tumble::tumble::tumble::tumble::tumble:

---

:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup: φοβερο μηνυμα!

Μαρία μου, η κατάθλιψη είναι αυτή που σε κάνει να βλέπεις "βουνό" τα είκοσι κιλά. Γιατί αυτά από μόνα τους δεν είναι ικανά να σου χαλάσουν τη διάθεση. Η κατάθλιψη, σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες της ζωής σου, που μάλλον την προκάλεσαν. Δεν θα σου πω καμία φιλοσοφία και δεν θα σου προτείνω καμία μαγική λύση. Μόνο θα σου πω ότι προσπαθώ να εφαρμόσω κι εγώ για τη δική μου περίπτωση: Ζήσε τη ζωή σου όσο καλύτερα μπορείς. Δες τη σφαιρικά, μην είσαι αφοριστική, αξιολόγησε τα καλά της στοιχεία, που σίγουρα υπάρχουν, πχ. ένας καλός φίλος, μία δουλειά που σου αποσπά την προσοχή ή οτιδήποτε άλλο σε κάνει να αισθάνεσαι καλά με αυτό. ʼντλησε δύναμη από αυτά. Όλα τα άλλα θα έρθουν αργά ή γρήγορα, όταν είναι η σωστή στιγμή να έρθουν.

μαρακι μου οπως και να χει μην σε παιρνει απο κατω...
ολες καποια στιγμη μας πιανει απελπισια...
Χριστιανα μου μπορει τα 20 κιλα να ειναι λιγα ομως ο κοσμος κανει το παν για να σε κανει να νιωσεις μηδενικο και να εξυψωθει ο ιδιος...
οταν ακους προσβολες απο φιλους τυπου...σταματα να τρως γιατι το προγουλι εχει καλυψει ολο το λαιμο σου και αλλα τετοια...τοτε ναι κ τα 20 κιλα σου διαλυουν την ψυχολογια...

Ναι όντως ισχύει απόλυτα αυτό που λες το χει ο άνθρωπος μες στο αίμα του να θέλει να κάνει τον άλλο σκουπίδι χώμα για να "εξυψωθεί" ο ίδιος. Το χω νιώσει στο πετσί μου και έχω αισθανθεί πάρα πολύ άσχημα σχεδόν καθημερινα για άλλα θέματα όμως, και επίσης, έχω πιάσει και τον εαυτό μου να το θέλει μερικές φορές, και έχω... φρικάρει! Κωλοανθρώπινο είδος.. Τελικά είμαστε όλοι κομπλεξικοί.....

Σας ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σας λόγια,παλεύω με τους δαίμονες κάθε μέρα,τη μία με βάζουν κάτω και με τσακίζουν και την άλλη εγώ.Οι φίλοι δεν υπάρχουν πια,δυο-τρεις γνωστοί που σαν κομήτες εμφανίζονται και χάνονται πάλι.Στη δουλειά φαντάζω σαν την κακόμοιρη γεροντοκόρη που δεν γουστάρουν την κατάθλιψη της,τώρα μάλιστα τους ενοχλούν και τα κιλά,του στυλ πως ήσουν και πως έγινες,δεν βλέπεις;Κλείστηκα στον εαυτό μου γιατί φοβάμαι πια τους ανθρώπους,τη στιγμή που θα ανοίξουν το στόμα τους να πουν άλλη μία κακία.Για να μην μιλήσω πάλι για τους άνδρες που με απορρίπτουν,όπως είπα και παραπάνω,γιατί είμαι εμφανίσιμη όπως λένε,αλλά αυτά τα κιλά τους χαλάνε.Δεν φθάνει που ανέχομαι τη γυφτιά τους, που αφήνουν να τους κερνάω τον καφέ ή το ποτό στην έξοδο,χωρίς να κάνουν την παραμικρή κίνηση όταν έρχεται ο λογαριασμός,και έχουν το θράσος να σχολιάζουν και τα κιλά μου.....η απόλυτη ξεφτίλα

Μαρία έχουμε ακριβώς τα ίδια προβλήματα κι εμένα μου τη δίνει η κακία και η ξεφτίλα του κόσμου όχι να μην πληρώνουν, αυτό είναι το λιγότερο αλλά αυτό που λέγαμε πιο πάνω ότι για να ανέβουν αυτοί θα σε ρίξουν στα τάρταρα εσένα. Προσπάθησε να μην είσαι το τέλειο θύμα όπως κι εγώ και ανέπτυξε άμυνες. Αυτό πρέπει να κάνω κι εγώ και να προχωρήσουμε μπροστά όσο και αν αυτό ακούγεται δύσκολο. :(

Επίσης έχω καταλάβει ότι χτυπάνε με κακία αυτές/ούς που είναι καλύτεροι. Μπορεί κι εσύ πχ να πεις μια κακία για κάποιον που σου έκανε κάτι, αλλά να μην την εννοείς, ενώ κάποιος άλλος που είναι χειρότερός σου, να πει για σένα και να εννοεί. Οπότε μην απελπίζεσαι, ξέρεις ότι είσαι η καλύτερη. Αυτό πιστεύω τελικά.

Μαρία μου, αισθάνομαι αρκετά καλά αυτά που λες. Κι εγώ είμαι η γεροντοκόρη, αλλά ποτέ η κακομοίρα. Καλό είναι να χρησιμοποιείς μέσα σου, προκειμένου να το εμπεδώσεις, τον όρο "εργένισσα". Είναι πιο political correct.
Στις σχέσεις που είχα παλιότερα ήμουν κυρία. Μοιραζόμουν τα έξοδα της κοινής ζωής, ψώνια για το σπίτι κλπ και αν ο σύντροφός μου προλάβαινε και εφοδίαζε το σπίτι, πλήρωνα πχ έναν λογαριασμό και πατσίζαμε, χωρίς χρονοβόρες και κουραστικές συζητήσεις για χρήματα. Έχω όμως μία απαράβατη αρχή, αρκετά κλισέ και παλιομοδίτικη, αλλά σταθερή: Στο πρώτο ραντεβού ποτέ, μα ποτέ, δεν πληρώνω. Προθυμοποιούμαι βέβαια, αλλά αν ο κύριος που με συνοδεύει δεχτεί, τότε πέφτει στα μάτια μου. Α, μιλάμε πάντα για εργαζόμενους ανθρώπους, έτσι? Μη τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι, δεν θα είχα τέτοια απαίτηση από έναν άνεργο. Στα επόμενα ραντεβού ρυθμίζεται το πώς θα μοιραστούν τα έξοδα. Όσο για το ότι δέχονται το κέρασμά σου, αλλά παράλληλα σε σχολιάζουν, νομίζω πως αυτό και μόνο σε κάνει να μην τους θέλεις κι εσύ. Ξεφτίλες τους χαρακτήρισες, σωστά? Και είναι. Και κάτι ακόμη: Μην έχεις την κατάθλιψή σου για σημαία, μη το ανακοινώνεις παντού, πολλές φορές υποψιάζομαι ότι παθαίνω μικροκαταθλίψεις, αλλά απομονώνομαι προσωρινά, όσο μπορώ και όταν επανέρχομαι δεν έχει πάρει κανένας χαμπάρι, παρά μόνο οι δικοί μου άνθρωποι.

Quote:

---

Originally posted by Ava
Μαρία μου, αισθάνομαι αρκετά καλά αυτά που λες. Κι εγώ είμαι η γεροντοκόρη, αλλά ποτέ η κακομοίρα. Καλό είναι να χρησιμοποιείς μέσα σου, προκειμένου να το εμπεδώσεις, τον όρο "εργένισσα". Είναι πιο political correct.
Στις σχέσεις που είχα παλιότερα ήμουν κυρία. Μοιραζόμουν τα έξοδα της κοινής ζωής, ψώνια για το σπίτι κλπ και αν ο σύντροφός μου προλάβαινε και εφοδίαζε το σπίτι, πλήρωνα πχ έναν λογαριασμό και πατσίζαμε, χωρίς χρονοβόρες και κουραστικές συζητήσεις για χρήματα. Έχω όμως μία απαράβατη αρχή, αρκετά κλισέ και παλιομοδίτικη, αλλά σταθερή: Στο πρώτο ραντεβού ποτέ, μα ποτέ, δεν πληρώνω. Προθυμοποιούμαι βέβαια, αλλά αν ο κύριος που με συνοδεύει δεχτεί, τότε πέφτει στα μάτια μου. Α, μιλάμε πάντα για εργαζόμενους ανθρώπους, έτσι? Μη τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι, δεν θα είχα τέτοια απαίτηση από έναν άνεργο. Στα επόμενα ραντεβού ρυθμίζεται το πώς θα μοιραστούν τα έξοδα. Όσο για το ότι δέχονται το κέρασμά σου, αλλά παράλληλα σε σχολιάζουν, νομίζω πως αυτό και μόνο σε κάνει να μην τους θέλεις κι εσύ. Ξεφτίλες τους χαρακτήρισες, σωστά? Και είναι. Και κάτι ακόμη: Μην έχεις την κατάθλιψή σου για σημαία, μη το ανακοινώνεις παντού, πολλές φορές υποψιάζομαι ότι παθαίνω μικροκαταθλίψεις, αλλά απομονώνομαι προσωρινά, όσο μπορώ και όταν επανέρχομαι δεν έχει πάρει κανένας χαμπάρι, παρά μόνο οι δικοί μου άνθρωποι.

---

συμφωνω απολυτα! μη βαζετε σημαιες-ταμπελες.
με αυτοχαρακτηριζω διαρκως υποτιμητικα,
τα σχολια των αλλων, ειτε τα εκφραζουν ειτε ειναι γλωσσοφαγιες πισω απτην πλατη μου μου αρκουν
κ προσπαθω οποτε παω να με υποτιμησω με το παραμικρο να ορθωνω αναστημα...σεμενα!
γιατι στους αλλους δεν αξιζει να ορθωσεις τιποτε, παρα μονο το χερι προς την ταμπελα...exit.
Που χαθηκαν οι gentlemen επιτελους?!

Όχι ρε ʼβα γιατί να το κρύβει ότι έχει κατάθλιψη; Δεν είναι κάτι κακό. Τέρμα στο ρατσισμό πια. ʼμα θέλουν να το πουν όποιος θέλει να το λέει. Αυτό έλειπε λες και δολοφόνησε κανέναν να μην το λέει. :S Πάλι κωλοκοινωνία.