Printable View
Εδω μπορουμε να γραφουμε στιχους απο τραγουδια τα οποια μας εχουν αγγιξει......:starhit:
Στιχοι τους οποιους οταν τους ακουμε νιωθουμε οτι εχουν βγει απο την δικη μας την ζωη..
Ας αρχιζω εγω με εναν στιχο με πολυ νοημα για μενα.....απο τους ''Munchener Freiheit -το Every Time ''---->Every time you need me I'll be here
Every time you leave me I'll be near
Every time you hold me like you do
I'm so in love with you♥ :spin:
:smilegrin::thumbup:
Νίκος Καββαδίας:
θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
Πολυ ωραια μουσικη και ερμηνεια απο Σπανο, Μαχαιριτσα.
Αγαπημένο... οχι η μουσική που ακούω συνήθως αλλά αυτό το τραγούδι το αγαπώ
Στίχοι: Στέλιος Ρόκκος
Μουσική: Κώστας Μοσχούδης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Ρόκκος
Είμαι από εκείνα κείνα τα παιδιά
που ξέρουνε και κρύβουνε καλά
τον πόνο τους,την πίκρα τους,το δάκρυ μέσα τους
και δείχνουν όλα μια χαρά
τον πόνο τους,την πίκρα τους,το δάκρυ μέσα τους
και δείχνουν όλα μια χαρά
Αχ και νά'ξερες τι κρύβω μέσα μου
δε θα σού'βγαινε μιλιά
Αχ και νά'ξερες τι κρύβω μέσα μου
όλου του κόσμου την ερημιά
Αχ και νά'ξερες τι κρύβω μέσα μου
δε θα σού'βγαινε μιλιά
Αχ και νά'ξερες τι κρύβω μέσα μου
όλου του κόσμου την ερημιά
Είμαι από εκείνα κείνα τα παιδιά
που πέρασαν που πέρασαν πολλά
όμως δε λύγισαν πίσω δε γύρισαν
κι ας πέσαν τόσο τόσο χαμηλά
όμως δε λύγισαν πίσω δε γύρισαν
κι ας πέσαν τόσο τόσο χαμηλά
Αχ και νά'ξερες τι κρύβω μέσα μου
δε θα σού'βγαινε μιλιά
Αχ και νά'ξερες τι κρύβω μέσα μου
όλου του κόσμου την ερημιά
Αχ και νά'ξερες τι κρύβω μέσα μου
δε θα σού'βγαινε μιλιά
Αχ και νά'ξερες τι κρύβω μέσα μου
όλου του κόσμου την ερημιά
http://www.youtube.com/watch?v=YhwA_v_0-V0
Και τα 2 τραγουδια ειναι υπεροχαααααααα
πολυ καλες επιλογες :thumbup::bouncy:
There are twenty years to go,
The best of all I hope.
Enjoy the ride, the medicine show.
And thems the breaks for we designer fakes.
We need to concentrate on more then meets the eye.
People r strange
when u r a stranger
faces look ugly when u r alone
women seem wiked
when u r unwanted
streets r uneven when u r down
When u r strange...
faces come out in the rain
when u r strange
no-one remembers your name...
when u r strange...
DOORS -στιχοι Jim Morrison
:thumbup:
Θ άλλαζαν όλα αν δεν σ αγαπούσα
θα μουν πιο ψύχραιμη δεν θα ξεσπούσα
θα σε λευτέρωνα θα το μπορούσα
όλα τα λάθη σου θα προσπερνούσα .
Δεν θα ταν πόλεμος δεν θα νικούσα
δεν θα περίμενα δεν θα αργούσα
μόνο για μένα δεν θα σε κρατούσα
θ άλλαζαν όλα αν δεν σ αγαπούσα πια ..πια
Tρέξε να γλυτώσεις ,τώρα τρέξε αν σε πιάσω μπορεί να νιώσεις
πως η αγάπη δυναμώνει και έχει δύναμη που σκοτώνει τώρα
τρέξε αν φοβάσαι από τον έρωτα πιο μακριά πιο μακριά .
Θ άλλαζαν όλα αν δεν σ αγαπούσα
Την ηρεμία σου δεν θα χαλούσα, θα καταλάβαινα
θα συγχωρούσα δεν θα χρωστούσες και δεν θα
χρωστούσα δεν θα ταν πόλεμος δεν θα νικούσα
δεν θα περίμενα δεν θα αργούσα μόνο για μένα
δεν θα σε κρατούσα θ άλλαζαν όλα αν δεν σ αγαπούσα
πια πια
Tρέξε να γλυτώσεις ,τώρα τρέξε αν σε πιάσω μπορεί να νιώσεις
πως η αγάπη δυναμώνει και έχει δύναμη που σκοτώνει τώρα
τρέξε αν φοβάσαι από τον έρωτα πιο μακριά πιο μακριά
τρέξε να γλυτώσεις ,τώρα τρέξε αν σε πιάσω μπορεί να νιώσεις
πως η αγάπη δυναμώνει και έχει δύναμη που σκοτώνει
τώρα τρέξε αν φοβάσαι από τον έρωτα πιο μακριά πιο μακριά
τρέξε από μένα πιο μακριά
Εφυγα μεσα στους δρομους που χαθηκαν για παντα
εφυγα γιατι δεν ειχα τα φτερα
γιατι ειχα ονειρα πολλα
και το λιμανι ειναι μικρο
κ εγω ημουν παντα μονος
κ θαμαι παντα μονος
My funny valentine
sweet comic valentine
you make me smile with my hurt
your looks are laughable, unphotografable
yet you are my favorite work of art
Is your picture less than greek
is your mouth a little weak
when you open it to speak
are you smart?
Yet dont change a hair for me
not if you care for me
stay my funny valentine stay
each day is valentines day.
Kαι ποτε δεν εχω ακουσει μια μουσικη να ταιριαζει τοσο πολυ με το στιχο
Στίχοι: ʼλκης Αλκαίος
Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι
Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά μου
Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μην στέκεσαι
Κι απ' το παράθυρο το σκάει η ερημιά μου
Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
Τα Φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει
Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
Και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
Κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου
Να γράφεις να τηλεφωνείς...
Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη μου όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει...
Κι όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει.
Ωωω σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό.
τι συμπνοια σε αυτο το φορουμ!αλλα θα παραθεσω κατι αλλο πολυ αγαπημενο για ποικιλια,του ιδιου στιχουργου-συνθετη πανταQuote:
Originally posted by magia
Κι όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει.
Ωωω σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό.
"Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει...."
:thumbup:Quote:
Originally posted by magia
Quote:
Originally posted by alexandrita
τι συμπνοια σε αυτο το φορουμ!αλλα θα παραθεσω κατι αλλο πολυ αγαπημενο για ποικιλια,του ιδιου στιχουργου-συνθετη πανταQuote:
Originally posted by magia
Κι όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει.
Ωωω σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό.
"Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει...."
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή
Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Μην κλαις, φαντάζει μάταιο τώρα που πέσανε τα πέπλα ξαφνικά.
Πως θες να σ'αγαπήσουνε με τούτο το σημάδι που σκάλισες στη
μάσκα σου κρυφά.
Μην κλαις, δεν φτάνει η οδύνη,δεν φτάνει η θλίψη
για ν'αναστηθείς.
Πόσες φορές τα μάτια σου θα κλείσεις μπροστά
στο ραγισμένο σου είδωλο.
Κάθε μεσημέρι καίγεσαι, άπο έναν πόνο
αβάσταχτο,πεταλούδα ξάφνου γίνεσαι.
Σε φωτιά μεταμορφώνεσαι, κάθε μεσημέρι καίγεσαι.
Πως θες να σ'αγαπήσουνε με τούτο το σημάδι που σκάλισες στη
μάσκα σου κρυφά.
Είναι αδειανές οι φλέβες σου από αίμα και μόνο
ένας Δαίμονας σκιρτά,αργά
Κάθε μεσημέρι καίγεσαι, άπο έναν πόνο
αβάσταχτο, πεταλούδα ξάφνου γίνεσαι.
Σε φωτιά μεταμορφώνεσαι, κάθε μεσημέρι καίγεσαι.
Κρέμεσαι απο τον αέρα
δεν πατάς πια πουθενά
κρέμεσαι απ΄το πουθενά.....
Βρέθηκα μετά τον χωρισμό στο σταθμό, στο βαγόνι μου,
μια ζωή σε μια αποσκευή
τα νεκρά όνειρά μου,
ξάφνου εκεί μες στο συνωστισμό
μια φωνή τόσο γνώριμη,
μια φωνή που γίνεται κραυγή καθώς λέει το όνομά μου,
και το τρένο ξεκίνησε και εσύ πάλι μακριά μου.
Κι ηθέλα τόσα να σου πω
πως σ' αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ' αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.
Τρέχουνε οι πόλεις κι οι σταθμοί
μα εσύ πάντα πλάι μου,
βλέπω την μορφή σου, μου μιλάς
σαν βροχή σαν αέρας,
θέλω να κατέβω στην στροφή
μα η φωνή μου σκορπίζεται,
θέλω να κατέβω στην στροφή
δεν μ' ακούει κανένας,
και το τρένο πια χάνεται
σαν το φως μιας ημέρας.
Κι ήθελα τόσα να σου πω
πως σ' αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ' αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.........:kiss:
Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός ,
είμαι της γερακίνας γιος (2)
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές (2)
Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις
Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
φέραν κάποιον αδελφό μου
πόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός...
Βαρύ αλλά αγαπημένο...πάει από γενια σε γενιά...το λάτευε η γιαγια μου.....μετα ο πατέρας μου....κ τώρα εγώ.....:love:
Ποιοί είσαστε εσείς
Ποιοί είσαστε εσείς
που τα λόγια μας
τα κάνετε μπροσούρες
οτοβλεψίες, κρυπτομούρες
μ' ένα καλάμι στα μπαλκόνια
για άνοιξης λέτε χελιδόνια
Ποιοί είσαστε εσείς
Ποιοί είσαστε εσείς
που τα λόγια μας
συνεντεύξεις σε φυλλάδες
και άρες μάρες κουκουνάρες
να σας το πω κωλοαγάδες
απόκληροι παραμυθάδες
Ποιοί είσαστε εσείς
Ποιοί είσαστε εσείς
που τα λόγια μας
κάνετε σύνθημα για βία
τρελή μυθολογία
κράτος εν κράτη αστυνομία
πρόσεχε φίλε τη γωνία
μη συγκρουστείς
Ποιοί είσαστε εσείς
Βία στη βία
βία μη βία
η αμοιβή χα
Βία στη βία
η αμοιβή χα
βία μη βία
Μη μπερδευτείς
η αμοιβή χα
βία στη βία
Ποιοί είσαστε εσείς
ΦΙΛΑ ΜΕ ΑΚΟΜΑ ....
Μια τεράστια του χρόνου σπατάλη,
κάτι τ? αδύνατο
Να εφεύρεις το όνειρο μιας ζωής σε μια μέρα,
μια σκηνή πέρα από τη σελήνη
Ένας όμορφος κόσμος που απέχει ένα βήμα,
μην ανάβεις το φως, τράβα απλά την κουρτίνα
Πεταλούδες γυρνούν στην Αθήνα,
πάρκα στο Κέντρο, καλοκαίρι μυρίζει
Μια μητέρα, μια ερωμένη, μία κόρη περιμένει,
αλλάζουν όλα, αλλάζω κι εγώ
Ένας μαγνήτης στο ψυγείο, ένα σημείωμα, ένα αστείο,
ένα σπίτι, ένα φιλί, ένα αντίο
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ? άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ? ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Θέλω να? μαι μαζί σου,
να κυνηγάω μαζί σου τα κύματα όλα της μοίρας
Ένα κορίτσι χορεύει στον ουρανό, στο δωμάτιο,
το δρόμο, τη δουλειά, το σχολείο
Μια ψυχή, κι άλλη μία, και μια συνομιλία,
μόνο μάτια και λέξη καμία
Ένα τέλειο λάθος, μια καινούργια αρχή,
ένα δάκρυ που δε μπορεί να κρυφτεί
Μια ανάσα βαθιά για να μην τρελαθώ,
μια ιστορία αγάπης, τι πιο απλό
Και Θεός κι αμαρτία κι άλλη μια ευκαιρία
για όσους δεν βρήκαν το χρόνο να ψάξουν
Είναι μέσα σου η λύση που θα τιμωρήσει
όσους δεν έχουν φτερά να πετάξουν
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ? άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ? ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Θέλω να ?μαι μαζί σου,
να γεράσω μαζί σου το φεγγάρι να έχουμε στρώμα
Και τυχαίο και γραφτό,
το μεγάλο μωρό που παίζει με τόξο και βέλη
που χτυπάει και φεύγει όλα τα ανατρέπει,
μα ο χάρτης τον δρόμο σου δείχνει
Του κρυμμένου θησαυρού το ταξίδι τελειώνει,
εκεί που είναι αδύνατο να ?μαστε μόνοι
Σε κοιτάζω στα μάτια σαν καθρέφτες γυαλίζουν,
τον πιο ωραίο εαυτό μας αντικατοπτρίζουν
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ? άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ? ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα?
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα?