Συμβίωση πριν το γάμο;

Κορίτσια και αγόρια καλημέρεςςςςςςςςςς!!!!!!!!!!!!!! !!!!!

Στην ερώτηση του θέματος έχετε κάποιες απαντήσεις ή ανάλογες εμπειρίες;;
Είμαι σε αυτή τη φάση και στο βήμα αυτό που με φοβίζει για πολλουουους λόγους...

Οι δύο εκδοχές που υπερισχύουν είναι:
1)ΝΑΙ γιατί βλέπεις αν ταιριάζεις με τον άλλον, κατι σαν test drive
2)OXI γιατί επέρχεται πολύ γρηγορότερα η ρουτίνα και δεν υπάρχει διάθεση για υποχωρήσεις.

(βέβαια εγώ έχω και το ότι οι γονείς μου δε θα ήθελαν να φύγω πριν το γάμο, ολίγον τι παραδοσιακοι)

ntl δεν ξερω ποσο χρονων εισαι αλλα αφου δεν υπογραφεις συμβολαιο δεν νομιζω να υπαρχει προβλημα!:starhit:
την ρουτινα την εχεις και εκτος και εντος απλα θελει να την δεις αλλιως την δουλεια..
παντως καλο ειναι κατα την γνωμη μου το test drive γιατι καθοριζεις τους κανονες πριν αγορασεις μαρκες για το παιχνιδι.
θεωρω τον απευθειας γαμο χειροτερο γιατι αν χρειαζεσαι παραπανω απο 24 ωρες για να απομακρυνθεις απο μια κατασταση τοτε ειναι ψυχοφθορα!!παντως καλη τυχη δειχνει μεγαλη ωριμοτητα οτι το συζητας!:starhit::starhit::starhit:

marzipan μου δε ξέρω κατά πόσο δείχνει ωριμότητα το ότι σκέφτομαι να μη στεναχωρήσω τους δικούς μου που θα φύγω και είμαι...28..!!αρκετά μεγαλούτσικη δηλαδίςςςςς.....
:wow:
(ο πατέρας μου μου το είχε ζητήσει σαν χάρη με τον τρόπο του να φύγω από το πατρικό μόνο ως νυφούλα, ποτέ δε μου είχε στερήσει τίποτα και δεν ήμουν και το πιοοοοο ήσυχο παιδάκι.. είχα στο μυαλό μου ότι δε θα τον στεναχωρήσω σε αυτόν τον τομέα... αλλά ο φίλος πιέζει....)
:thumbdown:

ανεξάρτητα από αυτό όμως εμένα φοβάμαι κυρίως ότι θα βαρεθώ στη συμβίωση, και θα σκωθω να φύγω...
γιατί όσο και αν το φαντάζομαι ονειρικά όπως στις διαφημίσεις του βιτάμ που τρώνε πρωινό κλπ κλπ, φοβάμαι ότι δε θα είναι έτσι...:shocked2::shocked2::shocked2:

ntl για μένα (αφού εχει καει η γουνιτσα μου) θα σου έλεγα πρωτα συμβίωση γιατι πολύ απλά μπορείς να καταλαβεις κάποια πραγματα για τον άλλον αλλά και για εσενα. Η ρουτίνα ετσι και αλλιώς θα έρθει και αν δεν μπορείτε τώρα να βρείτε τρόπους διαφυγής από αυτή τότε πώς θα τους βρείτε μετα. Ασε που πλέον ο γαμος είναι απλά μια διαδικασία μέσα σε όλες τις αλλες. Σκέψου το και λίγο στεγνα: ΟΚ παντρευεσαι και μετά συζεις με εναν ανθρωπο και αν τελικά κάτι δεν παει κάλα μεσα σε ένα ευλογο χρονικό διαστημα (μέσα σε ενα χρόνο πχ) θα μπειτε σε μια διαδικάσια που δεν είναι ούτε ευχάριστη ούτε και συντομη (το διαζύγιο κάνει περίπου 1 χρόνο να βγει εκτός αν υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος για να βγει πιο γρηγορα). Πριν κάνεις οποιοδήπτε βήμα κατσε ζυγισε τα υπερ και τα κατα, συζήτησέ το με τον σύντροφό σου και με τους γονείς σου (εάν σε νιάζει η απόψή τους βεβαια) και αποφάσισε εσύ τι θες να κάνεις!!

ναι...σωστά...δίκιο έχετε...αλλά......
λίγες είναι οι περιπτώσεις που συμβιώνεις και χωρίζεις για λόγους οπως ¨γιατί πέταξες τις κάλτσες σου εκει"??.. για μικρά ανούσια πράγματα που φέρνουν τους καβγάδες που μπορεί να γίνουν και πόλεμοι και να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις αφού δεν έχεις κάτι να σε εμποδίσει...
:shocked2:

ενώ στο γάμο, θα το σκεφτείς.."κάτσε ρε φίλε ηρέμησε, δε θα χαλάσω τη ζαχαρένια μου για τις κάλτσες..":shocked2::shocked2:

εσύ angel μου γιατί κάηκες? παντρεύτηκες χωρίς test drive ας πουμε?

κι εγώ θα έλεγα ότι είναι ένα πολύ καλό test, για τους λόγους ακριβώς που λέει η angel.
καταλαβαίνω βέβαια και τους γονείς σου. Όμως έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα, δεν είναι καλύτερα να είσαι απολύτως σίγουρη πριν προχωρήσεις σε κάτι πιο σοβαρό όπως ο γάμος (αν τον σκεφτεσαι βέβαια, συγγνώμη αν μπαίνω στα πολύ προσωπικά σου);
όχι ότι μπορείς να είσαι παντα 100% σίγουρη, αλλά πιστεύω ότι με τη συμβίωση θα προλάβεις πολλά, δλδ θα δεις τα μικρά καθημερινά του άλλου, και θα δεις τι μπορείς να αντέξεις και τι όχι, σε μεγάλη διάρκεια χρόνου. Διότι όσο είμαστε στα ντουζένια μας, μερικά τα παραβλέπουμε.
ωχ..ακούγομαι πολύ...dramatic ε;
Όμως, όσο ρομαντικό και αν μου ακούγεται κι εμένα να συγκατοικήσει κάποιος μετά το γάμο (έχει κι αυτό τις ομορφιές του), προσωπικά πιστεύω ότι η συμβίωση είναι πολύ σημαντική.
Στην τελική πάντως, είναι απόφαση 100% δικιά σου
Μην κάνεις κάτι μόνο για αυτόν ή μόνο για τους γονείς σου/κύκλο σου.
Κάνε αυτό που σου λέει η καρδιά και το μυαλό σου (που στην ιδανική περίπτωση, αυτά τα δύο θα συμφωνουν μεταξύ τους:bigsmile: )

αχ redish μου...
τα οικονομικα προβλήματα πολλαααααααααα!!!!!!
ναι λέμε να παντρευτούμε αλλά σε κανα δυο χρόνια.... απλα εκείνος είναι και πιο μεγάλος (34) και θέλει να μείνουμε μαζί από νωρίτερα..

και ειλικρινά...ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ...και λίγο δραματικά τα λες!!!χαχαχαχα

εδώ μαζί δε μένουμε και υπάρχουν ώρες σιωπής όποτε συναντίομαστε ή στο τηλέφωνο που με φέρνουν σε αμηχανία γιατί δεν έχουμε και τί να πούμε(άλλωστε τί μπορείς να λες και συνέχεια,πόσα νέα να υπάρχουν?!!!???και ναι έχουμε μιλήσει και για το κυπριακό,χωρίς φυσικά να βρούμε λύση:p)...

να, αυτά φοβάμαι, ότι θα ξενερώσω και σηκωθώ ναα φύγω και μετά θα χτυπάω τα κεφάλι μου στον τοίχο..

οπότε η πλάστιγγα γέρνει πως συμβίωση..I got the point...:saint:

κοίτα, οι ώρες σιωπής δεν είναι πάντα κακό πράγμα!
εμένα μου αρέσουν, γιατί σημαίνει ότι πλέον έχεις οικειότητα με τον άλλο, και απλά απολαμβάνεις σιωπηρά την παρέα.
η σχέση δεν είναι μόνο το μπούρου-μπούρου :D

και γιατί να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο; δες το ως δοκιμασία/παιχνίδι αρχικά και όπου βγει ;) γιατί μερικές φορές όταν τα παιρνουμε σοβαρά εξ αρχής, το παίρνουμε ακόμα πιο σοβαρά στο τέλος..

εμένα Redish μου με φοβίζουν...

κάθομαι στα κρυφά και ακούω τί λένε αυτοί οι γονείς μου με τις ώωωωρες κάθε μέρα μετά από 35 χρόνια γάμου... μπορεί να λένε τα ίδια και τα ίδια... αλλα τα κάνουν κάθε φορά να ακούγονται σαν καινούρια..διαφορετικά.. με ενδιαφέρον..!! αυτό το προτέρημα δε το έχω ούτε εγώ ούτε εκείνος...

πάμε έξω για καμια μπυρίτσα και τρέμω στη στιγμή (που θα έρθει σίγουρα) που δε θα έχουμε τί να πούμε και θα κοιτάμε το κενό ή τους άλλους ή θα πέφτουμε στους μεζέδες μετα μανίας!!
:thumbdown::thumbdown::thumbdown::thumbdown::thumb down::thumbdown::thumbdown::thumbdown::thumbdown:: thumbdown::thumbdown:

και όμως σε όλα τα άλλα τα πάμε τόσο καλά...

ΦΟΒΑΜΑΙ οτι θα τον χάσω επειδή ΦΟΒΑΜΑΙ οτι θα τον βαρεθω................

ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!:smilegrin::smilegrin::smileg rin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::s milegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegr in::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::sm ilegrin::smilegrin:

με τη μια! χωρις 2η σκεψη! εμεις συζησαμε 2 χρονια σκοτωθηκαμε εμαθα τα ελλατωματα του εμαθε τα δικα μου και τωρα ολα μελι!
παρολο που ημασταν πολλα χρονια μαζι, αν δεν ζησεις με τον αλλο στο ιδιο ΣΠΙΤΙ να τον ζεις 24/24ωρο, δεν!
:) :)

καλως ηρθες κιολλας! :roll:

και νομιζεις ότι αμα παντρευτείς θα αλλάξει κάτι στο "δεν εχω τι να πω"? χειροτερα θα τα κάνει... θα ψαχνετε και οι δύο άλλες διεξόδους που δεν ξέρεις τι κα πως θα καταλήξουν. Εγω ναι την π΄ρωτη φορά παντερευτηκα και δεν είχα συμβιώσει και βγήκαν όλα τα στραβα και αναποδα και των δυο μας (γιατι και εγω τα εχω... μην ρίχνω το φταιξιμο όλο αλλου....). και τωρα ουσιαστικά παντρευτικάμε λόγο του παιδιου και πίστεψε με με τον νυν αντρα μου το προσπαθούμε και το δουλευουμε συνεχεια. Θελει πολύ συζήτηση το πραγμα.... και δεν θελει να μαζευεις συνέχεια και να κανεις το μπαμ. σου ξαναλεω ζύγησε πρώτα και αποφάσισε μετα.

mitsikolo καλως σας βρήκα κούκλα μου!!
σταράτη η απάντησή σου δε μου άφησε περιθώρια ούτε για ένα "αλλά"..χαχα..

όπως και ναχει συμφωνώ μαζί σας κορίτσια..έτσι είναι τα πράγματα.. και ίσως αυτές οι "σιωπές" που δε με ενοχλούν απόλυτα (απλά μπαίνω σε διαδικασία προβληματισμού) να μειωθούν αφού καθημερινά θα έχουμε να αντιμετωπίζουμε κοινέες καταστάσεις..

angel μου να σου ζήσει το παιδάκι σου!!
να το δεις όπως αγαπάς και κυρίως όπως εκείνο αγαπά!!
και έχεις δίκιο.. είναι ένας καθημερινός αγώνας αλλά.. αν υπάρχει αγάπη?? όλα τα μπορούμε...!!
ας είμαστε και λίγο ρομαντικοί στη ριμαδοζωή μας!!!
εεεεε???:spin::spin::spin::spin::spin::spin:: spin::spin::tumble::tumble::tumble::tumble::tumble ::tumble:

Λοιπον Ν.Τ.Λ. σε καταλαβαινω απολυτα γιατι εμενα με ριχνει καθε ειδους ρουτινα.Ομως σου προτεινω οτι κανεις η δεν κανεις να το κανεις με γνωμονα τον εαυτο ΣΟΥ κ τις αναγκες ΣΟΥ κ οχι επειδη θελει ο φιλος σου.Αν δεν νοιωθεις ετοιμη να συγκατοικησεις κ θελεις να εισαι ακομα ανεξαρτητη μη πιεζεσαι.Δηλ.κυτα τι θελεις κ χρειαζεσαι ΕΣΥ ανεξαρτητα απο τις προσδοκιες του πατερα η του φιλου.Και ποιος ξερει;Μπορει να σου βγει η επιθυμια να μεινεις μονη σου ανεξαρτητη κ σε δικο σου χωρο για ενα διαστημα!Δεν ειναι απαραιτητο να βγεις απο το πατρικο κ να πας στον αντρα!:duh:

Quote:

---

Originally posted by n.t.l.
... αλλά ο φίλος πιέζει.

---

Π.χ.αυτο εμενα μου χτυπαει καμπανακι....

lessing μου...πού λεφτα να μείνω μόνη μου......
άλλωστε το έχω κάνει ως φοιτήτρια και μου έχει φύγει αυτό το απωθημένο...

αυτό το ο "φίλος πιέζει" θα στο δικαιολογήσω από την άποψη ότι ήθελε να μείνουμε μαζί από τους 9 μήνες...%#$%#%@%@... φυσικά εγώ ούτε λόγος...... αλλά τώρα μετά από 2 χρόνια, κ βλέποντάς τον ότι έχει κάνει υπομονή και έχουμε μπει σε μια φάση...χμ...στασιμότητας..ραν τεβού συνέχεια έξω κ άντε να μείνω κανα βράδυ σπίτι του.. είναι μια περίοδος που πρέπει να γίνει ένα βήμα παραπέρα..όχι γαμου!!!ούτε καν αρραβώνα..ούτε λόγου ούτε παράλογου.. κάτι παραπέρα στη σχέση..

και για αυτό το σκέφτομαι και εγώ πολύ τους τελευταίους μήνες... γιατί και τώρα έτσι όπως είμαστε δεν αφήνουμε περιθώρια να μπει κάτι καινούριο, είτε χειρότερο είτε καλύτερο.....

αλλιώς ούτε που θα το σκεφτόμουν για τους λόγους της περίπτωσης 2.

Έχω και εγώ έναν παρόμοιο προβληματισμό.Απο τη μια θέλω να συγκατοικησω αλλά από την άλλη φοβάμαι. Αλλά έχω δει ζευγάρια που συζούνε για χρόνια και μόλις παντρευτούν χωρίζουν. Ίσως είναι τυχαίο αλλά μήπως τελικά συμπεριφερόμαστε διαφορετικά στη συγκατοίκηση και διαφορετικά στο γάμο? Και αν συζήσεις για ένα χρόνο, σημαίνει ότι μετά θα είναι έτσι? Αφού αλλάζουν οι άνθρωποι συνέχεια. Να σας πω τρεμω και τους πρώτους μήνες της συγκατοίκησης. Μέχρι να συνηθίσει ο ένας τις συνήθειες του άλλου μηπως χαθεί ο ρομαντισμός? Αφήστε που αν συζήσω και χωρισω δεν νομίζω ότι θα στεναχωρηθώ λιγότερο από το να παντρευτώ και να χωρίσω. Απλώς θα είναι μάλλον πιο οικονομικό. Πολύ μπερδεμένη είμαι και εγώ με το θέμα.

χαχαχαχ σορρυ αν ακουστηκα τελειως καθετη αλλα εχω μπολικη πειρα σε αυτο χαχαχαχ .
μπενεις κατευθειαν στα βαθεια δυναμικα, ζεις, και μετα βλεπεις! ουτος η αλλως καποια στιγμη θα γινει!
και εκει θα δοκιμαστουν και οι δυναμεις σας!
αν θα ''δεσει'' το γλυκο η οχι :eureka:

sediaita πόσα χρόνια σχέσης?:starhit:


και πόσο ετών είσαι αν επιτρέπεται?:starhit:

πόσο σε καταλαβαίνω?!!!!ΠΟΣΟ!!!!

(μου είχαν πει κάποτε: μα καλά, αν τον αγαπάς πως είναι δυνατόν να μη θες να ξυπνάς κάθε μέρα μαζί του!!!?????!!

και ξαφνικά άκουσα όλες τις καμπάνες της αγιας Πετρούπολης και είπα ότι "Ωπα, άρα κάτι συμβαίνει!!"...
ευτυχώς σύντομα έφυγα από αυτή τη σκέψη...)

ε..ψιτ...mitsikolo...
έτσι σταράτα να τα λες να ξεκουνάς εγκεφάλους...

εμένα γενικά οι σταράτοι άνθρωποι με έχουν βοηθήσει στη ζωή μου..:thumbup::thumbup:

Είμαστε μαζί 1,5 χρόνο. Εγώ είμαι 32, αυτός 34. Δεν είμαστε καιρό μαζί αλλά νομίζω ότι πρέπει να αλλάξουμε στάδιο. Τώρα συγκατοίκηση θα είναι αυτό? Γάμος? Δεν ξέρω! Από τη μία θέλω να παντρευτώ για να κάνουμε και κανένα παιδάκι, από την αλλη μήπως πρέπει να δοκιμαστούμε κι άλλο? Και αν πουμε συγκατοικούμε μήπως αυτό αναβάλλει το γάμο επ αόριστον?

Sediaita, το παιδακι δεν εχει να κάνει με τον γάμο... πρέπει λίγο να τα διαχωρήσεις αυτά. Και άμα μείνεις εγκυος και ο άλλος δεν το θέλει τι θα κανεις? σχεψου το λίγο...
ntl ότι και να κάνεις σκεψου τι θες εσυ και μόνο εσυ (θα συμφωνησω δηλ με την lessing) το τι θα πουν οι γύρ γυρω δεν σε νιαζει απλα!

Δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Απλά θα ήθελα πρώτα να παντρευτω και μετά να κάνω παιδάκι. Οπότε επηρεάζει λίγο το χρονοδιάγραμμα.

καποτε τα ίδια έλεγα.... αλλά αλλαξανε τα προγαματα κατα 180 μοιρες... γι'αυτό στο λεω!:D

Πιστευω οτι δεν υπαρχει καμια συνταγη επιτυχιας εξαρταται απο πολλα...δεν ισχυει τιποτα συγκεκριμενο για κανεναν.....και ο προγραμματισμος δεν λειτουργει παντα σωστα....καποια στιγμη ερχονται ολα απο μονα τους

Quote:

---

Originally posted by n.t.l.
sediaita πόσα χρόνια σχέσης?:starhit:


και πόσο ετών είσαι αν επιτρέπεται?:starhit:

πόσο σε καταλαβαίνω?!!!!ΠΟΣΟ!!!!

(μου είχαν πει κάποτε: μα καλά, αν τον αγαπάς πως είναι δυνατόν να μη θες να ξυπνάς κάθε μέρα μαζί του!!!?????!!
και ξαφνικά άκουσα όλες τις καμπάνες της αγιας Πετρούπολης και είπα ότι "Ωπα, άρα κάτι συμβαίνει!!"...
ευτυχώς σύντομα έφυγα από αυτή τη σκέψη...)

---

Kαλα,δεν το πιστευω!!!!!! Ακριβως μα ακριβως το ιδιο,κατα λεξη,μου ειχε πει η αδερφη του αγοριου μου αλλα το θεμα το δικο μας ηταν οτι εμεις δεν θελαμε να συγκατοικησουμε :P

sediaita συγγνωμη αν γίνομαι αδιακριτη, μενετε στα πατρικα σας?

κορίτσια έτσι είναι, τον εαυτό μας πρέπει να σκεφτόμαστε...
αλλά όταν ξέρεις ασ πούμε ότι ο πατέρας σου θα στεναχωρεθεί πααααααρα πολύ αν φύγεις(όταν επιχείρησε να το κάνει η αδερφη μου πριν το γάμο της, 2 μηνες πριν το ΓΑΜΟ της, είχε αρρωστήσει), το σκεφτεσαι παραπανω... δε μου είχαν στερήσει σα γονεις τίποτα, ήταν παντα στο πλαι μου, είχα απεριοριστη ανεξαρτησια σε πραγματα που παιδια της ηλικίας μου σα εφηβοι δεν ειχαν.. με μόνη ανταλλαγη να φύγω μόνο όταν παντρευτώ από το σπίτι.. δεν πρεπει λοιπον να σεβαστώ μια τετοια επιθυμία?

το έχω συζητήσει πολλές φορές με το αγόρι μου.. είναι το μόνιμό μας θέμα... και εκείνος μου λέει έχω κάνει υπομονή 1,5 χρόνο, μήπως πρέπει να σκεφτείς και λίγο και εμενα που μου λειπεις και πιέζομαι δίχως λόγο?

sediaita αν σε ρώτησα για το αν μένετε ο καθένας σε δίκο του σπίιτι είναι επειδή εμείς μένουμε και οι δύο στα πατρικά μας..
γιατι΄αν μένετε σε δικό σας σπίτι, εγώ τουλάχιστον δε θα συγκατοικούσα.... δε ξέρω..... ποια η διαφορά, αφου μπορείτα οποιαδήποτε στιγμή να κοιμάται ο έανς στο σπίτι του άλλου?!

κοριτσαρα πολυ καλο ειναι να σκευτομαστε τον εαυτο μας, αλλα το μελλον μας συμπεριλαμβανει συνηθως και 2ο ατομο ;)

αχχχχχ νιατα μου , που ημουνα μια σκετη αλητρααααα! χιχιχιχ

Λοιπον στη ζωη ειναι ανθρωποι που ειναι πλασμενοι για γαμο κ αλλοι οχι αλλοι για γονεις κ αλλοι οχι.Μολις τωρα θυμηθηκα καποια ηθοποιο νομιζω την Καθριν Χεμπορν που ελεγε οτι οι γυναικες κ οι αντρες ειναι πλασμενοι για να ζουν μαζι...αλλα σε διαφορετικα σπιτια...χε χε.
Ψαχτο το θεμα γιατι 1 αν ησουνα σιγουρη οτι θες να μεινετε μαζι ουτε καν θα ρωταγες 2 για να φοβασαι οτι μετα θα μετανοιωσεις κ οτι θα φυγει παει να πει οτι σου εξασκειται καποιου ειδους πιεση που δεν την πολυσυνειδητοποιεις του στυλ διαλεξε η τους γονεις η εμενα μεχρι ποτε θα περιμενω κ.λ.π.ΜΑΚΑΡΙ να κανω λαθος ειλικρινα το λεω!
Α επισης στο θεμα των σιωπων που ειπες,υπαρχουν σιωπες που ειναι σιωπες μεγαλης οικιοτητας κ αισθανεσαι μια χαρα με τον αλλον κ υπαρχουν σιωπες που δειχνουν καποια κουραση σαν αυτο που ειπες με τα ζευγαρια που κυτανε στο κενο σαν να εχει κατι μαραθει.Το οτι οι γονεις σου μιλανε ακομα με ενθουσιασμο ειναι πολυ ευχαριστο κ δειχνει κοινες ιδιοσυγκρασιες κ ενδιαφεροντα κ μια ωραια ζωντανια.Μπορει ο συντροφος σου να ειναι πιο χαμηλων τονων.Και παλι ομως εχει σημασια να μην πιεζεσαι ΕΣΥ οτι κ να κανεις.

Quote:

---

Originally posted by mitsokolo
κοριτσαρα πολυ καλο ειναι να σκευτομαστε τον εαυτο μας, αλλα το μελλον μας συμπεριλαμβανει συνηθως και 2ο ατομο ;)

αχχχχχ νιατα μου , που ημουνα μια σκετη αλητρααααα! χιχιχιχ

---

Μπορεις να αλητευεις μαζι με τον αντρα σου!!!!:smilegrin:

αλητευουμε αρκετα!!! αλλαααααααα οσο και να'ναι δεν ειναι το ιδιο με την κοριτσοπαρεαααααα χιχιχιχι

Oh yes!Μενω μαζί με τους γονείς. Εχω μια μικρή ανεξαρτησία αλλά δεν μπορώ να φερω το φίλο μου στο σπίτι ή να λείψω εγώ βράδυ και να μην το καταλάβουν. Το αστείο είναι ότι έλειπα πολλά χρόνια εκτός Αθηνών για σπουδές και είχα συνηθίσει να είμαι τελείως ανεξάρτητη. Αν έμενα μόνη μου τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά αλλά τώρα και λόγω οικονομικών αυτό δεν παίζει. Αν φύγω από το σπίτι θα είναι για να μείνω με το φίλο μου.

Quote:

---

Originally posted by lessing
Λοιπον στη ζωη ειναι ανθρωποι που ειναι πλασμενοι για γαμο κ αλλοι οχι αλλοι για γονεις κ αλλοι οχι.Μολις τωρα θυμηθηκα καποια ηθοποιο νομιζω την Καθριν Χεμπορν που ελεγε οτι οι γυναικες κ οι αντρες ειναι πλασμενοι για να ζουν μαζι...αλλα σε διαφορετικα σπιτια...χε χε.
Ψαχτο το θεμα γιατι 1 αν ησουνα σιγουρη οτι θες να μεινετε μαζι ουτε καν θα ρωταγες 2 για να φοβασαι οτι μετα θα μετανοιωσεις κ οτι θα φυγει παει να πει οτι σου εξασκειται καποιου ειδους πιεση που δεν την πολυσυνειδητοποιεις του στυλ διαλεξε η τους γονεις η εμενα μεχρι ποτε θα περιμενω κ.λ.π.ΜΑΚΑΡΙ να κανω λαθος ειλικρινα το λεω!
Α επισης στο θεμα των σιωπων που ειπες,υπαρχουν σιωπες που ειναι σιωπες μεγαλης οικιοτητας κ αισθανεσαι μια χαρα με τον αλλον κ υπαρχουν σιωπες που δειχνουν καποια κουραση σαν αυτο που ειπες με τα ζευγαρια που κυτανε στο κενο σαν να εχει κατι μαραθει.Το οτι οι γονεις σου μιλανε ακομα με ενθουσιασμο ειναι πολυ ευχαριστο κ δειχνει κοινες ιδιοσυγκρασιες κ ενδιαφεροντα κ μια ωραια ζωντανια.Μπορει ο συντροφος σου να ειναι πιο χαμηλων τονων.Και παλι ομως εχει σημασια να μην πιεζεσαι ΕΣΥ οτι κ να κανεις.

---

ουφφφφφ....lessing μου αν ρωτάω είναι επειδή δε νιώθω έμπειρη και δεν είμαι στο θέμα της συγκατοίκησης και προσπαθώ πάντα να αποφέυγω ενδεχόμενες απογοητεύσεις.. είμαι λίγο φυγόπονη....:saint:

το ότι νιώθω ότι μου ασκείται πίεση είναι αλήθεια.... μου ασκείται από παντού.... από τη συνείδησή μου που θα ήθελα να κάνω το θέλημα του πατέρα μου... από την επιθυμία μου να μείνω μαζί του... από τον φόβο μου μήπως τον βαρεθώ και χάσω αυτό το όνειρο που ζω δύο χρόνια... αλλά και από την επιθυμία του να μένουμε μαζί και να απογαλακτιστούμε από γονείς... τα βάζω όλα σε ζυγαριά και δε γέρνει πουθενά!!!!!!!!:thumbdown::thumbdown:

ναι οι σιωπές είναι κάτι που με προβληματίζουν...
ιδιαίτερα στις φετινές διακοπές του καλοκαιριού, που περάσαμε μαζί 14 μέρες, υπήρχαν πολλές τέτοιες στιγμές....

και έχει το κόλλημα στις διακοπές να μη θέλει να πάρουμε ούτε εφημερίδα με το σκεπτικό να ξεφύγουμε τελειως!!!!!!!!!
στη Σάμο είμμαστε διακοπες ρε φίλε!!!!και αν σκάσουν μύτη οι Τούρκοι να μη το ξέρουμε???:spin::spin::spin::spin::spin::sp in: τηλεόραση δεν υπήρχε, ραδιόφωνο δεν έπιανε, ιντερνετ ούτε λόγος να υπάρχει..

ε..τις τελευταίες μέρες φυσικά έκανα ό,τι γούσταρα και λύθηκε επιτέλους η γλώσσα μας.. υπήρχε συζήτηση στην επικαιρότητα...:spin::spin::spin::spin ::spin::spin::spin::spin::spin::spin::spin::spin:: spin::spin:

γεια σου ρε Παπανδρέου μερακλη!!! σώζεις ζευγάρια και δε το ξέρεις!!!!:tumble::tumble::tumble::tumble:

Quote:

---

Originally posted by Sediaita
Oh yes!Μενω μαζί με τους γονείς. Εχω μια μικρή ανεξαρτησία αλλά δεν μπορώ να φερω το φίλο μου στο σπίτι ή να λείψω εγώ βράδυ και να μην το καταλάβουν. Το αστείο είναι ότι έλειπα πολλά χρόνια εκτός Αθηνών για σπουδές και είχα συνηθίσει να είμαι τελείως ανεξάρτητη. Αν έμενα μόνη μου τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά αλλά τώρα και λόγω οικονομικών αυτό δεν παίζει. Αν φύγω από το σπίτι θα είναι για να μείνω με το φίλο μου.

---

sediaita....απλά συμπασχω!!!!
και σε καταλαβαίνω α π ο λ υ τ α !!!!!!!!!

Quote:

---

Originally posted by mitsokolo
κοριτσαρα πολυ καλο ειναι να σκευτομαστε τον εαυτο μας, αλλα το μελλον μας συμπεριλαμβανει συνηθως και 2ο ατομο ;)

αχχχχχ νιατα μου , που ημουνα μια σκετη αλητρααααα! χιχιχιχ

---

αλήτρα Mitsokolo!!!!!!:wink2::wink2::wink2::wink2::wink2: :wink2::wink2::wink2::wink2::wink2::wink2::wink2:

χαχαχαχαχ γεια σου βρε n.t.l αλανιαρικοοοοοοοοοο :eureka:

άλα της ναουμ και σούπα της και μούπα της ρε μόρτισσααααα:spin::spin::spin::spin::s pin::spin::spin::spin::spin::spin::spin::spin::spi n:

εβίβενννννννννννννννννννν ννννννν:tumble::tumble::tumble:

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!! !!!

Εγώ είμαι υπέρ της συμβίωσης πριν τον γάμο.Για να μη σας πω ότι θα προτιμούσα και τη δια βίου συμβίωση άνευ γάμου.:):):)

Quote:

---

Originally posted by Kleanthis
Εγώ είμαι υπέρ της συμβίωσης πριν τον γάμο.Για να μη σας πω ότι θα προτιμούσα και τη δια βίου συμβίωση άνευ γάμου.:):):)

---

:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thum bup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:: wink2::wink2::wink2::wink2::wink2::wink2::wink2:

κοριτσια ψυχραιμια!!!
εχω συγκατοικηση και 7 χρονια και τωρα συγκατοικω τα τελευταια 4!
και ναι ειμαι κατα του γαμου!
το καλυτερο μπεγλερι ειναι τα κλειδια στο χερι!!!!
(Μαργαριτης νομιζω)

:spin::spin::spin::spin::spin::spin:

1ον ρουτινα παντα παιζει ακομα και οταν μενεις με τον κολητο σου
2ον σκεψου ποσες ωραιες στιγμες χανεις μακρυα του!
3ον παντα υπαρχει το παιχνιδι- πετρα/ψαλιδι/χαρτι για το ποιος θα βγαλει τα σκουπιδια
4ον οταν αισθανεσαι πως καταπιεζεσαι και ο αλλος στα ζαλιζει καθιερωνεται απο κοινου μια λεξη κλειδι που σημαινει πως ο αλλος εισερχετει σε ζωνη μεγαλου κινδυνου με δικη του ευθυνη- εμεις εχουμε την λεξη Αουσβιτς- οταν αρχιζω τις υστεριες με την καθαριοτητα με επαναφερει στην ταξη, δεν γινεται να αλλαξουμε τον αλλον γιατι στο τελος θα ειμαστε ολοι ιδιοι και ναι μερικες φορες εχουν δικιο οταν προτιμαμε να κανουμε παρκε αντι να δουμε αγκαλια μια ταινια!!

με χιουμορ ολα λυνονται αλλιως πρεπει να βγει ερωτηματολογιο να απανταμε πριν συναψουμε σχεσεις.....

χαλαρααααααα:starhit::starhit::starhit :