Αυτο το θεμα που εθειξες ειναι πολυ ενδιαφερον.Θα ηθελα κ γω να κανω κατι σαν μινι-γκαλοπ για το αν ατομα που πηγαν σε ψυχολογο-ψυχιατρο με το ζητουμενο να θεραπευσουν την υπερφαγια βοηθηθηκαν.
Printable View
Αυτο το θεμα που εθειξες ειναι πολυ ενδιαφερον.Θα ηθελα κ γω να κανω κατι σαν μινι-γκαλοπ για το αν ατομα που πηγαν σε ψυχολογο-ψυχιατρο με το ζητουμενο να θεραπευσουν την υπερφαγια βοηθηθηκαν.
Φίλη synnefia, και εγώ στην ίδια φάση είμαι με σένα, είμαι 36 χρονών και 115 κιλά, με ψυχαναγκαστική υπερφαγία εδώ και αρκετά χρόνια, έχω πάει σε ψυχολόγο αλλά όχι ειδικευμένο στις διατροφικές διαταραχές, έχω πάει και σε ψυχίατρο και πήρα πέρυσι για 6 μήνες αγωγή με αντικαταθλιπτικά. Πάντως την υπερφαγία δεν την έκοψα. Χτες μόλις επικοινώνησα με μια ειδικευμένη ψυχολόγο και θα αρχίσω συνεδρίες μαζί της. όταν θα έχω άποψη αν με βοηθάει θα το έχω υπόψιν να σου πω τη γνώμη μου. Εγώ προσωπικά΄είμαι στα όρια μου από ψυχολογία, δεν με αντέχω άλλο, έχω υπνική άπνοια εξαιτίας της παχυσαρκίας και κάκιστη γνώμη για το δυναμισμό που δήθεν έχω ως άνθρωπος. Στο συγκεκριμένο ζήτημα που πια είναι το μείζον στη ζωή μου, έχω επιδείξει απόλυτη απουσία θέλησης και χαρακτήρα. Αφού ώρες ώρες λέω μήπως δεν παέι κατι καλά με μένα. Είναι δυνατόν να ξέρεις πόσο βλάπτεις τον εαυτό σου σε όλα τα επίπεδα και να συνεχίζεις την αυτοκαταστροφή απτόητη? Ε ναι είναι δυνατόν, και διαβάζοντας ό,τι γράφεται εδώ, καταλαβαίνω ότι δεν είμαι και η εξαίρεση. Πολλοί άνθρωποι βιώνουν την αδυναμία της αυτοπειθαρχίας και της απαλλαγής από τη συναισθηματική εξάρτηση από το φαγητό...
synnefia, εκανα 1,5 περίπου μήνες συνεδρίες με την ψυχολόγο, βοηθάνε οι συνεδρίες, δε λέω, αλλά τώρα που χειρουργήθηκα, είμαι στη φάση να συνέλθω και να προσαρμοστώ στη νέα μου ζωή..Επιπλέον, έχω ξεμείνει εντελώς από ρευστό και αδυνατώ να ανταπεξέλθω άμεσα, οπότε θα διακόψω για το καλοκαίρι τουλάχιστον και αν έχουν βελτιωθεί τα οικονομικά μου , θα συνεχίσω..
Πολύ με εκπλήσει αυτό που σου είπαν στο κέντρο διατροφικών διαταραχών, σου έκαναν κάποια συνέντευξη, απάντησες σε κάποιο ερωτηματολόγιο?
Συννεφούλα, μήπως θα μπορούσες να μου στείλεις στο 2U2 πιο πολλές πληροφορίες για το συγκεκριμένο κέντρο? Που ειναι, κτλ. Θα το εκτιμούσα πολύ.
ειμαι ψυχολογος-ψυχοθεραπευτρια και μπορω με βεβαιοτητα να πω σε τι βοηθαει κ σε τι δεν βοηθαει....
το να κανεις ψυχοθεραπεια δεν σε βοηθαει στο να σταματησεις να τρως, ουτε την ορεξη σου μειωνει, ουτε σε βοηθαει να χασεις κιλά... σε αυτο μπορει να σε βοηθησει ενας διατροφολογος... αυτο που κανει ειναι να σε βοηθησει να καταλαβεις "γιατι" πεινας τοσο, "γιατι" δεν μπορεις να πεις οχι στο φαγητο, "γιατι" παρ'οτι εχεις χορτασει δεν μπορεις να σταματησεις να τρως καθως και μακροπροθεσμα να χαλιναγωγησεις την ταση σου αυτη... ουσιαστικα σε βοηθαει να δεις τι κρυβεται πισω απο το φαγητο κ να το αντιμετωπισεις, κι ετσι το απομυθοποιεις...
επισης δεν ξερω αν αυτο θα βοηθησει αλλα μπορω να μοιραστω κ την προσωπικη μου εμπειρια... ως ψυχολογος κανω κ εγω θεραπεια (και για προσωπικους λογους κ για επαγγελματικους). μεσα απο την δουλεια με τον εαυτο μου ειδα οτι "πασχω" (ας μου επιτραπει ο ορος) απο συναισθηματικη υπερφαγια (ή αλλιως διατροφικη διαταραχη μη οριζομενη ως νευρωδης ανορεξια ή βουλιμια)... Μεσα απο τη θεραπεια μου καταλαβα τι "σημαινει" το φαγητο για εμενα και τι κρυβεται πισω απο καθε υπερφαγικο επεισοδιο.. Αυτο δεν σημαινει οτι ειναι πιο ευκολο να αδυνατησω... Σίγουρα όμως με βοηθαει να αντιστεκομαι στα υπερφαγικα επεισοδια κ αν δεν το κανω,με βοηθαει να ξερω γιατι δεν το εκανα... Και πραγματικα αυτο ειναι πολυ καθαρτικο και λυτρωτικο....
Νομίζω πως λίγο-πολύ όλοι καταπίνουμε συναίσθημα με το φαγητό.
Εγώ προσωπικά τρώω από νεύρα από στεναχώρια, από βαρεμάρα. Ειναι σαν χάπι το φαί, μόνο που σε κάνει για λίγο να νιώσεις καλά και αμέσως μετά σε ρίχνει γιατί δεν μπόρεσες να συγκρατήσεις τον εαυτό σου..:(
συννεφια χαίρομαι που σε καλυψα... ότι θες μην διστασεις να ρωτησεις...
λιάνα εμένα στην αρχη λιτουργούσε ως επιβραβευση ("δικαιούμαι να φαω"), σαν να επαιρνα ικανοποιηση μονο απο εκεί, και όσο περισσοτερο έτρωγα τοσο γινοταν τιμωρια ("φαε κι αλλο, να δω που θα φτασεις")... γενικα πολυ ασχημα συναισθηματα...
α! κ οσο για αυτο που λες οτι καταπινουμε συναισθημα.. μου θυμιζει μια φραση που χρησιμοποιειται στον Ψ χωρο για την νευρικη ανορεξια... "δεν ειναι οτι δεν τρως, ειναι οτι τρως το ΤΙΠΟΤΑ..."
Quote:
Originally posted by synnefia
Επικοινώνησα με ένα κέντρο διατροφικών διαταραχών, στο οποίο μου είπαν ότι δεν πάσχω από διατροφική διαταραχή και συνεπώς δεν μπορώ να γίνω δεκτή. Διαγνώστηκε, με άλλα λόγια, ότι ασκώ ακόμη κάποιον έλεγχο στη διατροφή μου.
Ωστόσο, μου τόνισαν ότι οποιαδήποτε δίαιτα ή εγχείρηση να κάνω είναι καταδικασμένη να αποτύχει μακροχρόνια αν δεν συνοδεύεται από ψυχοθεραπεία.
Συνεπώς, απευθύνθηκα αλλού, τους είπα την πρώτη διάγνωση, μου είπαν ότι εκείνοι δεν έχουν πρόβλημα, δέχονται παχύσαρκα άτομα κι ας μην έχουν την ταμπέλα της ψυχαναγκαστικής υπερφαγίας από την οποία νόμιζα ότι έπασχα, κι έχω κλείσει το πρώτο ραντεβού μου για την Τρίτη.
Αν υπάρχει κάτι αξιόλογο να γράψω, θα επανέλθω.
monahoiot, εσύ ξεκίνησες τις συνεδρίες σου; Σε βοηθάνε;
synnefia πως πήγε το ραντεβού?
μπράβο συννεφιά! και εγώ άρχισα να πηγαίνω και νομίζω οτι βοηθάει πολύ!
Μόνο και μόνο που λες κάπου το πρόβλημα σου και δεν σε κρίνει μου κάνει καλό..
Βέβαια επειδή εγώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνω ιδιώτικα πάω σε ένα κέντρο ψυχική υγείας που πληρώνεις μόνο 5 ευρώ την επίσκεψη αλλά αργούν κάπως να σου κλείσουν ραντεβου..
Καλή δύναμη,συννεφιά μου,τώρα που άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου!
Καλωσόρισε τους κι επίτρεψε τους να διώξουν μακριά τα σύννεφα να λάμψει ο ήλιος σου και πάλι!
Πολύ μου άρεσε η άνωθεν απαρίθμηση της μέχρι τώρα εμπειρίας σου!Πάμε να την επιμηκύνουμε!
ʼντε,Εφάκι,κι εσύ με το καλό!Κι εγώ τον δικό μου μία στο μήνα τον έβλεπα(κι ας ήταν ιδιώτης-δεν είχε χρόνο
για συχνότερα)κι ωστόσο όλο και κάτι,θεωρώ,καταφέραμε.Διάθ� �ση να έχεις να δουλέψεις κι υλικό θα σου δίνεται,
μην ανησυχείς!Ευχή μου,να το τολμήσουν κι όσοι διστάζουν!Επένδυση είναι για τον εαυτό και το μέλλον μας!
Ευχαριστώ synnefia καλή συνέχεια και σε εσένα!
Nadine μου δεν ξέρω κατά πόσο θα με βοηθήσει αλλά το προσπαθώ..
Θα γράψω και εγώ τις δικές μου εμπειρίες αλλά αργότερα,για να έχω καλύτερη εικόνα...
:) Ναι,το θυμήθηκα κι εγώ τώρα που το ανέφερες...Πραγματικά το πιστεύω.
Koίτα που καμιά φορά στις τόσες φλυαρίες μου λέω και κάτι άξιο λόγου...
Καλημερα σας κι από μενα.
Από τη δική μου εμπειρία εχω να σας πω τα εξης.
1. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει σε βάθος χρόνου...ο 1, 2, 5 μηνες δεν ειναι αρκετό.
2. Βοηθάει να αντιληφθεί κανείς το γιατί συμβαίνει ότι συμβαίνει κάτι το οποίο είναι απόλυτα συνηφασμένο με το πως μπορεί να λυθεί.Ακριβώς όπως τα λέει η Κορίνα!
3. Προσωπικά βοηθήθηκα περισσότερο από την υπνωση αλλά πρέπει να τονίσω οτι είχε προηγηθεί ψυχοθεραπεία για 4 χρόνια...πράγμα που σημαίνει οτι ημουν σε θέση να δουλέψω με πιο "ανοικτό" τρόπο στην υπνωση καθως ήξερα τον εαυτό μου και τις αμυνες που είχα και τον μηχανισμό ο οποίος "εμποδιζε" στην πραγματικότητα τον ψυχολόγο να δουλέψει περισσότερο βαθιά.
4. Αυξηθηκε η αυτοπεποίθηση μου, η εμπιστοσύνη στον ευατό μου, ξεκαθάρισα το τι θέλω να κάνω, δεν έχω αγχος χωρις λόγο, χαλιναγωγισα τα υπερφαγικά επισόδεια (1-2 το τρίμηνο), σταματάω να τρωω οταν χορταίνω, τρωω οταν πεινάω, δεν έχω τοσες ενοχές οσες παλαιότερα, ειμαι σιγουρη οτι θα αδυνατίσω για πρώτη φορα στη ζωή μου και παιρνω πρωτοβουλίες για αυτό χωρίς να εξαρτάται το κέντρο της υπαρξής μου όπως παλαιότερα, παιρνω καλυτερες αποφάσεις για τα θέματα που με αφορούν, διακρίνω αλλαγες στη συμπεριφορά των άλλων-με σέβονται περισσότερο χωρις να κλανω κατι ιδιαίτερο για αυτό...κα που μου διαφευγουν αυτή τη στιγμή.
καλησπέρα!θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας..
πριν 3 εβδομάδες πήγα σε μία ψυχολόγο που ήταν σε ένα δημόσιο κέντρο ψυχικής υγείας.Μιλήσαμε πολύ ώρα και γενικά ήμουν πολύ ευχαριστημένη.Όταν έφευγα μου είπε οτι θα μιλούσε και με τους άλλους ψυχολόγους για μένα και οτι το πιθανότερο ήταν να με αναλάβει η ίδια.Την επόμενη φορά που πήγα με δέχτηκε μία άλλη γυναίκα.Μιλήσαμε και σε γενικές γραμμές με ρώταγε τα ίδια με την άλλη ψυχολόγο.Αλλά πως να σας το πω..Δεν μου άρεσε ο τρόπος της!όχι οτι δεν ήταν ευγενική αλλά με φόβιζε το ύφος της και μερικές φορές ο τόνος της φωνής της!επίσης όταν με ρώταγε κάτι πολύ απλό,(πχ:που εργάζεται η μητέρα μου)και της απαντούσα με κοίταγε μέσα στα μάτια και δεν μίλαγε για πολύ ώρα..και αυτό γινόταν σε κάθε ερώτηση της με αποτέλεσμα εγώ να κοιτάω πάνω κάτω δεξία αριστερά...ένιωσα πολύ άβολα!
Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω...δεν θέλω να ξαναπάω σε αυτήν..Τι να κάνω?Να της δωσω αλλή μία ευκαιρία?Για να με αναλάβει η συκγεκριμένη μάλλον κάτι θα ξέρει αλλά απο την άλλη με κάνει και αισθάνομαι ιδιαίτερα άβολα..
Η γνώμη σας..?
Αχ συννεφιά μου σε ευχαριστώ για την απάντηση σου,αλλά πραγματικά δεν ξέρω αν μου γέμισε το μάτι ή όχι..
θα την ξαναδώ την Παρασκεύη και μετά το τέλος της συνεδρείας θα αποφασίσώ!
Πιστεύω οτι δεν μίλαγε πολύ και με κοίταγε έτσι γιατί ίσως πίστευε οτι έχω να πω και κάτι άλλο αλλά δεν το λέω..αλλά σαν επαγγελματίας δεν θα έπρεπε να καταλάβει πότε έχω να πω και κάτι παραπάνω ή όχι.?
Δέν ξέρω..Θα ήθελα να διαβάσω και τις απόψεις των άλλων παιδιών..
Πήγα ξανά!Αλλά μάλλον έχασα τον καιρό μου..
Μπήκα μέσα στο γραφείο της μου είπε καλήμερα και δεν ξαναμίλησε.Τίποτα..κουβέντ� �!
Δεν άντεξα και την ρώτησα και μου είπε οτι θα έχω μία ώρα την εβδομάδα να πηγαίνω εκεί και να λέω οτι θέλω.
Ένα όνειρο που είδα,μία σκέψη που έκανα οτιδήποτε...
Ε άρχισα και εγώ σιγά-σιγά να της λέω κάποια πράγματα αλλά και πάλι δεν μίλαγε.Και όταν κάποια στιμή την ρώτησα ποια είναι η γνώμη της μου απάντησε με αυτά ακριβώς τα λόγια ''θα έρχεσαι να μου λες οτι θες αλλά εγω δεν θα μιλάω καθόλου αν θέλω κάτι θα σου πω.Είμαι εδώ για να κούσω την σιωπή σου!''
Δεν μου άρεσε!Αν θέλω κάποιον μόνο να με ακούει να τα λέω και στο χρυσόψαρο μου!
Και πως εγώ θα της πώ κάτι όταν με κοιτάει μέσα στα μάτια λες και έκανα κάποιο έγκλημα?
Δεν νομίζω να ξαναπάω...
Δεν ξέρω τι είναι και πως λέγεται αλλά δεν μου αρέσει..
και απο γνωστούς μου που πηγαίνουν σε ψυχολόγους δεν είναι έτσι..έχουν μία συζήτηση.
Πήρα σήμερα να ακυρώσω το ραντεβού μου και να κλείσω ένα άλλο με μία ψυχολόγο που με έιχε αναλάβει την πρώτη φορά που πήγα αλλά έχει σπάσει το πόδι της(ατυχία!)και δεν ξέρουν πότε θα γυρίσει..
Αλλά θα πάρω απο εβδομάδα που θα έχουν νέα της θα πάρω να κλείσω ραντεβου!
συγνωμη για την καθυστερηση αλλα ειχα να μπω μερες κ το ειδα μολις τωρα... ελαφακι αυτο που μου περιγραφεις μου θυμιζει ψυχοθερεπεια ψυχαναλυτικης κατευθυνσης (η ψυχαναλυση ειναι ειδος ψυχοθεραπειας απλα επειδη ειναι το πιο παλιο -100+ χρονια- ειναι κ το πιο γνωστο). με την ψυχαναλυση μπορεις να δουλεψεις πολλα θεματα αλλα χρειαζεται χρονο και χρηματα (για να ειναι αποτελεσματικη απαιτειται 2-3 φορες τη βδομαδα) κ δεν ταιριαζει σε ολους.
δυστυχως στους δημοσιους φορους δεν επιλεγεις εσυ θεραπευτη της αρεσκειας σου ουτε εχεις την επιλογη να πηγαινεις πιο συχνα ή πιο αραια, δλδ ακομα κ να σε αναλαβει καποιος ειναι πιθανο οποιαδηποτε στιγμη να σε δει καποιος αλλος κτλ. ειναι τελειως αντιδεοντολογικο αυτο που συμβαινει, αλλα δυστυχως ετσι δουλευει το συστημα υγειας που εχουμε.
προσωπικά θα σου προτεινα αν μπορεις να ανταπεξελθεις οικονομικα να δεις καποιον ιδιωτη που να μπορεις να επιβεβαιωσεις απο πριν την κατευθυνση του(γνωσιακη-προσωποκεντρικη-συμπεριφοριστικη- συστημικη- ψυχαναλαυτικη κτλ) κ ας ειναι κ ανα 15μερο (ώστε να σου ερχεται πιο οικονομικα). εχω δολεψει σε δημοσιους φορεις κ γινεται πραγματικα μπαχαλο... :no:
Δεν υπάρχει καλύτερος ψυχίατρος στον κόσμο από ένα κουτάβι που γλύφει το πρόσωπό σου
- Ben Williams
Αχ Ελαφάκι μου!Quote:
Originally posted by elafaki20
Πήγα ξανά!Αλλά μάλλον έχασα τον καιρό μου..
Μπήκα μέσα στο γραφείο της μου είπε καλήμερα και δεν ξαναμίλησε.Τίποτα..κουβέντ� �!
Δεν άντεξα και την ρώτησα και μου είπε οτι θα έχω μία ώρα την εβδομάδα να πηγαίνω εκεί και να λέω οτι θέλω.
Ένα όνειρο που είδα,μία σκέψη που έκανα οτιδήποτε...
Ε άρχισα και εγώ σιγά-σιγά να της λέω κάποια πράγματα αλλά και πάλι δεν μίλαγε.Και όταν κάποια στιμή την ρώτησα ποια είναι η γνώμη της μου απάντησε με αυτά ακριβώς τα λόγια ''θα έρχεσαι να μου λες οτι θες αλλά εγω δεν θα μιλάω καθόλου αν θέλω κάτι θα σου πω.Είμαι εδώ για να κούσω την σιωπή σου!''
Δεν μου άρεσε!Αν θέλω κάποιον μόνο να με ακούει να τα λέω και στο χρυσόψαρο μου!
Και πως εγώ θα της πώ κάτι όταν με κοιτάει μέσα στα μάτια λες και έκανα κάποιο έγκλημα?
Δεν νομίζω να ξαναπάω...
Συγνώμη κιόλας που επεμβαίνω, δεν είμαι και ειδική, μπορεί κάποιοι να διαφωνήσουν αλλά! Εγώ δεν θα ξαναπήγαινα, δεν μου αρέσουν αυτά που διαβάζω...
Και όσο σκληρό και να ακούγεται (από τεράστια εμπειρία που είχα στην ζωή μου λόγω της μητέρας μου που τραβολογιόταν 15 σε "ειδικούς" ψυχολόγους, ψυχιάτρους και λοιπό συνάφι) εγώ δεν πιστεύω ότι αυτοί οι τόσο ξένοι άνθρωποι μπορούν να σε βοηθήσουν (εκτός από εξαιρέσεις).
ΜΟΝΗ ΣΟΥ. Προσπάθησε. Το μυαλό σου είναι η δύναμή σου. Μπορεί να ακούγεται τετριμένο αλλά αυτή είναι η αλήθεια η δική μου.
Και εδώ θα συμφωνήσω ΜΕ ΧΙΛΙΑ! Όταν κάναμε δώρο στη μαμά μου τη Λαίδη, ένα κανίς γκριφόν, έκοψε τα χάπια και για μεγάλο χρονικό διάστημα πήγαινε τόσο καλά, που ο ψυχίατρος τράβαγε τα βυ....α του!Quote:
Originally posted by mitsimou
Δεν υπάρχει καλύτερος ψυχίατρος στον κόσμο από ένα κουτάβι που γλύφει το πρόσωπό σου
- Ben Williams
Το χρυσοψαρο σου πιστευω θα προσεχε περισσοτερο τι λες ,πιο πιθανο να εδινε και απαντηση.Quote:
Originally posted by elafaki20
Πήγα ξανά!Αλλά μάλλον έχασα τον καιρό μου..
Μπήκα μέσα στο γραφείο της μου είπε καλήμερα και δεν ξαναμίλησε.Τίποτα..κουβέντ� �!
Δεν άντεξα και την ρώτησα και μου είπε οτι θα έχω μία ώρα την εβδομάδα να πηγαίνω εκεί και να λέω οτι θέλω.
Ένα όνειρο που είδα,μία σκέψη που έκανα οτιδήποτε...
Ε άρχισα και εγώ σιγά-σιγά να της λέω κάποια πράγματα αλλά και πάλι δεν μίλαγε.Και όταν κάποια στιμή την ρώτησα ποια είναι η γνώμη της μου απάντησε με αυτά ακριβώς τα λόγια ''θα έρχεσαι να μου λες οτι θες αλλά εγω δεν θα μιλάω καθόλου αν θέλω κάτι θα σου πω.Είμαι εδώ για να κούσω την σιωπή σου!''
Δεν μου άρεσε!Αν θέλω κάποιον μόνο να με ακούει να τα λέω και στο χρυσόψαρο μου!
Και πως εγώ θα της πώ κάτι όταν με κοιτάει μέσα στα μάτια λες και έκανα κάποιο έγκλημα?
Δεν νομίζω να ξαναπάω...
Οπως και να λενε τη θεραπεια αυτη και οπως την περιεγραψες ,ειναι πολυ ασχημο να τον πληρωνεις για να σε ακουει μονο.
Δεν νομιζω κι εγω οτι ταιριαζει αυτο σε εσενα ,ασε που εγω θα ενιωθα τρις χειροτερα μετα απο μια τετοια επισκεψη σε ψυχολογο - ψυχαναλυτη η οπως αλλιως λεγονταν.
Την ιδια αυτη ''δουλεια'' θα μπορουσε καλλιστα να κανει η καλυτερη σου φιλη η καποιο εμπιστο προσωπο ,που επιπλεον θα σε νοιαζονταν και δεν θα σε εβλεπε μονο ως λεφτα...
Αν νοιωθεις να μη ξαναπας, μη ξαναπας η δοκιμασε καποιου αλλου ειδους ψυχολογο , ο οποιος θα μπορει να συζητα κιολας.
θα συμφωνησω, αλλα θα προσθεσω οτι υπαρχουν ανθρωποι τοσο συντετριμμενοι ψυχικα που ουτε αυτο τη μορφη απολυτης και ανιδιοτελους αγαπης δεν μπορουν να νιωσουν....Quote:
Originally posted by mitsimou
Δεν υπάρχει καλύτερος ψυχίατρος στον κόσμο από ένα κουτάβι που γλύφει το πρόσωπό σου
- Ben Williams
κ αυτο στο λεω και ως ψυχολογος και ως ανθρωπος που παντα ειχε ζωα στο σπιτι (κ εννοω στο σαλονι οχι στην αυλη) κ που ακομα πενθει για το "μωρο" που εχασε πριν 1 χρονο....
υπαρχουν περιπτωσεις που ανθρωποι πραγματικα εχουν αναγκη απο ενα κινητρο για να κινητοποιηθουν κ αυτο μπορει να τους το προσφερει ενα κατοικιδιο, ομως υπαρχουν κ αλλοι που απλα θα το αφηναν να μαραζωσει και να "πεθανει" οπως η ψυχη τους...
εδω θα διαφωνησω, ενας ανθρωπος "δικος" σου δεν μπορει να δει αντικειμενικα τα πραγματα και δεν εχει τις γνωσεις για να σε κατευθυνει..οταν λοιπον εισαι τοσο "χαμενος" μεσα στις δυσκολιες σου, θες πραγματικα βοηθεια κ οχι συμπαρασταση... για να μην αναφερθω στο οτι η πλειοψηφια των ανθρωπων(αν οχι ολοι) δεν λεμε τα παντα στους οικειους μας (και ειναι λογικο)...αντιθετα σε ενα ψυχολογο (με τους ψυχιατρους ειναι αλλιως) μπορεις να μιλησεις για το οτιδηποτε χωρις να εχεις το φοβο αν θα σε κρινει κ τι θα σκεφτει γτ ακομα κ να διαφωνει με αυτο που λες, διαφωνει με τα λογια σου οχι με σενα (ειναι λίγο λεπτη αυτη η διαφορα). κ δεν νομιζω οτι υπαρχει μεγαλυτερη ασφαλεια κ στηριξη απο το να ξερεις πως οτι κ να κανεις εισαι αποδεκτος.Quote:
Originally posted by lidal
εγώ δεν πιστεύω ότι αυτοί οι τόσο ξένοι άνθρωποι μπορούν να σε βοηθήσουν (εκτός από εξαιρέσεις).
χαιρομαι πολυ παντως που η μητερα σου μετα απο τοση ταλαιπωρια ειναι καλυτερα, και καταλαβαινω οτι η ευρεση καποιου σωστου επαγγελματια απο καποιον που δεν ανηκει στο χωρο, ειναι κ λιγο θεμα τυχης....
κ το τονιζω παλι με φοβο να γινω γραφικη, η συμπεριφορα και η λογικη των ψυχολογων-ψυχιατρων (οπως και ολων των γιατρων) που ανηκουν σε δημοσιους φορεις δεν ειναι ιδια με των επαγγελματιων που δουλευων ιδιωτικα...ειναι σαν να λεμε οτι επειδη στο ικα οι γιατροι συνηθως ειναι αγενείς και αδιαφοροι, τοτε ολοι οι γιατροι ειναι έτσι.... λυπαμαι που το λεω ομως το ελληνικο συστημα δημοσιας υγειας ειναι απαραδεκτο κ οτι δινεις παιρνεις-με ελαχιστες εξαιρεσεις-...
δεν νομιζω ότι εχει να κανει με την προσοχη.... αν οντως η συγκεκριμενη ψυχολογος ειναι ψυχαναλυτικης κατευθυνσης τοτε, το να εχει την ελαχιστη δυνατη συμμετοχη εντασσεται στο πως δουλευει.στην ψυχαναλυση ο θεραπευτης αφηνει ολο το χωρο στον θεραπευομενο ωστε να μπορεσει ο ιδιος να φερει στην συζητηση οσα τον απασχολουν, και αυτα που τον απασχολουν βαθια ερχονται οχι απευθειας αλλα σε δευτερο επιπεδο... γι'αυτο κ οι παυσεις...Quote:
Originally posted by angelaorangel
Το χρυσοψαρο σου πιστευω θα προσεχε περισσοτερο τι λες ,πιο πιθανο να εδινε και απαντηση.
Οπως και να λενε τη θεραπεια αυτη και οπως την περιεγραψες ,ειναι πολυ ασχημο να τον πληρωνεις για να σε ακουει μονο.
Δεν νομιζω κι εγω οτι ταιριαζει αυτο σε εσενα ,ασε που εγω θα ενιωθα τρις χειροτερα μετα απο μια τετοια επισκεψη σε ψυχολογο - ψυχαναλυτη η οπως αλλιως λεγονταν.
Την ιδια αυτη ''δουλεια'' θα μπορουσε καλλιστα να κανει η καλυτερη σου φιλη η καποιο εμπιστο προσωπο ,που επιπλεον θα σε νοιαζονταν και δεν θα σε εβλεπε μονο ως λεφτα...
Αν νοιωθεις να μη ξαναπας, μη ξαναπας η δοκιμασε καποιου αλλου ειδους ψυχολογο , ο οποιος θα μπορει να συζητα κιολας.
γενικα ομως ολοι οι ψυχοθεραπευτες (κ εγω) μιλαμε με αρκετη "φειδω", πιο πολυ ακουμε.... κ ειναι λογικο γτ ο αλλος ερχεται να μιλησει κ να βγαλει απο μεσα του πραγματα κ οχι να ακουει εμενα να μονολογω.... επιπλεον στοχος ειναι τη συζητηση να την κατευθυνει ο συμβουλευομενος και οχι να τον πηγαινω εγω απο εδω κ απο κει, αν θελω να εστιασω καπου σαφως κ θα το κανω αλλα γενικα ειναι πολυ σημαντικο να βλεπεις προς τα που θελει να κινηθει ο ανθρωπος που εχεις απεναντι σου.... γι'αυτο κ μετα απο μονολεκτικες απαντησεις συνηθως δινεις χωρο στον αλλο να προσθεσει κατι ή να αλλαξει θεμα αν αυτο επιθυμει....
επιπλεον ποτε δεν λες στον αλλο τι να κανει ούτε ερμηνευεις... πιθανολογείς, αναλύεις, προτεινεις και επιτρεπεις στον πελατη σου να επιλεξει τι θελει η τι δεν θελει να κανει, κ αφου το αποφασισει τον βοηθας να το "σχεδιασει" κ να το πραγματοποιησει. αυτο εχει να κανει με το οτι απωτερος στοχος της ψυχοθεραπειας ειναι να φτασει η στιγμη που ο συμβουλευομενος δεν θα εχει αναγκη τον ψυχολογο κ θα μπορει να σταθει στα ποδια του, το να αποκτησει εναν νεο γονιο που θα του υπαγορευει τι να κανει, καθε αλλο παρα βοηθητικο ειναι....(κ αυτη ειναι η βασικη διαφορα με τους φιλους...)
παντα βεβαια υπαρχει κ αυτο που λεγεται χημεια και με καποιους ταιριαζεις κ με καποιους οχι.....
Ναι ,συμφωνω απολυτως με ολα τα παραπανω και να υπαρχει συζητηση και να τη κατευθυνει ο συμβουλευομενος,
μα στη παραπανω περιπτωση οχι μονο δεν συζητησε ,απλα μονο ακουγε και η συμβουλευομενη μας μοναχα ανετα δεν ενιωσε με αυτη την επισκεψη και την αφησε και αρνητικες εντυπωσεις.
Δεν νομιζω οτι ωφεληθηκε καθολου ,τουλαχιστον απο τη πρωτη φορα που πηγε.Ισως φταιει η λαθος επιλογη ψυχολογου ,ισως με καποιον αλλο θα την εκανε να αισθανθει καλυτερα.
ΕΛΑΦΑΚΙ μπορεις να μου στειλεις στοιχεια απο αυτο το κεντρο;Σευχαριστω.Quote:
Originally posted by elafaki20
μπράβο συννεφιά! και εγώ άρχισα να πηγαίνω και νομίζω οτι βοηθάει πολύ!
Μόνο και μόνο που λες κάπου το πρόβλημα σου και δεν σε κρίνει μου κάνει καλό..
Βέβαια επειδή εγώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνω ιδιώτικα πάω σε ένα κέντρο ψυχική υγείας που πληρώνεις μόνο 5 ευρώ την επίσκεψη αλλά αργούν κάπως να σου κλείσουν ραντεβου..
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by mitsimou
Δεν υπάρχει καλύτερος ψυχίατρος στον κόσμο από ένα κουτάβι που γλύφει το πρόσωπό σου
- Ben Williams
konina δεν θέλω να διαφωνήσω μαζί σου μιας και σίγουρα γνωρίζεις περισσότερα ως ειδική...
Αλλά λόγω της μητέρας μου και της μακροχρόνιας κατάστασης που βίωσα κοντά της, δυστυχώς η εμπειρία μου λέει ότι ΔΕΝ υπάρχουν ψυχολόγοι ή ψυχίατροι που μπορεί να βοηθήσουν κανέναν! Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να απαλύνουν με κάποια κατευθυντικά λόγια τον ασθενή πρόσκαιρα -στην καλύτερη περίπτωση- και να τον χαπακώσουν -στην χειρότερη περίπτωση-.
Ούτε στο δημόσιο ούτε στον ιδιωτικό τομέα. Ίσως μάλιστα στο δημόσιο είναι λίιιιγο καλύτερα γιατί δεν ξερογλείφονται για το πορτοφόλι σου. Θα μπορούσα να γράψω κατεβατά αλλά δεν θέλω.
Η μαμά μου δεν είναι καλύτερα, δυστυχώς.
Ξεκίνησε αλκοολική, μπήκε σε πολύ μεγάλο, γνωστό, ακριβό κέντρο αποτοξίνωσης, βγήκε χαπάκιας, πέρασε 17 χρόνια παραδέρνοντας από ψυχίατρο σε ψυχολόγο (αμέτρητους!) και στο τέλος αυτοκτόνησε.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας.
Lidal λυπάμαι πολύ για την μητέρα σου..
lessing θα σου στέιλω u2u για το κέντρο.
θα προσπαθήσω απο εβδομάδα να κλείσω ραντεβού με την πρώτη ψυχολόγο που είχα μιλήσει και είχα νιώσει και άνετα και ήμουν και ευχαριστημένη.
όσο για το ζωάκι που λέτε με βρίσκεται απολύτως σύμφωνη αλλά αυτήν την περίοδο δεν γίνεται..
Πάντα ήθελα ένα σκύλο,μπορώ να πω πως τους λατρεύω.Τους μιλάω και συννενοούμαστε άριστα..πιο καλά και απο ανθρώπους!Απο μικρή ζήταγα σκύλο.με θυμάμαι να πέφτω στο πάτωμα και κανω εγώ τον σκύλο για να μου πάρουν αλλά η μαμά μου δεν ήθελε επειδή λέει αφήνουν τρίχες και όσο και αν έλεγα οτι θα το φρόντιζα και θα το καθάριζα εγώ δεν..
την περασμένη εβδομάδα έμαθα απο μία κουβέντα που της ξέφυγε της γιαγιάς μου οτι η μαμά μου θα μου φέρει ένα σκυλάκι!
Αλλά αυτήν την φορά αρνήθηκα εγώ.Δεν δουλέυω και απο οτι ξέρω η μαμά μου δεν θα δουλέυει απο αύριο οπότε δεν θα έχω να φάω εγώ(αναγκαστική δίαιτα!χαχαχα)θα έχει το σκυλί??
Στην ψυχολόγο πήγα γιατί ήθελα να κάνω κάτι για μένα και με έιχα παραμελήσει αρκετά τελευταιά.
konina δεν μπορώ με τίποτα αυτό το διάστημα να πάω σε ιδιώτη και έτσι θα μείνω εκέι που είμαι..
αν δεν μου αρέσει απλά θα φύγω δεν μπορώ να κανω κάτι αλλό..
elafaki20 δεν προσπαθώ να σε παρηγορήσω αλλά σκέψου ότι το 90% των Ελλήνων αυτή τη στιγμή είναι σε κατάθλιψη!
Με όλα αυτά που μας συμβαίνουν, χωρίς δουλειά, πέσμου τι φως να δούμε και να νιώσουμε καλά?
Μια συμβουλή μόνο: το σκυλάκι να το πάρεις. Όποτε μπορέσεις. Για να μην σου μείνει και το απωθημένο!
lidal σε γεννικές γραμμές τα προβλήματα που έχω έχουν να κάνουν με τον μπαμπά μου και με τον τρόπο που με αντιμετωπίζει.Με όλα αυτα που συμβαίνουν που λες και εσυ δεν μπορώ να κάνω και πολλά,άρα προσπαθώ να κάνω κάτι με τον τρόπο που σκέφτομαι και υπάρχω.
Για αυτό πήγα σε ψυχολόγο.
lidal λυπαμαι παρα πολυ για τη μητερα σου... δεν μπορω να φανταστω τι περασατε, ομως ειμαι πραγματικα σιγουρη για το πόσο δύσκολο ήταν... απλα νομίζω ότι οι καταστάσεις που περιγραφεις είναι πραγματικα πολύ δύσκολες κ λυπάμαι που το λέω αλλα οι εξαρτήσεις, ειδικά στο βαθμό που λες, έχουν πολύ μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας (άμεσα ή εμμεσα)...αυτο δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τη μητέρα σου έκαναν κάτι λάθος ή ότι εκείνη δεν ήθελε να βοηθηθεί..απλά κάποιες ασθένειες είναι πάρα πολύ δύσκολο να της νικησεις..υπαρχουν ομως περιπτωσεις ανθρωπων που έχουν βοηθηθει πραγματικα κ νομιζω ότι είναι λίγο γενικευση να παίρνουμε ενα γεγονός κ το θεωρούμε κανόνα. είναι σαν να λεμε ότι επειδή πολύς κόσμος πεθαίνει από καρκίνο δεν πρέπει να πηγαίνουμε στους γιατρούς.
επίσης όντως ένα μεγάλο ποσοστο ελλήνων αυτή τη στιγμή είναι σε κατάθλιψη ή εμφανίζει καταθλιπτικές συμπεριφορές... κ σαφώς όσο τα πραγματα χειροτερευουν δεν μπορεις να "γίνεις κάλα".μπορείς όμως να δουλέψεις με τον εαυτό σου ώστε να μην γίνεις χειρότερα.. εξαλλου ψυχικη υγεία δεν ειναι να εισαι πάντα χαρούμενος κ "σε ισορροπία" αλλά να μπορείς να επικοινωνείς πλήρως με το περιβάλλον σου κ τον εαυτό σου, χωρίς να συνθλίβεσαι ψυχικά.... κ πίστεψε με οι κοινωνικες συνθηκες ειναι το κερασακι στην τουρτα όταν καποιος εμφανιζει καταθλιψη...συνηθως κρυβοντα παρα πολλα απο κατω (τα οποια μπορουν να δουλευτουν με την ψυχοθεραπεια) κ απλα η φτωχεια κ ανεργια ερχεται για φτασει το ατομο στα ορια του...
Μπορεί konina, δεν ξέρω, είπα την δική μου εμπειρία, δεν θέλω όμως να κάνω γενικεύσεις γιατί όντως έχω ακούσει και για κάποιους ανθρώπους που βοηθήθηκαν από ειδικούς.
Ίσως δεν έπρεπε να γράψω στο συγκεκριμένο θέμα γιατί είμαι παρορμητική μερικές φορές από όσα έχω βιώσει και τα παίρνει όλα η μπάλα, καταλαβαίνεις....
καλα εκανες κ εγραψες εδω, γτ πραγματικα αυτο που μας ανοιγει τα ματια κ μας κανει πιο πλουσιους ειναι η ανταλλαγη αποψεων κ οχι μονο η προσωπικη μας εμπειρια (που ετσι κ αλλιως την εχουμε)... παντως πραγματικα σου αξιζουν συγχαρητηρια που μετα απο ολα αυτα που περασες μπορεις κ κοιτας μπροστα κ θετεις στοχους κ προσπαθεις... κ οσο για το αν εισαι παρορμητικη δεν το ξερω, ομως αν οντως ετσι ειναι σημασια εχει οτι το αναγνωριζεις... κ αυτο ειναι το πρωτο βημα προς την αυτοβελτιωση... :grin:
synnefia mou, εδώ Mak-πρώην monahoiot, πως πας? πες μας την πρόοδο σου με τις συνεδρίες! Φιλιά!
Χαίρομαι ιδιαιτέρως για σένα, πέρυσι γραφτήκαμε πάνω κάτω μαζί στο φόρουμ και βρεθήκαμε να ψάχνουμε τις λύσεις μας , η καθεμία στο δρόμο της, νομίζω τα πάμε καλά! :thumbup::thumbup:
Πολύ μου αρέσει αυτό!!!!Quote:
Originally posted by synnefia
Εξελίσσομαι σε κάποια που γουστάρω πολύ.
κοριτσια παρακολουθω το θεμα σας και εκτός απο μια μεγαλη -αν μπορουσα - αγγαλια που θαθελα να κανω στην lidal με ολο αυτο τον Γολγοθά που περασε με την μητερα της , θα ηθελα και να σας ρωτησω σε ποιο κεντρο αναφέρεστε και αν εξυπηρετει ακομη εν καιρο κρίσης και πλήρους διάλυσης.Ψαχνω να βρω βοηθεια απο ειδικευμενο ψυχολογο αλλα οπως οοοολοι μας τελικά εχουμε και οικονομικο θεμα.
lidal πολύ λυπηρό αυτό που συνέβηκε στην μητέρα σου, δεν μπόρεσα να μην γελάσω με τον ψυχολόγο που ανησύχησε όταν πήγαινε καλύτερα χωρίς χάπια...
Εμένα με βοήθησε πολύ η επίσκεψη σε ψυχολόγο. Ήταν ο πρώτος στον οποίο είχα πάει και έτυχε να έχουμε κοινό κώδικα επικοινωνίας, οπότε δεν ξέρω πως να είναι να πηγαίνεις και να μην βλέπεις καλυτέρευση.
Φυσικά ο ψυχολόγος δεν λύνει το πρόβλημα για σένα, ούτε πρόκειται να σου πει "έχεις κολλήσει με αυτό, για ξεκόλλα μπας και δεις άσπρη μέρα". Εμένα μου έβαζε εργασίες για το σπίτι, τι μου αρέσει σε εμένα, τι δεν μου αρέσει σε εμένα, τι στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σε αυτό που νομίζω ότι είμαι και που θα ήθελα να είμαι, κ.α.
Τότε ήταν η εποχή που πάχαινα συνεχώς με γεωμετρική πρόοδο, με βοήθησε με τις εργασίες να φτάσω στο συμπέρασμα (μόνη μου) για το τι συναισθήματα φοβόμουν να νιώσω και χρησιμοποιούσα το φαί για αναισθητικό (προσπάθησα και το πιοτο αλλά με πιάνει γρήγορα και δεν πρόλαβα να γίνω αλκοολικη, τώρα που τα θυμάμαι μου φαίνομαι βλακωδώς δειλή), με βοήθησε να μάθω να τα αναγνωρίζω, να μην φοβάμαι να τα νιώσω και πως να αντιδρω για να τα αντιμετωπίσω (τον συναισθηματικό αντίκτυπο-πόνο αλλά και με πράξεις, να μην το αφήσω να συνεχίζει αυτό που με πληγώνει)
όταν πρωτοπήγα, στις πρώτες συνεδρίες του ζητούσα να μου γράψει χάπια για να μην νιώθω, ήμουν τόσο λυπημένη τόσο θλιμμένη και νόμιζα ότι δεν θα το αντέξω, μου έλεγε συνέχεια όχι, γιατί τα χάπια θα με οδηγήσουν στο να αναπαυθώ σε μία "λύση" που μόνο λύση δεν είναι και δεν θα ξύσω να καθαρίσω την πληγή μια και της καλής
αλλά πολυυυυυύ δουλειά για το σπίτι, μολύβι χαρτί και παρουσίαση στην επόμενη συνεδρία
αργότερα μπορούσα να δω τις παλιές ασκήσεις και να δω την πρόοδο μου :)
μαριμαρι, μακάρι κάποιος να ξέρει και να ενημερώσει εάν υπάρχει τέτοια υπηρεσία, πραγματικά θα βοηθούσε πολύ κόσμο