Τι να πω...χιλιοειπωμενο...το εργο το χω ξαναδει ααααααπειρες φορες!
Ξεκιναω με ολη τη καλη μου διαθεση να κανω διατροφη. Μ εχω πεισει γιατι ξερω τους λογους, ξερω τι πρεπει και τι δε πρεπει και εχω πληρη γνωση της ψυχολογιας μου. Ολα καλα μεχρι τισ πρωτες απογευματινες ωρες της ημερας που σεληνιαζομαι και μεταμορφωνομαι σε Mr Hyde...ολα μου φωναζουν!
Ο,τιδηποτε που να περιεχει βουτυρο και ζαχαρη με καλει για απιστευτα οργια!Στην αρχη λεω "το χω, το κοντρολαρω". Μετα σκεφτομαι "σωπα μωρε ενα τοοοσο δα ειναι δεν εγινε και τιποτα" και ολο αυτο καταληγει σε "σκατα τα εκανα παλι, εφαγα ολο το κουτι". Φυσικα τα χειροτερα επονται στον καθημερινο υπολογισμο στο ημερολογιακι μου και στη κακουργα τη ζυγαρια το επομενο πρωι.
Ποιον πληρωμενο δολοφονο να βαλω να σκοτωσει αυτους τους σαταναδες; Ως ποτε θα κυβερνουν τη γλωσσα και το κορμι μου; Ως ποτε θα ψαχνω για διανυκτερευοντα ζαχαροπλαστεια; Και στη τελικη αφου ζαχαρο δεν εχω για ποιο λογο συνεχιζουν να με καλουν οι τουρτοσειρηνες;;;Εεεεεε;;;Μα ποιος επιτελους τα ανακαλυψε; :shocked2: