Quote:
Originally posted by Ava
Ξεκινώ από τις λέξεις που μου χτύπησαν καμπανάκι. Λες "εδώ και ένα μήνα". Είναι σύντομο το διάστημα για να αποφασίσεις περί της σοβαρότητας μιας σχέσης και το ξέρεις. Αν δεν είχες αμφιβολίες, δεν θα έγραφες καν για τον προβληματισμό σου, σωστά? Στη συνέχεια λες "γνώρισα μέσω ιντερνετ". Μπορεί για άλλους κάτι τέτοιο να λειτούργησε, αλλά θα μου επιτρέψεις να αντιμετωπίζω με καχυποψία μία τέτοια γνωριμία. Ναι, ακολουθούμε το ρεύμα της εποχής και τα νέα μέσα επικοινωνίας, αλλά διπλοτσεκάρουμε άτομα, που έχουν τη δυνατότητα, σε πρώτη φάση τουλάχιστο, να κρύβουν τις όποιες ιδιαιτερότητές τους πίσω από την ανωνυμία ενός υπολογιστή.
Συνεχίζω με την πίστη μου στις συμπτώσεις, κισμέτ, πείτε το όπως θέλετε. Πρώτο ραντεβού σε νοσοκομείο? Λιγάκι στενάχωρο μου φαίνεται και, αν ήμουν στη θέση σου, θα προβληματιζόμουν σχετικά με το μέλλον μου με αυτόν τον άνθρωπο. Θα ακουστώ λιγάκι σκληρή, αλλά τι είδους μέλλον φαντάζεσαι ότι θα έχεις μαζί του? ʼλλο να αρρωστήσει ο άνθρωπός μας, εκεί θα είμαστε κερί αναμμένο, αλλά σου θέτω τον προβληματισμό τώρα που είναι αρχή ακόμη. Πριν δεθείς συναισθηματικά μαζί του. Προορίζεσαι για νοσοκόμα του? Είσαι αποφασισμένη να στερηθείς τις χαρές του σεξ, νέα γυναίκα? Να στερηθείς, λόγω συμπαράστασης, αλάτι, λάδι, γεύσεις, να ζεις μια νερόβραστη ζωή? Τι θα γίνει αν, χτυπώ ξύλο, βρεθείς νεότατη χήρα? Προσωπικά θέλω έναν άντρα να μου προσφέρει, πέρα από συναισθηματική και πνευματική κάλυψη, άφθονο σεξ για αρχή, ίσως και ένα παιδί αργότερα. Εκδρομές, διακοπές, εξόδους, ότι τέλος πάντων κάνει ένα λειτουργικό ζευγάρι. Τη ζωή του καρδιοπαθούς με φαντάζομαι να τη ζω αργότερα, πολύ αργότερα. Θα μου πεις ο Θεός τα κρίνει αυτά, αλλά αν βλέπουμε από την αρχή κάποια πράγματα, μπορούμε να φανταστούμε και τη συνέχεια.
Στο θέμα της πίεσης τώρα. Είναι ανασφαλής και αυτό είναι ανθρώπινο. Κοιτάει να εξυπηρετήσει τα δικά του "θέλω" και καλά κάνει. Είναι, όμως, λιγάκι ανεύθυνο, άνθρωπος στην ηλικία του να βάζει ταμπέλες και χρονοδιαγράμματα. Θα κάνω σοβαρή σχέση, θα χτυπήσω και θα φύγω. Η πείρα δείχνει πως αυτά δεν τα προκαθορίζεις, έρχονται από μόνα τους. Μπορείς να έχεις ένα πλάνο για μια σχέση στο μυαλό σου, λόγω ηλικίας, κούρασης κλπ, αλλά την εξέλιξή της δεν την ξέρεις ποτέ. Κι αυτό γιατί έχεις να κάνεις με τον αστάθμητο παράγοντα "άνθρωπος". Δεν είναι ανάγκη να βιαστείς, να χάσεις την ανεξαρτησία σου, τη γαλήνη του σπιτιού σου. Συνέχισε αυτό που κάνεις, να είσαι ανθρώπινη, αλλά όχι θύμα. Ψάξε μέσα σου τι θέλεις εσύ από αυτή τη σχέση και πορεύσου ανάλογα. Βήμα βήμα. Δεν ήταν πρόθεσή μου να σε στεναχωρήσω, μόνο να σε προβληματίσω επιδιώκω. Να είσαι καλά!