φοβαμαι οτι θα μου κανω κακο

δεν μου εχει ξανατυχει. ειναι δυνατον ο ιδιος μας ο οργανισμος να μην αντεχει αλλα βουλιμικα και να σταματαει να κανει εμετο? το αντιθετο δε γινεται? δε συνηθιζει και μετα τα βγαζει ολα?

εχω φαει 3ροξ, 2 κουτια μπισκοτα, 1 πιτσα, γεμιστα, και δεν μπορω να κανω εμετο.. ειμαι μολις 56 κιλα και πραγματικα νομιζω οτι θα παθω τιποτα.. παντα τοσο τρωω πριν κανω εμετο, τωρα δε βγαινει τιποτα... μια ωρα υδρωσα,εγινα κατακοκκινη,φοβηθηκα για την πιεση μου..

δεν ειμαι καλα, δεν εχω ξανακρατησει τοση τροφη μεσα μου.δεν μπορω και δεν θελω. αυριο εχω κλεισει να παω για φαγητο με τον φιλο μου. πως θα το αντεξω αυτο?

δεν ειμαι καλα,θελω να πεθανω πραγματικα.
ξερω οτι δεν ειναι τιποτα, ξερω οτι μια ισον καμια...δεν μπορω ομως,ειναι περα απο καθε λογικη.....ειναι περα απο καθε λογικη

Ηρέμισε ρε κορίτσι μου, Σταμάτα να πιέζεσαι να τα βγάλεις. Θα κάνεις κακό. Δεν θέλει ο οργανισμός σου, αυτό σου λέει, θέλει να τα κρατήσει, δεν θέλει να κάνει εμετό, το καμπανάκι σου χτυπάει. Δεν θα πάρεις 5 κιλά αν τα κρατήσεις μέσα σου. Πιες μια σόδα και ηρέμισε

ξαναπροσπαθουσα τωρα..δε βγαινουν με τιποτα... δεν μου χει ξανασυμβει, τα χω παιξει. φοβαμαι να ξαναφαω στη ζωη μου!
γιατι να θελει να τα κρατησει. ειχα φαει ελαφρια πιο νωρις... δεν ηταν αδειο το στομαχι.. δε βγαινει τιποτα,λες και μια πετρα εμποδιζει τα παντα..

συν δυο κιλα μεσα σε δυο μερες.. ξερω οτι δεν ειναι τιποτα,το ξερω.. αν συνεχιστει ομως αυτο? δεν ειμαι καλα... καθολου καλα..

Ηρέμησε ρε κοπέλα μου. Δεν είναι το θέμα τα κωλοκιλά, γιατί δεν το καταλαβαίνεις. Θέλεις να πάθεις κάτι, για να μην πάρεις 2 κιλά; Ηρέμησε. Σταμάτα να προσπαθείς.

τι να παθω,τιποτα δε παθαινω.. οχι οτι με πολυνοιαζει..σκατα ολα... σταματησα να προσπαθω, δεν εχει νοημα. μπορει να ακυρωσω την αυριανη εξοδο, οπως και τη θαλασσα που θα πηγαινα το ΣΚ. μου αξιζουν τα χειροτερα ετσι οπως μου φερομαι.
απ το τιποτα, χωρις να μου φταει τιποτα.αυτο με τρελαινει.
τωρα με σιχαθηκα μεσα απ την ψυχη μου

Τι να πάθεις;
Νομίζω ότι ξέρεις τι μπορεί να πάθεις;
Κι όλα αυτά γιατί; Για να μπορείς αυριο που θα βγεις έξω να φας;
Για να βάλεις το μαγιω σου και να νιώθεις οτι έχεις καλό σώμα;
Αξίζει να το πάθεις γι 'αυτα;

Καλή μου μην το προσπαθείς.. Ο οργανισμός σου ξέρει αν και πότε χρειάζεται να τα αποβάλει..
Το ζήτημα δεν είναι τα 2 και τα 3 κιλά, το θέμα είναι να μην πάθεις τπτ όπως λέει και το κουκουτσάκι..

Εγώ μερικές φορές κυρίως λόγω άγχους βαρυστομαχιάζω.. Με είχε πιάσει το Σάββατο μετά από πολλούς μήνες ένα αβάσταχτος πόνος.. Ενιωθα ότι θα λιποθυμήσω.. Τόσο πολύ.. Καπάκι με πιάνει και η μέση μου και δεν μπορούσα να ξαπλώσω για να ηρεμήσω έστω και λίγο..Προσπάθησα 2 φορές να κάνω εμετό (το θεωρώ την ύστατη λύση) και δεν τα κατάφερα.. Μετά από 4 ώρες περίπου το φαγητό βρήκε από μόνο την έξοδο..
Προσπαθώ να σου δείξω ότι ο οργανισμός σου θα το παλέψει μέχρι τελευταία στιγμή και αν δεν τα καταφέρει τότε θα αναγκαστεί να τα αποβάλει.. Οπότε ξάπλωσε και προσπάθησε να ηρεμήσεις :)

κουκουτσι για μενα το να νιωθω καλα με το σωμα μου ειναι η μιση μου ευτυχια,οποτε ναι,αξιζει. απορω πραγματικα αν υπαρχει καποια εκει εξω που δε θελει να την θαυμαζουν για αυτο που ειναι , απο μεσα μεχρι εξω. εγω παντως ετσι με αγαπω,οπως ειμαι τωρα,κ οχι οπως θα ειμαι αν παρω την πανω βολτα με τα κιλα. το χω ζησει και θυμαμαι πολυ καλα πως ηταν.

λολιποπ μου πραγματικα με ηρεμησε λιγο αυτο που ειπες.. αλλα το στομαχι μου ειναι τοσο συνηθισμενο σε τεραστιες ποσοτητες που απλα δεν παιζει να τα αποβαλει.. μη σου πω οτι αυριο θα πειναω παλι. για μενα μολις ξεκινησε ο γολγοθας. θα φοβαμαι να φαω... τοση δυσανασχετιση που νιωθω...δε φανταζεσαι..

κοιταω τα οσα γραφω και ακομη μου φαινεται περιεργο.. αν ειδωθουμε απο κοντα θα ειμαστε 3 φυσιολογικες κοπελες.. και εδω μεσα....οι ρολοι αλλαζουν εξ ολοκληρου...

Απλώς ηρέμησε και θα ηρεμήσει και το στομαχάκι σου..
Με το να αγχώνεσαι για αυτά τα 2,3 κιλά δεν καταφέρνεις κάτι.. Ισα ισα επιδεινώνεις την κατάσταση σου αυτή τη στιγμή..
αν ηρεμήσεις θα χονέψεις πιο εύκολα..
Επίσης το θέμα δεν είναι αν θα πεινάς αύριο, κάτι το οποίο είναι φυσιολογικότατο για έναν οργανισμό, το θέμα είναι να προσπαθήσεις να σταματήσεις να τον ταλαιπωρείς έτσι..
Ξέρω δεν είναι εύκολο αλλά μια καλή αρχή θα είναι να εξαφανίσεις απ' το σπίτι όλα αυτά τα σατανικά :dork: φαγητά και τους καταλόγους..
Δεν πρέπει να φοβάσαι να φας , αλλά τι και πόσο θα φας.. Οχι φυσικά για τα κιλά, αλλά για τον οργανισμό σου :)

εχω τοσο καιρο να φαω φυσιολογικα που αν φαω τοσο(λιγο λεμε τωρα) ωστε να νιωσω χορτατη, νομιζω οτι εφαγα παραπανω απ οσο επρεπε και μετα τρωω του θανατα για να τα βγαλω.ουτε γω δεν το χω καταλαβει ακομη πως λειτουργει αυτο. εχω χασει μετρα και σταθμα.

οσο για το οτι δεν ειναι ευκολο, πραγματικα μου μοιαζει ακατορθωτο,ουτε σαν ιδεα δεν περναει στα σοβαρα απο το μυαλο μου...
ολο σκεφτομαι πως θα παω εξω για φαγητο αυριο.. θα χω τοσα νευρα και αρνητικη ενεργεια που παιζει να τσακωθω και με τον φιλο μου.. κριμα απ το θεο πραγματικα.. αγαπω δηλαδη το φαγητο πιο πολυ απο τους ανθρωπους που χω γυρω μου? ειναι δυνατον?... νομιζω πως ειναι...

σκεψου οτι τωρα ειμαι 3κιλα παραπανω απ οτι ημουν το πρωι.. πω τα χω παιξει.. οσο για την υγεια μου, συγνωμη και παλι που το ξαναλεω, αλλα δεν με ενδιαφερει ιδιαιτερα...

Μαρία μ η υγεία σου θα έπρεπε να είναι το Α και το Ω στις σκέψεις σου σε κάτι τέτοιες καταστάσεις..
Γιατί σκέψου ότι αν δεν έχεις την υγεία σου, δεν θα μπορείς ούτε καν να μαλώσεις που λέει ο λόγος με τον φίλο σου..
Δεν θα σ ενδιαφέρουν ούτε τα κιλά σου ούτε τπτ.. Θα λες " μακάρι να είχα την υγεία μου τώρα και όλα τα άλλα θα μπορούσα να τα καταφέρω"..
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας χωρίς να βγάζω την ουρά μου απ' έξω φυσικά ότι το φαγητό είναι μέσο επιβίωσης.
Ο οργανισμός είναι σαν ένα εργοστάσιο.. Τα όργανα μας είναι οι εργάτες.. Ο μισθός τους είναι το φαγητό. Αν δεν πληρωθούν πως θα δουλέψουν; Αντιστοιχα αν πληρωθούν παραπάνω θα αρχίσουν να τεμπελιάζουν σιγά σιγά..
Αυτά τα 3 κιλά δεν είναι τπτ.. ΚΑταρχάς είναι υγρά κατά κύριο λόγο.. λίγες μέρες αποτοξίνωση και θα ξεφουσκώσεις..
Ολα αυτά δεν τα λέω επικριτικά αλλά φιλικά :)

το ξερω..αντιλαμβανοαμαι τον τονο σου και αυτο με ηρεμει.. απο την αλλη εκνευριζομαι γιατι οσα βλεπω γραμμενα απο σενα τα λεω η ιδια σε τριτους συνεχως και γνωριζω πολυ καλα ποσο δικαιο εχεις.. για αλλη μια φορα ομως βγαζω την ουρα μου απ εξω.. ειμαι τοσο χαλια που με το ζορι γραφω.. και περιμενω μια απαντηση, χωρις καμια να με ικανοποιει.. γιατι η απαντηση που θελω πραγματικα ειναι οι πραξεις μου.. μονο οταν μου αποδειξω οτι ειμαι αρκετα δυνατη θα ξανανιωσω καλα..

μου λες για λιγες μερες αποτοξινωση... εδω και μηνες κανω εμετο πολλες φορες την ημερα.. με το που ξυπναω,πριν βγω απ το σπιτι,εξω,οταν ξαναρχομαι σπιτι,το βραδυ,πριν κοιμηθω,συνεχεια.. δεν ξερω καν τι ειναι αυτο που μου λες πια.. δεν μπορω απο τη μια μερα στην αλλη να το κανω.. στανταρ θα ξανακυλησω αυριο.. αν ομως παλι δεν καταφερω να τα βγαλω δε θα το αντεξω..
θελω να παρω μονη μου την αποφαση,σιγα σιγα.. οχι ετσι εξαναγκαστικα.. νιωθω τεραστια πιεση αυτη τη στιγμη.. και δεν ειμαι καθολου ετοιμη.. φοβαμαι λιγο..

Απλώς σου λέω κάποια πράγματα τα οποία κι εγώ το τελευταίο 6μηνο τα έχω συνειδητοποιήσει..
Πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι και είναι λογικό να χάνουμε τη μπάλα ώρες ώρες..
Θεωρώ ότι δεν χρειάζεσαι να χάσεις κιλά.. Απλώς να μπεις στο λούκι της σωστής διατροφής..
Εγώ προσωπικά το κατάφερα αυτό μόνο με την βοήθεια διατροφολόγου..
Το θέμα με τους εμετούς πάντως πιστεύω ότι πρέπει να το δεις με υποστήριξη από κάποιον ειδικό όπως σου είπε και το κουκουτσάκι..
Δεν θέλω να σε "εξαναγκάσω" όπως το θέτεις απλώς σου λεω την άποψη μου :)

η μητερα μου αγαπα πολυ την σωστη διατροφη και μου εχει μαθει πολλα πραγματα με υγειη και καθολου πιεστικο τροπο και εγω η ιδια ασχολουμαι κ διαβαζω σχετικα. θελω να πω πως θεωρητικα το προσεγγιζω αψογα το θεμα.. πρακτικα μου ειναι αδυνατο,ειδικα τωρα...

οσο για τον ειδικο... που να τον βρω ρε γαμω το... λεφτα δεν εχω για τετοια.. και δεν θελω να το μαθει κανεις... δεν θελω να το μαθει κανεις...

den tha xonepsw pote.to stomaxi mou me pethainei.

Ειδικά αν είσαι ασφαλισμένη μπορείς να βρεις άνετα κάποιον ψυχολόγο.. Και να μην είσαι απ' ότι ξέρω υπάρχουν κέντρα ψυχολογικής υποστήριξης :)
Οσο για το να μην το μάθει κανείς, δεν είναι δυσκολο βρε Μαράκι μου..
Θεωρώ πως αυτά είναι δικαιολογίες προς τον εαυτό σου.. Μόλις τα ξεπεράσεις αυτά θα μπορέσεις να το αντιμετωπήσεις.
Εγώ δεν μπορούσα να πάω σε διατροφολόγο γτ ντρεπόμουν.. Αλλά πριν 3 χρόνια το πήρα απόφαση και πήγα..
Ισα ισα όταν αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα σου παίρνεις δύναμη και αυτοπεποίθηση και το αντιμετωπίζεις πολύ πιο εύκολα :)

πως μπορω να βρω αυτα τα κεντρα,και υπαρχουν οντως? δεν ξερω απο που να αρχισω....

Σε ποια πόλη είσαι; :)

θεσσαλονικη...αλλα σπουδαζω σε μια πολη μικρη πολη,χωριο δλδ και τωρα το καλοκαιρι μαλλον θα δουλευω παραλιακα με αλλα ατομα,πραγμα που το καθιστα ανεφικτο...

επισης να τονισω κατι ασχετο που μου ρθε ομως τωρα. το χειμωνα καταφερα για μια βδομαδα και κατι να περιορισω σχεδον εντελως τους εμετους, εκανα σωστη διατροφη,πηγαινα γυμναστηριο κ δεν επινα κ καπνιζα πολυ...

ενιωθα πολυ δυστυχισμενη.πολυ χειροτερα..ενιωθα οτι δε ζω! αληθεια...τωρα το συνειδητοποιησα

Και εγώ Θεσσαλονίκη μένω..
Μαρία μου αν δεν θέλεις να βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου δεν μπορεί να το κάνει κανείς άλλος..

http://www.pyxida.org.gr/guide_det.a...ria_forea_id=4

Εδώ έχει όλα τα κέντρα ψυχικής υγείας στη Θεσσαλονίκη..Αν θελήσιες μπορείς να το ψάξεις..
Τέσπα σε καληνυχτώ γτ με πήρε ο ξημέρωμα πάλι!χαχα

seyxaristw poly...kali ksekourash..!

Λοιπόν κορίτσια εγώ τώρα είμαι Αθήνα αλλά το καλοκαίρι θα το περάσω Θεσσαλονίκη. Είμαι σε πολύ καλό δρόμο αναφορικά με την ήττα της βουλιμίας. Δηλαδή τα καταφέρνω πολύ καλά μόνη μου πια με τη συνδρομή κάποιων πολύ αγαπημένων μου προσώπων. Εντούτοις η ενδοκρινολόγος μου όταν της ανάφερα τη χρόνια αρρώστια μου με τη βουλιμία, ήταν σαφής. Είναι απαραίτητο για την σωματική και ψυχολογική υγεία σου να το αντιμετωπίσεις. Με παρέπεμψε σε διατροφολόγο ο οποίος εξειδικεύεται στις διατροφικές διαταραχές. Μόλις πάω Θεσσαλονίκη θα την επισκεφτώ. Μπορεί οι κρίσεις να έχουν μειωθεί κατακόρυφα αλλά ακόμα ο "Εφιάλτης" μου χτυπάει συχνά την πόρτα. Είναι ο.τι θα μείνω και με τον φίλο μου το καλοκαίρι, θα πάω διακοπές...δε θα είμαι στο σπίτι μου, στην κουζίνα μου... να μαγειρεύω όπως θέλω, ο,τι θέλω. Αυτό φοβάμαι. Ελπίζω να τα καταφέρω. Θα είναι δοκιμασία.
Σας αγαπώ όλες και ας μην σας ξέρω...

Quote:

---

Originally posted by ShadowWave
Λοιπόν κορίτσια εγώ τώρα είμαι Αθήνα αλλά το καλοκαίρι θα το περάσω Θεσσαλονίκη. Είμαι σε πολύ καλό δρόμο αναφορικά με την ήττα της βουλιμίας. Δηλαδή τα καταφέρνω πολύ καλά μόνη μου πια με τη συνδρομή κάποιων πολύ αγαπημένων μου προσώπων. Εντούτοις η ενδοκρινολόγος μου όταν της ανάφερα τη χρόνια αρρώστια μου με τη βουλιμία, ήταν σαφής. Είναι απαραίτητο για την σωματική και ψυχολογική υγεία σου να το αντιμετωπίσεις. Με παρέπεμψε σε διατροφολόγο ο οποίος εξειδικεύεται στις διατροφικές διαταραχές. Μόλις πάω Θεσσαλονίκη θα την επισκεφτώ. Μπορεί οι κρίσεις να έχουν μειωθεί κατακόρυφα αλλά ακόμα ο "Εφιάλτης" μου χτυπάει συχνά την πόρτα. Είναι ο.τι θα μείνω και με τον φίλο μου το καλοκαίρι, θα πάω διακοπές...δε θα είμαι στο σπίτι μου, στην κουζίνα μου... να μαγειρεύω όπως θέλω, ο,τι θέλω. Αυτό φοβάμαι. Ελπίζω να τα καταφέρω. Θα είναι δοκιμασία.
Σας αγαπώ όλες και ας μην σας ξέρω...

---

Μην φοβάσαι. Να είσαι δυνατή και θα τα πας μια χαρά. Εφόσον αναγνωρίζεις την κατάσταση και το πρόβλημα, έχεις κάνει τη μισή διαδρομή!!! Σου εύχομαι τα καλύτερα. Καλή δύναμη

εγω παλι ειχα μια απιστευτα εφιαλτικη νυχτα... με τοση τροφη που εμεινε αναγκαστικα μεσα μου γιατι δεν εβγαινε,κοντεψα να πεθανω... δε κοιμηθηκα καθολου,βογκουσα,ιδρωνα μεχρι να ξημερωσει... και τωρα που δηθεν ειμαι καλυτερα, ειμαι λες και εχω φαει ενα διπλο μεσημεριανο.. εχει παραμορφωθει η κοιλια μου,συν δυο κιλα με τη μια... να τρωγα και τιποτα σπιτικο,να αντεχα τις τυψεις...

σε λιγο πρεπει να παω για φαγητο με τον φιλο μου.. το σκεφτομαι και εχω νευρα.. υπο αλλες σνθηκες θα ετρωγα ο,τι ηθελα, τωρα δε μπορω να φαω τιποτα...

νιωθω σαν εναν ναρκωμανη που τον κλεισαν στην απομονωση και δε μπορει να κανει τιποτα. αναγκαστικη απεξαρτηση δε γινεται, πρεπει να το θελει πρωτα ο ιδιος...

εγω νιωθω οτι εξαναγκαζομαι να λυσω το προβλημα μου εδω και τωρα..μονο που δεν ειμαι καθολου ετοιμη...

Κουκουτσάκι μου ευχαριστώ πολύ. Το ξέρω μπορώ να τα καταφέρω και θα το κάνω. Έχω πίστη στον εαυτό μου. Αλλά πρέπει να επαναμβάνω συνεχώς στον εαυτό μου τη φράση: ΜΗΝ ΚΥΝΗΓΑΣ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ!..Μέχρι να μου γίνει κτήμα. Που θα πάει θα με συμπαθήσω με τις αδυναμίες μου:wink1:

Μαράκι στο ξανά έγραψα σε άλλο τόπικ.. θα 'ρθει η ώρα αγαπητή μου. Θα 'ρθει εκείνη η ώρα που θα αποφασίσεις να αγωνιστείς και ήδη, ακόμα και να μην το καταλαβαίνεις έχεις κάνει την αρχή, έτσι γίνεται.. στην αρχή μπουσουλάμε, μετά κάνουμε τα πρώτα μας βήματα, πέφτουμε συχνά αλλά ξανάσηκωνόμαστε...Μέχρι που έχει φτάσει εκείνη η ώρα που πατάμε πια γερά και υπερπηδούμε κάθε εμπόδιο που θα βρεθεί στο δρόμο μας.:D

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

ολα αυτα μονο σαν ουτοπια μου ακουγονται προς το παρον..

Εγω το παθαινω αυτο που περιγραφεις οταν εχω φαει στερεη τροφη που ειναι πιο δυσκολο να βγει..η πιτσα και τα μπισκοτα δεν εχουν υγρα οποτε γ αυτο σου συνεβει

.