Υπαρχει κανεις αλλος εκτος απο εμενα?

Γεια σε ολους σας,ειμαι σχετικα νεα στο φορουμ αλλα παλια στο τρυπακι ανορεξια-βουλιμια και ξερετε ο γνωστος φαυλος κυκλος.Εγω για οσους δεν εχουν διαβασει την ιστορια μου ημουν ανορεξικη για 2 χρονια<1,78-80 υψος και 56 κιλα>και ενα χρονο τωρα βουλιμικη με αποτελασμα να εχω παρει αρκετα κιλα καθως ενω προσπαθησα να αποβαλλω την τροφη δεν πετυχε και καμια φορα επερνα καθαρτικα.Αλλα καθως συνειδητοποιουσα πως αυτος δεν ειναι ο σωστος δρομος να σταματησω και να ελεγχω τον εαυτο μου παρα ηταν ενα αυτοκαταστροφικο αποκουμπι για τις βουλιμικες μου κρισεις σταματησα να προσπαθω να αποβαλλω την τροφη που υπερκαταναλωνα με ανορθοδοξους τροπους.Για να μην τα πολυλογω το αποτελεσμα ειναι τα 81 κιλα που ειμαι τωρα και η καταθλιψη που εχω λογω αυτων.Ανοιξα το αυτο τοπικ για να κανω αυτη την φαινομενικα ηλιθια αλλα για μενα ουσιαστικη ερωτηση:Ειμαι η μονη που ειχα πολυ χαμηλα κιλα και μετα πηρα αποτομα πολλα κιλα και εγινα υπερβαρη γιατι η πλειονοτητα των περπτωσεων νομιζω πως παραμενει σταθερη στα χαμηλα κιλα της και ας ειναι βουλιμικοι με διαφορους τροπους που ειναι καταστροφικοι φυσικα.Συγνωμη αν σας κουρασα και ευχαριστω προκαταβολικα οσους θα κανουν το κοπο εστω να το διαβασουν...καλη συνεχεια σε ολους σας...:spin:

Kουκλίτσα μου εγώ έχω φτάσει από 45 κιλά μέχρι 75 (1.67 ύψος)

Ξεκίνησα, ούσα 60 κιλά και θεωρώντας τον εαυτό μου χοντρό μια άκρως στερητική δίαιτα στα 16 μου. Μέσα σε 2 μήνες είχα φτάσει 45 κιλά και θα μπορούσα να το συνεχίσω...Μέχρι που η καθηγήτρια που μου έκανε ιδιαίτερα μου επισήμανε πως έχω χάσει όλη την ομορφιά μου στο πρόσωπο και καλά θα κάνω να σταματήσω. Το έριξα στις σοκολάτες.. όλα τα κιλά επέστρεψαν συν κάποια άλλα μπόνους. Το παίδεμα με τις δίαιτες, το αδυνάτισμα στοίχειωνε άπειρα το μυαλό μου. Ξύπνουσα και κοιμόμουν με τη σκέψη: πώς θα αδυνατίσω..

Στην Γ λυκείου έφτασα τα 75 κιλά, εκεί πρωτοανακάλυψα τη βουλιμία και τη μέθοδο του "εμετού"...στην αρχή όχι τόσο συχνά, νόμιζα ότι μπορούσα να το ελέγξω, μέτα άρχισε να με ελέγχει αυτό. Τα κιλά μου στα 4 χρόνια της φοιτητικής μου ζωής είχαν απίστευτα σκαμπανεβάσματα. Πότε όμως πάνω από 65 κιλά... Κάπου στα 20 μου αποφάσισα ότι θα το πολεμήσω. Έχω κάνει χρήση όλων των μέσων που θα μπορούσαν να μου διατεθούν(τρεις διατροφολόγοι, ψυχολόγοι, ψυχίατρος, γυμναστήρια, απίστευτη μελέτη βιβλίων στο θέμα της διατροφής και της ψυχολογίας κτλ)

Ακόμα προσπαθώ, δεν το βάζω κάτω...φαντάσου:saint2:

Κοπελιτσα μου σε ευχαριστω πολυ που μπηκες στον κοπο να μου απαντησεις...Παντα με βοηθουν πολυ οι απαντησεις σου και σε ευχαριστω πολυ γι'αυτο.Δεν σου κρυβω ειχα αρχισει να απελπιζομαι και νομιζα ειληκρινα πως ημουν η μονη.Σου εχω γραψει και κατι που μαλλον δεν εχεις διαβασει στο αρχικο τοπικ μου που μου απαντησες...Εσυ περνας πολυ πιο δυσκολα καθως εχεις και το δαιμονα του εμμετου να αντιμετωπισεις...ο,τι μα ο,τι και να χρειαστεις εγω θα ειμαι εδω να σε στηριξω αν μου το ζητησεις οπως μπορω...Στειλε μου μνμ οποτε θελεις...να σαι παντα καλα και σε ευχαριστω πολυ...

Καλησπέρα, είναι η πρώτη φορά που γράφω σε κάποιον. Αυτό που περιγράφεις είναι πολύ οικέιο για μένα. Ανακάλυψα πριν ένα χρόνο ότι είμαι βουλιμική. Εχω ύψος 1,54 και τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια έχω ξεκινήσει από τα 59 κιλά εφτασά στα 52 , μετά στα 63, μετά στα 49 (στα οποία νόμιζα ότι είμαι και χοντρή!!!!!!) και από εκει με διατροφη συντηρησης, στα 63 και από εκει στα 85 και από εκεί στα 75 και εδώ και ένα χρόνο παίζω ανάμεσα στα 62 με 65. Οπως καταλαβαίνεις λοιπόν δεν είσαι η μόνη!!!!!! Ασε που ανακουφίζομαι κι εγώ διαβάζοντας ότι δεν είμαι η μόνη!!!!!! Εμετούς δεν κάνω ούτε κι εγώ αλλά όλα τα υπόλοιπα....... ελπίζω να τα καταφέρουμε!!!!

THINK POSITIVELY σε ευχαριστω παρα πολυ που μου απαντησες...ναι λοιπον δεν ειμαστε οι μονες σιγουρα καπου εκει εξω θα υπαρχουν και αλλες κοπελες που βιωνουν οτι και εμεις.Θελω ομως να πιστευω πως με σταδιακες νικες θα παρουμε καποια στιγμη και τον πολεμο...καλο κουραγιο και αν με χρειαστεις κατι στειλε μου μηνυμα...καλη συνεχεια σε ολους:)

Κραταω το αρχικο ερωτημα του τοπικ<υπαρχει κανεις αλλος εκτος απο εμενα> θελωντας να σας εκμυστηρευτω κατι που με τρωει,εναν δαιμονα με την ελπιδα να των εξωντοσω.Οσο καιρο βρισκομαι στην διαταραχη βουλιμια-ανορεξια και τουμπαλιν,εχω την κακιστη συνηθεια να συσσωρευω τροφιμα και να μην τα καταναλωνω γιατι δεν θελω να τα χαλασω απλα τα αγοραζω μανιωδως για να τα εχω και η μεγαλυτερη ανωμαλια εγκυται στο οτι την στιγμη που τα παιρνω χαιρομαι τοσο πολυυυυυ.Αυτο δεν συμβαινει με ολα τα τροφιμα αλλα μονο με τα δημητριακα<μεχρι τωρα μπορει να εχω και 30 κουτια δημητριακα σπιτι>και μελι< 3 βαζα>...απλα θελω να τα συσσωρευω οχι να τρωω για να μην τα ξοδεψω.Εν τω μεταξυ ειναι τροφες που με τρελαινουν.Το ξερω πως ειμαι τρελη αυτο και αν ειναι βουλιμικη συμπεριφορα...Ποτε θα απαλλαγω θεε μου απο αυτη την παρανοϊα...Σημερα λεω δεν παει αλλο αυτο ειναι σχιζοφρενικο και πρεπει να σταματησει και εφαγα ενα μπολ δημητριακα φυσικα επακολουθουν οι τυψεις τωρα...

Συγνωμη για τα ορθογραφικα παντα το παθαινω στον υπολογιστη

Dark Elf, να σε ρωτήσω κάτι, το παλεύεις μόνη σου ή βλέπεις και κάποιον ειδικό? εννοώ διαιτολόγο και ψυχαναλυτή.

THINK POSITIVELY μου τωρα ξαναξεκινησα την συνεργασια μου με την Μοναδα Εφηβικης Υγειας που με παρακολουθουσε και στην ανορεξια...Το θεμα ειναι πως η αποφαση ειναι στο χερι του καθενα μας.Φυσικα και η αρωγη των ειδικων ειναι πολυτιμη αλλα το αν δεν παρουμε εμεις την αποφαση δεν θα την παρει κανεις για εμας.Εγω αποφασισα ηδη να ληξει αυτη η παρανοια της συσσωρευσης και ευελπιστω να τα καταφερω...:(

Καλησπέρα. Μπορεί αυτό που θα γράψω να είναι off topic αλλά δεν ξέρω σε ποιο topic να το γράψω. Η αδερφή μου εδώ και περίπου 8 χρόνια έχει καθημερινά βουλιμικά επεισόδια. Όσες προσπάθειες έκανε για να το ξεπεράσει δεν είχαν κάποιο αποτέλεσμα. Το θέμα είναι πως ενώ παλαιότερα ήταν πιο ανοιχτή σε αυτό το ζήτημα τώρα δεν θέλει ούτε καν να το συζητήσει μαζί μου. Έχω τρέξει πολύ και έχω ακούσει άπειρες συμβουλές από ειδικούς, όμως λύση στο πώς να διαχειριστώ την κατάσταση που έχει διαμορφωθει τώρα δεν μπορώ να βρώ. Τι μπορώ να κάνω ώστε να την πείσω να αρχίσει μια καινούργια προσπάθεια?

alkis77777 μου αυτη η κατασταση που βιωνει η αδερφη σου (και εσυ μαζι της που νοιαζεσαι για εκεινην)ειναι πολυ δυσκολη και χρηζει αμεσης αρωγης.Καταρχας ποσο ετων ειναι η αδελφη σου?

dark elf uparxei kapoios tropos na milisoume prive? an to antimetwpiza egw den tha eixa provlima na anaferw stoixeia.

ναι βεβαια με u2u η αν εχεις facebook,ε μαιλ,msn

dark elf to elaves to minima mou?

alkis77777 moy den to phra to mnm soy...

sugnwmi pou sunexizw na eimai off topic. dark elf steile mou to msn sou. euxaristw.

εγω πολυ μικρη ημουν γεματουλα. απο τοτε που ειμαι βουλιμικη επειδη παντα αποβαλλω την τροφη ειμαι 2 κιλα λιγοτερα σε μεσο ορο. αν δεν την απεβαλλα οχι απλα υπερβαρη θα γινομουν,πολυ παραπανω. αυτη ειναι η ανεπανορθωτη ζημια,εχω χασει το μετρο πλεον, δεν θυμαμαι πως ειναι να τρωω φυσιολογικα.
και ενω ειμαι αδυνατη, 1.69 54-55κιλα, το στομαχι μ εχει ανοιξει τοσο που και να πω οτι δε θα κανω βουλιμικο, για να χορτασω πρεπει να φαω καμια χιλιαρα θερμιδες. μετα δεν αντεχω τις τυψεις και τα βγαζω. σε μια ωρα ξαναπειναω... και παλι νομιζω οτι εφαγα πολυ γιατι εχω χασει το μετρο, και μετα τρωω περισσοτερο και τα ξαναβγαζω.
μια φορα που δεν ειχα μπορεσει να τα βγαλω ημουν 2 μερες αρρωστη με 40 πυρετο...φαντασου σοκ που επαθε ο οργανισμος μου..και μετα απο δυο μερες εκανα εμετο!!!

ποποπο μαρακι μου σοκαριστηκα με την περιγραφη σου.Πραγματικα αυτο που περνας ειναι πολυ δυσκολο...Αν μου επιτρεπεις ποσο καιρο εισαι στην διαταραχη της βουλιμιας?

απο το προηγουμενο καλοκαιρι... και δεν ειμαι ουτε 20 χρονων...

Εγω ειμαι 18 δεν ειναι πολυ το διαστημα και εγω απο το προηγουμενο καλοκαιρι πασχω...Προλαβαινουμε ακομα ειναι νωριςςςςςςς!!!Ας το παλεψουμε...Αλλωστε η γιατρος μου βαση στατιστικων μου ειπε πως το ποσοστο ιασης σε μικρες ηλικιες ειναι πολυ μεγαλο...