Γεια σας...Εχω μια απορια..Οι ψυχολογοι δεν εχουν ποτε ψυχολογικα προβληματα?? Και αν καποια στιγμη εχουν τι κανουν??
Printable View
Γεια σας...Εχω μια απορια..Οι ψυχολογοι δεν εχουν ποτε ψυχολογικα προβληματα?? Και αν καποια στιγμη εχουν τι κανουν??
den pisteuo na exoun kai exo akousei oti prota kanoun psixo8erapeia ston eayto toys
Μια γνωστη καποτε μου ειχε πει οτι ειναι υποχρεωτικο για καθε ψυχολογο να κανει 1 φορα το μηνα ψυχαναλυση. Τους υποχρεωνει ο συλλογος του. Τωρα δεν ξερω κατα ποσο αυτο ισχυει. Αλλα λογικο δεν ειναι με τοσα που ακουν αυτοι οι ανθρωποι να παρακολουθουν και οι ιδιοι την ψυχική τους υγεια?
Ηθελα να γινω ψυχολογος οταν ημουν πιο μικρη..Πιστευα οτι δεν θα ειχα ποτε προβληματα ψυχολογικα..Δηλαδη εαν καποια στιγμη εχουν εναν χωρισμο.ενα προβλημα, τρεχουν σε αλλους ειδικους?Και αυτοι σε αλλους??Θα ηθελα να γινω ψυχολογος για να μπορεσω να βοηθησω ατομα που εχουν προβληματα και δεν μπορουν να χαρουν τη ζωη...Δεν ειναι καλο να πηγαινουμε σε εναν ειδικο ακομα κι αν δεν εχουμε προβλημα?? Εαν οι ψυχολογοι ηταν στα σπιτια μας συχνα θα ειμασταν οι περισσοτεροι πολυ καλυτερα?
εγω παντως εχω δει πολλουσ ψυχολογουσ με ψυχολογικα προβληματα, ε οχι και ψυχωση βεβαια.αφου ολοι ανθρωποι ειμαστε.ποιοσ εχει τελεια ψυχικη υγεια?οι ψυχιατροι δε, συνηθως ειναι λιγο πιο κουκου.ξερωδιευθυντη ψυχιατρικης κλινικησ να παραπονιεται για τα οικογενειακα του προβληματα σε φοιτητρια και να της λεει ολα τα απλυτα του, κ.α. πολλα.
Η γνωμη μου είναι πάνω σε αυτό το θέμα σαν άτομο που κινούμαι σε αυτό τον χώρο καθώς σπουδάζω ψυχολογία ότι όλοι οι άνθρωποι -εν δυνάμει- μπορεί να αοκτήσουν κάποια μορφή ψυχοπαθολογίας στο διάστημα της ζωής τους.
Φυσικά και οι ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ψυχοθεραπευτές κ.τ.λ. έίναι άνθρωποι και έρχονται συχνά-ίσως και συχνότερα από άλλους- αντιμέτωποι με τον εαυτό τους αλλά και με το περιβάλλον τους με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι δυσκολίες.
Οι ειδικοί ψυχικοί υγείας ακριβώς για τον λόγο της ευαίσθητης εργασίας τους είναι \"υποχρεωμένοι\" να κάνουν, κυρίως στα πρώτα τους βήματα, κάποια μορφή ψυχοθεραπείας σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Όμως είναι σαφές ότι κάποιος ψυχολόγος πρέπει πρώτα να έχει κάποια σταθερότητα στον εαυτό του και μετά να μπορεί να βοηθήσει και να συνεργαστεί επιτυχώς με άλλους.
δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον ψυχολόγω με κάποια μορφή ψυχοπαθολογίας να βοηθά επιτυχώς κάποιον. Είναι κατά κάποιον τρόπο αντιφατικό.
Η επιστήμη αυτή είναι τόσο ευαίσθητη που οι συνεργασία με κάποιο άτομο και ενός ειδικού είναι τόσο ψυχοφθόρα όσο και καθαρτική και για τους δύο.
Είναι σημαντικό πάντως για κάποιον ειδικό να μην μεταφέρει τα προβλήματα ενός ατόμου που αναζητά βοήθεια πάνω του ή στον χώρο της οικογένειάς του και του περιβάλλοντος του.
Φυσικά και ένας ψυχολόγος μπορεί όπως οποιοσδήποτε άνθρωπος να αντιμετωπίσει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα. Στο Δήμιο του έρωτα, του Γιάλομ, που οι ιστορίες του βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, αναφέρεται μία τέτοια περίπτωση.
Αν ο ψυχολόγος κατά τη διάρκεια της καριέρας του διαπιστώσει ότι κάτι δεν πάει καλά οφείλει να αποθεραπευτεί και μετά να συνεχίσει...Αυτό άλλωστε θα του δώσει και περισσοτερη ενσυναίσθηση στο να καταλάβει το πρόβλημα πολλών θεραπευομένων του. Πχ ένας ψυχολόγος στο παρελθόν με κρίσεις πανικού θα καταλαβαίνει πολύ καλύτερα τη δυσκολία ενός θεραπευομένου του στις παραινέσεις του...
Αυτό που λες Ανώνημη είναι σημαντικό γιατί πράγματι δείχνει ότι ένας ψυχολόγος που αντιμετώπισε κάποτε ένα πρόβλημά του όχι μόνο αναξιόπιστο δεν είναι αλλά το αντίθετο!
Ποια η διαφορα του ψυχολογου απο τον ψυχοθεραπευτη και τον ψυχιατρο????
Για να γινεισ ψυχολογοσ σπουδαζεισ ψυχολογια, για να γινεισ ψυχιατροσ σπουδαζεισ ιατρικη και μετα κανεισ ειδικοτητα ψυχιατρικη, Ψυχοθεραοευτεσ μπορει να γινουν και οι ψυχολογοι και οι ψυχιατροι αμα το θελουν, αρκει να εχουν καποιεσ προσωπικεσ ικανοτητεσ και λεφτα. Υπαρχουν αρκετα ιδιωτικα κεντρα εκπαιδευσησ σε διαφορα μοντελα ψυχοθεραπειασ στην Ελλαδα, π.χ. στην προσωποκεντρικη, στην ομαδικη ψυχαναλυση, στη συστημικη, στο συμπεριφορισμο, στη γνωσιακη κτλ κτλ, τα οποια κοστιζουν αρκετα, και συνηθως οι \"σπουδεσ\" τραβανε 3-4-5 χρονια και βαλε αμα θελουν να σε εκμεταλλευτουν γερα.
Ξερω κοπελα που 7 χρονια προσπαθουσε να γινει ψυχαναλυτρια, ενω της ειχαν πει οτι σε 4 χρονβια θα τελειωνε. Αυτο το χαρτι, ΦΥΣΙΚΑ, δεν αναγνωριζεται απο το Δημοσιο αλλα μονο απο τον ιδιωτικο τομεα, σε αντιθεση με αυτα που ισχυουν στο εξωτερικο. Δεν μπορει επισησ ο καθε ψυχολογος και ψυχιατροσ να γινει ψυχοθεραπευτησ, περναει πρωτα συνηθως απο συνεντευξη και αξιολογηση, συνηθως το παιζουν πολυ δυσκολοι.
Επισης, μπορεισ να κανεισ και ενα ωραιοτατο Μαστερ σε αναγνωρισμενο πανεπιστημιο του εξωτερικου πανω σε καποιο μοντελο ψυχοθεραπειασ, οποτε θα εχεισ εναν ανγνωρισμενο τιτλο. το θεμα ομως και παλι ειναι οτι αυτα τα μαστερ δεν ειναι ενα χρονο οπως ειναι τα περισσοτερα, μπορει να σε τραβηξουν και 4 χρονια και κοστιζουν πολυ περισσοτερο!!! To ιδιο ισχυει και αν θελει να γινει κανεισ συμβουλοσ-ψυχολογοσ ή ψυχιατροσ! Ενα Master of Cοunselling τα φτανει τα 4 χρονια!
καταρχάς πολλοί ψυχολόγοι ξεκινούν τη \"σταδιοδρομία\" τους προσπαθώντας μέσα από τη δουλειά αυτή να λύσουν τις δικές τους εσώτερες συγκρούσεις και αυτό δυστυχώς είναι κάτι που το συναντούμε συχνά και λέω δυστυχώς διότι αυτή η δουλειά, εάν δεν γίνει υπό τις κατάλληλες προυποθέσεις, μπορεί να λειτουργήσει όχι ως λύτρωση αλλά ως μεγεθυντικός φακός.
Από κει και πέρα, για να θωρακιστεί ένας ψυχολόγος χρειάζεται καλή ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση, πολύ εποπτεία και προσωπική θεραπεία.
Ένα είναι βέβαιο: εάν οι ψυχολόγοι λόγω του αντικειμένου τους δεν αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα, τότε όλος ο πλανήτης θα σπούδαζε ψυχολογία έστω παράλληλα με την οποια άλλη εργασία του και τότε δε θα υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος στον πλανήτη με ψυχολογικά προβλήματα.
Ο ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει θεραπευτικά όσο βρίσκεται έξω από το πρόβλημα του θεραπευομενου του. Οταν ένα πρόβλημα αγγίξει τη δική του προσωπική ζωή, τότε, ως άμεσα εμπλεκόμενος συναισθηματικά, είναι σκόπιμο να απευθυνθεί αλλού για μερικές θεραπευτικές συνεδρίες.
Τρεις φορές διάβασα το συγκεκριμένο κομμάτι, τρεις φορές κατάλαβα κάτι άλλο (εκ των οποίων την πρώτη τίποτα.. λολ)Quote:
Originally posted by NikosD.
....
Ένα είναι βέβαιο: εάν οι ψυχολόγοι λόγω του αντικειμένου τους δεν αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα, τότε όλος ο πλανήτης θα σπούδαζε ψυχολογία έστω παράλληλα με την οποια άλλη εργασία του και τότε δε θα υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος στον πλανήτη με ψυχολογικά προβλήματα.
.......
Αλλά μου φάνηκε ενδεαφέρουσα μία σκέψη μου που γεννήθηκε την τρίτη φορά.
Μιας και η ανάγκη για γνώση όσον αφορά τα θέματα της ψυχολογίας ήδη είναι μεγάλη αλλά και αυξάνεται υπάρχει (σε συλλογικό επίπεδο) κάποιο σχέδιο (κάποια πρόταση έστω) για την από νωρίς (μιλάω για επίπεδο μαθητών) ενημέρωση από επαγγελματίες ψυχολόγους - ψυχιάτρους σε κάποια βασικά θέματα ψυχολογίας???
(εχμμμμμ κομματάκι άσχετο με το θέμα έ??? ... λολ)
Πολλές φορές οι προσδοκίες που έχουν οι κοντινοί άνθρωποι των ανθρώπων που έχουν σπουδάσει ψυχο-επαγγέλματα κουράζει..
Γιατί ας πούμε οι άνθρωποι αυτοί να μην έχουν προβλήματα?επειδή έχουν μάθει τεχνικές διαχείρησης τους? Η ψυχή και τα συναισθήματα είναι τόσο πολύπλοκα που μπερδεύουν ακόμα κι εκείνον που ξέρει να τα αναλύει... αφού στην προσπάθεια του να αναλύσει τα δικά του προβλήματα θα εμπαλκουν τα δικά του συναισθήματα που είναι πάνω από σπουδές!
Κ αυτός είναι ένας από τους λόγους που ένας ψυχο-άνθρωπος θέλει εξωτερική βοήθεια και κυρίως σε επίπεδο επιστημονικό.
χαιρετισμούς σε όλους κ καλή μας παρεούλα! cool:
να σπουδασουμε ολοι ψυχολογια ,να κανεις ο ενας ψυχαναλυση στον αλλον.... χεχεχε
Σε κάποιους το ενδιαφέρον για την ψυχολογία μπορεί να γενήθηκε απο την ανάγκη να λύσουν τα δικά τους προβλήματα .
Ναι αλλά για δείτε τι λέει παραπάνω ο Νίκος: αν γινόταν να λυθούν τα προβλήματα σπουδάζοντας ψυχολογία, τότε όλοι θα σπούδαζαν ψυχολογία και θα ήταν μια χαρά!
Όχι ότι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση δεν βοηθά....το αντίθετο. Αλλά η εκπαίδευση δεν εγγυάται επίλυση των προβλημάτων, ούτε παρέχει απόλυτη προστασία από την εμφάνιση ψυχολογικών προβλημάτων στη διάρκεια της ζωής.
τί ειναι τα ψυχολογικα προβληματα? κ η απουσια αυτων κ μονο εξασφαλιζει μια ωραια πορεια στη ζωη?
δεν ερχονται ολοι οι ανθρωποι καποια στιγμη στη ζωη τους σε καποιο πολυ δυσκολο σημειο? σε σημειο να νιωθουν πολυ ασχημα? σε ενα κομβικο σημειο? ειτε αυτο μπορει να οριστει ως ψυχολογικο προβλημα ειτε οχι...νομιζω λιγη σημασια εχει.
η διαφορα εγκειται νομιζω στο αν θα το δουν ή θα κανουν πώς δεν υπάρχει. κ δεν νομιζω πως καθε ψυχολογος οπως κ καθε μη ψυχολογος ειναι ιδιος.οποτε κ διαφορετικος ο τροπος που θα το χειριστει.
Δε νομιζω οτι υπαρχει ανθρωπος που στη διαρκεια της ζωης του δεν αντιμετωπισε εστω κ μια φορα καποιου ειδους ψυχολογικων προβληματων....
ε........μα!!!!!!!!!!
Quote:
Originally posted by Arsi
Δε νομιζω οτι υπαρχει ανθρωπος που στη διαρκεια της ζωης του δεν αντιμετωπισε εστω κ μια φορα καποιου ειδους ψυχολογικων προβληματων....
Συμφωνώ απόλυτα Σοφία.Ετυχε να ακούσω μια ψυχολόγο στην τηλεόραση γνωστη πως αποχαιρετούσε τον άνδρα της που πέθαινε πως διαχειρίστηκε όλη την κατάσταση και πραγματικά έμεινα τα έχασα.Αλλη ψυχολόγος ίσως να το αντιμετώπιζε διαφορετικά γιατί δεν παύει να είναι και αυτοί άνθρωποι
σπουδαζουν ψυχολογια , στρεφονται σαν γιατροι στην επιλογη της ψυχιατρικης , αναζητουν πρωτα να καταλαβουν τον ιδιο τον εαυτο τους πριν βγουν εξω στο επαγγελμα για να καταλαβουν μετα τους αλλους!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Quote:
Originally posted by hardlife
Γεια σας...Εχω μια απορια..Οι ψυχολογοι δεν εχουν ποτε ψυχολογικα προβληματα?? Και αν καποια στιγμη εχουν τι κανουν??
αν σε καποιον αρεσει η θαλασσα δεν σου φαινεται λογικο να γινει ναυαγοσωστης αντι για οδηγος ορειβατων στα Ιμαλαια?
Οι Ψυχολογοι οχι απλα εχουν προβληματα ψυχολογικα , αλλα θυσιαζουν συνειδητα χρηματα και αλλες υλικες απολαυσεις απο πιο προσοδοφόρα επαγγελματα , για να μενουν παντα κοντα στην κατανοηση του εαυτου τους γιατι αυτο τους δινει δυναμη για να συνεχισουν....
ασχολουνται μαζι τους και μαθαινουν πως να βρισκουν λυσεις για να τα ξεπερασουν...Quote:
Originally posted by hardlife
Γεια σας...Εχω μια απορια..Οι ψυχολογοι δεν εχουν ποτε ψυχολογικα προβληματα?? Και αν καποια στιγμη εχουν τι κανουν??
γιατι ρε ειναι θεοιι και δεν το ξερω?!!!
Quote:
Originally posted by πανος12345
Οι Ψυχολογοι οχι απλα εχουν προβληματα ψυχολογικα , αλλα θυσιαζουν συνειδητα χρηματα και αλλες υλικες απολαυσεις απο πιο προσοδοφόρα επαγγελματα , για να μενουν παντα κοντα στην κατανοηση του εαυτου τους γιατι αυτο τους δινει δυναμη για να συνεχισουν....
Εκτός του ότι κόλλησε το πληκτρολόγειο μου από την γλύκα...έχεις σκεφτεί να γράψεις κανα βραζιλιάνικο?
ισως περισσοτερα απο ολους εδω μεσα!Quote:
Originally posted by hardlife
Γεια σας...Εχω μια απορια..Οι ψυχολογοι δεν εχουν ποτε ψυχολογικα προβληματα?? Και αν καποια στιγμη εχουν τι κανουν??
απλα μαθαινουν πως να τα αντιμετωπιζουν με την βοηθεια της γνωσης ...
ρε παιδια εχω βγει με γνωστουσ μου ψυχολογους και κυριολεκτικα μου φαινονται χωρις συναισθηματα!δε γελανε,δεν επεμβαινουν πουθενα στη συζητηση παρα μονο ακουν...και ολα αυτα οταν ειμασταν για καφε!τι συμβαινει?τι σου κανουν στη σχολη και μεταμορφωνεσαι σε ενα αβουλο ον?
οπως εχω αναφερει σε λιγες μερες θα αρχισω τις σπουδες μου ψυχολογιας στη παντειο και φοβαμαι μηπως χασω τον εαυτο μου και τη προσωπικοτητα μου..δε θελω να γινω ενα πλασμα αναισθητο :(
χαχα katatonia, ώστε φοβάσαι μήπως έχουν επηρεαστεί πολύ από τις σπουδές ε? :)
Καταρχήν μην ανησυχείς, αν έχεις εαυτό και προσωπικότητα, δεν τα \'χάνεις\', οπότε μην μπαίνεις με αμυντική διάθεση στις σπουδές σου. Δες το σαν μια ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με νέες γνώσεις-οπτικές που μπορείς να επεξεργαστείς με το δικό σου τρόπο. Εξάλλου είναι μόνο ένα βασικό πτυχίο, δεν έχει σαν στόχο να προκαλέσει βαθιά αλλαγή στον εαυτό των συμμετεχόντων.
Τώρα για τους γνωστούς σου... Η ψυχολογία δεν σημαίνει να είσαι άβουλος, αγέλαστος, αμέτοχος, αναίσθητος...μήπως λοιπόν έχουν λίγο παρεξηγήσει την ουδετερότητα, την ψυχραιμία και άλλα χαρακτηριστικά που χρειάζονται σε μια θεραπευτική σχέση? Μήπως είναι πολύ φρέσκιοι επαγγελματίες και προσπαθούν να μεταφέρουν τον επαγγελματικό ρόλο στην προσωπική ζωή? Και επίσης...είναι σίγουρο πως δεν ήταν κάπως έτσι ΠΡΙΝ τις σπουδές τους?
Κατατόνια,Quote:
Originally posted by katatonia
ρε παιδια εχω βγει με γνωστουσ μου ψυχολογους και κυριολεκτικα μου φαινονται χωρις συναισθηματα!δε γελανε,δεν επεμβαινουν πουθενα στη συζητηση παρα μονο ακουν...και ολα αυτα οταν ειμασταν για καφε!τι συμβαινει?τι σου κανουν στη σχολη και μεταμορφωνεσαι σε ενα αβουλο ον?
οπως εχω αναφερει σε λιγες μερες θα αρχισω τις σπουδες μου ψυχολογιας στη παντειο και φοβαμαι μηπως χασω τον εαυτο μου και τη προσωπικοτητα μου..δε θελω να γινω ενα πλασμα αναισθητο :(
δεν σε αδικώ για την φύση των προβληματισμών σου. Πιστεύω οτι ως θεραπευτής καλείται κάποιος να αποστασιοποιείται απο τα συναισθήματά του για να μην εμπλέκεται προσωπικά στις πελατειακές του σχέσεις.
Όλο αυτό φυσικά δεν είναι εύκολο και σηκώνει αρκετή εκπαίδευση.
Ως εκ τούτου, πολλοί απο αυτούς, ειδικά στο στάδιο της εκπαίδευσης, δυσκολεύονται ίσως να κλείσουν και να ανοίξουν τον διακόπτη της \"αποστασιοποιήσης\" κατά βούληση.
Ομως, υπάρχουν σίγουρα και άλλοι που ξέρουν που αρχίζει και που τελειώνει το επαγγελματικό κομμάτι, οπότε απο εκεί και πέρα λειτουργούν πιο \"ανθρωπινά\", φυσικά, αυθόρμητα.
Έχει φυσικά να κάνει και με την εμπειρία κάποιου.
Είναι στο χέρι σου το να μην χάσεις την προσωπικότητά σου και αν εσύ το φροντίσεις, κανένα επάγγελμα δεν μπορεί να σου την στερήσει.
:)
υγ. αυτά που κάνω είναι υποθέσεις, αφού δεν είμαι ψυχολόγος, έχω όμως αρκετές παρέες απο παιδιά που σπουδάζουν ψυχολογία.