Printable View
Μετά από 4 χρόνια ταλαιπωρίας με τη βουλιμία, είμαι και πάλι εδώ παραμονή Πρωτοχρονιάς και παντρεμένη πλέον, να κάνω βουλιμικά το ένα πίσω από το άλλο. Είμαι παλιό μέλος αλλά έχω πολύυυυ καιρό να γράψω. Απλά μπαίνω κατά καιρούς και διαβάζω τα νέα του forum.
Καλή χρονιά σε όλους!
Καλη χρόνια και ελπίζω με το νέο χρόνο να καταφέρεις να ξεπεράσεις το πρόβλημα σου. Καλές γιορτές .
φιλενάδα σου συστήνω με το νέο χρόνο να επισκευθείς ενα ειδικό. Εγω πάω σε ψυχολόγο και πραγματικά έκανα μεγάλη πρόοδο: έχω να κάνω εμετό εδώ και 3 εβδομάδες..!!!!
Καλή Χρονιά dolphin εύχομαι με τον νέο χρόνο να βρεις την δύναμη να ζητήσεις την βοήθεια που χρειάζεσαι για να ξεπεράσεις τον δαίμονα της βουλιμίας. Ότι χρειαστείς παρεούλα, κουβεντούλα, συμπαράσταση είμαστε εδώ :)
kai gia mena o neos xronos ksekinise-kai sunexise- me ametrita voulimika...
gia na doume an tha allaksei kati estw g kapoies apo mas fetos.
egw den poluelpizw, alla tha deiksei.
kalo kouragio se oles! h ugeia k h agaph einai ta simantikotera.. agaph pisteuw pws exoume oloi.. as mi diakinduneuoume allo tin ugeia loipon :/
Καλησπέρα σας, καλή χρονιά κι ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! Ενώ χθες, μετά από πολλές μέρες κραιπάλης, δεν έκανα βουλιμικό, σήμερα πάλι τα ίδια...
Επισκέπτομαι ψυχίατρο εδώ και 2 χρόνια περίπου. Έχω ακολουθήσει αγωγή με Ladose, παλιότερα πήγαινα και σε ψυχολόγο. Εννοείται ότι έχω περάσει από πολλούς διατροφολόγους με διαφορετικές δίαιτες και διαφορετικές φιλοσοφίες. Νομίζω ότι το μόνο που μου απομένει είναι να ελπίζω σε ένα θαύμα διότι ουσιαστικά έχω μπλέξει σε έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο, όπως και οι περισσότεροι από μας νομίζω.
Μέχρι να γίνει αυτό το θαύμα, ας γράφουμε τα νέα μας, τον πόνο μας, τις πρόοδους μας και βλέπουμε...
και εγω δεν ειμαι πολυ καλα!3 μηνες τωρα εχω κανει 1-2 βουλιμικα και πραγματικα ειχα αρχισει να πιστευω οτι τα παω μια χαρα...κιομως χθες εκανα ενα ακομη και ηταν και το χειροτερο στην ζωη μου γτ κοντεψα να πνιγω κατα την διαρκεια του εμετου...νομιζα πως θα πεθαινα εκει,μονη μου στο μπανιο!η χειροτερη αισθηση της ζωης μου!!!τι να πω???πραγματικα ειμαι ανεκδιηγητη!ειμαι ερμαιο των πραξεων μου και παροτι πλεον δεν εχω ιχνος καταθλιψης πιστευω πως θα μου αξιζε να πεθανω εκεινη την στιγμη..τοσο βλακας που ειμαι!συγνωμη που μιλαω ετσι ,αλλα θελω να με βρισω για να ξεσπασω λιγο γτ αλλιως θα αρχισω να χτυπαω ντουβαρια..
καλά κάνεις.. και ο θυμός νομίζω είναι ένα απ τα υγιή στάδια που καλούμαστε να περάσουμε...για να ξεπεράσουμε!
Dopphin δεν αποκλειεται οι ειδικοι που εβλεπες να μην ηταν ειδικευμενοι στις διατροφικες διαταραχες. Η βουλιμια κ οι υπολοιπες διαταραχες μολις προσφατα μπηκαν στο Αμερικανικο εγχειριδιο ψυχιατρικης κ αναγνωριστικαν σαν τετοιες ειναι λοιπον πιθανον ο ψυχιατρος σου κ ο ψυχολογος σου να μην εχουν εκπαιδευτει ειδικα για αυτο.Θα σου προτεινα την ερχομενη Τεταρτη να παρακολουθησεις το διαδικτυακο σεμιναριο που εχει σαν θεμα ακριβως αυτο.Οι ειδικοι εκει ειναι πολυ κατατοπισμενοι.
Καλώς το δελφινάκι μου,που μου έγινε και σύζυγος όσο έλειψε!Εντυπωσιάζομαι,ομολ ογώ,δεδομένων όσων γνώριζα απ'την τελευταία φορά που μας άφησες...
Ελπίζω να είσαι χαρούμενη μ'αυτό σου το τόσο σημαντικό βήμα και να έχεις δίπλα σου έναν κατ'ουσία σύντροφο,υποστηρικτικό και με αγάπη δίπλα σου!
Αναφορικά με όσα σε ταλαιπωρούν,φοβάμαι πως θαύματα δε γίνονται χωρίς να κινητοποιήσεις εσύ μηχανισμούς αλλαγών.Ξέρω πως έχεις δοκιμάσει πολλά,
έχεις απευθυνθεί σε πολλούς,έχεις στροβιλιστεί στους ίδιους φαύλους κύκλους,έχεις κουραστεί...Δε γνωρίζω λεπτομέρειες της ζωής σου είμαι όμως σίγουρη
πως όσο ακολουθείς πεπατημένα μονοπάτια τα γνώριμα αδιέξοδα στα οποία βγάζουν δεν πρόκειται να τ'αποφύγεις και να μετατραπούν σε ξέφωτα κι οάσεις.
Ξεκίνα να συμπεριφέρεσαι διαφορετικά.Προσπάθησε να καταλάβεις τι σε μπλοκάρει,πού λυγίζεις και δούλεψε το να το αλλάξεις σιγά σιγά.Τι νιώθεις να λείπει;
Τι θα χρειαζόσουν από εσένα και τους σημαντικούς σου,που θα λειτουργούσε βοηθητικά;Ποιό θεωρείς μέσα από τη μεγάλη σου εμπειρία πως είναι το σημείο
που σκοντάφτεις και πέφτεις;Μην αφήνεσαι παθητική στο θαύμα.Για να μας γράφεις και πάλι σημαίνει πως νιώθεις να έχεις ενέργεια και διάθεση να το παλέψεις!
Μην τις αφήσεις να πάνε άκλαφτες...Αξιοποίησε τες στα μέγιστα,χωρίς να επαναλαμβάνεις λάθη του παρελθόντος κι αναποτελεσματικές μεθόδους!
Χαίρομαι που σε έχουμε και πάλι κοντά μας κι ελπίζω κάθε μέρα να σε βρίσκει όλο και πιο δυνατή και θετική!Καλή σου δύναμη σε ό,τι καλείσαι να διαχειριστείς!
Φιλάκια πολλά πολλά!
Δεν θα μπορούσα να μην απαντήσω σε αυτό το θέμα.
Dolphin σε θυμάμαι, ίσως από αυτούς που έσπευσαν να μου απαντήσουν όταν άνοιγα το πρώτο μου θέμα σε αυτό το φόρουμ, ήταν πριν 2,5 χρόνια και ζητούσα απελπιστικά τη βοήθεια σας.
Έχουν αλλάξει και για 'μενα πολλά από τότε... πήρα πτυχίο, άλλαξα πόλη, δούλεψα, οικοδόμησα μια σχέση 2 χρόνων αλλά η βουλιμία κρυβόταν πάντα ένα βήμα πίσω μου... πώς λέμε περιπαιχτικά: "πίσω μου σε έχω σατανά!:lol:" Όσο περνάει ο καιρός εν τέλει την αφήνω ακόμα πιο πίσω... στο τέλος-είμαι σχεδόν σίγουρη ;)- θα μείνει μια μικρή αχνή κηλίδα.. πάντα θα φαίνεται, έστω και από μακρυά αλλά εγώ θα έχω κερδίσει, θα έχω γίνει πιο σοφή.
Κάθε αγώνας που δίνουμε είναι ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία. Ακόμα και να μην κερδίσουμε τη μάχη, κερδισμένοι θα είμαστε. Όσο προσπαθούμε, τόσο θα γεμίζουμε το οπλοστάσιο μας απέναντι της. Και εσύ, κούκλα μου έχεις προσπαθήσει πολύ. Μην εγκαταλείπεις! Ήρωας δεν είναι αυτός που κερδίζει τη μάχη, αλλά αυτός που κρύβει τον πόνο του σε ένα χαμόγελο και συνεχίζει τη μάχη :blush:
Καλησπέα σε όλους!
Lessing μου, ο ψυχίατρος τον οποίο επισκέπτομαι εδώ και 3 χρόνια τώρα είναι σίγουρα εξειδικευμένος στις διατροφικές διαταραχές. Εργάζεται στο αντίστοιχο τμήμα του Αιγινήτειου κι έχει γράψει και 2 βίβλια αν θυμάμαι καλά. Βέβαια, από μόνος του δε μπορεί να κάνει θαύματα, πρέπει κι εγώ να κουνήσω το ξερό μου το κεφάλι... Από ό,τι μου έχει πει πάντως, έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο. Η διατροφική διαταραχή όμως δεν ξεπερνιέται οριστικά. Που και που θα σε θυμάται. Δηλ. μπορεί να κάνεις ένα βουλιικό επεισόδιο κάθε 6 μήνες αλλά να μην ξανακάνεις ποτέ είναι μάλλον ακατόρθωτο. Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του ψυχίατρου για τη δική μου περίπτωση.
Nadine μου, χαίρομαι που μου απάντησες, να είσαι καλά και να έχεις μια υπέροχη χρονιά! Αυτό στο οποίο σκοντάφτω χρόνια τώρα είναι η δίαιτα που πάντα προσπαθώ να κάνω. Είτε αυστηρή είτε όχι, είτε με διαιτολόγο είτε χωρίς. Το τέλος των βουλιμικών επεισοδίων (ή τέλος πάντων η πιο αραιή συχνότητά τους) θα επιτευχθεί μόνο όταν σταματήσω να κάνω δίαιτες κι αρχίσω να τρώω κανονικά. Έτσι είπε ο ψυχίατρος. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο δεν έχω καταφέρει να κάνω διότι ακριβώς έχω μπλέξει στο γνωστό φαύλο κύκλο βουλιμίας-δίαιτας κτλ....
Τι να πω βρε παιδιά...Ας τα γράφουμε εδώ τουλάχιστον μήπως και κάποια στιγμή καταφέρουμε να τα εφαρμόσουμε.
Με κινδυνο να γινω κουραστικη σου προτεινω να δεις το διαδικτυακο σεμιναριο την Τεταρτη γιατι η διατροφη αυτη ΔΕΝ ειναι διαιτα!!!:rolleyes:Δες το τι εχεις να χασεις!
Ok! Θα προσπαθήσω να το δω το σεμινάριο.
Ευχαριστώ και δεν γίνεσαι κουραστική...
Αυτό τώρα γιατί το διάβασα??????????? Γιατί γιατί γιατί????????? χαχαχαχχαχαχαχα!!!Quote:
Originally posted by dolphin
Η διατροφική διαταραχή όμως δεν ξεπερνιέται οριστικά. Που και που θα σε θυμάται. Δηλ. μπορεί να κάνεις ένα βουλιικό επεισόδιο κάθε 6 μήνες αλλά να μην ξανακάνεις ποτέ είναι μάλλον ακατόρθωτο. Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του ψυχίατρου για τη δική μου περίπτωση.
Να σου πω την αλήθεια είχα κι εγώ αυτήν την υποψία......αλλά πραγματικά δε μπορώ να το χωνεψω αυτό το πράγμα....δε μπορώ να με φανταστώ μητέρα με τέτοιες συνήθειες, δε θέλω...είναι κατάρα αυτό το πράγμα.
Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ότι εξαρτάται για τον καθένα μας πόσο μεγάλη θέληση έχει... Υπάρχουν ναρκομανείς εθισμένοι χρόνια που καταφέρνουν να απεξαρτηθούν από τα ναρκωτικά και να προχωρήσουν κανονικά τη ζωή τους και να κάνουν οικογένεια και να είναι μια χαρά. Δεν λέω ότι μία τόσο τραυματική εμπειρία δεν αφήνει κουσούρια στην ψυχή μας αλλά παρόλα αυτά μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά και να τα αντιμετωπίζουμε. Και το λέω γιατί γνωρίζω προσωπικά 2 άτομα που τα έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν και να χαίρονται αυτή τη στιγμή τη ζωή τους και να λειτουργούν κανονικά. Η μία φίλη μου παντρεύτηκε έκανε και οικογένεια και είναι ευτυχισμένη, και ο φίλος μου έχει μία πολύ καλή κοπέλα, τελείωσε την σχολή του και έχει κόψει ακόμη και το κάπνισμα!!!! Παιδιά όλα γίνονται, αν υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να απαλλαγούν από τον εθισμό της ηρωίνης σίγουρα και εμείς μπορούμε να απαλλαγούμε από τις διατροφικές μας διαταραχές!!!
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος και θέλει πολύ θέληση από την πλευρά μας. Μάλιστα όσο πιο πολλά χρόνια μας συντροφεύει η διαταραχή τόσα πιο πολλά χρόνια θα θέλει για να μας αφήσει, αλλά όταν έχουμε θέληση και το παλεύουμε και ψυχολογικά και διατροφικά πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα νιώθουμε ότι πλέον έχουμε χτίσει αρκετές αντιστάσεις ώστε να μπορούμε να κάνουμε τον δαίμονα μας τόσο μικρό που να τον παίζουμε στα δάχτυλα! Ναι μπορεί να μην εξαφανιστεί εντελώς και καλά θα είναι να είμαστε πάντα υποψιασμένες, αλλά αν είμαστε καλά, έχουμε μία στρωμένη και θρεπτική διατροφή και ψυχολογικά έχουμε βάλει σε μία τάξη τον εαυτό μας όλα μετά αντιμετωπίζονται πιο εύκολα.
Είσαι πολύ αισιόδοξη και το πέρασες αμέσως και σε μένα!!!!! Μπράβο και ευχαριστώ! ;)Quote:
Originally posted by Eli
Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ότι εξαρτάται για τον καθένα μας πόσο μεγάλη θέληση έχει... Υπάρχουν ναρκομανείς εθισμένοι χρόνια που καταφέρνουν να απεξαρτηθούν από τα ναρκωτικά και να προχωρήσουν κανονικά τη ζωή τους και να κάνουν οικογένεια και να είναι μια χαρά. Δεν λέω ότι μία τόσο τραυματική εμπειρία δεν αφήνει κουσούρια στην ψυχή μας αλλά παρόλα αυτά μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά και να τα αντιμετωπίζουμε. Και το λέω γιατί γνωρίζω προσωπικά 2 άτομα που τα έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν και να χαίρονται αυτή τη στιγμή τη ζωή τους και να λειτουργούν κανονικά. Η μία φίλη μου παντρεύτηκε έκανε και οικογένεια και είναι ευτυχισμένη, και ο φίλος μου έχει μία πολύ καλή κοπέλα, τελείωσε την σχολή του και έχει κόψει ακόμη και το κάπνισμα!!!! Παιδιά όλα γίνονται, αν υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να απαλλαγούν από τον εθισμό της ηρωίνης σίγουρα και εμείς μπορούμε να απαλλαγούμε από τις διατροφικές μας διαταραχές!!!
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος και θέλει πολύ θέληση από την πλευρά μας. Μάλιστα όσο πιο πολλά χρόνια μας συντροφεύει η διαταραχή τόσα πιο πολλά χρόνια θα θέλει για να μας αφήσει, αλλά όταν έχουμε θέληση και το παλεύουμε και ψυχολογικά και διατροφικά πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα νιώθουμε ότι πλέον έχουμε χτίσει αρκετές αντιστάσεις ώστε να μπορούμε να κάνουμε τον δαίμονα μας τόσο μικρό που να τον παίζουμε στα δάχτυλα! Ναι μπορεί να μην εξαφανιστεί εντελώς και καλά θα είναι να είμαστε πάντα υποψιασμένες, αλλά αν είμαστε καλά, έχουμε μία στρωμένη και θρεπτική διατροφή και ψυχολογικά έχουμε βάλει σε μία τάξη τον εαυτό μας όλα μετά αντιμετωπίζονται πιο εύκολα.
:thumbup::thumbup::thumbup:Μπραβο Eli μου συμφωνω απολυτα!Quote:
Originally posted by Eli
Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ότι εξαρτάται για τον καθένα μας πόσο μεγάλη θέληση έχει... Υπάρχουν ναρκομανείς εθισμένοι χρόνια που καταφέρνουν να απεξαρτηθούν από τα ναρκωτικά και να προχωρήσουν κανονικά τη ζωή τους και να κάνουν οικογένεια και να είναι μια χαρά. Δεν λέω ότι μία τόσο τραυματική εμπειρία δεν αφήνει κουσούρια στην ψυχή μας αλλά παρόλα αυτά μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά και να τα αντιμετωπίζουμε. Και το λέω γιατί γνωρίζω προσωπικά 2 άτομα που τα έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν και να χαίρονται αυτή τη στιγμή τη ζωή τους και να λειτουργούν κανονικά. Η μία φίλη μου παντρεύτηκε έκανε και οικογένεια και είναι ευτυχισμένη, και ο φίλος μου έχει μία πολύ καλή κοπέλα, τελείωσε την σχολή του και έχει κόψει ακόμη και το κάπνισμα!!!! Παιδιά όλα γίνονται, αν υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να απαλλαγούν από τον εθισμό της ηρωίνης σίγουρα και εμείς μπορούμε να απαλλαγούμε από τις διατροφικές μας διαταραχές!!!
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος και θέλει πολύ θέληση από την πλευρά μας. Μάλιστα όσο πιο πολλά χρόνια μας συντροφεύει η διαταραχή τόσα πιο πολλά χρόνια θα θέλει για να μας αφήσει, αλλά όταν έχουμε θέληση και το παλεύουμε και ψυχολογικά και διατροφικά πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα νιώθουμε ότι πλέον έχουμε χτίσει αρκετές αντιστάσεις ώστε να μπορούμε να κάνουμε τον δαίμονα μας τόσο μικρό που να τον παίζουμε στα δάχτυλα! Ναι μπορεί να μην εξαφανιστεί εντελώς και καλά θα είναι να είμαστε πάντα υποψιασμένες, αλλά αν είμαστε καλά, έχουμε μία στρωμένη και θρεπτική διατροφή και ψυχολογικά έχουμε βάλει σε μία τάξη τον εαυτό μας όλα μετά αντιμετωπίζονται πιο εύκολα.