to know us better...

Είναι περιπου ενας μηνας που εχω γινει μελος σε αυτο το φορουμ και η εμπειρια μου μεχρι τωρα ειναι απροσδοκητα καλη.
Βοηθαει πολυ να μοιραζομαστε τις σκεψεις μας τους προβληματισμους μας τις καλες και κακες στιγμες της διατροφης μας.
Στα μηνυματα σας πολλες φορες βλεπω τον εαυτο μου γι αυτο και σκεφτηκα πως θα ηταν ενδιαφερον να πεσουν οι μασκες ;)
Προτεινω λοιπον οποιος θελει να γραψει στο τοπικ αυτο δυο λογια για τη ζωη του τα ενδιαφεροντα του τη δουλεια του και οτι αλλο επιθυμει!
Ισως αυτη να ειναι μια ευκαιρια να βρουμε ανθρωπους που ζουν κοντα μας που μας ταιριαζουν και που θα μπορουσαμε να επιλεξουμε για φιλους και στη ζωη μας εξω απο το φορουμ αυτο. :yes:

τελικα το να μιλας σε καποιον εστω και μεσω ιντερνετ βοηθαει..εγω παντως το λεω..οποιοσδηποτε με βοηθησει να ξεπερασω την βουλιμια που την παλευω εδω και 1 χρονο θα του στησω αγαλμα.;) εγω παντως λεγομαι θαλεια,21 χρονων και ειμαι φοιτητρια στη θεσσαλονικη..:) :) :)

Και το σωστο ειναι να κανω εγω την αρχη! :D
Ειμαι η ελενη 31 ετων απο αθηνα (βουλα για την ακριβεια). Για τους επομενους 3 μηνες ομως θα βρισκομαι σε ενα χωριο κοντα στη λαμια. Ειμαι ειδικευομενη παιδιατρος και αγαπαω πολυ τη δουλεια μου και τα παιδια.
Λατρευω επισης τη θαλασσα, την ιστιοπλοια και τα επιτραπεζια παιχνιδια ρολων και στρατηγικης.
Ειναι μια 7 ετια τωρα περιπου που ζουσα το γνωστο σε πολλους απο εσας φαυλο κυκλο υπερφαγικων επεισοδιων και στερητικων διατροφικων προγραμματων. Θελω να ελπιζω πως πλεον ειμαι σε καλο δρομο για να το ξεπερασω. :spin:

αχ κοπελια το ιδιο ακριβως εχουμε...ευτυχως δεν κολλαει αλλα ειναι βασανιστικο για οποιον το περναει..:(

Εγώ είμαι η Μαριάννα 22 χρονών, νέο μέλος! έχω βουλιμία εδώ κ 3 χρόνια. Είναι περιττό νομίζω να γράψω πώς νιώθω κ πόσο απελπισμένη είμαι. Όλοι εδώ μέσα ξέρουμε ακριβώς πώς περνάμε.

Καλως ηρθες Μαριαννακι!ειμαι 19 χρονων κ εδω κ 5 μηνες περναω βουλιμια..ειναι βασανιστικο κ δυσκολο...εχεις ζητησει βοηθεια απο καποιον?

Μόνο από έναν? Έχω αναζητήσει βοήθεια αρχικά από 1-2 στενούς φίλους και μετά από την οικογένεια μου αλλά δεν είδα αποτέλεσμα. Μετά πήγα σε ψυχολόγο, μετά σε ψυχίατρο (έπαιρνα αντικαταθλιπτικά για 8 μήνες) και μετά σε ομοιοπαθητικό. Δεν θέλω να απογοητεύσω κανέναν εδώ μέσα, ούτε να αποτρέψω κάποιον να μην επισκεφθεί έναν ειδικό, αλλά εμένα δεν με βοήθησαν καθόλου. Δεν ξέρω τι και ποιος ακριβώς φταίει αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω! Είμαι πολύ στενοχωρημένη και μόνη... Νιώθω ότι έχω χάσει κάθε ελπίδα και ότι δεν υπάρχει κανείς να με καταλάβει και να με βοηθήσει...

Μαριάννα μου γλυκιά κανένας δεν μπορεί να σε καταλάβει και να σε βοηθήσει παρά μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός. Μπορεί να ακούγεται σκληρό αλλά 6 χρόνια παρέα με αυτή την αρρώστια κάτι έχω αποκομίσει...Δεν υπάρχουν νεράιδες με μαγικά ραβδιά..υπάρχουν καλοπροαίρετοι άνθρωποι που προσπαθούν να σου σταθούν, υπάρχουν "ειδικοί" που θα σου δώσουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές αλλά ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΥ έχεις τη δύναμη να απαλλαγείς και θα τη βρεις-ακόμα και αν νομίζεις ότι δεν υπάρχει. Και στην πορεία σου αυτή θα γίνεις πιο σοφή, θα ανθίσεις σαν ανοιξιάτικο λουλούδι... :)

Σ'ευχαριστώ για τα λόγια σου. Το ξέρω ότι έπρεπε να τα δω ως ενθαρρυντικά, αλλά είναι φυσιολογικό που εμένα με αγχώνει το γεγονός ότι πρέπει εγώ να βρω τη λύση? Ξέρεις, ο εαυτός μου μ'έχει απογοητεύσει α μ έ τ ρ η τ ε ς φορές. Όσες φορές προσπάθησα να "συνεργαστώ" μαζί του το μόνο που κατάφερνα ήταν να έχω μια ακόμη αποτυχία και να με μισώ περισσότερο. Ήλπιζα λοιπόν πως κάποιος τρίτος θα μπορούσε να με βοηθήσει ώστε να αποφύγω αυτή την κατάσταση, αλλά ίσως έχεις δίκιο, μόνο όταν τα βρω με τον εαυτό μου και σταματήσω να τον μισώ θα λυθεί το πρόβλημα.

Με λενε ευα μενω στην αθηνα και ειμαι 14 χρονων. Ειμαι βουλιμικη εδω και ενα χρονο περιπου. Τωρα ειμαι στο χωριο μου και λογω των γιορτων θα υπαρχει πολυ φαγητο στο σπιτι και ειμαι σιγουρη οτι θα με πιεσουν να φαω ιδικα η γιαγια μου. Σ αυτο το σπιτι επειδη ειναι μικρο και μενουμε πολλα ατομα δεν θα μπορω να κανω εμετο γιατι θα ακουγομαι και φυσικα αφου δεν θα μπορω θα παχυνω!δεν θελω ουτε καν να σκεφτομαι τι θα αναγκασω τον εαυτο μου να κανει οταν γυρισω στην αθηνα

Γεια σου Εύα! Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Και για μένα η χειρότερη περίοδος είναι τα Χριστούγεννα και το Πάσχα λόγω του άφθονου φαγητού και των γλυκών. Δεν μπορώ ποτέ να κρατηθώ σε πρόγραμμα έτσι πάντα καταλήγουν να είναι για μένα "μαύρες" μέρες αντί χαράς και γιορτής. Το ξέρω ότι είναι πολύ εύκολο στα λόγια αλλά προσπάθησε να φας όσο λιγότερο γίνεται ώστε και εσύ να είσαι ευχαριστημένη και οι γύρω σου να μην καταλάβουν τίποτα.

Αυτο προσπαθω αλλα μου ειναι πολυ δυσκολο...ευτυχως δεν τρωω αρνι και γενικα κρεατα οποτε θα προσπαθησω να φαω μονο σαλατα πατατες και τετοια

Μηπως καποια απο εσας σ αυτο το forum εχει νιωσει πονο στην καεδια που αυξανεται οταν παιρνεις βαθιες ανασες;

προσωπικα δεν εχω παθει ποτε τιποτα τετοιο..αλλα μην πανικοβαλλεσαι..μπορει να μην εχει να κανει με τη βουλιμια!επισκεψου καλυτερα εναν γιατρο!

γεια σας!εγω ειμαι η ηλεκτρα και πασχω απο βουλιμια 3 χρονια,με πολλα σκαμπανεβασματα...σταματαω και ξαναρχιζω δυστυχως!εχω κανει σχεδον τα παντα,το εχω συζητησει σχεδον με ολους τους δικουσ μου ανθρωπους,το ξερουν οι γονεις μου,επισκεπτομαι και ψυχιατρο αλλα τα αποτελεσματα δεν ειναι ποτε μονιμα...α!ειμαι 21 χρονων και σπουδαζω μακρυα απο το σπιτι μου..την βουλιμια την εμφανισα αφου εφυγα απο το σπιτι και ενω περασα μια περιοδο ανορεξιας...αυτο που φοβαμαι περισσοτερο πλεον ειναι τα προβληματα που μπορει να εχω στην υγεια μου,ηδη εχω προβληματα και φοβαμαι για το τι μπορει να μου φερει το μελλον αν δεν σταματησω αμεσα..

Οταν λες προβληματα στην υγεια σου δηλαδη τι εχεις παρατητησει;

με λενε ρενα ,ειμαι 20 χρονων, φοιτητρια κ παθαινω κρισεις βουλιμιας εδω κ ενα εξαμηνο. εχω εμμονη με τα αδυνατα σωματα μια κ δεν ειχα ποτε. κ οταν τελικα μετα απο χρονια απεκτησα αδυνατη σιλουετα, την αγαπησα με τοση υπερβολη που οταν πηρα 3 κιλα θεωρησα οτι ειχα αποτυχει σε ολα., κ απο κει ξεκινησε ο γολγοθας..

Γεια σας και από μένα, είμαι 27 χρονών από Θεσσαλονική. Σπούδαζα πολλά χρόνια, τελείωσα 2 σχολές και τώρα σε αναζήτηση δουλείας και αλλαγής ζωής. Δεν πάσχω από βουλιμία, αλλά από μικρή ήμουν χοντρό παιδάκι και πάντα με κυνηγάνε τα παραπανίσια κιλά.

Η μανα μου ειναι εντελως ηλιθια!δεν την αντεχω αλλο!!γυρισε σημερα απο την δουλεια και κατι ειχε μεινει στην τουαλετα και ερχετε και μου λεει παλι εκανες εμετο ποιο ειναι το σκεπτικο σου δηλαδη τρωμε και μετα για να μην παχυνουμε κανουμε εμετο; Για να μην πολυλογω με εβαλε τιμωρια να μην βγαινω και μ ειπε οτι δεν θα παω κατασκηνωση...τι καλη μανα που εχω δηλαδη δεν φτανει που με εχει πρηξει χασε κιλα τοσα χρονια και μου. εχει δημιουργησει κομπλεξ τωρα πρεπει και.
να τιμωρηθω που εχω ενα προβλημα!αντι να με βοηθησει να το ξεπερασω την νοιαζει μηπως λερωθει η κολολεκανη της...τι να πω πια σε τιποτα δεν μου εχει σταθει αυτη η γυναικα αλλα τουλαχιστον θα μπορουσε να περιοριστει στην αδιαφορια δεν χρειαζετε να μου καταστρεφει την ζωη με με το να με κλεινει στο σπιτι

Η βαφτισιμια της εχει νευρικη ανορεξια και εχει μεινει κοκαλο και λεει συνεχεια ποσο ανυσυχει γ αυτην...ξυπνα ζωο επειδη δεν χανω κιλα δεν σημαινει οτι δεν ειναι διαταραχη..3 χρονια και φευγω απο το σπιτι μετα αντε γεια δεν προκειτε να την ξαναδω μεχρι την κηδεια της