Mικρά συχνά γεύματα... τι προσφέρουν τελικά; Είναι τόσο σημαντικά;
Διστάζω πραγματικά να γράψω για το συγκεκριμένο θέμα. Για μένα όλο το θέμα με τα οφέλη των μικρών συχνών γευμάτων αποτελεί ένα τεράστιο μύθο, δε καταλαβαίνω πως συντηρείται γιατί πραγματικά δε βλέπω να έχει και κάποιος κέρδος απ'αυτό... έχω όμως ισχυρή άποψη επί του θέματος και φυσικά επιχειρήματα και μελέτες που την υποστηρίζουν και θα παραθέσω παρακάτω. O λόγος που τελικά αποφάσισα να γράψω είναι ότι βλέπω καθημερινά σχεδόν να προτρέπεται κόσμος να τρώει πρωινό, να τρώει σνακ, να μη τρώει το βράδυ κλπ, συμβουλές που πάντα δίνονται καλοπροαίρετα, γι?αυτό είμαι απόλυτα σίγουρος, αλλά τελικά ίσως το μόνο που προσφέρουν είναι ακόμα ένα μπελά και μια έννοια στο μυαλό ανθρώπων που βολεύονται με 2-3 πιο μεγάλα γεύματα στημέρα τους. Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι ο αριθμός των γευμάτων τελικά έχει ελάχιστη ως μηδενική σημασία και τελικά ίσως το καλύτερο είναι να τρώμε όπως μας βολεύει.
Το πιο συχνό επιχείρημα υπέρ των μικρών συχνών γευμάτων είναι ότι κρατάνε σε λειτουργία το μεταβολισμό οπότε θα έχουμε και καλύτερα αποτελέσματα. Κάθε φορά που τρώμε ο οργανισμός ενεργοποιείται για τον καταβολισμό των θρεπτικών συστατικών, αυτό που παραλείπεται ότι η αύξηση του μεταβολισμού είναι χρονικά ανάλογη με τον αριθμό θερμίδων που καταναλώσαμε στο γεύμα μας. Έχει δημοσιευθεί μια μεγάλη έρευνα το 1997(http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9155494) πάνω σε αυτό το θέμα η οποία από τότε δεν έχει αντικρουστεί επαρκώς. Μια άλλη έρευνα(http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11319656) προχώρησε παραπάνω και έκανε σύγκριση πολλών διαφορετικών μοντέλων, ένα εκ των οποίων αφορά τη παράλειψη του πρωινού, και πάλι δε βρήκε διαφορές. Παραθέτω και μια ενδιαφέρουσα ανάλυση στα αγγλικά για όποιον ενδιαφέρεται.
Συχνά ακούγεται επίσης ότι με τα συχνά γεύματα κρατάμε τα επίπεδα της γλυκόζης υπό έλεγχο. Η αλήθεια είναι ότι σε υγιή άτομα η γλυκόζη στο αίμα μας βρίσκει τον τρόπο να διατηρείται σε σωστά επίπεδα, η διατήρηση των επιπέδων στα σωστά επίπεδα είναι μεγάλης σημασίας για τη λειτουργία του οργανισμού μας ο οποίος βρίσκει τον τρόπο να προσαρμόζεται ακόμα και σε ακραίες συμπεριφορές και όχι απλά στην παράλειψη ενός γεύματος ή τη νηστεία για 5-6 ώρες ανάμεσα σε γεύματα. Για να πέσει η γλυκόζη μας από τα φυσιολογικά επίπεδα και να επηρεαστεί η εγκεφαλική λειτουργία μας χρειάζονται 48+ ώρες νηστείας και ακόμα και τότε μπαίνουν σε λειτουργία οι κετόνες. Η πείνα επηρεάζεται σαφώς νωρίτερα από το χαμηλό ζάχαρο αλλά και εκεί οι ισχυρισμοί περί των γευμάτων ανά 2-3 ώρες είναι υπερβολικοί, ο οργανισμός προσαρμόζεται στις συ νήθειες μας και έτσι κι αλλιώς ο μηχανισμός της πείνας είναι πολύ πιο σύνθετος και περιλαμβάνει τη γκρελίνη και άλλες ορμόνες. Παραθέτω και μια μελέτη, αφορά βέβαια υγιή, μη παχύσαρκα άτομα, που ισχυρίζεται ότι με 3 γεύματα τη μέρα έχουμε καλύτερη διαχείριση του σακχάρου σε σχέση με τα πολλά γεύματα!
Τέλος, υποτίθεται ότι με τα πολλά γεύματα έχουμε καλύτερη διαχείριση της πείνας και της όρεξης μας, ιδιαίτερα σημαντικό για ανθρώπους που συχνά χάνουν τον έλεγχο. Κι όμως, αυτή η έρευνα υποδεικνύει το αντίθετο. Σε υπέρβαρους και παχύσαρκους άνδρες τα 3 γέυματα ανά ημέρα είναι ανώτερα στη διαχείριση της όρεξης σε σχέση με το παραδοσιακό πλάνω των 6 γευμάτων τη μέρα! Βλέπουμε βέβαια ότι τη πραγματική διαφορά τη κάνει η κατανάλωση περισσότερης πρωτεΐνης? γι?αυτό ίσως μιλήσουμε άλλη φορά.
Disclaimer: Όπως ξέρετε δεν είμαι επιστήμονας του κλάδου και όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν προτροπή για να τα ακολουθήσετε, απλά ανοίγω μια συζήτηση. Απλά μέσα από τη δική μου(περιορισμένη) μελέτη δε καταλαβαίνω γιατί αυτή η εμμονή με το συγκεκριμένο θέμα? αν κάνω λάθος μακάρι να πειστώ μέσα από αυτό το τόπικ και να βελτιώσω κι εγώ τη διατροφική μου συμπεριφορά.