για μαμαδες και μπαμπαδες

Καλησπερα,
ηθελα να ρωτησω κατι που καιρο με προβληματιζει-μαλλον απ οταν γεννησα...
Φοβαστε για το ή τα παιδια σας μη τρωνε λαθος και φτασουν στο σημειο που ειστε σεις;
Εμενα ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους μου φοβους.
Πραγματικα θελω να μαθει τρωει σωστα -ειναι 19 μηνων- αλλα φοβαμαι οτι δεν ειμαι καλο παραδειγμα:-(
βεβαια οτι του δινω ειναι χωρις ζαχαρη,μπισκοτα ολικης αλεσης,παριζακι γαλοπουλας και τετοια,αλλα καμμια φορα δινεις και κατι παραπανω.
Δε θελω να γινω νευρωτικη μανα και να του κανω τη ζωη δυσκολη και να μαι εγω υπαιτια για καποιο προβλημα αργοτερα,αλλα φοβαμαι τοσο μη παλευει κι αυτος στη ζωη του οπως εγω με τα κιλα.
Ενα περιστατικο που εγινε τις προαλλες με προβληματισε για τις σκεψεις μου αυτες.
Ηρθε η πεθερα μου σπιτι,δεν ερχεται πολυ συχνα ειμαστε μακρια,και του εφερε κρουασαν.
Μολις τον ειχα ταισει μεσημεριανο και ο μικρος ειδε το κρουασαν και το ηθελε.
Εγω θυμωσα που του το εδειξε,αλλα δεν ειπα τπτ.
Μετα ο μικρος εκλαιγε και τι να κανω,του εδωσα λιγο, λεγοντας μεταξυ σοβαρου και αστειου στη πεθερα οτι δε κανει να τρωει σοκολατα και να μη του δινει συχνα.
Αυτη με διαβεβαιωσε πως οχι και μια φορα δε πειραζει.Μετα συνεχισε λεγοντας τον μικρο,να φαει και πως η μερεντα ειναι καλη.
Εκει εγω εσκασα.
Ε οχι και καλη η μερεντα,της ειπα.
Αληθεια αργοτερα το σκεφτομουν και βρηκα τον ευατο μου λιγο υπερβολικο με τη πεθερα μου,μια φορα ηρθε η γυναικα και την πηρα απο τα μουτρα.αλλα πραγματικα εχω τοσο αγχος.
Απο την αλλη σκεφτομαι πως σιγουρα-ετσι νομιζω δηλαδη-θα σκεφτεται πως εγω τρωω τις βλακειες και στο παιδι κανω διαιτα...
Ειλικρινα δε ξερω τι να σκεφτω.
Να ειμαι χαλαρη στο θεμα του παιδιου;Αλλωστε ο αντρας μου δεν ειναι παχυς,οποτε μπορει να εχει τα δικα του τα γονιδια.
Αλλα απο την αλλη δε θελω να ειμαι η χοντρη με το χοντρο παιδι...να του καταστρεψω απο τωρα την υγεια του;
Πειτε καμμια συμβουλη οσοι και οσες εχετε την ιδια απορια.
Ευχαριστω.

Lineal μη στεναχωριέσαι τόσο πολυ!Θα σου γράψω τη δική μου ιστορία και μετά θα κρίνεις εσύ.Μέχρι τα οχτώ δεν είχα φάει πότε σοκολάτα /μερεντα/παγωτό.Ο,τι έτρωγα ήταν φρέσκο ,υγειηνο,χωρίς ζάχαρη κλπ!Όταν μεγάλωσα από την πολυ στέρηση σ'αυτά τα τρόφιμα κατέληξα να τα τρώω με τους τόνους και κατέληξα και 97 κιλά!!!!!Επειδή έχω κ εγώ έναν γιο 3,5 ετών αποφεύγω να κάνω αυτά που έκανε η δική μου μαμα-Χιτλερ!!Το παιδί μου δοκιμάζει τα πάντα με μέτρο και πιστεύω πως μόνος του ξέρει που να σταματήσει πχ στα δύο κομματάκια σοκολάτα.Και εγώ του δίνω προιόντα ολικής και αποφεύγω τη ζάχαρη πολυ άλλα δεν πιστεύω ότι θα βοηθήσει η απαγόρευση κάποιων τροφών Μην τρελαίνεσαι λοιπόν γιατί μπορεί να έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα

θα λαβω μερος στο θεμα που ανοιξες lineal , παρόλο που δεν έχω παιδια (ίσως νομισεις οτι μιλαω εκ του ασφαλούς αλλα δεν ειναι ετσι ) και θα σου πω το εξής :
Όπως εγω τα εχω στο μυαλο μου οταν παντρευομαστε και κανουμε παιδια δημιουργουμε την δική μας οικογενεια που αποτελειται απο την μαμα , τον μπαμπα και τα παιδια . Οι υπόλοιποι π.χ. μαμα της μαμας μαμα του μπαμπα κ.λ.π. γινονται το λεγομενο σοι .
Μεσα σε αυτη την οικογενεια λοιπον υπαρχουν καποιοι κανονες που τους καθοριζει η μαμα μαζι με τον μπαμπα για παραδειγμα μια φορα την βδομαδα παγωτο , μια φορα την βδομαδα αρακα (ο εφιαλτης μου) για παραδειγμα θες καλως θες
κακως οι κανονες αυτοι πρεπει να τηρηθούν και αν εμενα η Μαμά μου φερει στο παιδίμου παγωτό ενω έφαγε εχθες δεν θα το φαει και ας κ@λοχτυπιεται και αυτο και η μανα μου και καλα θα εκανε να με ρωτησει προηγουμενως λεω να φερω αυτο στο παιδί πειράζει και θα της απαντούσα εγω στην αντιστοιχη περιπτωση που θα το κανει η μαμα του αντρα μου θα την βάλει αυτός στην θέση της.

Αυτο παει προς όλες τις γιαγιαδες - παπουδες που δεν σεβονται τον ρόλο της μαμας και του μπαμπα και προσπαθούν να τους επιβληθούν μπροστα στα παιδια - γιατι αυτό εχει ως αποτελεσμα τα παιδια να το εκμεταλευονται και να τασσονται υπερ αυτών που τους κανουν τα χατήρια . Ότι χειρότερο


οσο για την διατροφή του παιδιού η γνώμη μου είναι όλα με μέτρο ....

Καλά κάνεις και σκέφτεσαι από τώρα να θέσεις σωστές βάσεις στη διατροφή του παιδιού σου, γιατί συνήθως τα παχύσαρκα παιδιά εξελίσσονται σε παχύσαρκους ενήλικες. Οι παπούδες, γιαγιάδες, θείοι και λοιποί συγγενείς, έρχονται για λίγο, παίζουν με το παιδί, δεν έχουν την ευθύνη του. Επιπλέον, αυτοί τα μεγάλωσαν τα παιδιά τους, οπότε έχουν ένα και μοναδικό ρόλο: Του καλού. ʼρα, μένει στη μαμά να γίνει η κακιά, αυτή που θα απαγορεύσει ή θα θέσει κανόνες, στη διατροφή και παντού.
Μη φοβάσαι, όμως, από τη στιγμή που είσαι υποψιασμένη στο κομμάτι αυτό. Γνωστή μου, που είχε μεγάλο θέμα με το βάρος της, αλλά το έλυσε, είχε ακριβώς την ίδια αγωνία με σένα, όταν έγινε μητέρα. Έθεσε τα όριά της, έμαθε στην κόρη της να τρώει σωστά (από μωρό ακόμα) και τώρα, το κορίτσι αυτό είναι αθλήτρια και έχει πολύ σωστές διατροφικές συνήθειες, που θα τις ακολουθεί για πάντα.
Μη διστάσεις να εξηγήσεις στην πεθερά σου, με όμορφο τρόπο, πράγματα που κάνουν καλό στο παιδί. Αυτό, άλλωστε δε θέλετε όλοι;

δηλαδη αυτο που βγαζω σα συμπερασμα ειναι ολα με μετρο.
εχετε δικιο για τους κανονες οτι τους οριζει η μαμα με το μπαμπα.
αυτο που με ανησυχει ειναι οταν δε βρισκομαι εκει κοντα μπας και δινουν τπτ κρυφα στο παιδι απο μενα.
ισως εχω το φοβο αυτο επειδη αυτο εκανε σε μενα η γιαγια μου.
ημουν -και ειμαι- η αδυναμια της και σα παιδι ημουν αδυνατο,μαλιστα θυμαμαι τη γιαγια να παραπονιεται οτι δε τρωω και φοβοταν που ημουν ετσι αδυνατη.
οποτε με εδινε μερεντα με το κουταλι,ζαχαρη με το κουταλι,ενα σοκολατουχο ροφημα σκονη κι αυτο με το κουταλι το ετρωγα.
και ηταν ολα αυτα μπροστα μου χωρις καποιος να μου βαζει ορια.
μονο αργοτερα που εβαζα και εβαζα κιλα οι γονεις μου γινοταν επικριτικοι,αλλα τοτε τι να το κανω;χαιρω πολυ.

επισης μια γειτονισσα με παιδακι ενα μηνα μικροτερο απο τον δικο μου,δε της δινει τπτ μα τπτ με ζαχαρη και εγω νιωθω ενοχες οταν το κανω καμμια φορα.
οταν μαλιστα τα συζηταμε και με λεει οτι δε δινει ποτε ζαχαρη και περιμενει να συμφωνησω,συμφωνω.δε λεω οτι καμμια φορα του δινω.
ακομα και σαυτο εχω ενοχες ρε παιδι μου...κοιτα να δεις τελικα ε;:o

Lineal στο είπα και πριν:Μην τρελαίνεσαι!!!!!!!!!!Σίγουρα εσύ θα θέσεις τα όρια και τους κανόνες άλλα όχι κ έτσι !!!!!Γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχει απαγορευμένη τροφή άλλα μέτρο στην κάθε μια.Όσο για την γειτονισσα σου μάλλον μου φαίνεται υπερβολική!!!!!

lineal θα συμφωνήσω με το giotaki...νομιζω ότι είναι λάθος να "βαφτίζουμε" καλές κάποιες τροφές και κακές κάποιες άλλες....Τα πάντα είναι καλά αρκεί να τα τρώμε στην ιδανική ποσότητα...για παράδειγμα... δεν θεωρώ κακό να τρώει ένα παιδί προιόντα με ζάχαρη... κακό θεωρώ να αντικαθιστα τα φρούτα και τα λαχανικά του, το γιαούρτι κ τα γάλα, με τα προιόντα αυτά... Και νομίζω ότι αυτή είναι η παγίδα που πέφτουμε συχνά και εμείς οι "μεγάλοι".... επειδή έχουμε στο μυαλό μας τις κακές κ τις καλές τροφές όταν φάμε μία "κακή" στερούμαστε άλλα πράγματα και στο τελος καταλήγουμε να αφαιρεσουμε σημαντικες τροφες απο τη διατροφη μας απλα κ μονο για να γευτουμε λιγη σοκολατα.... Αυτο που όλοι μας πρεπει να αποδεχτούμε κ να μεταφερουμε κ στα παιδια μας ειναι ότι καλή η σοκολατα, αλλά όχι για πολυ συχνα κ αφου έχουμε φαει πχ το απογευματινο μας φρουτο...

επιπλεον δεν νομιζω ότι εχει τοση σημασια αν τα προιοντα που δινουν οι γονεις στα παιδια ειναι ολικης αλεσης ή με λίγη ζαχαρη κτλ... αν το παιδι εχει συνδυασει οτι στο δεκατιανο τρωμε μπισκοτα (κι ας ειναι ολικης χωρις ζαχαρη) στα 10 του που θα αγοραζει μονο του φαγητο στο σχολειο το μπισκοτο αυτο αυτοματα θα γινει κρουασαν... θεωρω εν ολιγοις οτι το πιο σημαντικο απ'ολα ειναι να μαθει το παιδι να εχει σωστες διατροφικες συνηθειες δλδ πρωινο: γαλα με δημητριακα, τοστ κτλ/ δεκατιανο: φρουτα, γιαουρτια, αποξ.φρουτα, κτλ, μεσημεριανο: γευμα με σαλατα κτλ και να μαθει να αναγνωριζει ποιες τροφες τρωμε "επιπλεον" στην διατροφή μας κ δεν ειναι η καθηεμρινη μας διατροφη

ναι κονινα εχεις δικιο σαυτο που λες...
δε το χα σκεφτει αυτο:puzzled:

γιωτακι οντως δε πρεπει να τρελαινομαστε
απλα ακους συνεχως στις τηλεορασεις,απο γνωστους κι ολα τα μεσα και μετα μπαινεις στο τρυπακι-λογω προσωπικων εμπειριων- και στο τελος βγαζεις τρελα :-)

θα το βλεπω ψυχραιμα το πραγμα και θα χω μοτο λιγο απ ολα και με μετρο στη διατροφη του μικρου

lineal πάντως οφείλω να σου αναγνωρίσω ότι το παιδάκι σου έχει κάτι που τα περισσότερα παιδιά δυστυχώς στερούνται: μια μαμά ψαγμένη! και αυτό είναι το πιο σημαντικό....
Αυτά στα λέω κι από προσωπικη εμπειρια αφου πότε δεν είχα σπίτι μου "κακές τροφές", η μαμά μου ήταν αδύνατη, αλλά ποτέ κανείς δεν μπήκε στν κόπο να μου πει (μάλλον το θεωρούσαν αυτονόητο) ότι πρέπει να τρώω πρωινό/δεκατιανό/απογευματινό. Πάντα έτρωγα όταν κ εφόσον ήθελα.... Με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας να μην ξεχωρίζω τη λιγούρα από την πείνα και να αντικαθιστώ γεύματα με μπισκότα κ σοκολάτες που αγοραζα απεξω ή να τρώω 2 ΤΕΡΑΣΤΙΑ γευματα μέσα στη μερα.
Νομίζω ότι θα τα πας μια χαρά, αλλά ακόμα και κάτι να μην πάει έτσι όπως το θες σημασία έχει να το διαπιστώσεις νωρίς και να προσπαθήσεις να το διορθώσεις...

Όλοι μας στη πορεία μαθαίνουμε...

Konina, με έβαλες σε τόσες σκέψεις, ώστε είναι αδύνατο να τις αναλύσω.. Πολλά παιδάκια δυστυχώς στερούνται των στοιχειωδών, γιατί έχουν αδιάφορους ή αστοιχείωτους γονείς. Δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα της διατροφής, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ κιόλας. Βλέπω γύρω μου παιδιά, με καλό χαρακτήρα, από καλό "υλικό" που λένε, με πολλές δυνατότητες και τα λυπάμαι, γιατί μεγαλώνουν μέσα σε οικογένειες, που δεν έχουν να τους προσφέρουν τίποτα. Προβλέπω με μαθηματική ακρίβεια την κακή τους μελλοντική εξέλιξη κι αυτό γιατί δε στάθηκαν τυχερά να γεννηθούν κάπου αλλού, από άλλους γονείς. Βλέπω παιδάκια αφημένα στην τύχη τους και γονείς που δεν έχουν καμία συναίσθηση του ρόλου τους και λυπάμαι αφάνταστα γι' αυτό.

σευχαριστω κονινα,οτι μπορω κανω,γιατι και γω ειχα γονεις που δε με προσεχαν σα παιδι και μονο οταν εβαλα τα κιλα με κριναν και γω ημουν στην εφηβεια και φυσικα αντιδρουσα τρωγοντας κι αλλο.
παθαινεις και μαθαινεις...

ava ετσι ειναι τι να γινει και μενα με στεναχωρει αυτο που λες,αλλα πραγματικα αυτο που πιστευω εχει περισσοτερη σημασια ειναι να δινουν αγαπη στα παιδια τους και ας μην εχουν τη γνωση να τα στηριξουν σε καθετι δημιουργικο.
βλεπουμε κι ακουμε πολλα και πραγματικα,ο,τι προεχει ειναι ο γονιος σου να σε αγαπαει-κι ας σε κρινει μετα που εισαι καμμια κατοσταρια κιλα :P

Καλησπέρα
Διάβασα κάτι ενδιαφέρον και το ποστάρω μιας και είναι σχετικό με το τόπικ :)
http://www.eatingdisorders.gr/voulim...ma-peinao.html

πολυ καλο πραγματικα!
αν καταλαβα καλα θα πρεπει το παιδι να το αφησουμε να τρωει τις ωρες που εκεινο θελει και να μη το εχουμε σε προγραμμα.
αυτο το κανω απο τοτε που γεννηθηκε.
οσο για το "αν δε φας το φαγητο σου θα στεναχωρηθω" η αληθεια ειναι πως κι εγω κανω το λαθος να τον πιεζω ενω εχει φαει 5 κουταλιες απο το φαγητο του γιατι πιστευω οτι δε χορτασε καλα και πραγματι στεναχωριεμαι.
αλλη φορα δε θα το κανω,αλλωστε το παιδι ξερει ποτε χορτασε,οχι εγω.
ευχαριστω eli

Κατι που πρεπει να κανουν οι γονεις κ το λεω απο την προσωπικη μου πειρα τωρα που τα παιδια μου ειναι μεγαλα ειναι να ενταξουν τα παιδια απο πολυ μικρα σε ομαδες για καθε τυπου αθληση.Αθλουνται,μαθαινουν να κανουν σωστη διατροφη κ επιπλεον δεν καπνιζουν.
Παντως ειναι γονεις που δεν ξερουν καθολου απο το τι ειναι καλο κ τι κακο για ενα παιδι.Προσφατα βρεθηκα καπου για αρκετες ωρες κ ο πατερας του παιδιου δεν σταματησε να το ταιζει γαριδακια πατατακια πακοτινια κ δεν ξερω τι αλλο ασταματητα.Θα μπορουσε να του παρει μια μπαγκετα με τυρι κ ενα χυμο αντι για ολες αυτες τις βλακειες.

lineal μου προσωπικά αυτό που ζω από την ανιψιά που είναι μόλις 2 ετών είναι ότι έχει φοβερό ένστικτο με το φαγητό της και είναι κρίμα να τα καταπιέζουμε. Σίγουρα και τα παιδιά θέλουν ένα πρόγραμμα, δεν μπορούν να τρώνε ότι να ναι ότι ώρα να ναι. Δηλαδή να τα μάθουμε από μικρά να τρώνε το πρωινό τους, ενδιάμεσα το φρούτο τους και το μεσημέρι να φροντίζουμε να έχουν ένα σωστό και πλήρες γεύμα και το απόγευμα ένα σνακ κτλ. Αλλά από την άλλη δεν πρέπει να τα πιέζουμε να τρώνε ενώ δεν έχουν όρεξη. Κάποιες μέρες τα παιδιά δεν θέλουν να φάνε πολύ και κάποιες άλλες έχουν μεγαλύτερη όρεξη. Το σημαντικό είναι να τα εξοικειώσουμε από μικρά σε μία υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή και τις ποσότητες θα τις επιλέξουν αυτά. Όσο για τα γλυκά καλό είναι να τους έχουμε υγιεινές εναλλακτικές όπως σπιτικά μπισκότα και κέικ και όχι σοκολάτες και κρουασάν που και αυτά θα τα φάνε κάποια στιγμή αλλά όχι συστηματικά. Όπως λέει και η Γλαύκη καλό είναι από μικρά να τα παροτρύνουμε σε φυσικές δραστηριότητες ώστε να είναι δυνατά και χαρούμενα.
Τέλος το πιο σημαντικό είναι να γίνουμε εμείς οι μεγάλοι τα σωστά παραδείγματα για τα παιδιά μας. Αν εμείς έχουμε μία ισορροπημένη σχέση με το φαγητό, ασκούμαστε και προσέχουμε την υγεία μας τότε και τα παιδιά μας το πιθανότερο είναι να μας ακολουθήσουν.

Και η αδερφή μου βιώνει το ίδιο άγχος για την κόρη της αλλά προσπαθεί να μην την περιορίσει και να της δώσει σωστά ερεθίσματα και να μην την καταπιέζει. Όλα θέλουν το μέτρο τους και αν καταφέρουμε να το βρούμε τότε όλα θα πάνε καλά. Πάντως τα μικρά παιδιά που ακόμη έχουν απείραχτες τις διατροφικές τους ισορροπίες μπορούν να μας διδάξουν πολλά για το πως να τρώμε και καλό είναι να τα ακούμε και να λαμβάνουμε την γνώμη τους στα σοβαρά. Προσωπικά δεν έχω γίνει ακόμα μανούλα αλλά ελπίζω να γίνω σύντομα. Είμαι σίγουρη ότι θα βιώσω ανάλογο άγχος όταν θα έρθει η ώρα αλλά θα προσπαθήσω να το καταπολεμήσω και εγώ με τους παραπάνω τρόπους :D

Επίσης να σου προτείνω το εξής. Την επόμενη φορά που θα έρθει η πεθερά σου να της ζητήσεις να φτιάξει για το παιδί σου ένα σπιτικό κέικ ή κουλουράκια για να φέρει. Έτσι και το παιδί σου θα φάει κάτι υγιεινό και σπιτικό για σνακ και η πεθερά σου θα λάβει την ευχαρίστηση ότι πρόσφερε κάτι με αγάπη στο εγγονάκι της ;).
Εγώ για την ανιψιά μου αυτό κάνω κάθε φορά που θέλω να την γλυκάνω! Κάνω μπισκοτάκια υγιεινά βρώμης με μέλι και ταχίνι ή κέικ ολικής άλεσης με ξηρούς καρπούς που και νόστιμα και θρεπτικά γλυκά είναι!

eli η πεθερα μου του εχει κανει κουλουρακια που τα ετρωγε και του αρεσαν παρα πολυ.
μετα απο καποιο διαστημα απλα βαρεθηκε και δεν τα ηθελε ξανα,
αυτο το περιστατικο με το κρουασαν εγινε μια φορα και η γυναικα δε του δινει σοκολατα.
εγω ημουν που αναρωτηθηκα αν εκανα σαν υστερικη και μαλλον ετσι εγινε.
οσον αφορα τωρα για το προγραμμα και οτι δε κανει να τα πιεζουμε,ημουν απο κεινες που ελεγαν πως σα μαμα θα μαι χαλαρη σε ολες τις καταστασεις,οχι μονο για το φαγητο,αλλα και για αλλα θεματα.
σε μερικα τα καταφερνω σε αλλα παλι βλεπω πως ειμαι υπερβολικη.
μακαρι να καταφερω να τα φερω σε ισσοροπια,γιατι η αληθεια ειναι πως παντα με εκνευριζαν οι υπερβολες απο μερους μαμαδων...
αυτο ειναι συνεχης αγωνας μαλλον :D

γλαυκη εχεις δικιο,και γω θελω μολις φτασει σε μια ηλικια να τον γραψω ποδοσφαιρο ή οτι αλλο θα του αρεζε.
εγω δυστυχως το ειχα με τα σπορ,ημουν αρκετα καλη,αλλα δε το συνεχισα,και απο δικη μου βαρεμαρα,αλλα η αληθεια ειναι οτι και οι γονεις μου ποτε δε με πιεσαν,ισως θα πρεπε τωρα που το σκεφτομαι...
αυτος ο μπαμπας που ταιζε γαριδακια το παιδι του,τα ειχε ετοιμη λυση και γρηγορη.δυστυχως μερικοι δεν ειναι καν υποψιασμενοι τι συμβαινει με ολες αυτες τις τροφες...
πρεπει μαλλον να παθεις για να μαθεις...γιαυτο εχω και γω αυτη την "υστερια" στο θεμα αυτο;)

Λινεαλ μην γινεσαι υστερικη.κ η σοκολατα με μετρο καλη τροφη ειναι.Εγραψα την κορη μου 3 χρονων μπαλλετο κ το γιο μου παλι 3 καρατε που δεν ακολουθησε αλλα σημαντικο ειναι να τους δινουμε καλα ερεθισματα.Ο αδελφος μου εγραψε τον γιο του ουτε 3 κιγκ μποξινγκ κ γελαμε αφανταστα γιατι τρελενεται για να παει μας κανει τις κινησεις κ ολα αυτα χωρις να μπορει να το πει καλα καλα!

ναι εχουν πολυ πλακα,
πριν μεινω εγκυος,εκανα μπειμπι σιτινγκ σε 2 αδελφακια ενα κοριτσακι 4 χρονων και ενα αγορακι 8.
το αγορακι το στελνε η μαμα του κικ μποξινγκ και με δειχνε ολες τις κινησεις ειχε παρα πολυ πλακα
και το κοριτσακι πηγαινε μπαλετο,οποτε εμπαινε στη μεση να με δειξει το χορο και τις ετρωγε απο τον αδελφο της...
εχουν μεγαλη πλακα τα παιδια...

η μαμα τους εν τω μεταξυ ειναι διαιτολογος-με ειχε αναλαβει καποτε-και θυμαμαι τους εδινε λιγο απ ολα
ακομα και κρεπα με μερεντα το βραδυ!
οποτε ετσι πρεπει να ναι με μετρο και τα παντα ;-)

Quote:

---

Originally posted by lineal
Καλησπερα,
ηθελα να ρωτησω κατι που καιρο με προβληματιζει-μαλλον απ οταν γεννησα...
Φοβαστε για το ή τα παιδια σας μη τρωνε λαθος και φτασουν στο σημειο που ειστε σεις;
Εμενα ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους μου φοβους.
Πραγματικα θελω να μαθει τρωει σωστα -ειναι 19 μηνων- αλλα φοβαμαι οτι δεν ειμαι καλο παραδειγμα:-(
βεβαια οτι του δινω ειναι χωρις ζαχαρη,μπισκοτα ολικης αλεσης,παριζακι γαλοπουλας και τετοια,αλλα καμμια φορα δινεις και κατι παραπανω.
Δε θελω να γινω νευρωτικη μανα και να του κανω τη ζωη δυσκολη και να μαι εγω υπαιτια για καποιο προβλημα αργοτερα,αλλα φοβαμαι τοσο μη παλευει κι αυτος στη ζωη του οπως εγω με τα κιλα.
Ενα περιστατικο που εγινε τις προαλλες με προβληματισε για τις σκεψεις μου αυτες.
Ηρθε η πεθερα μου σπιτι,δεν ερχεται πολυ συχνα ειμαστε μακρια,και του εφερε κρουασαν.
Μολις τον ειχα ταισει μεσημεριανο και ο μικρος ειδε το κρουασαν και το ηθελε.
Εγω θυμωσα που του το εδειξε,αλλα δεν ειπα τπτ.
Μετα ο μικρος εκλαιγε και τι να κανω,του εδωσα λιγο, λεγοντας μεταξυ σοβαρου και αστειου στη πεθερα οτι δε κανει να τρωει σοκολατα και να μη του δινει συχνα.
Αυτη με διαβεβαιωσε πως οχι και μια φορα δε πειραζει.Μετα συνεχισε λεγοντας τον μικρο,να φαει και πως η μερεντα ειναι καλη.
Εκει εγω εσκασα.
Ε οχι και καλη η μερεντα,της ειπα.
Αληθεια αργοτερα το σκεφτομουν και βρηκα τον ευατο μου λιγο υπερβολικο με τη πεθερα μου,μια φορα ηρθε η γυναικα και την πηρα απο τα μουτρα.αλλα πραγματικα εχω τοσο αγχος.
Απο την αλλη σκεφτομαι πως σιγουρα-ετσι νομιζω δηλαδη-θα σκεφτεται πως εγω τρωω τις βλακειες και στο παιδι κανω διαιτα...
Ειλικρινα δε ξερω τι να σκεφτω.
Να ειμαι χαλαρη στο θεμα του παιδιου;Αλλωστε ο αντρας μου δεν ειναι παχυς,οποτε μπορει να εχει τα δικα του τα γονιδια.
Αλλα απο την αλλη δε θελω να ειμαι η χοντρη με το χοντρο παιδι...να του καταστρεψω απο τωρα την υγεια του;
Πειτε καμμια συμβουλη οσοι και οσες εχετε την ιδια απορια.
Ευχαριστω.

---

με τον αντρα μου το'χα συζητησει αυτο. Εγω μεγαλωσα χωρις να'χω περιορισμους σε γλυκα κτλ, η μανα μου αγοραζε κατι παγωτα 5κιλα καθε καλοκαιρι, 3 γευσεις, σοκολατα (που δεν μου αρεσε), βανιλλια και φυστικι αιγινης. Το'χαμε σε καταψυχτη-μπαουλο (επειδη σφαζαμε δικα μας ζωα, δεν μας εφτανε του ψυγειου).

και ουδεποτες δεν ειχα πεσει στα μουτρα στο παγωτο, μπορει να μας κραταγε (ειμασταν 4 ατομα στο σπιτι) μεχρι και τα χριστουγεννα.

Εγω τη πατησα απο φιλους ομως (απο ηλικια 8+). Οταν τους κερναγα παγωτο στο σπιτι κανανε σαν τα λυσασμενα, και ηταν παντα για την υπερβολη

"να'χα ενα κουβα παγωτο!! ΩΩΩΩ ΠΑΓΩΤΟΟΟΟ"
"θελω να φαω 5 σουβλακια!!!!"

Και εδω πιστευω, αν δεν ειχα στο υποσυνειδητο μου οτι το πολυ ειναι και καλυτερο μονο και μονο απο τη αντιδραση των αλλων, παιζει να μην ειχα ποτε προβλημα υπερφαγιας.

Ωρες ωρες που απελπιζομαι και καθομαι και σκεφτομαι ποια ειναι πραγματικη ριζα του "κακου", και θυμαμαι τη φιλη μου που ηθελε να αγορασουμε τη μεγαλη τη σακουλα πατατακια, και να βαλω παγωτο στη μεγαλη τη σαλατιερα το μπωλ. Πιστευω πως συνεβαλλε.

Η μανα μου εχει μετρο στο φαγητο και στα γλυκα, αλλα δεν ετυχε ποτε να μου μιλησει για φαγητο και τα καλα-κακα του φαγητου και ποια μεριδα ειναι οντως "μεριδα".

Δεν τη κατηγορω!! μην παρεξηγηθω! σαφως η υπερφαγια μου δεν οφειλεται στο γεγονος οτι μεγαλωσα με μια φιλη που ετρωγε για 5 ατομα.

Η κουμπαρα μου ομως, σαν αθλητρια, της ειχαν δωσει γνωση περι φαγητου λογω αθλησης, οταν τη πρωτογνωρισα πριν παρω τα κιλα, μου φαινοταν περιεργο που ετρωγε μιση σακουλιτσα πατατακια, κι ομως η μεριδα πατατακια ειναι 25 γραμμαρια και οι σακουλες εχουν 75-150γραμμαρια μεσα.


Εν κατακλειδι,
οταν μεγαλωσει το πιτσιρικι, εφοσον του δωσεις εσυ η καποιο αθλημα αν κανει, ετσι για χομπυ, τη γνωση περι μεριδες και οτι τα γλυκα δεν ειναι για χορταση και να μην επιβραβεβεται με γλυκα η οταν στεναχωριεται να του δωθει μια σοκολατα για παρηγορια και τα συνδυασει, δεν θα εχει ποτε προβλημα.

τωρα που το ξαναδιαβαζω... δεν εβγαλα νοημα μου φαινεται... αν δεν εβγαλα, μπορω να κανω ξεκαθαριση.

οχι μια χαρα σε καταλαβα μην ανησυχεις :)

γεια κ χαρα:)

ζητω συγνωμη γιατι δεν εχω χρονο να διαβασω οσα εχουν γραφτει κ ισως επαναλαβω κατι που εχει ηδη ειπωθει:)
νομιζω οτι η απαγορευση μονο αρνητικο αποτελεσμα μπορει να εχει.
προσωπικα θα εστιαζα στο να μαθει το παιδι σεποιες τροφες πρεπει να βασιζει τη διατροφη του κ ποιες νατις τρωει σαν... εδεσμα.
δλδ δε θεωρω κακο να φαει σοκολατα η κρουσαν η μπισκοτα ΑΛΛΑ ΟΧΙ για να χορτασει.
να τα φαει ΜΕΤΑ το φαγητο.

(προσωπικα αν δεν του εδινα κατι απ οσα αναφερεις θα ηταν το παριζακι... ).

επισης απ οσο γνωριζω η συμπεριφορα του παιδιου δεν διαμορφωνεται απο τους παππουδες, τιςγιαγιαδες η γενικα "εξωτερικους συνεργατες " :D αλλα απο την τροφο του παιδιου (οποιον το μεγαλωνει- ανατρεφει κ αρα περναει μαζι του τις περισσοτερες ωρες-κ δεν ειναι αγκαστικα η μητερα).
αρα ασε τη γιαγιουλα να του δινει κρουασαν μια στις τοσες-ποσο μαλλον αφου προεβλεψε κ του το εδωσε τουλαχιστον αφου ειχε φαει :)
πιστευεις οτι το παιδι σου δε θαρθει καποιαστιγμη σε επαφη μετα κρουασαν?
τι θα γινει οταν παει στο σχολειο κ εχει χαρτζιλικι?
δεν ειναι καλυτερο να ξερει οτι μπορει να το φαει πχ μια φορα την εβδομαδα απο το να το βλεπει σαν τον απαγορευμενο καρπο?

δεν ξερω αν εχουν ειρμο οσα εγραψα, ειμαι λιγο αποσυντονισμενη :)

να χαιρεσαι κ παιδακι σου :)

Γεια σας κι από μένα! Αυτό ακριβώς το άγχος είχα κι εγώ από τότε που γέννησα το πρώτο μου παιδί πριν από 8 χρόνια περίπου. Κρίνοντας από εμένα και τον αδερφό μου, όπως κι από τον άντρα μου και την αδερφή του όπου όλοι ήμασταν "στέκες" μέχρι μια ηλικία και μετά γίναμε σαν "μπαούλα" (στρατός και εγκυμοσύνες μας χάλασαν κυρίως) διαπίστωσα ότι πέρα από τα γονίδια, η σωστή διατροφική διαπαιδαγώγηση παίζει εξίσου πολύ σημαντικό ρόλο στο να μη γίνει ένας άνθρωπος παχύσαρκος. Η πεθερά μου είναι διαιτολόγος κι όμως κυνηγάει τα παιδιά να φάνε όλο το φαγητό τους! Πλέον, συζητώνας με μια φίλη ψυχολόγο και με την παιδίατρο των παιδιών κατέληξα και εφαρμόζω τα εξής: Πρώτον (και κυριότερον όπως είπαν) δεν τους δίνω ποτέ φαγητό για παρηγοριά, επιβράβευση ή όταν βαριούνται. Αυτό οδηγεί αργότερα στη "συναισθηματική πείνα", όπου τρως για να νιώσεις καλύτερα. Δεύτερον, δεν τους στερώ τα γλυκά και τις σοκολάτες. Προσπαθώ να φτιάχνω μόνη μου ακόμη και κρουασάν, μερέντα, παγωτό κ.λπ. Το σπιτικό είναι πάντα καλύτερο. αν κι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τους δίνω και του εμπορίου πότε-πότε. ʼλλωστε, η στέρηση έχει συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα. Τρίτον, δεν πιέζω ποτέ να φάνε ΟΛΟ τους το φαΐ, όσο θέλουν τρώνε. Αν το καλοσκεφτείς ποιος ξέρει καλύτερα αν έχεις χορτάσει, εσύ ή η μαμά σου;
Και κάτι τελευταίο... ο μεγάλος μου γιος μέχρι πέντε ετών δεν έβαζε στο στόμα του φρούτα και λαχανικά. Δεν τον πίεσα ποτέ να φάει φρουτόκρεμα ή σαλάτα. Τώρα είναι 8 ετών και τρώει σχεδόν τα πάντα. Ο μικρός μου, είναι 4 ετών, επίσης δεν τρώει φρούτα. Δεν αγχώνομαι, ξεκίνησε φέτος να ζητάει μπανάνα και φράουλες, καλά πάμε.
(Ένα αλάνθαστο κόλπο είναι να κόψεις για σένα και τον μπαμπά φρούτα ή λαχανικά και στο τέλος καταλήγουν να έχουν φάει τα περισσότερα τα παιδιά!)
Αυτά...... Σας ζάλισα ακόμη δεν ήρθα! Sorry :smilegrin:

εχεις δικιο smart αυτο λεγαμε πανω κατω και με τις κοπελες παραπανω ;)

i scream καλως μας ηρθες!
πεθερα διαιτολογος!!!πωπω κατσε καλα ε;
μια χαρα!!!
οντως καλυτερα ολα να ειναι σπιτικα,αλλα και παλι μερικες φορες δε προλαβαινεις και ειναι ευκολο να το αγορασεις και να το δωσεις ετοιμο.
σημερα ας πουμε δε βγηκα καθολου απο το σπιτι,ηθελα να παρω ψαρια,αλλα εβρεχε.
ειχα fish sticks στη καταψυξη και εκανα αυτα.
δε ξερω αν ειναι απαγορευτικα για τα παιδια-καπου το διαβασα στο ιντερνετ-αλλα μια φορα στο τοσο θα του δωσω να φαει,μιας και ψαρι δε τρωει καθολου

Θα τα έπαιρνα και γω στο κρανίο με την πεθερά σου στην θέση σου! Ε όχι και καλή η μερέντα, είπαμε!
Θα απαντούσα : "η μερέντα είναι σαβούρα αλλά τώρα που το ξεμυάλισες το παιδί ας του δώσω λίγο να ηρεμήσει για να μην έχουμε θρήνους... Την επόμενη φορά, φέρε ότι θέλεις αλλά προς Θεού ΜΗΝ το δείξεις, άσε να το δώσω όταν κρίνω εγώ".
Και γω τρώω σαβούρες αλλά στα παιδιά μου προσπαθώ να μην δίνω και πολλά πολλά. Εντάξει, δεν γίνεται να τα έχεις και στην απόλυτη απαγόρευση αλλά πρέπει να καταλάβουν από μικρά την σημασία της υγειηνής και σωστής διατροφής. Προσπαθώ μέσα στην εβδομάδα να μην τρώνε γλυκά και διάφορα, αλλά το ΣΚ θα φάνε και παγωτό, μπορεί και καμιά άλλη απαγορευμένη λιχουδιά!

Παιδια δεν εχω.. Εχω εναν μικροτερο αδερφο 11 χρονων.. Που τον μαλωνω αμα φαει κατι παραπανω.. Εχω πιασει τον εαυτο μου 2-3 φορες να του λεω πραγματα που μου εχουν πει εμενα στο παρελθον και με ειχανε πληγωσει σαν παιδακι..
Δεν ειναι παχουλος, 4-5 κιλα παραπανω εχει αλλα φοβαμαι μην εχει εμενα σαν πρωτυπο γιατι ειμαστε πολυ καλα φιλαρακια παρα τα 11 χρονια διαφορας που εχουμε!!
Φοβαμαι μην παχυνει και η ζωη του γινει δυσκολη στο σχολειο, στο αντιθετο φυλο, στους συγγενεις, σε ολα!!
Ειμαι υπερβολικη πολλες φορες αλλα αμεσως μετα μπροστα του του λεω μην ακουει τις βλακειες που λεω.. Μια φορα μονο ακουσα να του λεει ενα παιδακι: παχυνες!! Και ο αδερφος μου γελασε και του ειπε οτι χτιζει μυς!!
Αλλα γελασε με την καρδια του γιατι δεν το θεωρησε προσβολη! Οταν του ειπα τι βλακειες λεει μωρε αυτος μου ειπε ε καλα δεν εγινε και κατι..
Τον αγαπω τοοοοοσοοο πολυ και φοβαμαι μην περασει τα ιδια με εμενα που μερικες φορες τρεμω στην ιδεα μηπως παχυνει με τον καιρο και χρειαστει και εκεινος επεμβαση για να χασει τα κιλα του... Το ξερω ειμαι λιγο παρανοικη αλλα θελω το καλυτερο για τον αδερφουλη μου!!
Εννοειτε οτι δεν του ξαναλεω ποτε βλακειες περι κιλων, κανει ποδηλασια το παιδι εδω και 1 χρονο, ειναι στην αναπτυξη και απλα καλο ειναι και αν δε χαθουν τα 5 κιλα, να παραμεινει ετσι οπως ειναι και θα ειναι μια χαρα! Απλα ξερετε με πιανει μια φοβια..

Α! Για παραδειγμα η αδερφη μου και εγω μεχρι την ηλικια των 10-11 θεωρουσαμε οτι αν πιουμε κοκα κολα πισω απο την πλατη της μαμας μου δεν κανουμε καλα και πτι πρεπει να ξερει τι τρωμε! Δεν ειμασταν ενοχικες αλλα μας ειχε μαθει με λιγο απο ολα αλλα να ειναι παρων, να ξερει τι βαζουμε μεσα μας! Και αν ποτε πιναμε κοκα κολα (σε γιορτες που επιναν ολα τα παιδακια!) αυτη ηταν 2 δακτυλα με το ζορι!
Οταν λοιπον πηγαμε σε φροντηστιριο αγγλικων ολα τα παιδακια εκαναν σαν τρελα στα διαλειματα και περνανε βλακειες και κοκα κολες εννοειτε! Θυμαμαι την πρωτη φορα που ιπια χωρις να ειναι εκει η μαμα μου, μετα πηγα αμεσως καο της το ειπα!! Και εννοειτε μου εξηγισε οτι δεν χρειαζεται να ειμαι ενοχικη!
Απο τοτε στα αγγλικα που λετε μαζι με τα αλλα παιδακια, επαιρνα καο εγω βλακειες!!
Αλλα αυτο που μας εκανε η μαμα μου ηταν τις πιο πολλες φορες της εβδομαδας ειχαμε φαγητο και ενα μικρο γλυκο και ενα χυμο χωρις ζαχαρη απο το σπιτι! Την ημερα που ειχαμε χαρτζιλικι εννοειτε οτι περναμε τοστ και σοκολατα απο το κυλικειο του σχολειου αλλα δεν ειναι οτι τρελενομασταν αν δεν παρουμε βλακειες! Υπηρχε μια ισορροπια, μεχρι την στιγμη που μπηκα στην εφηβεια και εννοειτε δενθα σε ταιζει η μαμα στο στομα, ουτε κολατσιο απο το σπιτι δεν παιρνεις γιατι ντρεπεσαι! Καπως ετσι παχυνα!
Γιαυτο φοβαμαι μην παχυνει π αδερφος μου.. Οταν τα παιδακια ειναι ολα μαζι τι θα φανε; Μπροκολα; Πατατακια και βλακειες θα παρουν!
Γιατι δεν γινεται να μην πουλανε σε ανηλικους οπως τα τσιγαρα; Η παχυσαρκια μεγαλητερη ζημια κανει!!!

lidal εχεις δικιο,παντως απο τοτε,με τρεμει-η πεθερα-και παντα με ρωταει...τωρα πισω απο τη πλατη μου δε ξερω τι γινεται,αλλα βλεπω ο μικρος οταν του λεω φτανει μακουει.
και τα φρουτα του τρωει-τα ζηταει απο μονος του,αλλα και το γλυφιτζουρακι του,εμ παιδι ειναι τα βλεπει και θελει,αλλα παντα αν αφησω εγω...

wow εχεις δικιο γιαυτο που λες καλυτερα να μη τα πουλουσαν σε ανηλικους,αλλα δε νομιζω οτι η παχυσαρκια κανει μεγαλυτερη ζημια απο το τσιγαρο,ισως το ιδιο!
πιστευω απολυτα πως τα διατροφικα προβληματα ξεκινουν απο την οικογενεια,οχι οτι σωνει και καλα ολοι οσοι εχουν διατροφικα προβληματα ειχαν κακους γονεις,αλλα το λαθος γινεται και απο αγνοια.απο τη βρεφικη ηλικια κιολας...το πιστευω πολυ αυτο...
μεχρι και τα νυχια μου που τρωω,ειναι θεμα του οτι οταν εχω κατι στο στομα μου ηρεμω...αρα κατι μου λειψε...
αν ολοι πηγαιναμε σε ψυχολογο σιγουρα θα βρισκαμε τη ριζα του προβληματος,αρα και τη λυση του...

Συνφωνω μαζι σου!!
Αν και στην περιπτωση μου δεν νομιζω να μου ελειψε κατι (δεν εννοω υλικα αγαθα!)..
Μπορει οι συγγενεις να ηταν επικριτικοι μαζι μου, παντα ομως ειχα 2 γιγαντες να με προστατευουν, τους γονεις μου!
Πραγματικα αρχισα να τρωω βλακειες επειδη αντεγραφα τα αλλα παιδακια που ετρωγαν τονους γλυκα οταν δεν ηταν με τους γονεις τους!
Ο αδερφος μου θα φαει τις βλακειουλες του σπιτι, αν και κανουμε συχνα σπιτικα γλυκα για να ξερουμε και τι τρωμε, αλλα θα φαει και εξω εννοειτε! Ειναι κατι που οι γονεις μας το εκαναν, εμεις το κανουμε, τα παιδια μας θα το κανουν κοκ!!
Απλα ξερεις με πιανει ενα αγχος μηπως χρειαστει ποτε στην ζωη του διαιτα η ακομα και επεμβαση να κανει, μηπως εχει την ιδια ταση να παχυνει οπως εγω!
Πιστευω ολα καλα θα πανε και αγχονομαι πιο πολυ και απο τους γονεις μου χωρις λογο! Ετσι ειναι η προσωπικοτητα μου δυστηχως!!

Οσων αφορα τους ψυχολογους που λες, η μαμα μπυ ειναι ψυχολογος και συμμετεχει και η ιδια (σαν μελος της ομαδας) σε ψυχοδραμα! Βγαζεις πολλα απο μεσα σου, ανακαλυπτεις πραγματα για τον εαυτο σου και σκαβεις βαθια μεσα σου να δεις τι υπαρχει θαμενο μετα απο τοσα χρονια πανω σε αυτον εδω τον πλανητι! Θελω και εγω να κανω!