150+ ΚΙΛΑ

Μετά από δυόμισι χρόνια απουσίας αποφάσισα να επιστρέψω στο φόρουμ. Την τελευταία φορά έψαχνα πληροφορίες για επέμβαση την οποία προφανώς δεν έκανα. Μεσολάβησαν πολλά κι έτσι χάθηκα. Μαζί με τα πολλά πήρα και πολλά κιλά στα ήδη πολλά που είχα (αν θυμάμαι καλά τότε ήμουν στα 145-150 κιλά). Αποφάσισα λοιπόν να επιστρέψω και να δημιουργήσω ένα νέο τοπικ όπου όλοι εμείς οι υπερβολικά παχύσαρκοι θα στηρίζουμε ο ένας τον άλλο και θα ανταλλάσουμε ιδέες, πληροφορίες και συμβουλές. Είναι όλοι ευπρόσδεκτοι βέβαια, και οι λιγότερο παχύσαρκοι και οι πρώην παχύσαρκοι. Όσοι όμως έχουν βρεθεί στη φάση των 150 κιλών και άνω γνωρίζουν ότι είναι πολλές οι διαφορές μεταξύ ενός παχύσαρκου των πχ 200 κιλών και ενός που είναι 100 κιλα. Έχουμε κάποιες παραπάνω ιδιαιτερότητες?

Αρχίζω λοιπόν με το πρώτο επίσημο ποστ μου:
Πριν ένα μήνα περίπου κέρδισα ένα κουπόνι για μια περιποίηση σε ένα ινστιτούτο/γυμναστήριο. Μια οποιαδήποτε νορμάλ γυναίκα θα πετούσε και τη σκούφια της για τέτοιο δώρο. Εγώ από την άλλη, λόγω κιλών, χαμογέλασα ευγενικά και έκατσα στη γωνίτσα μου αρκετές ώρες να το σκεφτώ. Είχα πολλά χρόνια να βρεθώ σε τέτοιο χώρο. Πως θα με αντιμετώπιζαν άραγε; Για άτομο τόσο υπέρβαρο λειτουργώ αρκετά κανονικά στις καθημερινές μου επαφές. Προσπαθώ να ξεχνώ τον τοίχο που έκτισαν και συνεχίζουν να κτίζουν τα περιττά μου κιλά. Δεν κρύβομαι. Αλλά σε ένα γυμναστήριο; Πως θα ήμουν άραγε;

Δειλά-δειλά πήρα την απόφαση να πάω. Στην τελική θα ήταν μια απλή περιποίηση. Και αν κάτι με έφερνε σε δύσκολη θέση θα έφευγα. Πάω λοιπόν. Τα μάτια της ρεσεψιονίστ όταν με αντίκρισε δεν θέλω να τα περιγράψω. Δεν πτοήθηκα όμως, συνήθισα σε περίεργα βλέμματα. Μου εξηγεί για τις υπηρεσίες του ινστιτούτου και αφού αποφασίζουμε να ανταλλάξω το κουπόνι μου με μια περιποίηση προσώπου, μασάζ και σάουνα, με οδηγεί σε ένα δωματιάκι κυριλέ που χρησιμοποιείται σαν αποδυτήριο. Μου ζητά να γδυθώ και να φορέσω ένα μπουρνούζι. Αμ δε? Να σου και η πρώτη κρυάδα. Η ρόμπα ήθελε μισό μέτρο για να κλείσει. Με τι μούτρα πας να πεις τώρα στη μοντελόρεσεψιονιστ πως δεν χωράς; Απλά δεν πας. ʼφησα από κάτω τη φόρμα μου και συνέχισα.

Πέρα από 2-3 περίεργες ματιές από τους θαμώνες δεν αντιμετώπισα κάτι άσχημο. Ισα-ίσα ένιωσα καλά που τόλμησα να κάνω κάτι που λόγω των κιλών μου αμελούσα. Όμως η εμπειρία τελείωσε με ένα μεγάλο σοκ. Την ώρα που πήγα να ντυθώ και ήμουν κλειδωμένη μόνη μου στο κυριλάτο αποδυτηριάκι, έπεσε το μάτι μου στη μεγάλη ζυγαριά. Σπίτι δεν είχα ζυγαριά και μια ζωή τις απέφευγα σαν ο διάολος το λιβάνι. Η μόνη περίπτωση να μάθαινα το βάρος μου ήταν από καμιά επίσκεψη σε γιατρό που και αυτό τα τελευταία χρόνια το έκοψα γιατί δεν αντέχω άλλο να ακούω το κήρυγμα για το πάχος μου. Και δεν το κρύβω? έχασα επαφή με τον αριθμό των κιλών που κουβαλώ. Έκανα κι εγώ αρκετές δίαιτες στη ζωή μου και κατάφερα να χάσω αρκετά, μόνο για να τα ξαναπάρω μετά. Αλλά το σήμερα δεν το γνώριζα και ήθελα να το μάθω. Ανεβαίνω λοιπόν. Και περιμένω. Και βλέπω ένα ΧΧΧ. Ξανανεβαίνω και πάλι τα ίδια. Εκείνη τη στιγμή κτυπά η πόρτα και ήταν η υπεύθυνη για να μου δώσει μια κρέμα που ήθελα να αγοράσω. Τη ρωτώ και καλά στο χαλαρό αν η ζυγαριά είναι καλή, και αν είναι ευχαριστημένη, και μέχρι πόσα κιλά ζυγίζει κλπ. Μου την εκθείασε βέβαια τη ζυγαριά και μου είπε ότι πάει πολύ ψηλά, ζυγίζει μέχρι και 160 κιλά.

Αυτό ήταν φίλοι μου. Ήξερα και επισήμως ότι είμαι πάνω από 160. Δεν μπορούσε η μέρα να μην τελειώσει με σοκ. Το ξερα ότι είχα παραπαχύνει τον τελευταίο καιρό. Το βλεπα στα ρούχα μου, στις καθημερινές μου κινήσεις που όσο περνούσε ο καιρός και λιγόστευαν. Το βλεπα στο σινεμά που δεν χώραγα να κάτσω και στις ζώνες ασφαλείας των πιο πολλών αυτοκινήτων που δεν με έφταναν. Αλλά ο επίσημος αριθμός έλειπε. Αποφάσισα να ψάξω για ζυγαριά μεγάλου κυβισμού και να μάθω το βάρος μου. Μέσα σε 2-3 εβδομάδες την είχα στα χέρια μου. Και η αλήθεια έλαμψε επιτέλους μπροστά στα μάτια μου ? 181 κιλά. Μπουμ!

ʼρχισα να σκέφτομαι τις διαστάσεις αυτού του αριθμού. Δικαιολόγησα ακόμα και το σοκ στα μάτια κάποιων που με βλέπουν για πρώτη φορά. Βλέπουν σίγουρα ένα τεράστιο αριθμό που δεν μπορούν να τον μετρήσουν. Έτσι ξεκίνησα μια νέα προσπάθεια. Θα μου πείτε ότι πρέπει επειγόντως να μπω χειρουργείο. Έλα που δεν είμαι έτοιμη όμως. Θέλω να το παλέψω λίγο με υγιεινή διατροφή και βλέπουμε. Το σημαντικό είναι ότι αισθάνομαι ότι οι μέρες που ανηφόριζα σταμάτησαν στο 181. Ο δρόμος του γυρισμού είναι μακρύς και δεν ξέρω αν θα είναι μόνο ένας ή αν επιλέξω και άλλους δρόμους στην πορεία. Το σίγουρο είναι ότι αυτό τον αριθμό δεν θέλω να τον ξαναδώ.

Περιμένω τις δικές σας εμπειρίες, σκέψεις και συναισθήματα

juice,
καταρχήν καλημέρα σου!
Είμαι η Γιώτα, διαβάζοντας την ιστορία σου, μου πέρασες το αίσθημα της νηφαλιότητας και της ψυχραιμίας σε σχέση με αυτό που βιώνεις με το βάρος. Δεν ξέρω αν όντως είσαι ψύχραιμη όμως τα γραφόμενα σου αυτό μεταδίδουν και πιστεύω ότι αυτή είναι μια καλή αρχή για την απόφαση που πήρες να το παλέψεις!
Έγινε το πρώτο μικρό αλλά σημαντικό βήμα, κράτα την αποφασιστικότητά σου και εδώ είμαστε για κουβέντα και ό,τι άλλο χρειαστείς!

Καλημέρα Juice και καλώς ήρθες στην παρέα μας. Ο ρατσισμός των ανθρώπων στους παχύσαρκους είναι γνωστός σε όλους μας εδώ αλλά εμένα προσωπικά ποσώς με ενδιαφέρει και σαν και σένα κι εγώ ποτέ δεν έδινα σημασία. Σ'αυτό που δίνω μεγάλη σημασία είναι η υγεία μας γιατί ως διαβητική γνωρίζω πόσο πολύτιμο δώρο είναι να έχεις την υγεία σου. Γι'αυτό και εγώ δε θα σου πω να μπεις επειγόντως στο χειρουργείο αλλά να χάσεις επειγόντως όσα περισσότερα κιλά μπορείς. Για την υγεία σου και μόνο. Εγώ κατέληξα να κάνω sleeve γιατί η ίδια μου η ζωή μου έδειξε ότι δεν μπορούσα να διαχειριστώ διαφορετικά το πρόβλημα του βάρους μου εφόσον αδυνάτιζα και μετά πάντα ξανάπαιρνα τα κιλά. Έπρεπε να κάνω κάτι πιο δραστικό κι αυτό έκανα. Εφόσον εσύ δεν νοιώθεις έτοιμη για μία βαριατρική επέμβαση σαφώς και δεν πρέπει να την κάνεις. Το γεγονός ότι αποφάσισες να κάνεις υγιεινή διατροφή είναι ένα σημαντικό βήμα και άλλωστε είναι και ο καλύτερος τρόπος για να χάσουμε βάρος. Σου εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθειά σου και όλα να σου πάνε καλά.

καλημερα Juice κ απο μενα.εγω εχω χειρουργηθει εδω κ 23 μερες.εκανα το sleeve κ εγω.εχω γνωρισει κ εγω τον ρατσισμο των πολλων κιλων κ ξερω.τι με οδηγησε στο χειρουργειο? το δεξι μου γονατο ειχε μαζεψει υγρο κ εχει παθει εξαρθρωση.τι ειπε ο ορθοπεδικος? ΧΑΣΕ ΒΑΡΟΣ! δεν αντεχα τους πονους.μου εδωσε μια αγωγη η οποια ηταν τοσο ισχυρη που μου δημιουργησε προβλημα στο στομαχι..τα σταματησα ομως ο πονος επανηρθε.τωρα εχοντας χασει 13 κιλα μετα το χειορυργειο το ποδι μου δεν με ποναει κ ανεβαινω τρεχοντας τις σκαλες.να κανεις οτι ειναι καλυτερο για σενα κ εμεις ειμαστε εδω για οτι θελησεις.καλη επιτυχια στον αγωνα σου.

Γειά σου juice, πριν ένα χρόνο και κάτι ήμουν στο κλαμπ των 150+ κιλών σίγουρα αν και το "επίσημο" ζύγισμα έδειξε 148,5 αφού όμως ψιλοπρόσεχα για μερικές εβδομάδες... τώρα σου γράφω βέβαια από τη σχετική ασφάλεια των 90κάτι κιλών. Ξέρω τι τεράστια κότσια(άλλη λέξη ήθελα να γράψω αλλά από αυτά... δε διαθέτεις ;)) χρειάζονται για να εμφανιστείς στο γυμναστήριο, ξέρω πως είναι να μη κλείνει το μπουρνούζι απ'όταν πήγαινα κολυμβητήριο, πως είναι να στριμώχνεσαι στη καρέκλα του σινεμά/αεροπλάνου, να σε στενεύει η ζώνη στο αυτοκίνητο και όλα αυτά τα ευχάριστα.

Αυτό που εχω να σου πω από τη δική μου εμπειρία είναι πως σιγά σιγά όλα γίνονται, ακόμα και χωρίς χειρουργείο αφού δε το παίρνεις απόφαση. Κι εγώ έδωσα πέρσι μια τελευταία ευκαιρία στον εαυτό μου να προσπαθήσω με τις δικές μου δυνάμεις και προς το παρόν όλα πάνε καλά. Οπότε... go for it!!!

Χαίρομαι που αποφάσισες να βάλεις ένα στοπ και που φαίνεται να το αντιμετωπίζεις ψύχραιμα, σε αντίθεση με τους περισσότερους. Εύχομαι τα καλύτερα. Για οτι θες και χρειαστείς θα είμαι εδώ!

Γιώτα σε ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα και τα γλυκά σου λόγια. Πιστεύω κι εγώ ότι σε αυτή τη φάση είμαι αρκετά νηφάλια. Κυρίως γιατί το γεγονός ότι έφτασα στο απροχώρητο δεν μου το έδειξε μόνο η ζυγαριά αλλά και μια σειρά καθημερινών καταστάσεων που μου απόδειξαν ότι η ζωή μου έχει πολύ πιο κακή ποιότητα από ένα άτομο -100 ή έστω -50 κιλά. Ελπίζω η παρέα να μείνει δυνατή και έτσι να κρατάμε επαφή για όλα αυτά που μας βασανίζουν

ΤΖΙΝΑ γεια σου και εσένα. Ο ρατσισμός κατά των κιλών μου ειλικρινά είναι το λιγότερο που με απασχολεί. Πιο πολύ με απασχολεί η υγεία γιατί 35αρισα πια και είναι πολύ πιο δύσκολο να κουβαλάς τόσο βάρος όσο μεγαλώνεις. Υπάρχουν άτομα στο δρόμο με τα διπλάσια μου χρόνια αλλά επειδή είναι μισά κιλά από μένα μπορούν να περπατήσουν περισσότερο, και δεν μιλώ για αθλητές (σίγουρα το να περπατά κανείς πάνω από 5 λεπτά χωρίς να νιώθει ότι θα καταρρεύσει από την κούραση δεν τον κάνει αθλητή). Για μένα είναι ζήτημα υγείας και αμέσως μετά ποιότητας ζωής. Δεν αποκλείω την επέμβαση αλλά θέλω να το ψάξω σοβαρά πριν πάρω την απόφαση. Για αυτό είμαι εδώ και είμαι πολύ χαρούμενη που έχω γύρω μου όλους εσάς τους που έχετε την εμπειρία. Ένα πράγμα που με φοβίζει είναι ότι με αυτό το βάρος θα έχει πολύ παραπάνω ρίσκο η επέμβαση? Ίσως γι αυτό θέλω να το παλέψω λίγο μόνη μου πρώτα μπας και φτάσω σε ένα πιο ασφαλές σημείο.

Monadiki1 χαίρομαι πολύ που νιώθεις καλύτερα. Είναι τρομερό να νιώθεις τόσο ανανεωμένος σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Κι εγώ πρόσφατα παρουσίασα προβλήματα με τη μέση μου τα οποία ο γιατρός πιστεύει ότι οφείλονται αποκλειστικά στο ότι η πλάτη μου κουράζεται από το βάρος της κοιλιάς μου. Παρουσιάζω συμπτώματα στένωσης που είναι μια πάθηση που κτυπά τις ηλικίες 50+, όταν από αρθρίτιδα πιέζονται κάποια νεύρα στον σπόνδυλο. Είναι όμως και μια πάθηση συχνή στους υπερβολικά παχύσαρκους. Δεν μπορώ να σταθώ πάνω από 5 λεπτά και το περπάτημα γίνεται όλο και πιο δύσκολο ειδικά όταν ο κορμός μου είναι σε ευθεία. Η μόνη ανακούφιση είναι όταν σκύβω μπροστά. Αν αδυνατίσω δεν θα πονάω πια μου είπε και μου έγραψε απλά παυσίπονα.

Συγχαρητήρια σε όλες κορίτσια. Μου δίνετε κουράγιο!

Filippara, περιττό να σου πω ότι σε ζηλεύω τρελά! Για ποιο αεροπλάνο λες; Δεν άκουσα καλά. Έχω να δω αεροπλάνο εδώ και χρόνια. Δεν το συζητάμε το θέμα. Ήμουν κάτι δεκάδες κιλά πιο ελαφριά, στη θέση χώραγα αλλά η ζώνη δεν με έφτανε. Αυτό είναι που εννοώ με το θέμα ?ποιότητα ζωής?. Θέλω να ταξιδέψω, να είμαι συνεπιβάτης σε ένα αυτοκίνητο χωρίς να αγχώνομαι ότι θα μου ζητήσει ο οδηγός να βάλω τη ζώνη μου και εγώ να πρέπει να βρω ένα σωρό δικαιολογίες για να μην τη βάλω, να μπορώ να πηγαίνω όπου θέλω χωρίς να κάνω ?έρευνα αγοράς? πριν για το αν υπάρχουν καρέκλες χωρίς μπράτσα για να με χωρέσουν, να απελευθερωθώ επιτέλους. Συνειδητοποίησα ότι είμαι όμηρος των κιλών μου και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αν επιτρέπεται εσύ πως τα έχασες?

Ξερω πως ειναι να πας στο γυμναστηριο και να σε κοιτανε οι αδυνατοι με αμφιβολια, και οι ιδιοκτητες του γυμναστηριου να μην περιμενουν να σε δουν πανω απο 3 φορες. Αλλα juice, οταν παλευεις για τη υγεια σου, παλευεις για σενα και καλα θα κανεις να κοιτας τον εαυτο σου και να εισαι κουφοτυφλη στον κοσμο, ουτοσιαλλος αυτοι που θα σε σχολιασουν η "κοροιδεψουν" θα βρουν κατι. Τις προαλλες ημουν στο λεωφορειο και πηγαινα στο carrefour στο χρηματστηριο, και ηταν ενας κουφαλλαλος μπροστα μου, εχω σκουλαρικι στο χειλος και οταν το ειδε, αρχισε πολυ φανερα να το κοροιδευει (εκανε οτι καποιος τον τραβαει σαν ψαρι απο το στομα, εκανε οτι γελαγε χωρις ηχο, σκουνταγε τον φιλο του και με εδειχνε [ ο φιλος του ειχε ψιλοφρικαρει] , εκανε κατι αλλα νοηματα στον φιλο του που δεν καταλαβαινα γιατι δεν ξερω νοηματικη) τωρα.. τι να του πεις; Δυστυχως, μερικοι εχουν τετοιους τροπους και τετοια παιδεία, και δεν παιζει αν εσυ εισαι παχυς/κοντος/στραβος η ο αλλος ειναι ψηλος/κουφος η αδυνατος. Οι μ@λακες θα'ναι παντα μ@λακες.


Αν θες να πας στο γυμναστηριο, πηγαινε
αν θες να πας σε ινστιτουντο, πηγαινε
ο,τι θες να κανεις και πιστευεις οτι χρειαζεται να το κανεις, να το κανεις και αγνοησε τον κοσμο γιατι ΕΣΥ τα κουβαλας τα κιλα, οχι αυτοι, και δεν θα τα κουβαλας για πολυ.
Οσο περισσοτερο αφηνεις τους αλλους να σε επηρεαζουν αρνητικα, τοσο θα καθυστερησει η προοδος σου.

Νομιζω οτι εισαι σε πολυ καλη φαση γιατι αποφασισες να κανεις κατι μετα το ζυγισμα.Νομιζω επισης πως θα τα πας μια χαρα οτι τροπο κ αν διαλεξεις!!!

juice σε θαυμασα πρωτα απ ολα για την επιμονη σου να πας τελικα στο ινστιτουτο.
μη σε πω σε ζηλεψα κιολας...
γιατι εγω εδω και περιπου 2 χρονια με προσχημα το παιδι,τη δουλεια,δε θελω να βγαινω απο το σπιτι,εκοψα κοινωνικες παρεες κλπ με προσχημα ακομα και τη κριση. :bigsmile:

αποφασισα και γω πριν 3 περιπου εβδομαδες να το -ξανα-προσπαθησω με διατροφη...
ευχομαι να παν ολα καλα και την επομενη φορα που θα πας στο ινστιτουτο να σε κοιταν για αλλους λογους ;)

υπομονη χρειαζεται και κατι για να ξεφευγεις,τις δυσκολες ωρες που οι κοιλια διαμαρτυρεται...

πχ εγω εκεινη την ωρα σκεφτομαι το καλοκαιρι που θα μπορω να παιζω πιο ανετα με τον γιο μου,οποτε κανω υπομονη.

καλη επιτυχια και βαλε και τικερακι,εμενα με βοηθαει πολυ!!!

juice να σου πω κατι τρελλο ξερω ΠΑΡΑ πολλες κοπελες που ειτε γιατι εχουν μεγαλη μυτη, ειτε γιατι εχουν ραγαδες ειτε γιατι
εχουν ακμη κ.λ.π. καταλαβαινεις τι θελω να πω , ντρεπονται να πηγαινουν πουθενα .

καλα εκανες και πηγες καλα εκανες και ζυγιστηκες γιατι τωρα ξερεις οτι πρεπει να κανεις κατι για σενα για κανεναν αλλο .

ειναι δυσκολο αλλα μπορεις εδω στο φορουμ υπαρχουν πολλα ατομα που τα καταφεραν με διατροφη και γυμναστικη.

σου ευχομαι καλη επιτυχια μεσα απο τη καρδια μου!!!

juice καλως ηρθες. κατ αρχην συγχαρητηρια που πηγες στο ινστιτουτο και δεν "κολωσες", δεν ξερω αν θα ειχα τα κοτσια να το κανω και στην τελικη σου βγηκε σε καλο αφου ηρθες αντιμετωπη με τη ζυγαρια που τοσο πολυ απεφευγες.και να που τωρα ξεκινας μια προσπαθεια και σου ευχομαι κουραγιο, επιμονη και υπομονη.ωραια βεβαια να τα λες δυσκολα να τα εφαρμοζεις,το ξερω γιατι το εχω βιωσει με πολλες και διαφορες διαιτες, οπως ολοι μας κατα καιρους.οσον αφορα το χειρουργειο, αφου δεν εισαι ετοιμη και θες να το παλεψεις μονη σου, πολυ καλα θα κανεις.για να μπει κανεις στο χειρουργειο πρεπει να το θελει πολυ, να το εχει σκεφτει πολυ και να νιωθει 100% ετοιμος. σου ευχομαι ο,τι καλυτερο για τη νεα σου προσπαθεια.

filippara γεια σου και σε σενα. σχεδον 1 μηνα και κατι που ειμαι στο φορουμ δεν εχουμε μιλησει και πρεπει να σου πω οτι εντυπωσιαστηκα που εχασες τοσα κιλα μονος σου. μπραβο σου.πραγματικα χιλια μπραβο.εσεις που τα καταφερνετε με τις δικες σας δυναμεις και το παλευετε μονοι σας, αξιζετε ενα μπραβο παραπανω

juice Μια μεγάλη αγκαλιά και από εμένα :D¨!! Καλός ήρθες και καλή αρχή στην απώλεια σου. Αυτό που έπαθες εσύ μόλις είδες την ζυγαριά το έπαθα και εγώ πριν ένα μήνα και κάτι με την ζυγαριά μου να φτάνει στα 142 κιλά. Τα συναισθήματα που περιγραφής η απόγνωση που νιώθεις και την άρνηση της πραγματικότητας για να νιώσεις καλύτερα τα ζω και εγώ τα τελευταία 7 χρόνια. Φοβάμαι και εγώ το χειρουργείο λόγω άσχημων εμπειριών που είχα σε προηγούμενα χειρουργεία άσχετα με βαριατρικη. Έκανα όμως την ερευνά μου , έψαξα για χειρούργο, γιατί είχα κουραστεί να χάνω 6 κιλά σε 3 μήνες με το ζόρι και ήθελα γρήγορα αποτελέσματα ι τουλάχιστον ένα φυσιολογικό χάσιμο κιλών που πιστεύω πως είναι 4 κιλά το μήνα . Έτσι πάνω στην ερευνά μου πήγα και σε ενδοκρινολόγο και εκεί λύθηκαν όλες η απορίες μου. Βρήκε την αιτία που δεν έχανα κιλά και έπαιρνα συνεχώς βάρος . Κάνω την θεραπεία μου, έχω αρχίσει διατροφή και γυμναστήριο μόνο για γυναίκες με μηχανήματα και τώρα που μιλάμε έχασα τα πρώτα μου 6 κιλά (ξεκίνησα 140.400-134.100) και νιώθω πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια πως μπορώ να τα καταφέρω . Το φόρουμ με βοηθάει πάρα πολύ παρόλο που δεν πολύ μιλάω εδώ, είμαι ντροπαλή από την φύση μου :D . Αλα θαυμάζω τον filippara για αυτό που έχει καταφέρει μόνος του και πιστεύω πως και εσύ και εγώ και όλοι που κάνουν προσπάθεια και το θέλουν πάρα πολύ θα τα καταφέρουν και χωρίς χειρουργείο. Όχι φυσικά πως το κατακρίνω, καμία σχέση ,απλά εγώ δεν έχω τα κότσια να το κάνω. Οπότε θα χαρώ να τα λέμε και για ότι χρειαστείς μην διστάζεις να μου γράψεις :D

Αχ παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Είστε όλοι υπέροχοι!

MerryMaker_Misery με έκανες και γέλασα με τον τύπο? Φαντάζομαι έφαγε κι αυτός πολλή κοροϊδία στη ζωή του. Συνήθως τα θύματα με την πρώτη ευκαιρία τους αρέσει να γίνονται θύτες.

lineal και rozeta Για το γυμναστήριο μην το λες? δεν νομίζω ότι είχα κότσια. Απλά επειδή προσφέρουν κι άλλες υπηρεσίες εκτός από απλή γυμναστική, κρύφτηκα πίσω από αυτό. Η αλήθεια να λέγεται. Στην πραγματικότητα όμως δυσκολεύομαι πολύ περισσότερο με ανθρώπους που με γνωρίζουν και έχουν καιρό να με δουν παρά με νέες γνωριμίες ή επαφές. Και ο λόγος είναι ότι αυτοί που με γνωρίζουν για πρώτη φορά, φαντάζομαι (όσο καλοί ηθοποιοί κι αν είναι) παθαίνουν αρχικά ένα μικρό σοκ από τον όγκο μου και μετά με συνηθίζουνε. Αυτοί όμως που με πέτυχαν σε καλύτερες εποχές, των -50 και -80 κιλών, παθαίνουν ένα γενικότερο ταράκουλο. Έβαλα και τικεράκι να βλέπουμε πρόοδο. Καλή επιτυχία σε όλες μας.

ton76 Σε ευχαριστώ για το κουράγιο. Αυτό λέω κι εγώ? Υπομονή και θα δείξει το πράμα. Πάντως είμαι θετική και είπα να το παίρνω βήμα με βήμα. Σήμερα παραλίγο να μπω στον πειρασμό να ζυγιστώ αλλά τελικά έπεισα τον εαυτό να μη. Πρέπει το ζύγισμα να γίνει ο στόχος μου μια φορά την εβδομάδα.

silvia74 Και από μένα μια ζεστή αγκαλιά και ένα μεγάλο μπράβο που αποφάσισες να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Αυτό με τον ενδοκρινολόγο θέλω κι εγώ να το ψάξω, γιατί αν είναι θυρεοειδής το πρόβλημα τότε η αγωγή θα με βοηθήσει. Γνωρίζω ήδη ότι έχω πολυκυστικές ωοθήκες κι αυτό κάνει το χάσιμο βάρους πιο δύσκολο ενώ από την άλλη βάζεις εύκολα. Και δεν υπάρχει καν θεραπεία για αυτό το σύνδρομο. Και να πω την αμαρτία μου, ενώ όλοι εδώ με συγχαίρετε που τόλμησα να πάω γυμναστήριο, η αλήθεια είναι ότι κωλώνω να πάω στον ενδοκρινολόγο. Το ξέρω χαζό αλλά είναι η αλήθεια. Σκέφτομαι ότι μπορεί να με αντιμετωπίσει κάπως, ότι μπορεί η ζυγαριά του να μην με σηκώνει και όλα τα συναφή. Ουφ?

Weight Loss Center - Your Online <a href="http://www.weight-loss-center.net/">Weight Loss</a> Support Group<br /><a href="http://www.weight-loss-center.net/weight-loss-tickers.html"><img border="0" src="http://www.weight-loss-center.net/weight-loss-tickers/uploads/tickers/fd4936a26695ffb_black.png"></a>

Ουπς! Νομίζω τα έκανα μαντάρα με το τικεράκι. Για να δούμε αυτό...

Weight Loss Center - Your Online Weight Loss Support Group
http://www.weight-loss-center.net/we...5ffb_black.png

Χυμούλι,καλώς σε βρίσκουμε στην παρέα μας!Εγώ είμαι η Ναταλία.
Ξέρω τι βιώνεις από πρώτο χέρι καθώς πριν 8 χρόνια κι η δική μου ζυγαριά έδειχνε το ίδιο ακριβώς νούμερο.
Κι εγώ εκεί ένιωσα πως έπιασα ταβάνι κι είπα ως εδώ.Βέβαια ακολούθησαν τρεις βαριατρικές επεμβάσεις,
αλλά καθότι σχετικά αποτυχημένες συνοδεύτηκαν από μεγάλη προσπάθεια και δική μου,αλλαγή σχέσης με το φαγητό,
πείνα οργανική που έπρεπε να κάνω πως δε νιώθω,συναισθηματική που έπρεπε να μάθω να διαχειρίζομαι αλλιώς...
Μη νομίζεις πως ένα μαχαίρι αρκεί ν'αλλάξει εγκέφαλο και πρακτικές...Σήμερα,65 κιλά ελαφρύτερη
(λιγότερο βαριά για να είμαι ακριβέστερη)ελάχιστες φορές νιώθω την αλλαγή στην εικόνα και το σώμα μου.
Νώτισε ο εγκέφαλος μ'εκείνα τα κιλά κι αρνείται να συμβαδίσει με τη ζυγαριά μου...Πού θα πάει...ίσως κάποτε γίνει κι αυτό.
Ποσώς με ενδιαφέρει.Ξέρω τους πόνους σου,τη δυσκινησία,την έρευνα καρέκλας πριν αποδεχτείς έξοδο,τις προσβολές,
το ρατσισμό,τη ντροπή με τη ρόμπα που δεν αρκεί κι αντ'αυτής τυλίχτηκα για ώρες αναμονής με σεντόνι
ωσάν αρχαίο Δεδεκάθεο(όλοι οι Θεοί εννοώ μαζί!),το άγχος στα ταξίδια ΜΜΕ για το αν θα υπάρχει ελεύθερο διθέσιο...
κι από την άλλη τον εσώτερο διαρκή αγώνα σου να διατηρείσαι ψύχραιμη και θετική παρ'όλα αυτά,να παλεύεις καθημερινά,
τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα,το παράπονο,τη μοναξιά του σχοινοβάτη,τις τύψεις,το θυμό με τον εαυτό σου...όλα!
Τι να λέμε τώρα;Η μόνη πρακτική συμβουλή που έχω προς το παρόν να σου δώσω είναι πως μπορείς να ταξιδέψεις στο αεροπλάνο.
Θέση στην άκρη με σηκωμένο το διαχωριστικό(αν δε γίνεται αλλιώς)κι όσο για τη ζώνη ζητάς επέκταση της(ένα έξτρα κομμάτι)
Πάντα έχουν για τις μητέρες που δένουν πάνω στη δική τους ζώνη το κομμάτι αυτό για να προστατεύσει τα μικρά τους
που δε δικαιούνται θέση και κάθονται στην αγκαλιά τους.Εγώ παλιά έκρυβα με το χέρι μου το κενό,κάνοντας πως τη φορώ
και καλά τη ζώνη και κλείνει κιόλας κι ένιωθα τόση ενοχή λες κι ετοιμαζόμουν για αεροπειρατία!ʼλλο άγχος ο δίσκος
που το τραπεζάκι κατέβαινε μεν αλλά όχι τόσο ώστε να μην έχει κλίση...κι άντε να φας πάνω στα πόδια σου
και να σε κοιτάζουν να τρως λες και μόνο οι άλλοι δικαιούντουσαν...ʼστα να πάνε!Όσο κι αν δε θέλεις να δώσεις σημασία,
όσο κι αν έχεις δουλέψει πολύ πάνω σε αυτό,ειδικά μεγαλώνοντας και συνηθίζοντας,ένα κρακ μέσα πάντα χαράζεται.

Τέλος πάντων!Σημασία έχει πως τραβάς εδώ και τώρα μια κόκκινη γραμμή,μηδενίζεις κοντέρ και με όλη τη σοφία
των πρότερων απόπειρων συν την αέναη δουλειά με τον εαυτό σου αλλάζεις ρότα(με επέμβαση ή χωρίς δεν έχει σημασία)
και πάμε γι'αλλα,πολύ καλύτερα!Είμαστε όλοι δίπλα σου,καθώς και σε όποιον άλλον ενταχθεί στην παρέα των 150+
κι όχι μόνο για μπράβο στα τικεράκια που κλίνουν προς τα δεξιά,αλλά κυρίως για τις δύσκολες στιγμές,που φλερτάρουν
την αντοχή!Καλή σου δύναμη!Όντως ο δρόμος είναι μακρύς,αλλά βήμα βήμα τη φορά δε φαντάζει τόσο.Συμβουλή μου,
μη σκέφτεσαι τα 120 ενδεχομένως κιλά,τους δύο ανθρώπους που θέλεις να διώξεις για να κρατήσεις τον καλύτερο σου,
βάλε μικρούς στόχους,μη ζυγίζεσαι τακτικά και παράλληλα με τη βελτιωμένη διατροφή κι όποια κίνηση είναι επιτρεπτή
επιδίωξε να βρεις χαρά στη ζωή σου!Μη σου γίνει η διαδικασία αυτή εμμονική.Δε θα το αντέξεις έτσι ίσως για πολύ.
Όσα το φαγητό σου εξασφάλιζε ως υποκατάστατο,προσπάθησε να τα ικανοποιήσεις αυτούσια.Μικρά κλικς χαράς σιγά σιγά.
Δεν αρκεί να αλλάξει η διατροφή.Δε μας έφτασε από μόνη της άλλωστε εδώ.Γκρεμίζουμε λανθασμένες πρακτικές
και χτίζουμε πιο γερές,υγιέστερες βάσεις γι'από εδώ και πέρα!Τα κιλά ως σύμπτωμα θ'ακολουθήσουν την πτωτική τους πορεία.
Τη ρίζα του κακού να χτυπήσουμε για να μην τραγουδάμε με δάκρυα "στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε..."Όση σοφία αποκτήσαμε
ήρθε η ώρα να την αξιοποιήσουμε.Το νούμερο δε λέει από μόνο του τίποτα.Όσα αντιπροσωπεύει,όσα καλύπτει είναι το ζητούμενο!
Και τις απαντήσεις αυτές μόνο εσύ τις κατέχεις!Κάποιος μπορεί να σου βγάλει διατροφή,πρόγραμμα άσκησης,πέρα από θέματα υγείας
ωστόσο μόνο εσύ γνωρίζεις τους μηχανισμούς,που βαθειά μέσα σου συνομότησαν για να είμαστε σήμερα εδώ που είμαστε!
Κι αν νιώθεις πως δυσκολεύεσαι να ξετυλίξεις το κουβάρι,μη διστάσεις να απευθυνθείς σε κάποιον που το σπούδασε αυτό.
Μπορεί να εκπλαγείς ευχάριστα με όσες αποκαλύψεις θα πραγματοποιήσεις με τη βοήθεια του.Αυτά γι'απόψε.Καληνυχτούδια!

Σας ευχαριστώ όλες όσες γράψατε κάτι για μένα για τα καλά σας λόγια, είναι πάντα ευχάριστο να αναγνωρίζεται η προσπάθεια σου. Εύχομαι με τη σειρά μου σε όλες σας σιγά σιγά να εκπληρώσετε τους στόχους και τις επιθυμίες σας.

Διαβάζω 2 και 3 φορές το κείμενο σου Ναταλία και πραγματικά συμπασχω και πονώ οσον αφορά το πρώτο μέρος, η αλήθεια είναι πως κι εγώ πολύ συχνά νιώθω και συμπεριφέρομαι σα να είμαι ακόμα στα πολλά κιλά όσο κι αν προσπαθώ να το αποβάλλω.

Juice με ρώτησες για το τρόπο... δεν έκανα κάτι διαφορετικό ή μυστήριο, τους γνωστούς κανόνες που πάνω κάτω γνωρίζουμε όλοι ακολουθώ στη διατροφή μου, άσχετα αν επειδή σε μερικά θέματα είμαι control freak μέτραγα και μετρώ θερμίδες και θρεπτικά συστατικά εξονυχιστικά. Η αλήθεια είναι οτι(και επειδή μου είναι δύσκολο να μαγειρεύω) ηγια κάποιο διάστημα αφιέρωνα ΠΟΛΥ χρόνο και σκέψη στη διατροφή μου, απέδωσε όμως καρπούς. Πραγματικά εύχομαι, ελπίζω και προσπαθώ τα αποτελέσματα να είναι μόνιμα, στη φάση που είμαι τώρα δυσκολεύομαι αρκετά περισσότερο από το διάστημα που έχανα το βάρος μου είναι αλήθεια... θα δείξει. Από κει και πέρα αφού έχασα τα πρώτα κιλά η άσκηση έχει μπει στη ζωή μου και αυτή τη στιγμή είναι σχεδόν καθημερινή συνήθεια και τολμώ να πω διασκέδαση. Πιο σημαντικά και ουσιαστικά θεωρώ αυτά που σου γράφει η Nadine, αν πάντως θες κάποια γνώμη για πράκτικά θέματα ευχαρίστως αν μπορώ να βοηθήσω και να σου πω τη γνώμη μου.

Καλη επιτυχία και πάλι!

Καλωσόρισες Juice και καλή σου δύναμη!
Από τον τρόπο που γράφεις, διαισθάνομαι ότι έχεις αρκετό δυναμικό μέσα σου, μπόλικη ψυχαριμία και θάρρος. Και μόνο το ότι πήγες στο ινστιτούτο, παρόλες τις αγωνίες σου, με κάνει και καταλαβαίνω πως είσαι άνθρωπος που δεν καταθέτει εύκολα τα όπλα!
Γνωστός ο ρατσισμός, τα αισθήματα ντροπής και αμηχανίας, η αγωνία αν θα μας χωρέσει ετούτο, αν θα σπάσουμε εκείνο, ο προγραμματισμός της κάθε εξόδου, ο φόβος μήπως μας κοιτάξουν περίεργα.. Με τη διαφορά ότι εγώ δε συνήθισα ποτέ εκείνα τα βλέμματα.. Καρφωνόταν σα μαχαιριές στην ψυχή μου και εκείνα, σε συνδυασμό με την υπέρταση, ήταν που με οδήγησαν στο χειρουργείο. Το σκηνικό που περιγράφεις με τη ρόμπα, μου συνέβη την ημέρα του χειρουργείου μου. Με ντύσανε το πρωί και χειρουργήθηκα το απόγευμα. Η ρόμπα έδενε πίσω, αλλά με κάλυπτε μόνο στο μπροστινό κομμάτι. Όταν ήθελα να σηκωθώ, ήμουν αναγκασμένη να φοράω το παλτό μου από πάνω, για να αποφύγω τον εξευτελισμό. Βρήκα κάποια στιγμή το θάρρος και είπα σε μια νοσηλεύτρια ότι δεν είναι δυνατό να κάνουν χειρουργεία παχυσαρκίας και να μην έχουν τις κατάλληλες ρόμπες. Τι περιμένεις τώρα από ινστιτούτα αισθητικής..
Δεν έχω να σου πω τίποτα παραπάνω από τα παιδιά, με έχουν καλύψει πλήρως. Μόνο σε καλωσορίζω και σου εύχομαι τα καλύτερα, όσο γρηγορότερα και πιο ανώδυνα γίνεται! Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, να χάσεις βάρος. Αποφάσισες και πώς θα το κάνεις. Δεν έχεις παρά να ξεκινήσεις δυναμικά, να παραμείνεις πιστή στην προσπάθειά σου και να στηριχτείς πάνω σε μας, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αδυνατίσαμε ή προσπαθούμε ακόμη.

Ναταλία μου το μήνυμα σου με συγκίνησε. Όλα τα μηνύματα μου δίνουν δύναμη αλλά είναι διαφορετικό να τ ακούς από ανθρώπους που βρέθηκαν στην ίδια θέση ακριβώς με σένα. Χαίρομαι πολύ που επέστρεψα!! Θα ήθελα επίσης να σε συγχαρώ για το ότι κατάφερες έστω και μετά από πολύ πόνο και αποτυχημένες προσπάθειες να χάσεις 65 κιλά.

Αυτό που λες με το σώμα και το μυαλό που δεν συμβαδίζουν σε καταλαβαίνω απόλυτα. Έχω περάσει από εκεί. Αν και είναι η πρώτη φορά που κτύπησα (και πέρασα) τα 180 στο παρελθόν πάλι είχα κτυπήσει πολύ ψηλό βάρος και κατάφερα και έπεσα στα 100 περίπου κιλά με διατροφή που έκανα μόνη μου για 3-4 χρόνια. Δεν σου κρύβω ότι το μεγαλύτερο μου πρόβλημα τότε ήταν αυτό που περιγράφεις. Πήγαινα στα μαγαζιά και ότι ρούχο έβλεπα όσο μεγάλο και αν ήταν έλεγα ?αποκλείεται να χωράω εδώ΄. Το ίδιο και με τις καρέκλες, τις κοιτούσα έντρομη μέχρι που καθόμουν και συνειδητοποιούσα ότι μια χαρά χώραγα, και πολλά άλλα. Αυτό νομίζω ονομάζεται δυσμορφία ή κάπως έτσι. Είναι από αυτό που πάσχουν πολλά άτομα με ανορεξία και βλέπουν τους εαυτούς τους χοντρούς ενώ δεν είναι. Στη δική μας περίπτωση βέβαια είναι το αποτέλεσμα χρόνιου άγχους λόγω κιλών πιστεύω. Είναι μετά δύσκολο να συνειδητοποιήσεις πόσο εύκολη είναι η ζωή. Το ίδιο πιστεύω συμβαίνει και αντίστροφα όπως στη δική μου περίπτωση μέχρι πρόσφατα. Δεν συνειδητοποιούσα το πόσο πάχυνα. Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν θα μάντευε ποτέ ότι είμαι τόσα κιλά. Ίσως γιατί τα κουβαλώ παντού, ίσως γιατί είμαι κάπως ψηλή, ίσως λόγω του ότι ντύνομαι έξυπνα (ας είναι καλά το διαδίχτυο που βρίσκω μεγέθη από αγγλία και αμερική 32+). Αλλά πέρα από το νούμερο στη ζυγαριά όλα τα άλλα σημάδια ήταν εκεί μπροστά μου και τους γύριζα στην πλάτη. Αυτό με το μυαλό να ακολουθεί την εικόνα θέλει πολλή δουλειά γιατί πιστεύω είναι ένα είδος παγίδας. Μας βάζει τρικλοποδιές. Δεν ξέρω αν το έχεις δοκιμάσει αλλά ένα φωτογραφικό ημερολόγιο ίσως σε βοηθούσε. Να βρεις φωτογραφίες εκείνης της εποχής και να τις συγκρίνεις με πρόσφατες σου φωτογραφίες. Αυτό θα είναι και μια απόδειξη στη μάτια σου.
Δεν σκέφτομαι καθόλου ότι έχω να χάσω 120 κιλά γιατί ειλικρινά δεν θέλω να χάσω τόσα. Δεν ήμουν ποτέ 60 κιλά, ίσως στο δημοτικό αλλά ποτέ σαν ενήλικας. Έγραψα στο τικεράκι μου 90 κιλά ως στόχο. Όταν ήμουν 100 κιλά ένιωθα άλλος άνθρωπος. Ψώνιζα από πολλά παραπάνω μαγαζιά, μέχρι και στα παπούτσια έπαιρνα 2 νούμερα μικρότερο. Και κοιτάζοντας τώρα φωτογραφίες εκείνης της εποχής, όχι επειδή το συγκρίνω με το τώρα, αλλά ήμουν μια χαρά. Θα με έλεγες στρουμπουλή, νταρντάνα ίσως, με λίγα κιλάκια παραπάνω, σίγουρα όμως όχι παχύσαρκη. Δεν θέλω να ανοίξω τον άγνωστο κόσμο του ?αδύνατου? εντελώς. Με φοβίζει λίγο αυτό. Αλλά αν πέσω στα 100 μπορώ να πανηγυρίσω άνετα και για την υγεία μου που θα είναι σαφώς καλύτερη και για τη ζωή μου που θα είναι πιο εύκολη αλλά και για την εμφάνιση μου (γιατί δεν λέει να είμαστε 200 ή 50 κιλά πάλι γυναίκες είμαστε και θέλουμε να είμαστε αρεστές).

Filippara - Μπράβο ξανά. Θα έχω το παράδειγμα σου στο μυαλό μου όταν μπαίνω στον πειρασμό για ατασθαλίες. Εγώ προς το παρόν είπα να το πάρω αργά και σταθερά, δειλά δειλά για αρχή. Δεν μετρώ θερμίδες αλλά είπα θα τρώω δύο λογικά γεύματα τη μέρα (δυστυχώς δουλεύω πολλές ώρες και δεν μπορώ να μαγειρεύω ξεχωριστό φαγητό από την οικογένεια αλλά φροντίζω να είναι πάντα υγιεινά φτιαγμένο και από κει και πέρα κάνω τις επιλογές μου πχ τρώω πρώτα το κρεατάκι μου και μετά αν δεν έχω χορτάσει τσιμπώ λίγο ρυζάκι ή πατατούλα ψητή). Μείωσα κατά πολύ το ψωμί (μπορούσα να φάω ίσα και με 15 φέτες τη μέρα πριν, όλες βουτυρωμένες), τώρα τρώω γύρω στις 2-3 τη μέρα, και για σνακ 2-3 φορές τη μέρα θα τσιμπήσω κανένα φρουτάκι, κρακεράκι, μπάρα δημητριακών ή γιαουρτάκι (ένα από αυτά όχι όλα μαζί χαχα). Μετά ίσως την κάνω λίγο πιο οργανωμένα και αυστηρά τη διατροφή αλλά δεν ήθελα να με φοβίσω πριν καλά καλά ξεκινήσω. Το σημαντικό είναι ότι κομμένα τα μπισκότα (που άμα με έπιανε καθάριζα 1-2 πακέτα χαλαρά), τα πατατογαριδάκια, τηγανιτά και take away (είμαι σίγουρη πως σε γνωστή αλυσίδα αμερικάνικων take away θα αναρωτιούνται τι έπαθα, αφού πήγαινα επί εβδομαδιαίας βάσεως και αγόραζα φαί να χορτάσει μια τετραμελής οικογένεια και για να μην καταλάβουν ότι τα 2 burger, 20 nuggets και 4 μεγάλες πατάτες ήταν μόνο για μένα αγόραζα και τα αναψυκτικά τους μαζί. Υπάρχει και χιούμορ μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση.

Ava μου σε ευχαριστώ κι εσένα πολύ. Εδώ είμαστε να αλληλοβοηθιόμαστε.

Juice μου να σου ευχηθω καλη επιτυχια στη προσπαθεια σου και ενα μεγαλο μπραβο που παραμερησες τις αναστολες σου και πηγες στο ινστιτουτο .............. σε χαρηκα πραγματικα ............ εγω που κερδισα μια προσφορα για μασαζ δεν πηγα , γιατι ηθελα ολαα αυτα τα ρατσιστικα σχολια ........... βλακεια μου το ξερω αλλα δεν πηγα ......... Καλη επιτυχια και παλι χυμουλη !!!!

Sounds like a great plan Juice! Δε χρειάζονται υπερβολές.

Xαχα, εγώ επειδή είμαι τσίπης και δεν ήθελα να πληρώνω τα αναψυκτικά έβγαζα χαρτάκι που και καλά είχα γράψει τι είχε παραγγείλει ο καθένας και διάβαζα... παράγγελνα και 2 φoρές το ίδιο burger με και χωρίς πίκλες αμά λάχει. Ναι... έχω κάνει τη @@*&κία επιστήμη...

καλα... εγω οταν παραγγελνα και ημουν μονη μου στο σπιτι, οταν εκλεινα τη πορτα στον ντελιβερα φωναζα "ηρθε το φαιιιιιιιιιι μαζευτειτεεεεεεεεεεεεεεεε , τα πληρωσα, κερασμενααααααα" για να μη καταλαβει οτι ημουν μονη μου. Δεν ξερω γιατι, στο κατω κατω χεστηκε ο τυπος αν θα τα φαω εγω, ο σκυλος μου η ο σκουπιδοτενεκες... τα λεφτα του ηθελε... η οταν πηγαινα εγω στο μαγαζι εκανα 2 παραγγελιες και μετα ελεγα "και για μενα... εεεεεεε.. για να δω... " και εκανα οτι διαβαζα τον πινακα.

Quote:

---

Originally posted by Juice

...είμαι σίγουρη πως σε γνωστή αλυσίδα αμερικάνικων take away θα αναρωτιούνται τι έπαθα, αφού πήγαινα επί εβδομαδιαίας βάσεως και αγόραζα φαί να χορτάσει μια τετραμελής οικογένεια και για να μην καταλάβουν ότι τα 2 burger, 20 nuggets και 4 μεγάλες πατάτες ήταν μόνο για μένα αγόραζα και τα αναψυκτικά τους μαζί. Υπάρχει και χιούμορ μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση.

---

Quote:

---

Originally posted by filipparas

Xαχα, εγώ επειδή είμαι τσίπης και δεν ήθελα να πληρώνω τα αναψυκτικά έβγαζα χαρτάκι που και καλά είχα γράψει τι είχε παραγγείλει ο καθένας και διάβαζα... παράγγελνα και 2 φoρές το ίδιο burger με και χωρίς πίκλες αμά λάχει. Ναι... έχω κάνει τη @@*&κία επιστήμη...

---

Quote:

---

Originally posted by MerryMaker_Misery

καλα... εγω οταν παραγγελνα και ημουν μονη μου στο σπιτι, οταν εκλεινα τη πορτα στον ντελιβερα φωναζα "ηρθε το φαιιιιιιιιιι μαζευτειτεεεεεεεεεεεεεεεε , τα πληρωσα, κερασμενααααααα" για να μη καταλαβει οτι ημουν μονη μου. Δεν ξερω γιατι, στο κατω κατω χεστηκε ο τυπος αν θα τα φαω εγω, ο σκυλος μου η ο σκουπιδοτενεκες... τα λεφτα του ηθελε... η οταν πηγαινα εγω στο μαγαζι εκανα 2 παραγγελιες και μετα ελεγα "και για μενα... εεεεεεε.. για να δω... " και εκανα οτι διαβαζα τον πινακα.

---

Παχυσαρκία τέχνας κατεργάζεται!!!!
Καλά,μιλάμε,είστε ανπαίκταμπλ! :spin: :tumble:

Quote:

---

Originally posted by filipparas
Sounds like a great plan Juice! Δε χρειάζονται υπερβολές.

Xαχα, εγώ επειδή είμαι τσίπης και δεν ήθελα να πληρώνω τα αναψυκτικά έβγαζα χαρτάκι που και καλά είχα γράψει τι είχε παραγγείλει ο καθένας και διάβαζα... παράγγελνα και 2 φoρές το ίδιο burger με και χωρίς πίκλες αμά λάχει. Ναι... έχω κάνει τη @@*&κία επιστήμη...

---

\\

φιλιππε , τι μου θυμισες τωρα 1999-2000 που ημουνα φανταρος στην θεσσαλονικη , στην έξοδο χτυπούσα ενα γευμα στην Χ αλυσίδα φαστ φουντ και μετα στο καπακι πηγαινα και στην ανταγωνιστρια , απο μ@@@λ με τα φαι άλλο τιποτα τοσα χρονια

Πως πειθαρχείς τον εαυτό σου;Με ένα αναρχικό μυαλό να σε ορίζει.Να βλέπεις πως οδεύεις στη καταστροφή και να μη νοιάζεσαι.Προβλήματα υγείας ένα σωρό,προβλήματα καθημερινότητας το ίδιο.Ένας εαυτός ρεμάλι που δε νοιάζεται πως θα βγει έξω,αν τα μαλλιά είναι αχτένιστα και τα φρύδια άβγαλτα.Που κλείνεται στο σπίτι και έχει χίλιες δυο δικαιολογίες για να μη βγει.Και μέσα σου ένας εαυτός να σε παρακαλάει να σώσεις το σώμα σουΝα σε παρακαλάει να μπορέσει να τρέξει σε μια παραλία,να ανέβει σε ένα βουνό να θαυμάσει τη θέα...Να σε παρακαλάει να ζήσει.Και εσύ για μια ακόμα φορά να του το βουλώνεις με ένα ακόμα σοκολατάκι.

Quote:

---

Originally posted by smelly_cat

Πως πειθαρχείς τον εαυτό σου;Με ένα αναρχικό μυαλό να σε ορίζει.Να βλέπεις πως οδεύεις στη καταστροφή και να μη νοιάζεσαι.Προβλήματα υγείας ένα σωρό,προβλήματα καθημερινότητας το ίδιο.Ένας εαυτός ρεμάλι που δε νοιάζεται πως θα βγει έξω,αν τα μαλλιά είναι αχτένιστα και τα φρύδια άβγαλτα.Που κλείνεται στο σπίτι και έχει χίλιες δυο δικαιολογίες για να μη βγει.Και μέσα σου ένας εαυτός να σε παρακαλάει να σώσεις το σώμα σουΝα σε παρακαλάει να μπορέσει να τρέξει σε μια παραλία,να ανέβει σε ένα βουνό να θαυμάσει τη θέα...Να σε παρακαλάει να ζήσει.Και εσύ για μια ακόμα φορά να του το βουλώνεις με ένα ακόμα σοκολατάκι.

---

Όταν τον ρωτάς γιατί το κάνει αυτό τι σου απαντάει;

smelly_cat καλως ορισες πρωτα απόλα ...........Ολοι λιγο πολυ εχουμε περασει που τοσο παραστατικα περιεγραψες ........... αλλα καποια στιμη βρισκεις τη δυναμη και λες μεχρι εδω ........... τωρα και εγω θα άλλαξω ........ Μια αποφαση δυσκολη αλλα οχι απραγματοποιειτη ...........

Ναι ίσως να έρχεται στιγμή που θα πάρεις την απόφαση κτλ αλλά η ζωή μου χάνεται.Έχασα ήδη την εφηβεία μου και τα μετέπειτα χρόνια μένοντας στο παρασκήνιο.

@Nadine τι μου απαντάει;Συμφωνεί μαζί μου.Αλλά ποτέ δεν είναι έτοιμο να ξεκινήσω.

ε ειναι ωρα για αλλαγες τοτε ;-)

εγω παντως αυτο με τις παραγγελιες το εκανα ειτε μονη,ειτε με συνεργο τον αντρα μου.
και παραγγελναμε τοσα πολλα,που ενω σκαγαμε,τα τρωγαμε.

και μετα αναρωτιομουν,τοσο κοιλιοδουλη ειμαι πια;
τοσο μεγαλο στομαχι εχω που δυσκολα χορταινει;
μαλλον η απαντηση ειναι οτι το μυαλο μου ειναι το αχορταγο και οχι η καυμενη η κοιλιτσα μου-αφου εσκαγε απο το φαι

Quote:

---

Originally posted by smelly_cat

@Nadine τι μου απαντάει;Συμφωνεί μαζί μου.Αλλά ποτέ δεν είναι έτοιμο να ξεκινήσω.

---

Γιατί όμως;Τι νιώθει να του λείπει;Τι χρειάζεται για να ξεκινήσει;Τι να προηγηθεί;

Quote:

---

Originally posted by smelly_cat
Πως πειθαρχείς τον εαυτό σου;Με ένα αναρχικό μυαλό να σε ορίζει.Να βλέπεις πως οδεύεις στη καταστροφή και να μη νοιάζεσαι.Προβλήματα υγείας ένα σωρό,προβλήματα καθημερινότητας το ίδιο.Ένας εαυτός ρεμάλι που δε νοιάζεται πως θα βγει έξω,αν τα μαλλιά είναι αχτένιστα και τα φρύδια άβγαλτα.Που κλείνεται στο σπίτι και έχει χίλιες δυο δικαιολογίες για να μη βγει.Και μέσα σου ένας εαυτός να σε παρακαλάει να σώσεις το σώμα σουΝα σε παρακαλάει να μπορέσει να τρέξει σε μια παραλία,να ανέβει σε ένα βουνό να θαυμάσει τη θέα...Να σε παρακαλάει να ζήσει.Και εσύ για μια ακόμα φορά να του το βουλώνεις με ένα ακόμα σοκολατάκι.

---

αυτό που περιγράφεις είναι κλασική περίπτωση ανθρώπου που έχει κατάθλιψη. Όχι απαραίτητα κλινική κατάθλιψη, αλλά σίγουρα αρκετή θλίψη που τον κάνει να βλέπει τη ζωή πίσω από ένα γκρίζο φακό. Δεν ξέρω πως μπορείς να τιθασεύσεις τον εαυτό σου? Φαντάζομαι θα το είχα κάνει κι εγώ αν μπορούσα, όπως και χιλιάδες άτομα ακόμα που πάσχουν από σοβαρή παχυσαρκία.

Για τον καθένα μας υπάρχει μια διαφορετική ιστορία, ένας διαφορετικός λόγος που τον οδήγησε να κρυφτεί πίσω από τα περιττά κιλά και να αναβάλλει τη ζωή του. Ο καθένας μέσα του ξέρει την απάντηση αλλά πολλές φορές αρνούμαστε να την δούμε κατάματα είτε γιατί φοβόμαστε είτε γιατί κάτι τέτοιο είναι πολύ οδυνηρό.

Εγώ πάσχιζα από μικρό παιδί με τα κιλά μου. Κοιτώντας τώρα πίσω μου συνειδητοποιώ ότι ήμουν ένα παιδί αρκετά πιο ανεπτυγμένο σωματικά από όλα τα άλλα, αρκετά πιο ψηλό και αρκετά πιο γεροδεμένο. Αν δεν μου έκαναν πόλεμο οικογένεια και περίγυρος ίσως να μην άρχιζε ποτέ αυτός ο φαύλος κύκλος διαίτας-αποτυχίας-δίαιτας. Στην εφηβεία αυτο με στιγμάτισε, και εμένα και τον μεταβολισμό μου, για μια ζωή.

Στην εφηβεία ήμουν αυτό ακριβώς που περιέγραψες. Θεωρούσα το πρόβλημα μου με τα κιλά τόσο μεγάλο (αχ?ήμουν περίπου στα μισά κιλά που είμαι τώρα) που ανέβαλλα τα πάντα στη ζωή μου. Οι επιλογές για ρούχα ήταν μειωμένες και δεν έβλεπα το λόγο γιατί να ντυθώ και να φτιαχτώ αφού υπήρχε αυτό το μεγάλο εμπόδιο μπροστά μου (κιλά). Κυκλοφορούσα ατημέλητη με μαλλί απεριποίητο και είχα όλα κι όλα 2 κολάν και 4 μπλούζες (οικονομικό πρόβλημα δεν έπαιζε). Θυμάμαι στο σχολείο μια μέρα άκουσα δύο κοπέλες να με σχολιάζουν και παραδόξως δεν αναφέρθηκαν στα κιλά μου αλλά για το πόσο αφημένη είμαι.

Μεγαλώνοντας και μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο συνειδητοποίησα ότι ως γυναίκα δεν πρέπει να αναβάλλω πράγματα επειδή απλά είμαι παχιά. ʼρχισα να ψωνίζω ωραία ρουχαλάκια, τα μαλλάκια μου πάντα τέλεια, το μακιγιάζ άψογο και είδα, ειλικρινά, ότι παρά τα κιλάκια μου, άρεσα και σε πολλά αγόρια. Απόχτησα μια πολύτιμη αυτοπεποίθηση και ορκίστηκα να μην την αφήσω να με εγκαταλείψει ποτέ.

Τα κιλά μου σε κάποια φάση πήραν σοβαρά την ανηφόρα. Ήμουν κλεισμένη σε μια σχέση που είχε αρκετά προβλήματα αλλά όχι πολλές διεξόδους και ο ερωτικός τομέας υπέφερε αρκετά. Ήμουν σχεδόν όσο είμαι τώρα. Στη συνέχεια βρήκα λύσεις σε πολλά από τα προβλήματα και έχασα πάρα πολλά κιλά. Τώρα τα ξαναπήρα και παραπάνω. ΟΜΩΣ ούτε λεπτό δεν επέστρεψα στην κατάσταση των εφηβικών μου χρόνων. Είμαι πάντα προσεγμένη, καλοβαμένη και καλοντυμένη (όσο μπορώ). Αλλά αυτή τη φορά όμως και την προηγούμενη που η ζυγαριά κτύπησε κόκκινο συνειδητοποιώ ότι παίζει ένα άλλο τριπάκι. Δεν νιώθω τον εαυτό μου σαν ένα ενιαίο σύνολο, σαν γυναίκα από πάνω εως κάτω. Νιώθω μια όμορφη γυναίκα (λαιμός και πάνω) και ότι το σώμα μου είναι ένα ξένο μέρος από μενα. Σαν μια τεράστια ξένη κρεμμάστρα που απλά της φορτώνω ότι πιο ριχτό και σκούρο υπάρχει για να κρύψω αυτό που δεν κρύβεται. Ένα ντοκιμαντέρ που είδα πρόσφατα με μια γυναίκα 300 κιλών με έκανε να το συνειδητοποιήσω πολύ έντονα αυτό το πράγμα. Αυτή ήταν ανήμπορη στο κρεβάτι και όμως ξυπνούσε το πρωί και βαφόταν. Σε κάποια φάση ομολόγησε πως όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη αναγνωρίζει το πρόσωπο της ως κάτι οικείο αλλά το σώμα της είναι κάτι ξένο προς αυτήν, Με λίγα λόγια αισθάνεται απλά ένα κεφάλι.

Λίγο άσχετα όλα αυτά που έγραψα με αυτό που ρώτησες αλλά μιλώντας παίρνουμε όλοι απαντήματα πολλά. Σηκώνει πολλή ψυχανάληση η παχυσαρκία. Πιστεύω πως μεταξύ μας μπορούμε να βρούμε πολλές λύσεις.

Πρέπει να μάθουμε να αγαπούμε τον εαυτό μας. Όχι με εγωιστικό τρόπο αλλά με πραγματική αγάπη και φροντίδα. Πρέπει να του δίνουμε χώρο και χρόνο να συγχωρά τα λάθη του και να μπορεί να επανορθώνει. Είναι σημαντικό αυτό, ακόμα και όταν κάνουμε ατασθαλίες-γουρουνιές, ακόμα και όταν μας συμβαίνουν πολλά άσχημα που τα προκαλέσαμε εμείς. Και όσο και αν μας απασχολεί πρέπει πραγματικά να συνειδητοποιήσουμε ότι το πάχος μας δεν είναι το επίκεντρο της ζωής. Οκ είμαι παχιά. Πολύ παχιά. Θέλω δυο θέσεις στο λεωφορείο και δεν χωράω στη θέση στο σινεμά. Όμως έχω τόσα άλλα πράγματα για τα οποία είμαι περήφανη και πάνω από όλα για το ότι δεν έβλαψα ποτέ μου κανένα. Τα κιλά χάνονται. Δύσκολα αλλά χάνονται.

Weight Loss Center - Your Online Weight Loss Support Group
http://www.weight-loss-center.net/we...5ffb_black.png

"Πρέπει να μάθουμε να αγαπούμε τον εαυτό μας. Όχι με εγωιστικό τρόπο αλλά με πραγματική αγάπη και φροντίδα. Πρέπει να του δίνουμε χώρο και χρόνο να συγχωρά τα λάθη του και να μπορεί να επανορθώνει. Είναι σημαντικό αυτό, ακόμα και όταν κάνουμε ατασθαλίες-γουρουνιές, ακόμα και όταν μας συμβαίνουν πολλά άσχημα που τα προκαλέσαμε εμείς. Και όσο και αν μας απασχολεί πρέπει πραγματικά να συνειδητοποιήσουμε ότι το πάχος μας δεν είναι το επίκεντρο της ζωής. Οκ είμαι παχιά. Πολύ παχιά. Θέλω δυο θέσεις στο λεωφορείο και δεν χωράω στη θέση στο σινεμά. Όμως έχω τόσα άλλα πράγματα για τα οποία είμαι περήφανη και πάνω από όλα για το ότι δεν έβλαψα ποτέ μου κανένα. Τα κιλά χάνονται. Δύσκολα αλλά χάνονται"

Κρατάω αυτά σου τα λόγια γιατί τα βρίσκω πολύ καλά ειπωμένα και σημαντικά, σκέψεις που δείχνουν άνθρωπο με ψυχή, άνθρωπο που θα βρει τη δύναμη να κάνει την ανατροπή και την υπέρβαση!

Quote:

---

Originally posted by Juice
Δεν νιώθω τον εαυτό μου σαν ένα ενιαίο σύνολο, σαν γυναίκα από πάνω εως κάτω. Νιώθω μια όμορφη γυναίκα (λαιμός και πάνω) και ότι το σώμα μου είναι ένα ξένο μέρος από μενα. Σαν μια τεράστια ξένη κρεμμάστρα που απλά της φορτώνω ότι πιο ριχτό και σκούρο υπάρχει για να κρύψω αυτό που δεν κρύβεται. Ένα ντοκιμαντέρ που είδα πρόσφατα με μια γυναίκα 300 κιλών με έκανε να το συνειδητοποιήσω πολύ έντονα αυτό το πράγμα. Αυτή ήταν ανήμπορη στο κρεβάτι και όμως ξυπνούσε το πρωί και βαφόταν. Σε κάποια φάση ομολόγησε πως όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη αναγνωρίζει το πρόσωπο της ως κάτι οικείο αλλά το σώμα της είναι κάτι ξένο προς αυτήν, Με λίγα λόγια αισθάνεται απλά ένα κεφάλι.

---

πωπω αυτο δε το ειχα συνειδητοποιησει,μεχρι που το γραψες...
ειναι τοσο αληθεια μα τοσο αληθεια.
παιζει και οταν εχανα τα κιλα μου παλι να αισθανομουν απλα ενα κεφαλι,οπως το λες και δεν ειχα συναισθηση οτι ειχα χασει τα κιλα,ετσι οποτε ετρωγα,απλα δε καταλαβαινα οτι παχαινω,αφου δεν ειχα συναισθηση τι παιζει απο το λαιμο και κατω...

πωπω με εβαλες σε σκεψεις τωρα,πραγματικα σαυτο το φορουμ εχω καταλαβει πραγματα που μεχρι τωρα δεν ηξερα...κι ολα αυτα τζαμπα,χωρις ψυχολογο.:smilegrin:

Quote:

---

Originally posted by monahoiot

Κρατάω αυτά σου τα λόγια γιατί τα βρίσκω πολύ καλά ειπωμένα και σημαντικά, σκέψεις που δείχνουν άνθρωπο με ψυχή, άνθρωπο που θα βρει τη δύναμη να κάνει την ανατροπή και την υπέρβαση!

---

Σε ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ!

juice μου, κρατήσου από όσα σου κάνουν καλό στην καθημερινότητά σου, από όσα σου φέρνουν και την ελάχιστη χαρά, φέρνε κοντά σου αγαπημένους ανθρώπους, άσε την αγάπη τους να σε περιθάλψει, μη βγάλεις την ευχαρίστηση από την καθημερινότητα σου, κάνε καλή διατροφή αλλά όχι στερητική που θα σου χτυπήσει το νευρικό σου σύστημα , κουβέντιασε με εμάς εδώ, λιγότερο ή περισσότερο όλοι για τον ίδιο λόγο είμαστε εδώ, για την κακή μας σχέση με την πρόσληψη τροφής..
Πέρυσι, πριν χειρουργηθώ, όταν ψυχολογικά είχα χτυπήσει κόκκινο και δεν αντλούσα και πολλή χαρά από σχεδόν καμία σκέψη, πήγαινα και μου έκαναν μασάζ, παρόλη την ντροπή μου για το βάρος, με πίεζα να μην το σκέφτομαι και να μου χαρίζω αυτήν την απόλαυση. Μου έκανε καλό και με συντόνιζε λίγο μέσα στην γενικότερη αναρχία που βρισκόταν το μυαλό μου.
Πάντα λέω ότι πρέπει να υπάρχει έστω και ένα μικρό κομμάτι της ημέρας από το οποίο να αντλούμε χαρά ώστε να αντιμετωπίζουμε τα ζόρια μας..
Να είσαι καλά και θα τα λέμε!

Quote:

---

Originally posted by lineal

πωπω αυτο δε το ειχα συνειδητοποιησει,μεχρι που το γραψες...
ειναι τοσο αληθεια μα τοσο αληθεια.
παιζει και οταν εχανα τα κιλα μου παλι να αισθανομουν απλα ενα κεφαλι,οπως το λες και δεν ειχα συναισθηση οτι ειχα χασει τα κιλα,ετσι οποτε ετρωγα,απλα δε καταλαβαινα οτι παχαινω,αφου δεν ειχα συναισθηση τι παιζει απο το λαιμο και κατω...

πωπω με εβαλες σε σκεψεις τωρα,πραγματικα σαυτο το φορουμ εχω καταλαβει πραγματα που μεχρι τωρα δεν ηξερα...κι ολα αυτα τζαμπα,χωρις ψυχολογο.:smilegrin:

---

Αυτό είμαι σχεδόν σίγουρη ότι παίζει στην πλειοψηφία των παχύσαρκων, γυναικών ιδιαίτερα. Για αυτό και όταν αδυνατίζουμε βάζουμε μόνες μας τρικλοποδιά στον εαυτό μας γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε το κορμί μας. Όταν φύγει το βάρος έχουμε πια ένα σώμα που δεν μας αρέσει και τόσο γιατί σίγουρα έχει τα ψεγάδια του.. μια η χαλάρωση, μια κάτι τελευταία περιττά που μείνανε κλπ. Όταν είμαστε χοντρές απλά δεν έχουμε σώμα. Δεν μπορούμε να το δούμε σαν σώμα. Το βλέπουμε σαν βραχνά, σαν σκέτο λίπος, σαν το σώμα μιας γυναίκας διπλάσιας ηλικίας ή δεν το βλέπουμε καθόλου. Είναι εντελώς ξένο. Αν το αποδεχτούμε θα είναι πιο εύκολο και να χάσουμε κιλά και να το αγαπήσουμε.

πραγματικα ετσι ειναι.
πιστευω πραγματικα αν ολοι οσοι εχουμε πολλα κιλα,πηγαιναμε σε ψυχολογο και σε διαιτολογο παραλληλα θα χαναμε και θα τα κρατουσαμε,
μακαρι να υπηρχε ενα κρατος που θα τα παρειχε δωρεαν αυτα...

καλα ειπα κι ενα ανεκδοτο να γελασουμε βρε παιδια:P

ποσο βλεπω τον εαυτο μου στα λεγομενα σας κ πραγματικα τα λογια σας με εβαλαν σε σκεψη κ στα 34 μου και 130 κιλα ειμαι πιο αφημενη απο ποτε, προσπαθω με σοκολατες κ σουβλακια να γεμισω τα κενα μου κ αφηνω τον εαυτο μου χωρις αγαπη κ το χερι βοηθειας που μου ζηταει..........

καλησπέρα σε όλους..καλώς ήρθες juice..εύχομαι να είσαι πολύ δυνατή και να μην αφήνεις κανέναν και τίποτα να σε βάζει κάτω!Τώρα εγώ βέβαια δε νομίζω πως είμαι η καταλληλότερη να σου δώσω συμβουλές,μιας και έχω να μπω εδώ μέσα πάνω από εβδομάδα από ντροπή.Ναι ρε παιδιά, δεν ξέρω γιατί αλλά αφέθηκα..για περίπου 2 εβδομάδες, ούτε γυμναστήρια, ούτε διατροφές ούτε τίποτα.Και δεν ήθελα να μπω εδώ από ντροπή, μήπως σας δω όλους δυνατούς και νιώσω άχρηστη για μία ακόμα φορά.Το κακό είναι ότι όλο αυτό το συναίσθημα της ντροπής ερχόταν αντίθετο στο ότι όσο και αν έτρωγα δεν είχα τύψεις!!Τώρα όμως νιώθω ότι ξεκουράστηκα να το πω?Δεν ξέρω πως να το πω..και από αύριο ξανά πρόγραμμα.Το ξέρω το έχω πει πολλές φορές και αυτό το 100 δε με βλέπω να το ξεπερνάω..αλλά...θα το προσπαθήσω..

Juice σε πολλά από αυτά που γράφεις βρίσκω σημείο επαφής με μένα. Αυτό το κεφάλι κοιτάζω και εγώ και το υπόλοιπο δεν είμαι εγώ.Και όταν βάφομαι μια στο τόσο λέω πω πω τι όμορφη που είμαι.Αλλά να πάει παρακάτω το μάτι ούτε λόγος.Δεν αγαπάω το σώμα μου.Και δε ξέρω αν μπορώ να το αγαπήσω. Από πάντα ήμουνα χοντρούλα.
Από μικρή θυμάμαι να συνοδεύω κάθε μου συναίσθημα με το φαγητό.Το φαγητό ήταν για μένα η χαρά που είχα.Γιατί όλα τα άλλα ήταν μαύρα.
Χαρακτηριστικά θυμάμαι κάποια φορά κάπου πήγαινα και μου επιτέθηκε ένα σκυλί.(ευτυχώς δε με δάγκωσε) αλλά είχα φοβηθεί τόσο πολύ που τα πόδια μου έτρεμαν.Πριν γυρίσω σπίτι πήρα μια τσάντα με γαριδάκια και σοκολάτες.Μηχανικά.Πήγα σπίτι και τα έφαγα.Ήταν η ηρεμία μου, η παρηγοριά μου, η χαρά μου, η ασφαλειά μου.Μια σοκολάτα όλα αυτά.