Μηδενιστική και άλλες οπτικές...

Μετακίνησα τις συζητήσεις μας σε άλλο θέμα για να είναι πιο εύκολο για τη Θεοφανία...

Quote:

---

Originally posted by Empneustns

διαβασα αρκετα ατομα για τον πονο που νοιωθουν απο το χαμο ενος κοντινου ατομου.Να προτεινω ενα διαφορετικο τροπο σκεψης?Αν εισασταν η μανα και φευγατε απο αυτο τον κοσμο πως θα νοιωθατε αν βλεπατε το παιδι σας να βασανιζεται ετσι.Δεν θα θελατε να ειναι ευτυχισμενο?Ναι,φυγατε απο αυτο τον κοσμο αλλα δεν ηταν στο χερι σας,στεναχωριεστε που το αφησατε μονο χωρις να μπορειτε να δωσετε πλεον την αγαπη σας αλλα αυτα ειναι μεσα στη ζωη.Τι θα μπορουσατε να πειτε στο παιδι σας για να παψει να ειναι δυστηχησμενο?νοιωθει μονο του,νοιωθει πως το στηριγμα του εφυγε και δεν μπορειτε να του ξαναδωσετε αυτη την αισθηση σιγουριας και θαλπωρης.Πως θα μπορουσατε να το κανετε να καταλαβει πως πλεον πρεπει να συνεχισει μονο του,οσο δυσκολο και να ειναι αυτο.Να παψει να νοιωθει ενοχο οταν δεν σας σκεφτεται η οταν νοιωθει καποια χαρα.Μηπως θα επρεπε να το μεγαλωσετε διαφορετικα?Να μη το κανετε να δεθει τοσο μαζι σας?Αυτες τις απαντησεις πρεπει να δωσετε στον εαυτο σας.Και αν ειναι δυσκολο να το κανετε για σας,καντε το για την μητερα σας,για να ειναι χαρουμενη.καντε οτι μπορειτε για να ειναι χαρουμενη,καντε το για αυτην.Ειμαι λιγο σκληρος το ξερω,αλλα παντα προσπαθω να βλεπω την ζωη καταματα,οσο μπορω τουλαχιστον και εχει πολλες ασχημιες η ατιμη.αλλοτε μπορουμε να τις αντιμετωπισουμε και αλλοτε δυσκολευομαστε.Αρκει να μην το βαζουμε κατω,βλεπουμε παντα μπροστα,παντα μπροστα.Συγνωμη αν σε δυσκολευω θεοφανεια,αν νομιζεις πως ειμαι πολυ σκληρος μπορεις να μου το πεις,δεν θα το παρω στραβα :) .
"τι ειπε το σπιρτο στη οδοντογλυφιδα
-καιγομαι για σενα
"τι απαντησε η οδοντογλυφιδα στο σπιρτο"
-αντε βρε κεφαλα

---

Quote:

---

Originally posted by Remedy
μα που τις βρισκετε ολες αυτες τις βεβαιοτητες!!!!!
απορω αλλα και σας θαυμαζω ειλικρινα....
οτι μας βλεπουν "μετα"...οτι κανουν σκεψεις, εχουν επιθυμιες, μας στελνουν μηνυματα, επικοινωνουν η μας κατευθυνουν....
απορω τι σας βγαζει απ το μυαΛΟ ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ και πειθεστε για το αγνωστο...
το προφανες....οτι ολα αρχιζουν και τελειωνουν εδω, μπορει να τελειωνουν με ηρεμια η οχι με χρεη ηοχι, με ανοιχτους λογαριασμους (συνηθως) η οχι, αλλα τελειωνουν..
αντιλαμβανομαι οτι ειναι πολυ πιο ανακουφιστικο να ειναι τα πραγματα οπως τα πιστευετε και σας ζηλευω γι αυτο, ειλικρινα, αλλα για να καταλαβω....το ανακουφιστικο ειναι και το αληθινο?
οτι μας βολευει ειναι η αποδειξη οτι ειναι αληθινο?>

ζηστε οτι εχετε ακομα οπως μπορειτε καλυτερα γιατι αν ειναι αλλιως τα πραγματα ,μπορει να μεινετε στην αναμονη....

---

Quote:

---

Originally posted by anwnimi

Remedy, είτε υπάρχει κάτι πέρα από εδώ είτε όχι, έχεις απόλυτο δίκιο. Δε χρειάζεται να αναβάλλουμε τίποτα ή να φοβόμαστε να ζήσουμε κάτι σκεφτόμενοι το τι υπάρχει πέρα από εδώ...

Το θέμα όμως που λέει ο εμπνευστής κατά τη γνώμη μου είναι τελείως διαφορετικό. Έχει σχέση με την αίσθηση που έχει κάποιος όταν χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Αν τον/την έβλεπε, όπως λέει και ο εμπνευστής.

Επίσης ένα άλλο θέμα.
"απορω τι σας βγαζει απ το μυαΛΟ ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ και πειθεστε για το αγνωστο..."

Ποιο είναι το προφανές; Υπάρχουν αποδείξεις γι'αυτό; Απ'ότι ξέρω δεν υπάρχουν αποδείξεις ούτε για το "προφανές" ούτε και για ότι υποστηρίζει η κάθε θρησκεία.
Αν με ρωτήσεις προσωπικά δε ξέρω να απαντήσω που πιστεύω πιο πολύ, στο "προφανές" ή στο "άγνωστο". Οπότε δε σου απαντάω ως οπαδός καμίας πεποίθησης. Απλά αυτό που νιώθω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πλάσει για τον ευατό του τη δική του πίστη, που μπορεί να είναι είτε μηδενιστική είτε εντελώς διαφορετική. Εφόσον δεν υπάρχουν αποδείξεις για καμία παντελώς πεποίθηση δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι ο άλλος που έχει διαφορετική πεποίθηση είναι λάθος ή αφελής ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Και ναι, η πίστη (μηδενιστική ή μη) είναι ίσως ότι βολεύει τον καθένα, αφού δεν υπάρχουν αποδείξεις για τίποτα.
Και η μηδενιστική νομίζεις ότι δε βολεύει;

---

Quote:

---

Originally posted by Remedy

εγω δεν μιλησα για δικαιωματα...
φυσικα και ειναι δικαιωμα του καθενος να πιστευει σε οτι θελει.
αντιθετως οχι μονο εχει δικαιωμα να το πιστευει αλλα δηλωσα οτι τον ζηλευω! και δεν ειρωνευομαι.πραγματικα το ζηλευω αλλα ταυτοχρονα δεν μπορω να μη δω, οτι βρισκω εξαιρετικα βολικο το να μη τελειωνει εδω και να φανταζομαστε οτι οσα δεν καταφεραμε , οσα δεν ζησαμε θα εχουμε την ευκαιρια να τα συνεχισουμε κι οτι κανεις δεν χανεται γιατι θα τον ξαναβρουμε...τι πιο βολικο και ανακουφιστικο απο αυτο?????....

και ΟΧΙ δεν ειναι βολικη η μηδενιστικη οπτικη...καθολου μαλιστα....και στο λεω εγω που την ασπαζομαι οτι ειναι εξαιρετικα βασανιστικη...για πες εσυ που εχεις αντιθετη αποψη σε τι ειναι βολικη ....να το δεχτω οτι θα μπορουσε να ειναι βολικο για κανεναν σφαγεα που θεωρει οτι δεν θα εχουν ποτε συνεπειες οι πραξεις του αρκει να μη συλληφθει...αλλα δεν ειναι η περιπτωση μου, ξερεις....

οσο για το ποσο προφανες ειναι το προφανες και αν υπαρχουν αποδειξεις, θεωρω οτι ειναι αρκετα προφανες...υπαρχουν πολλες ενδειξεις και αποδειξεις οταν υφισταται οτι ειναι γνωστο ως "ζωη" ...διεργασιες ειτε απλα αντιληπτες ειτε με ανιχνευτες αντιληπτες....ολα αυτα σταματουν με το τελος της ζωης..σταματουν αποδεδειγμενα....το αν υπαρχει κατι αλλο απο αυτες κι αν κατι απο αυτα που δεν ειναι ανιχνευσιμα συνεχιζει να υπαρχει ειναι το αγνωστο και το απολυτως αναποδεικτο...

---

Quote:

---

Originally posted by Empneusths


Remedy ισως βολικο για ορισμενους ειναι να τελειωνουν ολα εδω,το βολικο ειναι διαφορετικο για τον καθενα αλλα
1)ο καθενας εχει τα πιστευω του αναλογα με το τι νοιωθει οποτε δεν υπαρχει νοημα να κανουμε μια τετοια αναλυση εδω,
2)δεν νομιζω πως ειναι αυτο το θεμα μας αυτη τη στιγμη.

Αν θελεις να κανουμε καποια συζητηση υπαρξιακου περιεχομενου σε ενα αλλο τοπικ ευχαριστως

---

Quote:

---

Originally posted by justme

Ο Ουμπέρτο Εκο πάντως είχε όχι μία αλλά εφτά αποδείξεις ότι υπάρχει Θεός (και κατεπέκταση μεταθανάτια ζωή αλλά η μικρότητα του εγκεφάλου μου αδυνατεί να θυμηθεί έστω και μία από αυτές. Πάντως νομίζω ήταν στο δεύτερο ελάχιστο ημερολόγιο)
Η δική μου λογική πάντως λέει πως το προφανές είναι ότι δεν υπάρχει προφανές μιας και δεν υπάρχει καμία απόδειξη ούτε για το αν υπάρχει ζωή (ζωή με διάφορες εκφάνσεις) μετά θάνατον ούτεν για το αν δεν υπάρχει.
Κάτι σαν την κβαντομηχανική και τις πιθανότητες. Και αφού δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ως απόλυτη κάποια πιθανότητα τότε όλες μπορούν να συμβούν.
Δεχόμενος λοιπόν ότι μπορεί και να υπάρχει, μπορεί και να μην υπάρχει έχω καλυμένα τα .. οπίσθιά μου..... προσπαθώντας να συμπεριφέρομαι σε αυτή την ζωή που ζώ σύμφωνα με την ανωτέρο παραδοχή.....
Και στην τελική το ίδιο είναι. Γιατί και να υπάρχει θέλω να έχω εξασφαλίσει μία "καλή θέση" οπότε αναλόγως κινούμαι τώρα. Και να μην υπάρχει πάλι οι τωρινές μου κινήσεις κατευθύνονται από το τωρινό μου συμφέρον (το οποίο μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να υπάρχει εις βάρος άλλων)

Κλείνω την παρένθεσή μου στην κουβέντα σας λέγοντας ότι ναι δεν έχω υπογράψει και κανά συμβόλαιο ότι μόλις πεθάνω ξεκινάει κάτι άλλο... αλλά δεν έχω ούτε κανά λόγο να μην πιστεύω ότι όντως ξεκινάει κάτι άλλο.

ΥΓ άγνωστο και απολύτως αναπόδεικτο ήταν πριν μερικά χρονάκια το ότι η Γη γύριζε γύρω από τον ήλιο και δεν ήταν το κέντρο του σύμπαντος, αλλά αυτό το άγνωστο και το αναπόδεικτο δεν σήμαιναν και ότι είχε λάθος όποιος πίστευε ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ηλιο.

---

Quote:

---

Originally posted by Remedy
just me
ημουν πολυ προσεκτικη στις εκφρασεις μου.
ειπα οτι οι αποψεις μου προερχονται απο "οτι μας ειναι γνωστο ως ζωη"... αυτο σημαινει με τα μεχρι σημερα δεδομενα....για τα αυριανα, υποθεσεις δεν μπορουμε να κανουμε ουτε και βγαζουν πουθενα κατα τη γνωμη μου, διοτι μπορει να εχουμε ηδη ανακαλυψει οτι θα μπορουσε να μας φωτισει απο τον "φυσικο κοσμο" η μπορει και να ειμαστε ακομα πολυ μακρια...
γι αυτο και τα ερωτηματα περι του ΑΝ και ΙΣΩΣ μου φαινονται εντελως ματαια...
και για να συνοψισω,οπως εχει πει και ο συγχρονος πνευματωδης σοφος Woody Allen, το ερωτημα ειναι εαν υπαρχει ζωη πριν τον θανατο......

---

Quote:

---

Originally posted by Remedy
αντιθετως οχι μονο εχει δικαιωμα να το πιστευει αλλα δηλωσα οτι τον ζηλευω! και δεν ειρωνευομαι.
Εγώ προσωπικά ωστόσο διέκρινα μια δόση χλευασμού στα λόγια σου Remedy, δεν ξέρω αν προέρχεται από δική μου προκατάληψη, αν και θέλω να πιστεύω ότι δεν

είμαι προκατειλημένη, ή αν δεν είμαι η μόνη που το εξέλαβα έτσι. Να προσθέσω ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σου και γενικά συμπλέω με τις απόψεις σου σε

άλλες ενότητες του φόρουμ, οπότε αυτός μας ο διάλογος δεν έχει να κάνει με κάτι τέτοιο.

ταυτοχρονα δεν μπορω να μη δω, οτι βρισκω εξαιρετικα βολικο το να μη τελειωνει εδω και να φανταζομαστε οτι οσα δεν καταφεραμε , οσα δεν ζησαμε θα εχουμε την

ευκαιρια να τα συνεχισουμε κι οτι κανεις δεν χανεται γιατι θα τον ξαναβρουμε...τι πιο βολικο και ανακουφιστικο απο αυτο?????....

Πραγματικά είναι εξαιρετικά βολικό αυτό. Και αν θυμάσαι συμφώνησα μαζί σου. Αλλού είναι η διαφωνία μας. Αν και ο Εμπνευστής είπε στη Θεοφανία ότι αν σε

έβλεπε ο αγαπημένος σου άνθρωπος, δεν είπε σε περιμένει να τα πείτε πάνω οπότε μη στενοχωριέσαι... Βέβαια άλλος μπορεί να το πιστεύει κι αυτό. Συμφωνήσαμε

όμως ότι είναι δικαίωμά του, αφού δεν υπάρχει καμία απόδειξη για το αντίθετο.

και ΟΧΙ δεν ειναι βολικη η μηδενιστικη οπτικη...καθολου μαλιστα....και στο λεω εγω που την ασπαζομαι οτι ειναι εξαιρετικα βασανιστικη...για πες εσυ που εχεις αντιθετη

αποψη σε τι ειναι βολικη ....να το δεχτω οτι θα μπορουσε να ειναι βολικο για κανεναν σφαγεα που θεωρει οτι δεν θα εχουν ποτε συνεπειες οι πραξεις του αρκει να μη

συλληφθει...αλλα δεν ειναι η περιπτωση μου, ξερεις....

Συμφωνώ ότι η μηδενιστική οπτική γεννά πολύ μεγαλύτερο υπαρξιακό άγχος από άλλες οπτικές. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που τους βολεύει. Δε μιλώ προσωπικά

για σένα αφού δε σε γνωρίζω, θα μιλήσω γενικά. Ίσως βολεύει κάποιους ανθρώπους που επενδύουν υπερβολικά στην ύλη, στην επιφανειακότητα, στον εγωκεντρισμό -

όλοι οφείλουμε να (μάθουμε να ) αγαπάμε τον εαυτό μας αλλά όχι εγωκεντρικά - και αρνούνται να καταβάλλουν κόπο ώστε να διεισδύσουν πνευματικά και ψυχικά στον

δικό τους κόσμο αλλά και στον κόσμο που τους περιβάλλει. Όχι πως δεν μπορεί να ισχύει και το αντίθετο. Άνθρωποι μηδενιστικοί να είναι εξαιρετικά πνευματικοί και

άνθρωποι που πιστεύουν ακράδαντα σε κάποια θρησκεία να είναι σκέτοι τυπολάτρες.

οσο για το ποσο προφανες ειναι το προφανες και αν υπαρχουν αποδειξεις, θεωρω οτι ειναι αρκετα προφανες...
Εδώ θα διαφωνήσουμε εντελώς:) Και θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα του justme για τη γη. Έλα που με τα τότε δεδομένα όποιος πίστευε ότι η γη δεν είναι το

κέντρο του σύμπαντος ήταν τρελός, ακόμα και αν υποστήριζε την ανάγκη να εξεταστεί επιστημονικά το όλο θέμα. Τα τότε δεδομένα δε θα κατέληγαν στα σημερινά αν δεν

υπήρχαν οι άνθρωποι που δεν ήταν απόλυτοι και που ακόμα κι αν μέσα τους πίστευαν σε κάτι, είχαν ανοιχτό μυαλό και άφησαν το περιθώριο ότι μπορεί να είναι και λάθος...

---

Quote:

---

Originally posted by Remedy
και για να συνοψισω,οπως εχει πει και ο συγχρονος πνευματωδης σοφος Woody Allen, το ερωτημα ειναι εαν υπαρχει ζωη πριν τον θανατο......

---

Ωραίο ερώτημα το οποίο ξεφεύγει από τη μηδενιστική οπτική νομίζω. Εγώ πως το φαντάζομαι του τι μπορεί να κρύβει το ερώτημα αυτό. Έχει σχέση με το αν διαλέγουμε κάποια γεγονότα που θα ζήσουμε ώστε να βρεθούμε στο δίλλημα του πως θα τα διαχειριστούμε; Ή πάει σε άλλα μοναπάτια..των μετεμψυχώσεων; ...Ή πάει στο χλευασμό όσων ασχολούνται με το ερώτημα της μεταθανάτιας \"ζωής\";

Εγω θα σας πω κάτι που νομίζω πως το έχω ξαναγράψει. Κανένας μας δεν μπορεί να ξέρει τι γίνεται αφού φύγουμε από τον μάταιο και γεμάτο υποχρεώσεις αυτό κόσμο. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.
Εγώ προσωπικά σέβομαι κάθε άποψη, αλλά δεν μπορώ να μη σκεφτώ όλα αυτά που κατά καιρούς έχουμε διαβάσει και ακούσει για ανθρώπους που υπνωτίστηκαν και μιλούσαν γλώσσες που ούτε καν τις είχαν ακούσει στη ζωή τους. Γι ανθρώπους που έφτασαν κοντα στο θάνατο και ένιωσαν ή πιστεύουν ότι βίωσαν πράγματα παρόλο που κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως είναι απλά παιχνίδια του εγκεφάλου.
Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω τίποτα, αλλά ελπίζω ακόμη και στις αρχαίες φιλοσοφίες που μιλούσαν για επίπεδα ζωών που ανεβαίνει ο άνθρωπος σύμφωνα με τις \"επιδόσεις\"του στη γη.....


Ρέμεντι...λατρεύω Γούντι Άλεν και αυτό δεν το είχα ακούσει......πολύ καλό....και φυσικά πανέξυπνο....

Αν υπαρχει ζωη πριν τον θανατο?Ποιον απο ολους?Τωρα τι κανουμε,δεν ζουμε?Δεν συζηταμε,δεν εχουμε περιεργεια να δουμε τι θα γραψει ο συνομιλητης?Μιλαμε για θανατο της ψυχης μας η για θανατο στο σωμα μας.Και ποιο ειναι το χειροτερο?
Ο ανθρωπος εχει 2 φυσεις,την πνευματικη και την υλικη.Το κακο ειναι πως εχει δωσει ολη του την προσοχη στον υλισμο,και αποφευγει να ακουσει αυτα που το ενστικτο και η καρδια του λεει.Για την ακριβεια ειναι τετοια η πλυση εγκεφαλου στην οποια εχει υποστει,που οποιαδηποτε μυνηματα του στελνει η ψυχη του,τα πνιγει στην λογικη του υλισμου.
Βασικα για την μετα θανατο ζωη ασχολουνται κυριως οι θρησκειες.Ουσιαστικα \"ακουμε\" τις εμπειριες ατομων που εζησαν καποια πραγματα περισσοτερα απο εμας και μας τα μεταδιδουν (θαυματα,ταξιδια στο χρονο).Οι θρησκειες βεβαια διαφοροποιουνται σε αυτα που θεωρουν μετα θανατο ζωη.Προσωπικα πιστευω πως η μετα θανατο ζωη δεν θα εχει καμια σχεση με τη σημερινη.Πιθανοτατα δεν θα εχουμε καν σωμα (αυτια,μυτη κλπ) μια και ειμαστε ψυχες.Οσο για την μηδενιστικη θεωρια το γεγονος οτι υπαρχει ενας κοσμος που στηριζεται σε νομους που εχουν λογικη συνεπεια,αυταποκλειει απο μονο του την θεωρια να δημιουργηθηκαμε απο \"συμπτωση\".δεν μπορει να υπαρχουν 320984720 συμπτωσεις ωστε να φερουν ενα τοσο σταθερο συστημα ζωης.Και δεν μπορω προσωπικα να πιστεψω,πως εγινε τετοια σπαταλη ενεργειας για να δημιουρηθει ο κοσμος,φυσικοι και πνευματικοι νομοι ετσι για την πλακα χωρις να υπαρχει καποιος αλλος λογος.Ποιος ειναι ο λογος,υποπτευομαι αλλα δεν μπορω να τον ξερω σε καμια περιπτωση με βεβαιοτητα.Οι απαντησεις ειναι μεσα μας,τις νοιωθουμε,ελαχιστοι ομως εχουν την δυνατοτητα να τις ακουσουν,γιατι τις περισοτερες φορες δεν μας συμφερουν,απαιτουν απο εμας να κανουμε πραγματα που δεν μας \"βολευουν\".Απαιτουν να ζοριστουμε,να κουραστουμε.Ολοι ξερουμε την διαφορα του καλου απο το κακο.(αλλο που πολλες φορες προσπαθουμε να πεισουμε τον εαυτο μας συμφεροντολογικα για το τι ειναι καλο και κακο).Ουσιαστικα οι μονες αποδειξεις που εχουμε για την μετα θανατο ζωη,ειναι οι γραφες των αγιων.Και η ερωτηση ειναι,γιατι να τις πιστεψουμε?μπορει να λενε ψεματα.καποτε το πιστευα και εγω,και ισως μελλοντικα να το ξαναπιστεψω.Οσο ομως περναν τα χρονια και παρατηρω πως και αλλα πραγματα που λενε και μου φαινονταν παλιοτερα περιεργα,πλεον τα βρισκω μπροστα μου,η ακομα παραπανω,σκεψεις και συναισθηματα που βιωνω,τα βρισκω αργοτερα γραμμενα σε καποιο κειμενο προς εκπληξη μου,ολα αυτα με κανουν να πιστευω πως τελικα πιθανοτατα εχουν δικιο.Με τελευταια αποδειξη την αποκαλυψη του ιωαννη,την οποια οποιος εχει κατσει να την διαβασει θα αναρωτηθει πως γινεται ενας ανθρωπος που εζησε εκεινα τα χρονια,να μιλαει για υπογειες πολεις,για μολυνση των τροφων σε σημειο που να μην μπορει ο ανθρωπος να τις φαει,προβλεπει ασθενειες και παγκοσμιους πολεμους.Ισως τα λεει σαν παραμυθι αλλα αν προσεξει καποιος μεσα στις λεξεις θα τα δει,εκει ειναι γραμμενα χρονια τωρα.Βεβαια ολα αυτα ειναι \"πιστευω\" του καθενος,οταν τα \"πιστευω\" μας ειναι κοινα θα συμφωνουμε,στην αντιθετη περιπτωση απλα θα εχουμε μια ενδιαφερουσα συζητηση.Μεγαλο το κειμενο μου το ξερω,μπραβο στην ανωνυμη που πηρε την αποφαση να κανει το τοπικ.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns

Με τελευταια αποδειξη την αποκαλυψη του ιωαννη,την οποια οποιος εχει κατσει να την διαβασει θα αναρωτηθει πως γινεται ενας ανθρωπος που εζησε εκεινα τα χρονια,να μιλαει για υπογειες πολεις,για μολυνση των τροφων σε σημειο που να μην μπορει ο ανθρωπος να τις φαει,προβλεπει ασθενειες και παγκοσμιους πολεμους...

---

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό να διαβάζεις πράγματα που γράφτηκαν πριν χιλιάδες χρόνια και σε προετοιμάζουν για το σήμερα....κάπου είχα διαβάσει ότι κάποτε ο άνθρωπος θα στέκεται επί ώρες μπροστά σε ένα τετράγωνο τέρας που τα κερατα του θα βγαίνουν έξω από το σπίτι των ανθρώπων......μιλούσε φυσικά για την τηλεόραση.......

Το προφανες! Ποιο ειναι το προφανες λοιπον?
Ειναι αυτο που μπορω να δω, αυτο που φαινεται, που ειναι ορατο.
Η αντιληψη που θα υιοθετησει ο καθενας εξαρταται απο το πως ο ιδιος αντιλαμβανεται τον κοσμο.
Αν ο ορθολογισμος και ο ρεαλισμος επικρατουν, η κριση του βασιζεται μονο στα απτα στοιχεια.
Αν απο την αλλη υιοθετει μια αντιληψη των πραγματων που δεν εκτιμα ως πραγματικα/ορθα μονο τα αντικειμενικα μετρησιμα δεδομενα αλλα και τα υποκειμενικα, που εχουν δηλαδη ως βαση την υποκειμενικη τους αισθηση και αντιληψη, τοτε ειναι πιο ανοιχτος σε μονοπατια υπερφυσικης, παραψυχολογιας, τηλεπαθητικης αντιληψης κοκ.
Η ερμηνεια του καθενος για το φαινομενο της υπαρξης εκκινει απο το πως το αντιλαμβανεται ο ιδιος.
Ποια απο τις δυο κατευθυνσεις βαραινει περισσοτερο?
Καποιος θα μπορουσε να θεωρησει οτι ο ορθολογισμος εχει περισσοτερο εχεγγυα ακριβειας λογω του αντικειμενικου του χαρακτηρα.
Καποιος αλλος θα ελεγε οτι ακομα και η πιο εμφανης αντικειμενικοτητα πασχει απο υποκειμενισμους.
Ωστοσο ολοι θα συμφωνησουμε οτι υπαρχουν αντικειμενικα μεγεθη, πραγμα που δινει στα ματια μου μια περισσοτερη βαρυτητα στις ορθολογιστικες αντιληψεις.
Ωστοσο, προσωπικα διχαζομαι... ακομα.

θα μπορουσα να πω οτι δεν με εχει πεισει με εναν αποκλειστικο τροπο ο ορθολογισμος των υπαρξιακων κοσμικων φιλοσοφων ουτε με αφηνει αθικτη η θρησκευτικη αντιληψη( αναφερομαι γενικα στην θεωρια του μετα θανατον υπαρκτου πνευματος καθως και στην πιστη οτι το ενα διαχωριζεται απο το αλλο συνεχιζοντας να υπαρχει, τη φιλοσοφια που ειναι ανοιχτη σε μεταφυσικα φαινομενα και φαινομενα παραψυχολογιας, δηλαδη με τον ευρυ ορο θρησκευτικου τυπου αντιληψη εννοω εκεινη που δεν ειναι καθαρα υλικου αλλα και ψυχικου τυπου), δεν μπορω ακομα να τη διαψευσω με τροπο πειστικο στον εαυτο μου.
Αρα η μια δεν με πειθει με απολυτο τροπο που δεν επιδεχεται αμφισβητηση και την αλλη δεν μπορω να διαψευσω με απολυτο τροπο που δεν επιδεχεται αμφισβητηση.
Ωστοσο η πλαστιγγα γερνει προς την πρωτη κατευθυνση.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
Αν υπαρχει ζωη πριν τον θανατο?Ποιον απο ολους?Τωρα τι κανουμε,δεν ζουμε?Δεν συζηταμε,δεν εχουμε περιεργεια να δουμε τι θα γραψει ο συνομιλητης?Μιλαμε για θανατο της ψυχης μας η για θανατο στο σωμα μας.Και ποιο ειναι το χειροτερο?
Ο ανθρωπος εχει 2 φυσεις,την πνευματικη και την υλικη.Το κακο ειναι πως εχει δωσει ολη του την προσοχη στον υλισμο,και αποφευγει να ακουσει αυτα που το ενστικτο και η καρδια του λεει.Για την ακριβεια ειναι τετοια η πλυση εγκεφαλου στην οποια εχει υποστει,που οποιαδηποτε μυνηματα του στελνει η ψυχη του,τα πνιγει στην λογικη του υλισμου.
Βασικα για την μετα θανατο ζωη ασχολουνται κυριως οι θρησκειες.Ουσιαστικα \"ακουμε\" τις εμπειριες ατομων που εζησαν καποια πραγματα περισσοτερα απο εμας και μας τα μεταδιδουν (θαυματα,ταξιδια στο χρονο).Οι θρησκειες βεβαια διαφοροποιουνται σε αυτα που θεωρουν μετα θανατο ζωη.Προσωπικα πιστευω πως η μετα θανατο ζωη δεν θα εχει καμια σχεση με τη σημερινη.Πιθανοτατα δεν θα εχουμε καν σωμα (αυτια,μυτη κλπ) μια και ειμαστε ψυχες.Οσο για την μηδενιστικη θεωρια το γεγονος οτι υπαρχει ενας κοσμος που στηριζεται σε νομους που εχουν λογικη συνεπεια,αυταποκλειει απο μονο του την θεωρια να δημιουργηθηκαμε απο \"συμπτωση\".δεν μπορει να υπαρχουν 320984720 συμπτωσεις ωστε να φερουν ενα τοσο σταθερο συστημα ζωης.Και δεν μπορω προσωπικα να πιστεψω,πως εγινε τετοια σπαταλη ενεργειας για να δημιουρηθει ο κοσμος,φυσικοι και πνευματικοι νομοι ετσι για την πλακα χωρις να υπαρχει καποιος αλλος λογος.Ποιος ειναι ο λογος,υποπτευομαι αλλα δεν μπορω να τον ξερω σε καμια περιπτωση με βεβαιοτητα.Οι απαντησεις ειναι μεσα μας,τις νοιωθουμε,ελαχιστοι ομως εχουν την δυνατοτητα να τις ακουσουν,γιατι τις περισοτερες φορες δεν μας συμφερουν,απαιτουν απο εμας να κανουμε πραγματα που δεν μας \"βολευουν\".Απαιτουν να ζοριστουμε,να κουραστουμε.Ολοι ξερουμε την διαφορα του καλου απο το κακο.(αλλο που πολλες φορες προσπαθουμε να πεισουμε τον εαυτο μας συμφεροντολογικα για το τι ειναι καλο και κακο).Ουσιαστικα οι μονες αποδειξεις που εχουμε για την μετα θανατο ζωη,ειναι οι γραφες των αγιων.Και η ερωτηση ειναι,γιατι να τις πιστεψουμε?μπορει να λενε ψεματα.καποτε το πιστευα και εγω,και ισως μελλοντικα να το ξαναπιστεψω.Οσο ομως περναν τα χρονια και παρατηρω πως και αλλα πραγματα που λενε και μου φαινονταν παλιοτερα περιεργα,πλεον τα βρισκω μπροστα μου,η ακομα παραπανω,σκεψεις και συναισθηματα που βιωνω,τα βρισκω αργοτερα γραμμενα σε καποιο κειμενο προς εκπληξη μου,ολα αυτα με κανουν να πιστευω πως τελικα πιθανοτατα εχουν δικιο.Με τελευταια αποδειξη την αποκαλυψη του ιωαννη,την οποια οποιος εχει κατσει να την διαβασει θα αναρωτηθει πως γινεται ενας ανθρωπος που εζησε εκεινα τα χρονια,να μιλαει για υπογειες πολεις,για μολυνση των τροφων σε σημειο που να μην μπορει ο ανθρωπος να τις φαει,προβλεπει ασθενειες και παγκοσμιους πολεμους.Ισως τα λεει σαν παραμυθι αλλα αν προσεξει καποιος μεσα στις λεξεις θα τα δει,εκει ειναι γραμμενα χρονια τωρα.Βεβαια ολα αυτα ειναι \"πιστευω\" του καθενος,οταν τα \"πιστευω\" μας ειναι κοινα θα συμφωνουμε,στην αντιθετη περιπτωση απλα θα εχουμε μια ενδιαφερουσα συζητηση.Μεγαλο το κειμενο μου το ξερω,μπραβο στην ανωνυμη που πηρε την αποφαση να κανει το τοπικ.

---

Χωρις να εχω πολλες γνωσεις φυσικης, θελω να σχολιασω με καθε επιφυλαξη το οτι αποκλειεις τη δυνατοτητα να δημιουργηθηκαμε τυχαια.
Νομιζω οτι η κβαντικη φυσικη δινει μια τετοια απαντηση στο ερωτημα της δημιουργιας και ειναι ο λογος για τον οποιο ο Αινσταιν δεν εισχωρησε στα πεδια της, δηλωνοντας αυστηρα πως δεν πιστευε οτι ο Θεος μπορει να παιζει ζαρια ( ο νομος των πιθανοτητων).
Στερουμενη επιστημονικου υποβαθρου αλλα με καθε θεληση να το ψαξω καποια στιγμη, πιστευω οτι το γεγονος αλληλοδιαδεχομενες συμπτωσεις που πραγματωσαν μια πιθανοτητα να δημιουργησαν τη ζωη, κι εμας μαζι πανω στον πλανητη μας, ειναι ενα ενδεχομενο.
Απο εκει και περα, ακολουθωντας τον νομο της εξελιξης, φτανουμε στο σημειο της οργανωμενης με νομους κοινωνιας, της βιομαχανικης αναπτυξης, της τεχνης, του πολιτισμου κοκ.
Εχοντας μολις τελειωσει ωστοσο το σχετικο με τον θανατο βιβλιο του Yalom \"Στον κηπο του Επικουρου\" ενα ερωτημα αναδυθηκε μεσα μου.
Περιγραφει αναλυτικα ο συγγραφεας οτι η στενη ανθρωπινη επαφη ειναι ενα αντιδοτο στην απογνωση μπροστα στο θανατο. Ειδικοτερα, η στενη ουσιαστικη σχεση, η πληρωση ονειρων κι επιθυμιων, η αυτοπραγματωση, οδηγουν στο να βιωσουμε τη ζωη μας και να φτασουμε πληρωμενοι στο τελος μας, διχως παραπονα κι ανικανοποιητα(στο μετρο που ειναι εφικτο), να εχουμε ΖΗΣΕΙ.
Μου αρεσε η οπτικη του \"μαζι\" ως αντιδοτο στον τρομο του θανατου, αναρωτηθηκα ωστοσο.
Το \"μαζι\" ειναι αντιδοτο γιατι πληρωνει τη ζωη μου.
Ποιος ειναι ο λογος που την πληρωνει ομως?
Αν παμε βαθυτερα, τι εγκειται πισω απο την λαχταρα μου να κανω μια ουσιαστικη σχεση, να δωσω και να παρω αγαπη, να νιωσω και να με νιωσουν.
Και πως εξηγειται η ευτυχια που γεμιζω εκεινη τη στιγμη?
Ο τροπος που φουσκωνει μεσα μου το συναισθημα, η αισθηση πληροτητας?
Ποιος ειναι ο λογος που το \"μαζι\" προκαλει ευτυχια?
Το οτι ειναι γραμμενο στα κυτταρα μας να επιμενουμε να διατηρηθουμε στη ζωη, το ενστικτο της επιβιωσης, κι αρα καθως ετσι εχουμε περισσοτερες πιθανοτητες ,ενα ολοκληρο οπλοστασιο συναισθηματων και αναγκων μας οδηγει εκει?
Το οτι οι ψυχες μας εχουν αναγκη την ΑΓΑΠΗ? Το οτι ποθουν και αναπολουν εκεινη την ενοτητα, εκεινο τον παραδεισο, εκεινο το φως απο το οποιο ολοι καποτε αποκοπηκαμε?Το οτι ολα εχουν αυτο το νοημα τελικα?
Ελπιζω να βρω καποτε τις απαντησεις μου.

Ο ανθρωπος εχει την υλικη και την πνευματικη φυση αναμφισβητητα. Το ολο θεμα ειναι η μεταξυ αυτων των δυο φυσεων σχεση.
Υπαρχουν μονο σε αλληλεξαρτηση ή η πνευματικη μπορει και να αυτονομηθει απο την υλη?
Πανω στο θεμα αυτο, και με αφορμη το εγκεφαλικο που επαθε πριν πολλα χρονια η γιαγια μου και το οποιο της στερησε μεγαλο κομματι μνημης, αναρωτηθηκα.
Εφοσον η νεκρωση εγκεφαλικων κυταρρων οδηγει σε νεκρωση της μνημης, την αφανιζει, τοτε δεν ειναι βεβαιο οτι η υλη αφανιζει το πνευμα?
Διοτι μερος της πνευματικης μου διαμορφωσης ειναι η μνημες μου, μερος της ατομικης μου ψυχης ειναι η μνημη.
Αν υποθετικα πριν πεθανω γιαγιουλα, παθαινα ανοια(υλικη βαση απωλειας ), τοτε θα εχανα και την ψυχη μου, οντας ακομα ζωντανη.
Δεν μπορω να φανταστω την ψυχη αποκομμενη απο την προσωπικη μνημη. Θα ηταν η δικη μου η ψυχη εκεινη που υποθετικα θα υπηρχε μετα θανατον, αν δεν θυμομουν τους αλλους δικους μου που χαθηκαν?
Το να δεχτω οτι η μνημη μου θα επεστρεφε μετα θανατον ηταν για μενα τοτε ακομα πιο ακραιο...

weird πραγματικα νομιζω πως ελιωσαν τα πληκτρα σου σημερα,χεχεχεχεχε.Εχουμε και λεμε,χωρις να ειμαι και εγω φυσικος,πως η κβαντομηχανικη υποστηριζει την υπαρξη 11 διαστασεων παρακαλω,με παραλληλους κοσμους (οταν λεει παραλληλους κοσμους δεν εννοει αντιγραφα του δικου μας,αλλα διαφορετικους).αν ενας αλλος πολιτισμος ζει στην 4 διασταση εμεις δεν μπορουμε καν να το δουμε παρα μονο αν επιλεξει να \"περασει\" να περασει μεσα απο το περιερισμενο πεδιο των τριων διαστασεων.Πιο απλα σκεψου την τεταρτη διασταση σαν μια απειρη ευθεια και τις τρεις που ζουμε σαν μια τελεια πανω σε αυτην την ευθεια.(και μας μενουν αλλες 7 μεχρι τις 11).Ακομα ενα αλλο πραγμα που μου κινει την περιεργεια,ειναι πως παρολο που η κβαντομηχανικη βασιζεται πανω στην ασταθεια,εν τουτοις τα αποτελεσματα της ειναι σταθερα και τα βλεπουμε,πχ η υπαρξη της υλης ειναι μια σταθερη κατασταση.Ισως μεσα απο αυτην την ασταθεια καποιο χερι οταν θελησει να μπορει να αλλαξει καποιες καταστασεις.Δεν εχω παραπανο γνωσεις στο θεμα,αν και εχω καποιες σκεψεις για το συγκεκριμενο θεμα.
Οσο για τα περι αγαπης,συμφωνω με ολα αυτα που διαβασες το βιβλιο,αλλα δεν απανταει ΓΙΑΤΙ τα νοιωθουμε.Ναι εχουμε στο dna μας την αισθηση της αγαπης και νοιωθουμε ολοκληρωμενοι μεσα απο αυτην.Το ερωτημα ειναι γιατι την εχουμε και δεν εχουμε κατι διαφορετικο.πχ,να νοιωθουμε ολοκληρωμενοι αν καθαριζαμε τουαλετες (χιουμορ).Τεκμηριωμενη απαντηση δεν υπαρχει καθως δεν ξερουμε πως εχουμε ολοι εμεις αυτη την \"σφραγιδα\" συμπεριφορας.Για μενα η χριστιανικη αντιληψη ειναι ξεκαθαρη σε αυτο.Αν το καλοσκεφτεις για να \"ενωθεις\" με κατι αλλο πρεπει να το αγαπησεις.Για να γινεις ενα μαζι του πρεπει να το αγαπησεις,αυτο σου λεει εν μερη,για να ενωθεις με κατι μεγαλυτερο(η τουλαχιστον να μη στραφεις εναντιον)του πρεπει να εισαι ικανος να αγαπησεις (κατι που δεν ειναι ικανοι να το νοιωσουν ολοι οι ανθρωποι και αυτο σου το υπογραφω με ποδια και με χερια).Κατα καποιο τροπο ειμαστε μια μικρογραφια του θεου σε ολα τα επιπεδα,με την επιλογη να τεινουμε να γινουμε οπως αυτος η το αντιθετο.Οσο για την γιαγια σου που δεν εχει νοηση,οπως εχουμε εμεις,αυτη τη στιγμη λογω υγειας,πραγματικα λυση δεν εχω βρει σε αυτο το θεμα.Η μονη λυση που μπορω να βρω και αυτη εχει σχεση με την χριστιανικη διδασκαλια,ειναι πως:
καθως η ψυχη μας ειναι πνευμα ζωοποιο,δηλαδη μπορει να δωσει κινηση και ζωη στην υλη(σωμα) εχουμε ως αποτελεσμα μια σωστη συνεργασια σωματος και ψυχης οταν αυτα δουλευουν σωστα.Το σωμα ειναι ομως φθαρτο,οταν καποια στιγμη δεν μπορει να λαβει τα μυνηματα λογω δυσλειτουργιας του,τοτε εχουμε σαν αποτελεσμα το προβλημα που ανεφερες.(οπως οταν νεκρωθουν τα νευρα του ποδιου οσο και να θελεις να το κουνησεις δεν προκειται να το καταφερεις ποτε).Αυτο το τελευταιο για την εξηγηση της ανικανοτητας σκεψης του ανθρωπου ειναι δικη μου θεωρια και ισως οχι τοσο σωστη,αλλα αυτη εχω για την ωρα.

α και κατι αλλο που επισημανα τωρα απο το κειμενο σου για την μνημη.Ποιος σου ειπε πως στην αλλη ζωη θα θυμασαι αυτα που εκανες εδω.Τι να τις κανεις τις γνωσεις σου για το πως φτιαχνεις γαλα απο σογια αν πας σε μια χωρα που δεν θα εχει σογια.(αν καταλαβαινεις αυτο που εννοω).Η πιστευεις πως θα συνεχισεις να εισαι αρσενικο η θηλυκο?Τι με κανουν να τα πιστευω ολα αυτα?Ισως γιατι προσπαθω να εξηγησω τον κοσμο μεσα απο την καρδια μου και αυτες ειναι οι μονες λυσεις που ταιριαζουν.Ειναι μια επιστημονικη φαντασια.... μπορει.Αλλα δεν θα το μαθουμε,τουλαχιστον οχι σε αυτη τη ζωη.Και εγω να ειμουν θεος δεν θα επετρεπα ποτε να μαθει ο ανθρωπος με σιγουρια ποιο ειναι το μελλον,γιατι πολυ απλα μετα θα λειτουργουσε με τον φοβο της αλλης ζωης χωρις να εκδηλωσει τον πραγματικο εαυτο του....

οσο για τον ορθολογισμο τα μικροκυματα με τους οφθαλμους μας δεν τα βλεπουμε.Παρολα αυτα υπαρχουν,βεβαια χρειαστηκε ο ανθρωπος γυρω στα 3000 χρονια να καταλαβει την υπαρξη τους και να καταφερει να τα \"δει\".Αρα με ορθολογικη σκεψη πριν 200 χρονια δεν υπηρχαν.Σκεψου στα επομενα 3000 χρονια τι εχουμε να \"δουμε\".
(νομιζω πως ισοφαρισα τα 3 διαφορετικα κομματια ερωτησεων σου,καιρος για εναν υπνακο,με κουρασες σημερα)

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
weird πραγματικα νομιζω πως ελιωσαν τα πληκτρα σου σημερα,χεχεχεχεχε.Εχουμε και λεμε,χωρις να ειμαι και εγω φυσικος,πως η κβαντομηχανικη υποστηριζει την υπαρξη 11 διαστασεων παρακαλω,με παραλληλους κοσμους (οταν λεει παραλληλους κοσμους δεν εννοει αντιγραφα του δικου μας,αλλα διαφορετικους).αν ενας αλλος πολιτισμος ζει στην 4 διασταση εμεις δεν μπορουμε καν να το δουμε παρα μονο αν επιλεξει να \"περασει\" να περασει μεσα απο το περιερισμενο πεδιο των τριων διαστασεων.Πιο απλα σκεψου την τεταρτη διασταση σαν μια απειρη ευθεια και τις τρεις που ζουμε σαν μια τελεια πανω σε αυτην την ευθεια.(και μας μενουν αλλες 7 μεχρι τις 11).Ακομα ενα αλλο πραγμα που μου κινει την περιεργεια,ειναι πως παρολο που η κβαντομηχανικη βασιζεται πανω στην ασταθεια,εν τουτοις τα αποτελεσματα της ειναι σταθερα και τα βλεπουμε,πχ η υπαρξη της υλης ειναι μια σταθερη κατασταση.Ισως μεσα απο αυτην την ασταθεια καποιο χερι οταν θελησει να μπορει να αλλαξει καποιες καταστασεις.Δεν εχω παραπανο γνωσεις στο θεμα,αν και εχω καποιες σκεψεις για το συγκεκριμενο θεμα.
Οσο για τα περι αγαπης,συμφωνω με ολα αυτα που διαβασες το βιβλιο,αλλα δεν απανταει ΓΙΑΤΙ τα νοιωθουμε.Ναι εχουμε στο dna μας την αισθηση της αγαπης και νοιωθουμε ολοκληρωμενοι μεσα απο αυτην.Το ερωτημα ειναι γιατι την εχουμε και δεν εχουμε κατι διαφορετικο.πχ,να νοιωθουμε ολοκληρωμενοι αν καθαριζαμε τουαλετες (χιουμορ).Τεκμηριωμενη απαντηση δεν υπαρχει καθως δεν ξερουμε πως εχουμε ολοι εμεις αυτη την \"σφραγιδα\" συμπεριφορας.Για μενα η χριστιανικη αντιληψη ειναι ξεκαθαρη σε αυτο.Αν το καλοσκεφτεις για να \"ενωθεις\" με κατι αλλο πρεπει να το αγαπησεις.Για να γινεις ενα μαζι του πρεπει να το αγαπησεις,αυτο σου λεει εν μερη,για να ενωθεις με κατι μεγαλυτερο(η τουλαχιστον να μη στραφεις εναντιον)του πρεπει να εισαι ικανος να αγαπησεις (κατι που δεν ειναι ικανοι να το νοιωσουν ολοι οι ανθρωποι και αυτο σου το υπογραφω με ποδια και με χερια).Κατα καποιο τροπο ειμαστε μια μικρογραφια του θεου σε ολα τα επιπεδα,με την επιλογη να τεινουμε να γινουμε οπως αυτος η το αντιθετο.Οσο για την γιαγια σου που δεν εχει νοηση,οπως εχουμε εμεις,αυτη τη στιγμη λογω υγειας,πραγματικα λυση δεν εχω βρει σε αυτο το θεμα.Η μονη λυση που μπορω να βρω και αυτη εχει σχεση με την χριστιανικη διδασκαλια,ειναι πως:
καθως η ψυχη μας ειναι πνευμα ζωοποιο,δηλαδη μπορει να δωσει κινηση και ζωη στην υλη(σωμα) εχουμε ως αποτελεσμα μια σωστη συνεργασια σωματος και ψυχης οταν αυτα δουλευουν σωστα.Το σωμα ειναι ομως φθαρτο,οταν καποια στιγμη δεν μπορει να λαβει τα μυνηματα λογω δυσλειτουργιας του,τοτε εχουμε σαν αποτελεσμα το προβλημα που ανεφερες.(οπως οταν νεκρωθουν τα νευρα του ποδιου οσο και να θελεις να το κουνησεις δεν προκειται να το καταφερεις ποτε).Αυτο το τελευταιο για την εξηγηση της ανικανοτητας σκεψης του ανθρωπου ειναι δικη μου θεωρια και ισως οχι τοσο σωστη,αλλα αυτη εχω για την ωρα.

---

Αγαπητε,
ειδα ενα πολυ καλο ντοκυμαντερ που μιλα για την θεωρια των χορδων και αναλυει το οσα λες για τα παραλληλα συμπαντα. Λεγεται \"what the bleep are we?\"και στο συνιστω ανεπιφυλακτα. Εχε στο νου οτι μου χρειαστηκε να το δω και δευτερη φορα για να καταλαβω μολις τα στοιχειωδη αν και τα δινει με απλο τροπο.. χεχε.
Τωρα, σχετικα με την κβαντομηχανικη,αυτες ειναι οι κατευθυνσεις της αλλα εχω συναγει (ισως και εσφαλμενα) οτι η βαση της ως προς τη δημιουργια του συμπαντος εκκινει απο την ιδεα των πιθανοτητων. Και γενικοτερα, σαν ελλογο ον δεν θα μπορουσα να αποκλεισω την πιθανοτητα μιας τετοιας πιθανοτητας;)
Σχετικα με τη θεϊκή μας φυση, πιστευω οτι ειναι μεσα μας, αναποσπαστο στοιχειο της φυσης μας. Ο καθενας εχει τον ανωτερο εαυτο μεσα του και ολη μας η ζωη ειναι ισως ενας αγωνας να ερθουμε σε επαφη μαζι του. Μια τετοια εμπειρια θα μπορουσαμε να την πουμε φωτιση, επαφη, επιφοιτηση, γαληνη, σοφια...Ειναι το απωτατο σταδιο της πνευματικης αναπτυξης, η επαφη με το Ανωτατο, ή οπως το αντιλαμβανομαι εγω, η εκστατικη επαφη με την Υπαρξη, μεσα μου και εξω μου. Δεν ασπαζομαι ωστοσο το δογμα ορισμενης θρησκειας αν και λογω επιρροης απο το περιβαλλον οπου ζω, συχνα χρησιμοποιω τα συμβολα του Χριστιανισμου για να εκδηλωνω τις πιο πνευματικες στιγμες μου.
Ετσι κι εμενα η ΑΓΑΠΗ με παραπεμπει στην ΕΝΩΣΗ, την ΕΝΟΤΗΤΑ, το ΜΑΖΙ, στην γαληνη, την ευτυχια. Το ερωτημα μου ηταν αν ο ρολος υπαρξης της δυναμης του μαζι και της αγαπης ειναι μηχανιστικος ( λειτουργικος: συμφυτος με το ενστικτο της επιβιωσης) ή εχει αλλη σκοπιμοτητα, οπως να μας ανοιξει την πυλη για την ουσια, την αχρονια, το θεικο κομματι της Υπαρξης.
Δεν εστιασα τοσο στην ανικανοτητα σκεψης, οσο στην ανικανοτητα μνημης.
Σε μια μεταθανατια μορφη υπαρξης, σιγουρα δεν εχουν σημασια οι μνημες του τυπου, πως μαγειρευω το ταδε φαγητο, μα οι μνημες που συγκροτουν την ατομικη ταυτοτητα ? Δεχομαι οτι μπορει να ειναι μια απομακρυσμενη απο το ατομικο στοιχειο μορφη \"υπαρξης\", ομως στην περιπτωση αυτη, εχει νοημα να ελπιζουμε σε μια μετα θανατον συνευρεση των χαμενων δικων μας ανθρωπων?

Σημερα εκανα την εξης διαπιστωση:)
Οταν προσπαθω να ΣΥΜΠΕΡΑΝΩ (δηλαδη να ΣΚΕΦΤΩ και κατοπιν να συμπερανω) αν πιστευω στην Ανωτερη δυναμη, το θειο, διαπιστωνω οτι δεν πιστευω και τασσομαι υπερ της ορθολογιστικης κοσμικης αντιληψης
Οταν απο την αλλη δεν σκεφτομαι καθολου πανω στο ζητημα αυτο, ξεχειλιζει απο μεσα μου συχνα μια πιστη, τοσο ακλονητη, οσο και το γεγονος της καθε μου ανασας...
Ειναι κατι στιγμες...
Ειναι εκεινες οι στιγμες που η φυση ζωγραφιζει μεσα μου και χαιδευει απαλα την ψυχη, κι αλλες.. πολλες στιγμες.
Οποτε αποφασισα να μην το ψαξω αλλο γιατι ακρη δεν θα βρω, κι απλα να το αποδεχτω ως εχει.

Αρα καποια στιγμη πρεπει να αποφασισεις αν θα λειτουργεις συμφωνα με την ψυχρη σκεψη η με το συναισθημα,με τη στυγνη λογικη η με αυτο που σου λεει το στερνο σου,την εσωτερικη φωτια,το φως σου.Ανεφερα για τις διαστασεις για να αποδειξω πως δεν ειναι ολα συμπτωματικα.(ειπαμε συμπτωσεις αλλα τοσες πολλες?).Και συνεχιζω(πραγματικα πως καταφερνεις σε 15 σειρες να εκφραζεις τοσες σκεψεις ειναι αξιο αποριας).Καποτε εβλεπα ενα ντοκυμαντερ που εδειχνε μια μπαλα να πεφτει σε ενα καρφι.υπηρχαν 50% πιθανοτητες μετα την κρουση με το καρφι η μπαλα να φυγει δεξια και αλλες τοσες αριστερα.Με την λογικη θα πρεπει να ειναι ισες.Και συνηθως ετσι γινοταν.Το περιεργο ειναι πως οταν μαζευοταν 3-4 ατομα και σκεφτονταν πως η μπαλα θα παει δεξια,αποδυκνειοταν πως τοτε η μπαλα πραγματικα εφευγε προς τα δεξια τις περισσοτερες φορες.Οποτε μιλαμε για μια κατασταση οπου μεσα απο μια ασαφεια εβγαινε ενα σταθερο αποτελεσμα (τρελο ε?).Το παραλληλιζω λιγακι με το νομο των πιθανοτητων και πως μπορεις να επηρεασεις τις πιθανοτητες.
Ξεχωριζω και εγω τα συναισθηματα που χρησιμοποιουνται για την επιβιωση,ερωτας,πεινα,φοβο� � κλπ,με τα συναισθηματα της ουσιας,δικαιοσυνη,αγαπη,ηθ� �κη.θα βαλω την αγαπη στο δευτερο σκελος,επετρεψε μου να το κανω.
Σε μια μεταθανατια μορφη υπαρξης για μενα μετραει η ποιοτητα του ειναι σου,η οποια μπορει να ειναι ανεξαρτητη απο τις μνημες σου.πχ μια καλη ψυχη παλι καλοσυνη θα βγαλει γιατι ετσι εχει σχηματιστει,ενω μια κακη το αντιθετο.Οποτε εφοσον η ουσια σου ειναι διαυγης,παλι σε αναλογες δοκιμασιες θα δρασει με τροπο διαυγη.ειναι θεμα πυρηνα της ψυχης σου πλεον και πως εχει σφυρηλατηθει.Για αυτο ισως και να μην χρειαζονται οι μνημες.
Σχετικα με την δευτερη παραγραφο σου,ειναι μια δικη σου αποφαση στο κατω κατω αυτη ειναι και η μαγκια μας,οτι μπορουμε να αποφασισουμε για τον εαυτο μας.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
Αρα καποια στιγμη πρεπει να αποφασισεις αν θα λειτουργεις συμφωνα με την ψυχρη σκεψη η με το συναισθημα,με τη στυγνη λογικη η με αυτο που σου λεει το στερνο σου,την εσωτερικη φωτια,το φως σου.Ανεφερα για τις διαστασεις για να αποδειξω πως δεν ειναι ολα συμπτωματικα.(ειπαμε συμπτωσεις αλλα τοσες πολλες?).Και συνεχιζω(πραγματικα πως καταφερνεις σε 15 σειρες να εκφραζεις τοσες σκεψεις ειναι αξιο αποριας).Καποτε εβλεπα ενα ντοκυμαντερ που εδειχνε μια μπαλα να πεφτει σε ενα καρφι.υπηρχαν 50% πιθανοτητες μετα την κρουση με το καρφι η μπαλα να φυγει δεξια και αλλες τοσες αριστερα.Με την λογικη θα πρεπει να ειναι ισες.Και συνηθως ετσι γινοταν.Το περιεργο ειναι πως οταν μαζευοταν 3-4 ατομα και σκεφτονταν πως η μπαλα θα παει δεξια,αποδυκνειοταν πως τοτε η μπαλα πραγματικα εφευγε προς τα δεξια τις περισσοτερες φορες.Οποτε μιλαμε για μια κατασταση οπου μεσα απο μια ασαφεια εβγαινε ενα σταθερο αποτελεσμα (τρελο ε?).Το παραλληλιζω λιγακι με το νομο των πιθανοτητων και πως μπορεις να επηρεασεις τις πιθανοτητες.
Ξεχωριζω και εγω τα συναισθηματα που χρησιμοποιουνται για την επιβιωση,ερωτας,πεινα,φοβο� � κλπ,με τα συναισθηματα της ουσιας,δικαιοσυνη,αγαπη,ηθ� �κη.θα βαλω την αγαπη στο δευτερο σκελος,επετρεψε μου να το κανω.
Σε μια μεταθανατια μορφη υπαρξης για μενα μετραει η ποιοτητα του ειναι σου,η οποια μπορει να ειναι ανεξαρτητη απο τις μνημες σου.πχ μια καλη ψυχη παλι καλοσυνη θα βγαλει γιατι ετσι εχει σχηματιστει,ενω μια κακη το αντιθετο.Οποτε εφοσον η ουσια σου ειναι διαυγης,παλι σε αναλογες δοκιμασιες θα δρασει με τροπο διαυγη.ειναι θεμα πυρηνα της ψυχης σου πλεον και πως εχει σφυρηλατηθει.Για αυτο ισως και να μην χρειαζονται οι μνημες.
Σχετικα με την δευτερη παραγραφο σου,ειναι μια δικη σου αποφαση στο κατω κατω αυτη ειναι και η μαγκια μας,οτι μπορουμε να αποφασισουμε για τον εαυτο μας.

---

Νομιζω οτι τη στιγμη που θα το αποφασίζω, θα λειτουργώ με τη σκέψη μου, αρα θα ειναι μια προκατειλημένη απόφαση ;) Γενικότερα δεν νιώθω την ανάγκη να υιοθετήσω μέσα μου μια σαφή στάση απέναντι στα πράγματα τα υπαρξιακά. Το αφήνω ρευστό, προς το παρόν.
Ο νόμος των πιθανοτήτων έχει μέσα του μέγιστα σημεία ασάφειας χωρίς αυτό να προδικάζει το ασαφές του αποτελέσματος. Έτσι κάθε αποτέλεσμα μοιάζει εφικτό.
Τα συναισθήματα επιβίωσης έχουν βάση σωματική/βιολογική. Ενώ τα συναισθήματα ουσίας, όπως τα ονομάζεις, εκκινούν απο την ψυχοπνευματική μας βάση. Συμφωνώ στον διαχωρισμό τους, επιστρέφουμε όμως στην αρχική μου ερώτηση:Μπορεί το πνεύμα να υπάρξει χωρίς την ύλη? Ποιο είναι αυτό που προσδιορίζει το άλλο?
Ο πυρήνας της ψυχής στέκει πέρα από τις μνήμες, συμφωνώ. Ωστόσο αν δεχτούμε την χωρίς μνήμη μετέπειτα ύπαρξη, θα πρέπει να δεχτούμε και την μη αντάμωση με τους αγαπημένους.
Και για μένα προσωπικά η λαχτάρα της επαφής με εκείνους που χάθηκαν είναι πιο ισχυρή απο τη λαχτάρα της αιωνιότητας...

Ποσες φορες δεν αποφασισες χωρις να λειτουργεις με την σκεψη σου?
Υπαρχουν θρησκειες που αναφερουν πως μπορει να ζησει πνευμα χωρις υλη(και μαλιστα αυτος ειναι και ο σκοπος συμφωνα με αυτες) και αλλες που δεν το υιοθετουν.Ο καθενας αποφασιζει για τον εαυτο του τι θα ακολουθησει και τι θα πιστεψει.
Προσωπικα και εγω πιστευω πως συνανταμε καποιους απο τους χαμενους στην αλλη ζωη.
Αν ειχα τις απαντησεις σε ολα εξαλου θα με διαβαζατε απο κανενα βιβλιο και θα πληρωνατε και τις διακοπες μου χεχεχεχε.(και δεν ειναι καθολου ασχημη ιδεα τωρα που το σκεφτομαι).

Κι εγώ weird μου δεν ξέρω τι πιστεύω πιο πολύ, την εκλογικευμένη θεώρηση ή την πιο πνευματική; Νομίζω είναι περίοδοι, στιγμές που το ένα μπορεί να διαδέχεται το άλλο. Μια μίξη από τα δύο τους χωρίς νόημα, που για μένα όμως έχει και δεν με πειράζει αν σε άλλους είναι ακατανόητο.
Και για μένα η συνάντηση με αγαπημένους ανθρώπους αποτελεί πολύ σημαντικότερο από την αιωνιότητα...

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Κι εγώ weird μου δεν ξέρω τι πιστεύω πιο πολύ, την εκλογικευμένη θεώρηση ή την πιο πνευματική; Νομίζω είναι περίοδοι, στιγμές που το ένα μπορεί να διαδέχεται το άλλο. Μια μίξη από τα δύο τους χωρίς νόημα, που για μένα όμως έχει και δεν με πειράζει αν σε άλλους είναι ακατανόητο.
Και για μένα η συνάντηση με αγαπημένους ανθρώπους αποτελεί πολύ σημαντικότερο από την αιωνιότητα...

---

Μια μίξη απο τα δυό τους χωρίς νόημα, που για μένα όμως έχει!
Γλυκιά μου κοπέλα, εισαι τόσο εύστοχη! Εβαλες σε μια φράση αυτό που προσπαθώ να εκφράσω σε τόσες γραμμές:)
Ετσι ακριβως νιώθω, το ένα να διαδέχεται το άλλο, και τα εχω αποδεκτέι και τα δύο σαν εκδοχές που υπάρχουν μέσα μου και σαν πλευρές του ίδιου μου του εαυτού εν τέλει.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
Ποσες φορες δεν αποφασισες χωρις να λειτουργεις με την σκεψη σου?
Υπαρχουν θρησκειες που αναφερουν πως μπορει να ζησει πνευμα χωρις υλη(και μαλιστα αυτος ειναι και ο σκοπος συμφωνα με αυτες) και αλλες που δεν το υιοθετουν.Ο καθενας αποφασιζει για τον εαυτο του τι θα ακολουθησει και τι θα πιστεψει.
Προσωπικα και εγω πιστευω πως συνανταμε καποιους απο τους χαμενους στην αλλη ζωη.
Αν ειχα τις απαντησεις σε ολα εξαλου θα με διαβαζατε απο κανενα βιβλιο και θα πληρωνατε και τις διακοπες μου χεχεχεχε.(και δεν ειναι καθολου ασχημη ιδεα τωρα που το σκεφτομαι).

---

Καλέ μου,
φυσικα και δεν αποζητώ απο εσένα να μου απαντήσεις σε όλα τα ερωτηματικά που έχω κατα καιρούς θέσει στη ζωή μου!!!
Ο οποιοσδήποτε θα είχε καει!!! χιχι
Αποφάσισα αυθόρμητα συχνά, ωστόσο υποσεινήδητα είχαν γίνει διεργασίες μέσα μου που εκκινούσαν είτε απο τον ορθολογικό είτε απο τον συναισθηματικο-πνευματικό μου κόσμο...
Πάντως αυτό ακριβώς εννοώ, λέγοντας πως αφήνω και τα δύο να υπάρχουν μέσα μου, οτι στο θέμα της πίστης λειτουργώ αυθόρμητα, χωρις να υιοθετώ εκ των προτέρων ορισμένη θέση, αντιλαμβανόμενη ωστόσο τις εκδοχές που βρίσκονται μέσα μου.

Ανωνυμη ειναι λογικο να σκεφτομαστε και με τους δυο τροπους,λογικα-πνευματικα γιατι πολυ απλα ειναι 2 διαφορετικες πτυχες του εαυτου μας αλληλενδετες μεταξυ τους.Και αναλογα των περιστασεων λειτουργουμε με αυτη που μας \"βολευει\" περισσοτερο ή αυτη που μας κανει να νοιωθουμε καλυτερα.Αλλα αν το αναλυσουμε τι ειναι ορθολογικη σκεψη?Να κοιταζουμε το συμφερον μας,να κοιταζουμε το κοινο συμφερον οποτε αντικρουεται με το προσωπικο?Να κοιταζουμε το συμφερον του παιδιου μας,οποτε αντικρουομαστε με τις προηγουμενες 2 σκεψεις?Πνευματικα ομως η λυση ειναι προφανης.Ειναι κατι που δεν μπορω να το εξηγησω,αλλα οσο σκεφτεσαι με ανιδιοτελη τροπο,τοσο ερχεται μια επιβεβαιωση στην ψυχικη σου κατασταση.Κατι που σε κανει δυνατο.Που σε βοηθαει στις δυσκολες στιγμες σαν να σου λεει,\"εδω ειμαι εγω,μαζι σου\",μια ατελειωτη γεννητρια ενεργειας.Τα γραφω ολα αυτα γιατι ορθολογιστικα ειναι ακατανοητα,αλλα ειναι συναισθηματα ζωντανα και υπαρκτα,τουλαχιστον σε μενα.
Γλυκητατη μου,
Ενα ανυσηχο πνευμα ζει,ελισσεται,προσπαθει,ψα� �νει να βρει τις απαντησεις.Ειναι εσωτερικη αναζητηση δειχνει ευφυια.Δεν υπηρξα ποτε στην αλλη πλευρα αν και μερικες φορες θα το ηθελα να γλυτωσω το εγκαυμα.

Η λαχταρα οτι κατι μενει, η προσδοκια να ξαναδεις τους αγαπημενους και η θαλπωρη της ανθρωπινης επαφης που τους θυμιζει... εκει \"παραπαιω\" και ενδομυχα ελπιζω.
Κατα τα αλλα ομως και στις υπολοιπες συνθηκες, βρισκομαι σε αρμονια με το να κοιταω τον ηλιο καταματα, τα \"σκληρα δεδομενα της Υπαρξης\".
Εχω περασει τοσο χρονο να τα κοιταω, που τολμω να πω, εχω συμφιλιωθει αρκετα μαζι τους... και μαλιστα εχω διαλεξει εναν τροπο για να ζω.
Εμπνευστη.... ειναι ομορφο αυτο που αποπνεεις, μια σιγουρια που πηγαζει απο το βιωμα.
Ετσι ειναι, τα ανησυχα πνευματα κιδυνευουν να παθουν εγκαυμα:)
Anwnimi.... απλα αφεσου... ετσι λεω.. και σε μενα καμια φορα.

Θα μπορουσε να μην υπαρχει τίποτα?
Και δεν εννοω μονο μετά τον θανατο αλλά και πριν. Όλο αυτό που ζούμε να ειναι ένα όνειρο ή εφιάλτης? Ν α ειμαστε απλώς εδώ για την διασκέδαση ενός θεού που απλά βαρέθηκε και ήθελε να σπάσει λίγο πλάκα με τις συνεχόμενες ερωτησεις και αναζητήσεις μας ?

Να παιζουμε απλά ένα θεατρο κωμωδία-τραγωδία και τίποτε άλλο να μην έχει νόημα? Ν α ειμαστε απλά σχήματα στο μυαλό κάποιου φαρσέρ?

Φυσικα ρητορικές ερωτήσεις.

Ισως ο θεος να ενοιωσε μοναξια και να ηθελε λιγο ποιοτικη παρεα.Οποτε αφου εκανε τον ανθρωπο να οριζει μονος του τον εαυτο του,για να μην ειναι προβλεψιμος ουτε απο τον ιδιο τον θεο(να εχει ενδιαφερον),ξεχωριζει αυτους που \"ξεχωριζουν\" και τους κρατα μαζι του.Μακαρι και οι αγαπημενοι σας να ειναι σε αυτους που \"ξεχωριζουν\"....
(σας ακουγεται επιστημονικη φαντασια?)

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
Ισως ο θεος να ενοιωσε μοναξια και να ηθελε λιγο ποιοτικη παρεα.Οποτε αφου εκανε τον ανθρωπο να οριζει μονος του τον εαυτο του,για να μην ειναι προβλεψιμος ουτε απο τον ιδιο τον θεο(να εχει ενδιαφερον),
(σας ακουγεται επιστημονικη φαντασια?)

---

Εδω γελάνε...

εγω παλι το πιστευω ....

Οχι,οχι και παλι οχι εχετε ξεφυγει απο την αληθεια.
Ολοι ξερουμε οτι η ζωη ειναι ενα coin op.
Εχουμε ριξει ενα κερμα και παιζουμε ενα παιχνιδι....δυστυχως αυτα ειναι φτιαγμενα για να χανεις σε ενα ευλογο χρονικο διαστημα οποτε σε 70 χρονια περιπου θα πρεπει να ξηλωθουμε και αλλο κερμα για να ξαναπαιξουμε.
Το μονο που δεν ξερω ειναι αν το coin op ειναι single player ή multiplayer:P

Quote:

---

Originally posted by weird
Η λαχταρα οτι κατι μενει, η προσδοκια να ξαναδεις τους αγαπημενους και η θαλπωρη της ανθρωπινης επαφης που τους θυμιζει... εκει \"παραπαιω\" και ενδομυχα ελπιζω.


Πόσες φορές το έχω σκεφτεί αυτό! Ο φόβος για το θάνατο φεύγει με την ελπίδα για το ...μετά. Εκεί που μπορεί να συναντήσουμε...τι? Αυτούς που χάσαμε ή εμάς? Θα απαντήσουμε σε ερωτήσεις ή θα κλείσουμε πληγές?

Το τίποτα είναι πολύ μακριά από αυτό που σκέφτομαι. Όπως και να έχει είναι αδύνατο να το αποφύγουμε και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.


Κατα τα αλλα ομως και στις υπολοιπες συνθηκες, βρισκομαι σε αρμονια με το να κοιταω τον ηλιο καταματα, τα \"σκληρα δεδομενα της Υπαρξης\".
Εχω περασει τοσο χρονο να τα κοιταω, που τολμω να πω, εχω συμφιλιωθει αρκετα μαζι τους... και μαλιστα εχω διαλεξει εναν τροπο για να ζω.



Να ξερες πόσο σε ζηλεύω μερικές φορές. Είσαι πολύ γενναία.



Ετσι ειναι, τα ανησυχα πνευματα κιδυνευουν να παθουν εγκαυμα:)



Εγώ ψιλοτσουρουφλίζομαι και αποχωρώ μέχρι να βρω ξανά δυνάμεις να πλησιάσω κοντά στη φωτιά....

---

Αυτη η συζητηση επρεπε να γινει χειμωνιατικα που κανει και κρυο να αντισταθμισουμε τις αυξησεις στα καυσιμα.Πολυ ζεστη ...

Quote:

---

Originally posted by Andy
Θα μπορουσε να μην υπαρχει τίποτα?
Και δεν εννοω μονο μετά τον θανατο αλλά και πριν. Όλο αυτό που ζούμε να ειναι ένα όνειρο ή εφιάλτης? Ν α ειμαστε απλώς εδώ για την διασκέδαση ενός θεού που απλά βαρέθηκε και ήθελε να σπάσει λίγο πλάκα με τις συνεχόμενες ερωτησεις και αναζητήσεις μας ?

Να παιζουμε απλά ένα θεατρο κωμωδία-τραγωδία και τίποτε άλλο να μην έχει νόημα? Ν α ειμαστε απλά σχήματα στο μυαλό κάποιου φαρσέρ?

Φυσικα ρητορικές ερωτήσεις.

---

Όλα είναι το ίδιο απίθανα και πιθανά, αναλογα με την κατευθυνση/οπτική που υιοθετεί κανεις...
Αυτό που έχω να σου πώ, είναι οτι πιθανόν το νόημα της ζωής μας, να μην χρειάζεται να το ορίσουμε σε σχέση με το πρίν απο αυτή ή το μετά απο αυτή σημείο...
Το νόημα της ζωής ίσως βρίσκεται μόνο μέσα στην ίδια τη ζωή και στο να τη ζούμε. Ίσως το νόημα να βιώνεται μόνο και να μην ορίζεται.
Ίσως, να μην έχει ανάγκη για να υπάρξει τις διαθέσεις ενός θεού, τις υποσχέσεις μιας μετά θανατον συνάντησης ή τα στοιχεία μιας τραγωδίας/κωμωδίας.
Είναι μόνο ότι βλέπεις, αισθάνεσαι, βιώνεις.
Ψάχνουμε ένα νόημα για το παρόν, κοιτάζοντας μπροστά ή πισω.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
Ισως ο θεος να ενοιωσε μοναξια και να ηθελε λιγο ποιοτικη παρεα.Οποτε αφου εκανε τον ανθρωπο να οριζει μονος του τον εαυτο του,για να μην ειναι προβλεψιμος ουτε απο τον ιδιο τον θεο(να εχει ενδιαφερον),ξεχωριζει αυτους που \"ξεχωριζουν\" και τους κρατα μαζι του.Μακαρι και οι αγαπημενοι σας να ειναι σε αυτους που \"ξεχωριζουν\"....
(σας ακουγεται επιστημονικη φαντασια?)

---

Πιστεύω οτί όλοι μας έχουμε την θεϊκή πλευρά μας. Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να φτάσουμε στα ανώτερα στρώματα του εαυτού μας, σε ένα επίπεδο φωτός και γαλήνης. Η θεικότητα της φύσης μας είναι για μένα αναμφισβήτητη. Καθε άνθρωπος είναι εν δυνάμει πηγή αγάπης και φωτός. Είναι στα πλαίσια της ελευθερίας του καθενός να καλλιεργηθεί και να εξελιχθεί στον ανώτερο εαυτό του. Να αυτοπραγματωθεί, μέχρι τέλους. Και ίσως μετά να μην φοβάται άλλα \"τέλη\".
Επίσης,
όλοι έχουμε μέσα μας το δικό μας μοναδικό στοιχείο και ως εκ τούτου ξεχωριστό.
Στο ένα ή στο άλλο, ο καθένας μας βιώνει και αντιλαμβάνεται με έναν τρόπο όλοδικό του και σίγουρα έχει ένα ταλέντο, έχει κάτι να προσφέρει, κάτι να πεί.
Σε όλη του τη ζωή ο άνθρωπος, μπορεί να παλεύει για να γίνει αυτός που έιναι, όπως είπε κι ο Νίτσε.
Κι όταν έρθει ετούτη η στιγμή, σίγουρα, θα είναι ενας ανθρωπος ξεχωριστός.

[quote]Originally posted by Θεοφανία

Quote:

---

Originally posted by weird
Η λαχταρα οτι κατι μενει, η προσδοκια να ξαναδεις τους αγαπημενους και η θαλπωρη της ανθρωπινης επαφης που τους θυμιζει... εκει \"παραπαιω\" και ενδομυχα ελπιζω.


Πόσες φορές το έχω σκεφτεί αυτό! Ο φόβος για το θάνατο φεύγει με την ελπίδα για το ...μετά. Εκεί που μπορεί να συναντήσουμε...τι? Αυτούς που χάσαμε ή εμάς? Θα απαντήσουμε σε ερωτήσεις ή θα κλείσουμε πληγές?

Το τίποτα είναι πολύ μακριά από αυτό που σκέφτομαι. Όπως και να έχει είναι αδύνατο να το αποφύγουμε και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.


Κατα τα αλλα ομως και στις υπολοιπες συνθηκες, βρισκομαι σε αρμονια με το να κοιταω τον ηλιο καταματα, τα \"σκληρα δεδομενα της Υπαρξης\".
Εχω περασει τοσο χρονο να τα κοιταω, που τολμω να πω, εχω συμφιλιωθει αρκετα μαζι τους... και μαλιστα εχω διαλεξει εναν τροπο για να ζω.



Να ξερες πόσο σε ζηλεύω μερικές φορές. Είσαι πολύ γενναία.

---

Αγαπητή μου... κάθε φόβος κρύβει μέσα του και μιαν ελπίδα...
Ακολούθησε την αίσθησή σου, οτι κάτι μένει. Ο καθένας μας έχει ίσα δικαιώματα στο να πρεσβεύει την αλήθεια του..
Ίσως σιγά σιγά έχεις κι εσύ αρχίσει να σηκώνεις τα μάτια στον ήλιο.
Μην τρομάζεις,
όλη η δύναμη του κόσμου, βρίσκεται μέσα μας..
Χρειάζεται απλά \"πηγές έμπνευσης\" για να εκδηλωθεί.

Αυτο που θελω να πω ειναι οτι σημασια δεν εχει το τι πιστευουμε αλλα το τι ισχυει.

Και μαλλον αυτο ποτε -εν ζωη-δεν θα το ανακαλυψουμε...

Και ομως Andy το τι πιστευουμε εχει σημασια...γιατι αυτο ισχυει για μας...δεν πα να κουνιεται το συμπαν συθεμελα.
Και οταν λεμε πιστευω εννοω \"ΠΙΣΤΕΥΩ\" χωρις την παραμικρη αμφιβολια.

Μπορει..αλλα δεσ το και αλλιως.

αν εγω σε κλεισω σε μια φυλακη με φαι και γκομενες, εχει σημασια αν περνας εσυ καλα η αν ενω γελαω ή σε χρησιμοποιω για τους δικους μου σκοπους...

Η αληθεια σου...αληθεια σου και η αληθεια μου...αληθεια μου καπως ετσι.
Αν για μενα το μονο που υπαρχει ειναι το φαι και οι γκομενες και δεν ξερω καν την δικη σου υπαρξη τι με νοιαζει?
Εκτος αν βεβαια με χτυπησει καταφατσα μια μερα μια αλλη αληθεια και τα δω ολα κωλυομενα...που παλι μπορει να ειναι μια ψευδη αληθεια...καταχρηστικα χρησιμοποιω τη λεξη \"αληθεια\".

σε επιρεαζει ομως γιατι δεν σε αφηνει να δεις περα απο την φυλακη, μπορει ουτε καν να υποπτευεσαι την υπαρξη της.

Η αληθεια ειναι ονειρο απατηλο...οποτε τρελαινομαι νομιζω οτι ειμαι ετοιμος να σκισω καποιο πεπλο και να ανακαλυψω την αληθεια,μια αληθεια που χορευει στα ματια μου μπροστα και την αγνοω,αλλα παντα κυνηγαω σκιες.
Ολοι παντως πιστευουμε σε κατι,αν μη τι αλλο στην υφη της πραγματικοτητας που αντιλαμβανομαστε με τις αισθησεις μας.
Αν αρχισουμε να μη πιστευουμε στις αισθησεις μας τοτε βρισκομαστε σε χοντρους μπελαδες.
Εν πασει περιπτωση ειμαστε απλως ανθρωποι πεπερασμενοι,δεν προκειται ισως ποτε να ανακαλυψουμε ορισμενα πραγματα.

παρολο που η αληθεια ειναι μια,ο καθενα την βιωνει με διαφορετικο τροπο,σαν να την βλεπουμε μεσα απο γυαλια με διαφορετικους βαθμους μυωπειας.και εξηγω τι εννοω.εχετε ενα μαγαζι που το νοικιαζετε 300 ευρω.Αν ειστε ο ιδιοκτητης σας φαινονται λιγα,αν ειστε ο νοικαρης σας φαινονται πολλα.Η αληθεια ειναι μια και ο καθενας την φιλτραρει με τον δικο του προσωπικο τροπο.Μπορει να νοιωθεις χαρουμενος μεσα σε μια σχεση χωρις να ξερεις οτι σε απαταει η κοπελια σου (αυτο παει για το παραδειγμα σου αντυ) και ερωτω,ποια αληθεια θελεις να ξερεις?πως περνας καλα στην αγνοια σου η την σκληρη πραγματικοτητα.Και αν την ολη πραξη εσυ την θεωρεις ανηθικη,η αληθεια της κοπελιας ποια ειναι;πως ειναι κατι το συνηθισμενο στην εποχη μας? ......
Αν δεν δεις μια κατασταση σφαιρικα με τον εαυτο σου εξω απο αυτην δεν προκειται να δεις καμια αληθεια....