Συνήθεια (εικόνας) σώματος - αδυνάτισμα

Καλημέρα!

Σας έχει τύχει να αδυνατίζετε (να φαίνεται στη ζυγαριά, στα ρούχα, να σας το λένε και οι άλλοι) αλλά εσείς ακόμα να νιώθετε "παχουλούτσικοι", σαν να μην έχει συνηθίσει το σώμα σας (ή το μυαλό;). Νομίζω κάτι τέτοιο μου συμβαίνει. Για παράδειγμα, ο τρόπος που στέκομαι είναι ο ίδιος με αυτόν που στεκόμουν όταν ήμουν 68,5 κιλά, συνεσταλμένα, σαν να ντρέπομαι για το κορμί μου.


23-Αυγ-11 68
30-Αυγ-11 66,3
6-Σεπ-11 65,1
13-Σεπ-11 64,2
20-Σεπ-11 63,8
27-Σεπ-11 63,7
7-Οκτ-11 63,5
14-Οκτ-11 63
4-Νοε-11 63
12-Δεκ-11 66,6
20-Δεκ-11 66,9
11-Ιαν-12 68,5
15-Ιαν-12 68,1
23-Ιαν-12 67,6
1-Φεβ-12 66,4
8-Φεβ-12 65,7
16-Φεβ-12 66,1
23-Φεβ-12 65,2
1-Μαρ-12 64,3
14-Μαρ-12 63,9
6-Απρ-12 63,1
11-Μαϊ-12 63,3
15-Μαϊ-12 63,5
22-Μαϊ-12 62,7
29-Μαϊ-12 61,5

Δεν εχει συμβει σε εμενα (ακομα! :P ) αλλα στην αδερφη μου! Ηταν 75 κιλα με υψος 1,62 εχασε τα κιλα της και πηγε 58 και δεν καταλαβαινε οτι τα εχει χασει ολα και ειναι αδυνατη!! Πηγαιναμε σε μαγαζια και ζητουσε το μεγαλητερο νουμερο σε τζιν και οι πωλητριες την κοιτουσαν σαν ουφο!! χαχαχαχααχ

χεχεχε

ρενα συμβαινει σχεδον σε ολους που χανουν βαρος. Εγω ξεπερασα ενα μεγαλο κομματι της αποδοχης της νεας μου εικονας με τις φωτογραφιες και ενα αλλο με κουβεντα με δικους μου ανθρωπους αλλα μεχρι και συνεδριες σε ψυχολογο πηγα και εκανα ( μονο 2 γιατι μετα βρηκα την πιο ανεξοδη μεθοδο που σου περιεγραψα) . Εβαλα την αδελφη μου και με τραβαγε συνεχεια μεχρι να δω καθε γωνια του νεου μου σωματος και να συνηδειτοποιησω τι μου συμβαινει.

Σε εμένα συμβαίνει το αντίθετο, χάνω και δεν μπορώ να συνηθίσω στην ιδέα ότι το σώμα μου έχει αλλάξει και είναι πιο λεπτό :tumble:
Η αλήθεια είναι ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω διατροφής. Κάνε ένα τσεκ στο τι τρως.
Τις πρώτες μέρες της άτκινς δεν έχασα τίποτα από κιλά αλλά ξεπρήστηκα, το είδα και στα ρούχα και στο στρέτσινγκ (μου αρέσει πολύ!!!) που μπορώ να φτάσω σε σημεία που δεν μπορούσα πριν.

Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει η εικόνα του σώματος μας , ειδικά αν έχουμε χρόνια τα πολλά κιλά . Εγώ ΄΄εχοντας φτάσει και τα 108 ,΄ύπάρχουν στιγμες που με βλέπω όπως ήμουνα τότε και άλλες ακόμη και σχεδον κανονική αν κι έχω μέλλον ακόμη για κανονική .

ειναι μια σχεση που πρεπει να την δουλευουμε συνεχεια με τον εαυτο μας για να μην χανουμε την μπαλα. οι διατροφικες διαταχες συνδεονται πολυ με την διαστρευλωμενη εικονα σωματος. θελει δουλεια

Εγώ τώρα με βλέπω χάλια. Κάθε μέρα αυτό συζητάω με την οικογένεια μου. Την έχω πρηξει την μανούλα μου. "Πόσο χοντρή είμαι τώρα" και "πως είναι δυνατόν να ήμουν 100+ κιλά?' "πόση ήμουν?" και "γιατί δεν το έβλεπα?"
Δεν έχω ρούχα να βάλω γιατί μου είναι όλα φαρδιά και δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει...
Να κοιταχτώ λέτε? :smilegrin:
Πέρα από την πλάκα όμως, πραγματικά σε αυτά τα κιλά που είμαι τώρα νοιώθω πολύ άσκημα όταν με βλέπω στον καθρέφτη. Κι όταν μου λένε αδυνάτισες και τέτοια, δεν ξέρω τι να απαντήσω. Μια παγωμάρα, ένα μουδιασμα και από μέσα μου λέω καλά τυφλοί ή χαζοί είναι?

chrikos την περασα και εγω αυτη την φαση πολυ εντονα γυρω στα 85 κιλα οταν ημουν. θα περασει , απλα πρεπει να το δουλεψεις με τον εαυτο σου. εμενα κοντεψε να μου το γυρισει σε ανορεξια τοτε , για τοσο ακραιες συμπεριφορες μιλαμε. ευτυχως συνηλθα γρηγορα και καταλαβα οτι αυτα που νιωθω ειναι στο μυαλο μου και οχι πραγματικοτητα. παρε μια φωτο σου στα πολλα σου κιλα και βγαλε αλλη μια τον εαυτο σου σημερα. Βαλτες διπλα διπλα για να δεις τι βλεπουν οι αλλοι και εσυ δεν μπορεις. Μην εχεις υπερβολικες απαιτησεις απο τον εαυτο σου και δωσε ενα τεραστιο μπραβο στον εαυτο σου για οτι εχεις καταφερει μεχρι στιγμης , το αξιζεις . ειναι τεραστια η προσπαθεια που εχεις κανει και πρεπει να το αναγνωρισεις στον εαυτο σου και να το αποδεχθεις.

Quote:

---

Originally posted by *Katie
ρενα συμβαινει σχεδον σε ολους που χανουν βαρος. Εγω ξεπερασα ενα μεγαλο κομματι της αποδοχης της νεας μου εικονας με τις φωτογραφιες και ενα αλλο με κουβεντα με δικους μου ανθρωπους αλλα μεχρι και συνεδριες σε ψυχολογο πηγα και εκανα ( μονο 2 γιατι μετα βρηκα την πιο ανεξοδη μεθοδο που σου περιεγραψα) . Εβαλα την αδελφη μου και με τραβαγε συνεχεια μεχρι να δω καθε γωνια του νεου μου σωματος και να συνηδειτοποιησω τι μου συμβαινει.

---

καλή η ιδέα σου Katie...δεν το είχα καταλάβει οτι συμβαίνει αυτό!

αχ βρε παιδιά....ώρες ώρες λέω μακάρι να ήμουν σαν τους άλλους, που δεν έχουν θέματα με το φαγητό και ανεβοκατεβαίνουν +- 3 κιλά....ουφφφφ

ου, καλα εισαι... ειμαι πλεον 55 κιλα, και αν ειμαι διπλα σε μια 60 κιλα, νιωθω οτι τη καλυβω, αν τυχει και ειμαι διπλα σε μια 50 κιλα, νιωθω φαλαινα, κυριως γιατι συνηθισα να'μαι η "παχουλη" της παρεας.

Εννοειται πως συμβαινει,τελευταιο παραδειγμα χτες αγορασα ενα μπλουζακι medium και οταν ηρθα σπιτι και το φορεσα δεν μου καθοταν καλα και δεν εφαρμοζε.Γενικοτερα το εχω παθει πολλες φορες με τα ρουχα, κοιταω κατι κ λεω αποκλειεται να μου κανει.Δε νομιζω οτι φευγει ευκολα αυτο,ειδικα για καποιον που ειχε επιπλεον κιλα για πολλα χρονια και ειχε παντα το φοβο των μαγαζιων και των ρουχων.Εγω ακομα σκεφτομαι οτι με βλεπουν οι πωλητριες και λενε απο μεσα τους τι χοντρη ειναι αυτη και τι θελει εδω(εννοω μαγαζια με ρουχα για μοντελα).;)

Ρένα αυτή την ευχή κάνω και εγώ συχνά!

Βλέπω και εγώ αυτό που λες, ότι όλοι έχουν μικρές διακυμάνσεις στο βάρος τους(μιλάω για αυτούς με φυσιολογικά και αδύνατα σώματα)

Η μόνη μας διαφορά είναι ότι αυτοι δεν τρελαίνονται. Εγώ πάλι παίρνω 2 κιλά και νιώθω βουβάλι.

Νομίζω ότι θα βγω έξω και όλοι θα προσέχουν ότι πάχυνα και ότι με στενευει το τζιν.

Και εννοείται ότι δεν έχω συνειδητοποιήσει το τωρινό μου μέγεθος. Είμαι περίπου 50 κιλά και "συμπεριφέρομαι" σαν 65+. Ευτυχώς που είναι και οι φωτογραφίες και με

ταρακουνάνε πού και πού γιατί αλλιώς θα είχα εντελώς λανθασμένη εικόνα. Βέβαια δεν σου κρύβω ότι ακόμα και φωτο που βλέπω, δυσκολεύομαι να το πιστέψω.

Δοκίμασε το πάντως, ίσως βοηθήσει. Το ότι είναι θέμα μυαλού όμως είναι γεγονός και δύσκολα αλλάζει.

@ *Katie
σε ευχαριστώ πολύ :D

εχω πλεον πειστει,οτι η διαστρεβλωμενη εικονα σωματος ειναι κατι που συμβαινει σε ολους οσους εχουν αυξομειωσεις (σημαντικες) στα κιλα τους και καθολου μονο σε οσους εχουν ανορεξια οπως ειναι η γνωστη αποψη.
εγω πριν χασω τα κιλα με εβλεπα αλλες φορες παχουλη,αλλες φορες συμπαθητικη.παντα αναγνωριζα οτι πρεπει να χασω επειγοντως ,αλλα δεν παθαινα και αηδια με το θεαμα.σε αυτο συνηγορουσε και η παραδοξως παντα καλη ερωτικη-συναισθηματικη μου ζωη.
τωρα οταν βλεπω παλιες φωτος αναρωτιεμαι πως μπορουσα και κυκλοφορουσα ετσι.
οταν εχασα τα πρωτα 5 κιλα, ενοιωθα και εβλεπα αλλαγη πανω μου.
στα 10 κιλα ΕΒΛΕΠΑ μεγαλη αλλαγη, η ψυχολογια μου ηταν στα υψη , τα ρουχα ολα ενα δραμα κλπ
μετα τα 10 κιλα, δεν εβλεπα αλλαγη, εμπιστευθηκα την ζυγαρια μου για την πορεια μου και εξακολουθησα να αισθανομαι τελεια, γιατι με νβαση την λογικη, την ζυγαρια και τα σχολια των φιλων ,ολα πηγαιναν καλα.
μετα τα 12 κιλα, με εβλεπα ιδια αλλα αρχισα να βλεπω τους αλλους να παχαινουν!
εκει που βλεποντας τον φιλο μου τον θεωρουσα πολυ αδυνατο, νομισα οτι παχαινε. ζυγιζοταν και ηταν απολυτα σταθερος.
τωρα ειμαι σε αυτην την φαση. βλεπω την ζυγαρια και τις αντιδρασεις, βλεπω τα ρουχα που ολα πλεουν πανω μου κι εχω αλλαξει γκαρνταρομπα, αλλα δεν βλεπω τεραστιες αλλαγες. τις νοιωθω πληρως ομως απο την γενικοτερη αποδοχη.