Φοβιες θανατου...

Καλησπερα σας..πρωτη φορα γραφω για κατι που νοιωθω και με ποναει...Με λενε Αλεξανδρο ειμαι 28ετων και τον μαρτιο του 08 αρχισε και μενα το δικο μου ''μαρτυριο''.

Ενα βραδυ που ξαπλωσα να κοιμηθω, ξαφνικα με επιασε μια απιστευτη ζαλη,ενα μουδιασμα στα ακρα και κυριως στο αριστερο μου χερι,μουδιασμα στο σαγονι και τη γλωσσα και ειχα μια αισθηση οτι θα μου ανοιξει η μυτη.
Απο εκεινη τη στιγμη ξεκινησαν ολα..Σηκωθηκα με την γυναικα μου και πηγαμε στο νοσοκομειο,μου εκαναν εξετασεις αλλα τπτ...μετα απο 2 μερες παλι τα ιδια, με ξεσκονισαν στο νοσοκομειο αλλα τπτ..ολοι μου ελεγαν οτι ειναι κρισεις πανικου και ειναι απο το αγχος.
Δεν με επισαν και ξεκινησα να περνω σβαρνα ιδιωτες-γνωστους γιατρους (καρδιολογο,παθολογο,ωρυλα, ενδοκρινολογο,ορθοπεδικο..) ολοι μου ελεγαν τα ιδια αλλα εγω τπτ...
Συνεχεια απο τοτε φοβαμαι μηπως πεθανω και μηπως φυγω οπως και ο πατερας μου,απο καρδια 'η φυγω γενικα.
Τον θανατο τον φοβομουν απο παλια, ομως τωρα τον φοβαμαι ακομα περισσοτερο.Ειχα μιλησει με εναν ψυχολογο μεσω τηλ. και μου ειπε οτι ισως το γεγονος του οτι εχασα τον πατερα μου, δεν ξεσπασα οσο θα επρεπε και μου βγαινει τωρα σε αυτη τη μορφη..Μου ειπε οτι ειναι συσωρευμενη ενεργεια και ψαχνει διεξοδους.
Τωρα τελευταια εχει μειωθει αρκετα αλλα δεν μου εχει φυγει τελειως..Παντα με τον παραμικρο πονο σκεφτομαι τον θανατο και αμεσως αρχιζουν τα μουδιασματα κτλ...

Ειναι κατι πολυ βασανιστικο και κατι που με κραταει πισω χωρις την θεληση μου...Ναι ειμαι αγχωδης ανθρωπος, Ναι εχω προβληματα σαν ανθρωπος(κυριως οικονομικα), ολοι εχουν..Εγω τι? Δεν θελω να παρω φαρμακα..Και ο πατερας μου που επερνε αγχωλυτικα & τι? τπτ....
Το μονο που θελω ειναι να μου φυγουν αυτες οι σκεψεις και να ΖΗΣΩ...Να ΖΗΣΩ οπως πρεπει με την γυναικα μου και αυριο μεθαυριο με το παιδι μου.

Σας Ευχαριστω για την δυνατοτητα που μου δωσατε να το βγαλω προς τα εξω και ευχομαι να ειμαι ο τελευταιος που νοιωθει ετσι...

Αν καποιος-α το βιωνει ή το εχει βιωσει και το εχει ξεπερασει, θα ηθελα να μου γραψει, μηπως ο τροπος που το ξεπερασε βοηθησει και εμενα...

Ο θανατος δεν ειναι κατι που πρεπει να φοβασαι.Ειναι φυσικο επακολουθο της ζωης.Το γνωρισαν πολλοι και θα το γνωρισουμε και μεις καποια στιγμη.Ο μονος τροπος για να σταματησεις να το φοβασαι ειναι να το αποδεχθεις,οσο αντιστεκεσαι στη σκεψη δεν προκειται να καταφερεις τιποτα.Παντως μεχρι το μεσο ορο που ειναι περιπου στα 70 αν δεν κανω λαθος εχεις ακομα.δεν το σκεφτεσαι σε καμια 30αρια χρονια καλυτερα? .... Επικεντρωσου λιγο στον εαυτο σου,βρες τι σε αγχωνει και μην το σκεφτεσαι συνεχεια.Αν λες συνεχεια πως εισαι βλακας θα το πιστεψεις στο τελος.Το ιδιο ισχυει και με αυτες τις σκεψεις σου.Πες και στη γυναικα σου οταν σε βλεπει ετσι να σε κανει να ξεχνας,και οποτε το κανει να την ακολουθεις στην παροτρυνση της αμεσως χωρις δευτερη σκεψη.Αφησε την να σε διατασει σε αυτο το θεμα.(να ηταν το μονο ε??? χεχεχε).Ειναι μια αρχη και αυτο.Δες τι θα πουν και τα αλλα ατομα στο φορουμ.Σου ευχομαι καλη επιτυχια.Στο κατω κατω ειτε σκεφτεσαι αγχωτικα ειτε οχι,δεν αλλαζει κατι στο συγκεκριμενο θεμα.Απλα την ζαχαρενια σου χαλας ....

Να την αφησω να διαταζει...τωρα που δεν την αφηνω και ειμαι ολο σημαδια...χεχεχε εχει και βαρυ χερι..αστα αστα... Περα απο την πλακα ομως εχεις δικιο αλλα εχω πιασει τον εαυτο μου να προσπαθει αυτο που ειπες αλλα δεν...κολλημενος με την μπαλα...Σ\'ευχαριστω ομως

αυτο που λεω και στην γιαγια μου που ολη μερα σκεφτεται οτι θα πεθανει...ειναι φυσικο επακολουθο..φυσικα κανεις δεν θελει να παει πριν την ωρα του,μην τρελαθουμε αλλα μηπως οταν θα ερθει η ωρα και γινει το μοιραιο θα το καταλαβουμε???μπααααααα....ε� �ομενως μην αγχωνεσαι και εισαι και νεοτατος ανθρωπος....Ξεκινα κατι που θα σε κανει να αποβαλλεις την αρνητικη ενεργεια και τα αρνητικα συναισθηματα που εχεις μεσα σου...

με μονη διαφορα οτι η γιαγια οταν κοιταχτει στο καθρεπτη βλεπει ενα γερασμενο προσωπο,ενω ο φιλος μας ενα νεανικο προσωπο γεματο ζωη.Παρε το βαρυ χερι (την γυναικα σου) πηγαινετε καμια βολτα στη θαλασσα,σε καποιο βουνο με πρασινο,για εναν καφε αγκαλιτσα .... και φτιαξτε ζωη.(ο κουμπαρος σε αποσταση να ειμαστε σιγουροι).αλλιως θα ζητησω απο την πενουλα το τηλ της γιαγιας να κανετε παρεα .....

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
(ο κουμπαρος σε αποσταση να ειμαστε σιγουροι).αλλιως θα ζητησω απο την πενουλα το τηλ της γιαγιας να κανετε παρεα .....

---

Ευτυχως ο κουμπαρος ειναι σοι..ηξερα τι εκανα τοτε...τωρα δεν ξερω..Η αληθεια ειναι πως το παλευω οσο μπορω,αλλα οταν ερχεται η νυχτα και ειδικα η ωρα που ειναι να ξαπλωσω, εκει ειναι λιγο ζορικα τα πραγματα...Πεννουλα οποτε εσω ετοιμη για το τηλ...

χαχαχαχαχαχαχαχα,μαλλον αλλου το πας,πενουλα προσεχε τον,θα σας φαει την γιαγια .....χαχαχαχαχαχα

αχχαχαχαχαχαχαχα λες??????

hehehee...μαλλον παρεξιγησατε τις προθεσεις μου....Για την Πεννουλα παω...αλλα πλαγιως..... :P

πονηρουλη......δεν σ\'αρεσει η γιαγια ε??λοιπον ακου,πιπινοtherapy κανε οπως λεει κ ο Τοκος...ασε πιανει τρελά...και θα δεις οτι τπτ αρνητικο δεν θα εχεις στο νου..

Thanks for your advice...Θα το εχω στο νου μου....Παιδια ξερει κανεις τον Τοκο απο κοντα να παρω ποιο εμπειρες συβουλες, απο ενα super-man.....χαχαχαχα

Αγαπητε Αλεξανδρε πιστευω οτι πασχεις απο αυτο που λεμε ψυχαναγκαστικες σκεψεις οι οποιες καταληγουν και σε καταναγκαστικες πραξεις.Υποβαλλεις ασυνειδητα στον εαυτο σου σκεψεις που συνειδητα γνωριζεις οτι σε δυσκολευουν στην καθημερινοτητα σου και οι πραξεις σου καθοριζονται απο αυτες τις σκεψεις κι ετσι ο οργανισμος σου ξεσπαει με σωματικα συμπτωματα. Οταν μεν σου δινεται και ερεθισμα(οπως στην περιπτωση θανατου δικου σου ανθρωπου)τοτε οι σκεψεις γινονται ακομα πιο εντονες. Ολοι μας περναμε απο τον φοβο του θανατου καποια στιγμη στη ζωη μας απλα εσυ το βιωσες ισως περισσοτερο απο καποιους αλλους.Ο χρονος ειναι ο γιατρος για ολα και καλυτερα να κανεις υπομονη και να τον εμπιστευτεις..αυτα τα λιγα..

Αλικη ισως εχεις και δικιο...ομως εχω και κατι πονους συγκεκριμενα στον αυχενα, στο αριστερο χερι, στο στηθος αριστερα, στην πλατη παλι αριστερα..Φυσικα οταν με πιανουν αυτοι οι πονοι κατευθειαν θα παει το μυαλο μου στο κακο και θα με πιασει ζαλαδα,ταχυκαρδια,μουδιασμ ατα σε χερια και σαγονι,αισθηση οτι θα μου ανοιξει η μυτη...ολα αυτα ειναι \'\'φυσιολογικα\'\' στις κρισεις? ειαι ψυχοσωματικοι πονοι? εχω κανει ολες τις εξετασεις και ποτε κανεις δεν μου βρηκε τπτ, το μονο που μου ειπε ο καρδιολογος ειναι οτι λογω καποιας προδιαθεσης που υπαρχει απο τον πατερα μου, να προσεξω για το μελλον και οτι τωρα δεν εχω να ανησυχω για κατι.μου ειπε να κοψω τσιγαρο, να εχω ποιο προσεγμενη διατροφη κτλ..βεβαια η αληθεια ειναι οτι ουτε το τσιγαρο το εχω κοψει και ουτε μπορω να πω οτι προσεχω ιδιαιτερα το φαγητο...Τωρα γυρισα απο ενα δυημερο που εφυγα και μολις εκατσα λιγο,νασου οι πονοι,νασου τα μουδιασματα,να σου η αισθηση οτι θα ανοιξει η μυτη και νασου παλι σκ@τ@ ο Αλεξανδρος...με εχει κουρασει αυτο το πραγμα αυτους τους μηνες...με εχει τσακισει ψυχολογικα..και αντε να κοιμηθεις παλι το βραδυ...

Εν τω μεταξυ με εχω παρατηρησει οτι για να κοιμηθω πρεπει να πιω 2-3 μπυρες να με ψιλοζαλισουν για να μπορεσω να κοιμηθω χωρις να σκεφτομαι (αν και δεν πιανει παντα)..φοβαμαι και μη τυχον φτασω στο σταδιο του αλκοολισμου και εχω αλλα μετα...Πρεπει να μου βρω μια λυση, να συνεχισω..Δεντη καθε αποψη και βοηθεια παντως τυπου...

nonos1503 εγω παλι πυστευω οτι σε πιανουν κρισεις πανικου ολα αυτα ειναι συμπτωματα κρισης πανικου .και γω δεν πυστευα οτι εχω κατι τετιο αλλα να που εχω.και πηρα φαρμακα γιαυτο τον λογο αλλα φοβαμαι πολυ τα φαρμακα.αφου εχω πολυ καιρο βροχιτηδα και φοβαμαι να απρω και φαρμακα για την βροχητιδα κιας μ ειπε η γιατρος μου οτι μπορω ανετα να παρω.παντως το μονο συμπτωμα σου που δεν κολαει στις κρισεις πανικου ειναι το οτι νομιζεις θα ανοιξει η μυτη σου,αυτο δεν το ειχα εγω.

Αλεξανδρε γεια σου.Ξερεις οτι εισαι μπροστα σε ενα σταυροδρομι για να αλλαξεις την ζωη σου κ ορισμενες αντιληψεις που σε κρατουν πισω.Ολα τα συμπτωματα που αναφερεις τα νιωθεις γιατι αντιστεκεσαι στην αλλαγη.Ειναι στο χερι μας ΠΩΣ θα ζησουμε κ ΠΩΣ θα πεθανουμε οχι το ποτε.Αντιμετωπισε τον θανατο μαθαινοντας γιαυτον κ μετα ζησε καθε στιγμη της ζωης σου

Αλέξανδρε πάνω κάτω τα ίδια βιώσα κι εγώ πριν 4 χρόνια. Τώρα είμαι 31 και ένα τετοιο περιστατικό ήταν που με έκανε να αλλάξω ριζικά τη ζωή μου. Είμαι κι εγώ στην ίδια κατάσταση με σένα, έχασα τον πατέρα μου νωρίς από καρδιά και έχω μια προδιάθεση. Αυτό που έκανα ήταν να αλλάξω ριζικα τη διατροφή μου, να κόψω το κάπνισμα και να αρχίσω μια ήπια μορφή άσκησης κάτι που σταδιακά με έκανε να νιώσω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου. Δε μπορώ βεβαια να πως οτι η διάθεση μου έχει αλλάξει ριζικά γιατί αρκετές φορές κάνω τις ίδιες σκέψεις με σένα για το θάνατο, για το οτι θα μπορούσα να πεθάνω νέος και άλλα τέτοια. Νομίζω όμως οτι τη μεγαλύτερη βελτίωση στην ποιότητα της ζωή σου θα τη δεις αν αρχίσεις να σκέφτεσαι θετικά. Κάνε ότι ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις για να βελτιώσεις την καθημερινότητα σου και ύστερα σκέψου οτι με τον εαυτό σου εισαι εντάξει και ότι περνάει από το χέρι σου το κάνεις. Δε νομίζω οτι υπάρχει μαγική συνταγή για να νιώθεις καλά και στο κάτω κάτω αυτό που μετράει είναι η ποιότητα κι όχι η διάρκεια της ζωής. Αν και το πρώτο μπορεί κάλλιστα να συντελέσει στο δεύτερο.
Ο λόγος που γράφω είναι γιατί είδα τον εαυτό μου στο μηνυμα σου και ήθελα να μοιραστώ τον τρόπο που το αντιμετωπίζω μήπως σε βοηθήσει

Σας ευχαριστω ολους για την υποστιριξη και τα λογια σας... Surreal σε ευχαριστω παρα πολυ, γιατι ειδα οτι εχεις στειλει ενα μηνυμα στο forum και αυτο για μενα...Να\'στε καλα...

Μη το σκεφτεσαι.Ο θανατος ειναι κατι αναποφευκτο,δυστυχως,και που ξερεις ..ισως και μια καινουρια αρχη για κατι δφιφορετικο.ως γνωστον δεν ξερεις τι ερχεται μετα...Κανεις δε μπορει να μαθει...Ζησε το σημερα και απολαυσε το!!!
:)