Originally posted by otiosa
Quote:
Originally posted by theonick
Καλημερα σε όλους. Είμαι νεο μέλος. Μόλις χθες ανακαλυψα το site. Ξεκινω για χιλιοστη φορά προσπάθεια απώλειας βάρους. Φαντάζομαι ότι εδώ υπάρχει ένα κλίμα συμπαράστασης στον αγώνα μας. Αυτη τη φορά θα πάω και σε ψυχολόγο μαζί με το διαιτολογο. Καλο κουράγιο σε όλους!!!!!
Καλή αρχή, εμένα με βοήθησε πολύ ο ψυχολόγος!
όσο για τα στατιστικά του στέλιου είναι δυστυχώς αληθινά, μου το είχε πει κάποτε ένας γαστρεντερολόγος όταν ήμουν 130+ . Το έχω ξαναγράψει εδώ στο φόρουμ
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...d.php?tid=6006 , έφαγα τέτοια κρυάδα που το πήρα απόφαση να αλλάξω τρόπο ζωής και όχι να αδυνατίσω, εάν αδυνατίσω δεν θα μου κακοφανεί :spin: , αλλά το χάσιμο κιλών δεν είναι ο βασικός στόχος αλλά το σύμπτωμα ενός καλύτερου τρόπου ζωής
Έλα
lipimeni να αυξήσουμε τα ποσοστά :bouncy: :bouncy: :bouncy: :bouncy:
στο βιντεάκι της υπογραφής μου, εκείνο που λέει για το πως λειτουργεί η ινσουλίνη στο αίμα μας λέει ότι όταν τρώμε για μεγάλα διαστήματα τρόφιμα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη (δεν παχύναμε με σαλάτες), γίνεται υπερέκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας και τα κύτταρα μας δημιουργούν αντίσταση στην ινσουλίνη. Αυτή είναι μια κατάσταση που μένει (άλλοι λένε ότι υποχωρεί σιγά σιγά, αλλά τα περισσότερα που έχω διαβάσει λένε ότι παραμένει) που σε κάνει να παίρνεις βάρος πιο εύκολα εάν ξωκύλεις και να χάσεις και πάλι δύσκολα μετά.
Ναι, μπορούμε και να χάσουμε βάρος και να διατηρήσουμε τα κιλά μας αλλά με συγκεκριμένη διατροφή και άσκηση και αφότου φτάσουμε στον στόχο μας.
Γι'αυτό μου αρέσει η low-carb φιλοσοφία, σου λέει ότι "θα σε κάνω καλά, θα σε αδυνατίσω, και θα σε διατηρήσω σε φυσιολογικά κιλά, αλλά όλα αυτά εάν διατηρήσεις αυτή τη διατροφή", δεν είναι "πείνα-τώρα-χάσε-και-μετά-φτου-ξελεφτερία". Η low-carb συνιστάται παχύσαρκους με ινσουλινοαντίσταση (διαβήτη ή σε προ-διαβητικό στάδιο) την οποία "πρέπει" (έτσι λένε τα manuals) να την διατηρήσεις για το υπόλοιπο της ζωής για συντήρηση και για να μην ξαναωθήσεις το πάγκρεας να υπερπαράξει ινσουλίνη.
Δεν είναι όμως μόνο βιοχημικό το ζήτημα που δυσκολεύει την απώλεια, και ψυχολογικά κουραζόμαστε. Η ταλαιπωρία της πείνας είναι κουραστική, εξοντωτική, νιώθεις ότι εσύ ο ίδιος κάνεις κακό στον εαυτό σου (όντως!! αφού τον βάζεις να πεινάσει!!!) και φτάνεις σε σημείο που λες "δεν αντέχω άλλο", και δεν είναι ότι θες να κάνεις κακό στον εαυτό σου με το να μείνεις παχύσαρκος αλλά δεν αντέχεις την αυτο-κακοποίηση, την κακουχία, την αδυναμία, την αγωνία του "θα τα καταφέρω ή τσάμπα πεινάω".
Σήμερα μου έτυχε κάτι, έγινα ένα με το χώμα και το έριξα στην ζάχαρη (απαγορεύεται ρητώς σε low-carb αλλά και σε άλλες διατροφές φαντάζομαι :sniffle: ). Μετά με έπιασε το παράπονο, γιατί το έκανα, θα τα καταφέρω ποτέ ή να πάω για χειρουργείο? Αλλά τώρα είμαι καλύτερα, δεν θα ξαναφήσω τον παράγοντα που με έριξε να με ξανασυγχήσει, από την άλλη, τόσα έχασα με προσπάθεια και με ατασθαλείες (αμέ!) και δεν κατάφερα να ξαναφτάσω 130 βάλε, άρα συνεχίζω :smilegrin:
Και ξέχασα,
λιχούδη, εδώ
Πειράματα ασιτίας. Σας θυμίζει κάτι?
Όταν η δίαιτα γίνεται υπερβολή, ειδικά αυτό το τελευταίο άρθρο αναφέρει τον όρο "τελειοθηρία"
http://www.ipse.gr/adult.html
Quote:
Τελειοθηρία με χαρακτηρίζει εάν:
- Αισθάνεσαι ότι επιτυγχάνεις δεν είναι ποτέ αρκετό;
- Συχνά αναβάλεις να παραδώσεις την δουλειά σου, περιμένοντας να τα κάνεις πιο σωστά;
- Αισθάνεσαι ότι πρέπει να δώσεις το 100% των δυνάμεών σου σε οτιδήποτε κάνεις ή αλλιώς θα είναι μέτριο ή αποτυχία;
Εάν είναι έτσι, και όχι ότι προσπαθείς να επιτύχεις αυτό που θέλεις, τότε πράγματι προσπαθείς για τελειότητα. Η τελειοθηρία αναφέρεται σε μια ομάδα αυτό-μειωτικών σκέψεων και συμπεριφορών όπου στοχεύουν να πλησιάσουν ακραίους υψηλούς μη ρεαλιστικούς στόχους. Η τελειομανία λανθασμένα συχνά φανερώνεται στην κοινωνία μας ως επιθυμητή ή ακόμα και απαραίτητη για την επιτυχία. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η τελειοθηρική στάση πράγματι παρεμβαίνει αρνητικά στην επιτυχία. Η επιθυμία του ατόμου να είναι τέλειο δεν αφήνει χώρο για προσωπική ικανοποίηση και οδηγεί το άτομο να μην καταφέρει να επιτύχει τόσα όσα άλλα άτομα με ρεαλιστικούς, εφικτούς στόχους μπορούν να καταφέρουν.
Η υγιής εναπόθεση στόχων και η επίτευξη τους είναι αρκετά διαφορετικό από την αυτό-μειωτική διαδικασία της τελειοθηρίας. Ισορροπημένα άτομα τείνουν να θέτουν στόχους βασιζόμενα στα δικά τους θέλω και επιθυμίες παρά να θέτουν στόχους αντιδρώντας σε εξωτερικές προσδοκίες. Οι στόχοι των ισορροπημένων ατόμων είναι ρεαλιστικοί, έχουν πιθανότητες επιτυχίας και στοιχειοθετούνται από εσωτερικά κίνητρα. Ισορροπημένα άτομα παίρνουν ικανοποίηση από την διαδικασία στο να επιδιώξουν να επιτύχουν ένα στόχο και όχι μόνο εστιάζοντας στο τελικό αποτέλεσμα.
Τι μπορώ να κάνω για την τελειομανία;
Το πρώτο βήμα για να αλλάξει κάποιος από έναν τελειομανή χαρακτήρα σε μια πιο υγιή προσωπικότητα είναι να συνειδητοποιηθεί ότι η τελειοθηρική στάση δεν είναι επιθυμητή και ούτε είναι ο μόνος δρόμος για την επίτευξη της επιτυχίας. Η τελειοθηρία είναι μια αυταπάτη. Το επόμενο βήμα είναι να προσδιοριστούν και να τροποποιηθούν οι αυτό-μειωτικές σκέψεις και συμπεριφορές όπου πριμοδοτούν την τελειοθηρική στάση.
Το παραπάνω απόσπασμα το είχα δώσει σε τόπικ της ανορεξίας αλλά η τελειοθηρία "τροφοδοτεί" και την βουλιμία "τρώω-ό,τι-βρω-τώρα-και-θα-φροντίσω-να-λιμοκτονήσω-αύριο"
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...ge=2#pid233369
Λιχούδη, προσπάθησε να μην κακοπεράσεις στον τρόπο που θα διαλέξεις να χάσεις βάρος γιατί θα κουραστείς ψυχολογικά πρώτα από όλα, πόσοι εδώ μέσα την έχουμε πατήσει...??? Εμείς εδώ θα είμαστε, δες και το τόπικ για τις τριάδες γευμάτων, είναι πολύ καλό και έχει λογική πίσω του (δεν έχεις απότομα ανεβοκατεβάσματα ινσουλίνης), εάν τηρήσεις τις τριάδες (+ 2 δεκατιανά) κατά γράμμα + γυμναστική χάνεις αργά και σταθερά χωρίς να πεινάς!
εντελώς εκτός θέματος, το λιχούδης-α και το "στρουμπουλό νεραιδάκι" είναι τα nicknames που θα ήθελα να είχα εμπνευστεί εγώ :tumble: να ανοίξουμε τόπικ με τα καλύτερα
