Σκέψεις, διαπιστώσεις, πρακτικές που με βοήθησαν στην απώλεια
σκεφτηκα να κανουμε ενα κοινο θεμα για να καταγραψουμε ολα αυτα που μας βοηθησαν στην απωλεια κιλων στην προσπαθεια μας, για να ανατρεχουμε στις δυσκολες στιγμες και ισως να αναψουμε ενα κερακι για καποιον αλλο....
δεν θυμαμαι να εχουμε κι αλλο τετοιο θεμα, ψαχνοντας δεν βρηκα.
προσωπικα βοηθηκα απο παρα πολλα τετοια πραγματακια, που το κοινο τους χαρακτηριστικο ειναι οτι ειναι σχεδον αυτονοητα...
ηταν παντα εκει, αλλα εγω δεν μπορουσα να τα ΔΩ, απλα τα κοιτουσα....
αυτο σημαινει μαλλον οτι ηθελα κι ανοιξα τα ματια μου κι επιτελους τα ειδα ;)
η "μαγια" της ιστοριας, ηταν μια προσωπικη πορεια αναλυσης της καταστασης μου, του προβηματος γενικοτερα, της εμπειριας πολλων συμπασχοντων, πολλων μεθοδων και θεωριων περι απωλειας, πολλων διατροφικων προγραμματων και κυριως, μελετη διατροφικης συμπεριφορας κανονικου βαρους ανθρωπων (ο φιλος μου ειναι μονιμως στο μικροσκοπιο μου για το απιθανα διατηρουμενο κανονικο του βαρος). ΟΛΑ αυτα βοηθησαν, ακομα κι αυτα που απεριψα.
στην συνεχεια διαπιστωσα οτι το ενα κεφαλι του τερατος, το πιο μικρο, ηταν η υπεραναλυση.... ναι, ηταν απαραιτητη, καποια στιγμη ομως εγινε κι αυτη μια τρικλοποδια ακομη για να το κωλοβαραω.
μεγαλη ιστορια να διαπιστωνει κανεις την στιγμη να παρει την κατασταση στα χερια του και να αφησει τον παρατηρητη σε δευτερο πλανο...
θεμελιωδης και πασιγνωστη διαπιστωση που βοηθησε ΑΠΕΙΡΑ και ακομη βοηθαει:
η απωλεια γινεται με θερμιδικο ελλειμα.....
οτι πλανο, οτι διατροφη (υγιεινη, οχι της συμφορας) και να ακολουθησεις, αν προσλαμβανεις λιγοτερες θερμιδες απ οσες καταναλωνεις, εχεις απωλεια.
θα μου πειτε "καλως τον κολομβο"... κι ομως αυτη την τοσο γνωστη και απλη αληθεια αν και την ηξερα παιδιοθεν, σας διαβεβαιω οτι δεν την ειχα συνειδητοποιησει.
ενοιωθα οτι κανω διατροφη, οταν προσεχα καλα τα λιπαρα τα τηγανητα και ολα αυτα που παχαινουν γρηγορα, και οταν ξαναπεφτα σε τετοια διατροφη ενοιωθα οτι η καταστροφη ειχε επερθει και στην συνεχεια , ερχοταν κιολας, διοτι αποθαρρυνομουν και τα παρατουσα εντελως.
κι ομως.
ολη η ιστορια ειναι να ξερεις ακριβως τι και ποσο τρως και να φροντιζεις να ειναι κατω απο οσα καις και ΟΧΙ το να μην ξαναφας γλυκο η τηγανητο μεχρι να χασεις 20 κιλα.
ετσι λοιπον τρωω συχνα οτιδηποτε μου αρεσει, αλλα οχι τοσο συχνα ουτε τοσο πολυ οσο τον καιρο των παχιων αγελαδων.
ειναι τοσο απλο. θελει απλα παρακολουθηση, δεν θελει στερηση.
για τον ιδιο λογο (της ασφαλειας που παρεχει το μετρημα), αυτη την φορα δεν ειχα την αισθηση του "κλουβιου", κανοντας αυτη την διατροφη. δεν νοιωθω πιεση και ασφυξια, καθως δεν υπαρχει καμια τροφη που θεωρω απαγορευμενη μεχρι να χασω οσα κιλα θελω και σαν αποτελεσμα αυτου, αυτες τις τροφες τις τρωω σε τετοια ποσοτητα και συχνοτητα, που αδυνατιζω τρωγοντας κυριολεκτικα τα παντα.
εχω ομως μια δικλειδα ασφαλειας.
οταν εχω μεγαλη πεινα, φροντιζω να την ικανοποιω με μεγαλες σαλατες και φρουτα και οχι με πιτσες.
εχω καταληξει, οτι δεν ειναι ολες οι πρακτικες για ολους μας κι οτι ο καθενας πρεπει να βρει τι ειναι αυτο που θα ειναι αποτελεσματικο για τον ιδιο.
αν βρεις μια διατροφη και συνηθειες που σου ειναι ευχαριστες, ειναι εμτα ευκολο να τις κανεις ρουτινα. κι απαξ και γινουν ρουτινα, το μονο θεμα ειναι να περναει ο χρονος.
τοσο απλα.
ακουω πολλους φιλους που βοηθιουνται απειρα, απο τα πολλα γευματα.
εγω καθολου.
δεν βρισκω τον λογο να πιεστω για κατι που δεν λειτουργει σε μενα.
εγω αν κανω υποχρεωτικα 5 γευματα, τρωω χωρις να πειναω και στην συνεχεια που πειναω , ξανατρωω.
ρυθμιζω πολυ καλυτερα την πεινα μου οταν τρωω λιγοτερα γευματα.
εχω 2-3 βασικα γευματα (σε εκτακτες περιπτωσεις μπορει να ειναι και ενα) και απο εκει και περα τα αυξανω μονο αν πεινασω. αν δεν πεινασω δεν ξανατρωω και δουλευει θαυμασια.
γλυτωνω ετσι θερμιδες που καταναλωνω στα κυριως γευματα που ετσι με ικανοποιουν περισσοτερο.
ζυγιζομαι καθε εβδομαδα απαραιτητα. οπως και να νοιωθω.
το βασικοτερο λαθος των περασμενων δεκαετιων ηταν οτι δεν ηξερα καν που ειναι η ζυγαρια μου ,ουτε και την δεκαδα των κιλων που βρισκομουν.
εχω πλεον συνειδητοποιησει για τα καλα, οτι το να κρυβω το κεφαλι μου στην αμμο δεν με γλυτωνει απο τιποτε απολυτως.
οταν ξερεις ακριβως τι σου γινεται, μπορεις να προλαβεις καθε κακη εξελιξη.
ειναι ακριβως οπως πας καθε 6 μηνες στον οδοντιατρο για καθαρισμο και προληψη. αν τον αμελησεις, βρισκεσαι σε 5 χρονια με απειρα προβληματα που θελουν πολυ κοπο και χρημα για να αποκατασταθουν.
ασκηση, δεν εχουμε.....
δυστυχως.....
δεν καταφερα να ξεπερασω την βαρεμαρα που μου προκαλουσε η σκεψη της ασκησης και σκεφτομουν οτι θα την ξεκινησω μολις αρχισω να κολλαω στην απωλεια. τελικα δεν κολλησα και δεν γυμναστηκα κιολας.
ελπιζω οτι το φθινοπωρο θα τα καταφερω. με τα λιγοτερα κιλα ειναι πολυ πιο ευχαριστη σκεψη.....
αυτα προς το παρον.
αν σκεφτω κι αλλα θα προσθεσω.
θα θελα να ακουσω κι εσας.
