Γεια σας... Δε ξερω ουτε πως να ξεκινησω για να το μοιραστω.... αλλα ξερω οτι εχω κουραστει κ δε ξερω τι να κανω επισης...
Απο μικρη ημουν παχουλη σε αντιθεση με την αδερφη κ ξαδερφες μου και παντα φαινοταν η διαφορα... εμαθα απο πολυ μικρη να νιωθω ασχημα με το σωμα μου και να τρεμω στη ιδεα οτι καποιος θα με κοροιδεψει...ετσι υψωσα τους τοιχους μου.. απεφευγα τα παντα... κ απλα ονειρευομουν οτι μια μερα θα ξυπνησω κ θα χουν αλλαξει ολα.... ξεκινουσα διαιτες που παρατουσα παντα μετα απο λιγο καιρο... γτ κουραζομουν... στη πρωτη λυκειου μονο ειχα καταφερει να χασω τα πιο πολλα κιλα κ απο 100 ειχα φτασει τα 80 ειμαι (ειμαι 1,78 τρομαρα μ..κ αναρωτιεμαι απο πηρα περναω σε υψος κ τον πατερα μ..) ειχε φτιαξει η διαθεση μου ολα καλα κ μετα απο μια ερωτικη απογοητευση (ο τυπος δε με ηθελε γτ ημουν στρουμπουλη για τα γουστα του) πηρα παλι το κατηφορο...στραφι ολα... αφου εφτασα τα 120... αγχος με πανελληνιες ετρωγα με πιαναν τα ψυχολογικα μου που ειχα φαει κ πως ειχα γινει ετρωγα παλι...κλεινομουν με τις ωρες στο δωματιο μου κ εκλαιγα με τα χαλια μ...για να μη καταλαβαινουν τπτ οι δικοι μου... δε τους μιλουσα γτ το πως ενιωθα...το παιζα ολα καλα...μεγαλο λαθος μου...
περασα λοιπον στο πανεπιστημιο.... σε μια ξενη για μενα πολη δεν ειχα ξαναβρεθει εδω ποτε και 6 ωρες μακρια απο το σπιτι μου.... αγχος...τι θα κανα τωρα σε μια ξενη για μενα πολη ?? που δε ξερω κανεναν?? ειχα στησει πολυ καλους τοιχους... αρχισα να πιστευω οτι δε με συμπαθουσαν για τα κιλα μ.... ετρωγα παλι παρα πολυ καθε μερα ενοχες που εφαγα τοσο εμετο.... ουτε καν ειχα ανεβει σε ζυγαρια τοτε....εξεταστικη παλι τα ιδια....οποτε ξαναπηγα σε διαιοτολογο.... ουτε καν προσπαθησα τοτε.... τα παρατησα......
σημερα καπως καλυτερα πια ψυχολογικα... κ με την υποστηριξη καποιων φιλων (λεμε τωρα....γτ νιωθω παλι πολυ μονη κ που να σε καταλαβει καποια 45 Kg?? ) ξεκινησα μια προσπαθεια κ τα παω σχετικα καλα... ξεκινησα 7/11/2012 με 120,4 kg και στη τελευταια μετρηση 7/1/2013 ημουν 111,8 kg .. δεν ειναι λιγες οι φορες ομως που με πιανουν τασεις υπερφαγιας και βουλιμιας... κ μια απο αυτες ηταν σημερα.... κ αυτο με ωθησε να γινω μελος σε αυτο το φορουμ και να γραψω το προβλημα μου... Ηθελα να φαω οτι υπηρχε κ δεν υπηρχε στο ψυγειο.... ενιωθα τετοια ενταση... τα χερια μ ετρεμαν... ενιωθα λες κ περνουσε ρευμα απο μεσα τους... επειτα συνειδητοποιησα τι κανω... τα βαλα με τον εαυτο μου αρχισα να νιωθω απιστευτα πολλες ενοχες.... ετρεξα αμεσως στο μπανιο... αλλα δε μπορεσα πολυ...κ αρχισε να με πιανει πανικος για τις θερμιδες που εμειναν μεσα μ πηρα..... κ τι θα πω πως θα εξηγηθω τη δευτερα που θα ρθει για το ραντεβου.... δε ξερω τι να κανω για να το σταματησω... δε με αφηνει να κανω τπτ ολο αυτο... θελω απλα να κλειστω σπιτι μου... γραφω αυριο προοδο στη σχολη κ δεν εχω διαβασει τπτ... δε με αφηνει να προοδευσω πουθενα....
υ.γ μολις συνειδητοποιησα ποσα εχω γραψει.....συγγνωμη αν σας κουρασα...