Διάβασα διάφορα άρθρα για τη ζάχαρη και αμέσως σκέφτηκα πόσο καλά περιγράφουν τον εθισμό μου με τη ζάχαρη!
Οσοι ομοιοπαθείς θα καταλάβετε! :)
Printable View
Διάβασα διάφορα άρθρα για τη ζάχαρη και αμέσως σκέφτηκα πόσο καλά περιγράφουν τον εθισμό μου με τη ζάχαρη!
Οσοι ομοιοπαθείς θα καταλάβετε! :)
Κι εγώ πάσχω απο αυτόν τον εθισμο :-$
εθισμος. Η κακη ψυχολογια μου ζητουσε ζαχαρη, η ζαχαρη κι αλλη ζαχαρη. Δεν το ειχα ζησει, το επαθα κι εμαθα.
Εγω πλέον φροντιζω να τρώω λιγη ζάχαρη καθε μερα για να μην κατρακυλησω αν μου λείψει πολύ!
Για εμένα ήταν εθισμός.
Την έκοψα μαχαίρι τον Σεπτέμβριο, και δεν την αναζητάω πια (!) Να σκεφτείτε, χτες και σήμερα ήμουν σε ξενοδοχείο με μπουφέδες γεμάτους γλυκά, στο τραπέζι έτρωγαν όλοι τους, κι εμένα δεν ίδρωσε το αυτί μου.
και τα δυο ακρα ειναι μια μορφη εθισμου, ετσι δεν ειναι?
και η υπερκαταναλωση, και ο αποκλεισμος απο τη διατροφη...
σωστα sweet συμφωνω απόλυτα
Με λένε sparrow και είμαι 19 μέρες καθαρή!:Ρ Λοιπόν ξέρω από πρώτο χέρι ότι είναι εθισμός.Περνούσα έξω από ζαχαροπλαστείο ή στο σούπερ μάρκετ και απέναντι στα γλυκά ένιωθα ότι δεν ελέγχω τον εαυτό μου.Στ αλήθεια τα ξεχνούσα όλα.Σηκωνόμουν μες το κρύο να πάω να αγοράσω γλυκό λές κι έψαχνα τη δόση μου.Μόνο αφού αηδίαζα από τη ζάχαρη ξυνπνούσα και αντιλαμβανόμουν τι έκανα.Θυμάμαι και μια φορά που έβαλα τις φωνές στη μάνα μου και πραγματικά ένιωθα ΘΥΜΟ γιατί ξέχασε να μου φέρει σοκολάτα που ζήτησα.Αφού την έτρωγα αισθανόμουν τύψεις όχι τόσο για τις θερμίδες αλλα γιατί συμπεριφερόμουν σαν άρρωστη που θέλει τη δόση.Και το κακό είναι ότι δε μου φτάνε πλέον ένα γλυκό τη μέρα αλλά αρχίσα τα 2-3-4 όσα χωράνε και οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας!Πριν χρόνια κατάφερα να τα κόψω(για μήνες αποχής μιλάμε) και ναι το θαύμα συνέβη!Ο οργανισμός μου δεν τα ζητούσε πια!Οπότε ξέρω πώς είναι να είσαι εθισμένος αλλά ξέρω ότι είναι και κάτι που κόβεται.Το έζησα.Και μπορώ να το ξανακάνω.Είναι δύσκολο να ξεκινήσει αλλά γίνεται.
Σιγουρα ειναι εθισμος!Το εχω παθει και ξερω για μενα οτι θελει περιπου 4-6 μερες αντιστασης και μετα ειμαι μια χαρα :thumbup: Νομιζω οτι το φυσιολογικο ειναι να παιρνουμε τη γλυκια γευση απο τα φρουτα και καποια λαχανικα οχι απο προιοντα επεξεργασιας οπως ειναι η ζαχαρη
Συμφωνώ απόλυτα!Quote:
Originally posted by forty
Σιγουρα ειναι εθισμος!Το εχω παθει και ξερω για μενα οτι θελει περιπου 4-6 μερες αντιστασης και μετα ειμαι μια χαρα :thumbup: Νομιζω οτι το φυσιολογικο ειναι να παιρνουμε τη γλυκια γευση απο τα φρουτα και καποια λαχανικα οχι απο προιοντα επεξεργασιας οπως ειναι η ζαχαρη
Είναι πραγματικός εθισμός, που όμως ευτυχώς μπορείς με λίγη προσπάθεια να κόψεις. Και έχεις απόλυτο δίκιο ότι ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος να τρώει επεξεργασμένη ζάχαρη, αλλά μόνο τα σάκχαρα των φρούτων και των λαχανικών που κρατούν τη γλυκόζη του αίματος σε νορμάλ επίπεδα.
Κανονικά δεν θα έπρεπε να τρώμε γλυκά. Δεν προσφέρουν τίποτα. Μόνο κακό κάνουν. Αλλά έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία με φούρνους, ζαχαροπλαστεία, σοκολατοβιομηχανίες και τα έχουμε απενοχοποιήσει.
καλημέρα!Quote:
Originally posted by sweetOctober
και τα δυο ακρα ειναι μια μορφη εθισμου, ετσι δεν ειναι?
και η υπερκαταναλωση, και ο αποκλεισμος απο τη διατροφη...
δε θεωρώ άκρο το να μην τρώω αυτά που δεν είναι κατάλληλα για τον οργανισμό μου. όλοι λένε οτι η επεξεργασμένη ζάχαρη δεν προσφέρει τίποτα καλό. προτιμώ τα φυσικά σάκχαρα πια, και νιώθω άλλος άνθρωπος. επιβεβαιωμένο από τον γιατρό μου με εξετάσεις (από αιματολογικές μέχρι βιοχημικές του εγκεφάλου)
Ειλικρινά μπράβο σου! Έχεις βρει τις ισορροπίες και αυτό είναι το σημαντικότερο!Quote:
Originally posted by Tassos67i
Μια μέρα εδώ και χρόνια έφαγα γλυκά εορταζόντων...τέσσερα διαφορετικά κομμάτια. Έτρεμα μην μου ανοίξει η διάθεση και θελήσω να αδειάσω τα κουτιά. Την στιγμή που τα έτρωγα σκεφτόμουν πόσο θεσπέσια ήταν η γεύση τους κι ότι θα μπορούσα να φάω άπειρα από αυτά. Τελικά αρκέστηκα σε ότι μου προσφέρανε. Και δεν έφαγα τίποτα όλη την υπόλοιπη μέρα πέρα από τα προβλεπόμενα φρούτα το πρωϊ και το μεσημέρι. Κι ούτε ζορίστηκα καθόλου, ούτε λιγούρες...τίποτα από ότι φοβόμουν αλλά το ρίσκαρα.
Ήταν η καλύτερή μου ημέρα εδώ και μήνες!
Άδειο πανάλαφρο στομάχι, δεν ζύγισα-ετοίμασα φαγητό, πήγα γυμναστήριο και με ενέργεια αλλά και με άδειο στομάχι -που όμως δεν γουργούριζε- και γυμνάστηκα άνετα και τελικά είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο αφού ακόμη και η κατανάλωσή τους πήρε μερικά δευτερόλεπτα. Βέβαια από θρέψη...αλλά και γνώση του τι έφαγα...μηδέν.
Αφού το σκέφτηκα να καθιερώσω κάποιες ημέρες την εβδομάδα να τρώω γλυκά για τους παραπάνω λόγους.
Αλλά κόλλησα στο ότι πρόκειται για σαβούρα χειρότερη κι από τα πιτόγυρα. Πάντως με αυτό το βίωμα ένοιωσα ακόμη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.
Βέβαια, αν αρχίσεις να τρως πιο συχνά γλυκά, δεν είναι δύσκολο να αποδιοργανωθείς....
Συμφωνώ απόλυτα! Μπράβο που το κατάφερες!Quote:
Originally posted by rena75
καλημέρα!
δε θεωρώ άκρο το να μην τρώω αυτά που δεν είναι κατάλληλα για τον οργανισμό μου. όλοι λένε οτι η επεξεργασμένη ζάχαρη δεν προσφέρει τίποτα καλό. προτιμώ τα φυσικά σάκχαρα πια, και νιώθω άλλος άνθρωπος. επιβεβαιωμένο από τον γιατρό μου με εξετάσεις (από αιματολογικές μέχρι βιοχημικές του εγκεφάλου)
Ζω για την μέρα που θα έχω απεξαρτηθεί πλήρως (τώρα το προσπαθώ αρκετά) και ειδικά για την μέρα που θα τα βλέπω και δεν θα μου κάνει καμία αίσθηση.
δηλαδη εκοψες τη ζαχαρη κι εκανες τοσες εξετασεις για χαρη της, η εγω καταλαβα λαθος?? Μα αυτο κι αν ειναι ακραιο.Quote:
Originally posted by rena75
καλημέρα!Quote:
Originally posted by sweetOctober
και τα δυο ακρα ειναι μια μορφη εθισμου, ετσι δεν ειναι?
και η υπερκαταναλωση, και ο αποκλεισμος απο τη διατροφη...
δε θεωρώ άκρο το να μην τρώω αυτά που δεν είναι κατάλληλα για τον οργανισμό μου. όλοι λένε οτι η επεξεργασμένη ζάχαρη δεν προσφέρει τίποτα καλό. προτιμώ τα φυσικά σάκχαρα πια, και νιώθω άλλος άνθρωπος. επιβεβαιωμένο από τον γιατρό μου με εξετάσεις (από αιματολογικές μέχρι βιοχημικές του εγκεφάλου)
Ζω σε ενα κοσμο με ζαχαρη, θελω να ειμαι σε θεση με μια μετρημενη διατροφη να φαω και το γλυκο μου και ολΑ χωρις τυψεις, υπερφαγιες, ακροτητες και φοβο οτι θα ειμαι για παντα δεσμια της ζαχαρης επειδη απελαυσα κατι ομορφο. Ολα ειναι στο μυαλο, κι ολα εχουν αντικτυπο στο σωμα και το αντιστροφο. Βασικα υπαρχει μεγαλο θεμα μεσα στο φορουμ, με τα ακρα. Νομιζω οτι αν υπαρχει μια αιτια διατροφικων διαταραχων πασιφανης, ακομα και σε ασχετους με αυτα, σαν και μενα, ειναι τα ακρα. Δε τα θελω. Δε προσπαθω να σε πεισω, αλλα καταθετοντας τη δικια μου γνωμη και αποψη (κι γω ειχα κοψει τη ζαχαρη και καθετι επεξεργασμενο) ισως καποιοι σωθουν. Γιατι ολες αυτες οι στερησεις, η μεγαλοποιηση μεσα στο μυαλο μας γινονται μια πικρη φυλακη.
:thumbup::thumbup::thumbup: speechless! Εισαι το ινδαλμα μου!Quote:
Originally posted by Tassos67i
Μια μέρα εδώ και χρόνια έφαγα γλυκά εορταζόντων...τέσσερα διαφορετικά κομμάτια. Έτρεμα μην μου ανοίξει η διάθεση και θελήσω να αδειάσω τα κουτιά. Την στιγμή που τα έτρωγα σκεφτόμουν πόσο θεσπέσια ήταν η γεύση τους κι ότι θα μπορούσα να φάω άπειρα από αυτά. Τελικά αρκέστηκα σε ότι μου προσφέρανε. Και δεν έφαγα τίποτα όλη την υπόλοιπη μέρα πέρα από τα προβλεπόμενα φρούτα το πρωϊ και το μεσημέρι. Κι ούτε ζορίστηκα καθόλου, ούτε λιγούρες...τίποτα από ότι φοβόμουν αλλά το ρίσκαρα.
Ήταν η καλύτερή μου ημέρα εδώ και μήνες!
Άδειο πανάλαφρο στομάχι, δεν ζύγισα-ετοίμασα φαγητό, πήγα γυμναστήριο και με ενέργεια αλλά και με άδειο στομάχι -που όμως δεν γουργούριζε- και γυμνάστηκα άνετα και τελικά είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο αφού ακόμη και η κατανάλωσή τους πήρε μερικά δευτερόλεπτα. Βέβαια από θρέψη...αλλά και γνώση του τι έφαγα...μηδέν.
Αφού το σκέφτηκα να καθιερώσω κάποιες ημέρες την εβδομάδα να τρώω γλυκά για τους παραπάνω λόγους.
Αλλά κόλλησα στο ότι πρόκειται για σαβούρα χειρότερη κι από τα πιτόγυρα. Πάντως με αυτό το βίωμα ένοιωσα ακόμη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.
Πραγματι με τα γλυκα μπορεις να ξεφυγεις, αλλα και παλι, μήπως και με τα αλμυρα δεν ξεφευγουμε;
Μου εχει τυχει να φαω ενα κομματι γλυκο (οπως χθες πχ) και να πω ειμαι οκ (οχι οτι δε θα ετρωγα και αλλο αλλα και το 1 ικανοποιησε την ορεξη μου). Υπαρχουν αλλες περιπτωσεις που και το ταψι ολοκληρο να φαω (και μαλιστα απο γλυκο που δε μ αρεσει ιδιαιτερα) δεν μπορω να σταματησω.
Η μεγαλυτερη παγιδα για μενα ειναι το αλκοολ (ιδιαιτερα κρασι-τσιπουρο-ρακομελα κτλ κτλ). Παντα με το αλκοολ ζηταω και μεζε και μετα λυσαω για γλυκο. Γι αυτο εδω κι ενα μηνα που ειμαι σε διατροφη το εχω κοψει μαχαιρι (με εξαιρεση 2 σφηνακια που πραγματικα με πιεσαν να πιω-οχι οτι δε μου αρεσαν :P)
Tασο το εχω κανει και εγω αυτο και την πρωτη φορα αισθανθηκα οτι ειμαι πολυ δυνατη,οταν το επιχειρησα δευτερη φορα αρχισα να βαζω και αλλους υδατανθρακες μεσα στη μερα μου,την τριτη φορα που το εκανα ειχα αποκτηση περισσοτερη εμπιστοσυνη στον εαυτο μου και κρατησε λιγες μερες αυτη η κατασταση με αρκετους υδατανθρακες (ρυζι,γλυκοπατατες,σουπες,β ρωμη... στο περιπου στα γραφω...συν καποια γλυκα καθημερινα) και τρομαξα να συμμαζευτω μετα!!Σκεψου οτι τα γλυκα που τρωω συνηθως ειναι ας τα πουμε πιο υγιεινα,ειναι σοκολατα σκουρα,σπιτικες μπαρες βρωμης με μελι και ταχινι,παστελι,μελομακαρον α και τετοια,οχι σαντιγυ και πολλα βουτυρα γιατι δεν τα προτιμω,φαντασου να ετρωγα και τετοια τι θα γινοταν.Ηταν ομως καλη εμπειρια γιατι αυτη μου εδειξε οτι ειναι πραγματικα εθισμος η ζαχαρη και δεν το ξανακανω τοσες μερες συνεχομενες :thumbup:Quote:
Originally posted by Tassos67i
Μια μέρα εδώ και χρόνια έφαγα γλυκά εορταζόντων...τέσσερα διαφορετικά κομμάτια. Έτρεμα μην μου ανοίξει η διάθεση και θελήσω να αδειάσω τα κουτιά. Την στιγμή που τα έτρωγα σκεφτόμουν πόσο θεσπέσια ήταν η γεύση τους κι ότι θα μπορούσα να φάω άπειρα από αυτά. Τελικά αρκέστηκα σε ότι μου προσφέρανε. Και δεν έφαγα τίποτα όλη την υπόλοιπη μέρα πέρα από τα προβλεπόμενα φρούτα το πρωϊ και το μεσημέρι. Κι ούτε ζορίστηκα καθόλου, ούτε λιγούρες...τίποτα από ότι φοβόμουν αλλά το ρίσκαρα.
Ήταν η καλύτερή μου ημέρα εδώ και μήνες!
Άδειο πανάλαφρο στομάχι, δεν ζύγισα-ετοίμασα φαγητό, πήγα γυμναστήριο και με ενέργεια αλλά και με άδειο στομάχι -που όμως δεν γουργούριζε- και γυμνάστηκα άνετα και τελικά είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο αφού ακόμη και η κατανάλωσή τους πήρε μερικά δευτερόλεπτα. Βέβαια από θρέψη...αλλά και γνώση του τι έφαγα...μηδέν.
Αφού το σκέφτηκα να καθιερώσω κάποιες ημέρες την εβδομάδα να τρώω γλυκά για τους παραπάνω λόγους.
Αλλά κόλλησα στο ότι πρόκειται για σαβούρα χειρότερη κι από τα πιτόγυρα. Πάντως με αυτό το βίωμα ένοιωσα ακόμη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.
Ο κάθε ένας κάνει αυτό που κρίνει σωστό με βάση αυτά που γνωρίζει και με αυτά που καταλαβαίνει από τον ίδιο του τον οργανισμό.
Κάποιος θεωρεί άκρο το να μην καταναλώνουμε ζάχαρη (η οποία αποδεδειγμένα με άπειρες μελέτες οδηγεί σε μεγάλες αποθήκες λίπους, σε διαβήτη, σε φράξιμο αρτηριών σε αποδιοργάνωση των ουσιών στο αίμα μας, σε ακόμη μεγαλύτερη πείνα μετά την κατανάλωσή της). Και επιπλέον ποτέ ο άνθρωπος δεν κατανάλωνε τόση ζάχαρη και τόσο επεξεργασμένη, δεν είναι στη φύση του ανθρώπου.
Κάποιος άλλος πάλι, μπορεί να θεωρεί άκρο το να μην καταναλώνουμε κρέας, το οποίο και μας χορταίνει, και μας δίνει όλες τις πρωτείνες που χρειάζονται (χωρίς να χρειαστεί να διαβάσουμε εγκυκλοπαίδειες για να μάθουμε τους σωστούς συνδυασμούς χορτοφαγικών φαγητών προκειμένου να πάρουμε τα απαραίτητα αμινοξέα). Επιπλέον το κρέας ρυθμίζει τη γλυκόζη στο αίμα (καθώς έχει μηδενικό γλυκαιμικό δείκτη) και αν μάλιστα είναι με μικρό ποσοστό λίπους, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος ούτε για χοληστερίνη ούτε για τίποτα. Και είναι στην διατροφή του ανθρώπου (το κρέας) δεκάδες χιλιάδες χρόνια τώρα.
Τα παραδείγματα αυτά τα έδωσα για να δείξω ότι στο θέμα διατροφή δεν υπάρχουν "ακρότητες". Ακρότητα είναι να μην θες να φας (γιατί θα πεθάνεις), ακρότητα είναι να τρως απίστευτες ποσότητες (γιατί πάλι σε κάποια χρόνια θα πεθάνεις από παχυσαρκία). Από εκεί και πέρα, αν κάποιος δεν θέλει να τρωει κρέας, αν κάποιος θέλει να αποκλείσει τη ζάχαρη και τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες, αν κάποιος αποφεύγει συγκεκριμένα λαχανικά ή ξηρούς καρπούς (ίσως λόγω αλλεργίας ή λόγω προτίμησης), αν κάποιος καταλαβαίνει από τον εαυτό του ότι δεν το σηκώνει το αλκοόλ (είτε λόγω γεύσης όπως εγώ είτε λόγω λύσσας για φαγητό μετά όπως η Σάρα)....
...ΤΟΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ και ΔΕΝ καταναλώνει τα τρόφιμα που ΔΕΝ θέλει να καταναλώσει! Δεν κάνει καμία ακρότητα!
όχι, δεν έκανα εξετάσεις για χάρη της, αν είναι δυνατόν.Quote:
δηλαδη εκοψες τη ζαχαρη κι εκανες τοσες εξετασεις για χαρη της, η εγω καταλαβα λαθος?? Μα αυτο κι αν ειναι ακραιο.
έκανα κάποιες εξετάσεις (για άλλους λόγους), και ο γιατρός μου είπε μεταξύ άλλων να κόψω τη ζάχαρη. μετά έκανα επαναληπτικές εξετάσεις και ήταν όλα παραπάνω από μια χαρά.
δεν προσπαθώ να σε πείσω για κάτι. ο καθένας γνωρίζει τι είναι καλύτερο για τον εαυτό του.
Και προτίμηση και εθισμός.
Νομίζω οτι όλες οι υπερθερμιδικές ουσίες (λιπαρά/ζάχαρη) είναι εθιστικές και ο καθένας έχει αδυναμία να εθιστεί σε αυτήν που προτιμάει περισσότερο, η και στις δύο...
Προσωπικά έχω αδυναμία στα λιπαρά. Την ζάχαρη την τρώω με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά μπορώ να ζήσω και χωρίς, αν το θελήσω.
Περνάω κατά καιρούς μέρες υπερκατανάλωσης θερμίδων, λόγω των διατροφικών συνηθειών του συντρόφου μου.
Η δική μου επαναφορά γίνεται με μια σύντομη νηστεία. τίποτε άλλο δεν μου κόβει την όρεξη τόσο εύκολα, γρήγορα και ανώδυνα. Καταλήγω ότι είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας το αν κάποιος με την στέρηση οδηγείται σε ισορροπία η στο αντίθετο, σε υπερφαγικά δηλαδή. Σε μένα έχει απόλυτη εφαρμογή το ρητό "τρώγοντας έρχεται η όρεξη". έτσι, ούτε με βολεύουν τα μικρά συνεχή γεύματα, ούτε η σταδιακή μείωση της τροφής.Με τις απότομες αλλαγές λειτουργώ άψογα κι επανέρχομαι αμέσως.
Νομίζω ότι η εθιστική δράση των υπερθερμιδικών τροφών, είναι πρόβλεψη της φύσης για να μας ωθεί στην επιβίωση. Απλώς, σε μέρη με υπερπροσφορά τροφής, όπως στο ημισφαίριο που ζούμε, η συγκεκριμένη πρόβλεψη καταντά καταστροφική..
Τάσο συγχαρητήρια για τον ώριμο τρόπο που αντιμετώπισες την υπερπροσφορά γλυκών. Εγώ θα σου πρότεινα να αφήσεις την κατανάλωσή τους σαν κάτι σποραδικό και τυχαίο όπως έκανες και με την γιορτή και να μην τα εντάξεις σε μόνιμη μέρα υπερκατανάλωσης γλυκών, η να καθιερώσεις μέρες κατανάλωσης ΕΝΟΣ γλυκού. όχι πολλών.
σε ευχαριστώ :)Quote:
Συμφωνώ απόλυτα! Μπράβο που το κατάφερες!
Ζω για την μέρα που θα έχω απεξαρτηθεί πλήρως (τώρα το προσπαθώ αρκετά) και ειδικά για την μέρα που θα τα βλέπω και δεν θα μου κάνει καμία αίσθηση.
αξίζει να το προσπαθήσεις, καλή δύναμη!