Printable View
ΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ/Α ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟ Η ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑΣ? ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ Η ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΩ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟ ΟΠΟΤΕ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΑΙ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΗΓΕ...ΑΝ ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ,ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ,ΑΝ ΠΑΙΡΝΕΤΑΙ ΧΑΠΙΑ....ΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΘΑ ΤΟ ΕΚΤΙΜΗΣΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!¨)¨)
Εγω ήθελα να πάω αλλά δεν πήγα ποτέ. Φετος ξεκινάω σχολη ψυχολογίας ομως και στο κολλέγιο περιλαμβάνεται και δωρεαν ψυχανάλυση οποτε θα σου πω μολις δω πως είναι :D
A Tελεια,αντε με τον καλο?να σε ρωτησω αν επιτρεπεται εχεις υπερφαγικα πολλα χρονια?αν και πως το αντιμετωπιζεις μεχρι σημερα?
Δεν είναι πολλά χρόνια....αν σκεφτείς πως μέχρι 3 χρόνια πριν ήμουν σε φυσιολογικό βάρος (65-70 κιλά), σίγουρα δεν είναι πολλά χρόνια. Εγω ξεκινησα τα υπερφαγικα με συμβουλη γιατρου όσο κουλό κι αν ακουγεται αυτό :P Εϊχα κάνει κατι χειρουργεια στην μεση κι έπαιρνα άπειρα πολλά φάρμακα τα οποία το στομαχί μου δεν τα άντεχε οποτε μου είπαν να τρώω παραπάνω. 6 μηνες μετα που σηκωθηκα απο το κρεβάτι είχα βάλει 25 κιλά περίπου :P Ε απο τότε τα υπερφαγικά γίναν συνηθειο λόγο αισχρής ψυχολογίας.... δεν έκανα ποτέ τίποτα για αν το αντιμετωπίσω. Ποτέ. Μεχρι φέτος που ξεκινησα πριν λιγο καιρό διατροφολόγο. Η οποία μου είπε απλά να επιστρέψω στην παλιά μου ζωή. Δηλαδη άσκηση πάλι και σωστη διατροφή. μεχρι τώρα έχει πάει πολύ καλά, και πλέον οποτε με πιανει κρίση για υπερφαγικο μου έχει πει να την παίρνω τηλεφωνο για να με "στρώνει" :P Οποτε δυστυχως δεν εχω καποια ιδιαίτερη συμβουλη για την αποφυγη των υπερφαγικών :/ ίσως αν πας σε κάποιον ειδικο; Διατροφολόγο εννοώ. Εμένα η δικιά μου τα συνδυάζει και την διατροφολογία και την ψυχολογική υποστήριξη :D xixi
Α εισαι "νεα"σχετικα.Βασικα σε διατροφολογο δεν νομιζω οτι θα μπορουσαμε να συνεργαστουμε διοτι η φυση του προβληματος δεν ειναι καθαρα διατροφικη ,ειναι ψυχογενης...Βεβαια καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη ,οποτε αφου στην δικια σου λειτουργει με αυτον τον τροπο ειναι πολυ θετικο .Εσενα συνδιαζεται και με καταθλιπτικες τασεις η ειναι καθαρα θεμα φαγητου?
Δυστυχως συνδυάζεται και με καταθλιπτικές τάσεις, αλλά και γενικότερα με οποιοδήποτε ΠΟΛΥ δυνατό συναισθημα. Είτε είναι μεγάλη χαρά, είτε μεγάλη στενοχώρια, είτε μεγάλο άγχος, είτε μεγάλος ενθουσιασμός ή ότιδήποτε μεγάλο γενικώς! Και δεν το ειχα συνειδητοποιήσει μέχρι να μου το υποδείξει η διατροφολόγος μου. Οποτε εμένα η μεγαλυτερη μαχη μου ειναι να μην τρώω συναισθηματικα γενικά. Να μάθω να ξαναντιμετωπίζω το φαγητο ως βιολογικη ανάγκη κι όχι σαν ξέσπασμα ή επιβράβευση ή οτιδηποτε το έκανα ως τώρα :/
Εσένα πως ακριβώς σου βγαίνει;;
Εμενα συνδυαζεται απο εντονες καταθλιπτικες τασεις που ειτε προηγουνται ειτε επονται του βουλιμικου επεισοδειου και πολυ εντονη κυκλοθυμικοτητα .Δλδ μπορει να μαι ολη τη μερα καλα και μετα απο λιγο να μην θελω τιποτα και κανεναν.Η το αντιστροφο.Αυτο ουσιαστικα ειναι το πιο εντονο .Τωρα καποιο αρνητικα συναισθηματα για το σχημα του σωματος και για το οτι εχω παχυνει "παιζουν" και αυτα .....¨(
Δυστυχώς αυτά πάντα παίζουν :/
δν είμαι απολύτως βέβαιη για τις ικανότητες ψυχοθεραπευτών στην ελλάδα ειδικά πάνω στα eating disorders.
θα προτιμούσα,ειδικά σε περίπτωση υπερφαγίας, να βρω έναν διατροφολόγο ο οποίος θα είναι ενημερωμένος και διαβασμένος πάνω στα eating disorders και ταυτόχρονα πολύ άμεσος κ συζητησιμος.
κ αυτό το είδος δυσεύρετο.
όσο για γνωσιακή συμπεριφορά είναι καλή για αρχή αλλά χρειάζεται κάτι πιο χρονοβόρο και βαθύ.
γενικώς θεωρώ οτι ένας γονιός πολύ μορφωμένος κ καλός ή ακόμα κ ένας παπάς (από τους καλούς) μπορούν να φανούν πιο χρήσιμοι απότι ένας ψυχολόγος.
εσένα πάντως σκάρλετ θα σε προτιμούσα γιατί είσαι πολύ άμεση και κατευθείαν στο ψαχνό!;)
Θα διαφωνίσω στο ότι ένας παπάς μπορει να είναι καλύτερος απο έναν επιστήμονα. Απο εκεί και πέρα το περιβάλλον του ατόμου σίγουρα μπορεί να προσφέρει τρομερη βοηθεια αν είναι ενημεροι κι ανοιχτόμυαλοι. Συνηθως όμως είναι πιο ευκολο να μιλήσουμε σε έναν ξένο παρά στην οικογενεια μας :) Επίσης κάποιος που έχει ειδίκευση σίγουρα μπορει να βοηθήσει πιο πολύ. Δεν ξέρω τι παίζει στα ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά στα κολλέγια που είχα πάει εγω πριν καταλήξω, σχεδόν όλα είχαν ολόκληρα μαθήματα για τις ΔΠΤ.
Σε ευχαριστώ ζηλιαρομπομπικάκι ^_^
αυτό για τον παπά το είπα για να δείξω που φτάνει η γνώση κ η εμπειρία ενός ψυχοθεραπευτή στην Ελλάδα!
δν νομίζω οτι φτάνει να συμπεριλαμβάνονται στο κύκλο σπουδών. θεωρώ οτι χρειάζεται ειδική κατάρτιση. κ όχι μόνο για τις δπτ. στο εξωτερικό δν ανοίγει κανείς γραφείο με ένα batcelor. οι περισσότεροι δουλεύουν για χρόνια σαν βοηθοί μέχρι να είναι έτοιμοι για να αναλάβουν μόνοι τους μια περίπτωση.
μπορώ άνετα να διαβάσω το μάθημα κεγώ κ να μην χρειαστεί να ξοδέψω μια περιουσία σε ένα ψυχοθεραπευτή.
έχω περάσει από ελληνικό πανεπιστήμιο κ πιστεύω οτι σου δίνει πάντα τις βάσεις κ μέχρι εκεί. η εμπειρία είναι αυτή που σε κάνει ειδικό.
Ε και γι αυτό κάνουμε πρακτική :P Και δεν ανοίγουμε κατευθείαν δικό μας γραφείο αν δεν δουλέψουμε πρώτα κάπου αλλού!
αν συγκρίνεις με έξω μιλάμε για πρακτική χρόνων έτσι?
Μα ναι! Και οικονομικά να το δεις θα είναι τρελή αποτυχίά το να ανοίξεις γραφείο αν δεν έχεις ΜΕΓΑΛΗ προϋπηρεσία! Εχεις δει εσένα κανένα 25χρονο να ανοίγει γραφείο; :P Όχι βέβαια! Πρώτα θα περάσεις απο νοσοκομεία, απο συμωουλετυικα κέντρα, απο άλλα γραφεία, και μετά θα ανοίξεις δικό σου.....προσωπικα δεν θα ήθελα να ανοίξω δικό μου γραφείο. Θεωρω πως θα ειναι αποτυχία. Προτιμω να δουλεψω σε κάποιο νοσοκομείο που θα με έχουν και πιο πολύ ανάγκη....
αν έχω δει?εννοείται πως έχω δει κ γινότανε κατά κόρον στην ελλάδα.ειδικά όταν τότε οι γονείς είχαν λεφτά να ανοίγουν γραφειάρες στα παιδιά τους!
μπορεί όχι στα 25 αλλά βάλε 2 φορές να δώσεις τότε με ασεπ πας 19 και 5-6 χρόνια να βγάλεις πανεπιστήμιο στην καλύτερη και 1 χρόνο διακοπές μετά τις σπουδές ε μετά να κάνεις κ ένα μεταπτυχιακό έξω,μετά να πας φαντάρος ,στα 28 άνοιγες γραφειάρα
ΤΙ να σου πω εγώ δεν το έχω ακουσει.....αλλά αν ο κόσμος είναι ηλιθιος τι περιμένεις :D
Stephie μου η δικη μου εμπειρια με τους ψυ μονο καλο μου εχει κανει! Θα σε συμβουλευα να το ψαξεις και να επισκεφτεις καποιον, σημαντικο ειναι να εχει καποια ειδικευση στις διατροφικες διαταραχες..και υπαρχουν αρκετοι στην ελλαδα, ιδιως αν δεν εισαι απο επαρχια 8α ειναι ευκολο να βρεις! Το δυσκολο ειναι να ταιριαξεις μαζι του, γτ οσες γνωσεις και να εχει στο 8εμα αν δεν "κολλησετε", αν δεν σου εμπνευσει εμπιστοσυνη τα πραγματα δυσκολευουν. Οσο αφορα τα φαρμακα, ε3αρταται αν 8α ειναι ψυχολογος η ψυχιατρος. Οι ψυχιατροι γραφουν φαρμακα στις περισσοτερες περιπτωσεις, εμενα αυτο δεν με βρισκει συμφωνη παντα! Εγω τελικα τα βρηκα με ψυχολογο, και οχι με ψυχιατρο. Ειναι και 8εμα χημειας και φυσικα και τυχης για να πεσεις στον καταλληλο! Χρειαζεται πολυ προσωπικη δουλεια ομως, πρεπει να του το επιτρεψεις εσυ πρωτα του ειδικου για να μπορεσει να σε βοηθησει!!!