Καλησπέρα σας!
Άνοιξα αυτό το τόπικ, ώστε να μοιραζόμαστε με τους συμφορουμίτες μας τί μας άγχωσε ή τί μας στεναχώρησε σήμερα,
να παίρνουμε κουράγιο ο ένας απ' τον άλλον,
και να μην καταφεύγουμε σε υπερφαγικά.
Printable View
Καλησπέρα σας!
Άνοιξα αυτό το τόπικ, ώστε να μοιραζόμαστε με τους συμφορουμίτες μας τί μας άγχωσε ή τί μας στεναχώρησε σήμερα,
να παίρνουμε κουράγιο ο ένας απ' τον άλλον,
και να μην καταφεύγουμε σε υπερφαγικά.
Και ξεκινώντας,
αναφέρω ότι σήμερα αγχώθηκα πολύ γιατί ένας γατούλης της αυλής (που είναι πολύ καλούλης και τον ταίζω πού και πού),
έπεσε σε ασβέστη και ήταν γεμάτος ξεραμένο ασβέστη.
Τον πήρα, τον έπλυνα με ζεστό νερό και τον στέγνωσα.
Μετά μπήκα στο ίντερνετ και διάβασα ότι δεν κάνει να πλένουμε το γατάκι μας αν έχει πέσει σε ασβέστη, γιατί ο ασβέστης γίνεται πιο καυστικός και μπορεί να πάθει έγκαυμα χειρότερο το γατάκι.
Ένιωσα απίστευτες ενοχές.
Διάβασα στο ίντερνετ ότι πρέπει να του βάλουμε γάλα.
Πήγα στο σούπερ και αγόρασα γάλα (μιας και στο σπίτι δεν έχω, αφού δεν πίνω ποτέ).
Τον πέρασα με γάλα μ' ένα πανάκι.
Επίσης του ψαλίδισα τις τουφίτσες που είχε κολλήσει για τα καλά ο ασβέστης και δεν έφευγε.
Τον έβαλα σ' ένα δωμάτιο του σπιτιού, και άναψα δίπλα του μια σόμπα. Τώρα φαίνεται καλά, κοιμάται και απολαμβάνει τη ζέστη απ' τη σόμπα. Του έβαλα και να φάει και έφαγε.
Όλη μέρα παιδεύτηκα με τον γατούλη και ένιωθα πολλές ενοχές που τον έκανα μπάνιο με νερό ενώ δεν έκανε.
(Πάντα λέω να μην νιώθουμε ενοχές, αλλά αυτήν την φορά δεν μπόρεσα να μην νιώσω, γιατί φοβήθηκα ότι έκανα κακό σε ένα μικρό πλασματάκι.)
Πφ!
Και σήμερα ήταν η πρώτη φορά στους τόσους μήνες διατροφής, που έφτασα στο σημείο να πονέσει η κοιλιά μου από την πείνα.
Και αυτό έγινε επειδή ασχολούμουν όλη μέρα με τον γατούλη και είχα πολλές ώρες να φάω κάτι.
Τώρα έφαγα 2 πορτοκάλια και χόρτασα καλά.
Δεν νομίζω να κάνω υπερφαγικό.
Μπορεί να ακούγεται κάπως το ότι αγχώθηκα και στεναχωρήθηκα τόσο με έναν γατούλη,
όμως τα ζωάκια τ' αγαπάω πάρα πολύ και δεν αντέχω να βλέπω να υποφέρουνε.
Ματζουράνα μου λυπάμαι πολύ που στενοχωρήθηκες γι'αυτό, αλλά σιγά δεν ήταν και τίποτα, τέλος καλό όλα καλά! Εμένα κάθε μέρα μου συμβαίνει κάτι που μου χαλάει τη διάθεση, σήμερα ήταν ότι έκανε πολύ κρύο και επίσης δεν βγήκα έξω, όχι επειδή έκανε κρύο αλλά για άλλο λόγοο. :( Και στενοχωρήθηκα λιγάκι. Και έκανα και υπερφαγικό. Κατα τ'άλλα καλά, έκατσα σπίτι, είδα τηλεόραση, ήσυχα.
Καλησπέρα σας!
Σ' ευχαριστώ για την απάντησή σου!Quote:
Originally posted by Tassos67i
Αλανιάρης γάτος...
Πολύωρη ενασχόληση μαζί του με σωματική επαφή...
Ρίξε μια ματιά στο internet και για το τοξόπλασμα.
Δεν το γράφω για να σε αποθαρρύνω αλλά για να προσέχεις.
Όσο για το τοξόπλασμα, το έχω ψάξει πολύ το θέμα.
Επικίνδυνο είναι μόνο άμα κολλήσουμε κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης. Αν κολλήσουμε νωρίτερα, όλα οκ, γιατί θα 'χουμε αντισώματα και δεν θα κινδυνέψουμε στην εγκυμοσύνη.
Είναι πολύ πιθανότερο να κολλήσουμε τοξόπλασμα από μη καλά πλυμένα λαχανικά (πχ σ' ένα εστιατόριο) παρά από γάτα.
Και για να κολλήσουμε τοξόπλασμα από γάτα, θα πρέπει να 'ρθουμε σ' επαφή με τα κακάκια της! :smilegrin: Και κάτι τέτοιο δεν σκοπεύω να το κάνω!
Όμως γενικά όντως πρέπει να προσέχουμε για άλλα που μπορεί να μας κολλήσει ένα αδέσποτο ζωάκι (πχ μήκυτες), γι' αυτό και όποτε χαϊδεύω τον γατούλη αυτόν, πάντα πλένω καλά τα χέρια μου μετά.
Κάνει όντως πολύ κρύο αυτές τις μέρες γ@μώτο!Quote:
Originally posted by rain
Ματζουράνα μου λυπάμαι πολύ που στενοχωρήθηκες γι'αυτό, αλλά σιγά δεν ήταν και τίποτα, τέλος καλό όλα καλά! Εμένα κάθε μέρα μου συμβαίνει κάτι που μου χαλάει τη διάθεση, σήμερα ήταν ότι έκανε πολύ κρύο και επίσης δεν βγήκα έξω, όχι επειδή έκανε κρύο αλλά για άλλο λόγοο. :( Και στενοχωρήθηκα λιγάκι. Και έκανα και υπερφαγικό. Κατα τ'άλλα καλά, έκατσα σπίτι, είδα τηλεόραση, ήσυχα.
Αν δεν θες να πεις τί σε στεναχώρησε, δεκτόν, όμως να ξέρεις ότι άμα μοιραζόμαστε τα θέματά μας, μπορούμε να πάρουμε δύναμη από τους άλλους!
Όσο για το υπερφαγικό, ξέχασέ το! Πάει, πέρασε!
Σημασία έχει τί θα κάνεις από εδώ και πέρα!
Ω γλυκούλα Μάντζι.. Πού να ξερες καημένη μου για τον ασβέστη.. Εσύ έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες και πριν που δεν ήξερες και μετά.. Ήταν πολύ τυχερό γατάκι που βρέθηκες στο δρόμο του...
Εγώ στεναχωρέθηκα γενικά αυτές τις μέρες γιατί είδα μετά απο καιρό μια φίλη μου που ειχα να δω καιρό και ένιωσα ότι η σχέση μας έχει φθίνει... Και δεν μπορώ να το αποδεχτω.. Κατανοώ ότι υπάρχει απόσταση, παντρευτηκα και δεν είμαι τόσο διαθεσιμη όσο παλιά, αλλά ήταν και είναι από τις πιο σημαντικές μου φιλίες και δεν μπορώ να δεχτώ ότι θα σβήσει... Και δε θέλω να το συζητησω μαζί της.
Σε καταλαβαίνω.Quote:
Originally posted by marulenia
Εγώ στεναχωρέθηκα γενικά αυτές τις μέρες γιατί είδα μετά απο καιρό μια φίλη μου που ειχα να δω καιρό και ένιωσα ότι η σχέση μας έχει φθίνει... Και δεν μπορώ να το αποδεχτω.. Κατανοώ ότι υπάρχει απόσταση, παντρευτηκα και δεν είμαι τόσο διαθεσιμη όσο παλιά, αλλά ήταν και είναι από τις πιο σημαντικές μου φιλίες και δεν μπορώ να δεχτώ ότι θα σβήσει... Και δε θέλω να το συζητησω μαζί της.
Όμως το γεγονός ότι δεν θέλεις να το συζητήσεις μαζί της,
δείχνει ότι ίσως η φιλία σας δεν ήταν (ή δεν είναι πια) τόσο σημαντική...
Σκέψου ότι όλα γίνονται στην ζωή για το απώτερο καλό μας.
Οπότε ίσως να είναι καλό το ότι απομακρύνεστε με αυτήν την κοπέλα. Το γιατί, πιθανόν να το μάθεις αργότερα.
Με στενοχώρησε το γεγονός ότι έκανε κρύο και είχα ξεπαγιάσει, το ότι δεν βγήκα και το ότι έκανα υπερφαγικό! Ο λόγος που δεν βγήκα ήταν γιατί ήθελα να βγω νωρίτερα και δεν μπορούσε ο φίλος που θα βγαίναμε τότε και μετά που μπορούσε βαριόμουν εγώ. Αυτό που συνέχεια με θλίβει είναι η μοναξιά, το ότι δεν έχω πολλούς φίλους στην πόλη μου, μόνο έναν, και το ότι δεν έχω αγόρι. Και έτσι ξεσπάω στο φαί.Quote:
Κάνει όντως πολύ κρύο αυτές τις μέρες γ@μώτο!
Αν δεν θες να πεις τί σε στεναχώρησε, δεκτόν, όμως να ξέρεις ότι άμα μοιραζόμαστε τα θέματά μας, μπορούμε να πάρουμε δύναμη από τους άλλους!
Όσο για το υπερφαγικό, ξέχασέ το! Πάει, πέρασε!
Σημασία έχει τί θα κάνεις από εδώ και πέρα!
Rain μου, έχεις εξαντλήσει κάθε προσπάθεια να βρεις φίλους;
Στο μέρος που μένεις, δεν υπάρχουν καθόλου πολιτιστικές δραστηριότητες; Σύλλογοι πχ ορειβατικοί κλπ; Κάποιες εθελοντικές ομάδες; Σε αυτά μπορείς να γνωρίσεις κόσμο!
Όσο για το αγόρι, οι περισσότερες κοπέλες που ξέρω στην ίδια φάση είναι... Δεν βρίσκουν κανέναν, γιατί πια οι άντρες το παίζουν πολύ δύσκολοι! :smilegrin:
Ματζουράνα σόρυ που άργησα να σου απαντήσω, αλλά έλειπα εκτός πόλης. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν και πολλά μέρη που μπορείς να κάνεις φίλους. Υπάρχουν σύλλογοι αλλά εγώ έχω κατάθλιψη και έτσι δεν νιώθω έτοιμη να γραφτώ. Προς το παρόν λέω να γραφτώ γυμναστήριο. Όσο για τους άντρες, δίκιο έχεις!
σήμερα στεναχωρήθηκα που θύμωσα με την μαμά μου επειδή είναι πολύ αργοκίνητο καράβι κ την στεναχώρησα χωρίς λόγο. κ χθες θύμωσα με μια φίλη μου που μου είπε οτι πρέπει να χάσω 2-3 κιλάκια. νομίζω οτι δεν το είπε για καλό μου αλλά ούτε κ για κακό μου. απλά για να πει κάτι κ εκνευρίζομαι με κάτι τέτοια.
τέλειο τόπικ by the way.
Απο προχθές είμαι κρυωμένη με πυρετό και δεν μπορώ να κάνω πολλά πολλά και με έπιασε το παράπονο. Θυμήθηκα όλες τις φιλίες που δεν μπορώ να κρατήσω, τις δουλειές που δεν τα καταφέρνω, τις τζάμπα σπουδές, την καριέρα που δεν έκανα, την περιόδο μου που πάλι άργησε, τα κιλά μου, τις ώρες που κάθομαι στο πισι αντιπαραγωγικά, άνοιξα και το fb και είδα όσους πήγαν βόλτα χωρίς εμένα και με επιασε μεγαλύτερο παράπονο..
συμφωνώ για την τελειότητα του τοπικ
Σε καταλαβαίνω απόλυτα!Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
κ χθες θύμωσα με μια φίλη μου που μου είπε οτι πρέπει να χάσω 2-3 κιλάκια. νομίζω οτι δεν το είπε για καλό μου αλλά ούτε κ για κακό μου. απλά για να πει κάτι κ εκνευρίζομαι με κάτι τέτοια.
Και μένα μ' εκνευρίζουν αυτές οι χοντράδες,
και έχω ακούσει αρκετές, κυρίως από συγγενείς και οικογενειακούς γνωστούς...
Μην σε πιάνει το παράπονο!Quote:
Originally posted by marulenia
Απο προχθές είμαι κρυωμένη με πυρετό και δεν μπορώ να κάνω πολλά πολλά και με έπιασε το παράπονο. Θυμήθηκα όλες τις φιλίες που δεν μπορώ να κρατήσω, τις δουλειές που δεν τα καταφέρνω, τις τζάμπα σπουδές, την καριέρα που δεν έκανα, την περιόδο μου που πάλι άργησε, τα κιλά μου, τις ώρες που κάθομαι στο πισι αντιπαραγωγικά, άνοιξα και το fb και είδα όσους πήγαν βόλτα χωρίς εμένα και με επιασε μεγαλύτερο παράπονο..
Οι φιλίες που δεν κρατάνε σημαίνει ότι δεν αξίζουν, οπότε καλά κάνουν και τελειώνουν! Άσε χώρο να έρθουν φιλίες που ν' αξίζουν!
Για τις δουλειές σκέψου ότι όλος ο κόσμος είναι στην ίδια φάση...
Οι σπουδές ποτέ δεν είναι "τσάμπα"!! Είναι σημαντικό κομμάτι της πνευματικής μας καλλιέργειας και να μην το υποτιμάς ποτέ!
Όσο για την περίοδο... θές ν' ανταλλάξουμε; Εγώ έχω συνέχεια αυτόν τον καιρό και δεν ξέρω πού οφείλεται. Από βδομάδα που θα 'χω χρήματα θα πάω σε γυναικολόγο...
Όσο για το fb, να ξέρεις ότι πολλοί άνθρωποι λένε ψέμματα για να "δειχθούν", και επίσης αυτό που στο fb παρουσιάζεται ως "η τέλεια έξοδος", το πιθανότερο είναι να είναι μια πολύ βαρετή βολτίτσα της ρουτίνας... Μην τα ζηλεύεις αυτά...
Να πω κι εγώ τι με στεναχώρησε το Σάββατο και τώρα που έφυγε η στενοχώρια, έμεινε ο θυμός. Η πεθερά μου!!!!!!!!
Έλεος μ'αυτήν την γυναίκα. ονειρευόταν πάντα ένα μοντέλο για νύφη και το ξέρω αυτό πολύ καλά και της προέκυψε η παχουλοκομψή και δεν μπορεί να το χωνέψει όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Και τώρα, ύστερα από απώλεια 27 κιλών, έρχεται και μου λέει ότι δεν μου έχει φανεί καθόλου παρά μόνο λιγάκι στο πρόσωπο. Τέτοια συμπαράσταση! Στην αρχή στενοχωρήθηκα, πίστεψα ότι οι κόποι μου πάνε στράφι. Μετά ανέβηκα στη ζυγαριά και πήρα τα πάνω μου.
Είμαι τσαντισμένη μαζί της, όχι επειδή δεν μου συμπαραστέκεται, αλλά επειδή δεν μπορεί να με αποδεχτεί και κάνει ότι μπορεί για να μου το δείξει. Ο άντρας μου λέει ότι μόνο αν με δει κόκαλο θα ευχαριστηθεί η μάνα του κι ότι είναι τρελή η γυναίκα. Σκασίλα μου τι είναι. Εμένα μπορεί να με αφήσει ήσυχη επιτέλους? Άκουγα ότι άκουγα όλα αυτά τα χρόνια για τα κιλά μου, τώρα θέλω να βγάλει το σκασμό. Είμαι αρκετά δυνατή τώρα πια και αγαπάω πολύ τον εαυτό μου για να συνεχίσω να την ανέχομαι.
Όπως καταλαβαίνετε, μυρίζει μπαρούτι. Βάλτε κράνη και ετοιμαστείτε για το μεγάλο μπαμ!
(Τα είπα και ξεθύμανα. Όντως, πολύ καλό το τόπικ:D)
πφφ μαρουλένια το φεισμπουκ είναι μούφα. μια χρυσοσκονη κ τίποτα άλλο
το δοκίμασα κ αυτό να μου φεύγουν τα απωθημένα σιγά σιγά.ήμουν σε φάση που είχα φάει πολύ κλεισούρα όλο το χειμώνα, δν είχα ξοδέψει φράγκο επειδή δν έβγαινα έξω ούτε για καφέ κ με έπιασε να το ρίξω έξω.
έχει λίγο καιρό που πήγα ταξίδι με μια παρέα τελείως ψωνισμένων ανθρώπων τουλάχιστον για την ελληνική πραγματικότητα, μιας κ αυτοί ζούνε έξω, έχουν άλλους μισθούς , βγάζουν άλλα γούστα, όλο εκδρομές, γκαλά ,ρούχα και πάρτυ.
ποπο τι ψέμα.
έζησα ένα σκ γεμάτο υστερία. άλλη γκρίνιαζε που την κερατώνει ο άνδρας της, άλλη που δεν έχει φίλες, άλλη οτι θα μείνει γεροντοκόρη, άλλη κεράτωνε τον άνδρα της. χαμός. θαψίματα κ μεταξύ τους , μονίμως σουρωμένες κτλ κτλ.
αλλά σταματούσαν το ντράμα κάθε τρεις κ λίγο κ βγάζανε φωτο άψογες,ναναι καλά το ινσταγκραμ,μιλάμε όλα τα κάνει να φαίνονται παραδεισένια.κ ανα μία ώρα σταματούσαν το οτιδήποτε κάνανε για να κάνουν τσεκ ιν.
μεγάλη υπόθεση να ξες να διαφημίζεσαι και να πουλάς τον εαυτό σου. αν αυτό είναι το ζητούμενο.
έχασα χρόνο και λεφτά αλλά κέρδισα μια φώτο στο φεισμπουκ που ανάβασε το κοινωνικό που στάτους (σε κάτι ξεχασμένους καμένους συμμαθητές) ως παρατρεχάμενη. αλλά κατάλαβα οτι δεν μου πάνε όλα αυτά. η χρυσόσκονη μου προκαλεί αλλεργία. ότι δείχνουν στο φειςμπουκ απέχει παρασάγγης από την πραγματικότητα
Έχασες από πάνω σου ένα εξάχρονο παιδάκι και σου είπε τέτοιο πράγμα; Άκομψο το λιγότερο... Όπως επίσης κι η φίλη της ΣουΣΟυ. Η άποψη μου είναι πια, πως μόνο ο γιατρός σου νομίζω μπορεί να έχει λόγο για την αύξηση ή τη μείωση του σωματικού βάρους κάποιου και άνθρωποι πολλοί κοντινοί που γνωρίζουν όμως τον αγώνα σου και την ψυχολογική σου κατάσταση.Quote:
Originally posted by katerina_b
Και τώρα, ύστερα από απώλεια 27 κιλών, έρχεται και μου λέει ότι δεν μου έχει φανεί καθόλου παρά μόνο λιγάκι στο πρόσωπο.
Ω ευχαριστώ για τις απαντήσεις, μωρέ το μπούκωμα και η κλεισούρα με έκανε λίγο ντράμα κουίν.
katerina τώρα είδα το ποστ σου μάλλον τα γράφαμε ταυτόχρονα! ουφ, τι χαζή η πεθερά σου. δν μπορώ να καταλάβω πως μπορούν ναι είναι κάποιοι αυστηροί ,δίχως ίχνος ευαισθησίας κ καλοσύνης κ κατανόησης. .
Katerina_b καλησπέρα!
Δυστυχώς δεν γίνεται να μας αποδέχονται όλοι οι άνθρωποι (αυτό είναι κάτι που προσωπικά, δεν μπορώ ακόμα να το χωνέψω, αλλά το παλεύω!!).
Ειδικά η αθάνατη ελληνίδα πεθερά!!
Που της έκλεψες τον γιόκα της!!
Είναι άπειρες οι νύφες που είναι στην δική σου θέση (και πολλές σε πολύ χειρότερη από τη δική σου!).
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι αρχικά ν' απομακρυνθείς όσο γίνεται περισσότερο από αυτήν...
Έπειτα να βγάλεις τα νεύρα σου και τον θυμό σου στην ίδια.
Δηλαδή, την ώρα που σου λέει την μ@λ@κία (συγνώμη κιόλας για την λέξη, αλλά μόνο αυτή ταίριαζε! :smilegrin: ),
να της απαντάς κανονικότατα όπως ακριβώς θες, ώστε να σου φύγουν όλα τα νεύρα σου!
Και τέλος, να αναισθητοποιηθείς! Να καταφέρεις, ό,τι και να σου λέει, απλά να μην σε ακουμπάει!! (δύσκολο πολύ, αλλά κάποιοι το έχουν καταφέρει και πρέπει να το καταφέρουμε κι εμείς!).
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.
Θεωρητικά όλα αυτά είναι σωστά και συμφωνώ μαζί σας απόλυτα. Στην εφαρμογή τους έχω λίγο πρόβλημα. Κάθε φορά λέω ότι δεν θα ξαναεπιτρέψω να με επηρεάσουν τέτοιες συμπεριφορές και ότι θα απαντάω με τον ανάλογο τρόπο, και κάθε φορά δίνω τόπο στην οργή (και φυσικά μου γυρνάει μπούμεραγκ όλο αυτό).
Αλλά, όπως σας είπα, ετοιμάζω το μεγάλο μπαμ, δεν πάει άλλο. Και τότε θα με "αγαπήσουν" όλοι, είμαι σίγουρη...:flaming:
Είναι γνωστό ότι είμαι κατα 25 κιλά βαρύτερη από το λεγόμενο φυσιολογικό βάρος.. Με την αδερφή μου μοιάζω πάρα πολύ, αλλά μας χωρίζουν αυτά τα 25 κιλα. Ε με ενοχλεί που λενε ότι δεν εχουμε καμμία σχέση κι οτι δε μοιάζουμε καθόλου και όταν χαιρετάν εκείνη λενε καλώς το φιγουρίνι κι εμένα μετα με κοιταν με οικτο.
Τη λατρεύω την αδερφη μου κι εκείνη εμένα, ο διαχωρισμός και η αντίδραση του κόσμου με ενοχλούν... Είε είναι από ανθρώπους που πρωτογνωρίζω είτε είναι απο οικείους...
Μεγάλη βλακεία δέρνει τον κόσμο που κάνει τέτοιους διαχωρισμούς...Quote:
Originally posted by marulenia
Είναι γνωστό ότι είμαι κατα 25 κιλά βαρύτερη από το λεγόμενο φυσιολογικό βάρος.. Με την αδερφή μου μοιάζω πάρα πολύ, αλλά μας χωρίζουν αυτά τα 25 κιλα. Ε με ενοχλεί που λενε ότι δεν εχουμε καμμία σχέση κι οτι δε μοιάζουμε καθόλου και όταν χαιρετάν εκείνη λενε καλώς το φιγουρίνι κι εμένα μετα με κοιταν με οικτο.
Τη λατρεύω την αδερφη μου κι εκείνη εμένα, ο διαχωρισμός και η αντίδραση του κόσμου με ενοχλούν... Είε είναι από ανθρώπους που πρωτογνωρίζω είτε είναι απο οικείους...
Και εγώ έχω βιώσει παρόμοιες αντιδράσεις...
Η αναισθησία είναι η λύση στο πρόβλημα.
Αλλά κανένας δεν μας έχει πει πώς θα την αποκτήσουμε!
μαρουλενια κρίνοντας από δικά μου ανάλογα περιστατικά να κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου
μήπως δεν φταίνε τα 25 κιλά εξολοκλήρου αλλά το οτι η αδερφή σου περιποιείται περισσότερο τον εαυτό της, έχει καλύτερη διάθεση κ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση?
το ίδιο μου συμβαίνει κ μένα με την κουμπάρα μου. είναι ψηλή κ λεπτή κ έχει στρογγυλό πρόσωπο. εγώ δεν έχω στρογγυλό αλλά τώρα που πάχυνα κ είμαι μονίμως πρησμένη όλοι μας λένε οτι μοιάζουμε.
να φανταστείτε με πολύ μεγαλύτερη διάθεση πήγα για ψώνια μαζί της να βρούμε τι θα φορέσει, όπως κ με τον φιουτουρ χασπαντ του μπι, παρά για να βρω εγώ νυφικό.
φαντάσου να με παντρεύει κ να είναι μες την τουαλέτα της κορμάρα κεγώ από μπροστά με τις μπρατσάρες μου κ την αυτοπεποίθηση στα τάρταρα. αχ τι θα κάνω με αυτές τις συγκρίσεις!
θα μου πείτε εδώ ο κόσμος καίγεται ,έχει προβλήματα κ εσύ μας πρίζεις για γάμους κ λοιπά , αλλά παιδιά σας το λέω, η περίοδος προετοιμασίας του γάμου είναι μια μικρογραφία της ζωής. κοινώς διαπιστώνεις για πολλοστή φορά ποιοι είναι οι φίλοι σου,κ οι δικοί σου άνθρωποι που σαγαπάνε, πια είναι τα ελαττώματα κ τα προτερήματά σου, ποιες είναι οι ηγετικές σου ικανότητες, τι σε δένει με τον άνθρωπό σου κ τι σε χωρίζει, πως αντιδράς σε απροσδόκητα γεγονότα, κ τέλος οτι όταν κάνεις σχέδια τα βλέπει ο Θεός κ γελά.
Ναι ισχύει αυτό που λές. Εμένα ας πούμε η μάνα μου με κοροιδεύει για τη θηλυκότητα που δε βρήκα ποτέ μου. (btw κι αυτό με στεναχωρεί και με αγχωνει)Quote:
Originally posted by Μαντάμ σου σου
μαρουλενια κρίνοντας από δικά μου ανάλογα περιστατικά να κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου
μήπως δεν φταίνε τα 25 κιλά εξολοκλήρου αλλά το οτι η αδερφή σου περιποιείται περισσότερο τον εαυτό της, έχει καλύτερη διάθεση κ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση?
Όσο για το νυφικό να ήξερες πώς σε νιώθω. Κι αυτό που λες για τη μικρογραφία της ζωής μεγάλη αλήθεια... Πολλές φορές αναρωτιόμουν γιατί τόσο νταβαντούρι βρε αδερφέ; Κι όμως αυτό το νταβαντούρι σε φέρνει αντιμέτωπο με όλα...
Με τι συγκρίσεις με λες καρντάσι τι θα κάνουμε; Δηλητήριο στη ζωή μου οι συγκρίσεις... Να και το προηγούμενο ποστ τώρα που το σκέφτομαι από μια σύγκριση ξεκίνησε... Και με τη φίλη μου που πικράθηκα πάλι από σύγκριση ξεκίνησα.. Όφου...
μαρουλένια τα πάντα είναι θέμα μάρκετινγκ.
τώρα θα μου πεις το να μεγαλώνεις ένα παιδί δεν είναι μάρκετινγ και ούτε κ τα παιδιά είναι κραγιόν,όλα είναι χαρισματικά, αλλά έχω μια θεωρία.
σκέψου ένα προιόν που έχει τρία καλά χαρακτηριστικά κ αυτά μόνο, κ ένα το οποίο ξεφεύγει από το καθιερωμένο ,είναι πολύπλοκο κτλ κτλ
ποιο αναδεικνύεις με λιγότερη προσπάθεια στο μέγιστο των δυνατοτήτων του?. γνώμη μου το πρώτο.
γιαυτό έχουν μπερδευτεί κ οι γονείς μας με εμάς αλλά κ εμείς με τον ίδιο μας τον εαυτό.
γιατί ξεφεύγουμε από το συνηθισμένο κ θέλουμε ιδιαίτερη προσοχή για να αναδειχθούν τα ταλέντα μας κ να μην χαντακωθούν.
βαρέθηκα να ακούω κριτική ,θέλω να ακούσω μπράβο και για απλά πράγματα συνηθισμένα. θέλω να ακούσω πόσο καλή είμαι κ πόσο όμορφη κ πόσο ταλαντούχα. βαρέθηκα το χαντάκωμα.
Κορίτσια καλησπέρα!!
Αχ αυτές οι συγκρίσεις!!
Πάει μόνο του το μυαλό σ' αυτές... τί καταστροφικό που είναι αυτό!
Όποτε πάει το δικό μου, προσπαθώ να φέρω στο νου μου το ποίημα "Αυτο-απόρριψη"
...και σχεδόν πάντα μετά σταματώ τις καταστροφικές συγκρίσεις και αισθάνομαι όμορφα με μένα!
Καλό είναι να το διαβάζουμε πού και πού αυτό το ποίημα,
μέχρι να το εμπεδώσουμε!!
Αχ αυτές οι συγκρίσεις ξαναπέστο Μάντζι... Βάλε μας σε πρόγραμμα γιατί άντε δεν μπορώ να σκάω κάθε λίγο!!
Ανα δώδεκα ώρες σαν αντιβίωση το ποιηματάκι και μετά στο καπάκι θα λέμε και ένα "Θα είμαι φρέζια όσο μπορώ καλύτερα" τρεις φορές και πού θα πάει, θα το μάθουμε.. Ακούς Σουσού;;;
Και για να είμαι ον τοπικ: Σήμερα στεναχωρέθηκα γιατι κράσαρε ο υπολογιστής μου και τον χρειάζομαι για μια παρτ ταιμ δουλειά που κάνω και για να μιλάω στο φόρουμ της καρδιάς μας... Και αύριο δε θα προλάβω να τον πάω για σερβις... Κρατήστέ το μου ζεστό, θα κάνω λίγο τράκα ίντερνετ από τον άντρα μου να σας κάνω κανένα τζα...
Περαστικά στον υπολογιστή σου!Quote:
Originally posted by marulenia
Και για να είμαι ον τοπικ: Σήμερα στεναχωρέθηκα γιατι κράσαρε ο υπολογιστής μου και τον χρειάζομαι για μια παρτ ταιμ δουλειά που κάνω και για να μιλάω στο φόρουμ της καρδιάς μας... Και αύριο δε θα προλάβω να τον πάω για σερβις... Κρατήστέ το μου ζεστό, θα κάνω λίγο τράκα ίντερνετ από τον άντρα μου να σας κάνω κανένα τζα...
Σε θέλουμε δίπλα μας!!
Θα μαζέψουμε υπογραφές να σου παραχωρήσει εξ ολοκλήρου ο άντρας σου τον υπολογιστή του μέχρι να φτιαχτεί ο δικός σου! :smilegrin:
[quote]Originally posted by Μαντάμ σου σου
μαρουλένια τα πάντα είναι θέμα μάρκετινγκ.
Τα πάντα είναι θέμα μάρκετιγκ. Σωστό, πολύ σωστό. Ε, ας μάθουμε κι εμείς να "πουλάμε" αλλιώς τους εαυτούς μας. Να πιστέψουμε λίγο σε μας και να μας δούμε λίγο πιο όμορφους. Και να είσαστε σίγουροι ότι όλοι θα δούνε τα προσόντα μας, την ομορφιά μας, τα ταλέντα μας.
(Δεν θα μάθω ποτέ να κάνω σωστό quote)
Σήμερα με στεναχώρησαν δυο κοριτσάκια που κρατούσα παλιά και τώρα είναι έφηβες και ήρθαν να με "ψαρεψουν" για να μαθουν αν είμαι εγκυος.. Σε φάση, άλλαξε το πρόσωπο σου και η κοιλιτσα σου ειναι στρογγυλη, και τι δεν περιμενετε νινάκι; Και γιατι μας λέτε ψέμα... Ουφ... Και σα να ήτα βαλτοί διάφοροι σήμερα με ρωτούσαν, και μου λέγαν για βαφτίσεις και εγγονια και μωρά, ακόμα κι ο αντρας μου :(
κι εγώ να σκέφτομαι πως η αδυναμία μου να ελέγξω το βάρος μου θα μου στερήσει τη χαρά να αποκτήσω ενα παιδάκι...
δν θα σου στερήσει τίποτα!μια χαρά θα κάνεις παιδάκια! προφανώς με τον άνδρα σου είστε κ φαίνεστε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι κ όλοι έχουν αυξημένες προσδοκίες! εσύ δν χρειάζεται όμως να έχεις. ούτε να σκας. Αν είναι νά'ρθει θε να'ρθεί αλλιώς ας προσπεράσει,δεν ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού που λέει κ η Πολυδούρη.
Σήμερα έσκασα γιατί με πήρε η αδερφή μου πίσω που την πήρα να της πω που είναι να βρεθούμε και μαζί με την ξαδέρφη μου, και μου λέει το εξής, ότι η ξαδέρφη μου θέλει να πει τα δικά της με μια φίλη της, η αδερφή μου όμως δεν την ενοχλούσε, εγώ την ενοχλούσα! Έχω κι εγώ τα ψυχολογικά μου αλλά όπως φαίνεται αυτή (η ξαδέρφη) όπως και οι άλλοι που μου έχουν φερθεί παρόμοια, έχουν περισσότερα!! Να μην τα ξεσπάνε όμως σε άλλους, δεν τους φταίμε τίποτα!!
Μαρουλένια μου εννοείται ότι θα κάνεις παιδιά!
Οι περισσότερες γυναίκες με πολυκυστικές, μετά από κάποια προσπάθεια έχουν κάνει παιδιά!
Και η μητέρα μου είχε πολυκυστικές και έκανε εμένα και το αδερφάκι μου (2!).
Μην αγχώνεσαι για τίποτα! ;)
Μαρουλένια, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αποβάλλεις το άγχος. Το άγχος είναι ανασταλτικός παράγοντας στην απόκτηση παιδιού και μάλιστα μεγαλύτερος από τις πολυκυστικές ή την παχυσαρκία.
Επέτρεψέ μου να σου φέρω κι εγώ ως παράδειγμα εμένα και την αδερφή μου (παχύσαρκες κι οι δύο, εγώ αρκετά παραπάνω). Η αδερφή μου μες το άγχος για να αποκτήσει παιδί και χωρίς άλλα προβλήματα, κατάφερε να συλλάβει ύστερα από 2 ετών προσπάθειες. Εγώ, χωρίς άγχος αλλά με πολυκυστικές, συνέλαβα από τον πρώτο μήνα.
Χαλάρωσε κι όλα θα γίνουν...:yes:
Να' στε καλά, Μου δίνετε πολύ κουράγιο...
Α βρε rain μου.. Θυμάμαι που έλεγες στο πρώτο ποστ σου, αν δεν τα μπερδεύω, για το ρατσισμό και την απόρριψη από τους άλλους και είχα συμφωνήσει μαζί σου κι ακόμα συμφωνώ. Κι εγώ έχω πολλά ζητήματα απόρριψης. Χμ χμ χμ σε έκανα καθρέφτη όπως θα έλεγε και το όμορφο άρθρο που μας έδειξες...
Τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε, δεν μπορούμε να τους κάνουμε να μας σκέφτονται και να μη μας στεναχωρούν και να μας σκέφτονται όμορφα και γλυκά όπως κάνουμε εμείς, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας... Και πάλι δηλαδή θα καταλήξουμε στο τόπικ της φίλτατης Μαντουράνας λοιπόν, με εκείνο το όμορφο ποίημα -->Αυτο-απόρριψη
Μην σκας για τέτοια (στο λεω για να το ακούσω κι εγώ)
Marulenia σ' ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια και σου εύχομαι με το καλό να κάνεις παιδάκι!!
Όσο για την αυτο-απόρριψη, δεν πιστεύω τόσο σ'αυτή. Περισσότερο οι άλλοι μας απορρίπτουν και όχι εμείς τους εαυτούς μας. Δεν πιστεύω και τόσο πλέον σε θεωρίες, παρα μόνο αυτά που βλέπω στην πράξη!
Σήμερα με στεναχώρησε ένας σύντομος διάλογος με μια φίλη της μητέρας μου, που με ήξερε αδύνατη (ναι ναι τότε που έκανα στερητικές δίαιτες κι όλοι αλαλάζαν από χαρά για τα επιτεύγματά μου). Θα σας παραθέσω τη στιχομυθία:
κυρία: Αδυνάτισες;
εγώ: Όχι, στα ίδια είμαι.
κ: εσύ δεν ήσουν έτσι
εγώ: Τι να κάνουμε αλλάζει ο άνθρωπος
κ: και γιατί δεν προσπαθείς να το ράψεις λίγο;
εγώ:προσπαθώ, αλλά δε γίνονται έτσι εύκολα αυτά
κ: α...
Πάλι οι άλλοι θα μου πείτε. Γιατί να με νοιάζουν οι άλλοι. Η συγκεκριμένη δε με νοιάζει. Δεν περιμένω αποδοχή. Αδιάφορη μου είναι. Αλλά παρόμοιες στιχομυθίες με κάνουν να σκέφτομαι ότι εγώ φταίω που δεν το ράβω. Ναι όντως μου αρέσει το καλό φαγητό και θα ήθελα να τρώω και να μην το σκέφτομαι. Και μ'αρεσει και το φαγητό σε παρέες και γιορτές και εξόδους.
Δεν πάχυνα όταν έτρωγα. 'Οταν αποφάσισα ότι δε μ'αρέσει ο εαυτός μου και άρχισα να στερώ τον εαυτό μου από το φαγητό έπαθα και τις εμμονές και τις υπερφαγίες, και τους εμετούς και τελικά φούσκωσα...
Γιατί να με βάζουν σε αυτοί τη διαδικασία οι άνθρωποι; Κι εμένα και τον καθένα. Ότι φταίω εγώ που είμαι αδύναμη σα χαρακτήρας και δεν το ράβω... Επειδή δεν το ράβω...
Αυτό που έγραψες είναι η μεγάλη αλήθεια στις διατροφικές διαταραχές: δεν είναι το φαγητό η αιτία. Το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας είναι. Και η λάθος σχέση με το φαγητό έρχεται στην συνέχεια....Quote:
Originally posted by marulenia
Δεν πάχυνα όταν έτρωγα. 'Οταν αποφάσισα ότι δε μ'αρέσει ο εαυτός μου και άρχισα να στερώ τον εαυτό μου από το φαγητό έπαθα και τις εμμονές και τις υπερφαγίες, και τους εμετούς και τελικά φούσκωσα...
Οι άνθρωποι είναι κακοί.Quote:
Originally posted by marulenia
Γιατί να με βάζουν σε αυτοί τη διαδικασία οι άνθρωποι; Κι εμένα και τον καθένα. Ότι φταίω εγώ που είμαι αδύναμη σα χαρακτήρας και δεν το ράβω... Επειδή δεν το ράβω...
Αν μπορούσαν, θα κατασπάραζαν κάποιον που έχει πρόβλημα.
Τον κάνουν να αισθάνεται άσχημα και προσπαθούν να του δημιουργήσουν ενοχές στην προσπάθειά τους ν' αντέξουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Προσπαθούν να αισθανθούν ανώτεροι επικεντρώνοντας την προσοχή τους στα προβλήματα ή τα λάθη των άλλων, ώστε να μην αναγκαστούν να κοιτάξουν τα δικά τους προβλήματα ή λάθη.
Όλοι μας έχουμε βιώσει τέτοιες καταστάσεις.
Άλλοτε με το πέπλο της ευγένειας και άλλοτε με θρασείς επιθέσεις...
Αυτό που χρειάζεται να σκεφτόμαστε αυτές τις στιγμές είναι ένα:
ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ.
Το πρόβλημα το έχει ο άλλος, όχι εμείς.
(Νομίζω έχω αναφέρει και παλαιότερα 2 "χαριτωμένες" εμπειρίες μου...
Η πρώτη ήταν όταν η γιαγιά μου με ρώτησε αν θέλω 1 κομμάτι τούρτα που είχε περισσέψει από κάτι γενέθλια, και πριν προλάβω να απαντήσω, πετάγεται μια θεία μου που ήταν παρούσα και είπε με πολύ έντονο ύφος "Μην της βάλεις. Έχει ανάγκη από τούρτα αυτή;"
Η δεύτερη ήταν όταν πήγα με ένα φιλικό ζευγάρι σε μια εκδήλωση που στο τέλος είχε ένα τραπέζι με πολλά σοκολατάκια. Η γυναίκα από το ζευγάρι μου λέει "Κοίτα, έχει σοκολατάκια εδώ. Θα πάρω ένα. Θέλεις και εσύ ένα;" Και πάλι, πριν προλάβω ν' απαντήσω, πετάγεται ο άντρας από το ζευγάρι και λέει με πολύ αυστηρό ύφος "Δεν θέλει.")
Rain μου,Quote:
Originally posted by rain
Όσο για την αυτο-απόρριψη, δεν πιστεύω τόσο σ'αυτή. Περισσότερο οι άλλοι μας απορρίπτουν και όχι εμείς τους εαυτούς μας. Δεν πιστεύω και τόσο πλέον σε θεωρίες, παρα μόνο αυτά που βλέπω στην πράξη!
ο κάθε άνθρωπος βλέπει την ζωή του με την οπτική γωνία που επιλέγει ο ίδιος.
Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.
Πιστεύουμε ό,τι μας κάνει να νιώθουμε εμείς καλά.
Αν επιθυμείς να κατηγορείς τους άλλους για την δική σου ζωή,
αν αυτό σε βοηθάει,
τότε καλά κάνεις και το πιστεύεις και να συνεχίσεις να το πιστεύεις!
Δεν υπάρχει κάποιο λάθος στις πεποιθήσεις μας.
Απλά εγώ από την άλλη πιστεύω ότι υπεύθυνη για την ζωή μου και την ευτυχία ή την δυστυχία μου, είμαι εγώ η ίδια. Κανένας άλλος.
Ακόμα και για το bullying που έχω υποστεί στα σχολικά μου χρόνια, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πια ότι η βαθύτερη αιτία ήταν το πώς έβλεπα εγώ τον εαυτό μου τότε.
Ο καθένας επιλέγει τις πεποιθήσεις του.
Δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος.
Απλά υπάρχουν οι πεποιθήσεις που μας βελτιώνουν την ζωή και αυτές που μας την χειροτερεύουν (για τον κάθε άνθρωπο μπορεί να είναι διαφορετικές).
Καλό είναι να επιλέγουμε τις πρώτες.
marulenia τέτοιες στιχομυθίες έχω φάει στην μάπα ουουυουουου. κ ακόμα δεν έχω μάθει να μην γεύομαι την πίκρα
όλοι πια γύρω μας είναι τόσο δυνατοί ,τόσο λειτουργικοί, όλα τα καταφέρνουν! δν μας χέζουν συγγνώμη κιόλας. ούτε καν.σκατά τα κάνουν όλοι κ συγγνώμη για το πρωινό, πιπέρι στο στόμα την άλλη φορά :smilegrin:
αλλά δεν πιστεύω οτι είναι κακοί ούτε οτι θέλουν το κακό μας. αυτές οι θείτσες έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν(θείτσα μπορεί να είναι κάποια από 13-73) .έχουν μονίμως το δάχτυλο τεντωμένο ,πάντα πρέπει να πουν την γνώμη τους κ να κάνουν παρατήρηση, κ πάντα είναι σκληρές με τον εαυτό τους κ με όλους γιατί πιστεύουν οτι αυτό είναι το σωστό.να μην δείχνεις τις αδυναμίες σου.
εγώ σε αυτές βρίσκω πάντα να πω κάτι που θα δείξει δικιά τους αδυναμία κ μετά το βουλώνουν για αρκετό καιρό,κακιώνουν κιόλας, αλλά μετά ξανά απτην αρχή τις υποδείξεις τους γιατί έτσι ξέρουν να φέρονται.
οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις με τεντωμένα δάχτυλα,τεντώνουμε τα δάχτυλα κ εμείς κ αρχίζουμε το κήρυγμα. πρέπει να βρούμε μηχανισμούς άμυνας στις κοινωνικές μας σχέσεις αυτό είναι το πρόβλημα με εμάς.
Ps πολύ καλά τησ απάντησες Btw
Σήμερα είχα μια έντονη τηλεφωνική συνδιάλεξη με έναν γιατρό του ΕΟΠΥΥ. Μετά από απανωτά τηλέφωνα σε διάφορους παθολόγους που βρήκα μέσω της διαθεσιμότητας -->εδώ έπαιρνα συνεχώς την ίδια απάντηση. "Τέλειωσαν τα ραντεβού μας πληρωστε επισκεψη αν θέλετε να σας δούμε". Στον τελευταίο δεν άντεξα και του είπα, ότι βλέπω αυτή τη στιγμή τη διαθεσιμότητά σας και έχετε 163 ραντεβού διαθέσιμα.." Ε μου απάντησε κι αυτός οτι δεν είναι γραφιάς αλλά γιατρός και τα κλεινει σε ανθρώπους και να σηκωθω εγώ από τον καναπέ μου να διαμαρτυρηθώ αν θέλω δικαιώματα και ότι αυτός είναι απλήρωτος και ότι όλα αυτά θα κρατήσουν μέχρι το Δεκέμβρη και μετά να με δει τι θα κάνω...
Έκλεισα το τηλέφωνο συγχυσμένη γιατί ξέρω ότι ο άντρας μου είναι άρρωστος και ραντεβού με γιατρό δεν κατάφερα να κλείσω, πληρώνουμε ένα ΤΕΒΕ με τα χίλια ζόρια και δεν μπορούμε να δίνουμε εξτρα σε επισκέψεις και έχω σπουδάσει κι εγώ και είμαι μορφωμένος άνθρωπος και για τα δικά μου δικαιώματα κανένας γιατρός δε σηκώθηκε από τον καναπέ του για να τα υπερασπιστεί. Και σήμερα είναι 17 Νοέμβρη και δε θέλω να βγω στην πορεία γιατί και όταν έβγαινα δεν κατάφερνα τίποτα...
Αλλά όχι, δε θα φάω τον κόσμο... Δηλαδή πραγματικά με κάνουν να θέλω ακόμα περισσότερο να γίνω ένας υγιής άνθρωπος όσο περνάει από το χέρι μου για να μη δίνω ψωμί στον κλάδο τους.. Κι αυτή καλή σκέψη δεν είναι και κίνητρο για αδυνάτισμα δεν είναι