Θέληση και κίνητρο για αδυνάτισμα

Καλησπέρα,

Θα γράψω για ένα θέμα το οποίο πιστεύω είναι η βάση σε αυτούς που δεν μπορούν να χάσουν κιλά και ελπίζω να βρούμε λύσεις. Πιστεύω, πως έχουμε λόγους για να είμαστε με παραπάνω κιλά, και λόγους για να τα χάσουμε.
Λόγοι για να συνεχίσουμε να είμαστε υπέρβαροι:
-ασφάλεια μέσα στα κιλά μας
-μας αρέσει το φαί
Και τα δύο προϋποθέτουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, αφού κάποιος με αυτοπεποίθηση δεν θα ήθελε να έχει παραπάνω βάρος.
Λόγοι για να αδυνατίσουμε:
-να έχουμε ωραία εικόνα
-να έχουμε υγεία
Ας μη σταθώ τόσο πολύ στο θέμα της υγείας, πάντως, στο θέμα της ομορφιάς που αυτό με ενδιαφέρει περισσότερο μιας και είμαι ακόμα σχετικά μικρή, όταν δεν έχουμε θέληση να χάσουμε βάρος, σημαίνει ότι υπερισχύουν οι πρώτοι λόγοι έναντι των δεύτερων, δηλαδή, η ασφάλεια, καθώς και το οτι μας αρέσει το φαί, είναι πάνω από την ωραία εικόνα μας.
Το θέμα είναι πως θα βρούμε αυτή τη θέληση, ούτως ώστε, να μας ενδιαφέρει η εικόνα μας παραπάνω και όχι το να σαβουριάζουμε συνέχεια. Πιστεύω αν το νικήσουμε αυτό, θα είναι για πάντα, καθώς θα γραφτεί στο υποσυνείδητό μας.
Κανείς ιδέες πως να το κάνουμε αυτό; Να αποκτήσουμε δηλαδή θέληση να αδυνατίσουμε; Ένας τρόπος είναι να σκεφτόμαστε συνεχώς τον εαυτό μας αδύνατο.

ας επαναλάβω κεγώ την ρήση της Μαντζουράνας.

διαχωρισμός ψυχολογικής πείνας κ σωματικής. γιατί πεινάω? μήπως έχω αφήσει τον εαυτό μου ατάιστο χωρίς να του δώσω τα απαραίτητα?γιαυτό κ μου βγαίνει έντονη πείνα?

μήπως πεινάω γιατί θέλω να νιώσω φροντίδα κ προδέρμ? τι να κάνω για να νιώσω καλύτερα κ να μην χρειαστεί να φάω ενώ δεν πεινάω??

Καλό είναι να τα έχουμε όλα συγκεντρωμένα σε ένα θέμα. Πολύ ωραία αυτά που λες, αλλά έχω μια ερώτηση.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να αισθανθούμε πιο ωραία; Εγώ πχ αυτό που κάνω είναι να ζυγίζομαι και όταν βλέπω ότι χάνω χαίρομαι και παίρνω κουράγιο και έτσι δεν τρώω. Τι άλλο εκτός από αυτό μπορούμε να κάνουμε; Και όταν υπάρχουν φορές πάντως που βλέπω ότι δεν χάνω, λόγω ενός άλλου προβλήματος υγείας που έχω, δεν παίρνω κουράγιο και έτσι σταματάω την όποια προσπάθεια. Άρα πρέπει να βρούμε εναλλακτικόυς τρόπους (εκτός του ζυγίσματος) να νιώσουμε καλύτερα όσο το δυνατόν πιο πολύ.

τι να σου πω ,ο καθένας έχει διαφορετικούς τρόπους. εγώ νιώθω καλά όταν χορεύω.

Εγώ πάλι δεν νιώθω καλά με τίποτα, παρά μόνο με το φαί, άρα φταίει η κατάθλιψη που έχω, αυτό κατάλαβα από το όλο θέμα. Οπότε να το σβήσω ή να αφήσω να πούνε και τ' άλλα παιδιά τη γνώμη τους;

να το αφήσεις! φταίνε πολλά για όλους μας. αλλά νομίζω οτι δεν πρέπει να έχουμε μονομανία με τα κιλά κ τις ζυγαριές. δηλαδή δεν γίνεται μόνο η ζυγαριά να σου δίνει κάποια χαρά. κεγώ έτσι είμαι μην νομίζεις. την μονομανία με την ζυγαριά ,τις θερμίδες , τις δίαιτες κ τα κιλά, την έχω περάσει πολλές φορές ,απλά δεν βγάζει κάπου. αυτό το έχω διαπιστώσει πολλές φορές επίσης.

Κατάλαβα αλλά είναι πολύ δύσκολη διαδικασία ιδιαίτερα αν δεν χάνεις και το θέμα είναι πως θα κάνουμε λίγο πιο εύκολη αυτή τη διαδικασία να μπορούμε να αντέξουμε περισσότερο καιρό.

Rain, θα κρατήσω το τελευταίο σου σχόλιο για να πω, πως όσο φαίνεται Γολγοθάς ή ταξίδι στο μακρινό διάστημα, δεν υπάρχει θέμα να βγούμε απ΄τη νοοτροπία της δίαιτας, της στέρησης και της ημερομηνίας λήξης μιας διατροφής που μας κάνει καλό. Το λέει το γιο-γιο των 70 κιλών. Το κλειδί στο μυαλό μου είναι. Πολύ συμφωνώ με τον Τάσο που είδε τον εαυτό του ως αυτόν που θα θελε να ναι και έτσι του φέρθηκε και πορεύθηκε με επιτυχία εκεί που συνεχίζει και σήμερα να ναι. Κι η Μαντζουράνα πρόσφατα μας έδειξε τον τρόπο... Η έμπνευση όμως για τον καθένα είναι διαφορετική και σε διαφορετική φάση της ζωής του. Εμένα μ' έχει ενεργοποιήσει κατά καιρούς θέμα υγείας, έρωτας, απόρριψη από έρωτα, οικογενειακά προβλήματα και τελευταία που μπήκα στην απελπιστική θέση των 201 κιλών το κλικ έγινε γιατί απλά ξέρω πως αξίζω να ζω ωραία τη ζωή μου κάθε μέρα. Να ταξιδεύω, να περπατάω, να κολυμπάω, να τρέχω με τα ανίψια μου, να κουλουριάζω τα πόδια μου στην πολυθρόνα ή να κάθομαι σταυροπόδι, να μαι εγώ χωρίς να με περιορίζω άλλο. Αυτά!

Μέδουσά μου αποτύπωσες τις σκέψεις σου πολύ ωραία, σου βγάζω το καπέλο! Θέλω κι εγώ να ζήσω τη ζωή μου, αλλά έχω μπει σε ένα φαύλο κύκλο τρώω-είμαι χάλια-είμαι χάλια-τρώω! Όπως και οι περισσότεροι εδώ μέσα αν όχι όλοι! Απλά καλό είναι να τονίζουμε τα κίνητρά μας ούτως ώστε να μην πέφτουμε πάλι στην παγίδα της αναζήτησης της τροφής ως ένα καταφύγιο! Εύχομαι σ' όλους μας καλό κουράγιο και καλό ταξίδι στην απώλεια των κιλών μας!!!

κίνητρα για αδυνάτισμα!
σε ένα βιβλίο που είχα διαβάσει κάποτε,είχε κάθε μέρα διάφορα καθήκοντα που έπρεπε να κάνουμε για να αδυνατίσουμε. την πρώτη μέρα ξεκινούσε έτσι: έλεγε να γράψουμε σε ένα χαρτί, για ποιους λόγους θέλουμε να αδυνατίσουμε κ να το διαβάζουμε δυό φορές την μέρα αλλά κ τις στιγμές που είμαστε έτοιμοι να ξεφύγουμε διατροφικά.


μερικές προτάσεις που μπορεί να ταιριάζουν με τα δικά μας θέλω:

-θα νιώθω καλύτερα όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη
-η υγεία μου θα βελτιωθεί
-θα έχω περισσότερη ενέργεια
-θα αγαπώ περισσότερο τον εαυτό μου-
-θα αισθάνομαι οτι ελέγχω την ζωή μου
-θα πάψω να βασανίζομαι από σκέψεις αυτοκριτικής
-θα είμαι πιο εξωστρεφής
-θα είμαι πιο δυναμικός κτλ κτλ

βέβαια αυτά τα κίνητρα θέλουν προσοχή. εγώ που είμαι ψυχαναγκαστικός άνθρωπος, αν κάτσω κ σκεφτώ οτι το αδυνάτισμα θα μου φέρει μόνο χαρά στην ζωή τότε θα ασχολούμαι μόνο με αυτό κ δεν θα κάνω τίποτα άλλο για να νιώσω καλά


α επίσης στο βιβλίο έλεγε οτι πρέπει να λέμε μπράβο στον εαυτό μας οπότε όταν καταφέρνεις να διαβάζεις την λίστα σε καθημερινή βάση δυό φορές τότε μετά πρέπει να επιβραβεύσεις τον εαυτό σου, να του πεις μπράβο!

Πολύ σωστά μαντάμ σου σου!! Μ' αρέσουν οι λόγοι για αδυνάτισμα!! Σίγουρα αυτούς πρέπει να σκεφτόμαστε καθημερινά!!

Καλησπέρα!!!
Η εξαιρετική διαιτολόγος στην οποία πήγαινα για ένα μεγάλο διάστημα μου είχε βάλει σαν "άσκηση" στο σπίτι να κάτσω να σκεφτώ για ποιους λόγους θέλω να αδυνατίσω και τι θα κερδίσω αν το πετύχω.
Σας παραθέτω αυτά που έγραψα και ίσως βρείτε κ εσείς μέσα σε αυτούς κομμάτια του εαυτού σας :) :
-Θα κερδίσω την υγεία μου (έχω πολυκυστικές ωοθήκες + υποθυρεοειδισμό) και ευεξία.
-Θα έχω αυτοπεποίθηση και θα νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου (ίσως τελικά και να με αγαπήσω)
-Θα μπορώ να φοράω τα ρούχα που θέλω και μ' αρέσουν και όχι απλά αυτά που κουμπώνουν ή κρύβουν τις ατέλειες.
-Ίσως να δημιουργήσω καλύτερες ευκαιρίες και στα επαγγελματικά γιατί δυστυχώς η εμφάνιση μετράει.
-Θα έχω περισσότερη διάθεση να βγαίνω από το σπίτι.
-Θα γίνω πιο δεκτική στο φλερτ καθώς μέχρι τώρα νιώθω ότι προσέχουν και φλερτάρουν μόνο τις φίλες μου όταν είμαστε έξω.
-Ίσως επιτέλους συγχωρήσω τον εαυτό μου που το υποβίβασα τόσες φορές, που η ανασφάλειά μου με οδηγούσε πάντα στους λάθος ανθρώπους απλά επειδή πίστευα ότι τόσο άξιζα και θα 'πρεπε να λέω και ευχαριστώ από πάνω.

Είναι πολλά ακόμη σίγουρα. Δεν σας κρύβω ότι φτάνοντας στο τέλος της λίστας δάκρυσα. Ήταν όμως και λυτρωτικό γιατί πλέον έλεγα δυνατά όλα αυτά που με κατέκλυζαν και με φόβιζαν τόσο καιρό.

κ εγώ ακόμα ψάχνω το κίνητρο...

ώρες ώρες απορώ με τον εαυτό μου, νομίζω πως είμαι πιο αδύνατη από οτι είμαι στην πραγματικότητα ενώ όταν κοιταχτώ στον καθρέπτη και βλέπω κοιλιά και μπουτια δεν με αναγνωρίζω.. καμιά φορα που δοκιμάζω ρούχα απορώ γιατί δεν μου κάνει πχ το medium, θεωρούσα όχι μόνο οτι θα μου κάνει αλλά ότι θα είναι και άνετο.. :P περίεργο feeling

Quote:

---

Originally posted by pink_90
Καλησπέρα!!!
Η εξαιρετική διαιτολόγος στην οποία πήγαινα για ένα μεγάλο διάστημα μου είχε βάλει σαν "άσκηση" στο σπίτι να κάτσω να σκεφτώ για ποιους λόγους θέλω να αδυνατίσω και τι θα κερδίσω αν το πετύχω.
Σας παραθέτω αυτά που έγραψα και ίσως βρείτε κ εσείς μέσα σε αυτούς κομμάτια του εαυτού σας :) :
-Θα κερδίσω την υγεία μου (έχω πολυκυστικές ωοθήκες + υποθυρεοειδισμό) και ευεξία.
-Θα έχω αυτοπεποίθηση και θα νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου (ίσως τελικά και να με αγαπήσω)
-Θα μπορώ να φοράω τα ρούχα που θέλω και μ' αρέσουν και όχι απλά αυτά που κουμπώνουν ή κρύβουν τις ατέλειες.
-Ίσως να δημιουργήσω καλύτερες ευκαιρίες και στα επαγγελματικά γιατί δυστυχώς η εμφάνιση μετράει.
-Θα έχω περισσότερη διάθεση να βγαίνω από το σπίτι.
-Θα γίνω πιο δεκτική στο φλερτ καθώς μέχρι τώρα νιώθω ότι προσέχουν και φλερτάρουν μόνο τις φίλες μου όταν είμαστε έξω.
-Ίσως επιτέλους συγχωρήσω τον εαυτό μου που το υποβίβασα τόσες φορές, που η ανασφάλειά μου με οδηγούσε πάντα στους λάθος ανθρώπους απλά επειδή πίστευα ότι τόσο άξιζα και θα 'πρεπε να λέω και ευχαριστώ από πάνω.

Είναι πολλά ακόμη σίγουρα. Δεν σας κρύβω ότι φτάνοντας στο τέλος της λίστας δάκρυσα. Ήταν όμως και λυτρωτικό γιατί πλέον έλεγα δυνατά όλα αυτά που με κατέκλυζαν και με φόβιζαν τόσο καιρό.

---

Μπράβο pink όντως πολύ συγκινητικά αυτά που γράφεις. Ειδικά το τελευταίο, νομίζω αξίζουμε πολλά παραπάνω!!

Quote:

---

Originally posted by baklavadaki
κ εγώ ακόμα ψάχνω το κίνητρο...

ώρες ώρες απορώ με τον εαυτό μου, νομίζω πως είμαι πιο αδύνατη από οτι είμαι στην πραγματικότητα ενώ όταν κοιταχτώ στον καθρέπτη και βλέπω κοιλιά και μπουτια δεν με αναγνωρίζω.. καμιά φορα που δοκιμάζω ρούχα απορώ γιατί δεν μου κάνει πχ το medium, θεωρούσα όχι μόνο οτι θα μου κάνει αλλά ότι θα είναι και άνετο.. :P περίεργο feeling

---

Το παθαίνω κι εγώ αυτό μπακλαβαδάκι.......Όλοι μας το παθαίνουμε!! Είναι άμυνα του οργανισμού αυτοί για να μην πληγωνόμαστε! Εγώ όμως συνέχεια πληγώνομαι!

τι θα λέγατε να γράφουμε εδώ εκτός από κίνητρα αλλά κ άλλους τρόπους άμυνας ώστε να ξεπερνάμε το άγχος,την στεναχώρια κ την απόρριψη?

Για μένα το μεγαλύτερο κίνητρο ήταν το γεγονός ότι έχω μικρό παιδί και δεν μπορώ να παίξω μαζί του, να τρέξω και φυσικά δεν είχα μέχρι τώρα και την διάθεση έστω να πάμε μια βόλτα μαζί, έστω μέχρι την παιδική χαρά.
Το χειρότερο όμως από όλα ήταν όταν ήρθε το παιδί και μου είπε ότι τα άλλα παιδιά λένε ότι η η μαμά της είναι χοντρή. Αυτό με τρέλανε. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι τα κιλά μου θα γίνονταν "βάρος" για το παιδί μου.

Quote:

---

Originally posted by Μαντάμ σου σου
τι θα λέγατε να γράφουμε εδώ εκτός από κίνητρα αλλά κ άλλους τρόπους άμυνας ώστε να ξεπερνάμε το άγχος,την στεναχώρια κ την απόρριψη?

---

Εγώ θα έλεγα ναι ευχαρίστως Μαντάμ σου σου!!

Quote:

---

Originally posted by katerina_b
Για μένα το μεγαλύτερο κίνητρο ήταν το γεγονός ότι έχω μικρό παιδί και δεν μπορώ να παίξω μαζί του, να τρέξω και φυσικά δεν είχα μέχρι τώρα και την διάθεση έστω να πάμε μια βόλτα μαζί, έστω μέχρι την παιδική χαρά.
Το χειρότερο όμως από όλα ήταν όταν ήρθε το παιδί και μου είπε ότι τα άλλα παιδιά λένε ότι η η μαμά της είναι χοντρή. Αυτό με τρέλανε. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι τα κιλά μου θα γίνονταν "βάρος" για το παιδί μου.

---

Σε καταλαβαίνω. Σίγουρα πονάει όλο αυτό.

Για μένα ένα κίνητρο είναι η "δύναμη"
Πχ. αν θέλω να φάω ένα γλυκό θα σκεφτώ "Ποιος είναι πιο δυνατός; Εσύ ή το γλυκό; Θα σε νικήσει εσένα το γλυκό; Όχι Όχι Όχι"
Δεν πιάνει πάντα αλλά πιάνει συνήθως.

Επίσης μου αρέσει να μου λένε οι άλλοι "Μπράβο ρε συ που τα κατάφερες και έχασες τόσα κιλά". Θέλω μάλλον την αποδοχή και τον θαυμασμό των άλλων ο ψωνάρας.

Επίσης λέω "προτιμώ να βλέπω μια καλύτερη εικόνα συνεχώς στον καθρέφτη παρά να πάρω την εντελώς προσωρινή χαρά ενός γλυκού". Η ευχαρίστηση του φαγητού διαρκεί ελάχιστα, η ευχαρίστηση να ζεις με ένα φυσιολογικού βάρους σώμα διαρκεί 24/7...

Ωραίο αυτό... θα το κάνω ποστεράκι...

+1000 :thumbup: στο ποστ σου Μπακλαβά!!

Ωραία τα λες μπακλαβά.........!!!

Λόγος να συνεχίσεις: Το παντελόνι/μπλούζα/φούστα που πήρες ΕΠΙΤΗΔΕΣ ένα νούμερο μικρότερο για να μπεις μέσα σε αυτό. Είναι ένας στόχος.
Και μο=όλις μπεις σε αυτό κάνεις πάλι το ίδιο μέχρι να φτάσεις στο επιθυμητό (και φυσιολογικό) βάρος! :starhit::thumbup:

Quote:

---

Originally posted by Angi
Λόγος να συνεχίσεις: Το παντελόνι/μπλούζα/φούστα που πήρες ΕΠΙΤΗΔΕΣ ένα νούμερο μικρότερο για να μπεις μέσα σε αυτό. Είναι ένας στόχος.
Και μόλις μπεις σε αυτό κάνεις πάλι το ίδιο μέχρι να φτάσεις στο επιθυμητό (και φυσιολογικό) βάρος! :starhit::thumbup:

---

Σωστό κι αυτό!

http://www.e-aftognosia.gr/dnn/περίΑ...1/Default.aspx

Παιδιά για ρίξτε μια ματιά εδώ. Λέει ότι υπεύθυνο για το σωματικό μας βάρος είναι το γεγονός ότι είμαστε τα καλά παιδιά. Κατά τ' άλλα λέει ότι πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, γι'αυτό το 'βαλα, γιατί όπως λέει και η Ματζουράνα αγάπησε τον εαυτό της και γι'αυτό τα κατάφερε. Έτσι μόνο θα καταφέρουμε να χάσουμε κιλά.

Quote:

---

Originally posted by rain
http://www.e-aftognosia.gr/dnn/περίΑ...1/Default.aspx

---

Λες να ισχύουν όσα λέει; Εγώ είδα τον εαυτό μου στο "παραχαϊδεμένο" που έλεγε... Και πώς ξε"παραχαϊδεύεται" κανείς; Δεν ηταν επιλογή μου σαφώς να με έχουν σε κλουβί μην πάθω τίποτα... Τι μπορώ να κάνω τώρα όμως που είμαι ενήλικη;

Quote:

---

Λες να ισχύουν όσα λέει; Εγώ είδα τον εαυτό μου στο "παραχαϊδεμένο" που έλεγε... Και πώς ξε"παραχαϊδεύεται" κανείς; Δεν ηταν επιλογή μου σαφώς να με έχουν σε κλουβί μην πάθω τίποτα... Τι μπορώ να κάνω τώρα όμως που είμαι ενήλικη;

---

Δεν ξέρω σε μένα ισχύουν! Κι εγώ είμαι παραχαϊδεμένη! Όλη η Ελλάδα είναι μου είπε μία φίλη μου! Απλά σε μένα ισχύει και αυτό που λέει ότι βλέπω την κοινωνία εχθρική και είμαι δυστυχής! Λέει κι άλλα! Αν πας πχ στην ενότητα "Φιλοσοφία" εκεί που λέει "συγχωρούμε πάντα κάτι δικό μας" εδώ --> http://www.e-aftognosia.gr/dnn/Φιλοσ...0/Default.aspx λέει πολλά πράγματα που τα παρουσιάζει ως αληθή, εμένα με άγγιξαν αυτά και μου πείραξαν συγκεκριμένες χορδές αλλά δεν μου αρέσει να τα διαβάζω!
Τώρα για το αν μπορούμε να μην είμαστε παραχαϊδεμένοι, μπορούμε απλώς να βάλουμε κάποια όρια στους άλλους να μην μας πατάνε, τώρα αυτό (το να είμαστε παραχαϊδεμένοι) δεν αλλάζει!

Rain, δεν μου ανοίγει το λινκ που έστειλες.. :sniff:

Ναι όντως Ματζουράνα το πρόσεξα κι εγώ, είναι προσωρινό, γιατί πριν λίγο μπήκα μια χαρά!

Quote:

---

Originally posted by rain
http://www.e-aftognosia.gr/dnn/περίΑ...1/Default.aspx

---

Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον άρθρο!
Ευχαριστούμε Rain! :thumbup:

Να 'σαι καλά Ματζουράνα! :smilegrin:

Καλησπέρα!
Νομίζω οι τύψεις αν τις "χρησιμοποιήσουμε" σωστά, μπορούν να φέρουν θετικά αποτελέσματα!
Δηλαδή θα λέμε "Θα σταματήσω να τρώω πολύ για να μη νιώθω άλλο τύψεις....." και έτσι και οι τύψεις θα φύγουνε και θα τρώμε λιγότερο, τι λέτε;

Ωραία ιδέα... Εγώ δυστυχώς πριν φάω τον κόσμο, ξεχνάω ότι έχω τυψεις, μετά μου έρχονται..

marulenia και εγω το χω αυτο,πριν χλαπακιαω τιποτα,μετα με πιανουν οι τυψεις και λεω δεν επρεπε να φαω τοσο.