Σας διαβάζω αρκετούς μήνες και σήμερα αποφάσισα να μπω στην παρέα σας.
Βλέπετε μου είναι δύσκολο πλέον να εκφράσω τα συναισθήματα μου, έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ανοιγόμουν, αλλά έχω αρχίσει και δεν την παλεύω άλλο μόνη μου με τα κιλά.
Ανέκαθεν ήμουν χοντρουλό παιδάκι, αφράτη έφηβος, παχύσαρκη ενήλικας. Το πακέτο το συνοδεύουν αρκετά προβλήματα υγείας, όχι όλα σχετικά με την παχυσαρκία, αντιθέτως θα έλεγα ότι ήταν αυτά που την προκάλεσαν.
Αρκετές βρογχίτιδες που κατέληξαν σε βρογχικό άσθμα, αναιμία σε ιστορικά χαμηλά, ινομυώματα, συμφύσεις από σκωληκοειδίτιδα, άφθονες επεμβάσεις – εννέα το σύνολο, μια σκελετική δυσμορφία που μειώνει την αυτοπεποίθηση μου και τέλος καρκίνος του θυρεοειδή που αναγκαστικά χρειάστηκε να κάνω θεραπεία ιωδίου όχι μία, αλλά δύο φορές.
Όλα αυτά, έκανα σοβαρή ζημιά στην ποιότητα ζωής μου, όσο και να το πάλεψα, στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους – ποιος θέλει να κάνει παρέα με κάποιον που είναι μονίμως κουρασμένος και το μόνο που θέλει είναι να σχολάσει και να πάει να κοιμηθεί γιατί δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του.
Για την αναιμία και όλα τα παρελκόμενα της, έπαιρνα χρόνια χάπια, έως και ορούς σιδήρου έκανα καμιά 20ρια φορές μέχρι να καταφέρω να φτάσω τον αιματοκρίτη από 26 στο 33-34.
Το άσθμα, ο θυρεοειδής που τον ανακάλυψα τελευταία και που έπρεπε να παίρνω χάπια εδώ και χρόνια, αλλά χάρις στις λάθος εκτιμήσεις των γιατρών μου δεν το έκανα, η αναιμία καθώς και τα υπόλοιπα, προκαλούσαν ένα σετ αλλαγών διάθεσης που ήταν αφόρητο για τους άλλους αλλά και για μένα. Από το απόλυτο ξέσπασμα θυμού στην αφόρητη κλάψα. Και τα κιλά να διαβαίνουν τον ανήφορο.
Τυχαία, ανακάλυψα τον καρκίνο στον θυρεοειδή τέτοια εποχή περίπου το 2013, και ακόμη και τώρα δεν έχουμε βρει την σωστή δόση ορμονών που πρέπει να παίρνω.
Φυσικά, η καραμέλα των ιατρών – του καθένα ξεχωριστά ήταν το στρες, τα ψυχολογικά προβλήματα κτλ, αντί να με στείλουν εγκαίρως σε ενδοκρινολόγο, που σχεδόν αμέσως έλυσε μεγάλο μέρος των προβλημάτων μου.
Προσπαθώ να προσέχω την διατροφή μου, πηγαίνω ανα δίμηνο για έλεγχο των ορμονών και των καρκινικών αντίγονων, αλλά όσο να πεις τα κιλά κιλά και ο υποθυρεοειδισμός εκεί.
Αισίως έφτασα τα 135 και μετά από πολύ κόπο έχασα 10 κιλά. Περιμένω να ανοίξει λιγάκι ο καιρός μπας και χάσω καμιά δεκαριά ακόμη μέχρι το καλοκαίρι. Σιγά σιγά. Δεν θέλω να ξαναβάλω νυστέρι και να κάνω άλλη μία φρικαλέα επέμβαση. Όχι αν δεν είναι θέμα ζωής και θανάτου.
Σας ζάλισα όμως με την σεντόνα και μπορεί να μην με παίζετε.
Τα λέμε.
:smirk: