Quote:
Originally posted by sabb
Φίλε Νίκο, με \"στράβωσες\" με τα greeklish μέχρι να διαβάσω το post σου, αλλά χαλάλι σου :-) Με συγκλονίζουν όσα έγραψες , γιατί είδα στο κείμενο σου τον ίδιο μου τον εαυτό...Ήμουν 30 χρονών όταν είχα την πρώτη κρίση πανικού σε επαγγελματικό μου ταξίδι στην επαρχία, και μένα μου άρεζε το μπάσκετ και είχα πολλές φορές κρίσεις σε παιχνίδια με φίλους , μέχρι που αναγκάστηκα να παρατήσω αυτή την αγαπημένη μου ασχολία...Σήμερα είμαι 47 χρόνων, οι κρίσεις πανικού έχουν δυο χρόνια να με \"επισκεφτούν\", αλλά μου άφησαν μια μόνιμη δυσθυμία που γίνεται χειρότερη, επειδή καταβάλω προσπάθεια να μην μεταφέρω τα προβλήματα στην γυναίκα μου και τα παιδιά μου, τους φίλους μου, αλλά και στο επαγγελματικό μου περιβάλλον.Είμαι βλέπεις επιχειρηματίας και δεν έχω την πολυτέλεια να μην δείχνω σε καλή κατάσταση , είναι δύσκολο να γελάς ενώ σου\' ρχεται από μέσα σου να κλαις, η αδυναμία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τους υφισταμένους μου..Μην κάνεις τα δικά μου λάθη : 1. 1.Συμβουλεύτηκα ειδικό μόνον μετά από 12 χρόνια (!!) , 2. Διέκοψα αναίτια τις συνεδρίες με τον γιατρό ενώ παρουσίαζα βελτίωση 3. Διέκοψα την φαρμακευτική αγωγή απότομα και μόνος μου (seroxat επί 6μηνο), με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί rebound effect και να έχω υποτροπές. 4. Εναλλακτικές θεραπείες που προσπάθησα να ακολουθήσω (βελονισμό και ομοιοπαθητική) δεν είχαν άμεσα αποτελέσματα με αποτέλεσμα να τις παρατήσω μετά από σύντομο χρονικό διάστημα...Μην κάνεις αυτά τα λάθη, μην αφήσεις να περάσει καιρός, κάνε κάτι για τον εαυτό σου ΤΩΡΑ...