Ψυχικά άρρωστη..;

Καλησπέρα. Είμαι 17 ετών και είμαι εδώ και ένα χρόνο βουλιμική. Γνωρίζω ποιοι ήταν οι λόγοι που με έριξαν ψυχολογικά, με γέμισαν με ανασφάλειες και μίσος προς τον εαυτό μου και με οδήγησαν στην κατάσταση αυτή. Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο, πολλές φορές ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω στη μητέρα μου, ένιωσα πολλές φορές πως δεν άντεχα άλλο, όμως δεν έκανα τίποτα. Για έναν μήνα περίπου, σταμάτησα να κάνω εμετό και να μετράω μανιακώς τις θερμίδες που καταναλώνω. Όμως κράτησε μόνο για έναν μήνα. Επανήλθε πριν λίγο καιρό.
Το θέμα είναι πως, πλέον δεν με πειράζει που είμαι βουλιμική. Νομίζω πως κάποιες μέρες κάνω εμετό απλά για να με τιμωρήσω. Να με τιμωρήσω που δεν μπορώ να φτιάξω το σώμα μου, που δεν μπορώ να πετύχω κανέναν από τους στόχους μου, που δεν είμαι αρκετά καλή για την οικογένειά μου και τους "φίλους" μου.Και αυτό είναι το θέμα μου. Χάνω τα λογικά μου; Ξέρω πως δεν είναι φυσιολογικό όλο αυτό, και το χειρότερο είναι ότι δεν θέλω και να γίνω καλά. Μου έχει γίνει συνήθεια να ξεσπάω πάνω μου; Φταίει η εφήβεια; Δεν ξέρω. Και σε αυτό θέλω τη βοήθεια σας, υπάρχει λογική εξήγηση, ή τρελάθηκα εντελώς;;

Όλγα καλησπέρα! Καλώς ήλθες στην παρέα μας. Σίγουρα κάποια άτομα που έχουν αντιμετωπίσει βουλιμικά επεισόδια θα σε βοηθήσουν περισσότερο. Εγώ είμαι από τα υπέρβαρα άτομα που προσπαθούν να αλλάξουν την εικόνα τους.
Αρχικά, πρέπει να καταλάβεις ότι είσαι ακόμα παιδί, που μεγαλώνει ακόμα και προσπαθεί να ενταχθεί σε κάθε κοινωνικό σύνολο, την οικογένεια, το σχολείο. Και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Γιατί σε πιάνει αυτή η άρνηση απέναντι στην οικογένειας σου; Πρέπει να μιλήσεις στη μητέρα σου. Δεν είσαι ψυχικά άρρωστη, όυτε κάν, ξέχασες το αυτό. Είσαι ένα παιδί που χρειάζεται στοργή και καθοδήγηση. Δώσε στον εαυτό σου την χαρά να ξεφύγει από αυτό που σε ενοχλεί, που μοιάζει να μην ει΄ναι υγιές, μίλησε στους κοντινούς σου ανθρώπους, όσο είναι νωρίς.

Όλγα καλησπέρα. Πρώτο βήμα είναι να μοιραστείς τα όσα βιώνεις με τους ανθρώπους που αγαπάς. Είναι η μόνη ασπίδα στη φάση αυτή για να μπορέσεις να βάλεις το θέμα σε φωτεινό σημείο και να το δεις με την βοήθεια όσων σε αγαπούν. Ξεκίνα λοιπόν αυτήν την πορεία αποκάλυψης και θα βρεις συμμάχους που θα σε βοηθήσουν όσο ακόμη είναι νωρίς. Εύχομαι καλή δύναμη και σύντομα μόνο αλήθειες ανάμεσα σε σένα και τη Μητέρα σου.

Καλώς όρισες Όλγα μου,

Διάβασα το μήνυμα σου κι ένιωσα μια τρικυμία στο στήθος μου...
Μην το περνάς όλο αυτό μόνη σου...
Μίλα στη μητέρα σου αφού το θέλεις.
Μη νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνει ήδη ότι κάτι συμβαίνει..

Είσαι σε μία από τις πιο έντονες φάσεις της ζωής σου..
Σίγουρα υπάρχει λογική εξήγηση και υπάρχουν ειδικοί για να στη δώσουν.
Οι διατροφικές διαταραχές μπαίνουν ύπουλα και χρειάζονται συστηματική βοήθεια, αγάπη και στήριξη.
Μόνη σου δεν μπορείς να το λύσεις σε αυτή τη φάση γιατί δεν έχεις τα εργαλεία.
Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να στα δώσουν..

Απλά βγάλτο από μέσα σου, μοιράσου το που λέει κι ο Άκης
Σήμερα έκανες το πρώτο βήμα με αγνώστους
Μίλα με τη μανούλα σου..

olgaa μου θα ήθελα πολύ να ήξερα στην ηλικία σου τον βαθμό που τιμωρούσα τον εαυτό μου. ξέρεις τις επιπλοκές κ τα προβλήματα που φέρνει η βουλιμία είμαι σίγουρη. θα τα έχεις διαβάσει.
για μένα το χειρότερο είναι τα ορμονικά προβλήματα που μου δημιούργησε, να κάνω προσευχές να μου έρθει περίοδος, κ τώρα που είμαι κ σε ηλικία που ίσως να θέλω να κάνω κάποια στιγμή παιδί
τώρα αν θα γυρνούσα πίσω αντί να μισώ τον εαυτό μου τόσο, εξαιτίας συμπεριφορών άλλων, να σε προειδοποιήσω οτι ποτέ δν σταματάνε οι επικρισεις , θα έμπαινα στην διαδικασία να προσπαθήσω να αγαπήσω τον εαυτό μου να τον χαιδέψω, να τον κακομάθω, να τον φροντίσω, να του πω μια καλή κουβέντα παραπάνω.
μίλα στην μαμά σου, κ εσύ στην θέση της θα ήθελες να ξέρεις τι συμβαίνει στο παιδί σου. κ μοιράσου τις ενοχές σου κ την ευθύνη μαζί της. αυτός είναι ο ρόλος της μάνας να είναι συνυπεύθυνη. μην της στερείς τον ρόλο της επιβαρύνοντας τον εαυτό σου.

Γεια σας είμαι η Άννα είμαι 14 χρονων τους τελευταιους 4 μηνες είχα κάτι σαν ανορεξία έχασα 15 κιλα κ η περίοδος μ κοπικε ( είμαι 42.600 υψος 1.53 νομιζω ειμαι φυιθολογικια) δεν κατάφερα βεβεα να πάρω ουτε 1 κιλό ! Το πρόβλημα μ λοιπόν είναι με την ζυγαριά απο την μια θέλω να πάρω για να γίνω καλά είναι ο μόνος τροπος! Απο την αλλη οι αδερφές μ π είχαν κ αυτές μαζί μ το πρόβλημα ( τριδυμες) ζυγίζουν σχεδόν 1 κιλό παρακατω απο εμένα αυτό μ φέρνει μεγαλο κοπλεξ με τα κιλά κ κάθε φορά π μετριεμε δεν μπορω να σταματισω να κλαίω :( είμαι άρρωστη κ έχω βαρεθεί να προσπαθώ χωρίς αποτελεσματα τι να κάνω ?

να το πεις στους δικούς σου για αρχή.

Το έχω πει αυτό με την αμμηνορια τι άλλο?

ότι υποφέρεις από ανορεξία κ οτι θες να επισκεφτείς κάποιον ειδικό. πες τους αυτά που αισθάνεσαι, για την ζυγαριά, για το κόμπλεξ που νιώθεις για ένα μόνο κιλό.
ζήτα την βοήθειά τους για να πάτε σε έναν καλό διατροφολόγο που θα σου δώσει ένα μενού που από την μία δεν θα σε παχύνει
πολύ κ απότομα από την άλλη θα σε βοηθήσει να αρχίσεις να τρέφεσαι σωστά.
επίσης να κάνεις κάποιες εξετάσεις, να πάτε σε έναν ενδοκρινολόγο. να μελετήσετε μαζί τι είναι αυτό που σε κάνει να υποφέρεις. μήπως κ μια βοήθεια από ψυχολόγο.

Δεν μπορω να το.κάνω. φοβάμαι δεν γίνετε 1 κιλό μετράει :(

να μην φοβάσαι κ μην παίζεις την υγεία σου κορώνα γράμματα. γιαυτό είναι οι γονείς για να σου συμπαραστέκονται. αυτός είναι ο ρόλος της οικογένειας.
όχι ένα κιλό δν μετράει,δν είσαι πρόβατο για σφάξιμο για να μετράει. η αξία του ανθρώπου δν μετριέται στο κιλό. κ το ξέρεις μέσα σου.

Δεν είναι δίκαια η ζωή

δν είναι ,αλλά έχει κ τα καλά της. προσπάθησε να σκεφτείς λίγο θετικά. πάρε ένα χαρτί κ ένα μολύβι κ προσπάθησε να γράψεις κάποιες θετικές σκέψεις .

Quote:

---

Originally posted by tired
Δεν είναι δίκαια η ζωή

---

Ξεκίνα να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν!!

Μονο θετικές αναμνήσεις :(

έστω κάτι είναι κ αυτό για αρχή.αλλά προσπάθησε λίγο ακόμα. εγω θα σου πω μια θετική σκέψη που έκανα για σένα. οτι είσαι μόλις 14 κ έχεις επίγνωση του τι σε βασανίζει. όλα καλά θα πάνε. τι λες να έκανες αυτήν εδώ την άσκηση: http://www.eatingdisorders.gr/forum/...d.php?tid=7570

Βάζε και κανένα χαρούμενο emoticon στο τέλος..
Μήπως σου αλλάζει η διάθεση!
Είχα διαβάσει κάπου πως όταν είναι κάποιος πολύ λυπημένος βάζει αναμεσα στα δόντια του (χωρίς να το δαγκώνει) ένα καλαμάκι, ένα στιλό ή το δάχτυλο του. Οι μύες του προσώπου αμέσως ξεκινούσαν να χαμογελούν και αφού τρώγοντας έρχεται η όρεξη, σιγά σιγά αλλάζει κι η διάθεση...

Σας ευχαριστω για την ανταποκριση, αλλα πως θα μπορουσα ποτε να πω κατι τετοιο στη μητερα μου? Ναι, στη θεση της θα ηθελα να ξερω τι συμβαινει στο παιδι μου, ομως θα τη πληγωσω πολυ. Προσφατως ειχε σοβαρα προβληματα μετα απο πολυ καιρο τη βλεπω επιτελους να χαμογελαει, δεν θα αντεξω να της το κανω αυτο..

Όλγα δεν υπάρχει άλλη επιλογή, πρέπει να της μιλήσεις αλλιώς σε βάθος χρόνου θα αναγκαστείς να της μιλήσεις και τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα.