Κάποιες σκέψεις από μια καινούργια και συμβουλές!
Kαλησπέρα στην όμορφη παρέα :) :)
Είμαι η Άρια και είμαι 23 ετών. Σας παρακολουθώ πολλά, πολλά χρόνια, σας διαβάζω, σας θαυμάζω, σας καμαρώνω όλους! Είναι σαν να σας ξέρω, άλλους σας συμπαθώ κι άλλους όχι τόσο (χεχε) και πάντα σας ακούω και σας συμβουλεύομαι! Παρόλα αυτά δεν είχα ποτέ το θάρρος να γράψω, γιατί μία δεν είχα χρόνο, μια δεν ήθελα να πραδεχτώ ότι έχω πρόβλημα, μία σκεφτόμουν ότι τα προβλήματα μου είναι χαζά και αποτελούν απλώς μια απόρροια ανασφάλειας, κι έτσι δίσταζα.
Ήρθε όμως η στιγμή! Εύχομαι να με δεχτείτε στην παρέα σας και να αλληλοβοηθηθούμε όπως κάνετε πάντα.
Θα σας γράψω ένα σύντομο ιστορικό μου, θέλοντάς να με βοηθήσετε για το ποιο να είναι το επόμενο βήμα και να με στηρίξετε τώρα που το έχω πιο πολύ ανάγκη.
Ακολουθεί το κλασικό : πάντα ήμουν ένα παχουλό κοριτσάκι. Ναι, ημουν πάντα θρεφτάρι. Λατρεύω το φαγητό, είναι υπέροχο, με κάνει ευτυχισμένη, με φέρνει κοντά στους ανθρώπους, έχει χρώματα, αρώματα με τρελαίνει! Λατρεύω να μαγειρεύω, να τρώω, να ανακαλύπτω νέες γεύσεις, δεν μπόρεσα ποτέ να δω το φαγητό ως εχθρό. Παρόλα αυτά, εννοείται πάντα το παραέκανα. Χωρίς τύψεις, αλλά ναι, το παραδεχομαι, ξεσκιζόμουν στο φαι.
Έως και την πρώτη λυκείου με ύψος 1,74 έφτασα τα 93 κιλά. Απέφευγα τις ζυγαριές όπως τον διάολο κι έτσι μετά από μια μέρα στα ζάρα που δεν κούμπωνε το xl και αναρωτιόμουν για ποιες τα ραβουν τα ρούχα, ζυγίστηκα κι έπαθα κοκομπλόκο. Άρχισα λοιπόν δίαιτα, μια τρομερά ΑΠΑΙΣΙΑ και πολύ κακή διαιτα ελάχιστων θερμίδων που δεν αναφέρω καν για να μην επηρεαστεί κανεις από εδώ μέσα κι έχασα σε 3 μήνες 22 κιλά και πήγα στα 71, όπου όλοι μου έλεγαν ότι είμαι σεξυ κλπ κλπ και η αλήθεια είναι ότι κι εγώ με έβρισκα νοστιμούλα και υγιή! Αμ δε. 4 μήνες μετά πάλι 90 κιλά. Μετά πέρασα πανεπιστήμιο, πανικός εκεί, έτρωγα όλη μέρα κι όλη νύχτα, να τα μας τα 102 κιλά. Σοκ νούμερο 2, κι αφού με δυσκολία χωρούσα ανάμεσα σε έδρανο και καρέκλα και η κυτταρίτιδα είχε φτάσει στα γόνατα, εκανα πάλι δίαιτα κι έφτασα στα 80. Να μην τα ξαναλέω, πέρασε λίγος καιρός ξαναέφτασα στα 90. Έκανα δίαιτα έφτασα πάλι στα 80. Ξαναέβαλα κιλά κι έφτασα πάλι στα 90. Κι αυτό μέχρι πέρυσι, που γνώρισα τον φίλο μου στα 90 κιλά εγώ κι ερωτευτηκα πραγματικά. Εκείνος με γούσταρε, αλλά μου πετουσε σπόντες συνέχεια για το βάρος μου, μ' έλεγε περιπαικτικά χοντρούλα μου και τέτοια, έπαιζε με τα προκοίλια κλπ και με ελεγε ζελεδάκι ή με πίεζε στα μπούτια και μου έλεγε δες πόσα βουναλάκια, αλλά εγώ η αλήθεια είναι ότι στενοχωριόμουν. Έτσι έβαλα μπρος σοβαρά αυτή τη φορά να αδυνατίσω σταδιακά και ώριμα. Με πολύ πολύ σωστη διατροφή και ισορροπημενη για πρώτη φορά δίαιατα και γυμναστική πήγα από τα 90 κιλά στα 67 σ' έναν χρόνο. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη κι ευτυχισμένη με τον καινούργιο μου εαυτό και γενικά έχω προσαρμοστει στον καινουργιο τρόπο διατροφής και προσπαθω να τα διατηρω αυτά τα κιλά με επιτυχία προς το παρόν.
Τα θέματα μου όμως είναι τα εξής:
1)Θέλω να χάσω άλλα 5-10 κιλά, αλλά έχω κουραστεί λίγο να τρωω μειωμενες θερμιδες. Μπορώ να τρωω τις θερμιδες διατηρησης και να ειμαι κομπλε, κουράζομαι όμως πολύ με τις λιγοτερες με συνεπεια να γουρουνιαζω μετα από δυο τρεις μερες πιο αυστηρης διαιτας.
2) Τόσος κόπος για να φαίνομαι όμορφη και λαμπερη και τελικά δεν έχω αποφασίσει.. Μ' αρέσω έτσι; Μ αρεσω αδύνατη; Γιατί κάπου νομίζω ότι μ' αρέσω παχουλή.. Ο παλιος μου εαυτός ήταν πιο σίγουρος, απολάμβανε ένα καλό φαι, ήταν χαρούμενος, χαλαρός, έβρισκα σέξυ τα κιλά μου, ακόμη και τη χαλαρότητα του κορμιού μου. Μήπως τελικά δεν είναι και τόσο κακό να είσαι χοντρούλα; (δεν μιλάω για παχυσαρκία μιλάω για μια παχουλουλα γυναικα). Αξίζει τόση προσπάθεια; Γιατι και πριν μια χαρα υγιής ήμουν και τώρα το ίδιο.
3) Τι να κάνω από εδώ και πέρα; Να ξεκινησω πάλι γυμναστική; Πφφφ δεν ξέρω
ευχαριστώ για τον κόπο σας και συγγνώμη αν σας κούρασα.
