βοηθεια και υποστηριξη επειγοντως

Καλησπερα.
Με λενε Β. και ειμαι 22 χρονων.Παρακολουθω το φορουμ απ τα 16 μου,παρολο που τα προβληματα βαρους μου ξεκινανε απο πολυ πιο νωρι και συγκεκριμενα απ το δημοτικο,οπου και πηρα αποτομα βαρος λογω ενος ατυχηματος και υπεστην bullying.Ειμαι 73 κιλα με 1.68 υψος.Το χειροτερο που εχω δει ποτε σαν νουμερο ειναι το 80,στα 15 μου και το καλυτερο το 64 στα 21 μου.Παλευω χρονια με τον εαυτο μου,με τον πατερα μου που ηταν ανεκαθεν παχυσαρκος (90 κιλα με 1,70 υψος) και συνηθιζει να μου επαναλαμβανει φρασεις οπως ''το σκαρι σου ειναι τετοιο,που δεν προκειται να υπαρξεις ποτε αδυνατη'',''τα μπουτια σου οσα κιλα και να χασεις δε θα γινουν ποτε λεπτα'',''δε θα αντεξει ο οργανισμος σου να πεσεις κατω απο 60 κιλα'',''εχεις γεννηθει υπερβαρη''.Δεν εκανα ποτε αθλητισμο σοβαρα αλλα μετα απο μια προσπαθεια που εκανα και εχασα αρκετα κιλα (12) αρχισα να προσεχω υπερβολικα τον εαυτο μου (δεν καταναλωνα ζαχαρη,γλυκα,καφε,αλευρι) για 2 χρονια χωρις ομως να καταληξω 55 κιλα και χωρις προβληματα τυπου κυτταριτιδ,κατι που με απογοητευσε βαθια....στα 21 μου λογω μιας απογοητευσης που βιωσα μου κοπηκε η ορεξη κι εφτασα 64 κιλα απο 69 ΧΩΡΙΣ καμια προσπαθεια...Το σωμα μου ηταν αγνωριστο κι εγω Ε ΠΙ ΤΕ ΛΟΥΣ ενιωθα καλα με τον εαυτο μου αλλα δεν κρατησε για πολυ...Πηρα 10 κιλα σε λιγοτερο απο 10 μηνες ακριβως επειδη ενιωσα πολυ ηρεμη στη ζωη μου και αφεθηκα....εδω και 3 μηνες προσπαθω να χασω κιλα αλλα καθε φορα που ανεβαινω στη ζυγαρια και βλεπω οτι ειμαι κολλημενη στο 73 απελπιζομαι,απογοητευομαι και εν τελει καταληγω να τρωω βουλιμικα,λεγοντας στον εαυτο μου ''Αφου τα κανες που τα κανες χαλια,φαε τουλαχιστον'' και ολο αυτο γινεται φαυλος κυκλος που με απογοητευει και με πληγωνει πολυ βαθια...Οταν εχασα βαρος καταφερα να ξεφυγω απ αυτον τον φαυλο κυκλο αλλα να μαι παλι εδω...Μετα απο απειρες ΨΥΧΟΦΘΟΡΕΣ προσπαθειες ως 11χρονο,13χρονο,16χρονο παιδακι που μισουσε τον εαυτο του επειδη δεν εμοιαζε με τα αλλα κοριτσια,δεν μπορουσε να βγαλει το σωμα του εξω το καλοκαιρι,δεν μπορουσε να φαει ο,τι θελει χωρις να βαλει γραμμαριο κι εχοντας συνεχως μια κοροιδια ειτε απο τον αδερφο μου ειτε απο τη μητερα μου...Παιδια βοηθεια,δε θελω να ξαναφτασω στον πατο (80 κιλα) και δεν εχω ανθρωπο κοντα μου να με βοηθησει....Κλαιω απεγνωσμενα γραφοντας τα παραπανω λογια.Συγχωρεστε με ειλικρινα αν σας κουρασα και ΠΑΡΑΚΑΛΩ βοηθηστε με,εχω γινει εμμονικη.

Αγαπη μου... ποσο μου ραγιζουν την ψυχη αυτα που λες!!!!!! Σε νιωθω αν οχι απολυτα στο 85% !!!!!!!!!!!
Στα λογια ειμαι καλη ''μπορεις να το κανεις, το θεμα ειναι να αρχισεις, καθε μερα ειναι μια καινουργια μερα και καθε μερα μας φτανει πιο κοντα στο στοχο μας'' τα πιστευω αυτα ναι. Απλα για να γινουν αυτα χρειαζονται καποιες προυποθεσεις, οπως περιβαλλον, ψυχικη ισορροπια, ενθαρυνση!!!!! Απο οτι καταλαβαινω το περιβαλλον σου ειναι ακρως ακαταλληλο να σε στηριξει στην οποιαδηποτε προσπαθεια....Πες μου, σπουδαζεις; Μενεις μαζι με τους γονεις σου;

Εδώ στην Αγγλία με αυτό το ύψος και αυτά τα κιλά είσαι θεά!!! Δεν κάνω πλάκα, όταν έρχομαι στην Ελλάδα τα χάνω με το πόσο αδύνατες είναι οι κοπέλες. Μήπως να εξετάσεις την οπτική σου γωνία και πόσο εμμονή σου έχει γίνει όπως λες; Γιατί πρέπει να καταλήξεις 55 κιλά και να μην έχεις κυταρρίτιδα; Πόσες κοπέλες ξέρεις χωρίς καθόλου κυτταρίτιδα; Σιγά το πράγμα, είναι χαρακτηριστικό του γυναικείου σώματος. Είναι κάποιες τυχερές που έχουν κερδίσει το γενετικό λόττο και δεν έχουν κυταρρίτιδα, τι να κάνουμε. Αν δεν τρως πολλές βλακείες (του στυλ να πίνεις πολλά αναψυκτικά), κάνεις λίγη άσκηση (ποδήλατο στατικό κάνει απίστευτη δουλειά στον ποπο, άσε που τον ανεβάζει) και βάζεις καμιά κρέμα για κυταρρίτιδα (και η λάσπη κάθε εβδομάδα βοηθάει), θα φαίνεται ελάχιστα αλλά δε νομίζω να φύγει τελείως. Λύσεις υπάρχουν και είναι απλές κατά τη γνώμη μου, αλλά δεν μπορείς να έχεις υπερβολικές απαιτήσεις γιατί ακούω από κάποιες "έχω κυταρρίτιδα" και προσπαθώ να καταλάβω τι εννούν γιατί αυτό που έχουν είναι το φυσιολογικό.

Βασικά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι έχεις κτίσει υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου που σε πιέζουν πάρα πολύ χωρίς να έχεις το φοβερό ζήτημα που πιστεύεις. Αν κάνεις σωστή διατροφή θα χάσεις κάποια κιλά, μαζί με άσκηση θα είσαι σούπερ, μπορεί να μη φτάσεις τα 55 κιλά αλλά όσο φτάσεις. Σημαντικότερο ζήτημα είναι η κριτική από το περιβάλλον σου.

Η συμβουλή που σου έδωσαν παραπάνω για το να πας στον ψυχολόγο είναι πολύ καλή, γιατί διαφαίνεται πόσο πολύ έχεις πληγωθεί από τους γύρω σου.

Ειστε θεες ολες! :) purplerose σπουδαζω και μενω με τους δικους μου...δυστυχως.
Αχ βρε κοριτσια,πριν 2 μηνες εκατσα και μιλησα σε οοοολη την οικογενεια (2 αδερφες και 1 αδερφο+γονεις) πολυ σοβαρα οτι εχω φτασει 73 κιλα και θελω να αρχισω γυμναστικη και να σοβαρευτω απο αποψη φαγητου...Η μανα μου με εγραψε επιεικως (στην ιδια φαση με τον πατερα μου ειναι) και απο την 3η μερα αρχισε να φερνει ο,τι βλακεια θελετε με το κιλο....Εγω δε μασησα ομως,ημουν πολυ αποφασισμενη....Ε,πρωτη εβδομαδα γραμμαριο,δευτερη γραμμαριο,τριτη γραμμαριο,,τεταρτη γραμμαριο...ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!Σε ψυχολογο εχω να παω απο παιδακι και δυστυχως δεν υπαρχει ουτε χρονος, ουτε χρημα οπως και για διατροφολογο....Εχω ενα καταπληκτικο αγορι και μια καταπληκτικη κολλητη που με στηριζουν αλλα απ τη στιγμη που δεν εχανα αρχισαν να με πιεζουν λεσ και ετρωγα κρυφα....!!!!! Να σημειωσω οτι δεν ειμαι βουλιμικη,δεν εχω κανει ΠΟΤΕ εμετο απο φαγητο,αλλα ναι,μπορω να φαω διαφορα μαζι και μετα να πλανταξω στο κλαμα....Γλυκα δεν τρωω ποτε σχεδον μονη μου γιατι μετα νιωθω απιστευτα ασχημα ετσι τρωω παντα με καποιον ακομα.Να σημειωσω οτι απο μικρη γινοταν μια τεραστια συγκριση με τα αδερφια μου απ ολο τον κοσμο για το ποσο (πιο) ομορφη ημουν και νομιζω οτι υποσυνειδητα μου περασαν το μικροβιο της τελειομανιας.Εγω,φυσικα,επ� �ιδη ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να ειμαι τελεια,οχι απλα σταματαω να προσπαθω,αλλα τιμωρω τον εαυτο μου με οτιδηποτε με απομακρυνει απ το τελειο (φαγητο και καμια φορα τσιγαρο,ξεσπασμα πανω στο δερμα μου) επειδη νιωθω ανικανη κι οτι δε θα τα καταφερω ποτε..Ζω σ ενα σπιτι με 2 αδυνατα αδερφια και 2 γονεις της λογικης ''Ελα μωρε να φαμε'' ,''Καιρο εχουμε να φαμε σουβλακια'' , ''Αφου εσυ εχεις μοιασει σ εμενα,δε γινεται να εισαι αδυνατη΄'' και με καταλαβαινουν μονο οι φιλοι και το αγορι μου που το ζει ολο αυτο διπλα μου....Δεν ξερω τι να κανω.Το μπουλινγκ περιοριστηκε στο δημοτικο για κανα χρονο-1,5 μεχρι που πλακωσα στο ξυλο τα παιδακια που μου το καναν κι εκτοτε δε μ εχει κοροιδεψει κανεις, παροτι εχω ακουσει πολλους φιλους του αγοριου μου να λενε οτι απο σωμα χανω πολυ :barfy: .... Γενικα,εδω και πολλα χρονια τρεφομαι πολυ καλα απο αποψη τροφης και γι αυτο ημουν για χρονια στα 66-67 κιλα(μετα τη διαιτα) και δεν επαιρνα γραμμαριο...Αυτο που κανω ειναι να παιρνω 1-2 κιλα στις γιορτες...Αυτη τη φορα ομως πηρα 5-6 μαζεμενα και νιωθω οτι δεν εχω τη δυναμη να τα χασω.Ξερετε γιατι?Γιατι εγω ηθελα να χασω 7 κιλα οταν ημουν 67 και τωρα στα 73 θελω 13 ολοκληρα.Οταν ειχα φτασει 64 ολοι με αντιμετωπιζαν σαν ανορεξικο,σε σημειο να πιανει η μανα μου την κολλητη μου και να της λεει να με πεισει να φαω!Εγω ομως οσο με πιεζαν τοσο δεν ετρωγα και ενιωθα οτι εχω ενα ''μικροβιο ανορεξιας'' μεσα μου που ελεγε ''Τωρα ειναι η ευκαιρια να μη μεινει τιποτα πανω σου''.Ευτυχως η ψυχολογια μου βελτιωθηκε και ξαναμπηκα στους ρυθμους μου,πηρα 2 κιλα και ημασταν ευχαριστημενοι ολοι.Συγγνωμη ρε κοριτσια για την τρικυμια εν κρανιω,αλλα ειναι πραγματα που θελω χρονια να βγαλω απο μεσα μου και ντρεπομαι..Σασ ευχαριστω ολες που ασχολειστε !!!!!!!

Πωπω, το περιβαλλον σου ειναι χαλια...Απορω πως αντεχεις...Εγω δε θα αντεχα παντως!!!! Οι γονεις μου ειναι παρα πολυ υποστηρικτικοι, κ γω ειμαι δευτεροετης και μενω με τους δικους μου, παντα ειχα 5-6 κιλα παραπανω και μου αρεσα και το εβγαζα και δεν ειχα προβλημα...Με τις πανελληνιες πηρα 15 κιλα, ισως και 20...γιατι απο τοτε που σταματησα τις πανελ μεχρι να αρχισω σε διατροφολογο εκανα μονη μου διατροφη κ σιγουρα ειχαν φυγει καποια κιλα! Πηγα σε 2 διατροφολογους τελειως κομπογιαννιτες , καθυστερησα εναν χρονο κ μετα το προσπαθησα μονη μ με πολλη ενημερωση κ πολλες συμβουλες απο εμπιστους ανθρωπους! Αν θελεις, μπορω να σου στελνω μηνυμα με ''διατροφες'' που εκανα κατα καιρους και εχω δει αποτελεσμα!!! Στην αρχη τις κατεγραφα σε τετραδιο!

Τωρα, κουλαρε.!!!!! Εχεις λιγα κιλα να χασεις!!! Και στο κατω κατω ειναι απλα κιλα...Στεναχωριεμαι που τα παντα γυρω μας ειναι επιφανειακα...Εσυ εχεις και αγορι..Σου εχει πει αν δεν του αρεσει η κατι τετοιο? Eγω προσωπικα δεν εχω, επειδη δεν νιωθω καλα με τον εαυτο μου ουτε εμφανισιακα ακομα αλλα και νιωθω οτι δεν με εχω βρει, δεν εχω καλη ψυχικη ισορροπια, θελω να μεινω μονη μου και γινονται συζητησεις να το πραγματοποιησω, ευτυχως οι γονεις μου ειναι συζητησιμοι.... Πλυση εγκεφαλου με τα κιλα...Λες και δεν μετραει η καρδια, η ψυχη, το μυαλο, η ευστροφια, το χιουμορ, το ναζι η οτιδηποτε αλλο...

Και δεν ξερω πραγματικα πως να σε βοηθησω...Αφου λες και οτι η οικονομικη κατασταση δεν παει πολυ καλα λογικα δε θα μπορεις να πας σε ψυχολογο...Θα ηταν μεγαλη διεξοδος...Σε καμια περιπτωση δεν μπορω να φανταστω τον εαυτο μου σε τετοιο περιβαλλον...Γιατι δε σε σεβονται...Υπαρχει μεν η απαιτηση να χασεις κιλα, αλλα κιολας σου λενε οτι δεν μπορεις ενω φερνουν και τα ανθυγιεινα στο σπιτι... Φαινεσαι δυνατη κοπελα ομως....

''Παιδια βοηθεια,δε θελω να ξαναφτασω στον πατο (80 κιλα) και δεν εχω ανθρωπο κοντα μου να με βοηθησει '' εννοω οτι εχω φιλους αλλα ειναι τοσο αδυνατοι που δεν ξερουν ουτε τι ειναι υδατανθρακας ουτε ποσο ποναει το ''Μια χαρα εισαι,τσουπωτη τσουπωτη'' σ εναν ανθρωπο που παντα ηθελε να ειναι ΑΔΥΝΑΤΟΣ

Ναι,το περιβαλλον μου ειναι χαλια...Ακομα και οι αδερφες μου με βλεπουν ανταγωνιστικα επειδη υπηρχε παντα η συγκριση του ''ειναι η πιο ομορφη'' και ΠΡΟΦΑΝΩΣ της πληγωνε αυτο το πραγμα,με αποτελεσμα οταν με βλεπουν να χανω κιλα να κανουν πικροχολα σχολια του στυλ ''Αχ ποσο αδυνατισες!ποσα εισαι?64?γιατι εγω ειμαι 56 '' ή ''πω πω σαν ανορεξικη εισαι,ανησυχω'' και μετα ακολουθει γελιο....Οταν βεβαια εγω την καταλαβαινω και της ριχνω κατσαδες,γυρναει η μανα μου και μου λεει ''Γιατι βριζεις την αδερφη σου?Οτι αδυνατισες σου πε!Τι συμβαινει μ εσενα????'' κι αλλα τετοια χαριτωμενα καθημερινα....
Θελω κινητρο.Εχω χασει το κινητρο μου και τις δυναμεις μου.Αυτη την περιοδο δουλευω και πολυ και δεν προλαβαινω να πηγαινω στο γυμναστηριο και μ εχει ριξει ψυχολογικα....Πφφφ..Το αγορι μου ξερει οτι ''δεν νιωθω πολυ ανετα,αλλα οκ,καλη καρδια,δε βαριεσαι!'' το παιζω χαλαρη γιατι δε θελω να ''εκτεθει'' το παιδι που εχω μεσα μου και ακομα θεωρει οτι πρεπει να μαι μπαρμπυ...Οταν ομως μου λεει οτι εχω μπουτια και τσαντιζομαι και λεει πως εκεινου του αρεσουν,τι να του πεις?Ε,δεν αρεσουν σ εμενα!

Ειναι δυσκολο με τετοιο περιβαλλον να αποδωσεις το μεγιστο. Θελει κατανοηση απο την πλευρα τους, να βαζουν μονο υγιεινες τροφες αλλα και χρηματα... Εχω ξοδεψει απο τον Οκτωβρη που ξεκινησα συστηματικα ΤΑ λεφτα για υγιεινο φαι... Οχι οτι μου τρεχουν απο τις τσεπες, απλα οι γονεις μου καταλαβαινουν, αν και δουλευει μονο ο ενας, κανουμε ιεραρχηση προτεραιοτητων.... Αν το αγορι σου μενει μονο του θα ηταν καλο ... Να περναγες μεγαλη ωρα της μερας εκει!

Δε μενει,δυστυχως... Δεν τους ενδιαφερει να βαλουν υγιεινες τροφες,οταν τρωω βρωμη με φρουτα και ταχινι για πρωινο με λενε ακραια και κανουν εκφρασεις αηδιας!Επειδη ξερουν οτι εχω διαβασει πολλα βιβλια διατροφολογιας με ρωτανε κατα καιρους : Ποσες θερμιδες εχει αυτο? Κι αν τους πω 600 πχ τους φαινονται λιγες γιατι απλα δεν εχουν ιδεεεεεεεα!Η μητερα μου εχει παρει εδω και μερικα χρονια κατι σερβιτσια που χωρανε 2πλασια μεριδα απο τα αλλα σπιτια και οταν παω σε αλλα σπιτια και βλεπω τι μεριδες τρωνε παθαινω ολιγον τι σοκ.Ειλικρινα,ειναι λιγο πιο μεγαλες απο το πιατακι του γλυκου μας!Μονο και μονο απο τη διαφορα των μεριδων οταν τα πρωτοπηραμε εβαλα 2 κιλα σ ενα μηνα!Αυτο οταν της το εξηγω εννοειται οτι με βριζει κι οταν τρωω μεσημεριανο στο 1/3 του πιατου μου λεει τι βλακειες κανω παλι και τετοια!

Δευτερα ειναι,το δουλευω μεσα μου,ανοιξε ο καιρος και με βοηθατε πολυ.Εκανα προγραμμα,θα παω γυμναστηριο οσο μπορω και θα προσπαθησω παλι(!!!)....και οπου βγει.Μακαρι να με βρει το καλοκαιρι στα παλια μου κιλα,μακαρι να με βρει και ακομα λιγοτερα.Θα βαλω τα δυνατα μου! 11/4/16 --- 73 κιλα. :)

Σου ευχομαι τα καλυτερα ψυχη μου... <3
Εγραψα ενα σχολιο πριν αλλα μαλλον δεν δημοσιευτηκε, κολλαει το ιντερνετ μου. Οτι η ψυχολογος θα σου κανει καλο (παω και εγω και μιλαω και ηρεμω αρχιζω να βρισκω τον εαυτο μου). Ξερω οτι μερικα πανεπιστημια εχουν δωρεαν οπως το ΕΚΠΑ και επισης και οι δημοι καποιων περιοχων δεχονται οποιον να ειναι φοιτητη, νεο, γερο! :)

Καλη συνεχεια!

Στο εκπα ειμαι,θα το ψαξω!Ευχαριστω παρα πολυ για ολα.Καλη συνεχεια,καλη δυναμη και κουραγιο!! <3

Γειά σου Β. που είσαι μια άλλη από αυτήν που θα ήθελες να είσαι.
Λυπάμαι για το πόσο άσχημα βιώνεις τη σχέση σου με τον εαυτό σου...
Έχω μια ερώτηση να σου κάνω, βάσει αυτού που είπες:

Quote:

---

Originally posted by ειμαι-μια-αλλη

Πηρα 10 κιλα σε λιγοτερο απο 10 μηνες ακριβως επειδη ενιωσα πολυ ηρεμη στη ζωη μου και αφεθηκα....

---

Αντέχεις να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου και ήρεμη;

Αν ναι, η λύση είναι μια καλή θεραπευτική εμπειρία, η οποία είναι η καλύτερη επένδυση που μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου.
Τα χρήματα, ο χρόνος κι όλα βρίσκονται, αν τολμήσεις να θελήσεις πραγματικά να βγεις από τον φαύλο κύκλο των συνδέσεων που έχεις κάνει.
Και βρίσκονται γιατί θα έχεις συνειδητοποιήσει πως είναι θέμα προτεραιοτήτων κι επιβίωσης. Εδώ μπορείς να βρεις άτομα να σε συναισθανθούν,
να σε κατανοήσουν καλύτερα επειδή ενδεχομένως βρίσκονται στη θέση σου, ακόμη και να θυμώσουν παρέα σου για την αντιμετώπιση των άλλων,
ν'ανακουφιστείς που μιλάς ελεύθερα για όσα σκέφτεσαι και νιώθεις, χωρίς να νιώθεις κατάκριση ή έκθεση, πως δεν είσαι ούτε μόνη ούτε η μόνη,
ωστόσο χωρίς να τα υποτιμώ όλα αυτά τα πολύτιμα, παραπέρα στην απελευθέρωση και στην αλλαγή δεν είμαστε σε θέση να σε οδηγήσουμε.
Ο τρόπος που έχεις συνδέσει την αυτοεκτίμησή σου με την εικόνα σου, η τελειομανία, οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής σου κι οι πεποιθήσεις που έχεις χτίσει
μέσα από τα λόγια και τη στάση των δικών σου, καθώς και όσων συνέβησαν, δεν αποδομούνται με ένα χάδι παρηγορητικό. Χρειάζεται δουλειά σοβαρή,
επίπονη και χρονοβόρα και όσο πιο σύντομα την αποφασίσεις να την κάνεις, τόσα περισσότερα χρόνια θα έχεις με τον υπέροχο εαυτό σου να χαρείς!
Καλή δύναμη στο ταξίδι της ζωής σου! Εγώ σου εύχομαι τα καλύτερα, αλλά μην ξεχνάς πως μόνο ΕΣΥ μπορείς να τα κάνεις πράξη!

Ξερω οτι το να γραψω σ ενα φορουμ ανωνυμα ειναι απλα παρηγορητικο και οτι χρειαζομαι ψυχολογικη υποστηριξη,αλλα κι αυτο που κανετε εσεις εδω μεσα με ανακουφιζει...Σ αυτη τη φαση ηθελα μια ωθηση να ξεκινησω μια καινουργια προσπαθεια και με βοηθησατε.! <3 Ψυχολογο πρεπει σιγουρα να επισκεφτω γιατι ειναι πολλα,παρα πολλα ακομα μεσα στην ψυχη μου (και πολυ πιο σημαντικα απο 5-10 κιλα πανω) που πρεπει να πολεμησω....Πολλα δαιμονια που εγραψε και μια φιλη στο φορουμ....Θελω να χασω αυτα τα κιλα ομως πρωτα που μου τρωνε το μυαλο και μετα ολα θα παρουν τη σειρα τους...Σε ευχαριστω πολυ μεσα απ την καρδια μου.

Εσύ ξέρεις, απλά αν μου επιτρέπεις να πω ένα πράγμα ακόμη: Τα κιλά και το ασήκωτο βάρος τους μέσα σου είναι το σύμπτωμα.
Η σειρά των πραγμάτων που τα λύνει οριστικά οφείλει να εστιάσει στο πρόβλημα, ώστε να μην έχει πλέον λόγο ύπαρξης το σύμπτωμα.
Θέλω να πω πως ίσως παιδεύεσαι και χάνεις χρόνο άδικα, αν τα αντιμετωπίζεις αντίστροφα. Δικό σου το καρπούζι, δικό σου και το μαχαίρι!

Να πεις ο,τι θελεις,αλιμονο αν δε δεχομαστε συμβουλες εδω μεσα!Εχεις και δικιο....Θα απευθυνθω σε καποιον ειδικο.

Πολύ χαίρομαι για την απόφασή σου, άλλη που θα γίνεις η αληθινή εσύ!
Εύχομαι να είναι ένα συγκλονιστικό ταξίδι σημαντικών αποκαλύψεων
και λειτουργικότερων επανατοποθετήσεων! Με το καλό όλα! Καλημέρα!

Γεια σε ολους και ολες μετα απο 2 χρονια. Ειμαι η Β. και ζυγιζω πλεον 58 κιλα. Και ειμαι δυστυχισμενη.
Τον Ιανουαριο του 17 χωρισα απο μια μεγαλη σχεση. Το καλοκαιρι του 17 το περασα κανοντας εμετους. Καινουργιο αγορι, τυψεις, φοβος να μη χασω τον ελεγχο, καμια επιβλεψη απο γονεις, αδειο σπιτι, υπερφαγικα επεισοδια, ζαναξ, εμετοι, ποτα και τσιγαρα. Φοβος για το τι μου συμβαινει (δεν ειχα προκαλεσει ποτε εμετο ). Μετα οισοφαγιτιδα. Εχω ενα χρονο να κανω εμετο, αλλα φοβαμαι το καλοκαιρι που θα ξαναμεινω μονη. Δεν ξερω γιατι γραφω. Συγγνωμη.

Γεια σε ολους και ολες μετα απο 2 χρονια. Ειμαι η Β. και ζυγιζω πλεον 58 κιλα. Και ειμαι δυστυχισμενη.
Τον Ιανουαριο του 17 χωρισα απο μια μεγαλη σχεση. Το καλοκαιρι του 17 το περασα κανοντας εμετους. Καινουργιο αγορι, τυψεις, φοβος να μη χασω τον ελεγχο, καμια επιβλεψη απο γονεις, αδειο σπιτι, υπερφαγικα επεισοδια, ζαναξ, εμετοι, ποτα και τσιγαρα. Φοβος για το τι μου συμβαινει (δεν ειχα προκαλεσει ποτε εμετο ). Μετα οισοφαγιτιδα. Εχω ενα χρονο να κανω εμετο, αλλα φοβαμαι το καλοκαιρι που θα ξαναμεινω μονη. Δεν ξερω γιατι γραφω. Συγγνωμη.

Τα κιλα σου δεν ειναι υπερβολικα πολλα αλλα αυτη η συνηθεια να τρως απο απογοητευση ειναι επικινδυνη.

Το θέμα σου είναι η απόρριψη από το οικογενειακό περιβάλλον, οι υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου και η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Επίσης είσαι σε μία ηλικία που θα σου κάνει καλό να μάθεις να είσαι ανεξάρτητη και να αναλάβεις ευθύνες και υποχρεώσεις αλλά και κάποια ελευθερία. Χωρίς να εξαρτάσαι συναισθηματικά από την οικογένειά σου ή το εκάστοτε αγόρι σου. Τον εαυτό σου πρέπει να γνωρίσεις καλύτερα και να αγαπήσεις!Προσπάθησε να βρεις δουλειά και τρόπο σιγά-σιγά να μείνεις μόνη σου, στηριγμένη στις δικές σου δυνάμεις. Οι δικοί σου μόνο κακό σου κάνουν. Άσε τα "φοβάμαι τι θα γίνει αν μείνω μόνη μου", αυτά είναι βλακείες. Ένα γερό ταρακούνημα χρειάζεσαι. Παράλληλα όσο προετοιμάζεσαι για την έξοδο προς την ελευθερία, πήγαινε και δες κάποιον ψυχολόγο για να σταθείς στα πόδια σου. Υπάρχουν καλοί γιατροί και σε δημόσια νοσοκομεία και σε σε κέντρα ψυχικής υγείας και σε διάφορες ΜΚΟ κτλ, το "δεν έχω χρήματα" δεν είναι δικαιολογία.