Εγχείρηση Sleeve

Καλησπέρα,

Είμαι καινούργια στη σελίδα και θα ήθελα να εκφράσω την ανησυχία μου. Είμαι 22 χρονών και ανήκω στη νοσογονο παχυσαρκια. Είναι κάτι που με βασανίζει από μικρή ηλικία και μια μάχη που δεν κατάφερα ποτέ να κερδίσω. Δυστυχώς υπάρχει κληρονομικοτητα παχυσαρκίας και από τους δύο γονείς και το να καταφέρω να χάσω όλα τα κιλά με μια απλή δίαιτα πλέον είναι αδύνατον! Είμαι αρκετά απογοητευμενη...και αποφάσισα πως πρέπει να κάνω κάτι πιο δραστικό, να καταφύγω σε μια εγχείρηση παχυσαρκίας (sleeve). Είναι η πρώτη φορά που θα μπω σε νοσοκομείο και φοβάμαι απίστευτα. Βέβαια σήμερα έχω κλείσει ραντεβού με το γιατρό για να ξεκινήσει η διαδικασία και με το ΙΚΑ γιατί χρειάζομαι και έγκριση από την επιτροπή. Ο φόβος μου λοιπόν είναι η διαδικασία της εγχείρησης. Πως θα ξυπνήσω τι θα μπορώ να κάνω την πρώτη μέρα, αν θα κάνω εμετούς, αν θα πονάω. Και εδώ είναι που ζητάω να μοιραστείτε την εμπειρία σας όσες κάνατε αυτη την εγχείρηση. Είμαι αρκετά φοβισμένη και είμαι πολύ αγχωτικό άτομο. Θα το εκτιμούσα αφάνταστα αν κάποιος αφιερώσει χρόνο για να διαβάσει όλο αυτό το μήνυμα και να μου απαντήσει πάντα με ειλικρινια. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. :)

Καλυψώ μου καλησπέρα, είναι λογικό να αγχώνεσαι, υπάρχουν αρκετά παιδιά εδώ που γνωρίζουν το θέμα και θα σε κατατοπίσουν. Θέλω να σε ρωτήσω ποιο το βάρος και το ύψος σου, γιατί είσαι πολύ νέα, και μπορείς να χάσεις κιλά λόγω του νεαρού της ηλικίας, ο μεταβολισμός σου θα λειτουργεί πολύ καλά. Εύχομαι να πάρεις την καλύτερη απόφαση. Έχεις ωραίο όνομα!

Είμαι 127 κιλά 1.75 ύψος, κάνω δίαιτες από μικρή και θα χάσω κάποια κιλά αλλά μετά θα τα ξαναπάρω γρήγορα....δεν θέλω να πω ότι Εντάξει θα ξανά προσπαθήσω με δίαιτα και να μην κάνω πάλι τίποτα και να αφεθεί το θέμα και να γίνει χειρότερη η κατάσταση. Καλύτερα να κάνω κάτι οριστικό τώρα που είμαι μικρή να μάθω σε μικρές ποσότητες και να είναι πιο εύκολο να το διατηρήσω με τα χρόνια.

Κ πάλι η διατήρηση δύσκολη θα είναι, είσαι τόσο νέα, μπορείς να τα καταφέρεις. Οκ τα κιλά είναι αρκετά αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι τραγικά, με δεδομένο ότι φοβάσαι και το χειρουργείο και έχεις αγχωθεί. Σκέψου ότι και εγώ ξεκίνησα πριν από 3 μήνες περίπου στα 110,4 και τώρα είμαι 98. Εξαρτάται βέβαια και που θέλεις να φτάσεις. Η οικογένειά σου σε στηρίζει σε αυτήν την απόφαση?

Ναι το έχω συζήτηση με τη μητέρα μου γιατί και εκείνη πριν 10 χρόνια έκανε δακτύλιο στα 40 της γιατί ήταν 150 κιλά. Το θέμα είναι ότι έχει μεγαλώσει πολύ το στομάχι μου και δεν μπορώ να κλείσω το στόμα μου. Εγώ την εγχείρηση θέλω να τη κάνω γιατί θα μου κόψει την όρεξη...και δεν θα τρώω τρομερές ποσότητες...δεν έχω τη ψυχική δύναμη να μην αφήνω τον εαυτό μου να τρώει γιατί πεινάω συνέχεια. Άμα σταματήσω να πεινάω έτσι είναι πολύ πιο εύκολο να προσπαθήσω και να ακολουθήσω διατροφή γιατί και μια κουταλιά να τρώω θα φουσκωνω. ...

Δεν γίνεται με μια απλή δίαιτα να χάσω 55 κιλά είναι σχεδόν αδύνατον γιατί έχει μάθει το σώμα μου να φουσκώνει και να παχαίνει δεν είναι πρόσφατα τα κιλά...από 8 χρονών έχω παραπανίσια κιλά, από το γυμνάσιο ήμουν 90 κιλά λύκειο 100 και τελευταία 4 χρόνια 110-127.

Γεια σου φίλη καλυψώ. Εγω ειμαι 21 χρονων και 1,82 ύψος (αρρεν)! Εκανα χειρουργίο sleeve πριν απο 6 μήνες. Οταν μπηγα για χειρουργίο ειχα την εντυπωση πως θα ταλαιπωρηθω πολυ και θα πονέσω πολύ αλλά δεν ηταν έτσι. Πονο ειχα μονο κατα τη διαρκεια της ανανηψης για 2-3 ωρες. Μετα δεν πονουσα καθολου ουτε οταν ημουν ξαπλωμενος ουτε οταν περπατουσα(την ιδια μερα του χειρουργιου) μονο οταν σηκωνομουν απο το κρεβατι ενοιωθα ενα μικρο πονο και ενα τραβηγμα στα ραμματα για λιγα δευτερολεπτα (χειρουργικη επεμβαση ειναι ετσι και αλλιως). Μονο αυτος ηταν ο πονος, που στη πραγματικοτητα δεν ειναι τιποτα με αυτα που φανταζεσε! Εμενα μου εβαλαν και καθετηρα αλλα δεν με ενοχλησε μιας και μου το τοποθετησαν οσο ημουν ναρκωμενος. Και μου το αφησαν μονο για μια μερα. Εκανα μονο μια φορα εμετο οπως μου ειπαν μολις με εβγαλαν απο την ανανυψη, απο τοτε μεσα σε εξι μηνες δεν εχω κανει ποτε εμετό! Αποψη μου παντως ειναι να την κανεις την επεμβαση . Τωρα που εισαι μικρη για να μη γινει ζημια στα οργανα σου. Εγω εφτιαξα ενα σορο προβληματα με το χειρουργίο!! Σου ευχομαι τα καλυτερα και αν χρειαστεις κατι αλλο μου λες

Γειά σου κι εσένα:) Τι είναι η ανάνηψη?

Οταν βγαινεις απο το χειρουργιο σε πανε σε μια αιθουσα σαν εντατικη οπου σε παρακολουθουν με μηχανηματα. Ωστε να ειναι σιγουροι οτι ολα δουλευουν καλα , πχ η καρδια ή να νεφρα ή τα πνευμονια καθως και να παρακολουθουν καθως φευγει το φαρμακο της αναισθησιας. Εκει καθεσε περιπου 2 ώρες αλλά ποικιλει ! Σε αυτο το σταδιο εισαι μισοναρκωμενος δηλαδη παθαινεις διαληψεις . Μπορει να κοιτας το ρολοι να λεει 10:30 και μετα απο λιγο να λεει 10:55 οποτε περναει γρηγορα η ωρα!

Μου είπανε ότι μόλις ξυπνήσω θα διψαω απίστευτα και πως θα έχω ένα σακουλάκι με υγρά στη κοιλιά μου. Επίσης φοβάμαι μήπως μείνει καμιά τρυπουλα στο στομάχι και μετά έχω πρόβλημα :/

Εγω οταν ξυπνησα δεν διψουσα καθόλου και τις τεσσερις μερες που δεν επρεπε να πιω νερο δεν διψουςα. Μιας και με ειχαν γεματο με ορους. Αλλα αν διψασεις υπαρχει κολπακι. Σου βρεχουν λιγο βαμβακι και το βάζεις στο στόμα το στραγγιζεις, ξεπλενεις λιγο το στομα και το φτυνεις. Και ολα κομπλε. Ναι θα εχεις ενα σακουλακι που θα τραβαει υγρα απο την περιοχη της κοιλιας. Αυτο λεγεται παροχετευση. Θα το εχεις για καποιες μερες και καθημερινα θα στο αδειαζουν και θα περνουν και δειγμα. Το να δημιουργηθει τρυπα στο στομαχι ειναι το πιο συχνο ειδος επιπλοκής και λεγεται διαφυγη αλλά συνολικά οι επιπλοκές στα χειρουργία αυτά ειναι 1-5% το πολυ. Αν τυχον και εχεις επιπλοκες ειναι αληθεια οτι ισως ταλαιπωρηθεις αλλά στο τελος θα πανε όλα καλά! Σκεψου ομως πως αν δεν κανεις χειρουργιο και δεν καταφέρεις να χάσεις κιλα με διαιτα. Σιγα σιγα θα περνεις ολο και περισσοτερα και στο τελος θα εχεις άλλα προβληματα ίσως και σοβαρότερα. Καταλαβαίνω τα αγχος σου αλλά δεν ειναι τοσο τραγικά τα πράγματα. ;)

Μαλιστα...Πώς είναι ο πρώτος μηνας? Διατροφικά? Σου λείπει το φαγητό ή βγάζεις φυσιολογικά την μέρα χωρίς πείνα?

Τον πρωτο μηνα μισησα το φάγητο. Με κυνηγουσε η μανα μου να φαω γιατι δεν ηθελα καθολου. Τωρα στο εξαμηνο εχουν υπαρξει φορες που, επειδη ειμαι πολυ απορροφημενος με κατι, ξεχασα να φαω το μεςημεριανο. Ωρες ωρες μου τη σπαει που πρεπει να φάω. Το προβλημα που εχω ειναι οτι νοιωθω ενα καψιμο στο στομαχι οταν εχω ωρα να φαω αλλά ειναι κατι φυσιολογικό. Εχουν ομως υπαρξει πολυ σπανια φορες που εχω λιγουρευτει κατι ενω δεν πειναω! Αλλα για αυτο ευθύνεται το μυαλο!

Χαχαχα απίστευτο! Γιατι αμα δεν πεινας ειναι πολυ πιο ευκολο να ακολουθησεις διατροφη. Αν επιτρέπετε πόσα κιλά είσαι και πόσα έχεις χασει? Και το δέρμα σου πως είναι? Γυμνάζεσαι? Η χαλάρωση φτιάχνετε με τη συχνή γυμναστική?

Ειμαι 103 τωρα, οταν μπηκα στο χειρουργιο ημουν 153,300 .
Το δερμα εχει χαλαρωσει πολύ αλλά με γυμναστική φτιαχνεται. Εχω δει πολλους νεαρους που μετα το χειρουργίο εχει σφιξει το δερμα.
Ειναι καλο το οτι ειμαστε πολυ νεαροι οποτε το σωμα λειτουργει πολυ πιο καλα απο οτι μεγαλυτερης ηλικιας ατομα. Εχω 2 μηνες που παω σε γυμναστηριο και εχω δει παρα πολυ μεγαλη βελτιωση αλλα μπορει να χρειαστουν και 1-2 χρονια για να ειναι ολα καλά. Αλλα νομιζω θα τα καταφέρω. Ετσι και εσυ επειδη εισαι νεαρη και δεν εχεις υπερ υπερβολικα κιλά πιστευω πως αν γυμναστεις θα πανε ολα καλα!!!

Εμένα το μόνο που με ταλαιπώρησε ήταν η νάρκωση. Ήμουνα χάλια οτα ξυπνησα. Ζαλάδες, εμετούς και τα συναφή. Αλλά όταν πέρασε το εφέ της νάρκωσης ήταν ολα τέλεια :D Την παροχέτευση εμένα μου την εβγαλε πριν καν πάρω εξιτήριο.
Επίσης εγώ δεν ειχα πόνους ή εμετους, αν κι εχω ακουσει άλλους να λένε πως κάνανε εμετούς. Νομιζω εχει να κανει με το να ακους λιγο το σωμα σου για το μεχρι πόσο αντέχει.

Για την χαλάρωση... εγω θα σας τα χαλάσω λιγάκι. Εκανα την sleeve στα 20-21 κάπου. Εχασα 70κάτι κιλά. Τρελή χαλάρωση δεν ειχα αλλά ένα πλάτσα πλούτσα υπήρχε παρά την γυμναστική, γιόγκα, χορούς, και τα συναφή. Οπότε το δευτερο νυστερι δεν το γλύτωσα. Εκανα φουλ κοιλιά, μίνι μπράτσο, και ανόρθωση στηθους γιατι ειχε πέσει πάτωμα (δεν εχασα μεγεθος για καποιον λόγο, δεν με χάλασε :P).

Γενικά μην αγχώνεσαι, κοίτα να μπεις με όσο καλύτερη ψυχολογία μπορείς και προετοιμάσου για τελειώς διαφορετική ζωή! ^_^

Καλυψώ από χειρουργημένο σε χειρουργημένο υπάρχουν διαφορές δεν είναι όλοι ίδιοι οργανισμοί.
Εγώ όταν ξύπνησα είχα ξηροστομία. Προσπαθούσα να βγάλω σάλιο και δεν μπορούσα. Είχε στεγνώσει ο λαιμός μου απ' τη νάρκωση. Τελικά κάποιος νοσοκόμος -στην ανάνηψη- με άκουσε και μου έβρεξε τα χείλη και συνήλθα. Από κει και πέρα όταν με πήγαν στο δωμάτιο μου ο άντρας μου μού έβρεχε τακτικά τα χείλη κι έτσι δεν ένιωθα ιδιαίτερη δίψα. Πόνους δεν είχα, ούτε σακουλάκι στην κοιλιά είχα, τη μόνη παροχέτευση που είχα ήταν το σωληνάκι στη μύτη κι αυτό μετά από κάποια ώρα μου το αφαίρεσαν. Έβλεπα τους άλλους χειρουργημένους και νόμιζα πως σε μένα δεν έκαναν την επέμβαση κι άρχισα να ρωτάω τις νοσοκόμες. Η απάντηση ήταν πως ο γιατρός ο ίδιος έκρινε πως δεν χρειαζόταν να έχω παροχετεύσεις. Πόνους δεν είχα καθόλου, παρά μόνο τραβήγματα στην κοιλιά απ' τα ράμματα.

Αν τυχόν παρουσιαστεί η οποιαδήποτε επιπλοκή συνήθως βγαίνει όταν ήδη νοσηλεύεσαι. Από κει και πέρα όταν πας στο σπίτι και κάνεις του κεφαλιού σου διατροφικά το λάθος θα είναι δικό σου. Να ξέρεις πως φεύγοντας απ' το νοσοκομείο θα σου δώσουν διατροφικές οδηγίες. Αν τις ακολουθήσεις όπως πρέπει θα χάσεις σχεδόν όλα σου τα περιττά κιλά μέσα σε ένα χρόνο ίσως και πιο γρήγορα.
Να έχεις υπ' όψιν πως η επέμβαση σου -αν είναι τελικά "μανίκι"- είναι καθαρά περιοριστικού τύπου και το μειονέκτημά της είναι πως αν δεν προσέχεις διατροφικά (όταν πια θα μπορείς να τρως απ' όλα) τα κιλά παραμονεύουν να ξαναμπούν.

Γράψε μας τι τελικά σου είπε ο γιατρός. Σου είπε πως όντως θα κάνεις επέμβαση; Αν ναι, θα κάνεις "μανίκι" ή μπάι-πας;

Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και το χρόνο που αφιερώσετε να μου απαντήσετε. Στο γιατρό πήγα σήμερα κανονισα τιμή και ξεκινάω τη διαδικασία...θα πάω μεθαύριο από τι κλινική του να μου γράψουν τις εξετάσεις που πρέπει να κάνω. Αλλά είναι λίγο μπέρδεμα γιατί πρέπει άμα θέλω να μην υπάρχουν καθυστερησεις να πηγαίνω φέρνω εγώ τα χαρτια από ιατρικό σε ΙΚΑ περιοχής και ατομικά περιοχής στην επιτροπή. Επίσης επειδή έχω παθες και μια θρομβωση στα 19 μου πρέπει να κάνω και εξέταση θρομβοφιλιας γιατί αν έχω θρομβοφιλια θα υπάρχει πρόβλημα.:shocked2:

Συγγνώμη....αλλά...υπάρχει ανοιχτό θέμα για την σληβ με 500 σελίδες...έχουν γραφτεί τα πάντα...σε ποιον ασθενη ταιριαζει,επιπλοκές,αποτελ έσματα,επιτυχίες και αποτυχίες...άδικα επαναλαμβάνω στε..
Σημείωση:το δέρμα που περισσεύει μετά από απώλεια βάρους δεν μαζεύει με γυμναστική...μην δίνεται λάθος πληροφόρηση...θα μαζέψει όσο μπορεί ανάλογα το περισσεμα αλλα κυρίως αναλογα την ποιότητα του δέρματος και το υπολοιπο απομακρύνεται με επέμβαση. Η γυμναστική γυμνάζει τους μυς.δεν τσιτωνει το δέρμα..

Γεια και χαρα φιλέ Στελιο!
Εχεις δικιο σχετικα με το γυμναστηριο, δεν το διατυπωσα σωστα.
Η γυμναστική ομως μπορει να βοηθήσει στο εξης: Μπορει να δημιουργησει μύες οι οποιοι θα φουσκώσουν και θα τσιτώσουν λιγο το δέρμα. Αλλά οντως δεν γίνονται θαυματα. Παρολα αυτα, λιγο η γυμναστικη, λιγο το αυτοματο μαζεμα του δερματος ισως να ελαχιστοποιήσει το κακο. Το λεω επειδη στις επανεπισκεψεις μου στο γιατρο συναντω αρκετα ατομα και τα περισσοτερα, που ειναι νεαρης ηλικιας, μου λενε οτι δεν χρειαστηκε να κανουν πλαστική. Υπαρχει λιγο χαλαρό δερμα αλλά οχι πολύ!

Σε λίγο χαλαρό δέμα,ναι,θα βοηθήσουν αυτά και με καλή ποιότητα δέρματος. Αλλά όταν έχει χαθεί πολύ βάρος, όσο καλό και να είναι το δέρμα, δεν μπορεί να μαζέψει τόσο πολύ. Ευτυχισμένος και τυχερός όποιος έχει τόσο καλό δέρμα και αποφύγει την δερματαφαίρεση.

Γεια σας,

αν και εγώ σας ρίχνω μια δεκαετία και σιγουρα εσείς βιώνετε διαφορετικά τα αποτελέσματα της επέμβασης, θα ήθελα να πω ότι η χαλάρωση είναι μεν ενα σοβαρό θέμα που μας απασχολεί όλους, όμως υπάρχουν πιο σοβαρά, τόσο κατά την διαδικασία της απόφασης και του προεγχειρητικού ελεγχου, όσο και μετά την επέμβαση. Χαίρομαι που ως νέοι διαχειρίζεστε τους φόβους σας και λαμβάνετε τόσο σπουδαίες αποφάσεις. Ξέρουμε όλοι που μπήκαμε σε τέτοια διαδικασία ότι ο φόβος είναι αναπόφευκτος αλλά συνάμα και βοηθητικός στο να μην προχωράμε αψήφιστα και στα τυφλά σε μικρές και μεγάλες αποφάσεις, από το αν θα διψάμε μετά μέχρι στο ποιος θα μας χειρουργήσει.
Για μένα το πιο σοβαρό από όλα ήταν να προετοιμαστώ ψυχολογικά ώστε να αντιμετωπίσω όλα τα πιθανά αποτελέσματα από τα θετικά μέχρι τις επιπλοκές. Είχα συνειδητοποιήσει ότι το ήθελα πολύ, είχα κουραστεί με τον ρυθμό μεταβολισμού μου και τις άκαρπες προσπάθειες και ήμουν έτοιμη, αλλά και τρομοκρατημένη, για τα χειρότερα.
Είναι σοβαρό θέμα να προετοιμάσει κάποιος το σώμα και το μυαλό του να δεχτεί τις αλλαγές.

Ναι το ξέρω το δύσκολο είναι η ψυχολογία πως θα είμαι ηρεμεί ψυχολογικά γιατί ξέρω ότι μέσα θα κλαίω όχι επειδή θέλω να κλαίω αλλά λόγο άγχους θα ξεσπάει κάπως το σώμα μου και αυτό είναι συνήθως κλάμα.

Παιδιά εγώ η χαλάρωση που ειχα ήταν τοσο λίγη που μεχρι κι ο πλαστικος εφτασε σε σημείο να μου πει "δεν χρειάζεται" αλλά η δική μου ψυχολογία ακόμα κι από αυτό το ελάχιστο γαμιόταν. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο... Εγώ γειωνα όλη την προσπάθεια επειδη π.χ. οταν έσκυβα φαινόταν λιγο "κρεμασμένη" η κοιλίτσα.
(Ναι θέματα, το ξέρω :P )