Και τώρα πως χάνονται 60 κιλά...;

Καλησπέρα και συγνώμη προκαταβολικά αν θα σας κουράσω.
Δεν είμαι σίγουρος γιατί σας γράφω. Προφανώς έχω πρόβλημα, αλλά δεν ξέρω τι ζητάω από εσάς. Ίσως το ανακαλύψω γράφοντας. Το σίγουρο είναι ότι θέλω να μιλήσω για το πρόβλημά μου. Θέλω να συζητήσω για το πρόβλημά μου και θέλω να ακούσω γνώμες, εμπειρίες και συμβουλές. Κάτι που γενικότερα στη ζωή μου δε μπορώ να κάνω, δεδομένου ότι κάποιος που δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημά μου, δε μπορεί να καταλάβει. Ούτε καν κάποιος "απλά παχύσαρκος" δηλαδή δε μπορεί να καταλάβει... Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας και όσο μπορώ αναλυτικός, εννοείται όμως μπορείτε να ρωτήσετε ό,τι θέλετε, χωρίς φραγμούς.
Κατ' αρχάς, είμαι 39 χρονών. Έχω ύψος 1,90 και ζυγίζω 186 κιλά. Από 5-6 χρονών, ήμουν ένα χοντρό παιδάκι. Έγινα ένας χοντρός έφηβος, νέος και κατέληξα ένας παχύσαρκος νέος και στη συνέχεια μεσήλιξ (ιχχχ). Όταν ήμουν γύρω στα 13, είχα έντονους πόνους στα γόνατα. Δεν σχετιζόταν άμεσα με την παχυσαρκία. Οι γιατροί τότε, μου απαγόρευσαν να καταπονώ τα γόνατά μου, αποκλείοντας αθλήματα και λοιπές δραστηριότητες. Κάτι που εξελίχθηκε σαν δικαιολογία, ώστε ποτέ να μην γυμνάζομαι, ούτε καν με τρόπους που μου επέτρεπαν, όπως το ήπιο βάδισμα και το κολύμπι. Μεγαλώνοντας έγινα ένας νεαρός που σιχαινόταν κάθε είδους δραστηριότητα. Πάντα με ενοχλούσε το βάρος μου, αλλά όχι για τους σωστούς λόγους. Με ενοχλούσε η εμφάνιση, ότι δεν έβρισκα εύκολα ρούχα κλπ. Το γεγονός ότι δεν έβρισκα "γκόμενα" δεν ήταν στα τοπ προβλήματά μου, και το αναφέρω αυτό, γιατί συνήθως είναι ένα ισχυρό κίνητρο για τους νέους. Πέρα λοιπόν από αυτά, δεν είχα και πολλά προβλήματα. Ήμουν πάντα κοινωνικός, είχα φίλους, στο σχολείο ήμουν πάντα μέλος της "κουλ παρέας" (έλεος) του σχολείου, ήμουν πάρτι άνιμαλ κλπ κλπ. Και σαν μαθητής και σαν φοιτητής και στην υπόλοιπη ζωή μου δεν ήμουν ποτέ αποξενωμένος. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έκανα δίαιτες, με τα γνωστά αποτελέσματα. Έχανα κάποια κιλά, σταματούσα, τα ξαναέβαζα και το σώμα γινόταν ολοένα και πιο πλαδαρό... Στα 22 μου έφτασα να ζυγίζω 140 κιλά. Εκεί έκανα και τη πρώτη σοβαρή απόπειρα να χάσω βάρος και μέσα σε ένα χρόνο είχα χάσει 25 κιλά και μπορώ να πω ότι ήμουν οκ. Δεν ήμουν αδύνατος, αλλά δεν ήμουν παχύσαρκος. Ήμουν αυτό που λέμε "χοντρούλης". Αμέσως μετά ήρθε ο Στρατός στη ζωή μου και 18 μήνες μετά ζύγιζα 145 κιλά... πορεύτηκα με αυτά και τα αυγάτισα, φτάνοντας στα 28 μου τα 154 κιλά.
Τότε πήγα σε διατροφολόγο. Και ήταν η πρώτη φορά που γινόταν δουλειά σωστή. Έχασα κάπου 30 κιλά, με πολύ σωστή και ισορροπημένη διατροφή και χωρίς ακρότητες. Κάπου εκεί όμως άρχισαν τα προβλήματα. Στην αρχή, δεν έχανα βάρος. Το αποδώσαμε στην κόπωση του οργανισμού και έκανα υπομονή, συνεχίζοντας ακάθεκτος. Μετά άρχισα να βάζω κιλά, ενώ ήμουν σε διατροφή. Μετά την επιμονή της διατροφολόγου, έκανα εξετάσεις και διαπίστωσα ότι ο θυροειδής μου ήταν αρρύθμιστος. Πήγα σε έναν γιατρό (ο Θεός να τον κάνει) μου έδωσε μια αγωγή και μου είπε να περιμένω ενάμιση μήνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα έφτασα στο σημείο να παίρνω 5 κιλά την εβδομάδα -κάνοντας δίαιτα- και όταν επικοινώνησα με το γιατρό, απλά με ρώτησε αν έχει ανοίξει η όρεξη μου. τον διαολόστειλα και απευθύνθηκα σε μια άλλη γιατρό, για την οποία είχα ακούσει πολύ καλά λόγια. Όταν είδε τις εξετάσεις μου και την αγωγή που έπαιρνα, τραβούσε τα μαλλιά της. Μου έδινε δοσολογία που αντιστοιχούσε σε βρέφος και δύο διαφορετικές ουσίες που η μία εξουδετέρωνε την άλλη, με αποτέλεσμα οι τιμές μου να γίνουν ακόμα χειρότερες. Μου πήρε 6-7 μήνες να καταφέρω να ρυθμίσω τις τιμές μου και μέχρι να γίνει αυτό είχα πάρει όλα τα κιλά που έχασα συν καμιά δεκαριά μπόνους. Όλη αυτή η διαδικασία, μου άφησε και έξτρα δωράκι, ένα μεταβολικό σύνδρομο και Διαβήτη τύπου 2. Και δώστου χάπια και δώστου άλλες αγωγές και δώστου πειράματα... Και από τότε ταλαιπωρούμαι...
Και φτάνουμε στο σήμερα. Λίγο πριν τα 40, παίρνω 8 φάρμακα την ημέρα, και η ζωή μου πλέον έχει γίνει πολύ δύσκολη. Δυσκολεύομαι με απλά καθημερινά πράγματα, από το να βάλω τα παπούτσια μου, μέχρι να κατουρήσω (με το μπαρδόν). Δε μπορώ να κάνω μια βόλτα με τα πόδια, δε μπορώ να σταθώ όρθιος πολύ ώρα. Δυσκολεύομαι στο σεξ και λόγω "διάπλασης" και λόγω δυσλειτουργίας (μπορώ να γίνω πιο αναλυτικός αν θέλει κάποιος). Δε μπορώ να καθίσω όπου να ναι -πχ σε μια καφετέρια, στο σινεμά- γιατί δεν χωράω πάντα στις καρέκλες. Αποφεύγω να καθίσω στο λεωφορείο γιατί ο διπλανός μου θα στριμωχτεί και πάει λέγοντας...
"γιατί δε κάνεις δίαιτα;" μου λένε όλοι με ύφος ανακάλυψα την Αμερική. "γιατί δε γυμνάζεσαι - περπατάς" μου λένε κάποιοι άλλοι, λες και εμένα δε μου πέρασε ποτέ από το μυαλό. Ακούστε πιο είναι το θέμα: Αφ ενός έχω κουραστεί τρομερά μετά από τόσα χρόνια και όλες αυτές τις προσπάθειες. Αφ εταίρου, έχω φτάσει πλέον σε ένα σημείο, που η ποσότητα και η ποιότητα των τροφών που καταναλώνω, δεν είναι τέτοια που να δικαιολογεί το βάρος μου. Με αποτέλεσμα η λέξη δίαιτα, σε εμένα να σημαίνει λιμοκτονία. Δεν τρώω πολύ παραπάνω από αυτά που έτρωγα όταν έκανα διατροφή. Το θέμα της γυμναστικής. Όλοι νομίζουν ότι απλά κουράζομαι και μου προτείνουν το γνωστό "σήμερα θα περπατήσεις 10 λεπτά, αύριο 20 κοκ". Δεν κουράζομαι. Πονάω! Και πονάω πολύ! Σε σημείο που αν για κάποιο λόγο περπατήσω, μετά πλακώνομαι στα μεσουλίντ και κλαίω από τους πόνους στους αστραγάλους μου. Δεν κάνω πλάκα. Δε λέω ότι είναι αδύνατο, λέω ότι είναι τρομερά δύσκολο και δεν αρκεί "απλά να το πάρεις απόφαση".
Έχω ψαχτεί για βαριατρικές επεμβάσεις, πήγα και στο Ρίο και σε άλλους στην Αθήνα, αλλά με πανικοβάλει η σκέψη μιας επέμβασης και με τρελαίνει η αναμονή που συνήθως υπάρχει μέχρι να "έρθει η σειρά σου". Επίσης ζω σε νησί, οπότε κάτι τέτοιο είναι ακόμη πιο δύσκολο, λόγω μετακίνησης και διαμονής. Αν είχα τα χρήματα και μπορούσα να το κάνω άμεσα, ίσως να το σκεφτόμουν πιο ψύχραιμα. Επίσης να πω, ότι έχω 4 γνωστούς που κατέφυγαν σε διαφορετικές μεθόδους (γαστρικό bypass, sleeve, πτύχωση και δακτύλιο) και οι 3 από αυτούς έχασαν κάποια κιλά στην αρχή αλλά μετά τέλος. Και άρχισαν να τα βάζουν ξανά με μεγαλύτερη πλέον δυσκολία να κάνουν δίαιτα, δεδομένου ότι ο οργανισμός είχε συνηθίσει να λαμβάνει λίγη τροφή... Η μόνη πετυχημένη ας πούμε περίπτωση ήταν αυτή που έκανε sleeve, η οποία απλά κάνει μονίμως δίαιτα για να μην τα ξαναπάρει.
Είμαι σε μια φάση που θέλω να κάνω κάτι. Έχω τη διάθεση. Απλά θέλω να το κάνω σωστά. Γιατί ξέρω ότι αν δεν αποδώσει, θα τα παρατήσω και θα βρεθώ στα 200 κιλά... Πλέον δεν είναι θέμα εμφάνισης, αυτό δε με ενδιαφέρει. Ούτε και θέλω να γίνω "αδύνατος". Απλώς θέλω να βελτιωθεί λίγο η ποιότητα ζωής μου και κυρίως, δεν θέλω να πεθάνω. Έχω τη στήριξη του συντρόφου μου (είμαι gay παρεμπιπτόντως- άσχετο), ο οποίος δεν έχει κανένα πρόβλημα με το σώμα μου -έτσι με γνώρισε-, αλλά καταλαβαίνω ότι στεναχωριέται να με βλέπει να ταλαιπωρούμε και εγώ στεναχωριέμαι που δε μπορώ να του προσφέρω κάποια απλά πράγματα, όπως μια όμορφη βόλτα.
Αυτά. Δε ξέρω αν ξέχασα κάτι. Δε ξέρω αν έχετε να μου πείτε κάτι. Κάθε άποψη είναι καλοδεχούμενη, κάθε συμβουλή σεβαστή. Συγνώμη και πάλι που σας κούρασα με το "σεντόνι", αλλά ήθελα να σας δώσω μια πλήρη εικόνα.
Ευχαριστώ πολύ για το χώρο και το χρόνο σας.

ΥΓ Σκεφτόμουν να ανεβάσω φωτογραφίες ώστε να γίνει πιο κατανοητό το πρόβλημα με το σώμα μου, αλλά είπα να μη το κάνω τσίρκο. Αν κάποιος για κάποιο λόγο πιστεύει ότι θα τον βοηθήσει στο να έχει άποψη, εδώ είμαι.

Καλησπέρα! Διάβασα πολύ προσεκτικά όλα όσα έγραψες, και πραγματικά δεν με κούρασε καθόλου.
Λυπάμαι για όλα όσα έχεις περάσει, και δεν είναι λίγα. Για κάποια από αυτά δεν ήσουν υπεύθυνος εσύ, είσαι όμως για κάποια άλλα, όπως όλοι μας για τις επιλογές που κάνουμε ή για τον τρόπο ζωής μας.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, η μοναδική είναι η σωστή διατροφή και η στέρηση. Δεν θα σε συμβουλέψω να κάνεις επέμβαση, δεν είναι κάτι που γνωρίζω, δεν έχω κάνει προσωπικά, ίσως τα υπόλοιπα μέλη σε βοηθήσουν με την γνώμη τους, επειδή το έχουν κάνει.
Θεωρώ όμως, ότι για έναν άντρα στο ύψος σου (είσαι πανύψηλος), τα κιλά αυτά αντιμετωπίζονται με κάποια ειδική δίαιτα.
Οι άντρες μάλιστα χάνουν πιο εύκολα βάρος από τις γυναίκες. Στη θέση σου, θα έψαχνα κάποιον ειδικό (εάν όχι στο νησί που είσαι), στην Αθήνα ή σε κάποια μεγάλη πόλη, υπάρχει και το skype που πολλοί το δοκιμάζουν, και θα βοηθούσα τον εαυτό μου, αρχικά να είναι περισσότερο υγιής, και σε δεύτερη μοίρα να βελτιώσω τον τρόπο ζωής μου.
Πάντως, επιβάλλεται να κάνεις κάτι, τα κιλά είναι αρκετά ήδη, σε βοηθάει το ύψος, αλλά αν ανέβουν κ άλλο, τότε τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα.
Συγγνώμη που σου το λέω, αλλά δεν νομίζω ότι δεν τρως πράγματα παχυντικά, πολλοί έχουν θυρεοειδή αλλά όταν είναι ρυθμισμένος, ρυθμίζουν και το βάρος τους.
Τα παχυντικά φαγητά και τα γλυκά, πρέπει να τα περιορίσεις.
Εδώ εγώ που ήμουν 110 κιλά, όταν έσκυβα να δέσω τα κορδόνια μου πονούσε η κοιλιά μου από την πίεση, δυσκολευόμουν πολύ και άλλαξα τον τρόπο ζωής μου, και προσπαθώ ακόμα, δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι ακατόρθωτο.
Εσύ προς τα που προσανατολίζεσαι αυτόν τον καιρό?

Αγαπητή Ελένη, κατ' αρχάς σε ευχαριστώ που διάβασες αυτά που έγραψα και που μπήκες στον κόπο να μου απαντήσεις. μου δίνεις την ευκαιρία, απαντώντας σε σένα, να ξεκαθαρίσω 2-3 πραγματάκια.
Δεν είπα ότι δεν τρώω παχυντικά και σαφέστατα δε λέω ότι δεν τρώω. Κανείς δε παχαίνει με τον αέρα. Απλώς σε κάποιες περιπτώσεις αυτά που τρως μεταβολίζονται σωστά και σε κάποιες άλλες ακραίες, ακόμα και το μπρόκολο που θα φας, μπορεί να σε παχύνει. Εγώ μίλησα για δυσκολία. Είπα ότι δε κάνω υπερβολές που να δικαιολογούν το βάρος μου, με την έννοια ότι -κακά τα ψέμματα- όταν βλέπεις κάποιον στα κιλά μου, φαντάζεσαι να τρώει 2-3 πιάτα φαγητό και όλη τη μέρα να μασουλάει λιχουδιές. Εγώ αυτό δε το κάνω και ούτε το έκανα ποτέ. Και γλυκά έτσι κι αλλιώς δε μπορώ να φάω πλέον, γιατί όπως είπα είμαι διαβητικός... Όταν κάποιος έχει προβλήματα με το θυρεοειδή και κυρίως μεταβολικό σύνδρομο, μπορεί όπως σωστά είπες να ρυθμίσει το βάρος του. Με δυσκολία και πολύ προσοχή, αλλά μπορεί. Εδώ δε μιλάμε για μια ρύθμιση όμως. Εδώ μιλάμε για μια μεγάλη απώλεια κιλών, ώστε να φτάσουμε στο σημείο να προσέχουμε το βάρος μας. Δε μιλάμε για 5-10 κιλά, μιλάμε για 60+. Είπα ότι θα είμαι ειλικρινής και είμαι. Δεν είμαι παιδάκι να θέλω να τα παραλέω για να μου πούνε "άχουτο μωρέ το καημένο τι τραβάει". Απλά έχω βαρεθεί να απολογούμαι και να προσπαθώ να πείσω τους πάντες για το αν και πόσο τρώω. Ακόμα και γιατρούς έχει χρειαστεί να πείσω, όταν είδα την αμφισβήτηση στα μάτια τους. Ναι, δεν παχαίνουμε με τον αέρα, αλλά πραγματικά κάποιες περιπτώσεις είναι διαφορετικές. Όπως είχε πει και ο διαβητολόγος μου, πρώτη φορά που τον επισκέφθηκα και άρχισα το τροπάριο να τον πείσω για τη διατροφή μου, "μην απολογείσαι. Αν όντως η διατροφή σου ήταν τόσο κακή όσο φαίνεται, οι εξετάσεις σου θα ήταν αντίστοιχες. Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος 170 κιλών (τότε) με κακή διατροφή, να έχει τόσο καλές τιμές σε χοληστερίνη, τριγλικερίδια, τρανσαμινάσες κλπ κλπ".
Όχι, δε το θεωρώ ακατόρθωτο βεβαίως. Αν το θεωρούσα, δε θα έμπαινα στον κόπο να γράψω όλα αυτά. Θα καθόμουν να έκλαιγα τη μαύρη μου μοίρα. Ούτε το θεωρώ δύσκολο. Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Θέλω απλά, επειδή είμαι σε φάση να κάνω μια νέα προσπάθεια, να το κάνω σωστά. Για τους λόγους που προανέφερα στο προηγούμενο ποστ. Δε με παίρνει να κάνω "άλλη μια δίαιτα". Και γι αυτό ψάχνω να ακούσω τι έχουν να πουν άνθρωποι που το βιώνουν ή το έχουν βιώσει. Είναι βασική προϋπόθεση για μένα να είμαι ειλικρινής, ώστε να μπορέσω να πάρω -αν πάρω- ουσιαστική βοήθεια.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση :)

ΥΓ Αλήθεια, πόσα κιλά έχασες αν επιτρέπεται;

Έχεις περάσει παρα πολλά και σαφώς τα θέματα υγείας σε επιβάρυναν ακόμα πιο πολύ οχι τόσο σωματικά όσο ψυχολογικά ... Είχες πάρει έναν καλο δρόμο αλλα οι καταστάσεις σου τα χάλασαν..
Να μην μακρυγορω όμως ... Συμφωνώ με την Ελένη, ούτε εγω γνωρίζω για το θέμα επέμβασης αλλα διαφωνώ σε κάτι μαζι σου !!!
Γιατι σώνει και ντε πρέπει να πείσεις τους άλλους για το πως και τι τρως? Ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του .. Κανείς μα κανεις δεν ειναι στη θέση σου ...
Θέληση έχεις , αποφασισμένος φαίνεσαι οποτε σε συνδυασμό με τους γιατρούς που σε παρακολουθούν βρες και έναν σωστό διατροφολόγο η ζητά να σου συστήσουν ... Ενα σωστό επαγγελματία χρειάζεσαι ..
Τωρα στο θέμα της επέμβασης φαίνεται να το σκέφτεσαι .. Εγω να σου πω κάτι τέτοιο το φοβάμαι όμως δεν γνωρίζω και πολλά... Κάποια μέλη που το εχουν δοκιμάσει ίσως σου πουν απόψεις ..
Θέλει κουράγιο υπομονή και επιμονή αλλα στη δικη σου περίπτωση πολύ περισσότερο απο τον καθένα !!!
Για να γράψεις όμως εδω σημαίνει και ότι προβληματίζεσαι σε απασχολεί και το θέλεις !!!
Εύχομαι να βρεις την ιδανική για σένα λύση !!!

Έχω χάσει 18 κιλά και συνεχίζω, είμαι 92 πλέον. Έχω όμως μια φίλη, που της λέω να γίνει μέλος και θα βοηθήσει πολύ κόσμο, η οποία έχασε 45 κιλά εντελώς μόνη από τα 134 σήμερα είναι 90, και συνεχίζει.
Όταν πήγε στον διατροφολόγο και της έκανε μέτρηση ρυθμού μεταβολισμού, της είπε ότι έχει ρυθμό χελώνας, και όντως έχανε πολύ αργά, αλλά έχανε.
Δεν χρειάζεται να χάνεις 5 κιλά την εβδομάδα για να αισθανθείς καλύτερα, αρκεί 1 και σιγά σιγά θα φανεί η διαφορά.
Εγώ αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι σε καταλαβαίνω, γιατί και εμένα τα ίδια μου έλεγαν, πόσο τρώω και τέτοια, με την διαφορά ότι εγώ έτρωγα όντως άπειρα γλυκά, καθώς επίσης επειδή είχα και εγώ δυσκολίες λόγω των κιλών, να βρω ρούχα, να μην ενοχλώ τον διπλανό στα μέσα μεταφοράς, να ντρέπομαι όταν είχε μεν χώρο για έναν ακόμα το ασανσέρ, αλλά να μην έμπαινε γιατί φοβόμουν ότι θα μου έλεγαν ότι χωράει ένας μεν, αλλά όχι σε αυτά τα κιλά.
Είσαι νεότατος, έχεις προσωπική ζωή, γιατί να μην τα χαρείς όλα αυτά? Ξέρω ότι σε ρίχνουν τα θέματα υγείας, το αντιλαμβάνομαι όμως με την σωστή παρακολούθηση, θα είσαι όλο και καλύτερα.
Έλα να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, όσο δύσκολο και αν είναι, έχεις δύναμη, θέληση, στήριξη, θα πετύχει. Ας μην χάσεις 60 κιλά, ας χάσεις 30 με 40, στο δικό σου ύψος, δεν θα είναι τόσο έντονα τα κιλά αυτά.

Καλησπέρα και καλως όρισες,

ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου.
Τι να σου πω.. Ειδικός δεν είμαι, αλλα πραγματικά διαβάζοντάς σε το μόνο που σκεφτόμουν είναι πόσο κακό μπορεί να κάνει η δίαιτα, ή μάλλον μια κακή δίαιτα σε συνδυασμό με κακούς γιατρούς. Προβολή της δικιάς μου φρίκης πάνω στην ιστορία σου κάνω μάλλον αλλά αυτό με έκανες και σκέφτηκα.

Μακάρι να μπορέσεις να το νικήσεις όλο αυτό με λιγότερο αναίμακτες λύσεις, αλλά εδώ μέσα είδαμε περιπτώσεις ανθρώπων που πραγματικά άλλαξαν ζωή μέσω βαριατρικών επεμβάσεων.

Διάβασε, ενημερώσου, ψάξε.
Είμαι σίγουρη πως θα επικοινωνήσουν μαζί σου κι άλλα μέλη που επέλεξαν βαριατρικές επεμβάσεις.
Αλλα μπορείς να ανατρέξεις και σε σχετικά θέματα για να ενημερωθείς.
Έτσι ώστε ό,τι κάνεις να το κάνεις συγκροτημένα, σωστά κι ελπίζω εν τέλει οριστικά.

Εγώ θα σου ευχηθώ καλή δύναμη στον αγώνα σου
Καλώς μάς ήρθες
Venceremos

Παιδιά είναι μεγάλο θέμα αυτό με τις δίαιτες. Το λέω όπου σταθώ και όπου βρεθώ και καμιά φορά με κοιτάνε σαν τρελό. Είναι προτιμότερο να μη κάνεις δίαιτα, παρά να κάνεις αυτές τις ανόητες ανεύθυνες που κυκλοφορούν και υπόσχονται θαύματα. Βλέπω κόσμο να κάνει δίαιτες από περιοδικά ή δίαιτες των 600 θερμίδων κλπ και τους φωνάζω να σταματήσουν να το κάνουν αυτό στον εαυτό τους. Ακόμα και σε διατροφολόγους να πάνε, πάλι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Γενικά έχω σαν αρχή, όποιος μας υπόσχεται θαύματα, 90% θα μας κάνει κακό. Ο κάθε οργανισμός είναι μοναδικός και έχει τις δικές του ανάγκες. Βλέπω προτάσεις από διάφορους "έχασα 15 κιλά, τρώγοντας". Και εννοούν 1 φλιτζάνι δημητριακά το πρωί, 60γρ πρωτεΐνη το μεσημέρι με σαλάτα και ένα φρούτο το βράδυ. Αν τα φάω αυτά εγώ που είμαι δυο μέτρα άντρας, το πιο πιθανό είναι να πάθω τίποτα και να αρρωστήσω. Είναι επικίνδυνα και ανεύθυνα όλα αυτά. Ή συμβουλευτείτε ειδικούς ή μη κάνετε ακρότητες.

καλησπερα και απο μενα και καλη αρχη στον αγωνα σου! και εγω το ιδιο με την μαρουλενια σκεφτηκα '' πόσο κακό μπορεί να κάνει η δίαιτα, ή μάλλον μια κακή δίαιτα σε συνδυασμό με κακούς γιατρούς.''οτι εγινε εγινε! το θεμα ειναι τι θα κανεις απο εδω κ περα. μη σκεφτεσαι οτι εχεις να χασεις 60 και κιλα. δες το με αλλο ματι. ξεκινα να φροντιζεις τον εαυτο σου. ξεκινα να υιοθετεις πιο υγιεινες συνηθειες και να μην παραιτεισαι. μπορεις να συμβουλευτεις καποιον γιατρο που σε παρακολουθει να σε κατευθυνει σε καποιον επαγγελματια στο θεμα της διατροφης και να ξεκινησεις σιγα σιγα. 1 5 10 ποτε θα γινουν 30 ουτε θα το καταλαβεις. και ειναι πολυ σημαντικο το οτι εχεις εναν συντροφο που σε στηριζει! δεν εισαι μονος σου σε ολο αυτο.η λυση του χειρουργιου δεν ειναι η ευκολη λυση. οποιον δρομο κ να διαλεξεις θελει δυναμη. δυναμη να συνεχιζεις. το πρωτο βημα το χεις κανει.πηρες την αποφαση! μοιραστηκες την ιστορια σου! ξεκινα να ενημερωνεσαι για το χειρουργειο για την διατροφη για ολα. οσο για τους αλλους δεν χρειαζεται να αποδειξεις τιποτα κ σε κανεναν.μονο εσυ ξερεις πως αισθανεσαι κ μονο εσυ εχεις την δυναμη να το αλλαξεις αυτο! οτι κ να επιλεξεις σου ευχομαι ολα να σου πανε καλα!

Καλά, με τους γιατρούς έχω άλλο θέμα. Όλοι τους με βλέπουν σαν challenge... Με αποτέλεσμα να με πιέζουν και να με φορτώνουν με φάρμακα και εξετάσεις... Τέλος πάντων. Έχω υιοθετήσει εδώ και λίγους μήνες κάποιες μικρές αλλαγές, που ξέρω ότι δεν θα έχουν ορατό αποτέλεσμα, αλλά σε βάθος χρόνου θα έχουν (εννοείται δεν τις επινόησα, συμβουλές από διατροφολόγο και γιατρούς είναι). Για παράδειγμα ο καφές. Έβαζα 3 κουταλιές ζάχαρη και δυο καφέ. Στην αρχή το περιόρισα ώστε να πίνω μόνο ένα την ημέρα. Μετά άρχισα να μειώνω σταδιακά τη ζάχαρη (για να μη φάω φρίκη). Το έχω φτάσει στη μιάμιση κουταλιά. Το πρωί τρώω ένα τοστ. Εδώ και ένα μήνα σταμάτησα να βάζω βούτυρο. Ακούγονται μικρά και ανούσια -δεδομένων των κιλών μου- αλλά ακούστε το όπως μου το εξήγησε ο Καλφαρέτζος στο Ρίο. Μιάμιση κουταλιά ζάχαρη έχει 30 θερμίδες. Από μόνο του είναι αστείο. Σε μία εβδομάδα είναι 210 θερμίδες και σε ένα χρόνο περίπου 11000. Με καμιά δεκαριά τέτοιες αλλαγές, καταλαβαίνουμε ότι σε βάθος χρόνου, υπάρχει ένα σεβαστό αποτέλεσμα. Έχω κόψει τα γλυκά (έτσι κι αλλιώς, λόγω διαβήτη) και το ψωμί και τις τελευταίες μέρες τα βράδια τρώω γιαούρτι και φρούτα. Προσπαθώ να με "φέρω σε μια τάξη" σιγά σιγά, ώστε να μη φρικάρω και τα παρατήσω πάλι. Ελπίζω να αποδώσει...

Δεν χρειάζεται να κάνεις υπερβολές, και να μην μένεις με γιαούρτι το βράδυ, να τρως ένα γεύμα, ταπεινή μου άποψη, το γιαούρτι είναι για άλλους τύπους όχι για εμάς που έχουμε κάμποσα κιλάκια.
Και όσο μπορείς να τρως σαλάτες και λαχανικά, σε εύλογο χρονικό διάστημα ενεργοποιούν τον μεταβολισμό και ακόμα και αν τρως κάτι παραπάνω, εκείνος έχει μάθει να καίει και θα χάνεις βάρος, σε εμένα τουλάχιστον έτσι έγινε. Όλα καλά θα πάνε, μην αποκλείεις την επέμβαση, θα σου γράψουν και άλλα παιδιά με εμπειρία σε αυτό το θέμα, και σκέψου ποια θα είναι η καλύτερη επιλογή, είσαι νεότατος, έχεις όλο τον καιρό μπροστά σου, η αρχή είναι δύσκολη, όλα καλά θα πάνε.

Αυτο που ειπες οτι εισαι διαβητικος και εκοψες τα γλυκα , αλλα τρως για βραδινο φρουτα ,δυστηχως δειχνει οτι δεν εισαι πληροφοριμενος 100% για το θεμα σου .
Οχι οτι ειναι τοσο τραγικο λαθος, αλλα περισσοτερο οτι ισως εχει και αλλα λαθη στη διατροφη σου που νομιζεις οτι ειναι σωστα. Το πιο συνηθες λαθος ειναι η παρεξηγηση μεταξυ υγεινου και διαιτητικου .Το φρουτο ειναι υγιεινο αλλα ΟΧΙ διαιτητικο . Το λιπος απο την αλλη δεν ειναι υγιεινο (κατα πολλους) αλλα μπορει υπο συνθηκες να ειναι διαιτιτικο!
Για να εξηγηθω: Τα φρουτα εχουν κυριως φρουκτοζη .Η φρουκτοζη δεν καιγετα απευθειας απο τα κυτταρα ως ενεργεια. Πρεπει πρωτα να μεταβολιστει απο το συκωτι σε ζανχαρα και τριγλικεριδια και μετα θα καει ή θα αποθηκευτει ως λιπος. Αυτο ειναι μια διαδικασια που "κουραζει" το σικωτι (ξαναλεω οτι ειναι απο διαιτητικης αποψης η αναλυση) αποριθμιζει ΠΟΛΥ το ζαχαρο (οτι πρεπει για διαβητικο !) και το περισσοτερο μερος γινεται λιπος
Το λαμβανομενο λιπος απο την αλλη ,ακομη και αν δεχτουμε οτι κανει κακο στην υγεια (φερτε μου μια μελετη να το λεει ....) εχει καποια ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΑ θετικα. Δεν απορυθμιζει το ζαχαρο (αφου δεν εχει γλυκοζη) , μεταφερει δομικα υλικα αναγκαια για την συσταση διαιτητικων ορμονων (η τετοστερονη παραγεται μονο απο ακορεστα λιπη) και το κυριωτερο , δινει αμεσο μυνημα κορεσμου στο παρασυμπαθιτικο και ετσι ΔΕΝ πειναμε. (αντιθετα τα ψωμια και τα γλυκα απορυθμιζουν την ινσουλινη και μας σπρωχνουν συνεχεια στις λιγουρες) Το μονο που θελει προσοχη ειναι η θερμιδες . ομως ειναι βεβαιο οτι θα νιωσεις πολυ πιο χορτατος και πολυ περισσοτερη ωρα τρωγοντας ενα ισοθερμιδικο φαι με λιγο λιπος παρα με μπολικο υδατανθρακα (ισοθερμιδικο ξαναλεω).
Σε νησι εισαι .Τα μπανια ενδικνητε για προβληματα με κοκκαλα. (ανακαλυψα την Αμερικη??)

Σίγουρα δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε διαιτολόγος, αλλά νομίζω μετά από 10 χρόνια που παλεύω με αυτή την αρρώστια και δεδομένου ότι έχω καταφέρει να κρατάω τις τιμές σε εξαιρετικά επίπεδα, μάλλον κάτι έχω μάθει. Από την εμπειρία μου και από συμβουλές ειδικών, δε θεωρώ ότι τρώγοντας ένα φρούτο ανεβάζω τα επίπεδα του σακχάρου μου -το αντίθετο μάλιστα- όσο βέβαια τρως 1-2 τη μέρα. Εντελώς τυχαία μάλιστα, σήμερα το πρωί μιλούσα με φίλη διατροφολόγο (μετά από τόσα χρόνια σταματάς να είσαι πελάτης) η οποία όχι απλά συμφώνησε, αλλά μου συνέστησε να προσθέσω και μούσλι και ξηρούς καρπούς. Τώρα αν θες ένα κιλό μήλα και 2 τσαμπιά μπανάνες στην καθισιά σου και λες "έφαγα φρουτάκι", οκ...
Όσο για την ανακάλυψη της Αμερικής, τα μπάνια ενδείκνυνται για πολλά, σίγουρα. Θα πρέπει να σκεφτείς 2 πράγματα όμως -και γενικά καλό είναι να σκεφτόμαστε λίγο πριν "την πούμε" στον άλλο-: 1ον δεν είμαι 15 χρονών και δε κάθομαι όλη τη μέρα, δουλεύω πολλές ώρες και έχω υποχρεώσεις. Παρόλα αυτά, όποτε μπορώ, πηγαίνω. 2ον: Όπως είναι γνωστό, το καλοκαίρι κρατάει 3 μήνες όπως όλες οι εποχές.

Quote:

---

Originally posted by eleni1986
Δεν χρειάζεται να κάνεις υπερβολές, και να μην μένεις με γιαούρτι το βράδυ, να τρως ένα γεύμα, ταπεινή μου άποψη, το γιαούρτι είναι για άλλους τύπους όχι για εμάς που έχουμε κάμποσα κιλάκια.

---

Ναι μωρέ δε διαφωνώ. ;) Και έτσι κι αλλιώς θα το βαρεθώ κάποια στιγμή :p Απλώς προσπαθώ να ξεκολλήσω το μυαλό μου από την συνήθεια του βαρβάτου φαγητού το βράδυ. Λόγω δουλειάς και υποχρεώσεων, το βράδυ είναι η ώρα που χαλαρώνω. Και το είχα συνδυάσει με την απόλαυση ενός καλού φαγητού. Όχι σαλατούλες και τοστάκια. ΦΑΪ. Οπότε προσπαθώ να μου κόψω την κακή σύνδεση "Βραδινό = νόστιμο πολύ φαγητό".

Δεν σου την ειπα! Το σχετικα με την αμερικη ηταν συμφωνα με το πρωτο σου μηνυμα και αυτους που σου προτεινουν πραγματα που ηδη γνωριζες... Το κολυμπι σιγουρα περασε απο το μυαλο σου και απλως ηθελα να δω γιατι δεν το εχεις στις πιθανες ασκησεις.
Για την διατροφη επισης δεν σου την ειπα αλλα το φρουτο ειναι λαθος σε ατομα που προσπαθουν να αδυνατισουν,ειδικα στην αρχη που υπαρχει ινσουλιμικη αντισταση .Αν δεν το κατανοεις τοτε μπορεις να θυμωνεις μαζι μου .Τα φρουτα εποχης περαν της φρουκτοζης ,ειναι οξινα και δημιουργουν ακομη πιο γρηγορα το αισθημα της πεινας.Επισης σχετικα με το οτι δεν βλεπεις αυξηση στο ζαχαρο , με τα φρουτα δεν θα δεις ακαριαια αυξηση του ζαχαρου γιατι πρωτα πρεπει να μεταβολιστει στο συκωτι και επομενως η απελευθερωση των ζαχαρων του γινεται σταδιακα (καλο για δρομεις αποστασεων ). Σιγουρα ομως οσο εχει το συκωτι να δωσει ζαχαρα για καυση ,η λυποδιαλυση σχεδον σταματαει .
Οι ξηροι καρποι ΔΕΝ ειναι φρουτο .Εχουν 50% αριστα λιπαρα και ερχεστε στα λογια μου σχετικα με το καλο που κανουν τα λιπη.Εκει ομως οπως προειπα θελει πολυ προσοχη στην ποσοτητα .
Τα μουσλι εχουν αποξηραμενα φρουτα(ή και ζαχαρομενα) , βρωμη(το μονο σωστο), ξηρους καρπους (ή και καβουρδισμενους) και αλλα.Αναλογως των ποσοστων τους ενδεικτνιτε ή οχι για διαιτα.
Μη νομιζεις οτι δεν επιτρεπονται τα λαθη και σου τη λεω: "ωχ μεγαλε καταστραφικες!".Εγω ειχα παραγκειλει φρουκτοζη σε συμπληρωμα (!) και νομιζα οτι ειναι καλυτερο (διαιτητικα) ακομη και απο τα στεβια κλπ. Φανταζεσαι σε τι ποσοτητες την ετρωγα..... Οταν ψαχτηκα τι παει στραβα απλα το σταματησα και το χαρισα σε φιλο δρομεα.
Να συνεχισει την προσπαθεια σου και να μην δινεις συμασια σε τυπους σαν εμενα που σου λενε τι να κανεις. Απλως περνε τις γνωμες σου και κανε την ερευνα σου .

Δε θυμώνω, μην ανησυχείς και μη με παρεξηγείς. Απλώς φοβάμαι πως κάνεις το λάθος να γενικεύεις γνώσεις και καταστάσεις. Σαφώς και η φρουκτόζη είναι λάθος τόσο για παχύσαρκους όσο και για διαβητικούς (κυρίως). Το θέμα με τα φρούτα είναι μεγάλο και το έχω ψάξει. Ξαναλέω λοιπόν, άλλο τρώω ένα δυο φρούτα σε αντικατάσταση άλλων τροφών (κυρίως υδατανθράκων, ψωμιά κλπ) και άλλο τρώω μισό μανάβικο στην καθισιά μου ή όποτε πεινάω, μετά το φαΐ, ενδιάμεσα κλπ κλπ με τη λάθος -συμφωνώ μαζί σου- δικαιολογία ότι τα φρούτα είναι αθώα. Δεν τρώω φρούτα για να αδυνατίσω. Τα προσθέτω στη διατροφή μου για να πάρω όλες τις ευεργετικές τους ιδιότητες πέραν της φρουκτόζης και των θερμίδων. Μιλάμε για μια ισορροπημένη διατροφή στο σύνολό της. Όχι να τρώω ό,τι αηδία και μετά να χτυπάω και ένα αχλαδάκι γιατί κάνει καλό και 5-6 μπανάνες γιατί έχουν κάλιο... ;)

Καλωσόρισες SuperChub! Εγώ βρίσκω πως οι μικρές αλλαγές που ήδη εφαρμόζεις θα σε βοηθήσουν πολύ.
Και πιστεύω πως θα δεις σύντομα διαφορά και στο βάρος σου.

Με βάση τη δική μου, μικρή εμπειρία, σε συμβουλεύω να σκεφτείς το γεγονός πως παρότι δε μιλάμε για δίαιτα,
η προσπάθεια για υγιεινή διατροφή, εφόσον πρόκειται για διαφορετική ποιότητα αλλά και ποσότητα, θα είναι σε σημεία εξίσου δύσκολη.
Για να αντέξεις, θα πρέπει να έχεις πείσμα και πίστη πως θα τα καταφέρεις.

Για 'μενα, το κλειδί για να ξεφύγει κανείς από την υπερφαγία βρίσκεται στην αποδοχή πως το φαγητό δεν μας ορίζει...

Σου εύχομαι από καρδιάς καλή δύναμη και καλή επιτυχία. Να μπαίνεις και να μας γράφεις όποτε το έχεις ανάγκη! :)

Quote:

---

Originally posted by SuperChub
.... προσθέτω [φρούτα]στη διατροφή μου για να πάρω όλες τις ευεργετικές τους ιδιότητες ....

---

Εδω ειναι που διαφωνουμε .Λιγα ιχνοστοιχεια που ευκολα μπορουν να αναπληρωθουν με αλλες πολυ καλυτερες τροφες ,σε βαρος της ινσουλινικης προσαρμογης ,ως πολυ συμαντικο παραγοντα στην προσπαθεια για διαιτα ,για μενα δεν αξιζει τον κοπο. Αλλωστε δεν θα προτεινα ποτε να μην τα ξαναφας .Απλα να τα διακοψεις για καποιο καιρο .
Δεν γενικευω .Δεν ξερω ομως ποσα φρουτα τρως (Σε βαρος) .Δεν ξερω καλα καλα αν λες αληθεια .Ο ασθενης ειναι ψευτης ,λενε οι γιατροι . Πρεπει λοιπον να το γενικευσω σε ενα λογικο πλαισιο για να γινει κατανοητο .
Υ.Γ. Και μιλισαμε για ενα θεμα μονο .Που να μιλησουμε και για αλλα αμφιλεγομενα... Οποτε θες!!

Quote:

---

Originally posted by nick
Εδω ειναι που διαφωνουμε .Λιγα ιχνοστοιχεια που ευκολα μπορουν να αναπληρωθουν με αλλες πολυ καλυτερες τροφες ,σε βαρος της ινσουλινικης προσαρμογης ,ως πολυ συμαντικο παραγοντα στην προσπαθεια για διαιτα ,για μενα δεν αξιζει τον κοπο. Αλλωστε δεν θα προτεινα ποτε να μην τα ξαναφας .Απλα να τα διακοψεις για καποιο καιρο .

---

Γνώμη μου, αλλά διαφωνώ κάθετα. Απλά :spin:

Quote:

---

Originally posted by nick
Δεν γενικευω .Δεν ξερω ομως ποσα φρουτα τρως (Σε βαρος)

---

Είπα, 1-2 φρούτα. Δεν εννοώ ένα καρπούζι, ούτε ένα πεπόνι.

Quote:

---

Originally posted by nick
Δεν ξερω καλα καλα αν λες αληθεια .

---

Εκτός από προσβλητικό, είναι ανούσιο να μου απαντάς εφόσον αμφισβητείς την ειλικρίνειά μου. Το να συνδιαλέγεσαι με ανθρώπους σε ένα φόρουμ τέτοιου περιεχομένου έχοντας σαν κριτήριο ότι πιθανόν ψεύδονται, με κάνει να αμφισβητώ με τη σειρά μου το λόγο της επίσκεψης σου και της συνδρομής σου στις συζητήσεις του.

Quote:

---

Originally posted by nick
Υ.Γ. Και μιλισαμε για ενα θεμα μονο .Που να μιλησουμε και για αλλα αμφιλεγομενα... Οποτε θες!!

---

Εγώ εδώ ήρθα να μιλήσω για το πρόβλημά μου. Να ακούσω τι έχουν να μου πουν άνθρωποι που συμπάσχουν και να βοηθηθούμε και πρακτικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά αμφότεροι. Εγώ όπως και πολλοί άλλοι εδώ μέσα, δεν έχουμε απλά κάποια κιλά. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που νοσούν, που έχουν διαταραχές και η ζωή τους είναι σε κίνδυνο. Το λιγότερο που χρειάζονται είναι να προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες και να αναλώνονται σε ανούσιους διαπληκτισμούς που προσπαθούν να προάγουν το εξυπνακίστικο πνεύμα και τις αλαζονικές και "ξερολικές" συμπεριφορές. Παρ' όλα αυτά, be my guest!

Quote:

---

Originally posted by Blossom
Καλωσόρισες SuperChub! Εγώ βρίσκω πως οι μικρές αλλαγές που ήδη εφαρμόζεις θα σε βοηθήσουν πολύ.
Και πιστεύω πως θα δεις σύντομα διαφορά και στο βάρος σου.

Με βάση τη δική μου, μικρή εμπειρία, σε συμβουλεύω να σκεφτείς το γεγονός πως παρότι δε μιλάμε για δίαιτα,
η προσπάθεια για υγιεινή διατροφή, εφόσον πρόκειται για διαφορετική ποιότητα αλλά και ποσότητα, θα είναι σε σημεία εξίσου δύσκολη.
Για να αντέξεις, θα πρέπει να έχεις πείσμα και πίστη πως θα τα καταφέρεις.

Για 'μενα, το κλειδί για να ξεφύγει κανείς από την υπερφαγία βρίσκεται στην αποδοχή πως το φαγητό δεν μας ορίζει...

Σου εύχομαι από καρδιάς καλή δύναμη και καλή επιτυχία. Να μπαίνεις και να μας γράφεις όποτε το έχεις ανάγκη! :)

---

Σ' ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Καλως σας βρήκα :starhit:

Αστο εχεις δικιο...δεν σου ειμαι βοηθεια.

Να που συμφωνήσαμε και σε κάτι.
Θα σου πω κάτι μέσα από τη ψυχή μου και αν θες το αγνοείς ή το παίρνεις και το βάζεις κάπου στην άκρη του μυαλού σου.
Αν πραγματικά θες να βοηθήσεις κάποιον, πάντα υπάρχει ο κατάλληλος τρόπος. Δε χρειάζεται ούτε να τον μειώνεις θεωρώντας
ότι δε ξέρει τι του γίνεται, ούτε να είσαι απαξιωτικός, ούτε να αμφισβητείς τους πάντες και να τους αποκαλείς ουσιαστικά ψεύτες.
Όταν έχεις μια κάποια γνώση σε ένα θέμα, αυτό δε σημαίνει ούτε ότι τα ξέρεις όλα, ούτε ότι αυτό που ξέρεις ισχύει πάντα και
εν πάση περιπτώσει, ακόμη και έτσι να είναι, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Μην είσαι στενόμυαλος και μη βγάζεις συμπεράσματα
για τους άλλους. Και αν το κάνεις, κράτα τα για τον εαυτό σου. Ξέρεις πόσο άνετα βγάζω και γω συμπέρασμα για σένα αν θέλω;
Δε νομίζω ότι θα ενδιέφερε όμως ούτε εσένα, ούτε και κανέναν άλλο η γνώμη μου. Με συγχωρείς που θα το πω αυτό, αλλά άνθρωποι
σαν και σένα με έκαναν πάντα να μη μιλάω για το πρόβλημά μου. Και δε νομίζω ότι τέτοιες συμπεριφορές αρμόζουν σε ένα φόρουμ
μέσα στο οποίο, εκτός των άλλων, μπορεί να πάρεις και μια κάποια ψυχολογική υποστήριξη.
Και επειδή μπορεί να σφάλλω, θα ήθελα αν κάποιος έχει κάποια ένσταση να μου το πει. Δεν θέλω να δημιουργώ εντάσεις, όπως δεν
θέλω να μου δημιουργούν. Και αν είναι να αναζητώ λίγη υποστήριξη και αντ' αυτού να εισπράττω αμφισβήτηση και απαξίωση,
καλύτερα να το δουλεύω μόνος μου και να μην ενοχλώ και τους υπόλοιπους στον αγώνα τους.
Ευχαριστώ και συγνώμη στους υπόλοιπους για το άσχημο κλίμα.

Δεν υπαρχει λογος να χαλαμε τις καρδιες μας. Ας μεινουμε στο οτι συμφωνουμε και σε κατι !
Συμαντικο ειναι ολοι να βοηθηθουμε μικροτερο ή μεγαλητερο προβλημα.
Εχεις u2u

Καλησπέρα κι από εμένα. Διάβασα όοοολη την ιστορία κι έχω να σημειώσω τα εξής:
έκανα βαριατρικό χειρουργείο πριν από περίπου 2 χρόνια. Αναγκάστηκα να το κάνω γιατί είμαι σχεδόν μεσήλικη γυναίκα και άρχισαν τα προβλήματα υγείας εκεί που δεν το περίμενα: εμμηνόπαυση πριν την ώρα μου, υποθυρεοειδισμός που δεν είχα ποτέ, οστεοαρθρίτιδα στα γόνατα, υπνικές άπνοιες, και φλέρταρα έντονα με τον διαβήτη... Όπως εσύ έτσι κι εγώ γεννήθηκα παχουλό κοριτσάκι και μεγάλωσα υπέρβαρη, παχύσαρκη και πια νοσηρά παχύσαρκη... Αδύνατη υπήρξα στη ζωή μου μόνο μια φορά ακολουθώντας υγιεινή διατροφή κι άσκηση, μόνο που δεν μπόρεσα να κρατήσω τα κιλά στα οποία βρέθηκα... κουράστηκα, ψυχολογικά ήμουν χάλια και υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στη ζωή μου τόσο συναισθηματικές όσο κι επαγγελματικές που έφεραν τα πάνω κάτω...
Τα περισσότερα κιλά στα οποία συνήθως ήμουν ήταν τα 95, ποτέ παραπάνω... Όμως κάποια στιγμή άρχισαν τα κιλά να μπαίνουν ένα-ένα και δεν το κατάλαβα. Το άγχος με έκανε να τρώω και έφτασα τα 140 κιλά σχεδόν. Εκεί πια η υγεία με προειδοποιούσε πως άγγιξα κόκκινο.
Ήμουν ενήμερη για την αναμονή του χειρουργείου αφού θα το έκανα σε δημόσιο νοσοκομείο κι έτσι πήρα την απόφαση να με σώσω! 2 χρόνια πια (σχεδόν) απ' το χειρουργείο μου έχω χάσει τα μισά κιλά (παίζω στα 70-72 πια, σταθερά) και η υγεία μου έχει βελτιωθεί πάρα πολύ σημαντικά. Έχω κάνει μίνι γαστρική παράκαμψη, ήταν η επέμβαση που ταίριαζε στις διατροφικές μου συνήθειες και ναι... προσέχω κι εγώ για να μην πάρω επιπλέον κιλά. Μου επιτρέπω το σκαπανεύασμα των 2 κιλών πάνω-κάτω, όχι όμως παραπάνω. Βλέπεις το χειρουργείο ως εργαλείο σε βοηθά να χάσεις όλα εκείνα τα περιττά κιλά που δεν χάνονται με άλλο τρόπο κι από κει και πέρα για φτάσεις το φυσιολογικό σου βάρος μπαίνεις σε δίαιτα! Το γράφω πάντα εδώ, το βαριατρικό χειρουργείο δεν είναι η λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας αλλά το εργαλείο που πρέπει ο ασθενής παχύσαρκος να χειριστεί σωστά για να'χει υγεία (πρώτα και πάνω απ' όλα), όμορφη ψυχολογία και τέλος εμφάνιση!
Αν θες να χάσεις κιλά, σκέψου την υγεία σου πρώτα απ' όλα και μετά αποφάσισε με ποιο τρόπο θα την βελτιώσεις. Αναμονή έχει και ένα πλάνο δίαιτας, αναμονή έχει και το χειρουργείο. Η απόφαση δική σου! Καλή συνέχεια! :)

Καλησπερα και απο εμενα! να θυμασαι οτι ολοι οσοι γραφουμε εδω ειτε αντιμετωπιζουμε ειτε εχουμε αντιμετωπισει χρονιο προβλημα βαρους.Ο,τι εχεις ζησει το εχουμε ζησει καθως και ολα τα αρνητικα συναισθηματα που συνοδευουν μια τετοια κατασταση...εγω ενα εχω να σου πω..το βασικο ειναι να ελεγχεις την υγεια σου κυριως με δυο παραμετρους..1) καρδιολογικος ελεγχος 2)ενδοκρινικος ελεγχος.
εγω προχωρησα σε γαστρικη πτυχωση αλλα γενικα αν δε θες ή δεν εχεις τη δυνατοτητα να προχωρησεις σε καποια επεμβαση βαριατρικης σου προτεινω να διατηρησεις τον ογκο αυτων που τρως αρχικα αλλα να αλλαξεις την ποιοτητα.κοψε σε πρωτη φαση τα γλυκα. κανε το για μια εβδομαδα. στο τελος της εβδομαδας φαε ενα γλυκο. μετα την επομενη εβδομαδα κοψε τα παχυντικα απεξω.πχ πιτσες και κρεπες.τα σουβλακια δεν ειναι τοσο επιβαρυντικα, αν δεν εχουν σως..στα κιλα που εισαι ακομα και αυτα τα βηματα θα σου αποφερουν προοδο..ζυγισου στην αρχη καθε εβδομαδας και ο,τι δεις μη φοβηθεις.δεν εχεις να χασεις τιποτα.θα χασεις μονο αν δεν ενεργοποιηθεις.ολα αυτα στα λεω με πολλη αγαπη γιατι εχω περασει του Χριστου τα παθη με το βαρος μου...περιμενουμε νεα σου!!

Πραγματικά σας ευχαριστώ για την ανταπόκριση.
Το θέμα με την ποιότητα το έχω αρκετά υπό έλεγχο. Απλά φοβάμαι ότι μετά από τόσες προσπάθειες ο οργανισμός
έχει αναπτύξει ισχυρές αντοχές, γιατί δε μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την εμμονή αυτής της παλιοζυγαριάς...
Το καλό μέσα σε αυτό το κακό, είναι ότι δεν είμαι διατεθειμένος να τα παρατήσω, γιατίι μπορεί να μην επηρεάζεται
το βάρος μου, αλλά έχω δει σημαντική βελτίωση στο πρόβλημα του διαβήτη, οπότε έχω ένα ισχυρό κίνητρο.
Για το θέμα του χειρουργείου, όπως είπα έχω αρκετούς γνωστους που έχουν κάνει, οπότε γνωρίζω και συμφωνώ
100% ότι είναι εργαλείο και όχι λύση. Απλά φοβαμαι πολύ. Ξέρω ότι θα έπρεπε να φοβαμαι περισσότερο το να έχω
τόσο βάρος, αλλά δε μπορώ να πω ψέμματα. Πανικοβάλλομαι και μόνο στην ιδέα. Δεν το έχω απορρίψει, απλά το
αφήνω στην άκρη προς το παρόν...

Καλησπέρα.. Θέλω τόσα πολλά να σου πω… Θα σου πω κάποια πράγματα για μένα και εννοείται πως οι αποφάσεις είναι πάντα δικές σου... Είμαι σχεδόν 40 χρονών, μικρό παιδί δεν ήμουν παχουλή, ήμουν μάλλον αδύνατη, όσο μεγάλωνα όμως έβαζα συνεχώς κιλά. Έκανα κάποιες προσπάθειες σε διαιτολόγους δυο τρεις φορές, έχανα κιλά και πάντα τα ξαναέβαζα και έπαιρνα και περισσότερα. Η μόνη φορά που κατάφερα να αποσπάσω το μυαλό μου από το φαγητό, ήταν τη μοναδική φορά στη ζωή μου που ερωτεύτηκα. Πραγματικά. Και έχανα κιλά γιατί ένιωθα ευτυχισμένη. Αυτό όμως κράτησε λίγο, κάποιους μήνες, όλα διαλύθηκαν κι εγώ μαζί και μετά άρχισα πάλι την κατρακύλα, ή μάλλον την ανηφόρα. Σε εκείνη τη φάση ήμουν περίπου 130 κιλά με 1.73 ύψος, κατέβηκα στα 110 και μετά τα ξαναέβαλα. Τότε (στα 26-27) άρχισα να καταλαβαίνω πως όλα είναι μέσα στο κεφάλι μου και το θέμα φαγητό είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας (οι «κανονικοί» σε κιλά γιατί βάζουν το στοπ, σε κανέναν τους δεν αρέσει η απόλαυση;!) αλλά δε μπορούσα να διαχειριστώ την κατάσταση. Τα χρόνια περνούσαν, τα κιλά για μένα ήταν πάντα εμπόδιο αλλά συνέχιζα να βάζω, να βάζω, να βάζω… νομίζω πως μόνο ένας παχύσαρκος μπορεί να καταλάβει πως νιώθει ένας άλλος σε παρόμοια κατάσταση.
Έφτασα λοιπόν πριν 5 χρόνια να ζυγίζω 167 κιλά. Όσο και αν με σόκαρε το νούμερο δε μπορούσα με τίποτα να σταματήσω το φαγητό, έτρωγα κι άλλο, κι άλλο…. Πριν 3 χρόνια έγινα 177 κιλά. Είχα ήδη πάει δυο φορές σε ψυχολόγο μπας και καταφέρω κάτι, με διαφορά ετών μεταξύ τους και μάλιστα ο ένας ήταν ειδικός σε διαταραχές τέτοιου είδους.. Τίποτα. Έλυνα άλλα πράγματα, αλλά όχι αυτό. Γνώριζα πάντα για τις βαρϊατρικές επεμβάσεις, αλλά είχα τέτοιο φόβο που έβρισκα μόνο εμπόδια για να το ψάξω παραπάνω. Επίσης δε γνώριζα πως γίνεται σε δημόσιο νοσοκομείο δωρεάν.
Εντωμεταξύ, χωρίς να έχω άλλα προβλήματα ζαχάρου, διαβήτη που ήταν πολύ πιθανό να τα αποκτήσω, άρχισαν τα προβλήματα με την καρδιά. Δε μου έφτανε το ότι δε μπορούσα να καθήσω όπου θέλω γιατί δε με χωρούσαν όλα τα καθίσματα, απέφευγα θέατρα – σινεμά – συναυλίες που τις λατρεύω, ταξίδια γιατί που να κάτσεις δίπλα και ποιόν να στριμώχνεις, χώρια τα σχόλια που άκουγα για χρόνια, θυμάμαι περπατώντας στο δρόμο να με φωνάζουν: Ε! Χοντρή! Ε! Σε σένα μιλάω!, αυτό όχι μία φορά και λες δε γαμιέται αλλά κατά καιρούς συνέχεια, έτσι μόλις πας να ηρεμήσεις και να χαλαρώσεις σου ρχεται η σφαλιάρα και δε συνέρχεσαι ποτέ. Σχόλια δε από άντρες, του τύπου είσαι πολύ όμορφη, αλλά παχιά βρε παιδί μου, τι να πρωτοπώ, τί να πρωτοθυμηθώ…. Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που βλέπουν πέρα απ τα κιλά αλλιώς πραγματικά εγώ τώρα δεν ξέρω αν θα ζούσα και δεν υπερβάλλω. Η κατάθλιψη ήταν στο τσεπάκι – στην τσεπάρα μου μάλλον για πολλαααα χρόνια.
Αρχισε και η υπέρταση και το άγχος μεγάλωνε, άρχισαν και οι καρδιολόγοι και ξανά ο ψυχολόγος. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να κάνω μαγνητική για γυναικολογικούς λόγους και δεν έβρισκα που να την κάνω γιατί το ανώτατο όριο στα διάφορα νοσοκομεία και έξω ήταν 150 κιλά. Πού να πάω;;;; Το Μάρτιο του 2015 βρέθηκε στο δρόμο μου άτομο που με παρέπεμψε στο Παπαγεωργίου (Θεσσαλονίκη) να μιλήσω με υπεύθυνο γιατρό για χειρουργείο παχυσαρκίας. Πήγα το Μάιο του 2015 κατόπιν ραντεβού και χωρίς να το βασανίζω στο μυαλό μου πια για το αν πρέπει ή δεν πρέπει, άρχισα τη διαδικασία να μαζεύω χαρτιά και εξετάσεις, γνωρίζοντας πως θα έμπαινα σε λίστα αναμονής για 1,5 χρόνο αργότερα. Όλο αυτό το διάστημα, αγχωνόμουν μήπως πάει κάτι στραβά, γιατί πολύς ο καιρός μέχρι τότε --- πες από διαίσθηση, πες πως όταν φοβάσαι κάτι πολύ γίνεται, πέρασε ένας χρόνος και το Μάιο του 2016 μαθαίνω ότι ακυρώνεται η λίστα στο Παπαγεωργίου και διακόπτονται τα χειρουργεία παχυσαρκίας, Τώρα;; Καταστροφή. Πριν προλάβω να σκεφτώ πιο ψύχραιμα, παθαίνω μια κολπική μαρμαρυγή – συνδυασμός κιλών – άγχους – κληρονομικότητας.
Μετά άρχισα να ψάχνω που να πάω και τι να κάνω γιατί χρήματα για ιδιώτη γιατρό δεν διαθέτω και δεν μπορώ να βρω. Ξαναπαθαίνω κολπική μαρμαρυγή. Αρχίζω και τα ζάναξ, -εκτός από τα υπόλοιπα- γιατί πολύ το άγχος βρε παιδί μου και ποιος να το διαχειριστεί. Μετά από ΠΟΛΥ ψάξιμο, έκλεισα ραντεβού στο Πανεπιστημιακό στο Ρίο γιατί είναι όντως οι καλύτεροι με την ελπίδα να προλάβω μη μου λήξει η έγκριση που κρατάει ένα χρόνο. Πήγα τον Ιούλιο, σε ένα μήνα έστειλα ότι μου ζητούσαν και τον Οκτώβριο χειρουργήθηκα. Έκανα μίνι γαστρικό by pass. Γνώρισα και άλλα άτομα που ήταν σαν και μένα!!! Θεέ μου, τί συναισθήματα, δεν είμαι μόνη!!! Γνωρίζω λοιπόν άτομα που έκαναν επεμβάσεις τέτοιου τύπου πριν χροοοονια και δεν τα ξαναέβαλαν και ζουν μια φυσιολογική ζωή και η αναμονή ίσως τελικά να μην είναι το εμπόδιο που νομίζεις, αλλά ο φόβος. Σκέψου το αυτό.
Όταν χειρουργήθηκα ζύγιζα 176 κιλά με 1.73 ύψος και BMI 59 – κακοήθης νοσογόνος παχυσαρκία. Τώρα είμαι στα 150 ούτε δυο μήνες αργότερα. Και είμαι καλά. Είμαι πολύ καλά. Και θέλω και στη συνέχεια όλα να είναι καλά. Και να σου πω κάτι; Βαθιά μέσα μου το πιστεύω. Θέλω να πιάνω όποιον βλέπω σαν και μένα στο δρόμο και να του πω, πήγαινε μη φοβάσαι, ήμουν σαν και σένα, μπορεί και παραπάνω, μπορείς να ζήσεις μια κανονική ζωή και έχεις το δικαίωμα, είσαι υποχρεωμένος να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να του δώσεις μια ευκαιρία που αν δεν το κάνεις έχεις λιγότερες πιθανότητες να ζήσεις γιατί με αυτά τα κιλά, συγνώμη αλλά εγώ πιστεύω πως η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη.
Και όσον αφορά το οικονομικό της υπόθεσης, τα μόνα έξοδα που θα υπολογίσεις είναι το πήγαινε – έλα και ίσως κάποιο ξενοδοχείο για κάποιες μέρες. Εγώ το έκανα που πήγα στην Πάτρα από την άλλη άκρη και δανείστηκα ελάχιστα χρήματα γιατί η οικονομική μου κατάσταση δύσκολη και ξέρω πως είναι. Όλοι αξίζουν μια κανονική ζωή. Το λέω εγώ που ξέρω ακριβώς πως είναι η άλλη πλευρά. Εσύ γιατί να μην την αξίζεις;