χορηγηση zyprexa και δυσπιστια

Καλησπερα ,
ο λογος που γραφω ειναι για προβληματα που προκαλουνται στον στενο οικογενειακο μου κυκλο απο ατομο που επασχε απο ψυχωσεις.Πριν περιπου 5-6 χρονια του παρουσιαστηκαν ψυχωσεις οτι τον παρακολουθουνε ,οτι ολοι θελουν να του κανουν κακο και γενικα ολα τα συμπτωματα που σχετιζονται με την ψυχωση.Στην αρχη τον πεισαμε να δει καποιο ψυχολογο.Μαλιστα,δεν δεχοτανε οτι επασχε απο κατι(συνηθες φαινομενο φανταζομαι)και ερχοτανε ο ψυχολογος στο σπιτι.Του χορηγησε zyprexa ωστε να τον βοηθησει να ξεφυγει απο τις εμμονες του.Το εν λογω χαπι το επαιρνε εν γνωση του για περιπου 6 μηνες.Μετα απο αυτο το χρονικο διαστημα ,σταματησε και τα χαπια και τις συνεδριες με τον γιατρο.τοτε ηταν που εκανε μια αποπειρα αυτοκτονιας με υπερβολικη δοση χαπιων αλλα την γλυτωσε.Λογω και της αγχωτικης δουλειας που κανει ,απο τοτε με το παραμικρο ξεσπαει στα πεθερικα μου(προκειται για τον γαμπρο μου)με φωνες και διαφορες ζημιες μεσα στο σπιτι.Πηγανε στον ψυχολογο και τους συνεστησε να συνεχισει την αγωγη που επαιρνε εστω και εν αγνοια του.Αυτο και πραττουν μεχρι και τωρα.Αυτη η κατασταση εχει γινει αφορητη για εμενα ,την γυναικα μου και τα μικρα παιδια μου που επειδη ζουμε απο κατω ,ακουμε τα παντα και φοβαμαι για τον αντικτυπο που ολη αυτη η κατασταση μπορει να εχει στην οικογενεια μου.Ζουμε με τον φοβο ,πως θα ειναι οταν επιστρεψει απο την δουλεια.Τις προαλλες αναγκαστηκα και τον εδιωξα απο το σπιτι μου γιατι αρχισε να φωναζει μπροστα στα παιδια.Την επομενη ,ολα μελι γαλα.Ετσι αντιδρα.Αυτο ομως που εχω παρατηρησει ειναι οτι οταν τα πεθερικα μου λειπουν καθε καλοκαιρι για 1-2 μηνες και δεν υπαρχει καποιος να του χορηγησει το χαπι εν αγνοια του,ειναι πολυ καλυτερα.Κοινωνικος,οχι ευερεθιστος,ομιλητικος και στοργικος με τα παιδια.

Μηπως το χαπι του προκαλει ολα αυτα τα νευρα που εχει?Το παιρνει αρκετα χρονια τωρα χωρις να το ξερει και αυτες τις περιοδους που δεν του χορηγειται ειναι μια χαρα.Μηπως να το σταματουσαμε?Ο ψυχολογος λεει οτι τοσο χρονικο διαστημα μπορει να μεινει χωρις το zyprexa μεχρι να ξαναρχισουνε οι ψυχωσεις του παλι.Αν το σταματησουμε ,λεει,θα επανελθουν οι ψυχωσεις που ειχε στο παρελθον.

Συγνωμμη για το μακροσκελες μυνυμα μου αλλα γραφοντας για τα προβληματα που αντιμετωπιζεις στην καθημερινοτητα σου νοιωθεις οτι το βγαζεις απο μεσα σου.Και μιας και για αυτο το προβλημα μας δεν το γνωριζουν αρκετοι στο περιβαλλον μας ,κρυβεσαι πισω απο το πεπλο της ανωνυμιας του ιντερνετ για να μπορεσεις επιτελους να τα πεις.

Κωστας

α)Συγγνωμη παιρνει το χαπι εν αγνοια του και οταν το κοβει αποτομα...αντι να εχει πτωση αυτος ειναι καλυτερα?!!!!!!!!!!!
Πως ειναι δυνατον?
Και μονο που το κοβει αποτομα επρεπε να \"πεφτει\".

β) Δεν εχω ακουσει για αποχη δυο μηνων και να ειναι ολα μελι-γαλα,δεν ειμαι ειδικος αλλα ο ψυχ μου φαινεται λεει μπαρουφες.
Συνηθως εχουν ημιζωη πως διαολο τα λενε αυτα κατι ημερες (στο περιπου ολα αυτα).

γ)Οταν λες ψυχολογος εννοεις ψυχιατρος ε?

δ)Δεν ξερω τιποτα ας απαντησει κανας ειδικος απλως εγραψα καποιες σκεψεις.

Νομίζω πως η πορεία της ασθένειας είναι αυτόνομη κατα κάποιο τρόπο. Δηλαδή μπορεί κάποιος να παίρνει τα φάρμακα του και η κατάσταση του να χειροτερεύει κατα διαστήματα ενώ τις περιόδους που τα συμπτώματα υποχωρούν να μπορεί να λειτουργήσει κανονικά ακόμα και χωρίς αυτά. Θα σου πώ ενα παράδειγμα που αφορά εμένα. Την μία φορά που έπαθα υποτροπή, έκοψα τα φάρμακα απότομα (χωρίς να ακολουθήσω τις εντολές του γιατρού). Εκείνη την περίοδο ένιωθα πως είμαι καλά, ήμουν βέβαιος οτι δεν έιχα κανένα πρόβλημα και οτι δεν έιχα ανάγκη απο κανένα φάρμακο. Με το που τα κόβω τα φάρμακα, επανήλθαν τα συμπτώματα (όχι όμως στο βαθμό της πρωταρχικής ψύχωσης). Όμως θεωρώ πως η χειροτέρευση μου ήταν περιοδική, δηλαδή είχα την προδιάθεση για υποτροπή (νόμιζα οτι δεν είχα τίποτα και η υπερβολική μου σιγουριά αγνούσε το κάθε τι). Αφότου ξανάρχισα να παίρνω το φάρμακο, και άρχισα να σκέφτομαι πιο καθαρά πλέον οτι κάποιο πρόβλημα υπήρχε, τότε η πορεία μου άρχισε να σταθεροποιείται.

Σημείωση πρώτη λοιπόν, η γνώση είναι καλύτερη απο την άγνοια. Ο συγγενής σου πρέπει να μάθει τι έχει, και πως να το αντιμετωπίζει μόνος του σε συνεργασία με γιατρό & οικογένεια στα όρια του εφικτού.

Ας προχωρήσω λιγάκι στο παράδειγμα μου. Μετά απο κάποιο διάστημα (1-2 χρόνια μετά την υποτροπή άπ\'όσο θυμάμαι) έκανα κάποιο ταξίδι 4-5 ημερών. Ξέχασα να πάρω μαζί μου τα φάρμακα. Προς μεγάλη μου ικανοποιήση δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα όσον αφορά την επαναπαρουσίαση των συμπτωμάτων. Όμως υπήρχαν οι προυποθέσεις που με κάλυψαν κατά κάποιο τρόπο. Ήμουν επιφυλακτικός, οι συνθήκες στρες και άγχους ήσαν περιορισμένες, και ήμουν μέρος της παραγωγικής διαδικασίας. Με λίγα λόγια λειτουργούσα ως ενεργό μέρος της κοινωνίας, μακριά απο στρες και πιέσεις.

Σημείωση δεύτερη, οι συνθήκες διαβίωσης παίζουν σημαντικό ρόλο στην πορεία της ασθένειας. Άλλωστε μην ξεχνάμε οτι μιλάμε για ασθένεια του εγκεφάλου (το ένα μέρος επηρεάζει το άλλο, άρα υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του νού).

Αυτά και επανέρχομαι στην πρώτη μου πρόταση. Η πορεία της ασθένειας είναι αυτόνομη εώς ένα βαθμό. Τα φάρμακα προστατεύουν (1) οι ευνοικές κοινωνικές συνθήκες θεραπεύουν (2).

Ελπίζω konstantinoc να σε βοήθησα με αυτά που είπα να το δείς απο την σκοπιά του ασθενή και να μάθεις το κάτι παραπάνω.

Γιατι δεν πας και σε καποιο αλλον ψυχιατρο (οχι ψυχολογο) να ρωτησεις ;
Εμεις δεν ειμαστε ψυχιατροι και δεν ξερω κατα ποσο καποιος ψυχιατρος διαβαζει αυτο το forum.

Κατ\'αρχας ευχαριστω για την αμμεση ανταποκριση.Συγνωμμη,οντως ψυχιατρος ειναι και οχι ψυχολογος.Εκανα λαθος.Εγω ,μια αποψη που εχω διατυπωσει στην γυναικα μου,ειναι οτι οι γονεις του ειναι κατι σαν κοκκινο πανι για αυτον.Επειδη απο την φυση του ηταν ανεκαθεν θρασυδειλος,αντι να αντιδρασει οταν νοιωθει οτι καποιος τον ενοχλει ,τα βγαζει μαζεμενα στα πεθερικα μου που μενουνε μαζι.Αυτοι εχουν οδηγιες να μην του απαντανε οταν ειναι σε θυμο γιατι κανουνε τα πραγματα χειροτερα.Ετσι ,μπορει να κρατησει αυτη η ιστορια ολη νυκτα μεχρι να ξεθυμανει.Σε εναν αλλο ψυχιατρο που επισκεφτηκε η γυναικα μου και η πεθερα μου,τους ειπε οτι τα φαρμακα αυτα ενω γιατρευουν την παθηση του ασθενη φερνουνε στην επιφανεια αλλα.Π.χ. τα νευρα ειναι παρενεργεια αν λαμβανεις zyprexa.Exoυν κανονισει να αλλαξουνε τα φαρμακα τωρα που επεστρεψαν απο διακοπες και να δοκιμασουν κατι καινουργιο.Επισης,η ψυχιατρος ειπε οτι αν δεν μπορειτε να τον κανετε να καταλαβει το προβλημα που εχει,η εσχατη λυση ειναι να τον κλεισετε σε ψυχιατρειο εως οτου συνειδητοποιησει τί εχει.Πραγμα που δεν θελει η γυναικα μου γιατι τα πεθερικα μου ειναι γεροι ανθρωποι και κατι τετοιο θα τους σκοτωνε κυριολεκτικα.

Παντως ,παρολο που διαβασα στο ιντερνετ οτι το εν λογω φαρμακο φερνει υπνηλια,αυτος κοιμαται ελαχιστα και ειναι σε συνεχη εγρηγορση.Μηπως φταιει η χαμηλη δοσολογια?(ενα ή δυο καθε πρωι μεσα στον καφε του).



(Σημείωση πρώτη λοιπόν, η γνώση είναι καλύτερη απο την άγνοια. Ο συγγενής σου πρέπει να μάθει τι έχει, και πως να το αντιμετωπίζει μόνος του σε συνεργασία με γιατρό & οικογένεια στα όρια του εφικτού.)

Συγνωμμη,Vince,αν γινομαι αδιακριτος.Εσυ ,το συνειδητοποιησες μονος σου και επισκεφτηκες ψυχ ή σε βοηθησαν ατομα του περιβαλλοντος σου να το καταλαβεις?Ειλικρινα επειδη επικρατει γενικα φοβος προς το προσωπο του,δεν κανουνε την αρχη να συζητησουνε μαζι του το προβλημα του.Φοβουνται την αντιδραση του.Δεν υπαρχει ,πλεον,και καποιος του οποιου η γνωμη να εχει βαρυτητα πανω του και να μην παρεξηγηθει αν συζητησει κατι τετοιο μαζι του.Εχει ξεκοψει με ολους για παιδικους λογους.Απο ενα απλο γεια μεχρι γιατι τον προκαλεσαν στο ταβλι.

Πως γινεται να ειναι θρασυδειλος ταυτοχρονα και να εχει ξεκοψει ταυτοχρονα απο ολους?
Εσυ λες οτι δεν αντιδρα αν καποιος τον ενοχλει την μια και απο την αλλη λες οτι εχει ξεκοψει με ολους.

Ναι σιγουρα δεν ξερει να ελισσεται κοινωνικα μιας και η ασθενεια φερνει καποια αποδιοργανωση αλλα το καλυτερο θα ηταν πιστευω να ξεφυγει απο τους δικους του και να ανεξαρτητοποιηθει...γιατι δηλαδη τι θα κανει στο μελλον?

Συγγνωμη αλλα συναισθηματικα παιρνω το μερος του πασχοντα.

Το συνειδητοποίησα μόνος μου μέν αλλά για να στο πώ ξεκάθαρα εάν δεν υπήρχαν οι δικοί μου να με πάνε σε ψυχίατρο και να με αναγκάσουν να πάρω τα φάρμακα ίσως τώρα να βρισκόμουν αλλού για αλλού. Στην αρχή δεν ήθελα με τίποτα να πιστέψω οτι έχω σχιζοφρένεια. Ήμουν σίγουρος οτί όλοι γύρω μου θέλαν να με φάνε. Το ερέθισμα αυτό μπορεί να έχει αιτία, αλλά η επιδείνωση που προκαλεί είναι αόριστη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή.
Ένας συνδιασμός διαφόρων παραγόντων (ερεθίσματα απο το περιβάλον) επέδρασε αρνητικά επάνω μου και βγήκε στην επιφάνεια με τη μορφή ψύχωσης. Βλέπεις θα μου έπερνε πολύ ώρα να πώ τι πέρασα στη ζωή μου και τι μπορεί να φταίει στην ψυχική μου κατάληξη αλλά ας μείνουμε σε κάποια πράγματα για το καλό των ερωτήσεων σου. Τον πρώτο καιρό είχα νεύρα, έκανα παράλογες σκέψεις του στυλ θα με φάνε όλοι, στην τηλεόραση αναφέρονται για μένα, θα με μαχαιρώσουν την ώρα που περπατάω κτλ. Ακουστικές παραισθήσεις δεν είχα (ότι και αν μπορεί να σημαίνει αυτό). Οι δικοί μου βλέπουν οτι κάτι δεν πάει καλά και με πανε βόλτα στον ψυχίατρο (δεν έφερα αντίρηση αλλά βρισκόμουν σε περίεργη φάση και η αντιμετώπιση τους ήταν πολύ ευγενική). Μου γράφει Risperdal ο γιατρός αλλά εγώ δεν δέχομαι να τα πάρω. Για να φανταστείς διάβασα στο φυλλάδιο οτι τα φάρμακα είναι για την σχιζοφρένεια και έπαθα ηλεκτροσοκ...
Με πείθουν με κάθε τρόπο να τα πάρω. Εδώ θα πάω λίγο μπροστά μιας και πέρασε αρκετός καιρός έτσι ωστε να αρχίσω να παίρνω τη δόση μου σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Μετά την υποτροπή που έπαθα λόγω απότομης διακοπής των φαρμάκων, ξαναεπισκέπτομαι τον ψυχίατρο και συμφωνώ να ακολουθήσω την αγωγή όπως πρέπει. Περνάει λίγος καιρός και μου ήρθε κάπως απότομα (σαν φλασιά..) οτι έχω πρόβλημα. Ο γιατρός μου το θεώρησε θαύμα όταν του παραδέχτηκα οτι έχω πρόβλημα. Ξέρεις εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποίησα το πρόβλημα μου ήταν ίσως η χειρότερη στιγμή της ζωής μου. Πιστεύω να καταλαβαίνεις τι εννοώ...
Ελπίζω να σε βοήθησαν όσα είπα παραπάνω.
Είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να υπάρχει συνεργασία μεταξύ γιατρού και ασθενή σε προσωπικό επίπεδο και όχι απρόσωπο. Εύχομαι να τα καταφέρετε.

Quote:

---

Περνάει λίγος καιρός και μου ήρθε κάπως απότομα (σαν φλασιά..) οτι έχω πρόβλημα

---

Ετσι ακριβως εγινε και σε μενα και ισως μονο ετσι να γινεται,μια στιγμη συνειδητοποιησης ειναι αρκετη.
Ετσι εγινε και στη ταινια με τον John Nash για να το δουμε και λιγο χολυγουντιανα.

Και να συμπληρωσω κατι...ξερω χψζ ατομα που δεν εχουν σχιζοφρενεια και εχουν προβλημα με τα νευρα τους και το οικογενειακο τους περιβαλλον,κατα τα αλλα καθ\'όλα φυσιολογικοτατα,οχι γεμιζουν ανετα ολα τα ψυχιατρεια και δεν μενουν και πολλοι απ\'εξω.
Δεν νομιζω να ειναι εγκλημα να εχεις νευρα , αντιπαθης μεν αλλα τι να κανουμε.

Γιατι οποτε ακουω για χορηγηση φαρμακων παρα την θεληση μου ερχεται στο μυαλο το \"κουρδιστο πορτοκαλι\"?
Τουλαχιστον εκεινος ηταν εγκληματιας.

Και μαλλον με το δικιο του εχει νευρα...αυτο τουλαχιστον σημαινει οτι η νοημοσυνη του ειναι ανεπαφη.

Μπορει να γινομαι και αδικος δεν ξερω, μιας και ερχεσαι για βοηθεια αλλα ετσι το βλεπω.

Καλα ρε γαμωτο πως γινεται να χορηγουν φαρμακα παρα την θεληση σε ολοκληρωμενο ατομο...αν εκανε κατι...καποιο εγκλημα ας το περιορισουν σε φυλακη,σε ψυχιατρειο οπουδηποτε τι παει να πει φαρμακα παρα την θεληση?

ΕΛΕΟΣ.

Να διορθωσω με το παρα τη θεληση εννοω χωρις τη γνωση...τουλαχιστον αν παει ψυχιατρειο θα τον γεμισουν με φαρμακα αλλα θα το ξερει.

Κατ\'αρχην πιστευω οτι οντως δεν προκειται να λυθει το προβλημα με την παρουσα κατασταση.Μακαρι η οικογενεια του να επαιρνε πιο δραστικα μετρα για την αντιμετωπιση του.΄Συμφωνω οτι αν ο ιδιος δεν το παραδεχτει και δεν κανει κατι για τον ευατο του,δεν προκειται να αλλαξει τιποτα.Οσα φαρμακα και οσους ψυχ να αλλαξει.Δυστυχως, περα απο προτασεις δεν μπορω να κανω κατι παραπανω.Αλλοι παιρνουν τις αποφασεις και κατ\'εμε τις παιρνουν και λαθος.Απλα αφηνουν το προβλημα να υπαρχει.

Επειδη συναλλασεται με πολλους αγνωστους ανθρωπους καθημερινα,ακομα και ενα ειρωνικο νευμα μπορει να τον κρατησει ξυπνιο ολη την νυκτα σε εξαλλη κατασταση.Δεν νομιζω οτι ειναι φυσιολογικο αυτο.Γι\'αυτο λεω keep_walking οτι δεν αντιδρα εκει που πρεπει αλλα τα βγαζει ολα στο σπιτι.
Παντως εχετε δικιο οτι ισως αν ανεξαρτηκοποιηθει να ερθει αυτη η στιγμη συνειδητοποιησης που θα τον κανει να πολεμησει το προβλημα του.
Δυστυχως,δεν βλεπω να αλλαζει κατι προς το παρον ,και μελλοντικα,αν χρειαστει καποιος να προχωρησει στην εσχατη λυση(εγκλεισμο σε ψυχιατρειο)αυτος ο καποιος να ειναι η γυναικα μου που ηδη ειναι πολυ ασχημα ψυχολογικα στην ολη κατασταση.Τουλαχιστον ,τοτε θα μπορω να συμβαλλω πιο ενεργα .
Ευχαριστω πολυ για τις πολυτιμες συμβουλες.vince σε ευχαριστω που μοιραστηκες μαζι μου την προσωπικη σου εμπειρια,ηταν πολυ χρησιμες οι γνωσεις που αποκομισα απο αυτη την κουβεντα για το πως θα πρεπει να πραξουμε.Μπορει να παρεξηθηκαν καπως τα λεγομενα μου,αλλα τα αφηγηθηκα οπως συμβαινουν.Καθε αρνητικη κριτικη ειναι δεκτη.Πιστευω οτι πιο πολλα αποκομιζεις απο συζητηση με ομοιοπαθουντες ,παρα με ψυχιατρους.Τουλαχιστον ,οι πρωτοι μιλανε για κατι που βιωνουν ενω οι δευτεροι για αποτελεσματα που εχουν παρατηρησει μεσα απο τα χρονια ασκησης του επαγγελματος τους

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΑΣ

Konstantinoc θα διαφωνήσω στο οτι πρέπει να ανεξαρτοποιηθεί ο ανθρωπος αυτός. Αυτο θα μπορούσε να γίνει εφόσον ήταν συνειδητοποιημένος και ακολουθούσε αγωγή απο μόνος του. Πολλοί άνθρωποι με παρόμοια προβλήματα μένουν άστεγοι εξαιτίας της ασθένειας τους και επειδή τους παρατάνε οι γονείς τους (για παράδειγμα ο συγγραφέας του σαιτ www.chovil.com πάσχει και αυτός. Οι γονείς του δεν τον βοηθήσαν και αναγκάστηκε να μείνει χωρις στέγη για κάποιο διάστημα μέχρι να τον μαζέψουν απο τον δρόμο και να τον αναγκάσουν να πάει σε ψυχίατρο).
Μην τον αφήσετε αβοήθητο. Έχει ανάγκη απο την βοήθεια σας. Απλά πρέπει να τον προσεγγίσετε με τρόπο φιλικό και να τον αναγκάσετε να πάει σε ψυχίατρο (και να πάρει τα φάρμακα απο μόνος του). Στην χειρότερη περίπτωση θα μπορούσατε να τον βάλετε σε ψυχιατρείο αν και δεν το προτείνω...

Εάν θέλεις να μάθεις περισσότερα για την ασθένεια (απο την μεριά του ασθενή) διάβασε την ιστιοσελίδα που ανέφερα πιο πάνω. Ίσως εγώ να μην τα λέω τόσο καλά...

Κοίτα εύχομαι να πάνε καλά τα πράγματα. Είναι ύπουλη η ασθένεια και ο πάσχων υποφέρει σταδιακά όλο και περισσότερο μέχρι που να φτάσει να μην ξεχωρίζει το πραγματικό απο το φανταστικό.

Να ρωτήσω κάτι...τι ηλικία έχει ο συγγενής σου?

Quote:

---

Originally posted by konstantinoc
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΑΣ

---

Και εγώ σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Σου εύχομαι απο τη μεριά μου να πάνε όλα καλά.

Παντως αυτο με την ειρωνια ειναι χαρακτηριστικο μας πιστευω...δεν αντιδρουμε καλα στην ειρωνια.
Κανεις δεν αντιδρα καλα...αλλα εμεις ειμαστε ανω ποταμων...καπου το ειχα διαβασει κιολας.

Οι απαντησεις ειναι δυσκολες ακομα και για σενα Κωνσταντινε που ξερεις την κατασταση...ποσο για μας ωστε να δωσουμε μια συμβουλη.
Κατα τη γνωμη μου δεν υπηρχε καλος χειρισμος απο την αρχη...αλλα αυτη ειναι απλως η γνωμη μου και οτι εγινε-εγινε.
Να πω απλως οτι ελπιζω να πανε ολα καλα.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Παντως αυτο με την ειρωνια ειναι χαρακτηριστικο μας πιστευω...δεν αντιδρουμε καλα στην ειρωνια.
Κανεις δεν αντιδρα καλα...αλλα εμεις ειμαστε ανω ποταμων...καπου το ειχα διαβασει κιολας.

---

Δυστυχώς έτσι είναι. Τα φάρμακα βέβαια έχουν ως στόχο πέραν άλλων, να μειώσουν την ευαισθησία αυτή. Διάβαζα αυτά που έγραψε ο konstantinoc για τον συγγενή του και έβλεπα κάποια κοινά που τα έχω και εγώ. Ο περισσότερος κόσμος βέβαια δεν ξέρει πόσο παρεξηγημένη ασθένεια είναι η σχιζοφρένεια και τι σημαίνει να ζεί κάποιος με αυτήν.