Αρθροίτιδα δεξιού γόνατος. Ούτε στον εχθρό μου.
Καλησπέρα. Υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος που ανοίγω αυτό το θέμα. Εδώ και κανα 2μηνο με παρακολουθεί διαιτολόγος, πρώτα απ' όλα. Οπότε δεν είναι ακριβώς μια προσπάθεια που ξεκινάει τώρα. Έχω χάσει γύρω στα 5-6 κιλά, θα αλλάξω και το τικεράκι με την ευκαιρία. Τώρα είμαι 130 στρογγυλά. Αργή απώλεια σε σχέση με το τεράστιο βάρος μου, αλλά κάτι είναι... Από παλιά έχω θέμα με το δεξί μου γόνατο μετά από επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς ως παιδί και ύστερα από μεγάλα βάλε-βγάλε κιλών (οι παλιότεροι εδώ μέσα μπορεί να θυμάστε, αισίως είμαι γραμμένη από το 2009... ήμουν νια και γέρασα που λέει ο λόγος :smilegrin: ). Τελευταία με το γόνατό μου δεν έχω περάσει καθόλου καλά και θα εξηγήσω πως και τι αμέσως. Κάποια στιγμή πριν κανα μήνα άρχισε να πρήζεται το πόδι μου πάρα πολύ. Αρχικά δεν έδωσα σημασία ιδιαίτερη γιατί θεώρησα ότι έκανα κατακράτηση για κάποιο λόγο και επιχείρησα μαντζούνια, τσάγια, πολύ νερό antistax κλπ. Τίποτα. 2 μέρες μετά δεν μπορούσα σχεδόν να περπατήσω οπότε πανικοβάλλομαι τα λέω όλα στους δικούς μου (γιατί φυσικά ντρεπόμουν κιόλας να μιλήσω) και πάω σούμπιτη στα επείγοντα. Μου κάνουν εξετάσεις, τρίπλεξ κάτω άκρων, με κοιτάν από δω κι από κει και δεν βγάζουν άκρη. Τελικά καταλήγουν ότι είχα μια κύστη baker (ετσι λέγεται) στο γονατο η οποία έσπασε. Αλλά επειδή υπήρχαν και υποψίες για πνευμονική εμβολή (ΟΥΠΣ) με κράτησαν 4 μέρες μέσα, προληπτικά. Τέλος πάντων, αυτό ήταν μια ενδιαφέρουσα (ειρωνικά) περιπέτεια αλλά αφού αποκλείστηκε η περίπτωση εμβολής με άφησαν να φύγω. Να μην τα πολυλογώ, απευθύνθηκα σε κάποιον ορθοπεδικό ο οποίος ειδικεύεται στο γόνατο, πήγα με όλο το πακέτο εξετάσεων που είχα κάνει τελευταία για ρευματικά (που δεν έχω ευτυχώς) και παλιότερη μαγνητική γόνατος κλπ. Φυσικά ξέρετε τι μου είπε. Καινούρια μαγνητική και ΧΑΣΙΜΟ ΒΑΡΟΥΣ ΧΘΕΣ. Έκανα την καινούρια μαγνητική. αποτέλεσμα σε περίληψη : Συλλογή υγρού στο γόνατο, ρήξη κύστης baker, και το σημαντικότερο ότι οι μηνίσκοι μου τα χουν παίξει. Ο έσω σχεδόν σε ρήξη, ο έξω πιέζεται. Μιλήσαμε με τον γιατρό τηλεφωνικά ο οποίος περιέργως ήταν σχετικά καθησυχαστικός. Φυσικά όχι με την έννοια ότι δεν τρέχει τίποτα. Απλά μου τόνισε το εξής :
"Ναι, έχεις αρθροίτιδα η οποία είναι κατάσταση που δεν διορθώνεται και που με τα χρόνια και τις φυσιολογικές αλλοιώσεις του οργανισμού θα χειροτερεύσει... ΑΛΛΑ... αν χάσεις πάρα πολύ βάρος μπορεί για πολλά χρόνια να ξεχάσεις ότι υπάρχει, από άποψη πόνου τουλάχιστον. Χειρουργείο δεν σου κάνω γιατί είσαι πολύ νέα (28 είμαι) και αν πειράξουμε την άρθρωση από τώρα και δεν χάσεις απαραίτητα πολύ βάρος θα χρειαστεί να το ξανακάνεις σε 15 χρόνια."
Φαντάζεστε την δική μου ψυχολογία μετά από όλα αυτά. Όσο κι αν έλεγα ξεκινώντας αυτή τη φορά με διαιτολόγο ότι "θέλω να το κάνω χαλαρά, δεν θέλω να βιαστώ να χάσω κιλά ντε και καλά τώρα, θέλω να πάρω όσο χρόνο χρειαστεί να αλλάξω συνήθειες κλπ" δεν έχω τέτοιο περιθώριο. Είμαι σε πάρα πολύ κακή ψυχολογία όσο και αν προσπαθώ και δεν το δείχνω (όσο γίνεται) προς τα έξω. Οι κρίσεις πανικού δε είναι στα ύψη. Εδώ έπαθα μια και στο νοσοκομείο όσο ήμουν, ανέβασα παλμούς 135 δεν μπορούσα να ηρεμίσω και μου χουν δώσει προληπτικά lopresor 1/4 τη μέρα για 2 μήνες επειδή τους είπα ότι παθαίνω τέτοιου τύπου κρίσεις αραιά και που εδώ και χρόνια.
Τέλος πάντων, καλά όλα αυτά. Το γόνατο ξέρω ότι κάποια στιγμή θα περάσει πρώτα απ όλα γιατί παίρνω πολύ σοβαρά αντιφλεγμονώδη, δεύτερον γιατί ακολουθώ τις οδηγίες του ορθοπεδικού κατά γράμμα και τρίιτον γιατί εξυπακούεται ότι θα βρω τρόπο να λύσω το θέμα του βάρους. Δεν του δίνω την δυνατότητα να ΜΗΝ γίνει καλά, δεν μπορεί στα 28 να έχω αρθροίτιδα και δυσκολία στην κίνηση όταν μάλιστα στο παρελθόν όντας υπέρβαρη έχω υπάρξει πάρα πολύ ενεργητική από άποψη άθλησης. Και γενικά είμαι άτομο που ειδικά τον τελευταίο καιρό παρ' ότι είμαι άνεργη είχα βάλει τον εαυτό μου σε πρόγραμμα. Δηλαδή, χάνω βάρος όσο μπορώ, ξυπνάω πολύ νωρίς και κοιμάμαι όσο πιο φυσιολογικές ώρες γίνεται γενικά. Ψάχνω ενεργά για δουλειά πάνω στο αντικείμενό μου, πάω σε συνεντεύξεις, δουλεύω σε κάποια προτζεκτ εθελοντικά, σχεδιάζω, συναντάω κόσμο, κάνω μαθήματα ισπανικών, έχω σχέση και φίλους... γενικά βαριέμαι να κάθομαι... και όλο αυτό με χει σοκάρει. Όχι οτι δεν έχει ξανασυμβει σε μικρότερη κλίμακα παλιότερα. Αλλά... αλλά.
Ακόμα είμαι αρνητική με την ιδέα του χειρουργείου, παρ' ότι το έχω μελετήσει και εξετάσει πολλές φορές αλλά φοβάμαι άπειρα ένα τέτοιο βήμα. Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς πρέπει να σοβαρευτώ πολύ περισσότερο με την διατροφή μου. Δεν ξέρω πως θα γίνει αυτό ακριβώς καθ' ότι νιώθω ότι είναι αδύνατον και όχι επειδή είναι Χριστούγεννα. Αλλά δεν έχω άλλη επιλογή, το μέλλον κρίνεται πάρα πολύ δυσοίωνο αν συνεχίσω έτσι...
Θέλω ίσως να κρατήσω αυτό το θέμα σαν τύπου ημερολόγιο. Και για να έχω μια τύπου "δέσμευση" ημερήσια να μπω να κάνω ένα update ας πούμε. Διατροφικό και ψυχολογικό. Και γενικότερα, ένα κίνητρο για να μπάινω πιο πολύ στο φόρουμ. Λέω από αύριο να εντάξω περπάτημα ημερησίως. Ο ορθοπεδικός το επιτρέπει όσο δεν πονάω και νιώθω και γω ότι σε μέρες που είμαι κάπως σε κίνηση η άρθρωση "λειτουργεί" καλύτερα. Οπότε από αύριο θα προσπαθήσω τουλάχιστον 20λεπτο ημερησίως. Επίσης ένας άλλος λόγος που τα καταγράφω όλα αυτά είναι για να υπάρχουν κάπου σαν μελλοντική υπενθύμηση... όταν θα χω χάσει πολλά κιλά (το λιγότερο 40 λέει ο ορθοπεδικός) να θυμάμαι τι περνούσα με το γόνατο και να μην μαλακίζομαι... λέμε τώρα...
από αύριο σοβαρεύομαι ... και ας είναι και Χριστούγεννα...
