μια νέα εδώ με ερωτήσεις..

καλησπέρα και από μένα, νέο μέλος εδώ και ευτυχώς που σας βρήκα...διαβάζοντας το φορουμ δεν περιμενα οτι υπάρχουν τοσοι πολλοί ανθρωποι με τα ίδια προβλήματα με μένα..
το δικό μου πρόβλημα έχει να κάνει με κρίσεις πανικού, οι οποίες δεν εμφανίζονται (ευτυχώς τακτικά), και μέχρι κάποιους μήνες πριν μπορούσα να τις αντιμετωπίσω χωρίς την βοήθεια φαρμάκων και γιατρών, γιατί πίστευα ότι όλα ειναι στο μυαλό μας, και έτσι τις πολεμούσα με θετικές σκέψεις κλπ κλπ...
Τα πράγματα όμως χειροτέρεψαν καθώς στην προσωπική μου ζωή βίωσα ένα μεγάλο και έντονο χωρισμό που με τσάκισε ψυχολογικά και παράλληλα τον θάνατο ενος συγγενικού μου ατόμου..
Και ξαφνικά εμφανίστηκε μια μεγάλη κρίση πανικού, όπου με μετέφεραν στο νοσοκομείο, και βέβαια δεν είχα τίποτα οργανικό, έφυγα από εκει αφού πρωτα ο γιατρός μου έδωσε το πρώτο μου lexotanil...
To πρόβλημα μου όμως τώρα είναι οτι εδώ και μερικούς μήνες, νομίζω ότι έχω αποκτήσει και κάποια μορφή αγοραφοβίας, δεν μπορώ να στέκομαι σε ουρές με κόσμο και δεν μπορώ τις μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κι αυτό γιατί έχω την έμμονη φοβία ότι θα με πιάσει κάποια σωματική μου ανάγκη και μην μπορώντας να βρω τουαλέτα θα γίνω ρεζίλι....

Το ξέρω ότι είναι ίσως ανόητο, αλλά έχει αρχίσει να με ταλαιπωρεί, αν και ακόμη δεν είναι ιδιαίτερα εντονο και δεν με διακατέχει συνέχεια...

Δεδομένου ότι δεν έχω επισκεφθεί ποτέ γιατρό, τι με συμβουλεύεται να κάνω? Δεν θέλω με τίποτα να πάρω χάπια, θα ήθελα να το "πολεμήσω" με το μυαλό μου...

amarilia καλως ηρ8ες.και γω μια απο τα ιδια με σενα περασα αλλα στο τελος πηρα χαπια.Σε βοηθανε δεν ειναι τπτ σπουδαιο να παρεις αν το χριαζεσε αγχωλιτικα για να νιωσεις καλυτερα.Και γω ακριβως σαν εσενα το αντημετοπιζα μονη στην αρχη και στο τελος εφτασα να εχω μεχρι 40 ωρες κρισεις κ να τρεχω στα επειγωντα.Τελος παντον μεχρι να βρω φαμρακα π ηταν για μενα ψιλοαγανακτησα αλλα ειχα για παραδειγμα στον ενα μηνα 20 μερες απολιτης ευτυχιας π πυστευω χωρις φαρμακα μπορει αν μην τις ειχα.Αν οι κρισεις σου ειναι σε οξεια φαση μονο με φαρμακα τις ξεπερνας και εμ ψυχοθεραπεια κ αλλαγη καταστασεων π σε πιεζουν ψυχολογικα.Και γω ποτε δνε ειχα παρει τετιου ειδους φαρμακα αλλα αν πονας δεν 8α παρεις ντεπον?Και να ξερεις οτι σημερα ολο κ περισσοτεροι ανθρωποι πασχον απο αυτο και δεν ειναι κατι σοβαρο.Μην το σκευτεσαι καθολου.

μαρία ευτυχώς δεν είναι συχνές και μέχρι στιγμής τις αντιμετωπίζω...
αλλά αυτό που με προβληματίζει ιδιαίτερα εάν αυτή η εμμονή μου ή φοβία, θα ξεπεραστεί...
και πως? με χάπια ή ίσως με κάποιες συνεδρίες σε ψυχολόγο?

Και με τα δυο σηνηθως ξεπερνιεται αλλα να ξερεις δεν ξεπερνιεται ευκολα.Εγω σκοπευω να σταματησω τον δεκεμβριο τα φαρμακα και αν δω παλυ τα ιδια τα ξανααξεκιναω.Τι να κανω το πηρα απο φαση θα ζω με αυτον τον δαιμονα τον πανικο αλλα τουλαχιστον α πολεμισω με ολες τις δυναμεις μου.Κανε κ συ το ιδιο αλλαξε πραγματα π σε πιεζουν και αν δεισ κ δεν μπορεις να το αντημετωπησεις μονη σου μονο τοτε να πας σε ψυχιατρο (μονο αυτος γραφει φαρμακα) και μετα σε ψυχολογο για ψυχοθερπαεια.και γω δεν ηθελα παρε δωσε με αυτους αλλα βοηθανε καπιο λογο εχουν π υπαρχουν κ τετιοι γιατροι.

Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, όπως και η ίδια η φύση της διαταραχής πανικού είναι διαφορετική ακόμα και για τον ίδιο άνθρωπο σε διαφορετικές φάσεις της ζωής του. Οπότε δεν υπάρχει πανάκεια ότι για όλους χρειάζονται πρώτα φάρμακα και μετά ψυχοθεραπεία ή το αντίστροφο ή μόνο το ένα από τα δύο.

Αμαριλία με το όμορφο όνομα είναι πολύ θετικό το ότι μπορείς να τις αντιμετωπίζεις. Μπορείς να ξεκινήσεις με ψυχοθεραπεία και από εκεί και πέρα θα έχεις κάποιον να σε καθοδηγήσει ως προς τι είναι αυτό που ταιριάζει καλύτερα στη δική σου προσωπικότητα

Πάντως από δική μου εμπειρία, δεν ξέρω αν ισχύει για όλους, οτιδήποτε αντιμετωπίζεται άμεσα και δεν το αφήνουμε να χρονίζει, αντιμετωπίζεται πολύ πιο αποτελεσματικά. Για παράδειγμα, εγώ προσπαθούσα για χρόνια μόνη μου και είχα από κάποια στιγμή και μετά πάρα πολύ καλά αποτελέσματα. Επειδή ήμουν πολύ \"περήφανη\" να πάω σε ψυχολόγο, παρόλο που οι κρίσεις με είχαν ισοπεδώσει. Όμως μετά από δύσκολες καταστάσεις πισωγύρισα, όχι ευτυχώς στο σήμείο που πρωτοξεκίνησα. Αν τότε είχα ξεκινήσει ψυχοθεραπεία τώρα ίσως τα πράγματα να ήταν πολύ ΄διαφορετικά...

anwnimh απλα της ειπα ποτι αν ειναι οξεια η κριση οταν την παθενει να καταφυγει στην τελευταια λυη τα φαρμακα.εσυ πως τις ξεπερασες?

Μαρία μακάρι να το είχα ξεπεράσει. Εδώ και ένα χρόνο ξαναγύρισαν - αλλά αρκετά αραιά - αλλά εδώ και 1,5 μήνα δυναμικά. Ήμουν ένα διάστημα 4-5 χρόνων χωρίς κρίσεις ή από καμία. Μόνη μου προσπαθούσα με θετικές σκέψεις και με διαβεβαίωση ότι δεν παθαίνω τίποτα κι αν είναι να το πάθω καλύτερα από το να ζω μια ζωή μισή. Όμως, όπως είπα, δεν αρκούσε αυτό για να θεραπευτώ πλήρως, αφού στην ουσία κι εγώ τα συμπτώματα πολεμούσα και όχι τις αιτίες...
Έχω ξεκινήσει εδώ και 2,5 μήνες ψυχοθεραπεία.

οι κρισεις πανικού μου είναι σπάνιες, περίπου 2 το χρόνο. Η τελευταία ήταν περυσι αφού ειχα περάσει τα διάφορα και είχα και άγχος στην δουλειά...

κι όπως λές ανωνυμη, θέλω κι εγω να πολεμήσω τις αιτίες, γιατί όλο αυτό το θέμα (το οποίο είναι σχετικά) στην αρχή του, εννοώ την φοβία μου ότι θα γίνω ρεζίλι σε χώρο με κόσμο, που είναι μάλλον κάποια μορφή αγοραφοβίας εχει αρχίσει και με ταλαιπωρεί.
και θέλω να το ψάξω και να το ξεφορτωθώ..
δεν το έχω συζητήσει με κανένα, είναι η πρώτη φορά που το συζητώ με άλλους και με ενδιαφέρει απίστευτα η γνώμη και η συμβουλή τους..
απλά δεν ξέρω απο που να αρχίσω και που να απευθυνθώ.

Αμαριλία πραγματικά τότε μιας και είναι τόσο σπάνιες είναι πάρα πολύ καλό αυτό!

Ψάξτο με ψυχοθεραπεία και είμαι σίγουρη πως είναι θέμα χρόνου

amarilia,

Καλώς ήρθες:)

εχεις καθε δικαιωμα να σε πιάνουν κρισεις:)...κ δεν το λέω ειρωνικά, ισα ισα....Εννοω οτι δεν πιστεύω πώς μας συμβαινουν πολλα πραγματα τυχαια ειδικα σε οτι αφορα τα ψυχολογικά μας...

Καλα κανεις λοιπον που θεωρεις πώς πρεπει να το αντιμετωπισεις ετσι ωστε να νιωσεις επιτελους καλυτερα.

Εγω εκανα πολυ καιρο μεχρι να αποφασισω να ζητησω τη γνωμη κ τη βοηθεια ειδικου, θεωρώντας οτι εφτασα πάτο. Το εκανα μεσω φίλης...μπορει κ κάποιο παιδι απο δω να σου προτεινει κάποιον, αν το ζητησεις. Επισης υπάρχει μια λιστα στο φορουμ (νομιζω) οπου αναγραφονται ονοματα ειδικων.

Ηδη οτι το συζητας ειναι ενα βήμα, υπάρχουν βλέπεις πολλά άτομα που αντιμετωπιζουν κρισεις πανικου που μπορουν να ξερουν εστω στο περιπου τι σε βασανιζει. το επομενο βημα ειναι κ το πιο δύσκολο ισως αλλα κ αυτο που αξίζει να γινει...

Καλή σου δύναμη:)

αμαριλα ολες οι φοβιες καποτε ξεπερνιουνται,οταν παψουν να ειναι φοβιες.Και αυτος ειναι ο στοχος που πρεπει να καταφερεις.Αν σε κανει να νοιωσεις πιο ευχαριστα,εχε παντα μια αλλαξια μαζι σου και αν ποτε δεν καταφερεις να κρατηθεις (που δεν το πιστευω) πανε στην τουαλετα μιας μιας καφετεριας και αλλαξε.Πρεπει ομως να βρεις τα βασικα αιτια που εχουν αλλαξει την ψυχοσυνθεση σου.Τι ηταν αυτο που σε αλλαξε,να το εντοπισεις,και να προσπαθησεις να το κατανοησεις και να το ξεπερασεις.Ισως αρχικα να μην το αντιμετωπισεις ικανοποιητικα αλλα αυτο θα ειναι μεχρι να βρεις το σωστο μονοπατι στο μυαλο σου.Το σαιτ εχει αναφορες για πολλες εμπειριες,φοβιων στη θεση σου θα εκανα μια περιηγηση σε διαφορα θεματα.Μερικες απαντησεις ειναι πραγματικα θαυμαστες.Αφιερωσε λιγο χρονο να τις διαβασεις και ειμαι σιγουρος πως θα βοηθηθεις.Αν βλεπεις πως δεν τα καταφερνεις μη το βαζεις κατω,μιλησε με καποιον ψυχολογο,δεν ειναι κακο.Αν ειχε ενα προβλημα το αυτοκινητο σου θα εισουν στον μηχανικο τωρα και θα απαιτουσες την επισκευη του,γιατι να μην κανεις το ιδιο και για σενα;Και ναι μπορει να διορθωθει,μη το αφηνεις να σε τρομαζει.....

ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. και μονο το γεγονός ότι μπορώ και συζητάω το πρόβλημά μου ειναι ενθαρρυντικό και ικανοποιητικό.

η φοβία μου αυτή που ανέφερα παραπάνω, είναι αποτέλεσμα των προηγούμενων κρίσεων πανικού; στην συγκεκριμένη φάση της ζωής μου, είμαι ιδιαίτερα ήρεμη, αφού πέρασα βέβαια τα προηγούμενα 4 χρόνια διάφορα έντονα άσχημα περιστατικά και με μία δουλειά με πιεστικό ωράριο και πολλές απαιτήσεις.

όσοι απο εσάς έχετε παει για βοήθεια σε ψυχολόγο είδατε κάποια θετικά αποτελέσματα;

καλησπερα σε ολους! Και εγω νεος μελος στο forum αυτο, και για να πω την πικρη μου αληθεια, δεν ξερω απο που να ξεκινησω και που να τελειωσω!!!...
Πασχω απο ΙΨΔ (οπως την ονομαζει ο ψυχιατρος μου) και εδω και 3 1/2 χρονια, δινω μια καθημερινη μαχη στην κυριολεξια προκειμενου να μην παρω φαρμακα!!! Ομως βλεπω πια οτι ειναι δυσκολο να συνεχισω αλλο πια μονο με τις δικες μου \"δυναμεις\". Σιγουρα χρειαζομαι μια ακομη βοηθεια.... εχω περασει πολλα...παρα πολλα. 3 1/2 χρονια ειναι αυτα βλεπεις! τεσπα, σας ευχαριστω ολους παρα πολυ που με \"ακουσατε\". Ευχομαι για ολους μας , πολυ συντομα οι ψυχες να αγαλοιασουν και να ξανα βρουμε τον παλιο καλο εαυτο μας!!

Συγχαρητήρια για τον αγώνα που κάνεις. Είναι πολύ πιθανό να τα καταφέρεις, δεδομένου πως δείχνεις τόση δύναμη για 3,5 χρόνια. Ποιά συμπτώματα σε ενοχλούν περισσότερο; Πόσο χρονών είσαι:

Καλησπερα nature και σε ευχαριστω για το ενδιαφερον σου. Ειμαι αισιως στα 31 μου, αν και καποιες φορες (δεν στο κρυβω) αισθανομαι οτι ειμαι 60. Το μεγαλο μου \"θεμα\" ειναι οτι νομιζω οτι κατι κακο εχω, μια αρρωστια δλδ. Μαλιστα νομιζω οτι πασχω απο καρκινο...μην με ρωτησεις που τον εχω...παντου αναλογα με το που θα \"πονεσω\" καθε μερα που περναει...
Αστα, πολυ δυσκολα τα πραγματα μερικες φορες... Νιωθω ανα διαστηματα ομως, οτι χανω τον ελεγχω...οτι τρελαινομαι ισως. Και ενω τα εχω κανει ολα, εννοω εχω κανει ολες τις απαραιτητες εξετασεις, εγω δεν λεω να \"πειστω\" οτι ολα αυτα ειναι αποποιηματα της φαντασιας μου λογω υπερβολικου αγχους...Και πιστεψτε με ολοι σας. Εχω κανει ψυχοθεραπεια για πολυ καιρο.... Υποτιθεται οτι εφτασα σε ενα επιπεδο Α, δλδ σε τελικη αναλυση συναντιομουν με τον γιατρο μου και στο φιναλε δεν ειχα κατι αλλο να του πω... και τωρα παλι \"αδιεξοδο\" . Να φανταστειτε πια ειναι η \"τρελα\" μου: Πηγαινω καθε λιγο και λιγακι και ζυγιζομαι στην ιδια ζυγαρια, για να δω εαν εχω χασει βαρος!!! Και που στηριζονται ολα αυτα??? Στηριζονται στο γεγονος οτι οταν ξεκινησε ο δικος μου \"γολγοθας\" (με τις κρισεις πανικου κτλ κτλ) ενας παθολογος μου ειπε: \"αγορι, αυτος που εχει καρκινο φαινεται...καταρχην χανει βαρος...εαν δεις οτι χανεις βαρος τοτε κατι κακο τρεχει...\"

Αυτα ειχα να σας πω. Συγνωμη εαν σας κουρασα... να ξερετε οτι σας \"διαβαζω\" ολους καθημερινα.... Ευχομαι καθε ημερα που ερχεται να σας βρισκει ολους και πιο δυνατους!!! γιατι ξερω πραγματικα τι περνατε!!! Αισιοδοξειτε ομως!!! καποια στιγμη σιγουρα ολα αυτα θα περασουν... Που θα παει???

Καλη δυναμη σε ολους , εγω σημερα παλι θα παω να ζυγιστω για να δω εαν θα παρω \"παραταση ζωης\".....

Καλωσήρθες στο φορουμ lostsoul!!
Κι εγώ πάσχω από ΙΔΨ και ξέρω από πρώτο χέρι τί πίκρα είναι. Εγώ το αντιμετωπίζω μόνο με ψυχοθεραπεία και έχω δεί πολύ σημαντικά αποτελέσματα... Έπαιρνα και φάρμακα για ένα διάστημα αλλά επειδή δεν είδα αποτέλεσμα τα σταματησάμε. Πάντως δεν είναι \"κακό \" να πάρεις και φάρμακα αν δείς οτι σε βοηθάνε να απεμπλακείς... Σε κάθε περίπτωση θέλει υπομονή... Εύχομαι κι εγώ να τα ξεπεράσουμε για να βρούν οι ψυχές μας τη γαλήνη...

γεια σου GreenPeyote!!! και σε ευχαριστω για την απαντηση σου... Ποιος ειναι ο δικος σου \"ψυχαναγκασμος\" ? με αλλα λογια, ποιο ειναι το δικο σου \"θεμα\"? ποσο χρονων εισαι? αντρας ή γυναικα εισαι? Εαν θελεις φυσικα μου απαντας...

Καλη δυναμη σε ολα τα παιδια του φορουμ!!!!

Nature...? που εισαι εσυ? που πηγες?

Νομίζω πως όλοι φοβούνται τον καρκίνο γιατί είναι \"ανίατη ασθένεια\". Με τόση πρόοδο σήμερα της επιστήμης είναι από τα λίγα που δεν μπορεί να λύσει. Έχουμε φθάσει πολύ κοντά στην ανακάλυψη της Θεωρίας των Πάντων για το Σύμπαν και για τον καρκίνο τίποτα. Παρόλα αυτά υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που τον έχουν νικήσει μάλλον με την αισιοδοξία τους και την αγάπη για τη ζωή τους. Κοίτα λοιπόν ν\'αγαπάς τη ζωή σου. Να τη κάνεις τόσο ευχάριστη και δημιουργική και από εκεί να αντλείς δύναμη. Να καλλιεργήσεις φίλους δίνοντας ζεστασιά και σίγουρα θα την πάρεις πίσω. Να μοιράζεσαι μαζί τους τις ομορφιές της ζωής. Μια βόλτα στην ακρογιαλιά ή ένα σινεμαδάκι κλπ. Πήγαινε σήμερα κιόλας σε μια τέτοια μικροχαρά και θα νοιώσεις άμεσα πολύ καλύτερα. Επίσης οπωσδήποτε γυμναστική. Οι ουσίες που βγάζει ο οργανισμός κατά την άσκηση λειτουργούν αντικαταθλιπτικά.
Καλή επιτυχία!

Αααχχχ Nature. νομιζεις οτι εδω και 3 1/2 χρονια δεν τα εχω δοκιμασει ολα αυτα?? Νομιζεις οτι δεν εχω προσπαθησει να \"δωσω\" αγαπη? Σε φιλους, στην οικογενεια μου, στην κοπελια μου... Σε ολους! Εχω κανει τα παντα και παντα σφιγγω τα δοντια μου για να κανω ακομη περισσοτερα. Οταν αυτο το πραγμα, αυτη η καταστροφικη σκεψη με πιασει, δυστυχως για λιγο (το οποιο λιγο ποικιλει αναλογα με την ενταση), χανεσαι ... βουλιαζεις μεσα στις κακες , δεισιδαιμονες σκεψεις σου. Και τοτε απελπιζεσαι...προσπαθεις με νυχια και με δοντια να πιαστεις απο καπου!!! αλλα αλλες φορες ειναι πιο ευκολο, αλλες ειναι πιο δυσκολο και παει λεγοντας!!! Δεν μπορεις να φανταστεις πως αισθανεται το σωμα μου, οταν αυτες οι σκεψεις με κυριευουν!!! Ειναι σαν να γυμναζομαι με δεκα μηχανηματα την ιδια στιγμη!!! Και ομως μενεις εκει και το παλευεις!!!!

Καλη επιτυχια και σε εσενα!!! Να προσπαθεις παντα να εκλογικευεις τα πραγματα....

κατα αρχην να καλωσορισω το νεο μελος.Ειναι γνωστο πως ολοι καποτε θα φυγουμε απο αυτο τον κοσμο,αλλοι απο καρκινο,απο τροχαιο και η λιστα συνεχιζεται.Να επαναλαβω αλλη μια φορα πως ο καρκινος πλεον δεν ειναι ανιατη αρρωστια.Πως οι μισοι τουλαχιστον ειναι ιασιμοι και αντιμετωπιζονται.Βεβαια ειναι μη σου κατσει.Αν συνεχισεις να σκεφτεσαι με ποσους τροπους μπορεις να πεθανεις θα εκπλαγεις με τον αριθμο που θα ανακαλυψεις.αντι να λες συνεχεια \"ειμαι αρρωστος\" γιατι δεν λες \"ειμαι καλα\" ; γιατι δεν πιεζεις τον εαυτο σου να το πει,να το πιστεψει.λιγο θετικη σκεψη χρειαζεται,εχεις σπαταλησει τα τελευταια σου 3 1/2 χρονια πιστευοντας πως εισαι αρρωστος με αποτελεσμα να ζεις μιση ζωη.Θελεις να ξοδεψεις και τα υπολοιπα χρονια σου πανω σε ενα τετοιο ψεμα;οπως ειπε και ο/η nature κανε ευχαριστα πραγματα στη ζωη σου και γευσου την χαρα που αναδυουν.εχεις μια κοπελα,πηγαινε την για ενα ρομαντικο δειπνο και συγκεντρωσου στα ματια της,αφησε τον εαυτο σου να δει τις ομορφες στιγμες,μη του τις κλεβεις ...

Αγαπητε empneusth, καλημερα σε εσενα και σε ολα τα παιδια του φορουμ που \"ταλανιζονται\" απο τα διαφορα ψυχολογικα \"θεματα\"... σε ευχαριστω για το \"καλωσορισμα\" και για την απαντηση σου. Κοιτα, μ\'αρεσει ειλικρινα που κρατας αυτην την αισιοδοξη σταση απεναντι στην ζωη!!! ετσι ειναι και ετσι θα πρεπει παντα να ειναι. Ετσι ημουν παντα κι εγω empneusth, δυναμικος, χαρουμενος, να στηριζω παντα τους αλλους στις δυσκολιες, προθυμος να τρεξω για ολους και για ολα... και ξαφνικα τι? Η πρωτη μου \"κριση πανικου\" ηταν σε μια αδεια μου απο την δουλεια, ημουν διακοπες με την γυναικα που αγαπουσα τοτε, και δεν προκειται να το ξεχασω ποτε αυτο το \"σκηνικο\". Απο τοτε λοιπον δυστυχως πηρα την \"κατω βολτα\" που λεει ο λαος μας... ΕΕΕ! αυτο ακριβως ηταν και το ΣΦΑΛΜΑ ΜΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ! Εαν ειχα παρει φαρμακα απο την αρχη , το σιγουρο ειναι οτι δεν θα ειχα φτασει σε αυτο το σημειο... Να σου πω ομως κατι? Κοιτωντας πισω...ολη αυτη την πορεια που εχω κανει μεχρι τωρα...αλλες φορες σκεφτομαι οτι ΚΑΛΩΣ δεν πηρα φαρμακα, και αλλες φορες ειναι τοση η \"ενταση\" του προβληματος μου, που θα ελεγα οτι θα τα επαιρνα και μαζεμενα ολα μαζι!!!!

Θελω να βοηθησω και εγω με τον τροπο μου ολα τα παιδια που γραφουν σε αυτο το φορουμ. καθημερινα διαβαζω τα παντα , ολα σας τα μην. βλεπω οτι ολα αυτα που περνατε, τα εχω ηδη περασει και θελω μεσα απο την ψυχη μου ΝΑ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΩ ΟΛΟΥΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΕΡΝΑΝΕ!!!!! Οπως λες και εσυ, χρειαζεται υπομονη και επιμονη, αισιοδοξια, χαρα, δυναμη, ΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ \"ΒΑΛΤΩΝΟΥΝ\" ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ!!! Ετσι εκανα κι εγω...ημουν με εναν ανθρωπο που ηταν \"ψευτικη\" απο την κορφη μεχρι τα νυχια.... αλλα έμενα μαζι της απο λυπηση...και συνεχιζα να κανω κακο στον εαυτο μου... ηξερα οτι δεν ηταν ο σωστος συντροφος για εμενα, κι ομως έμενα εκει ο βλακας, αφηνοντας τον εαυτο μου στην \"απεξω\" .... και μετα ισως θα μου πεις εσυ empneusth πολυ απλα: \"μην μετανοιωνεις ποτε για αυτα που κανεις στην ζωη σου\"... εεε θα μου το πεις ? Εαν παντως μου το πεις, θα σου απαντησω πολυ απλα φιλτατε οτι ΑΣΦΑΛΩΣ και μετανοιωνω για καποια πραγματα και σιγουρα δεν προκειται να δωσω ποτε την \"συγχωρεση\" μου σε μια αχαριστη ψυχη που ειχα διπλα μου για 3 1/2 χρονια... Ο Θεος ειναι αυτος που πρεπει να συγχωρει και συγχωρει βεβαια. Εγω γιατι να συγχωρεσω αυτη που με εκανε να \"κυλησω\" σε αυτα τα μονοπατια??? γιατι?

Καλη συνεχεια σε ολους...

Quote:

---

Originally posted by lostsoul
γεια σου GreenPeyote!!! και σε ευχαριστω για την απαντηση σου... Ποιος ειναι ο δικος σου \"ψυχαναγκασμος\" ? με αλλα λογια, ποιο ειναι το δικο σου \"θεμα\"? ποσο χρονων εισαι? αντρας ή γυναικα εισαι? Εαν θελεις φυσικα μου απαντας...

Καλη δυναμη σε ολα τα παιδια του φορουμ!!!!

---

Καλησπέρα lostsoul, τώρα διάβασα το μήνυμά σου, άντρας είμαι 30 χρονών και οι ψυχαναγκασμοί μου αφορούν κυρίως την τάξη και τη συμμετρία των αντικειμένων. Πιό αναλυτικά τα έχω γράψει στο \"Τί θέμα\" αυτά που μου συμβαίνουν. Πάντως οι ψυχαναγκασμοί όπως έχω κτλβει είναι η κορυφή του παγόβουνου, το θέμα είναι να δουλευτεί η αιτία που στη περίπτωσή μου έχει συναισθηματική βάση.

Quote:

---

Originally posted by GreenPeyote
Καλωσήρθες στο φορουμ lostsoul!!
Κι εγώ πάσχω από ΙΔΨ και ξέρω από πρώτο χέρι τί πίκρα είναι. Εγώ το αντιμετωπίζω μόνο με ψυχοθεραπεία και έχω δεί πολύ σημαντικά αποτελέσματα... Έπαιρνα και φάρμακα για ένα διάστημα αλλά επειδή δεν είδα αποτέλεσμα τα σταματησάμε. Πάντως δεν είναι \"κακό \" να πάρεις και φάρμακα αν δείς οτι σε βοηθάνε να απεμπλακείς... Σε κάθε περίπτωση θέλει υπομονή... Εύχομαι κι εγώ να τα ξεπεράσουμε για να βρούν οι ψυχές μας τη γαλήνη...

---

Τώρα είδα πως καλοσώρισα τον lostsoul και ξέχασα να καλοσωρίσω την αμαριλια που άνοιξε το θέμα!! Welcome αμαριλία από μένα...!!!¨:pp

Ετσι ακριβως ειναι Green Peyote!!! εχεις δικιο! Η αιτια πρεπει να \"δουλευτει\".
Στην περιπτωση σου βεβαια (εαν και θα διαβασω αυτα που λες στο \"τί θέμα\") τα πραγματα ειναι λιγο πιο ευκολα ή κανω λαθος???
Ποια ειναι τελικα αυτη η συναισθηματικη βαση που αναφερεις? Μια γυναικα ?(οπως και στην δικη μου περιπτωση)

αναμενω απαντηση σου με χαρα. Να σαι καλα και εσυ και ολοι στο φορουμ... !!!

Δεν ξέρω αν είναι πιό εύκολη η περίπτωσή μου αλλά δεν νομίζω να μπορούν να \"ζυγιστούν\" αυτά. Πάντως εγώ έχω την αίαθηση οτι η περίπτωσή μου είναι οτι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε κάποιον αλλά ίσως ο καθένας να πιστεύει αυτό επειδή το βιώνει... Η συναισθηματική βάση για μένα είναι αυτά καθεαυτά τ ασυναισθήματα όπως έχω κτλβει... Δεν είναι μία συγκεκριμένη εμπειρία... Πάντως τον ίδιο φόβο οτι μπορεί να έχω καρκίνο ή να πάθω σύντομα τον έχω κι εγώ!! Καπνίζω υπερβολικά και κάνω πολύ άσχημο τρόπο ζωής και συνεχώς περνάει αυτή η σκέψη απ το μυαλό μου...Μάλλον όμως είναι ψυχολογικός φόβος αυτός και απ΄ οτι έχω δει και από εμπειρίες άλλων είναι συχνός αυτός ο φόβος του οτι έχεις καρκίνο... Τώρα δεν ξέρω αν αισθάνθηκες καλύτερα που κι εγώ έχω αυτόν τον φόβο...:)

lost soul και τωρα που μετανοιωσες τι εγινε;......τα χρονια γυριζουν πισω; οχι ........πηρες το μαθημα σου; ναι ........ποιο ειναι αυτο το μαθημα; να μην εμπιστευεσαι το καθε συνανθρωπο σου αλλα μονο αυτους που αξιζουν την εμπιστοσυνη σου ........ ο πραγματικος χαρακτηρας της κοπελας σου πιθανοτατα δεν ηταν ο χαρακτηρας που εσυ ειχες σχεδιασει στο μυαλο σου.(μην ανυσηχεις,ολοι το εχουμε περασει) (βεβαια δεν ξερω αν και εσυ εκανες καποια λαθη,συνηθως φταινε και οι δυο). ...... τι κανεις απο δω και περα; αυτο θα το αποφασισεις εσυ,εγω προχωρησα παντως ....... σου στελνω και ενα u2υ πως να το αντιμετωπισεις

Εχεις δικιο Green Peyote. Καθε ανθρωπος πιστευει οτι το δικο του προβλημα ειναι ανυπερβλητο και πως μονο αυτος εχει την δυσκολια την εκαστοτε στιγμη!!! Τι κανεις ομως εσυ? Πως το αντιμετωπιζεις? Εισαι σε φαρμακοθεραπεια ή απλα κανεις ψυχοθεραπεια? Τελικα ο φοβος του οτι μπορει να εχουμε καρκινο εγκειται στα πλαισια αυτου που οι γιατροι ονομαζουν Αγχωτικη Διαταραχη?

αγαπητε εμπνευστη, ναι εχεις δικιο!!! Και μετανοιωσα , και ο χρονος δεν γυριζει πισω, και το μαθημα μου πηρα και ολα αυτα που λες.... (Σε ευχαριστω κιολας για το u2u - καπως ετσι ειναι τα πραγματα. ΑΗΔΙΑΖΕΙΣ ΦΙΛΕ, αηδιαζεις και μετα προχωρας...ή τουλαχιστον προσπαθεις να προχωρησεις. πρεπει ομως να σου δοθουν και οι καταλληλες \"ευκαιριες\" . Να βρεις εναν ανθρωπο που να ειναι κατα πολυ ανωτερος απο αυτον που ηδη ειχες. Και να !!! που το θεμα γινεται ευκολο για ολους μας , γιατι εαν ο νεος ανθρωπος της ζωης σου ειναι αληθινος/η τοτε λες: \"κοιτα ρε να δεις που τοσο καιρο ζουσα στο ψεμα\" . Και τοτε ισως με αυτο το \"ψεμα\" φυγουν απο μεσα μας και ολα αυτα τα ΨΕΥΤΙΚΑ , ΤΑ ΣΑΘΡΑ \"ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ\" (σσ. οι σκεψεις μας) ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΡΩΓΟΥΝ λιγο λιγο την υπαρξη μας!!!