Καλή τύχη σε όλους μας...

Μεγαλώσαμε με τη σύζυγό μου δύο πολύ καλά παιδιά. Τα μεγαλώσαμε με πολλές θυσίες και πολλή, πολλή αγάπη. Τα κορίτσια μας σπούδασαν σε ΑΕΙ της Θεσσαλονίκης, έκαναν και μεταπτυχιακές σπουδές. Ήμουν εγώ που παρακίνησα την μεγάλη να φύγει έξω – δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε και η μικρή. Τα παιδιά μου ζουν στη βόρεια Ευρώπη σε ξεχωριστές χώρες και μάλλον θα ζήσουν εκεί μόνιμα και νάμαι εγώ σ’ αυτό το forum την ομάδα την έκτη δεκαετία της ζωής μου, με ψευδώνυμο για να μην εντοπιστώ, μιας και είμαι εκπαιδευτικός και στη χώρα μας αυτά τα θέματα είναι ταμπού ακόμη. Δυο χρόνια τώρα παλεύω με αγχώδη κατάθλιψη έχοντας δοκιμάσει σχεδόν όλα τα αντικαταθλιπτικά χωρίς σπουδαίο αποτέλεσμα. Φταίει πως ίσως υποσυνείδητα έχω ενοχές που «έσπρωξα» τα παιδιά μου έξω; Φταίει κάτι πιο πεζό, κάποια ανισορροπία στη χημεία του ταλαίπωρου μυαλού μου; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως πονάμε η σύζυγός μου κι εγώ όταν αποχαιρετάμε τα παιδιά μας στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Τελευταία η γιατρός μου έδωσε ένα αντιεπιληπτικό που ίσως με βοηθήσει. Ελπίζω να δουλέψει.
Καλή τύχη σε όλους μας...

Μέσα στη ζωή αναγκαζόμαστε πάρα πολλές φορές να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις σε θέματα για τα οποία δεν φταίμε καθόλου εμείς ως αυτόβουλοι ενήληκες-πόσο μάλλον ως γονείς για τα παιδιά μας.
(Δεν μιλάω ως γονιός, δεν έχω παιδιά...)

Δεν φταίς εσύ για τις πολιτικές που εφαρμόζει ένα κράτος-ή μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις το αναγκάζουν να εφαρμόσει. Δεν φταίς για την ανεργία. Δεν φταις για τα χιλιάδες παιδιά με τα τόσα πτυχία και προσόντα που δεν μπορούν όχι να διαπρέψουν πάνω στον τομέα που σκληρά σπούδασαν, αλλά ούτε απλώς να δουλέψουν με αξιοπρεπείς συνθήκες μπορούν.
Σ' αυτό δεν φταίτε εσύ και η συζηγός σου ως γονείς. Δεν φταίνε τα παιδιά σας που πήραν τελικά την απόφαση να φύγουν έξω, φταίνε Άλλοι. Άλλοι, που οι αποφάσεις τους επηρεάζουν τα σπίτια μας, τις ζωές μας.

Μην κατηγορείς άδικα τον εαυτό σου λοιπόν γι αυτό.

Τα παιδιά σου ειναι ενήληκες, και ως ενήληκες τράβηξαν το δρόμο τους. Ακόμη κι αν ήταν έτσι τα πράγματα ώστε να μπορούσαν να σταδιοδρομήσουν στη χώρα τους, μπορεί να διάλεγαν πάλι να φύγουν έξω. Εκείνα ορίζουν τη ζωή τους-δεδομένων πάντα των γενικότερων συνθηκών, όπως κάνουμε όλοι μας.

Ξέρεις όμως τί έχει μεγαλύτερη σημασία γι αυτά; Πέρα απ το όσο μάχονται για την προσωπική τους ευημερία;
Το να είναι οι γονείς τους καλά.
Να προσέχεις τον εαυτό σου, την υγεία σου-και συ και η συζηγός σου.
Προσέχετε την υγεία σας. Είναι το Καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για τα πλάσματα που αγαπάτε περισσότερο απ ό,τιδήποτε σ' αυτή τη σκατοζωή-τα παιδιά σας.

Μη βασανίζεις λοιπόν τον εαυτό σου με "τύψεις", πόσο μάλλον για πράγματα στα οποία έτσι κι αλλιώς δεν περνούσε απ το χέρι σου να είναι αλλιώς-έτσι είναι οι Κοινωνίες και οι Πολιτικές.
Μην καταρρακώνεσαι-αν κτυπάς τον εαυτό σου καμιά θεραπεία δεν θα είναι αποτελεσματική.

Να προσέχετε την υγεία σας. Κάντε το, για τα παιδιά σας.
Να μην ανησυχούν κι αυτά...

Αγαπητέ , αν και εχω παιδιά, δεν μπορώ να φανταστω αυτό που περνάς καθοτι είναι ακόμη πολύ μικρά. Πραγματικα λυπούμαι με αυτά που λες χωρις να σε γνωριζω...
Θεωρώ ότι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος είναι να χάσει την ταυτότητά του. Να χάσει τον εαυτο του. Και αυτό συνέβηκε σε εσένα θεωρώ. Για δεκαετίες είχες το ρόλο του γονιού. Η ζωή σου περιστρεφόταν γύρω αλο τα παιδιά σου και αν και δύσκολο το έργο, εντούτοις σε ικανοποιούσε. Σε έκανε ευτυχισμένο. Και όταν μετά τα παιδιά σου έφυγαν, έχασες τον εαυτό σου! Ξέχασες τι σημαίνει να ζεις χωρις να φροντίζεις κάποιον και σε πήρε από κάτω... Πιστεύω χρειάζεσαι χρόνο . Να μάθεις να απολαμβάνεις άλλα πράματα στη ζωή. Βρες χομπυ, διαβασε βιβλία, κάνε γυμναστική, βγες με τη γυναίκα σου... βασικα κάνε αυτά που έκανες πριν. Χρειαζεται χρόνο και προσπαθεια για να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα. Ελπίζω και εύχομαι να παν όλα καλά :)

Μαγνησιο φαρμακευτικο βιταμινη ντε φαρμακευτικη κ ηλεκτρολυτεσ μαζι με τα φαρμακα διατροφη ποιοτικη οχι διαιτα κι αν μπορεισ κανενα περπατημα αυτα ειναι τα τελευταια νεα απο το χωρο ρωτα γιατρο

Αυτό που πρέπει να δωσετε περισσότερη σημασία είναι στην πρώτη φράση σας "Μεγαλώσαμε με τη σύζυγό μου δύο πολύ καλά παιδιά" Εκεί τελεία....Αυτό έχει μεγάλη σημασία κ δεν πρέπει να βασανίζεστε με τίποτα άλλο..Τα οδηγήσατε σε αυτή την απόφαση με γνώμονα το δικό τους καλό και ευημερία.

Σημασία έχει να είστε εσείς καλά κ αυτά ν είναι ευτυχισμένα

Βόλτες, χόμπι, γυμναστική ή κάποιο ταξιδι με την σύζυγο είναι κάποια πράγματα που ενδεχομένως ν σας βοηθήσουν

Δεν ξέρω αν βοηθάει και πολύ αυτό που θα πω, αλλά ως παιδί που έφυγα στο εξωτερικό- στην αρχή για σπουδές, πλέον εργάζομαι- μπορώ να πω ότι κάνατε το καλύτερο που μπορούσατε για τα παιδιά σας. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά πιστέψτε με, αν ήταν στην Ελλάδα, μέσα στην ανεργία και τη μιζέρια, θα αισθανόσασταν πολύ χειρότερα.

Drimacos καλη χρονια. Απο ο,τι διαβαζω εχεις ηδη λαβει πολυ ομορφες απαντησεις. Ηθελα μονο να σε ρωτησω τι ειδικοτητα ειναι η γιατρος που σου εγραψε το αντιεπιληπτικο και με ποια λογικη στο εγραψε? Για την καταθλιψη και το αγχος εχεις κανει ψυχοθεραπεια? Ποια αντικαταθλιπτικα εχεις δοκιμασει και για ποσο χρονικο διαστημα το καθενα? Η γυναικα σου εχει παρομοια συμπτωματα? Ειχες και παλιοτερα προβληματα αγχους? Πριν φυγουν τα κοριτσια σου στο εξωτερικο?

Φίλε που διανύεις την έκτη δεκαετία της ζωής σου... μην μπερδεύεις την σκληρή του (απο)χωρισμού την ώρα στο αεροδρόμιο (με τα μωρά σας που τα μεγαλώσατε από τόσο δα μικράκια)... με το μέλλον τους.
Κάτι τέτοιες σκέψεις, σίγουρα δεν σε βοηθούν στην όποια αλλαγή θες να κάνεις μέσα στο μυαλό σου.
Και εκτός του οτι δεν σε βοηθούν... ξέρεις οτι είναι και δύο τελείως ξεχωριστά πράγματα.
Αν έδωσες τα κατάλληλα παραδείγματα στα παιδιά σου όσο τα είχες δίπλα σου, στην Ελλαδίτσα, μην ανησυχείς και μην φορτώνεστε ενοχές.

Η υγεία σας είναι όντως το καλύτερο που μπορείτε να κοιτάξετε για χάρη των παιδιών σας... και όποτε επικοινωνείτε, να μην τους βάζετε στο πιάτο τους την απαισιοδοξία. Η ιδέα είναι μεγάλο πράγμα. Απλά να νιώθουν οτι μπορούν να σας μιλάνε ανοιχτά και να ξέρουν οτι και "έξω" μπορούν να βρουν συμμάχους, αρκεί να νιώθουν κι εκείνα έτοιμα να μπουν στο ρόλο του συμμαχόμενου, για κάποιον άλλον. Τα υπόλοιπα... όπως συνέβη για εσένα και την γυναίκα σου, έρχονται σύμφωνα με την εμπειρία... και την ώρα.

Σκέψου καλύτερα οτι είναι εν δυνάμει δείγματα και πομποί, της παιδείας που τους δώσατε, και μιας θετικότερης πλευράς του σημείου της γης που γεννηθήκαμε, η οποία πλευρά δεν προωθείται και πολύ, τα τελευταία χρόνια προς τα έξω. Σκέψου την ομορφιά που θα μπορούν να μεταδώσουν, όταν κάποιος τις ρωτήσει με έκπληξη και όρεξη για συζήτηση, "Αλήθεια, από την Ελλάδα είσαι;".

Κουράγιο και δύναμη.

Quote:

---

Originally Posted by Drimacos

Μεγαλώσαμε με τη σύζυγό μου δύο πολύ καλά παιδιά. Τα μεγαλώσαμε με πολλές θυσίες και πολλή, πολλή αγάπη. Τα κορίτσια μας σπούδασαν σε ΑΕΙ της Θεσσαλονίκης, έκαναν και μεταπτυχιακές σπουδές. Ήμουν εγώ που παρακίνησα την μεγάλη να φύγει έξω – δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε και η μικρή. Τα παιδιά μου ζουν στη βόρεια Ευρώπη σε ξεχωριστές χώρες και μάλλον θα ζήσουν εκεί μόνιμα και νάμαι εγώ σ’ αυτό το forum την ομάδα την έκτη δεκαετία της ζωής μου, με ψευδώνυμο για να μην εντοπιστώ, μιας και είμαι εκπαιδευτικός και στη χώρα μας αυτά τα θέματα είναι ταμπού ακόμη. Δυο χρόνια τώρα παλεύω με αγχώδη κατάθλιψη έχοντας δοκιμάσει σχεδόν όλα τα αντικαταθλιπτικά χωρίς σπουδαίο αποτέλεσμα. Φταίει πως ίσως υποσυνείδητα έχω ενοχές που «έσπρωξα» τα παιδιά μου έξω; Φταίει κάτι πιο πεζό, κάποια ανισορροπία στη χημεία του ταλαίπωρου μυαλού μου; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως πονάμε η σύζυγός μου κι εγώ όταν αποχαιρετάμε τα παιδιά μας στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Τελευταία η γιατρός μου έδωσε ένα αντιεπιληπτικό που ίσως με βοηθήσει. Ελπίζω να δουλέψει.
Καλή τύχη σε όλους μας...

---

καλημερα και καλη χρονια να εχουμε!
γιατι καλε μου κυριε εχετε ενοχες που ενθαρυνατε τα παιδια σας να κανουν καριερα στο εξωτερικο? δεν βλεπετε εδω τι γινεται? τοσες χιλιαδες ατομα με πτυχια και διδακτορικα φυτοζωουν η σερνονται σε ασχετες δουλειες με αστειες αμοιβες μηπως επιβιωσουν!
να χαιρεστε και για την ιδεα σας και για την προοδο των παιδιων σας!
δεν ειναι εκει το προβλημα που σας στεναχωρει.
ισως ειχατε ασχοληθει καπως μονοπλευρα με τα παιδια και αδειασε η ζωη σας τωρα που εφυγαν, για αυτο νοιωθετε ετσι.
αλλα ενδιαφεροντα δεν ειχατε μαζι με την συζυγο η και μονος σας ωστε να συνεχισετε μια ομορφη ζωη? εργαζεστε?
τα παιδια εφυγαν για καλο, οχι για κατι δυσαρεστο.
πρεπει να χαιρεστε γι αυτα.
ειχατε και παλιοτερα προβληματα με καταθλιψη η προεκυψε για πρωτη φορα τωρα?

εγω θα σας προτεινα να μην φορτωνετε τον οργανισμο σας με φαρμακα χωρις να λυνετε αυτο που σαν μπλοκαρει τοσο.
πατε σε εναν καλο ψυχολογο- ψυχοθεραπευτη να συζητησετε, να βρειτε γιατι δεν βρισκετε νοημα στην ζωη σας οταν τα παιδα σας ειναι μακρια, να δειτε πως μπορειτε να ζησετε καλυτερα. ειναι κριμα σε αυτη την ηλικια , εχοντας ζησει ωραια και δημιουργικα να πεφτετε ετσι απο ενα γεγονος, που στην ουσια του, μονο δυσαρεστο δεν ειναι.
τα παιδια σας προοδευουν.

Ευχαριστώ ειλικρινά για το ενδιαφέρον όσων μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν. Εκτιμώ τα ενθαρρυντικά σας λόγια – είναι βάλσαμο για μένα. Θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τις συμβουλές που, πραγματικά, φαίνονται πως έχουν γραφτεί από ανθρώπους με ενσυναίσθηση.
Ευχαριστώ και πάλι, να είστε καλά.
Μιχάλης

Καλησπέρα
Ευχαριστώ πολύ για την απόκρισή σας.
Όταν λέτε φαρμακευτικό μαγνησιο και φαρμακευτική βιταμίνη τι εννοείτε;

Φαρμακευτικη βιταμινη σημαινει οτι τα εκδοχα της ειναι αυτα που γραφει το συνοδευτικο χαρτακι , και η ποιοτητα ειναι η καλυτερη ........λεει πχ. 100mg ? ε , 100mg ακριβως θα ειναι , ΑΑ ποιοτητας .......ενω τα συμπληρωματα δεν ελεγχονται ουτε για ποιοτητα , ουτε για περιεχομενο ..... βεβαια ειναι ακριβοτερες οι φαρμακευτικες , αλλα αυτο που πληρωνεις , αυτο παιρνεις ...... επαιρνα επι χρονια συμπληρωματα, αλλα πλεον παιρνω μονο φαρμακευτικες , εφ οσον υπαρχει το συγκεκριμενο εκδοχο ( η προιον ) σε φαρμακευτικη μορφη ......
φυσικα τα φαρμακευτικα συμπληρωματα πωλουνται αποκλειστικα σε φαρμακεια ...........

Σας ευχαριστώ πολύ για την απόκρισή σας. Θα μπορούσατε να μου πείτε κάποια μάρκα;

Ρωτα το γιατρο σου συνταγογραφουνται γτ κανουν δουλεια εχει εβιολ που δεν κανει να τα παρεισ πολυ μαγκ2 σολουμαγκ τετοια τα παιρνουν οι εγκυεσ για να δυναμωσει ο οργανισμοσ δυο τρεισ φορεσ το χρονο τα θελουμε κι εμεισ δεν κανει συνεχεια να ξερεισ

(Για τις φαρμακευτικές, ειδικές βιταμίνες ισχύει ό,τι έγραψε παραπάνω ο Macgyver).

Όμως θα σε συμβούλευα να δεις έναν γιατρό πρώτα για το θέμα τόσο εξειδικευμένων σκευασμάτων. Να σου γράψει να κάνεις πρώτα κάποιες εξετάσεις για να δείτε ακριβώς τί ανάγκες ή ελλείψεις έχει ο οργανισμός σου.
Έτσι, η προσπάθεια θα είναι ολοκληρωμένη. Και σωστή χωρίς ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

(Φίλη μου που πάσχει από Διαβήτη τύπου 1 παίρνει τέτοιες ειδικές βιταμίνες. Της τις έχει δώσει όμως γιατρός, που είναι ενήμερος για το ιατρικό ιστορικό της).

Πάντως ναι, είναι ακριβές...

Κι έρχεται το μαύρο χταπόδι και σε πιάνει με τα πλοκάμια του. Ένα σφίγγει τον λαιμό, άλλο το στήθος, άλλο κατεβαίνει χαμηλά. Χώνει την άσχημη μούρη του στο πρόσωπό σου και σε κοιτάει προκλητικά.
Δεν του κάνεις τη χάρη να βάλεις τα κλάματα, περιμένεις να περάσει, πίνεις κανα χάπι, περιμένεις το επόμενο ραντεβού με την ψυχίατρο.
Καλό βράδυ.