Το άκουσα σε μια ταινία και με έβαλε σε σκέψεις. Υποθέτω πως ο κάθενας έχει να αναπτύξει ένα σκεπτικό όσον αφορά την παραπάνω πρόταση.
Είναι στιγμές που έχω σκεφτεί και εγώ έτσι, οτι δηλαδή βλέπουμε τον εαυτό μας και τη πορεία του μέσα σε μια σχέση. Μαθαίνουμε να αγαπάμε στην πορεία καθότι στην αρχή υπάρχει απλά μια συμπάθεια ή ερωτική έλξη. Μήπως όμως η αγάπη αυτή είναι το αποτέλεσμα της ανάγκης που έχουμε για συντροφικότητα?
Δεν θα απαντήσω στην ερώτηση σου καθώς δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι και να γίνομαι γραφικός αλλά από τότε που άρχισα να δω τον κόσμο με μια πιο κριτικη ματιά διαπίστωσα ότι τις πιο μεγάλες χαζομάρες για να μην πω μαλακιές τις έχω ακούσει στα τραγούδια και δει στις ταινίες …Quote:
Originally posted by vince
Τα ζευγάρια δεν μένουν μαζί απο αγάπη, αλλά επειδή φοβούνται την μοναξιά
Το άκουσα σε μια ταινία και με έβαλε σε σκέψεις ...
Έλα αρπα το ένα διαμάντι :P
http://www.youtube.com/watch?v=yder2MS9qG4
Κριτική σκέψη δεν σημαίνει απλά και μόνο διαφωνώ. Τεσπά, μπορεί να ακούσω ή να διαβάσω κάτι οπουδήποτε, να μου κινήσει το ενδιαφέρον και να οικοδομήσω ένα σκεπτικό γύρω απο αυτό. Χωρίς να σημαίνει οτι η παραπάνω πρόταση είναι ορθή, μου έδωσε τροφή για σχόλια και σκέψη. Υπέθετα οτι θα έδινε και σε άλλους αλλά έκανα λάθος.
σιγουρα η μοναξια ειναι ενας πολυ συνιθισμενος λογος που φερνει 2 ανθρωπους κοντα. αμα σε μια σχεση εχει καταφερει ο καθενας απο τους 2 και εχει ξεπερασει τη μοναξια του (εξω και μεσα απο στη σχεση) τοτε η σχεση εχει περισσοτερες πιθανοτητες να βασιστει σε αλλα στοιχεια.. αμα σιγα σιγα αφαιρεις συγρκισεις προκαταληψεις και δε ξερω τι, ισως φτασεις πιο κοντα στο να βασιζεται η σχεση στην αγαπη. Σαν να ξεφλουδιζεις ενα φρουτο και το κουκουτσι στη μεση να ειναι η αγαπη.. λεω γω τωρα..!
αλλα νομιζω καμια κατασταση δεν ειναι μονιμη οποτε μπλεκει το θεμα ( οσα λεμε πανε στο τετραγωνο :p).. μπορει για καποιο διαστημα να μην αισθανεσαι μοναξια και η σχεση να βασιζεται σε αλλα..μπορει τον επομενο χρονο να εχεις μοναξια και πιο πολυ αναγκη τον αλλον.. ολα ειναι συναρτηση κ του χρονου τελος!:)
μοναξια μπορουμε να νιωσουμε κ μεσα σε σχεση οταν πλεον δεν μας εκφραζει
προσωπικα δεν μενω σε μια σχεση για να μην μείνω μόνη κ αγαπη για μενα σημαινει το νόημα του υπάρχω
και καποιοι ειναι μαζι και αναγκαζονται να μεινουν χωριστα. αυτη ειναι μοναξια που δεν παλευεται ευκολα. να σαι μονος χωρις σχεση ενταξει, εχει χαβαλε, εχει ηρεμια, εχει φιλους..
Νομίζω πως οι λέξεις αγάπη/ μοναξιά είναι αντιφατικές. Όταν υπάρχει το ένα δεν υπάρχει το άλλο. Γι\'αυτό άλλωστε διερωτήθην εάν η αγάπη είναι το αποτέλεσμα της ανάγκης που έχουμε για συντροφικότητα.
Lef, έχεις κάποια points σε αυτά που λές, αλλά νομίζω πως η αγάπη μοιάζει περισσότερο με το ίδιο το φρούτο παρά με το κουκούτσι του εάν μπορούμε να δώσουμε αυτό το παράδειγμα.
Mstrouf, διακρίνω σωστή προσέγγιση απο μεριά σου. Η αγάπη είναι το καλύτερο κριτήριο. Όμως δεν νομίζω πως αγαπάμε στο όνομα της αγάπης και μόνο. Κάνουμε σχέσεις για να έχουμε και παρέα μεταξύ άλλων (αλλιώς θα κάναμε μόνο σεξ). Δές και την παραπάνω σκέψη μου.
Δεν ξερω τι λετε εσεις αλλα επειδη εμενα ακομα δεν με πηραν τα χρονια μενω σαν ζευγαρι...για τα περαιτερω,μεταξυ μισοαστειου-μισοσοβαρου.
Ενταξει και η μοναξια ειναι ενας λογος με μεγαλη βαρυτητα.
Βασικα αν συνδεσεις πολλους λογους μαζι φτιαχνεις αυτο που λεμε αγαπη:)
Μιλάς απο προσωπικής εμπειρίας?Quote:
Originally posted by carrie
και καποιοι ειναι μαζι και αναγκαζονται να μεινουν χωριστα. αυτη ειναι μοναξια που δεν παλευεται ευκολα. να σαι μονος χωρις σχεση ενταξει, εχει χαβαλε, εχει ηρεμια, εχει φιλους..
παντα
και πολυ χαλια ειναι επισης οταν εχεις σχεση και παλι νιωθεις μοναξια μες στη σχεση, κι ας εισαι μαζι με τον αλλο. αλλα στην περιπτωση αυτη πρεπει να χωρισει κανεις πιστευω. στην προηγουμενη περιπτωση, αμα υπαρχει αγαπη ξεπερνιουνται καποια πραγματα, αλλα πρεπει να εισαι δυνατος σα βραχος κι εσυ και τα συναισθηματα σου και η πιστη σου.
με τιποτα δεν παλευεται carrie..... μονοδρομοςQuote:
Originally posted by carrie
και καποιοι ειναι μαζι και αναγκαζονται να μεινουν χωριστα. αυτη ειναι μοναξια που δεν παλευεται ευκολα.
vince πραγματικά πιστεύω πως η αγάπη είναι το μόνο που μας δίνει νοημα στην ζωή, που μας κανει πραγματικα κ ξεπερνάμε καθε εμποδιο, που μας δινει μας ανεξάντλητη δυναμη, σκοπό, ελπίδα για να συνεχίσουμε.
τα ζευγάρια που μενουν μαζι βάζοντας ταμπελα στην αγάπη κ να μην μείνουν μόνοι, θα την χαρακτηριζα, συνήθεια, βολεμα, συμβιβασμο. υπάρχουν πολλοι παράγοντες που μένεις σε μια σχέση κ ενας να φύγεις απο εκει, να ακολουθήσεις τα θέλω σου χωρίς να υπολογίσεις τίποτα.
το σεξ είναι η ολοκληρωση των όσων αισθάνεσαι για τον άλλον κ σεξ μπορεις να κάνεις οποτε θες, ολοκλήρωση όμως δεν θα έχεις. δεν κανεις σεξ με τον φιλο σου, κανεις με τον ανθρωπο που αγαπας, παρέα όμως μπορείς να κανεις κ με τους δυο. αλλο η αγάπη κ άλλο ο έρωτας κ το πάθος που ενώνει δύο ανθρωπους που ελκονται σεξουαλικα.
Κ χτυπας φλεβα με το θεμα σου, γιατι στην παρουσα φαση, αναγνωρίζω ποσο πολυ αγαπαω τον ανθρωπο μου, αλλα εχω παψει να ειμαι ερωτευμενη μαζι του, θελω να ειμαστε φιλοι, να διατηρήσω την αγάπη μας κ δεν ειναι οτι δεν φευγω γιατι φοβάμαι την μοναξια, ειναι γιατί φοβαμαι οτι θα τον πληγώσω κ δεν θελω να υποφερει εξαιτιας μου, αν κ γνωρίζω οτι κ γω θα υποφερω μακρια του. μπορεις εσυ να μου πεις πως διατηρείται η αγάπη κ πως μπορει να υπάρξει φιλία για έναν άντρα μετά τον έρωτα;
Είχα ακούσει έναν διάσημο σεξολόγο στην τηλεόραση να υποστηρίζει πως ο άνθρωπος είναι πολυγαμικό όν. Όμως βλέπουμε οτι πολλοί άνθρωποι (συμπεριλαμβάνοντας τον εαυτό μου) εκτιμάνε όσο τίποτα άλλο μια καλή σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης. Δεν μπορώ να σου δώσω μια σαφή απάντηση καθότι ξέρω οτι ένας άνθρωπος μπορεί να πληγωθεί πολύ απο τον χωρισμό όμως θα σου πώ κάποια πράγματα.Quote:
Originally posted by mstrouf
vince πραγματικά πιστεύω πως η αγάπη είναι το μόνο που μας δίνει νοημα στην ζωή, που μας κανει πραγματικα κ ξεπερνάμε καθε εμποδιο, που μας δινει μας ανεξάντλητη δυναμη, σκοπό, ελπίδα για να συνεχίσουμε.
τα ζευγάρια που μενουν μαζι βάζοντας ταμπελα στην αγάπη κ να μην μείνουν μόνοι, θα την χαρακτηριζα, συνήθεια, βολεμα, συμβιβασμο. υπάρχουν πολλοι παράγοντες που μένεις σε μια σχέση κ ενας να φύγεις απο εκει, να ακολουθήσεις τα θέλω σου χωρίς να υπολογίσεις τίποτα.
το σεξ είναι η ολοκληρωση των όσων αισθάνεσαι για τον άλλον κ σεξ μπορεις να κάνεις οποτε θες, ολοκλήρωση όμως δεν θα έχεις. δεν κανεις σεξ με τον φιλο σου, κανεις με τον ανθρωπο που αγαπας, παρέα όμως μπορείς να κανεις κ με τους δυο. αλλο η αγάπη κ άλλο ο έρωτας κ το πάθος που ενώνει δύο ανθρωπους που ελκονται σεξουαλικα.
Κ χτυπας φλεβα με το θεμα σου, γιατι στην παρουσα φαση, αναγνωρίζω ποσο πολυ αγαπαω τον ανθρωπο μου, αλλα εχω παψει να ειμαι ερωτευμενη μαζι του, θελω να ειμαστε φιλοι, να διατηρήσω την αγάπη μας κ δεν ειναι οτι δεν φευγω γιατι φοβάμαι την μοναξια, ειναι γιατί φοβαμαι οτι θα τον πληγώσω κ δεν θελω να υποφερει εξαιτιας μου, αν κ γνωρίζω οτι κ γω θα υποφερω μακρια του. μπορεις εσυ να μου πεις πως διατηρείται η αγάπη κ πως μπορει να υπάρξει φιλία για έναν άντρα μετά τον έρωτα;
Σε μια σχέση κοιτάμε να παίρνουμε και να δίνουμε. Καλύπτουμε κάποια κενά δικά μας, και κάποια κενά του συντρόφου μας. Νομίζω πως όταν έχουμε απέναντι μας έναν άνθρωπο που μας δίνει πολλά (και δεν ζητάει πολλά σε αντάλλαγμα) έχουμε κερδίσει το λαχείο. Στο χέρι μας είναι βέβαια να προσφέρουμε και εμείς στον σύντροφο μας. Εφόσον νιώθεις οτι το ταίρι σου προσφέρει στο βαθμό του εφικτού θα πρέπει να νιώθεις όμορφα και εσύ που είσαι δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο.
Όμως πάντα θέλουμε το κάτι παραπάνω έστω και ασυνείδητα. Η υγεία σε μια σχέση δεν φαίνεται με το πόσα έχουμε, αλλά το πόσο ευχαριστημένοι είμαστε με αυτά που έχουμε. Αναλόγως προχωράμε. Η σωστή ερώτηση είναι πόσο όμορφα αισθάνομαι δίπλα σε αυτό τον άνθρωπο?
Mstrouf εφόσον δεν θέλεις να τον πληγώσεις, σημαίνει οτι τον αγαπάς.
Ο έρωτας δυστυχώς δεν κρατάει για πάντα (και δεν νομίζω πως υπάρχουν εξαιρέσεις). Υπάρχουν όμως στιγμές που τον αναβιώνουμε.
vince να σε ρωτησω κ κατι αλλο, γιατι βλέπω πως είσαι ψαγμένος πολυ κ συνεχεια το ψάχνεις με όλα αυτά τα ερωτήματα, εγω αισθάνομαι λίγο τούβλο στο θέμα των σχέσεων, κάνω συνήθως ότι αισθάνομαι, αυτό το δίνουμε κ παίρνουμε, δεν το έχω κατανοήσει μπορώ να πω, μου φαίνεται ακραίο, δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης.. τοσα δινω.. ποσα θες.. που λέει κ ένα τραγούδι. Δηλ. αυτο που δεν καταλαβαίνω είναι: (να μιλήσω για μενα πάλι) κανω αυτο που αισθανομαι οπως είπα κ πριν αυτο το δοσιμο του είναι μου, εμενα με ευχαριστει, με γεμίζει, μου δίνει ικανοποίηση, μπρος σε αυτό δεν υπολογίζω αν θα πάρω κ είναι κάτι το οποίο δεν με απασχολεί τόσο, όσο το να νιώσω καλά με αυτό που κάνω κ να είμαι εντάξει με μένα. έχω ακουσει παμπολες φορες γι\'αυτο το παρε - δωσε κ μου μοιαζει σαν να μην αρκουμαστε σε αυτο που μας προσφέρει στο να αισθανθούμε καλά. σε μπέρδεψα?
η γνωμη μου ειναι πως τελικα οσο μεγαλωνει ο ανθρωπος δινει διαφορετικες προτεραιοτητες στο τι θελει απο μια σχεση,και παντα σε σχεση με αυτο που του λειπει.mstroumf αν δεν νοιωθει και ο αντρας σου ερωτικα μαζι σου,θα προτιμουσες να φυγει και να σε αφησει;(που ειναι και το πιθανοτερο.)και ερωτες θα βρεις εξω,δεν ειναι δα και τοσο δυσκολο.στην ηλικια των 20 αν ενοιωθες ετσι πιθανοτατα να εφευγες,τωρα ομως το σκεφτεσαι.επειδη ξερεις τι γινεται εξω.εχεις τη συνολικη εικονα.αυτη την εικονα που δεν ειχαμε οταν ειμασταν 18.μια σχεση δεν χρειαζεται ερωτα μονο,χρειαζεται και εμπιστοσυνη,απο αυτη πασχουμε.και μετα απο διεξοδικες συζητησεις εδω μεσα εβγαλα το συμπερασμα πως αυτο ειναι το συστατικο που κανει διαφορετικους τους πρωτους ερωτες εστω και υποσυνειδητα.(υπαρχει και η ανωμαλια του οτι σε φτυνει να το κυνηγας, αλλα δεν μου ετυχε και δεν ξερω που να καταταξω).εχοντας δεδομενο πως ο ερωτας καποτε φευγει πρεπει να διακρινουμε τι θελουμε στη ζωη μας,μια σταθερη σχεση με τα υπερ και τα κατα της η πολλες με μεγαλυτερη ερωτικη ενταση;αλλη μια φορα ειναι θεμα αποφασης
Μπορώ να σου απαντήσω εγώ εάν δεν έχεις αντίρρηση , άλλωστε έιναι το αγαπημενο μου θεμα :)Quote:
Originally posted by mstrouf...
μπορεις εσυ να μου πεις πως διατηρείται η αγάπη κ πως μπορει να υπάρξει φιλία για έναν άντρα μετά τον έρωτα;
Έχεις δει μια μάνα πως μεγαλώνει το παιδάκι της , ε κάπως έτσι πλάθεται και Αγάπη, ένα παιδάκι μικρούλικο που με πολλές προσπάθειες με θυσίες με τα πάνω και τα κάτω μεγαλώνει και αρχίζει να περπατάει, να ψελλίζει τις πρώτες λέξεις στις καρδιές μας , μέχρι να γίνει ένας γίγαντας με υπεράνθρωπες ικανότητες ... και όπως για κάθε μάνα και πατέρα το παιδί τους μένει πάντα παιδί όσα χρόνια κι\'αν περάσουν όσο και αν ψηλώσει - μεγαλώσει ...έτσι και η αγάπη θα είναι πάντα το παιδί μας και για όσα χρόνια χτυπάει η καρδούλα μας, θα θελήσουμε πάντα να προσφέρουμε να τον βοηθήσουμε να του σταθούμε , έτσι τόσο απλά και δύσκολα συνάμα, διατηρείτε η αγάπη ... Εγώ αυτήν την συνταγή ακολουθώ και δεν έπεσα ποτέ έξω .
Όσο για την φιλία μετά τον έρωτα, έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες , πρώτων εάν ο χωρισμός είναι μια από κοινού επιλογή , και όχι μια μονομερής επιλογή η απόφαση , έχει ταυτόχρονα να κάνει με συναισθήματα και ιδικά τον πόνο που βιώνει το μέλος που \'\'εγκαταλείφθηκε \'\', ακόμη έχει να κάνει με την μετέπειτα εξέλιξη στη ζωή σας , εάν κάνετε ο καθένας σας καλές σχέσεις τότε όλα καλά , άλλα εάν όχι τότε ... και πάνω απ όλα πρέπει να αντιλαμβάνεσαι και να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου για τούς λογούς που θες να παραμένεις φίλος με τον πρώην σου, επίσης θέλει πολύ προσοχή στο εξής θέμα : εγώ μπορώ να είμαι φίλος με την πρωί μου αυτή όμως μπορεί ; Μήπως ικανοποιώντας το εγωιστικό μου θέλω , την εμποδίζω στο να προχωρήσει στη ζωή της , μήπως έστω και με αυτό το φιλικό δέσιμο της δίνω ψεύτικες ελπίδες ότι μπορεί να ξαναήμαστε μαζί ...
Empneustn η περιπτωση της σχέσης μου είναι πολυπλοκη θα έλεγα.. είναι στασιμη χωρις εξελιξη, γνωστο κ στους δυο μας, ειμαι 26 ειναι 54, δεν υπαρχει θεμα οικογενειας κ γαμου κλπ. κατι που ουτε εγω το θελω κ δεν είναι σε καμια περίπτωση οτι δεν νιώθω για εκεινον, αλλα ολο αυτο με φθειρει καθημερινα, εδω κ 3+ χρόνια. Στο ερώτημα που μου θέτεις, προτιμώ την ειλικρίνεια κ την αλήθεια μέσα στη σχέση κ ας πονάει, παρα να ελπίζω σε κάτι ψευτικο. αυτο που λες υστερα οτι πρεπει να διακρίνουμε μετα τον ερωτα τι θελουμε στην ζωή μας, αν ηταν διαφορετικες οι συνθηκες στην σχέση μας, δεν θα τον άφηνα ποτε, στη δεδομενη κατασταση πρεπει να κοιταξω εμενα, κατι το οποιο ειναι η τελευταια μου προτεραιοτητα αφου η παρουσία του κ μονο με γεμιζει, δεν εχω καν ματια για αλλον. ελπιζω να σε καλυψα με την απαντηση μου.
χμμμ,αυτο σηκωνει πολυ μεγαλη συζητηση....δεν ξερω να πρεπει να γινει εδω περα ...
Είναι στη φύση μου νομίζω. Πάντα έχω ερωτήματα και ποτέ δεν επαναπαύομαι με όσα ξέρω. Ίσως όμως έτσι να μην βρώ ποτέ την άκρη.Quote:
Originally posted by mstrouf
vince να σε ρωτησω κ κατι αλλο, γιατι βλέπω πως είσαι ψαγμένος πολυ κ συνεχεια το ψάχνεις με όλα αυτά τα ερωτήματα
Το πάρε δώσε σε μια σχέση έχει να κάνει με το πόσο απο τον εαυτό μας δίνουμε. Δεν θέλω να το αναλύσω περαιτέρω...η δικιά σου προσέγγιση είναι διαφωτιστική θα έλεγα.Quote:
Originally posted by mstrouf
κάνω συνήθως ότι αισθάνομαι, αυτό το δίνουμε κ παίρνουμε, δεν το έχω κατανοήσει μπορώ να πω, μου φαίνεται ακραίο, δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης.. τοσα δινω.. ποσα θες.. που λέει κ ένα τραγούδι. Δηλ. αυτο που δεν καταλαβαίνω είναι: (να μιλήσω για μενα πάλι) κανω αυτο που αισθανομαι οπως είπα κ πριν αυτο το δοσιμο του είναι μου, εμενα με ευχαριστει, με γεμίζει, μου δίνει ικανοποίηση, μπρος σε αυτό δεν υπολογίζω αν θα πάρω κ είναι κάτι το οποίο δεν με απασχολεί τόσο, όσο το να νιώσω καλά με αυτό που κάνω κ να είμαι εντάξει με μένα. έχω ακουσει παμπολες φορες γι\'αυτο το παρε - δωσε κ μου μοιαζει σαν να μην αρκουμαστε σε αυτο που μας προσφέρει στο να αισθανθούμε καλά. σε μπέρδεψα?
Thessalo, καλά έκανες κ απάντησες κ γω ψαχνω αυτο που γράφεις, την απο κοινού επιλογή, όσες φορες κ να προσπαθήσαμε, παρα πολλες, δεν καταφεραμε να αντεξουμε χωριστα. τώρα τι αλλο να γράψω, έγραψα ήδη παρα πολλα.. απλα δεν ξερω που θα με βγαλει ολο αυτο
δηλ. να σε ρωτησω παλι....Quote:
Originally posted by vince
Το πάρε δώσε σε μια σχέση έχει να κάνει με το πόσο απο τον εαυτό μας δίνουμε. Δεν θέλω να το αναλύσω περαιτέρω...η δικιά σου προσέγγιση είναι διαφωτιστική θα έλεγα.
υπαρχουν άνθρωποι που μετρανε ποσα πηραν κ τι εδωσαν;
εγω δινω ανεξελεγκτα χωρις να μετραω αν θα παρω, είναι στο ανθρωπο αυτο; γνωριζω οτι αρκετες φορες εκφραζοντας αυτο που αισθανομαι,δινοντας, φοβιζω κοσμο, σαν να φαινομαι περιεργη ή είναι είδος απειλης το να εισαι απλα ο εαυτος σου κ αληθινος στον απεναντι; δεν μπορω να καταλαβω πως σκεφτονται οι ανθρωποι, με πληγωνουν πολλες φορες που δεν νιωθουν το απλο αγαθο του αισθανομαι.
μαλλον περναω συναισθηματικη κριση.. χα, χα.. αστο, δεν πειραζει..
Μαρία δεν ξέρω πως και από που κατεληξες σ\'αυτά που έγραψες μα τα λόγια σου κουβαλάνε πολύ σοφία , γιατί όποιος βάλει σε ζυγαριά το ποσά δίνω πόσα παίρνω , είναι σαν να έχει βάλει μια ταμιακή και κόβει αποδείξεις για ότι δίνει και περιμένει να πάρει το αντίτιμο ... και επειδή ήμαστε διαφορετικοί με διαφορετικού κώδικες αξιών και εκτιμάμε και αξιολογούμε διαφορετικά αυτά που παίρνουμε και δίνουμε , δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο περίπτωση εάν ακολουθήσουμε αυτήν την μέθοδο αποτιμήσεις να ισοσκελίσουμε αυτά που δίνουμε με αυτά που παίρνουμε , ήμαστε χαμένοι από χέρι ...Quote:
Originally posted by mstrouf
vince να σε ρωτησω κ κατι αλλο, γιατι βλέπω πως είσαι ψαγμένος πολυ κ συνεχεια το ψάχνεις με όλα αυτά τα ερωτήματα, εγω αισθάνομαι λίγο τούβλο στο θέμα των σχέσεων, κάνω συνήθως ότι αισθάνομαι, αυτό το δίνουμε κ παίρνουμε, δεν το έχω κατανοήσει μπορώ να πω, μου φαίνεται ακραίο, δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης.. τόσα δίνω... πόσα θες.. που λέει κ ένα τραγούδι. Δηλ. αυτο που δεν καταλαβαίνω είναι: (να μιλήσω για μενα πάλι) κανω αυτο που αισθανομαι οπως είπα κ πριν αυτο το δοσιμο του είναι μου, εμενα με ευχαριστει, με γεμίζει, μου δίνει ικανοποίηση, μπρος σε αυτό δεν υπολογίζω αν θα πάρω κ είναι κάτι το οποίο δεν με απασχολεί τόσο, όσο το να νιώσω καλά με αυτό που κάνω κ να είμαι εντάξει με μένα. έχω ακουσει παμπολες φορες γι\'αυτο το παρε - δωσε κ μου μοιαζει σαν να μην αρκουμαστε σε αυτο που μας προσφέρει στο να αισθανθούμε καλά. σε μπέρδεψα?
Το να δίνεις γιατί αγαπάς να δίνεις σε αυτόν τον άνθρωπο , το να δίνεις γιατί έτσι αισθάνεσαι πρωτίστως εσύ ευτυχισμένη , το να δίνεις επειδή γουστάρεις να είσαι εσύ αυτή που θα χαράξεις το δρόμο τής αγάπης σας είναι ακριβός αυτό που χρειάζεται μια αγνή αγάπη . Πάντα θυμάμαι κάτι που διάβασα : Το ότι δεν σ\'αγαπαω όπως εσύ ορίζεις το πολύ , δεν σημαίνει οτι δεν σ\'αγαπάω με όλη τη καρδιά μου ...!
Ξέρω πολύ καλά τι εννοείς. Το θέμα είναι να αισθάνεσαι εσύ καλά με την προσέγγιση σου..αλλά άν κρατάς και κάτι για σένα δεν είναι κακό, στο μέτρο του φυσιολογικού βέβαια..Quote:
Originally posted by mstrouf
δηλ. να σε ρωτησω παλι....Quote:
Originally posted by vince
Το πάρε δώσε σε μια σχέση έχει να κάνει με το πόσο απο τον εαυτό μας δίνουμε. Δεν θέλω να το αναλύσω περαιτέρω...η δικιά σου προσέγγιση είναι διαφωτιστική θα έλεγα.
υπαρχουν άνθρωποι που μετρανε ποσα πηραν κ τι εδωσαν;
εγω δινω ανεξελεγκτα χωρις να μετραω αν θα παρω, είναι στο ανθρωπο αυτο; γνωριζω οτι αρκετες φορες εκφραζοντας αυτο που αισθανομαι,δινοντας, φοβιζω κοσμο, σαν να φαινομαι περιεργη ή είναι είδος απειλης το να εισαι απλα ο εαυτος σου κ αληθινος στον απεναντι; δεν μπορω να καταλαβω πως σκεφτονται οι ανθρωποι, με πληγωνουν πολλες φορες που δεν νιωθουν το απλο αγαθο του αισθανομαι.
μαλλον περναω συναισθηματικη κριση.. χα, χα.. αστο, δεν πειραζει..
Πάντως δεν νομίζω οτι οι άνθρωποι μετράνε τι παίρνουν και τι δίνουν με την σημασία που εσύ το αναφέρεις εκτός και αν είναι εγωπαθείς...Όσες, λίγες, φορές έχω αγαπήσει μια γυναίκα (δεν μιλάω για καψούρα η έρωτα) δεν κοιτάω τι παίρνω. Έχω την ανάγκη να προσφέρω. Θα με προβλημάτιζε όμως αν δεν είχα και την ανάλογη ανταπόκριση...
Δεν ξέρω mstrouf, διαβάζοντας για τη σχέση σου θυμήθηκα μια ανάλογη δική μου ιστορία, από κοινού επιλογή δεν μπορούσε να υπάρξει και η σχέση έμενε στάσιμη, το συναίσθημα όμως γινόταν όλο και πιο έντονο, κι είχα αρχίσει να υποφέρω παρά την αγάπη που ένιωθα.
Τώρα κοιτώντας πίσω νομίζω ότι αυτή η αγάπη απλά γέμιζε τη σκέψη μου, με γέμιζε συναισθηματικά, αλλά δεν κάλυπτε την ανάγκη για συντροφικότητα.
Και - άσχετα με την παραπάνω ιστορία - μιλώντας για τη σχέση μοναξιάς-αγάπης, νομίζω ότι είναι προϋπόθεση να μη φοβάσαι τη μοναξιά για να μπορέσεις να αγαπήσεις και να μοιραστείς. Αν σε κυριαρχεί ο φόβος της μοναξιάς καταλήγεις σε σχέσεις εξάρτησης, καταπιεστικές, συμβατικές. Το δίνω-παίρνω γίνεται τόσο πολύ πιο απλό αν δεν βασανίζεσαι από σκέψεις απόρριψης, εγκατάλειψης, απώλειας.
Απάντηση για Oscar :)Quote:
Originally posted by marina38 ...ότι είναι προϋπόθεση να μη φοβάσαι τη μοναξιά για να μπορέσεις να αγαπήσεις και να μοιραστείς. Αν σε κυριαρχεί ο φόβος της μοναξιάς καταλήγεις σε σχέσεις εξάρτησης, καταπιεστικές, συμβατικές. Το δίνω-παίρνω γίνεται τόσο πολύ πιο απλό αν δεν βασανίζεσαι από σκέψεις απόρριψης, εγκατάλειψης, απώλειας.
σαφεστατως vince...Quote:
Originally posted by vince
Ξέρω πολύ καλά τι εννοείς. Το θέμα είναι να αισθάνεσαι εσύ καλά με την προσέγγιση σου..αλλά άν κρατάς και κάτι για σένα δεν είναι κακό, στο μέτρο του φυσιολογικού βέβαια..
Πάντως δεν νομίζω οτι οι άνθρωποι μετράνε τι παίρνουν και τι δίνουν με την σημασία που εσύ το αναφέρεις εκτός και αν είναι εγωπαθείς...Όσες, λίγες, φορές έχω αγαπήσει μια γυναίκα (δεν μιλάω για καψούρα η έρωτα) δεν κοιτάω τι παίρνω. Έχω την ανάγκη να προσφέρω. Θα με προβλημάτιζε όμως αν δεν είχα και την ανάλογη ανταπόκριση...
\"Θα με προβλημάτιζε όμως αν δεν είχα και την ανάλογη ανταπόκριση... \"
αυτο μονο, τα λεει όλα...
νομίζω πως σε όλους τους τομείς τις ζωής μας έχουμε ανάγκη στο να εκτιμόνται, αναγνωρίζονται οι πράξεις μας, ποσο μαλλον με τον ανθρωπο που θελεις να μοιραζεσαι το πως νιώθεις κ αισθανεσαι.
Νομίζω πως όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος φοβάται όλο και περισσότερο την μοναξιά (το λέω με επιφύλαξη- ας απαντήσουν οι μεγαλύτεροι) ασχέτως εάν είναι μαζί με τον σύντροφο του. Παρά ταύτα δεν πιστεύω πως το μέγιστο κριτήριο είναι η κάλυψη της μοναξιάς με την αυστηρή σημασία που αυτό έχει. Άλλωστε όταν αγαπάμε δεν καταπιέζουμε...Quote:
Originally posted by marina38
νομίζω ότι είναι προϋπόθεση να μη φοβάσαι τη μοναξιά για να μπορέσεις να αγαπήσεις και να μοιραστείς. Αν σε κυριαρχεί ο φόβος της μοναξιάς καταλήγεις σε σχέσεις εξάρτησης, καταπιεστικές, συμβατικές. Το δίνω-παίρνω γίνεται τόσο πολύ πιο απλό αν δεν βασανίζεσαι από σκέψεις απόρριψης, εγκατάλειψης, απώλειας.
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με αυτά που λές..
Χμ, θα έλεγα ότι όσο μεγαλώνεις αποκτάς επίγνωση του τι σημαίνει απώλεια και ότι οι σχέσεις δεν προστατεύουν από τη μοναξιά, μπορεί προσωρινά να κάνουν λιγότερο μοναχική την καθημερινότητα. Αν είναι κουρτίνα που καλύπτει τη μοναξιά σου η απώλεια σε τσακίζει.
Προσωπικά έχω κάνει έναν διαχωρισμό , Σχέση και αγάπη .
Η μεν Σχέση είναι ένα πλαίσιο, μια μορφή οργάνωσης : π.χ. σεβασμός , ελευθερία και περιορισμούς , ευθύνες και υποχρεώσεις και απαιτήσεις , διαπραγματεύσεις και συμφωνίες, συμβιβασμούς ...
Η δε Αγάπη είναι συναίσθημα, εμπεριέχει την έλξη την επιθυμία την προσδοκία, το γκρέμισμα την προσωπικών ορίων για να δημιουργήσουμε το εμείς...
Η Σχέση είναι το \'\'Πακέτο των Κανόνων\'\' που ρυθμίζουν το \'\'Παιχνίδι\'\' της Αγάπης ( εάν θα μπορούσα να το πω έτσι ) και εκ φύσεως πολλές φορές οι δυνάμεις τους είναι αντίθετες.
Αγάπη χωρίς σχέση μπορεί να υπάρχει !
Σχέση χωρίς αγάπη επίσης μπορεί να υπάρχει απλά θα είναι επαγγελματική - φιλική η οτιδήποτε άλλο, αλλά ποτέ σχέση αγάπης !
Όποτε δεν αρκεί μόνο η αγάπη για να έχουμε μια πετυχημένη σχέση, απλά η αγάπη είναι η αφετηρία , και θέλουμε να είναι και η κατάληξη όταν θα έχουμε καταφέρει να ενταχθούμε σε μια σχέση , γιατί δυστυχώς συμβαίνει , να ξεκινάμε γεμάτοι αγάπη μπαίνουμε στη σχέση , και κάπου εκεί χάνεται η αγάπη και μένει ...το ερώτημα και τώρα τη κάνουμε ;
vince σε ποιά ταινία το έλεγε αυτό? ? ?
Χθές το βράδυ στη ΝΕΤ (21:00) είχε την ταινία.
Ισως γιατι την βιωνουν πιο εντονα.Quote:
Νομίζω πως όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος φοβάται όλο και περισσότερο την μοναξιά (το λέω με επιφύλαξη- ας απαντήσουν οι μεγαλύτεροι)
Δεν χρειαζεται να εισαι ιδιαιτερα μεγαλος για να απαντησεις σε αυτο το ερωτημα.Το ιδιο ευκολα εκανες παρεες οταν ησουν 20 και το ιδιο οταν ησουν 30?
Το ιδιο ειναι να εισαι 70 χρονων χωρις οικογενεια και αποκουμπι και οι γνωριμιες σου να πεθαινουν η μια κατοπιν της αλλης?
Και φυσικα αν εχεις περασει μια ασθενεια οπως η σχιζοφρενεια...τοτε καταλαβαινεις την εννοια της μοναξιας περισσοτερο...ισως νωριτερα απο οτι θα ηταν το φυσιολογικο.
Προς το παρον παντως δεν μπορω να πω οτι θελω σχεση για να καταπολεμησω την μοναξια...αλλα για πολλους αλλους λογους.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.Quote:
Originally posted by keep_walking
Και φυσικα αν εχεις περασει μια ασθενεια οπως η σχιζοφρενεια...τοτε καταλαβαινεις την εννοια της μοναξιας περισσοτερο...ισως νωριτερα απο οτι θα ηταν το φυσιολογικο.