A toast to my emptiness.

Καλησπέρα.

Είμαι νέο μέλος στο φόρουμ.Ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που γράφω σε φόρουμ γενικά.Απλά πέτυχα το συγκεκριμένο φόρουμ και είπα να κάνω μια προσπάθεια να εξωτερικεύσω και να μοιραστώ όλο αυτό που μου συμβαίνει τους τελευταίους 6 μήνες.Συνέχεια αισθάνομαι να βυθίζομαι.Όλο και περισσότερο.Πριν μερικούς μήνες ήμουν στα όρια της ανορεξίας,το τελευταίο διάστημα,όμως,έχω γίνει βουλιμική και έχω σιχαθεί τον εαυτό μου και το σώμα μου.Έχω σιχαθεί τη ζωή μου γενικά.Έχω γίνει αλκοολική και παίρνω xanax πού και πού,όταν με πιάνουν κρίσεις απόγνωσης.Έχω παρατήσει τα ενδιαφέροντα μου (μουσική & βιβλία) και τους κόσμους μου,που με απορροφούσαν και με βοηθούσαν να ταξιδεύω μακριά από τη πραγματικότητα.Υπάρχουν μέρες που δε κάνω τίποτα και στιγμές που αισθάνομαι αληθινό πόνο.Έχω ταχυπαλμίες κάποιες στιγμές και τα πόδια μου τα έχω γεμίσει πληγές.Για τη σχολή,τι να πω,σαν να μην υπάρχει.Απλά όταν βλέπεις κάτι πολύτιμο που υπήρχε στη ζωή σου να κατεδαφίζεται με τέτοιο τρόπο και να αφήνει απλά ερείπια και πληγές,όταν μάλιστα είσαι αρκετά ευαίσθητη ψυχή για αυτό το κόσμο,χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.Και επειδή είμαι βυθισμένη σε αυτή τη σκατοκατάσταση,βγάζω αρνητισμό απέναντι στους ανθρώπους και τους απομακρύνω.Αλλά δε κάνω προσπάθειες να γνωρίσω ανθρώπους,γιατί ντρέπομαι και έχω ένα θεματάκι κοινωνικοποίησης και ίσως λίγο χαμηλή αυτοεκτίμηση.Θέλω απλά να σταματήσω να "πέφτω",αλλά δε προσπαθώ.Όλα μου φαίνονται μάταια,ψεύτικα,ανούσια και αδιάφορα.Πήγα μια φορά σε ψυχολόγο,αλλά χειρότερα με έκανε, και αποφάσισα να μη ξαναπάω.Είμαι πολύ νέα για να παραιτούμαι από τη ζωή,ίσως σκεφτείτε όσοι διαβάσετε το κείμενο μου, και ίσως έχετε δίκιο.



https://www.youtube.com/watch?v=hnS_yfD3lk0
Κλείνω με το κομμάτι.

Ευχαριστώ για την υπομονή σας.

Εχω περασει απο κει που εισαι. Δε σου εχει γινει ακομα το κλικ για αλλαγες. Θα γινει οταν ερθει η ωρα.
Ακουω το τραγουδι που εβαλες, μ αρεσει, μελαγχολικο, μελωδικο, μου θυμιζει παλιες εποχες που εκανα ο,τι και εσυ (με εξαιρεση το αλκοολ και το ζαναξ, αυτα δεν τα εκανα.., σε τσιγαρο και φαγητο ξεσπουσα)

Ευχαριστώ που απάντησες και χαίρομαι που σου άρεσε το κομμάτι.Και εγώ,έχει 3 μήνες που ξεκίνησα κάπνισμα,αλλά τη τελευταία βδομάδα το έχω περιορίσει.

Μετανιώνω σιγά σιγά που έγραψα εδώ.Απλά το πρόβλημα μου ίσως φανεί αστείο σε ανθρώπους που έχουν πιο σοβαρά προβλήματα στη ζωή τους,όπως οικονομικά,οικογενειακά προβλήματα ή προβλήματα επιβίωσης κ.ά.Βέβαια,ο καθένας βιώνει και επηρεάζεται διαφορετικά από κάθε κατάσταση στη ζωή του.Ίσως και η προηγούμενη μου πρόταση είναι απλά ένας τρόπος να δικαιολογήσω οτι είμαι αδύναμος άνθρωπος/χαρακτήρας.Δε ξέρω.Το τελευταίο καιρό πάντως αισθάνομαι τελείως "χαμένη" και κάποιες στιγμές είναι σαν όλο αυτό που βιώνω να μην είναι η δική μου ζωή.Τέλος πάντων,ακούγεται μπερδεμένο,δε μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς.

Γιατι το μετανιωνεις? Τι ηλπιζες να διαβασεις που δεν το διαβασες? Βασικα ειναι και σαβ/κο οποτε η φορουμοκινηση ειναι πεσμενη, αυτο δε σημαινει οτι το προβλημα σου ειναι ασημαντο.
Επισης, το οτι (ακομα) δεν εχεις προβληματα βιοπορισμου δε σημαινει οτι το τωρινο σου προβλημα ειναι αμελητεο. Και γενικως η φραση "υπαρχουν και χειροτερα" δε βοηθησε ποτε κανεναν.
Το οτι ακομα δεν εχεις βρει τον τροπο και το δρομο να κανεις αλλαγες και να αντιμετωπισεις αυτο που σου συμβαινει, δε σημαινει ντε και καλα οτι εισαι αδυναμος χαρακτηρας.
Η επιλογη συντροφου που ειχες κανει ηταν αποτελεσμα χαμηλης αυτοεκτιμησης.
Διαβαζοντας το κειμενο σου τι βλεπεις? Καταθλιψη? Κανεις κατι για αυτο? Εχεις παει σε ειδικο? Αυτος που σου εγραψε ζαναξ σου εκανε κανονικη συνεδρια ψυχοθεραπειας ή μονο συνταγογραφησε στα γρηγορα?

Αγαπητή, πολλά από τα λεγόμενα σου αντηχούν σε ιδιαίτερες χορδές μέσα μου. Αναφέρομαι κυρίως στην απογοήτευσή σου από φίλες του λυκείου, στην έλλειψη κοινωνικοποίησης στη σχολή, στη χαμηλή αυτοπεποιθηση, καθώς και η τάση προς φυγής της πραγματικότητας και ὁνειροπώλησης. Νιώθω ειλικρινά σχεδόν πλήρης ταύτιση μαζί σου στα παραπάνω, αντιμετωπίζω τέτοια θέματα συχνά. Θα μοιραστώ λοιπόν αυτά που νιώθω ότι χρήζουν σημασίας στη κατάσταση που βρισκόμαστε και που νιώθω ότι βοηθάνε.
Αρχικά, υπάρχουν μικρά βηματάκια που μπορείς να κάνεις για να βελτιώσεις τη ψυχική σου υγεία. Θέλει πολύ κόπο, αλλά μακροχρόνια θα δεις τη διαφορα! Η σχολή θα σου φαίνεται βουνό τώρα στο τρίτο έτος. Έκανα και εγώ το λάθος να μη πατάω σχεδόν καθόλου για 3 ολόκληρα χρόνια σε μια πολύ καλή σχολή, έχοντας περάσει μόνο ένα μάθημα. Την αλλαγή αποφάσισα να τη κάνω στο προηγούμενο εξάμηνο (πολύ πολύ αργά δλδ) γι αυτό πιστεύω ότι δεν είναι αργα και για σενα! Οι φίλες και η κοινωνικοποίηση, έρχονται κατ εμέ από μόνες τους ενώ προσπαθείς να περάσεις μαθήματα και να πηγαίνεις σχολή, ενώ είναι σημαντικό να μην άγχεσαι για καταστάσεις. Έχω διαγνωστεί με κοινωνικό άγχος/φοβία το οποίο αντιμετωπίζω μέχρι και σήμερα, οπότε γνωρίζω πραγματικά το τεράστιο ποσό ψυχικού κουράγιου που πρέπει να καταφέρεις σε πολλές κοινωνικές καταστάσεις,μαζί και στη σχολή!
Ακόμη, όντας μεγάλη ονειροπόλος, έχω να σου προτείνω να προσπαθείς να βγαίνεις αό το μυαλό σου όσο περισσότερο γινεται, να σταματήσεις να σκέφτεσαι, να βγαίνεις έξω, να παρακολουθείς τον άλλο κόσμο, να κανεις φόκους στο περιβάλλον, αλλιώς δε θα μπορείς να χεις μια αντικειμενική όψη των πραγμάτων και των ανθρώπων.
Όσον αφορά τα ζαναξ, το αλκοολ, και γενικά οποιοδήποτε είδος self-medication, προσφέρουν προσωρινό μούδιασμα των συναισθημάτων και δεν βοηθάνε πραγματικά στην εξάλειψη του άγχους. Ελπίζω να μην ακούγομαι ξερόλας ή ότι εγώ τα κάνω όλα τέλεια! Ίσα ίσα!! Απλά είναι πραγματικά κάποια πράγματα που λέω εγώ στον εαυτό μου σε δύσκολες στιγμές και που έχουν αποδειχθεί χρήσιμα. Σίγουρα είναι πιο εύκολο να τα πείς παρά να τα κάνεις... Αυτό που πιστεύω, είναι ότι η βόλεψη σε μια κατάσταση είναι η αρχή των δυστυχιών μας. Μόλις ο πόνος που φέρνει καθημερινότητα στην οποία έχεις βολευτεί, είναι μεγαλύτερος από το φόβο για αλλαγή και από την ευκολία του να βρίσκεσαι σε γνώριμα συναισθήματα (ακόμα και αρνητικά), τότε γεννιέται μια πολύ πιο δυνατή θέληση και πίστη στον εαυτό σου, για να αλλάξεις αυτό που είσαι.
Λες ότι νιώθεις αδύναμη, έχεις χάσει το ενδιαφέρον σου για τα πράγματα που αγαπάς, νιώθεις μοναξιά. Αυτές, είναι όλες προσωρινές καταστάσεις, ανατρέψιμες ανθρώπινες, δεν σε ορίζουν ως προσωπικότητα. Πιστεύω ότι τη δύναμη της ψυχής μας, σπάνια την ανακαλύπτουμε σε όλη μας τη ζωή. Είναι η δύναμη που μας σηκώνει απ το έδαφος ενώ έχουμε πέσει, πες το ένστικτο επιβίωσης, πες το όπως θες.
Σε ευχαριστώ μέσα απτη καρδιά μου που πήρες την απόφαση να γράψεις εδώ για το πρόβλημά σου. Κάτι μέσα μου με ανασταίνει όταν ανακαλύπτω ανθρώπους (και δη συνομίληκους) να περνάνε την ίδια φάση με μένα. Υποθέτω μου υπενθυμίζει ότι δεν είμαι τόσο παράξενη όσο νομίζω. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δε μπορώ να πώ ότι χαίρομαι για τις λύπες που περνάς, απλά εφόσον συμβαίνουν, σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες. Σήμερα με έκανες να αισθανθώ λιγότερο μόνη! Σου στέλνω διαδικτυακές αγκαλιές και φιλιά! <3

Ανάλυση της κατάστασης έφαγες ήττα από τις φίλες σου κ πηγές να κανεισ την αλλαγή με τον τυπακο λοιπόν ξέχνα τα όλα άσε τι σου είπαν οι φίλες σου βάλε στόχο κ τελείωσε τη σχολή σου μερικά από αυτά που λένε οι γυναίκες μεταξύ τους είναι απαράδεκτα ξέχνα τα βγάλε τις ταμπέλες κ προχωρά για τα καλύτερα

Επίσης εγώ είμαι ένας τύπος με σχιζοφρένεια κι έχω φάει πολλή απόρριψη από τα κορίτσια έχω πολλούς φίλους και τώρα το γύρισαν το παραμύθι λένε ότι έχω λεφτά γτ όλη μέρα πίνω καφέδες κ που τα βρίσκει τα λεφτά κλπ

Quote:

---

όλη αυτή η κατάσταση άρχισε να με τρελαίνει

---

μηπως ηξερες τι θα συμβει

Καλημέρα psy_spirit.Μπορώ να πω οτι διάβασα με πολύ προσοχή όσα μου γράφεις και σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου.

Πάντως δεν αγχώνομαι για το αν θα αποκτήσω φίλους/φίλες από τη σχολή και ποτέ δεν ήμουν της οπτικής να έχω παρέες με το ζόρι και πιέζοντας καταστάσεις,μόνο και μόνο για να βιώνω αυτό που λένε "φοιτητική ζωή".Ούτως ή άλλως,τα άτομα που είναι στη σχολή μου δε πιστεύω οτι έχουν να μου πουν κάτι.Και όχι επειδή θεωρώ τον εαυτό μου κάτι ιδιαίτερο,απλά ο μικρόκοσμος και τα ενδιαφέροντα μου (που όπως είπα,το τελευταίο διάστημα δε με απορροφούν όπως παλιά -δεδομένης της κατάστασης που βρίσκομαι- και αυτό με επηρεάζει αρνητικά) δε συμβαδίζουν με τα δικά τους.Τέλος πάντων,μεγάλες συζητήσεις όλες αυτές και δε ξέρω αν καταλαβαίνεις αυτό που μόλις έγραψα.Απλά μερικές φορές είναι άβολο να είναι όλοι σε παρέες και εγώ με τα ακουστικά σε ένα σημείο να καπνίζω και να είμαι στο κόσμο μου.Εγώ χρωστάω 8 μαθήματα,αλλά δε μου κάνει καμία αίσθηση η σχολή.
Αυτό που έγραψες,να σταματήσω να σκέφτομαι,δε ξέρεις πόσο το θέλω.Αλλά είναι αδύνατο.Σκέφτομαι χωρίς σταματημό,αλλά κάθε μου σκέψη έχει δυο όψεις/μορφές και αυτό είναι ακόμη πιο κουραστικό γιατί συνέχεια αμφιταλαντεύομαι.Με ηρεμεί πολύ η φύση,βρίσκω τον εαυτό μου εκεί,οπότε όταν είναι να βγω,κάνω μεγάλους περιπάτους.Είναι από τις λίγες στιγμές που βλέπω την ομορφιά στη ζωή.Μου λες για το αλκοόλ,τα xanax και ξέρω οτι έχεις δίκιο.Αλλά ειδικά από το απόγευμα και μετά που σκοτεινιάζει έξω,η απόγνωση,το κενό,οι σκέψεις,ο εαυτός μου με "ρίχνουν" τόσο πολύ που απλά θέλω να ξεφύγω από όλα.Σε ευχαριστώ για όσα μου έγραψες παρακάτω.Όμορφα λόγια,εμψυχωτικά.Ελπίζω να βγω υγιής και (πιο) δυνατή από αυτή τη κατάσταση.

Καλημέρα! Καταλαβαίνω το αίσθημα του να νιώθεις ότι δε μπορείς να συνδεθείς ουσιαστικά με κάποιον και όχι επειδή ᾽᾽πρέπει᾽᾽ ή επειδή έτσι ορίζει η φοιτητική ζωή. Δε τίθεται τόσο το θέμα της ντροπαλότητας και κοινωνικοποίησης λοιπόν, περισσότερο νιώθεις άβολα συγκεκριμένες στιγμές τις μέρας, επειδή νιώθεις πως ῾῾θα᾽πρεπε᾽᾽ να μην είσαι μόνη ακόμα κι αν αυτή η παρέα των παιδιών δε σου προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Σ᾽ αυτό λοιπόν έχω να προτείνω να κοιτάξεις να ᾽σαι αληθινή στον εαυτό σου και εφόσον τραβάς ένα δρόμο, να προσπαθείς να ᾽σαι χαρούμενη με αυτόν και πιστή σε εκείνον.
Αυτοί οι περίπατοι στη φύση που λες, μπορούνε να γίνουν πιο συχνοί; Αν ναι, φρόντισε να τους εντάξεις στο πρόγραμμά σου περισσότερο. Η έκφρασή μου για σταματημό της σκέψεις, πράγματι ακούγεται δύσκολη, σχεδόν αδύνατη. Θα ήθελα να την αναδιατυπώσω:
Πολλές από τις σκέψεις που κάνουμε καθημερινά, οι οποίες ορίζουν τη πραγματικότητά μας, είναι προιόντα βαθειά ριζωμένων πεποιθήσεων και μπορούν να αποβούν σε πολλές περιπτώσεις λανθασμένες, χαλάνε δλδ τη μέρα μας για το τίποτα! Αν μου έμαθε κάτι ο χρόνος που πέρασα με τη ψυχοθεραπεύτρια μου παλιότερα (και που ομολογουμένως έπρεπε να συνεχίσω) είναι ότι ενώ είναι δύσκολο να σταματήσεις αποκλειστικά να σκέφτεσαι αρνητικά, μπορείς να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να πιάνει αυτές τις σκέψεις όταν γίνονται, να αναγνωρίζεις το σφάλμα τους, να τις αναδιατυπώνεις, να μη τις αφήνεις να σε ορίζουν. Με πολύ πολύ απλοικό τρόπο λοιπόν, αυτή είναι η κύρια παραδοχή της ῾῾γνωσιακής - συμπεριφοριστικής θεραπείας῾῾, η οποία σου δίνει κάποια εργαλεία σκέψεις ώστε να επιδιορθώνεις τις κύριες αντιλήψεις που έχεις για τον εαυτό σου. Θέλει τεράστια ποσά κόπου, χρόνου και υπομονής, όμως τα αποτελέσματα είναι λυτρωτικά. Σου συνιστώ να ανατρέξεις στο διαδίκτυο για αυτό το τρόπο ψυχοθεραπείας, όπου θα βρεις όλες τις απαραίτητες τεχνικές για να ῾῾ἑπιδιορθώσεις῾῾ τις αυτόματες, αρνητικές σκέψεις και να εξυγιάνεις το τρόπο που βλέπεις το κόσμο. ΑΡΑ, τελικά δε χρειάζεται να σταματήσεις να σκέφτεσαι, παρά να αναγνωρίσεις τις σκέψεις σου, να τις ασκείς κριτική και να τις αντικαθιστάς με πιο λογικές. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα μέσο να τις καταγράψεις (χαρτί, υπολογιστής) και πολλή δουλειά και χρόνο.
Από αυτή τη κατάσταση, μπορείς να βγεις μόνο πιο δυνατή. Μόνο εσύ μπορείς να σηκώσεις τον εαυτό σου και κανένας άλλος, όσοι ψυχολόγοι κι αν προσπαθήσουν, όσοι φίλοι και συγγενείς. Αυτή είναι η δύναμη της θέλησης και του μυαλού! Είσαι, όπως και εγώ, πολύ μικρή ηλικιακά ακόμα, ο εγκέφαλος δεν έχει αναπτυθεί πλήρως, οι συνήθειες δεν έχουν παγώσει μια ορισμένη κοσμοθεωρία την οποία θα ζεις μέχρι το υπόλοιπο της ζωής. Όσο νομίζεις ότι δε μπορείς να δεις αλλιώς την όλη φάση, πάντα θα υπάρχει τρόπος. Και δεν είναι απλά λόγια εμψυχωτικά. :)

https://www.youtube.com/watch?v=R2_Mn-qRKjA

῾῾It gets easier. Every day it gets a little easier. But you got to do it every day. That's the hard part.῾῾
To all-time favourite quote μου, από την αγαπημένη μου σειρά!

Τι να πω για τη πρώτη παράγραφο που μου έγραψες? Ειδικά αυτή η πρόταση "επειδή νιώθεις πως ῾῾θα᾽πρεπε᾽᾽ να μην είσαι μόνη ακόμα κι αν αυτή η παρέα των παιδιών δε σου προσφέρει κάτι ουσιαστικό.", με εκφράζει απόλυτα.Συμφωνώ,επίσης,σε αυτό που μου προτείνεις,ξέρω οτι έχεις δίκιο.Εφόσον χαράζω το δικό μου μονοπάτι και θέλω να το ακολουθώ,δε πρέπει να κλαίγομαι για καταστάσεις που από επιλογή μου,αφήνω μακριά ή πίσω μου.Απλά μερικές φορές σκέφτομαι οτι θα ήθελα ή οτι μου λείπει να έχω 1 - 2 ανθρώπους που όμως θα μπορούσαν να με καταλάβουν αληθινά και θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί τους, τους κόσμους μου και ό,τι έχω μέσα μου.Αλλά πάντα είναι δύσκολο να βρεις ψύλλους στ’ άχυρα,έτσι δε λένε? Γενικά,για μένα η επικοινωνία,η φιλία,η συντροφιά είναι έννοιες που κρύβουν μεγάλο λαβύρινθο από πίσω τους και δε πιστεύω οτι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να επενδύσουν αληθινά στις ανθρώπινες σχέσεις.
Κοίτα,μέσα στο χειμώνα δυστυχώς περιορίζω τις εξορμήσεις μου στη φύση.Γενικά,είμαι παιδί του ήλιου.Αν δεν έχει ήλιο,καθαρή ατμόσφαιρα και ουρανό και ζεστή μέρα,δεν έχω ενέργεια να κάνω και πολλά πράγματα.Ίσως σου φανεί περίεργο αυτό.Απλά η διάθεση μου επηρεάζεται αρκετά από το καιρό.Άκουσε,αν θέλεις,αυτό το κομμάτι : https://www.youtube.com/watch?v=J6aQEFzB3zQ .

Σε ευχαριστώ ειλικρινά πολύ για το χρόνο που αφιέρωσες ώστε να μου υποδείξεις/προτείνεις και να μου εξηγήσεις,με λίγα λόγια,έναν τρόπο ώστε να μη με “πνίγουν” οι σκέψεις μου.Θα ψαχτώ παραπάνω και στη συνέχεια θα προσπαθήσω να τον εφαρμόσω.Ίσως κάποια στιγμή από τώρα,σου γράψω αν και πόσο με βοήθησε τελικά.Επειδή ανέφερες τους ψυχολόγους,όπως έγραψα στο πρώτο μου ποστ,πήγα μια φορά,αλλά δε ξέρω,μου άφησε αρκετά αρνητική αίσθηση.Απλά δε μου έβγαινε καθόλου να μιλήσω για μένα και να ανοιχτώ σε έναν τελείως άγνωστο άνθρωπο που ήξερα οτι δε θα με καταλάβαινε πραγματικά και που κατά βάθος δεν τον άγγιζαν τα προβλήματα μου ή όλο αυτό που βιώνω πέρα από το να πάρει τα λεφτάκια του στο τέλος της ώρας.Τέλος πάντων,σαν παρένθεση αυτό και ίσως να μη συμφωνείς στο τρόπο που το βλέπω εγώ.Απλά μου είχε κάνει εντύπωση γιατί μετά την επίσκεψη μου από την ψυχολόγο,εγώ τουλάχιστον ένιωθα πιο έντονο το κενό μέσα μου.
Πολύ ωραίο το βιντεάκι που μου έστειλες.Χαμογέλασα κιόλας,φαντάσου.Δε τη γνωρίζω τη σειρά αλλά ίσως τη ξεκινήσω κάποια στιγμή.
Ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές!

Λοιπόν, ελπίζω σήμερα να δεις τον εαυτό σου σε πιο όμορφη και παραγωγική κατάσταση, στην Αθήνα μας έχει τρομερό καιρό! Οι σχέσεις μπορούν να αποδειχθούν πραγματικά δαιδαλώδεις, σε βαθμό και εγώ η ίδια να θέλω πολλές φορές να τα παρατήσω όλα και να απομακρυνθώ από τους πάντες. Όποτε γίνεται αυτό όμως, συνειδητοποιώ αργά ή γρήγορα το ότι να ζήσεις ως ερημήτης, γίνεται βαρετό και πολύ μοναχικό πολύ εύκολα... γι αυτό τώρα πια προσπαθώ πολύ να κρατάω τη πίστη μου στους ανθρώπους αρκετά ψηλά, ακόμα κι αν στο παρελθόν έχω προδωθεί από φίλους και φίλες, δήθεν κολλητές και γκόμενους. Έχει ένα ρίσκο η κάθε νέα σχέση που σχηματίζεις με τους γύρω σου, αλλά αν δε δοκιμάσεις, ρισκάρεις επίσης την απομόνωση και την απομάκρυνση από άτομα τα οποία πραγματικά ενδιαφέρονται για σένα. Μπορείς βέβαια να δεις τα πράγματα όπως τα βλέπουν πολλοί συνάνθρωποί μας, ότι τα πάντα έρχονται σε αντάλλαγμα με κάτι άλλο και ότι οι άνθρωποι σχηματίζουν σχέσεις από συμφέρον και μόνο, με σκοπό να πάρουν ή να ανταλλάξουν κάτι μαζί σου. Είναι μια θεωρία και αυτή! Προτιμώ να πιστεύω στη συμπόνοια και στη συμπάθεια (με την αγγλική έννοια του όρου sympathy, όπως ῾῾συμπάσχω᾽᾽) ως μια μεγάλη κινητήρια δύναμη στις σχέσεις των ανθρώπων.
Και για να επιστρέψω στο θέμα του καιρού, δεν είσαι καθόλου μόνη ή περίεργη εκεί, κάθε άλλο. Οι στατιστικές δείχνουν ότι σε περιοχές με χαμηλότερη ηλιοφάνεια το χρόνο σε σχέσει με άλλες πιο ηλιόλουστες, τα ποσοστά καταθλιπτικών διαταραχών και αυτοκτονιών είναι σημαντικά αυξημένα! Έχει να κάνει με το τρόπο που είμαστε φτιαγμένοι, ο ήλιος ενεργοποιεί ουσίες στο σώμα μας, όπως τη μελατονίνη, οι οποίες βοηθάνε στη καλή διάθεση και στην όλη παραγωγικότητα.
Στο θέμα του ψυχολόγου είχα σταθεί ομολογουμένως τυχερή, με είχε αναλάβει μια αξιαγάπητη κοπέλα, ιδιαίτερη, οξυδερκής, με καταλάβαινε τόσο όμορφα, ένιωθα πολύ άνετα μαζί της! Μου άλλαξε ολόκληρη τη κοσμοθεωρία μου σε μερικές συνεδρίες. Μερικές φορές, αυτό που χρειάζεσαι, είναι ένα άτομο να σου δείξει ένα διαφορετικό τρόπο οπτικής της ζωής. Εκείνη με εισήγαγε στη γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία. Στο τέλος κάθε επίσκεψης ήμουν φανερά κουρασμένη ψυχικά και σωματικά καθώς έβγαζα πολλά ῾῾πράγματα῾῾ από μέσα μου (πολλές φορές έκλαιγα με λυγμούς) αλλά πάντα ένιωθα αναζωογονημένη την επόμενη μέρα και πως έκανα ένα ακόμα βηματάκι προς τα εμπρός. Δυστυχώς έπρεπε να μετακομίσω για να σπουδάσω στη πόλη και σιγά σιγά χαθήκαμε, παρόλο που μου πρότεινε να συνεχίσουμε τις συνεδρίες μέσω σκάιπ.
Η σειρά είναι τρομερή, έχει πολλή φιλοσοφία και δράμα, αλλά και πολύ χιούμορ, αν και πολύ dark. Από τα 2 τραγούδια που μοιράστηκες μέχρι τώρα, καταλαμβαίνω ότι γέρνεις και συ σε λίγο πιο dark, goth ύφος γενικά! Genious band οι Dead Can Dance! Αυτό το καιρό έχω πάθει εμμονή με MGMT https://www.youtube.com/watch?v=rtL5oMyBHPs !!!
Και εγώ χαμογέλασα όταν διάβασα ότι το βιντεάκι που σου δειξα σε έκανε να χαμογελάσεις! Καλό υπόλοιπο ημέρας και καλή δύναμη! :)

Όντως σήμερα έχει ηλιόλουστη μέρα και αυτό με κρατάει σε μια σταθερή,ουδέτερη διάθεση.Κοίτα,θεωρώ οτι η μοναχικότητα και η απομόνωση χρειάζονται για ορισμένα χρονικά διαστήματα.Τουλάχιστον εγώ μέσα εκεί μπορώ να βρω τον εαυτό μου,να ταξιδέψω και να δραπετεύσω με τη φαντασία μου,να ασχοληθώ με θέματα που με γοητεύουν κ.ά.Από την άλλη είναι στιγμές που η μοναξιά -και όχι η μοναχικότητα- με καταβάλλει και τότε είναι που ζητάω την επικοινωνία με τους ανθρώπους,την αληθινή,ουσιαστική επικοινωνία όμως.Απλά πιστεύω οτι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να χτίσουν κάτι αληθινό και οτι υπάρχουν απλά επιφανειακές,ψεύτικες,εφήμ ερες σχέσεις.Δε φοβάμαι ιδιαίτερα οτι οι άνθρωποι κάνουν μόνο ιδιοτελείς σχέσεις ή όποιες σχέσεις κάνουν είναι από συμφέρον και μόνο.Απλά πιστεύω οτι δεν επενδύουν πάνω σε αυτές και απλά οι σχέσεις με τους συνανθρώπους γίνονται με σκοπό να καλύψουν το κενό της ύπαρξης τους ή να περάσουν καλά/να διασκεδάσουν/να περάσει η ώρα τους ευχάριστα (συζητώντας για ανούσια/αδιάφορα θέματα τις περισσότερες φορές) ή να γίνουν αποδεκτοί στα πλαίσια της κοινωνίας.Αυτό που έγραψες "πιστεύω στη συμπόνοια και στη συμπάθεια ως μια μεγάλη κινητήρια δύναμη στις σχέσεις των ανθρώπων" δε το είχα σκεφτεί ποτέ,να σου πω την αλήθεια.Δε πιστεύω οτι η φύση του ανθρώπου είναι τόσο καλοπροαίρετη,αλλά είναι σίγουρα ελπιδοφόρο,μου φέρνει στο μυαλό κάτι ονειρικό.Στην επόμενη παράγραφο που αναφέρεσαι στη ψυχολόγο,παρουσιάζουν ενδιαφέρον όσα γράφεις και ήθελα να σου κάνω μερικές ερωτήσεις (αν θέλεις,μου απαντάς).Δηλαδή η ψυχολόγος σε βοήθησε να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου? Μου γράφεις οτι άλλαξε τη κοσμοθεωρία σου.Γίνεται να μου το αναλύσεις λίγο παραπάνω αυτό? Επίσης,μου λες οτι έβγαζες πολλά πράγματα από μέσα σου.Δε σε επηρέαζε αρνητικά που ουσιαστικά ένας άγνωστος άνθρωπος μπορούσε να δει μέσα σου και να γνωρίζει για εσένα πτυχές του εαυτού σου που ίσως να μην ήθελες να τις μοιραστείς με κανέναν? Αντίθετα,σε βοηθούσε αυτό? Ξέρω,απανωτές οι ερωτήσεις.Ελπίζω να μη σε κούρασα ή πίεσα,απλά θέλω λίγο να σχηματίσω μια πιο ξεκάθαρη εικόνα.
Θα τη κατεβάσω τη σειρά και θα αρχίσω να τη βλέπω.Όταν δω μερικά επεισόδια,θα σου πω εντυπώσεις!Με τη μουσική ασχολούμαι πολύ γενικά και όντως έπεσες μέσα.Ακούω από post- punk,darkwave,gothic rock,neofolk μέχρι black metal,doom metal,rock κ.ά.Γενικά σκοτεινά,ακραία,ατμοσφαιρι κά,μελαγχολικά ακούσματα.Άκου λίγο αυτό το κομμάτι και δες και το βίντεο,αν δε βαριέσαι :
https://www.youtube.com/watch?v=WPw7nlluRdc .Από τις πολύ πολύ αγαπημένες μου μπάντες.

Καλό απόγευμα!

Καλημέρα! Πράγματι οι συνεδρίες μας μου έχουν μείνει αξέχαστες, διότι μέσα από αυτές μπόρεσα να ξεδιαλύνω το τρόπο σκέψης μου, τα γνωσιακά λάθη που κάνω και πως να ανακατευθύνω τις σκέψεις μου. Μου έδειξε ότι δεν είναι όλα άσπρο - μαύρο, ότι υπάρχει διαφορετική οπτική στα πράγματα και πως εσύ ορίζεις πως θα αντιλαμβάνεσαι το κόσμο. Ύστερα, με βοήθησε να καταλάβω πώς μερικές αναμνήσεις και κύριες αντιλήψεις μπορούν να θαφτούν μέσα σου και να σε κυριεύουν ακόμα και αν ο ῾῾πόνος῾῾ τους έχει περάσει προ πολλού.
῾῾Δε σε επηρέαζε αρνητικά .... Αντίθετα,σε βοηθούσε αυτό?῾῾ρωτάς. Μα πώς είναι δυνατόν, ένας επιστήμονας, μια ψυχοθεραπεύτρια, να κάνει αυτό για το οποίο τη πληρώνεις και που τόσο πολύ φαίνεται να την ενδιαφέρει να σε βοηθήσει, αν δεν σπάσεις τους τοίχους που έχεις φτιάξει και δεν την αφήσεις να μπει μέσα; Μου μοιάζει σαν σπατάλη χρημάτων και χρόνου. Διακρίνω ένα φόβο προς την ευαλωτότητα στην ερώτησή σου. Σε αυτό, έχω να πώ ότι οι τοίχοι που έχουμε σηκώσει επειδή έχουμε πληγωθεί στο παρελθόν, πολλές φορές φιλτράρουνε και ανθρώπους άξιους και τους αφήνουν απέξω. Αυτό είναι κακό δικό σου. Δεν σε συμφέρει να συνεχίσεις να κρατάς άμυνες σε άτομα που φαίρονται καλόβουλα και καλοπροαίρετα, απλά και μόνο επειδή κάποιος σε πλήγωσε στο παρελθόν. Δεν κερδίζεις κάτι έτσι, μόνο χάνεις. Διατηρείς μια εξωγήινη απόσταση, έναν φόβο. Ξέρω ποια άτομα με έχουν πληγώσει στο παρελθόν και προσπαθώ μέσα μου να τα συγχορώ, για εμένα, όχι για εκείνα. Καλά, συγκεκριμένα για τη ψυχολόγο, δε το συζητώ! Η κοπέλα θέλει απλά να κάνει τη δουλειά της, μήπως θα χρησιμοποιήσει τη γνώση του εαυτού σου που της δίνεις για να σε καταστρέψει; Υπάρχουνε και αδιάφοροι τύποι, ακόμα και χλευαστικοί στο επάγγελμά τους, συμφωνώ. Δεν ανέφερα τη 2η περίπτωση ψυχολόγου που μου έτυχε. Η κοπέλα μια χαρά, απλά φαινόταν ότι δεν νοιαζόταν τόσο, πολύ τυπική και δεν μου έβγαζε το ίδιο συναίσθημα που μου βγαζε η πρώτη. Δύσκολα κολλάς με ανθρώπους, βλέπεις ο άλλος τι σου βγάζει και ανάλογα πράττεις. Με τη 2η έκατσα 2 μήνες μήπως καλυτερεύσει και έφυγα, ευτυχώς δεν έχασα και τα λεφτά μου, ήταν υποστήριξη φοιτητών.
Η μοναχικότητα είναι δίκοπο μαχαίρι για μένα. Λίγες μέρες να απομονωθώ, συνηθίζω πολύ τη δικιά μου συντροφιά, έχω εδώ τη κιθαρίτσα μου, τις μουσικούλες μου, τις σειρές μου, τα βιβλία μου, το φαγητό μου! Να, τώρα με την εξεταστική, έχω να βγώ απ το σπίτι κανα 4ήμερο! Μπορεί σήμερα να σπάσω τη ρουτίνα, αλλά δε ξέρω, έχω ακόμα πολλή ύλη να βγάλω.
Ασχολούμαι και γώ πολύ με τη μουρική, είναι μεγάλη μου αγάπη. Ε ντάξει, straight gothίλα το κομμάτι, αυτό ήθελα να σου στείλω αρχικά, αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα το ήξερες (και ναι, έπεσα μέσα!). Ακούω και απ᾽ τα είδη που αναφέρεις, το τελευταίο καιρό γέρνω περισσότερο σε χιπστερo-indie, psychedelic ήχους (βλέπε Tame Impala, MGMT, Mac Demarco κλπ) γενικά μ᾽αρέσει τρελά η ροκ μουσική. Λες να είναι κοινό όλων των ψυχολογικά διαταραγμένων ατόμων;

*BTW την εικόνα που είχες επισημάνει στο 1ο σου ποστ, που την ανέφερες ως η πτώση του ανθρώπου, προσπαθώ να τη βρώ στο νετ και δε τη βρίσκω. Τίνος συγκροτήματος album cover είναι;

Καλησπέρα.

Προσωπικά τρομάζω μόνο στην ιδέα οτι η οποιαδήποτε ψυχολόγος θα άλλαζε εμένα και το τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα και τη ζωή.Βασικά,δε πιστεύω οτι θα μπορούσε να καταλάβει την οπτική μου ή το σκοτάδι που έχω μέσα μου (ούτε θα ήθελα να το γνωρίσει να σου πω την αλήθεια), το οποίο σε μεγάλο βαθμό καθορίζει το ποια είμαι και ποιες είναι οι επιλογές μου.Απλά θεωρώ οτι οι ψυχολόγοι βάζουν τους ανθρώπους σε καλούπια και αν κάποιος αποκλίνει λίγο από τον και καλά “φυσιολογικό/νορμάλ” άνθρωπο πάντα σύμφωνα με τα πρότυπα και στα πλαίσια της κοινωνίας,θεωρείται ελλατωματικός ή αυτό που μου έγραψες “ψυχολογικά διαταραγμένος”.Δε θεωρώ τον εαυτό μου ψυχολογικά διαταραγμένο.Έχω ψυχολογικά,υπαρξιακά,ανασφ άλειες,φοβίες,κόμπλεξ,αλλά δε θεωρώ οτι κάτι δε πάει καλά με εμένα ή οτι έχω κάποιο πρόβλημα σε σχέση με άλλους ανθρώπους.Θυμάμαι χαρακτηριστικά,μου είχε πει οτι εκείνη θα με βοηθούσε να γίνω πιο δεκτική απέναντι στους ανθρώπους,να τους εμπιστεύομαι περισσότερο,να ανοίγομαι πιο εύκολα και τέτοια.Ξέρεις,δεν είναι οτι είμαι αντικοινωνική ή κάτι,σίγουρα είμαι ντροπαλή και εσωστρεφής και δύσκολα εμπιστεύομαι ανθρώπους,αλλά θα αφήσω να με γνωρίσουν μόνο εκείνοι οι άνθρωποι που πραγματικά πιστεύω οτι η επικοινωνία μαζί τους έχει να μου δώσει κάτι ουσιαστικό,να με βελτιώσει σαν άνθρωπο,σαν προσωπικότητα,να έχω μια σχέση αλληλεπίδρασης με αυτούς.Βέβαια,ζητώντας κάτι τέτοιο,έχω γίνει αρκετά απροσέγγιστη και απλησίαστη από το περίγυρο μου.Σχετικά με αυτό που μου γράφεις οτι προσπαθείς να συγχωρείς μέσα σου όσα άτομα σε έχουν πληγώσει στο παρελθόν,προσωπικά δε το κάνω.Όταν ο θυμός και το προσωρινό μίσος καταλαγιάζουν μέσα μου,άλλες φορές μου μένει πόνος,άλλες ένα πικρό συναίσθημα και άλλες απλά απάθεια/αδιαφορία.Ήθελα να σε ρωτήσω,αλλά αν γίνομαι αδιάκριτη,δε χρειάζεται να απαντήσεις.Εσύ μόνη σου αποφάσισες να πας σε ψυχολόγο ή η οικογένεια σου σε παρότρυνε για κάτι τέτοιο?

Παίζεις κιθάρα? Κλασική ή ηλεκτρική? Αν και περισσότερο,με κλασική κιθάρα θα σε συνδύαζα,δε ξέρω γιατί.Έχει καιρό που ασχολείσαι? Εγώ,δεν έχω ξεκινήσει ακόμα διάβασμα για την εξεταστική,αν και θα έπρεπε.Πρέπει να το πάρω απόφαση κάποια στιγμή.Πέρυσι,μπορεί να έκανα και ένα μήνα για να βγω από το σπίτι!Πέρα από τη σχολή,που πήγαινα πού και πού.Πάντως,ήθελα να σου πω οτι το βίντεο από το κομμάτι των MGMT που μου έστειλες,έχει ωραία αισθητική.Ψυχεδέλεια,ε? Ωραία πράγματα και καταστάσεις! Άκου αυτό το κομμάτι : https://www.youtube.com/watch?v=Xui3sWxT-6k Λοιπόν το εξώφυλλο που είχα προσθέσει στο ποστ μου είναι από τους Deathspell Omega.Συγκεκριμένα είναι το cover art του δίσκου τους "Fas – Ite, Maledicti, in Ignem Aeternum".Αντι-κοσμικό,θεϊστικό μπλακ μέταλ.Να,πάρε μια γεύση: https://www.youtube.com/watch?v=0pUhBEomgFU .Απίστευτο κομμάτι με εκκλησιαστική ατμόσφαιρα.Βέβαια αυτή η μουσική,για μένα,ακούγεται με ανάλογη ατμόσφαιρα και νυχτερινές ώρες.Ελπίζω να μη σε έπρηξα με τα κομμάτια.

Oι in the woods παιζουν τον Απριλιο στη Θεσσαλονικη. Κανονιστε να πατε με την psy spirit

Καλημέρα! Βλέπω πως μερικά απ τα λεγόμενά μου έχουν παρεξηγηθεί και άλλα χρήζουν περαιτέρω εξήγησης. Να αρχίσω λοιπόν, λέγοντας ότι δουλειά ενός ψυχολόγου, συγκεκριμένα ενός καλού ψυχολόγου, γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις, δεν είναι να σου αλλάξει τη προσωπικότητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που σε κάνουν εσένα, αλλά στο τομέα της ζωής σου που εσύ βρίσκεις δυσλειτουργίες και δε μπορείς πλέον να ζήσεις καλά, νιώθεις ένα αγκαθάκι μέσα σου, να σε βοηθήσει προτείνοντάς σου τρόπους αντιμετώπισης και προσφέροντάς σου εναλλακτικό τρόπο σκέψης. Από κει και πέρα, υπάρχουνε περιπτώσεις που δε δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τα προβλήματά σου και σε αντιμετωπίζουν ως ένα στατιστικό στοιχείο, μη βοηθώντας ουσιαστικά στη καλυτέρευσή σου; Υπάρχουνε ψυχίατροι που μόλις ένα παιδάκι δείξει τη παραμικρή δυσκολία στο μάθημα του γράφουνε αμέσως συνταγή για ADHD; Ρητορικές ερωτήσεις, η απάντηση είναι προφανής, σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, είναι να πέσεις σε ένα ψυχοθεραπευτή που σε καταλαμβαίνει και πραγματικά δείχνει ενδιαφέρον για τη περίπτωσή σου.
Βέβαια, όλα τα παραπάνω ισχύουνε, με τη προϋπόθεση ότι όντως έχεις ένα πρόβλημα και θες να βοηθηθείς. Από τα λεγόμενά σου στο τελευταίο ποστ, διακρίνω μια αντίφαση. Ναι μεν λες πως είσαι άνετη με τον εαυτό σου και νιώθεις καλά με το τρόπο που αντιμετωπίζεις τη ζωή, αλλά επίσης στη συνέχεια τον χρεώνεις με κόμπλεξ, τις ανασφάλειες, φοβίες. Λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι τα παρουσιάζουν αυτά στη ζωή τους, αργά ή γρήγορα με τον ένα τρόπο ή τον άλλον. Εφόσον αυτά τα ῾῾κακἀ῾῾ γίνουν η αιτία που δυσλειτουργείς και ζητήσεις βοήθεια απ το ψυχολόγο, τότε χρέος του είναι να σε βοηθήσει. Και τότε μόνο, μπορεί να σε διαγνώσει με μια διαταραχή αν υπάρχει, κάτι το οποίο εγώ προσωπικά δε το παίρνω με αρνητική χροιά. Γενικά νομίζω πως η κοινωνία πια έχει αποβάλλει πολλά απ τα στερεότυπα που διατηρούσε για τους ψυχικά ασθενείς.
Εγώ πάντως, όπως πολλά άτομα που ζητούνε βοήθεια από κάποιον ειδικό, δεν θα ήθελα να πάω, να του αναλύσω τις φοβίες μου και τα συμπλέγματά μου και αντί να προσπαθήσει καν να με βοηθήσει, να αρχίζει να μου λέει για το σκοτάδι που έχουμε όλοι μέσα μας και το ότι είναι μέρος μου. Αυτά τα ξέρω. Το θέμα είναι από κει και πέρα τι κάνεις. Εσύ, απ ότι έχω καταλάβει, βοηθιέσαι με το να βυθίζεσαι μέσα του, είναι ένας τρόπος αυτός. Αν είναι έτσι όμως, τί σε οδήγησε στο ψυχολόγο από την αρχή; Ενδιαφέρομαι πραγματικά να μάθω. Προσωπικά, αυτό που με οδήγησε να απευθυνθώ ήταν η κοινωνική φοβία που είχα αναπτύξει με τα χρόνια, λόγω πολλών συνθηκών, η οποία είχε χειροτερεύσει φανερά με το άγχος των πανελληνίων + την εφηβεία. Η απόφαση ήταν αποκλειστικά δική μου και οι γονείς μου δέχτηκαν να με βοηθήσουν, παρόλο που εκείνοι δεν διέκριναν τίποτα στραβό με μένα.
Υπάρχει μια ποιητική πλευρά της μελαγχολίας, σίγουρα. Έχει τη γοητεία του το να ακούς ένα λυπητερό τραγούδι, όπως εκείνο που μοιράστηκες στο πρώτο ποστ, ή να αγναντεύεις λεπτά αμέτρητα μια σκοτεινή εικόνα, όπως εκείνου του αλμπουμ καβερ του συγκροτήματος και να σκέφτεσαι τη πλευρά της ζωής εκείνη, που είναι τόσο αληθινή όπως η φωτεινή πλευρά. Άλλο αυτό όμως, και άλλο το κενό που ζεις κάποιος όντας πραγματικά καταθλιπτικός, αγχωμένος, ψυχικά ασθενής, δυσλειτουργικός στη ζωή του, άχρωμος, που θέλει να δραπετεύσει αλλά δυσκολεύεται μόνος του. Είναι συνηθισμένος στις μέρες μας ο φετιχισμός των ψυχικών αρρώστιων, δυστυχώς, και με βρίσκει εναντίον του, αν και ορισμένες φορές πέφτω και γώ στη παγίδα αυτή. Φυσικά, ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω εσένα για κάτι τέτοιο.

Παίζω κιθάρα απ τα 16 μου, φάση κομπανία και συγχορδίες, μη φανταστείς κάτι ιδιαίτερο. Πήγα 1 χρόνο ωδείο, αλλά σταμάτησα και πλέον έχω κάτι βιβλιαράκια αλλά και το ίντερνετ για να βοηθιέμαι. Η ῾῾κιθαρίτσα῾῾που ανέφερα στο πόστ μου, είναι μια ηλεκτρική! Τη χώνω στον ενισχυτή και ξαφνικά όλα είναι όμορφα πάλι στο κόσμο. :)
Πώς πήγε η έρευνα για τις γνωσιακές συμπεριφορ. τεχνικές; Σε βοηθάνε καθόλου; Μην απολογείσαι για τα τραγούδια, το να ανακαλύπτω νέα μουσική και μάλιστα ψαγμένη και ῾῾καλή῾῾, όπως αυτή που μου προτείνεις, μου είναι κάτι ιδιαίτερα όμορφο! Έχω τρέλα με τη μουσική, με συντροφεύει από έφηβη. Η εκκλησιαστική ατμόσφαιρα του τελευταίου συνοδεύεται με σατανιστικούς στίχους βλέπω... Πολύ ιδιαίτερο συγκρότημα και με το ιδιαίτερο, εννοώ ότι δε θα έβαζα τα ακουστικά μου να το ακούσω, αν και με ανάλογη ατμόσφαιρα όπως λες, θα το άκουγα ευχάριστα. Ο Roky είναι τρομερός, δε τίθεται θέμα! Πιο γκοθ, λιγότερο μπλακ: https://www.youtube.com/watch?v=vFwYJYl5GUQ . Και κάτι πολύ διαφορετικό: https://www.youtube.com/watch?v=aFUzvbkEvRk πολύ ατμοσφαιρικό, σχεδόν ονειρική ηλεκτρονική μουσική, πραγματικά αποπνέει τρελό συναίσθημα. Είναι αστείο πάντως που πάντα κλείνουμε με μουσική τα πόστ μας. Διακρίνω ένα μοτίβο!

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Oι in the woods παιζουν τον Απριλιο στη Θεσσαλονικη. Κανονιστε να πατε με την psy spirit

---

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Έχουμε κανονίσει ήδη και θα πάμε, έλα και σύ, savatage! Δε βολεύει Θεσσαλονίκη όμως..! Τι θα ᾽λεγες για Αθήνα; Έρχονται στο Κύτταρο.

in the woods, τυχαίο το username;

Το τελευταίο μισό χρόνο η ζωή μου έχει έρθει άνω κάτω.Από το καλοκαίρι και μετά έγιναν απανωτά κάποια πράγματα και βίωσα αρνητικές καταστάσεις που ούτε καν τις περίμενα ή τις είχα φανταστεί.Είδα το κόσμο μου,τη ζωή μου να καταρρέει σταδιακά.Δε μπορούσα και μάλλον ακόμη δε μπορώ να το δεχτώ.Όλα μέσα μου έχουν ρημαχτεί.Λένε,πως όταν κάτι δε σου κάνει καλό,να απομακρύνεσαι από αυτό.Εγώ,όμως,πείσμα στο πείσμα γιατί πίστευα και ήλπιζα πως όλο αυτό που βίωνα θα περνούσε αργά ή γρήγορα.Αλλά τελικά δε κατάφερα τίποτα άλλο,από το να παρατείνω μια κατάσταση που όλο και περισσότερο κούραζε το μυαλό μου.Πλέον δε ξέρω τι θέλω και αν θέλω κάτι.Όπως έχω γράψει σε προηγούμενο ποστ,αισθάνομαι τελείως χαμένη.Πάντως δεν είχα πάντα κόμπλεξ και ανασφάλειες.Αυτούς τους μήνες εμφανίστηκαν,αλλά το πώς δε θέλω να το συζητήσω δημόσια.Είμαι σε περίεργη κατάσταση γενικά.Έχω ηρεμήσει σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες,αλλά ακόμη δεν έχω βρει τον εαυτό μου πλήρως και τη δύναμη να σταθώ στα πόδια μου.Η μητέρα μου ήταν και είναι δίπλα μου σε όλο αυτό που βιώνω,αλλά επειδή έβλεπε οτι δε μπορούσα να το διαχειριστώ,μου πρότεινε αρκετές φορές τον ψυχολόγο.Ώσπου μια μέρα το πήρα απόφαση να δώσω μια ευκαιρία σε κάτι τέτοιο,μήπως και ελάφρυνε το φορτίο μέσα μου.Αλλά αποτυχημένη προσπάθεια.Τέλος πάντων,πλέον λέω στον εαυτό μου πως μόνη μου πρέπει να τα καταφέρω.Όσο μπορώ.Ωρίστε και ένα κομμάτι στο κλίμα της παραγράφου! https://www.youtube.com/watch?v=XGjNrUw2_is
Οκ,κατάλαβα ποια είναι η δουλειά της κάθε ψυχολόγου,απλά όπως λένε και οι άγγλοι "it’s not my cup of tea".

Τους type o negative τους γνωρίζω,αλλά δε μπορώ να πω οτι με έχει απορροφήσει η μουσική τους.Το δεύτερο κομμάτι που μου έστειλες,μου έφερε για κάποιο λόγο στο μυαλό τη θάλασσα.Όσο το άκουγα,ταξίδευα νοερά με το μυαλό μου σε μια ερημική παραλία μια καλοκαιρινή,ηλιόλουστη μέρα.Πολύ όμορφο κομμάτι και συμφωνώ σε αυτό που γράφεις "ονειρική ηλεκτρονική μουσική".Θα το ακούσω σίγουρα πολλές φορές.Ξεκίνησα και τη σειρά!Έχω δει τα 5 πρώτα επεισόδια.Με κάνει να γελάω,οπότε μόνο για αυτό σε ευχαριστώ που μου τη πρότεινες.
Το username όντως το εμπνεύστηκα από το συγκρότημα.Απλά το τελευταίο διάστημα έχω κολλήσει πάλι με το omnio.Εεε ναι,εδώ θα απογοητεύσω λίγο και θα φανώ λίγο ξενέρωτη,αλλά δε θεωρώ οτι η μουσική των in the woods είναι για live.Ειδικά το heart of the ages και το omnio θεωρώ οτι είναι προσωπικοί δίσκοι,δίσκοι δωματίου.Ένα live τους πιστεύω οτι θα τους απομυθοποιούσε στο μυαλό μου.Η μουσική τους θα έχανε από το μεγαλείο της.Προτιμώ να τους συνδυάζω με απέραντα χιονισμένα δάση της Νορβηγίας και με ονειρικά,μαγευτικά τοπία.Να,κάπως έτσι :

http://4.bp.blogspot.com/-kVwTUJTuZd...inthewoods.jpg

Καλό βράδυ.

Καλά, έχουμε χρόνο ακόμα να αλλαξοπιστήσεις, η συναυλία είναι σε 3 μήνες! Πέρα απ τη πλάκα, το συγκρότημα τώρα το ανακαλύπτω, γενικά φέτος πάντως πάμε καλά από ροκ συναυλίες! Έρχονται και οι Iced Earth Θεσσαλονίκη... Ντάξει! <3 Οι type0- είναι απ τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα, κρίμα που δε θα μπορέσω ποτέ να τους δώ λάιβ (ο τραγουδιστής τους έχει πεθάνει). Το 2ο τραγούσι εμένα μου φέρνει στο μυαλό πτήση, σκοτεινούς μπλε ουρανούς, αόριστη ονειροπώληση. Αναφορικά, έχω λιώσει στο repeat το Here's to Misery! Τόσο απλοικά μελωδικό και όμορφο! Σε κάνει να γελάς η σειρά ε... απόλαυσέ το γέλιο τώρα, γιατί μετά είναι άλλη φάση! Αλλά αξίζει πολύ.
Και για να περάσω στα πιο σοβαρά. Με λυπεί ιδιαίτερα η σκέψη ότι τόσα νέα παιδιά βασανίζονται από τόσο νωρίς με ψυχολογικά προβλήματα. Παλιά ήμουν ανίδεη του πόσου πολλοί είμαστε, τώρα τελευταία όμως συνειδητοποιώ ότι δυστυχώς όλοι στραβάμε κάποιο σταυρό. Και είναι κρίμα. Μερικά πράγματα που συμβαίνουν σε μένα εδώ και 2 χρόνια, με έχουν κάνει το τελευταίο καιρό να περιμένω σε ένα θαύμα. Αργά το βράδυ όταν κοιμάμαι, το μυαλό μου λίγο πριν σβήσει στο υποσεινήδητο, αναζητάει το Θεό, προσεύχεται, κάτι που θεωρώ ανούσιο και επιδεικνύει μόνο το πόσο αδύναμη νιώθω. Έχω ένα αίσθημα απελπισίας. Κρίμα που έπεσες σε λάθος άνθρωπο, όπως εγώ στη 2η μου ψυχολόγο. Δύσκολα να βρεις κάποιον να ταιριάζετε κ να σε καταλαβαίνει.
Τα βράδια πώς κοιμάσαι; Συνεχίζεις να παίρνεις ζάναξ και να κάνεις κατάχρηση αλκοολ; Συχνότερα από παλιά, αυτό το καιρό σκέφτομαι και γώ να επισκευθώ κάποιον γιατρό να μου γράψει κάνα φάρμακο για το άγχος, τη κατάθλιψη... έχω μία φίλη που την έχουν παστώσει στις χημείες και είναι συνέχεια με ένα χαμόγελο τεράστιο. Θα θελα και γώ να μουν έτσι. Να ξυπνάω το πρωί, να παίρνω ένα μαγικό χαπάκι και να μη με νοιάζει τίποτα.. να μη χρειάζεταινα παλεύω με τον εαυτό μου, το μυαλό μου, το δυσλειτουργικό σκεπτικό μου. Ανώριμο που το παραδέχομαι. Συγνώμη αν φαίνονται ιδιαίτερα διεισδυτικές οι ερωτήσεις μου και αν είναι έτσι, ας μη τις απαντήσεις, αλλά ρωτώ μονάχα από ενδιαφέρον και για αξιολόγηση της κατάστασης. Όπως έχω προαναφέρει, βλέπω πολλά κομμάτια προσωπικά μου στα δικά σου πόστ και λανθασμένα ή όχι, κάνω αυτή τη σύνδεση.
Είναι όμορφο που η μητέρα σου σε υποστηρίζει. Χωρίς να θέλω να επεκταθώ πάρα πολύ, δεν στέκομαι τόσο τυχερή σε αυτό το κομμάτι. Όταν ο άλλος δεν είναι ψύχραιμος και ήρεμος, κάπως δυσκολεύεσαι να του εκμυστηρευτείς πράγματα. Ειδικά όταν ξέρεις ότι θα κριθείς. Είναι όμως επίσης πολύ πολύ άσχημο, να συμπυκνύεις όλες σου τις ελπίδες και όλη σου την αγάπη σε ένα και μόνο άτομο, να εξαρτάσαι από εκείνο, κάτι για το οποίο είμαι ένοχη, για πολλά πολλά χρόνια.
https://www.youtube.com/watch?v=4aeETEoNfOg Αυτό με έκανε χαρούμενη σήμερα το πρωί. Μου έφερε αναμνήσεις παλιές, με χαμένους ανθρώπους, σε ανοιξιάτικα λιβάδια που πρωτογνώριζα. Μου φαίνεται πραγματικά σαν να χουν περάσει αιώνες από τότε. Τότε που νόμιζα ότι είχα προβλήματα... μα, το ίδιο δεν είναι και τώρα; Και έχω μια αίσθηση ότι πάντα έτσι θα είναι.
Όπως πάντα, εύχομαι να χεις μια καλή μέρα, in the woods. Και όλοι όσοι παρακολουθούν το θρέντ.

Quote:

---

Originally Posted by psy_spirit

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Έχουμε κανονίσει ήδη και θα πάμε, έλα και σύ, savatage! Δε βολεύει Θεσσαλονίκη όμως..! Τι θα ᾽λεγες για Αθήνα; Έρχονται στο Κύτταρο.

in the woods, τυχαίο το username;

---

Βρε psy με τον πονο μου παιζεις? :P Μενω πολυ μακρια και απο Αθηνα και απο Θεσσαλονικη. Ερχεται και η αγαπημενη μου μπαντα το Μαρτιο και δε βλεπω να καταφερνω να τους δω ενω το περιμενω χρονια.. Τεσπα, ποτε δεν ξερεις. Αν γινει κανενα θαυμα και μπορεσω να κατεβω Αθηνα, θα σου πω!

Ευκαιρία να αλλάξεις περιστάσεις! Να κατεβείς Αθήνα, δε χάλασε ο κόσμος για λίγες μέρες! Οι συναυλίες είναι εμπειρίες ζωής, θα ακούς μετά τα τραγούδια των συγκροτημάτων που είδες και θα έχουν άλλη γλύκα. Είδα ένα απ τα αγαπημένα μου συγκροτήματα το περασμένο καλοκαίρι, δε θα το ξεχάσω ποτέ, η εμπειρία ήταν αλλοκοσμική. Προσπαθώ και πηγαίνω σε όσες πιο πολλές γίνεται, πραγματικά αξίζει. Καλά είναι και το συγκρότημα, όντως οι in the woods δε λένε τόσο για λάιβ.

Quote:

---

Originally Posted by psy_spirit

Ευκαιρία να αλλάξεις περιστάσεις! Να κατεβείς Αθήνα, δε χάλασε ο κόσμος για λίγες μέρες! Οι συναυλίες είναι εμπειρίες ζωής, θα ακούς μετά τα τραγούδια των συγκροτημάτων που είδες και θα έχουν άλλη γλύκα. Είδα ένα απ τα αγαπημένα μου συγκροτήματα το περασμένο καλοκαίρι, δε θα το ξεχάσω ποτέ, η εμπειρία ήταν αλλοκοσμική. Προσπαθώ και πηγαίνω σε όσες πιο πολλές γίνεται, πραγματικά αξίζει. Καλά είναι και το συγκρότημα, όντως οι in the woods δε λένε τόσο για λάιβ.

---

Εδινα το παρων πολυ συχνα οσα χρονια εμενα σε μεγαλη πολη, τωρα ειμαι μακρια και ειναι δυσκολα.. Αλλα ναι, οι συναυλιες ειναι φανταστικες εμπειριες, εχω να θυμαμαι υπεροχες στιγμες.

Καλημέρα.

Μπα,δε νομίζω να αλλάξω γνώμη.Ούτως ή άλλως εκείνη τη βδομάδα θα είμαι στο εξωτερικό,Γερμανία για την ακρίβεια,με τη σχολή.Είναι το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό και έχω ενθουσιαστεί λίγο με αυτό γιατί έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τη Γερμανία.Με αφορμή αυτό,ήθελα να σου προτείνω μια γερμανική ταινία,η οποία είναι από τις αγαπημένες μου.Αφυπνιστική ταινία,δημιουργεί προβληματισμούς.Εμένα με είχε "ταρακουνήσει" τη πρώτη φορά που την είχα δει.Λέγεται Der Todesking( = Ο βασιλιάς του Θανάτου).Αν θέλεις,δες τη κάποια στιγμή.Δεν ακούω και πολύ heavy metal,τύπου iced earth,iron maiden και τέτοια, προτιμώ πιο ατμοσφαιρικά πράγματα,για αυτό έχω και μια κλίση προς το black metal.Χμμ,αν σου άρεσε το κομμάτι των of the wand and the moon,έχω να σου προτείνω και αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=Cs-X7t9r7tU Πρωτεργάτες του νεοφόλκ κινήματος.Μου αρέσουν πολύ οι στίχοι από το κομμάτι που σου στέλνω.Αλήθεια,εσύ έχεις κάνει κάποιο ταξίδι στο εξωτερικό?

Απλά βρίσκομαι σε μια δύσκολη,περίεργη περίοδο.Ο θυμός,η απόγνωση,η απελπισία,η παράνοια της κατάστασης που βίωσα εξασθενούν σιγά σιγά και η θλίψη μου έχει περάσει σε άλλο στάδιο,πιο ομαλό.Γενικά,εχω παρατηρήσει οτι όλο αυτό το καιρό η θλίψη μου έχει πάρει πολλές μορφές και εγώ η ίδια την αντιμετωπίζω διαφορετικά.Τώρα είμαι στο στάδιο που είμαι απαθής,ανέκφραστη,παγωμένη .Υπάρχουν όμως στιγμές που νιώθω καλά και είμαι ήρεμη και αυτό σίγουρα είναι ένα θετικό.Με αφορμή αυτό που μου έγραψες οτι τα βράδια προσεύχεσαι και αναζητάς το Θεό,μπορώ να καταλάβω γιατί το κάνεις.Προσωπικά,έχω πολλά χρόνια να προσευχηθώ και να επικαλεστώ το Θεό.Δεν γνωρίζω αν υπάρχει θεός ή όχι,τείνω προς τον αγνωστικισμό μάλλον.Και άμα το πάμε στο θέμα θρησκεία,θεωρώ αρκετά γελοία τη θρησκεία μας και τα όσα πρεσβεύει,δε πιστεύω στη θρησκεία μας και στους "καλούς" χριστιανούς.Τέλος πάντων,άλλα θέματα αυτά.Ελπίζω πάντως να βρεις το τρόπο να απαλύνεις λίγο μέσα σου όλο αυτό που νιώθεις.Ούτως ή άλλως η ζωή ένας συνεχής αγώνας είναι και μου φαίνεσαι για άνθρωπος που δε το βάζει κάτω.Το έχω περιορίσει το αλκοολ.Πίνω βέβαια κάθε βράδυ είτε μια μπύρα είτε ένα ποτήρι κρασί,περισσότερο για να με χαλαρώνουν δηλαδή.Αλλά έχει μέρες που έχω σταματήσει να συνδυάζω ποτά και να πίνω από το απόγευμα.Xanax,έχω να πάρω από το βράδυ που έγραψα το πρώτο μου ποστ εδώ.Έχω θέμα,όμως,με τον ύπνο.Πριν 2 μήνες περίπου,κοιμόμουν μόνο 2-3 ώρες κάθε βράδυ και αυτό γινόταν για αρκετό διάστημα με αποτέλεσμα να μη μπορούσα να αποδώσω σε τίποτα,αισθανόμουν συνέχεια το κεφάλι μου "βαρύ",μουδιασμένο.Τώρα και αυτές οι τρελές αυπνίες έχουν περάσει ευτυχώς,αλλά ακόμη υπάρχουν μερικά βράδια,που μπορεί να έχει ξημερώσει και εγώ να είμαι ακόμα ξύπνια.Θέλεις λίγο να μου εξηγήσεις και να μου αναλύσεις αυτό που γράφεις εδώ : "Είναι όμως επίσης πολύ πολύ άσχημο, να συμπυκνύεις όλες σου τις ελπίδες και όλη σου την αγάπη σε ένα και μόνο άτομο, να εξαρτάσαι από εκείνο, κάτι για το οποίο είμαι ένοχη, για πολλά πολλά χρόνια." ?

Ίδιο στυλ με το κομμάτι που μου έστειλες : https://www.youtube.com/watch?v=SDTSUwIZdMk Σήμερα μου έστειλε ένας γνωστός μου και χάρηκα γιατί θα πάμε να λιώσουμε σε ένα στέκι με πανκ μουσική και μπύρες!

επειδή βαριέμαι να διαβασω όλα αυτά τα "σεντονια" σε καποιον ειδικο εχεις απευθυνθει? από ότι γραφεις εχεις κοινωνικη φοβια με αγχωδεις διαταραχες...αυτό αντιμετωπίζεται με αγωγη δουλεια ειδικου και θεληση

Ξέχασα να σε ρωτήσω psy_spirit.Αφού μου λες οτι η πρώτη ψυχολόγος σε βοηθούσε πολύ,γιατί δε σκέφτεσαι να ξεκινήσεις πάλι τις συνεδρίες μαζί της όπως σου είχε προτείνει μέσα από skype από το να πας σε γιατρό να σου γράψει φάρμακα? Δεν είναι μια καλύτερη εναλλακτική?

psy_spirit,ήθελα να σου στείλω αυτό το υπέροχα λυρικό κομμάτι: https://www.youtube.com/watch?v=vZCs1XZ2sHo Εμένα με ηρεμεί,αυτό ακούω τώρα.Πώς είσαι σήμερα? Χθες είδα το 7ο επεισόδιο από τη σειρά και μου άρεσαν πολύ ορισμένοι διάλογοι,ταυτίστηκα με κάποια λόγια και καταστάσεις που βίωναν οι χαρακτήρες στο συγκεκριμένο επεισόδιο.Αργότερα,θα βάλω να δω το επόμενο.

Καλό σαββατοκύριακο!

Quote:

---

Originally Posted by Xfactor

επειδή βαριέμαι να διαβασω όλα αυτά τα "σεντονια" σε καποιον ειδικο εχεις απευθυνθει? από ότι γραφεις εχεις κοινωνικη φοβια με αγχωδεις διαταραχες...αυτό αντιμετωπίζεται με αγωγη δουλεια ειδικου και θεληση

---

επιτελους ενας δικος μου ανθρωπος! νομισα μονο εγω βαριεμαι να τα διαβαζω τα κατεβατα

Quote:

---

Originally Posted by teras

επιτελους ενας δικος μου ανθρωπος! νομισα μονο εγω βαριεμαι να τα διαβαζω τα κατεβατα

---

Εε,teras και Xfactor αυτά τα κατεβατά/σεντόνια από τη δική μου οπτική είναι επικοινωνία,οπότε δε χρειάζεται να "χαλάτε" το thread με ανούσια ποστ.Άσε που δε χρειάζεται κιόλας να τα διαβάζετε γιατί ούτως ή άλλως δε προορίζονται για εσάς.Επίσης Xfactor είσαι τελείως εκτός θέματος.

μπορεις να μας κανεις μπλοκ για να μην σε εκνευριζουμε. πατα πανω στο ονομα μας...βιου προφαιλ..και εκει θα δεις την επιλογη. γιατι αν σε κανω εγω μπλοκ...παλι θα μπορεις να βλεπεις τα σχολια μου...και παλι θα με λες ανουσια. οποτε νο ποιντ. καντο εσυ να ησυχασουμε.

Ηρεμία παίδες! νομίζω ότι είμαστε σε ένα χώρο επικοινωνίας και αλληλοσεβασμού των προβλημάτων που θέτει ο καθένας!δεν υπάρχει λόγος να κρίνουμε τα συναισθήματα πού εκφράζει ο καθένας![emoji6]

Εστάλη από Lenovo A7010a48 στο E-Psychology.gr Mobile App

Γειά σου in the woods! Πώς είσαι; Χάθηκα τόσες μέρες από το φόρουμ, λόγω διαβάσματος για εξεταστική. Χμμ και μένα αν με ρώταγες τι απ τα 2, θα προτιμούσα το ταξίδι στη Γερμανία! Είναι στη λίστα μου με τα μέρη που θέλω πολύ να επισκεπτώ. Γενικά οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες με ελκύουν πολύ, από άποψη αρχιτεκτονικής πόλεων, κουλτούρας, μουσικής. Τρελαίνομαι να γνωρίζω πολιτισμούς διαφορετικούς από αυτά που έχω συνηθίσει. Στο παρελθόν έχω κάνει ένα ταξίδι στο εξωτερικό, όταν ήμουν πολύ μικρή.
Λοιπόν, από γερμανικό κινηματογράφο, έχω δεί μόνο μία ταινία "Feuchtgebiete" λέγεται. Για μένα, είχε τη φάση της και την απόλαυσα ιδιαίτερα, άλλους μπορεί να τους αηδιάσει σε σημείο να μη θέλουν να τη τελειώσουν! Ύστερα, νομίζω θα σ αρέσει πολύ το "Melancholia" του Lars Von Trier, αγγλόφωνη ταινία, γερμανός ο σκηνοθέτης. Σε ευχαριστώ για τη σύσταση σου, σίγουρα θα τη τσεκάρω και θα σου πώ! Από γερμανική μουσική,ακούω πολύ Ραμσταϊν. Τσέκαρε https://www.youtube.com/watch?v=srN1GsnBui8
Και γώ σε διαχειρίσιμη περίοδο βρίσκομαι... σκεφτόμουν μάλιστα τις προάλλες πόσο ῾῾χαζά῾῾ είναι τα μυαλά μας. Απο κεί που κλαίς, η διάθεση σου είναι στα τάρταρα, άγχος στο φούλ, ένα κάτι γίνεται. Κάποιο άτομο σου μιλάει, κάτι πηγαίνει σωστά στη μέρα και είσαι οκ ξανά. Χαζά μυαλά, περισπούνται τόσο εύκολα.
Δε ξέρω πώς το κατάφερνες αυτό με τον ύπνο. Αν δε κοιμηθώ 1 φουλ 8ωρο κάθε μέρα, είμαι ζόμπι. Μήπως πίνεις καφέ το βράδυ και αυτό επηρεάζει αρνητικά τον ύπνο;
Αναλυτικότερα, με την έκφραση αυτή εννοώ ότι μερικές φορές νιώθεις τόσο όμορφα τη παρέα ενός ατόμου, που περιορίζεσαι μόνο σε εκείνο, κάνεις όνειρα τεράστια, απομονώνεσαι. Ξεχνάς να χεις άλλες ανθρώπινες επαφές, ξεχνάς άλλους φίλους, νομίζεις ότι μόνο αυτό είναι και τίποτα άλλο. Και, αυτή ήμουν εγώ, για πολλά πολλά χρόνια. Ευτυχώς για μένα, έμαθα να σπάω αυτή τη συνήθεια, όλα θέλουν μέτρο.
Ελπίζω το πανκ στέκι να άξιζε! Ροκ μουσική και μπύρα... τι άλλο να θελήσει κανείς;
Η σειρά είναι ομολογουμένως relatable σε μένα σε μεγάλο βαθμό. Αντλώ χαρακτηριστικά από πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες του σόου. Είναι εκπληκτικό το πώς μια σειρά καρτούν μπορεί να περιέχει τόση φιλοσοφία ζωής και να μεταδίδει τόσο συναίσθημα.
Σου εύχομαι να χεις μια όμορφη εβδομάδα! Καλό βράδυ!

Χάρηκα που είδα δικό σου ποστ.Σκεφτόμουν οτι δεν απαντούσες εξαιτίας μου,επειδή ίσως είχα γράψει κάτι που σε είχε ενοχλήσει.Τέλος πάντων.Συνέχεια,σκέφτομαι τα χειρότερα.Εύχομαι ο,τι καλύτερο στην εξεταστική.Έτσι και έτσι είμαι.Τα έχω λίγο με τον εαυτό μου για κάποιους λόγους,αλλά οκ θα μου περάσει.
Απίστευτο που αναφέρεις το melancholia.Πριν κανα δυο βδομάδες το είδα.Εκείνες τις μέρες είχα πάθει μια εμμονή με τις ταινίες του trier.Κάθε βράδυ έβαζα και έβλεπα από μια ταινία του.Ξέρεις,τα antichrist,melancholia και nymphomaniac καλούνται ανεπίσημα ως η "depression trilogy" του trier και ο σκηνοθέτης είχε πει οτι τη περίoδο που έγραφε το antichrist είχε πέσει σε κατάθλιψη.Ίσως και αυτός να ήταν ένας λόγος που είχα πάθει εμμονή με τις ταινίες του και ήθελα να γνωρίσω το κόσμο του μέσα από αυτές.Μου στέλνεις και rammstein και πάνω σε αυτό έχω να σχολιάσω κάτι.Λοιπόν,η πρώτη σκηνή από το nymphomaniac μου αρέσει πολύ.Βασικά,μου αρέσει πολύ ο τρόπος που ξεκινάει η ταινία και στήνεται το σκηνικό.Είναι σαν να βλέπεις να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια σου ένα filthy video game σε μια βρώμικη,παρακμιακή,καταθλι πτική γειτονιά με τη πρωταγωνίστρια να κείτεται αναίσθητη με μελανιασμένο πρόσωπο και αίματα σε ένα στενάκι και σε μουσική υπόκρουση να παίζει ένα κομμάτι των rammstein (!) το οποίο ταιριάζει γάντι στη συγκεκριμένη σκηνή.Δεν ακούω rammstein,αλλά είναι φοβερό το πόσο έδεναν μουσική και εικόνα σε αυτή τη σκηνή και για αυτό το λόγο είχα κολλήσει με το κομμάτι.Λέγεται Führe mich.Θα τη δω τη ταινία που μου προτείνεις και θα σου πω εντυπώσεις.Αυτό το σημείο "άλλους μπορεί να τους αηδιάσει σε σημείο να μη θέλουν να τη τελειώσουν!" μου θύμισε μια ταινία που είχα δει παλιότερα η οποία είναι δυνατή,"άρρωστη" και για την οποία ισχύει 1000% αυτό που γράφεις.Μιλάω για το the human centipede 2.Άλλο επίπεδο.Ο ηθοποιός που υποδύεται τον πρωταγωνιστή είναι τρομερός.
Πίνω καφέ,1 με 2 κάθε μέρα,αλλά ποτέ το βράδυ.Άλλοι οι λόγοι που κοιμόμουν ελάχιστα.Ταυτίστηκα απόλυτα με όσα γράφεις εδώ : "νιώθεις τόσο όμορφα τη παρέα ενός ατόμου, που περιορίζεσαι μόνο σε εκείνο, κάνεις όνειρα τεράστια, απομονώνεσαι. Ξεχνάς να χεις άλλες ανθρώπινες επαφές, ξεχνάς άλλους φίλους, νομίζεις ότι μόνο αυτό είναι και τίποτα άλλο. Και, αυτή ήμουν εγώ, για πολλά πολλά χρόνια." Θα ήθελα να μου μιλήσεις πιο συγκεκριμένα για αυτό αλλά ξέρω οτι δε γίνεται μέσα από εδώ όπου όλα είναι δημόσια.Τελείωσα το πρώτο κύκλο από τη σειρά.Μπορώ να καταλάβω γιατί είναι η αγαπημένη σου σειρά.Μου έχει μείνει μια φράση : "Life is a series of closing doors,isn’t it?" Στριφογυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου και μου δημιουργεί αλυσιδωτές,συνειρμικές σκέψεις.Μια από αυτές,το πόσο θλιβερό είναι που άνθρωποι (σημαντικοί για εμάς) απλά έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας.Ποτέ δε μπορούσα να δεχτώ αυτό το "φεύγουν".Αχρείαστη πληροφορία,άλλα όση ώρα σου έγραφα άκουγα το "I’m not human at all".Μακάρι να μην ήμουν άνθρωπος.Θα γλίτωνα από πολλά λάθη μου και από τη συνειδητοποίηση οτι εφόσον είμαι άνθρωπος είμαι καταδικασμένη να κάνω λάθη συνέχεια.Πλέον που είμαι σε περίεργη φάση κιόλας,είναι απανωτά. (έχω ένα πικρό χαμόγελο γράφοντας τις τελευταίες προτάσεις.)
Καλό βράδυ και καλή δύναμη με το διάβασμα.
https://www.youtube.com/watch?v=5QfdsrCEuxA

Καλημέρα! Για άλλη μια φορά, συμπάσχω. Και το δικό μου μυαλό, όπου μπορεί να καταστροφολογήσει, θα το κάνει! Πάντως δύσκολα θα έπαιρνα κάτι που είπες προσωπικά, ειδικά σε αυτό εδώ το μέσο επικοινωνίας, που ευνοεί την ανωνυμία και την ελευθερία απόψεων. Ένας από τους λόγους που ανοίγω το πισί μου είναι για να διαβάσω πόστ σου, να δώ πώς είσαι, τις σκέψεις σου. Οι συνομιλίες μας με χαροποιούν ιδιαίτερα. Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου και ανταποδίδω! Πραγματικά αυτή η εξεταστική με έχει στη τσίτα, είναι η πρώτη που ενεργοποιούμαι τόσο στο διάβασμα. Έχω δεί αποτελέσματα, πάντως!
Αχχ, Lars von Trier. Ή τον μισείς ή τον αγαπάς. Μου άρεσαν πολύ οι ταινίες του "Nymphomaniac" και ῾῾Μελανκόλια῾῾, ο ῾῾Ἁντίχριστος῾῾ πάλι δε μπορώ να πώ ότι μου άρεσε, δεν μου άφησε καν καλές εντυπώσεις, σε σημείο να μη προσπαθήσω καν να το ψάξω παρακάτω για το τί μπορεί να σήμαινε συμβολικά, κάτι που συνηθίζω να κάνω. Οι ταινίες σου για μένα είναι πολύ όμορφες, λόγω των καλά σχεδιασμένων πλάνων, την εξαιρετική ηθοποιήα, τη μουσική ενορχύστρωση, γενικά δλδ τον εκτιμώ πολύ ως σκηνοθέτη. Η περιγραφή σου της σκηνής του "Nymphomaniac" με μετέφερε πραγματικά στη ταινία, με έκανε να θυμηθώ ακριβώς τη σκηνή που εννοείς, και πάει 1μιση χρόνος πια που τη είδα τελευταία φορά. Την ῾Ἁνθρώπινη Σαρανταποδαρούσα῾῾ την αποφεύγω συνειδητά να τη δώ, τη καταχορώ στις ταινίες σνάφ, που δείχνουν βία και σόκιν σκηνές απλά γιατί έτσι, χωρίς πραγματικό περιεχόμενο.
Θα ήθελα να σου μιλήσω προσωπικά σε τσατ, έτσι κι αλλιώς αυτό ουσιαστικά κάνουμε από το φόρουμ. Προσπάθησα να σου στείλω πμ από δώ αλλά δε κατάλαβα πώς. Αν καταφέρεις εσύ κάτι, καλώς.
Χαίρομαι που σου αρέσει η σειρά, πραγματικά δεν έχω βρεί ακόμα κάποια άλλη αντίστοιχή της. Περισσότερα είναι τα άτομα που θα φύγουν απ τη ζωή σου, παρά εκείνα τα καλά που θα μείνουν. Είναι και εκείνοι οι άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν και ξαναέρχονται, ανάλογα τη περίσταση. Και εκεί χωράει να πείς ότι έρχονται όποτε τους συμφέρει, αλλά και σύ τους πλησιάζεις όποτε τους χρειάζεσαι. Υπάρχουν εποχιακοί άνθρωποι και άνθρωποι της μιας χρήσης, για να quotάρω και την αγαπημένη ταινία "Fight Club".
Καλώς ή κακώς, όλοι πετιόμαστε σε αυτή τη ζωή χωρίς να ᾽χουμε καμία επιλογή για τις συνθήκες που θα συναντήσουμε. Στατιστικά, η πιθανότητα του να υπάρξεις εσύ με αυτόν το συγκεκριμένο γενετικό κώδικα, είναι 1 στα πολλά εκατομμύρια. Το θαύμα της ζωής. Και αυτό το ῾῾καλώς ή κακώς῾῾ τελικά το ορίζουμε εμείς, κάτι το οποίο σιγά σιγά συνειδητοποιεί και ο Bojack. Ο πόνος και η πίκρα που νιώθουμε, είναι οι πεμπτουσίες τις συνείδησης, χωρίς αυτά δεν υπάρχουν η ηδονή και η χαρά. Είναι όλα ένας κύκλος, ένα μεγάλο γινγιάνγκ, εφήμερες καταστάσεις, εφήμερα συναισθήματα. Όλα σχηματίζονται λόγω μιας εγγενής επιθυμίας, ή μάλλον, πολλών επιθυμιών για πολλά και διάφορα πράγματα. Η εξάλειψη των επιθυμιών ισούνται με την εξάλειψη των προβλημάτων. Δε θα θελα να μην είμαι άνθρωπος. Αν δεν είμασταν αυτοί που είμαστε, τί άλλο θα μασταν; Ναι, είμαστε φτιαγμένοι απ το ίδιο αστροϋλικό, τα ίδια μόρια που σχηματίζουν το σύμπαν. Είμαστε σκόνη άστρων, η ίδια ύλη που διασκορπίζεται και συμπυκνώνεται, δονείται και στέκεται στάσιμη από την αρχή του σύμπαντος. Δεν υπάρχει κάτι τελειότερο, από την ατέλειά μας! Κάτι αναλόγου ύφους https://www.youtube.com/watch?v=tmozGmGoJuw εκεί που δε το περιμένεις σκάει στη ψυχεδέλεια!
Για την ώρα σε αφήνω. Οι επόμενες μέρες προβλέπονται δύσκολες, οπότε η δραστηριότητα μου στο φόρουμ μπορεί να πέσει. Θα προσπαθήσω όμβς να κάνω ό,τι μπορώ! Σου εύχομαι καλή δύναμη και καλή εβδομάδα! Και μαζί πολλές διαδικτυακές αγκαλιές!

Χθες δε μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ,είχε πάει 5 και εγώ ακόμη ξύπνια.Γενικά το σαββατοκύριακο μου ήταν λίγο περίεργο,με την αρνητική έννοια.Τέλος πάντων,θα βγω σε λιγάκι γιατί έχω κάτι υποχρεώσεις.Θα σου απαντήσω προς το βραδάκι.

Καλημέρα και καλό διάβασμα!
https://www.youtube.com/watch?v=Nre0hcDz5TI

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΕΔΩ. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΘΕΚΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ Κ ΤΥΡΑΝΙΕΤΑΙ ΧΡΟΝΙΑ Κ ΑΥΤΗ Κ ΕΓΩ Κ ΤΟ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΠΛΕΟΝ. ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΛΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΕΙΛ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. [email protected]

Να παρει μαγνησιο πεσ τησ mag2 λεγεται ειναι βιταμινεσ ακινδυνο ολοι ετσι ζουμε ασ παρει κι αν δε νιωσει καλυτερα τοτε σε γιατρο

ΦΙΛΕ Κ ΜΑΓΝΗΣΙΟ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ Κ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ Κ ΛΙΘΙΟ .ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΘΕΙ. ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ. ΕΧΩ ΕΧΩ ΗΔΕΙ ΕΠΙΡΕΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΑΡΩΣΤΗΣΕΙ Κ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ.

Πρέπει να συμπληρώσεις πενήντα μυνήματα εδώ για να μπορέσει κάποιος ιδιωτικά να σου πει το μόνο που μπορούμε να σ πούμε είναι για βιταμίνες αυτό το μαγνήσιο που σ είπα είναι φάρμακο συνταγογραφειται κ κάνει δουλειά

Τέλος παρακολουθα αθλητικά κ δεσ τον ΠΑΟΚ κ σκέψου τι κάνει ο ΠΑΟΚ κ νικάει αυτά κ τέλος