Originally Posted by
agapi1976
Καλησπέρα. Πριν ένα χρόνο αν άκουγα για περιπτώσεις απιστίας σε ένα ζευγάρι θα το καταδίκαζα. Όμως τελικά τα φέρνει έτσι η ζωή και τελικά δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους σε καμία περίπτωση. Είμαι παντρεμένη πολλά χρόνια με 2 παιδιά και πέρυσι το καλοκαίρι γνώρισα κάποιον. Με τον άντρα μου η αλήθεια είναι ότι είχαμε απομακρυνθεί, η σχέση είχε βαλτώσει και απλά τα αφήναμε όλα στη τύχη τους. Ήμασταν σαν 2 φίλοι που συγκατοικούσαν. Όταν λοιπόν ήρθε στη ζωή μου εκείνος, ο οποίος μόλις είχε βγει από μία σχέση, άλλαξαν όλα. Η ζωή μου γέμισε πάθος με όλα αυτά που βλέπουμε στις ταινίες. Προσπαθούσα να βρω χρόνο για να τον βλέπω και να περνάμε χρόνο μαζί. Εκείνος φυσικά πολύ ξεκάθαρος ότι είναι απλά μια περιπέτεια όλο αυτό και πολλές φορές μου έλεγε ότι δεν πρέπει να μπλέξω μαζί του. Εγώ φυσικά θολωμένη από το πάθος ούτε που το άκουγα. Και εκείνος όμως μία που μου το έλεγε και μετά πάλι με προσέγγιζε. Χωρίς να πολυλογώ λοιπόν κάναμε πολλά πράγματα μαζί(πηγαίναμε για καφέ, σε συναυλίες, σινεμά, ακόμα και για μίνι διακοπές). Η επικοινωνία μας καθημερινή και εγώ έτοιμη να τα διαλύσω όλα για χατίρι του. Ένιωθα ότι είναι το άλλο μου μισό και εκείνος από τη πλευρά του μου έδινε την αίσθηση ότι το μόνο εμπόδιο ανάμεσά μας ήταν ο γάμος μου.Την ημέρα όμως που ήμουν έτοιμη να του πω ότι για εκείνον θα τα παρατούσα όλα, γύρισε και μου είπε ότι αγαπά την πρώην του και δεν μπορεί να την ξεχάσει. Και εκείνο το βράδυ ο άντρας μου μου είπε να χωρίσουμε. Δεν είχε καταλάβει κάτι απλά δεν άντεχε όλη αυτήν την κατάσταση μεταξύ μας. Καθίσαμε και ανοίξαμε τη καρδιά μας ο ένας στον άλλο, καταλάβαμε τα λάθη και είπαμε να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε. Το θέμα είναι ότι εγώ νομίζω είμαι ερωτευμένη με τον άλλον. Τον άντρα μου τον αγαπώ, είμαστε μαζί πολλά χρόνια και μοιραζόμαστε 2 παιδιά, για τα οποία αξίζει να το παλέψουμε. Και πραγματικά προσπαθώ, έχω σταματήσει να τον βλέπω απλά είναι οι συνθήκες τέτοιες που τον πετυχαίνω τυχαία καθημερινά και δεν είναι εύκολο να ελέγξω τα συναισθήματα μου. Και αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν πρέπει να μάθει το πως αισθάνομαι. Να φύγει αυτό το βάρος από πάνω μου. Σκέφτομαι ότι λέγοντας του το θα με απορρίψει και θα μπορέσω να συνεχίσω παρακάτω. Τώρα το μόνο που καταφέρνω είναι να τον σκέφτομαι συνέχεια και να αναπολώ τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Πείτε μου τη γνώμη σας, ειλικρινά με ενδιαφέρει. Πριν όμως κρίνετε αυστηρά σκεφτείτε ότι κάποιες φορές δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε όλα και κυρίως τη καρδιά...........