Ανδρέα ο μοναδικός τρόπος για να νικήσεις την κοινωνική σου φοβία είναι η έκθεση σου σε όλα αυτά που φοβάσαι. Θα συμφωνήσω με Anti-pression το "κόλπο" είναι fake it, till you make it ή αλλιώς στα αγγλικά :p προσποιήσου μέχρι να το πετύχεις. Φίλε μου αν δεν πέσεις στα "βαθιά" αν δεν προσποιηθείς ότι όλα είναι οκ, δεν νομίζω να το ξεπεράσεις.
Αυτό στο λέω από προσωπική μου εμπειρία που μέχρι τα 20 μου πήγαινα παντού με το ζόρι και μετά μου δόθηκε η ευκαιρία να ξεπεράσω αυτό μου το φόβο. Εφτασα λοιπον να πηγαίνω σε κλαμπ μέσω της δουλειάς μου και ανέβαινα πάνω στα τραπέζια, κυλιόμουν στα πατώματα και δεν με ένοιαζε!! Οσο περίεργο και αν σου ακούγεται αυτό.
Εκτός δουλειάς βέβαια συνέχισα να είμαι το ίδιο δειλός στις προσωπικές μου συναναστροφές αλλά τουλάχιστον κυκλοφορούσα άνετα για τις επαγγελματικές μου συναλλαγές. Τα τελευταία 3,5 χρόνια ανοίχθηκα αρκετά για τα δικά μου πάντα δεδομένα και στις προσωπικές μου συναναστροφές και το μετάνιωσα που δεν το έκανα νωρίτερα. Πλέον κυκλοφορούν βιντέακια εκεί έξω στον κυβερνοχώρο που με δείχνουν να "χορεύω", (λέμε τώρα) και απλά δεν με νοιάζει. Το απολαμβάνω κιόλας!!
Αλλά γενικότερα θα σου πω κάτι. Αυτό που περνάς σε προσωπικό επίπεδο, το ξέρω από πρώτο χέρι. Και δε θα λυθεί μαγικά, πίστεψε με. Εχεις φρικάρει όπως σε βλέπω απο τα 32 σου. Εγώ στα 30 μου είχα βρει ισορροπίες και ήμουν μοναχικός και όχι απαραίτητα μόνος. Την μοναχικότητα μπορείς να την απολαμβάνεις, ενώ την μοναξιά όχι. Το δικό μου "φρικάρισμα" ήρθε περίπου στα 37 μου.
Εγώ πλέον σχεδόν το έχω πάρει απόφαση ότι η ερωτική μου ζωή με τις "κανονικές" (εννοώ όχι τις επι πληρωμή) έχει τελειώσει οριστικά κατά το 40ο έτος της ζωής μου και με την βοήθεια της ψυχοθεραπείας που κάνω έχω επιστρέψει θα έλεγα σε ένα 80% της μοναχικότητας μου. Θεωρώ ότι καλώς εχόντων των πραγμάτων και με την βοήθεια του παντοδύναμου Θεού και θετικής ενέργειας προς όλο το συμπαντικό σύστημα, στα επόμενα 2-3 χρόνια θα έχω επιστρέψει στο 100% της μοναχικότητας μου. Αποδέχομαι πλέον ότι έχω κάνει λάθη που δεν γίνεται να αντιστραφούν.
Εσύ για σένα, τι σκοπεύεις να κάνεις? Να δράσεις ή να αφήνεις τον χρόνο να περνάει? Εισαι σχετικά νέος ακόμη για να προσπαθήσεις αλλά γενικότερα η ζωή μπορεί να είναι ένα βλεφάρισμα των ματιών σου. Κλείνεις τα μάτια σου για μισό δευτερόλεπτο και από εκεί που ήσουν 0 χρονών έγινες 100.
Κλείνοντας αυτό το "σεντόνι" που έγραψα διότι είχα όρεξη να γράψω με ένα τραγούδι που σου το αφιερώνω. Οκ μην το πάρεις τοις μετρητοίς στο τέλος την τελευταία φράση αλλά μπορείς να το αντιστρέψεις και να κάνεις τον μαύρο,μαύρη :p και το νόημα πιστεύω περνάει.
https://www.youtube.com/watch?v=yDIBETogEV0
